Soul_walker Posted February 5, 2011 Share Posted February 5, 2011 Πολύ καλά δομημένο με έντονες εικόνες του ‘ατόμου’ και της μάνας με το παιδί. Ατμοσφαιρικότατο. Καλή κίνηση και όμορφη ιδέα της δίψας/πείνας για τα δάκρυα-συναισθήματα όπως και το τέλος. Ελπίζω να μην της έφαγε και το πρόσωπο τελικά έ; Το ‘άτομο’ είναι ενδιαφέρον χαρακτήρας με πετυχημένη εμφάνιση. Μου άρεσε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted February 7, 2011 Share Posted February 7, 2011 Συμφωνώ με όσους είπαν ότι θα ταίριαζε η αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο. Πω-πώωω, με τον κατάλληλο χειρισμό θα ήταν απίστευτη, το σκέφτομαι κι ανατριχιάζω. Ιδίως το τέλος! Θα έλεγα να άφηνες στην αρχή ένα αόριστο υπονούμενο ότι πρόκειται για εντελώς καινούργιο είδος τέρατος, γιατί αλλιώς ξοδεύουμε πολύ ζωτική αναγνωστική ενέργεια στο να προσπαθούμε να μαντέψουμε τί πλάσμα είναι αυτό (ζόμπι; γκούουλ; ). Κι εμένα μ' έμεινε μια εντύπωση ότι η μητέρα και το τέρας είναι παλιοί γνώριμοι. Επίσης, εντελώς προσωπικά, όχι μόνο δε θέλω να ξαναδώ πράγματα λουσμένα στο φως του ολόγιομου φεγγαριού, αλλά ούτε και να ξανακούσω τη φράση "όχι το μωρό μου, πάρε εμένα". Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted February 7, 2011 Share Posted February 7, 2011 (edited) Θα έλεγα να άφηνες στην αρχή ένα αόριστο υπονούμενο ότι πρόκειται για εντελώς καινούργιο είδος τέρατος, γιατί αλλιώς ξοδεύουμε πολύ ζωτική αναγνωστική ενέργεια στο να προσπαθούμε να μαντέψουμε τί πλάσμα είναι αυτό (ζόμπι; γκούουλ; ). Του ζητάς να αφαιρέσει half the fun της ανάγνωσης. Κουραστήκατε; Τσάμπα το διαβάσατε ως το τέλος δηλαδή; Είστε του τρόμου τελικά; Γιατί μας κρεμάτε λουλουδένια κουρτινάκια στο στοιχειωμένο κάστρο; "Ξεπήδησε από το χώμα ένα πλάσμα που άνθρωπος δεν είχε ματαδεί μέχρι τότε... Σε αντίθεση με τα ζόμπι και τα γκούουλ που συναντούσαν στην ουρά του μπακάλη..." Edited February 7, 2011 by DinoHajiyorgi Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted February 7, 2011 Share Posted February 7, 2011 Μακάρι να ήτανε στην ουρά του μπακάλη... σε ποιόν νομίζεις ότι πήγα για να με κάνει σουρφιλέ τα λουλουδένια κουρτινάκια; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted February 7, 2011 Share Posted February 7, 2011 Γενικά: Ανάθεμά σε. Μου άρεσε: Δεν έχω λόγια. Δε μου άρεσε: Δεν υπάρχει κάτι που να μη μου άρεσε. Επίσης είναι αδύνατον να πω κάτι άλλο από «εύγε». Κάθε φορά μου τινάζεις τα μυαλά στον αέρα, αυτή τη φορά μου τίναξες και το κεφάλι και το θώρακα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Solonor Posted February 8, 2011 Share Posted February 8, 2011 Mesmer. Στον άδειο κόσμο. Καλή η αφήγηση, συμπαθητική η ιδέα που δεν ξεφεύγει όμως καθόλου από τις συμβάσεις του είδους, ενώ είναι και λίγο αργή. Να πω την αμαρτία μου, περίμενα περισσότερα από σένα σε διαγωνισμό τρόμου. Συνεχίζω να περιμένω στην επόμενη ιστορία σου! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted February 8, 2011 Share Posted February 8, 2011 (edited) Μου θυμισε έντονα το Στοιχειωμα του Adicto σε συνδυασμό με την Αστυνομία της βιβλιοθήκης του Κινγκ.Συνειρμικά τουλάχιστον. Καλή ιστορία, αλλά δεν θα την έβαζα στις τρόμου. Ενα σημαντικό μείον είναι η ασυνέπεια στις εκφράσεις που επισήμανε και ο scanner αλλά αυτές με μια διόρθωση περνάνε στα ψιλα. Υ.Γ Επειδή έχει σχέση με πείνα, και η τροφή είναι τα δάκρυα, δεν θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε οτι η τελευταία πρόταση είναι λίγο αδόκιμη; Π.χ δεν θα ήταν το αντίστοιχο του να ξερνάει; Edited February 8, 2011 by Drake Ramore Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted February 10, 2011 Author Share Posted February 10, 2011 (edited) Και με το πέρας του διαγωνισμού να ευχαριστήσω όσους διάβασαν και σχολίασαν την ιστορία μου. Ειδικότερα, κάποια από τα σχόλια ήταν πάρα πολύ καλά κι αποκτούν μια άλλη βαρύτητα όταν προέρχονται από άτομα που μέσα απ’ τα κείμενα των οποίων και μέσα απ’ τις παρατηρήσεις τους έμαθα πολλά πράγματα για τη συγγραφή. Σημαντικές, επίσης, είναι και όλες οι παρατηρήσεις για την ιστορία, που συνεχίζουν να μου διδάσκουν νέα πράγματα. Να πω και γω δυο λόγια για την ιστορία, καθώς και να απαντήσω σε κάποια απ’ τα σχόλιά σας. Περί «μετακίνησης», που ήταν αυτό το οποίο αναφέρθηκε περισσότερο, να πω ότι ήταν κάτι σαν τηλεμεταφορά ή αλλοδιαστασιακής κίνησης, όπως αναφέρει και ο dagoncult, αλλά στο πλάσμα φαινόταν σαν να ήταν ο χώρος που κινούταν και όχι το ίδιο. Είχε δηλαδή μια διαφορετική αντίληψη του χώρου. Επίσης, δεν μπορούσε να το κάνει αυτό από την αρχή επειδή δεν είχε αρκετές δυνάμεις, όπως αναφέρθηκε. Από τις αναφορές και τις παρατηρήσεις σας κατάλαβα ότι θα ήταν καλύτερο, αυτή η αντίληψη, να γίνεται πιο εμφανής στην ιστορία και συμφωνώ. Το θεώρησα σαν μια δευτερεύουσα λεπτομέρεια που θα πρόσθετε κάτι διαφορετικό στην ιστορία, αλλά πιστεύω ότι θα μπορούσε να πατήσει πάνω του καλύτερα. Ας μείνει σαν μια ιδέα που μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο μέλλον. Lady Nina, αυτό για το «ενάμιση μέτρο»… ναι… χμμ… όταν είδα την παρατήρησή σου μου ήρθε να χτυπήσω το κεφάλι μου στο γραφείο. Έχεις απόλυτο δίκιο, μου διέφυγε εντελώς. Αυτό που λες για ότι το κομμάτι της εξόδου θα έπρεπε να ήταν μικρότερο, το σκέφτηκα κι εγώ. Αλλά όταν έγραφα την ιστορία δεν υπολόγισα σωστά πόσο θα μου έβγαινε το δεύτερο κομμάτι. Ήθελα να είναι λίγο μεγαλύτερο, είναι η αλήθεια. Για το πλάσμα και τον κόσμο του δεν μαθαίνουμε τίποτα γιατί έτσι το είχα στο μυαλό μου από την αρχή: ένα πλάσμα που έρχεται από αλλού και τρέφεται έτσι. Βέβαια, ο Stanley μού έδωσε μερικές πολύ καλές ιδέες για το πώς θα μπορούσα να συμπεριλάβω κομμάτια τού κόσμου του. Αν και δεν είχα σκεφτεί κάτι γι’ αυτό, όλο και κάτι θα μου ερχόταν στο μυαλό αν ήξερα πώς να το κάνω. Sonya, Η ιστορία σου μου έδωσε την εντύπωση ότι δεν αντέχεις να γράψεις ότι παθαίνει κάποιο κακό ένας αθώος. παίζει να έχεις πολύ δίκιο. Αν κι έχω γράψει και τέτοια, συνήθως το αποφεύγω. Θα το κοιτάξω πάντως (βάζω στο πρόγραμμα σπλατεριά με τίτλο «Ο Σφαγέας του Νηπιαγωγείου») Και ως «μοντέλο» του πλάσματος, αν και δεν μοιάζουν τόσο, είχα περισσότερο το Man-Thing της Marvel. Το Thing του Κάρπεντερ δεν το έχω δει. aScannerDarkly, πολύ σωστές οι παρατηρήσεις σου για το ύφος. Κάποια πράγματα, αν δεν σου τα πουν, δεν μπορείς να τα δεις μόνος σου. Για την «τηλεμεταφορά» και το «ενάμιση μέτρο» τα ξαναείπα. Όσο για το «Είναι μάλλον ευκολότερο να κινείται κανείς στον “αραιό αέρα”, παρά σε ένα πυκνό περιβάλλον», μπορείς να το πεις αυτό πχ σε μια νεροχελώνα, που κινείται με χάρη μέσα στο νερό ενώ όταν βγαίνει έξω σέρνεται και βαρυγκωμά; Ή επίσης εμείς που κινούμαστε μέσα στο «αραιό αέρα» της ατμόσφαιρας, αν βγούμε στο ακόμη αραιότερο κενό του διαστήματος πνιγόμαστε από τον ίδιο τον αέρα και τα υγρά του σώματός μας. Αυτή τη διαφορά ήθελα να δείξω, ότι το πλάσμα είναι «φτιαγμένο» για να κινείται μέσα στο δικό του κόσμο και του είναι δύσκολο να βγει έξω για να τραφεί. Innerspaceman, KELAINO, όχι, δεν υπήρχε καμιά σχέση μεταξύ του πλάσματος και της γυναίκας. Η αναφορά σε κάποιον που έλειπε ήταν μια «υπόθεση» του πλάσματος λόγω των συναισθημάτων που οσμιζόταν. Soul_walker, όχι, δεν της έφαγε το πρόσωπο. KELAINO, εσκεμμένα δεν ανέφερα το είδος τού πλάσματος από την αρχή, ώστε να κινεί την περιέργεια (έτσι ήθελα να είναι, τουλάχιστον). Έδωσα, όμως, κάποια στοιχεία, όπως την «τηλεμεταφορά», το ότι δυσκολευόταν να κινηθεί μέσα στον αέρα και το ότι μπορεί να μιλήσει μέσα στο μυαλό των ανθρώπων, για να δείξω ότι πρόκειται για κάτι διαφορετικό. Drake Ramore, την ιδέα να γράψω κάτι από τη μεριά του «κακού» την πήρα, όντως, από το Στοίχειωμα του Adicto. Ήταν κάτι που μου άρεσε και ήθελα να το δοκιμάσω. Από εκεί και πέρα δε νομίζω ότι μοιάζουν σε κάτι άλλο οι ιστορίες. Γι’ αυτό που αναφέρατε πολλοί, δηλαδή ότι η ιστορία θα ήταν καλύτερα να ήταν γραμμένη σε πρώτο πρόσωπο, και συμφωνώ και διαφωνώ. Η διαφωνία μου έγκειται στο ότι δεν ξέρω πώς να το κάνω, για ορισμένους λόγους. Καταρχάς, σε μια πρωτοπρόσωπη αφήγηση θα έπρεπε, μάλλον, να δώσω στο πλάσμα ένα φύλο, που δεν το ήθελα. Επίσης, θα έπρεπε να του έδινα κάποιον πιο ανθρώπινο τρόπο σκέψης και ίσως, κάποια συναισθήματα, που κι αυτό δεν το ήθελα. Αυτό που ήθελα να φανεί είναι ότι ναι μεν έχει κάποιες υποτυπώδεις ανθρώπινες γνώσεις, αλλά κατά τα άλλα λειτουργεί με βάση το ένστικτο. Είναι δηλαδή περισσότερο ζώο παρά «άνθρωπος». Τέλος να σας ευχαριστήσω για τους ψήφους σας που μου έδωσαν την έβδομη θέση. Δεν το περίμενα και είναι πραγματικά σημαντικό για μένα. Edited February 10, 2011 by Mesmer Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted February 10, 2011 Share Posted February 10, 2011 Drake Ramore, την ιδέα να γράψω κάτι από τη μεριά του «κακού» την πήρα, όντως, από το Στοίχειωμα του Adicto. Ήταν κάτι που μου άρεσε και ήθελα να το δοκιμάσω. Από εκεί και πέρα δε νομίζω ότι μοιάζουν σε κάτι άλλο οι ιστορίες. Οπως είπα, συνειρμικά μου ήρθε στο μυαλό. Λόγο της φύσης του χαρακτήρα και του τρόπου τροφής που μοιάζει στην βάση του με τον τρόπο τροφής του χαρακτήρα του Σταμάτη. Οπως άλλωστε συνειρμικά μου ήρθε και ο κακός χαρακτήρας απο την αστυνομία της βιβλιοθήκης. Ενα πλάσμα που ζει για πολλά πολλα χρόνια ρουφώντας τον φόβο απο τους ανθρώπους. Οσο ποιο αρχέγονος ο φόβος και όσο πιο αγνό το θύμα τόσο το καλύτερο. Για αυτό και έχει επιλέξει να ζει μεταμφιεσμένο σε δασκάλα νηπιαγωγείου (αν θυμάμαι καλά...πάνε και χρόνια που το διάβασα). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted February 10, 2011 Author Share Posted February 10, 2011 Drake Ramore, την ιδέα να γράψω κάτι από τη μεριά του «κακού» την πήρα, όντως, από το Στοίχειωμα του Adicto. Ήταν κάτι που μου άρεσε και ήθελα να το δοκιμάσω. Από εκεί και πέρα δε νομίζω ότι μοιάζουν σε κάτι άλλο οι ιστορίες. Οπως είπα, συνειρμικά μου ήρθε στο μυαλό. Λόγο της φύσης του χαρακτήρα και του τρόπου τροφής που μοιάζει στην βάση του με τον τρόπο τροφής του χαρακτήρα του Σταμάτη. Οπως άλλωστε συνειρμικά μου ήρθε και ο κακός χαρακτήρας απο την αστυνομία της βιβλιοθήκης. Ενα πλάσμα που ζει για πολλά πολλα χρόνια ρουφώντας τον φόβο απο τους ανθρώπους. Οσο ποιο αρχέγονος ο φόβος και όσο πιο αγνό το θύμα τόσο το καλύτερο. Για αυτό και έχει επιλέξει να ζει μεταμφιεσμένο σε δασκάλα νηπιαγωγείου (αν θυμάμαι καλά...πάνε και χρόνια που το διάβασα). Με πιάνεις λίγο αδιάβαστο εδώ, επειδή δεν έχω διαβάσει την Αστυνομία της Βιβλιοθήκης, πάντως καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις. Το παραπάνω σχόλιο το έκανα, κυρίως, για να δείξω ότι υπάρχουν ωραίες ιδέες στη Βιβλιόθηκη, οι οποίες μας επηρεάζουν και μας κάνουν να θέλουμε να δοκιμάσουμε νέα πράγματα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted February 10, 2011 Share Posted February 10, 2011 Με πιάνεις λίγο αδιάβαστο εδώ, επειδή δεν έχω διαβάσει την Αστυνομία της Βιβλιοθήκης, πάντως καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις. Δεν χάνεις και τίποτα. Σίγουρα όχι απο τις καλύτερες στιγμές του Κινγκ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.