Sonya Posted February 4, 2011 Share Posted February 4, 2011 Πανέμορφη ιστορία από μόνη της, με τον τρόμο να υποβόσκει και να μπλέκεται στη μαγεία της φύσης και της απομόνωσης... Αλλά ντιπ εκτός θέματος, βρε παιδί μου, ντιπ για ντιπ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Soul_walker Posted February 5, 2011 Share Posted February 5, 2011 Γραμμένη με τέχνη, όμως η ιστορία αργεί πολύ να αποκτήσει βαρύτητα. Στην μέση με την είσοδο των γυναικών ξεκινά κάπως να ξετυλίγεται η ιστορία αλλά και πάλι με άφησε κάπως μετέωρο. Το τέλος ξαφνικό και σχεδόν αναμενόμενο. (δεν περίμενα να εμφανιστούν πάλι οι άνδρες) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Bonanza Jellybean Posted February 6, 2011 Share Posted February 6, 2011 Θα μπορούσε να είναι η αγαπημένη μου ιστορία του διαγωνισμού, γιατί μου αρέσουν τα διηγήματα όπου απομονώνεται ο πρωταγωνιστής σε ατμοσφαιρικά μέρη. Γράφεις πολύ όμορφα, δεν με ενοχλούν οι περιγραφές σαν περιγραφές, αλλά η ανισοκατανομή της ιστορίας. Πολύ μεγάλη εισαγωγή και πολύ απότομο τέλος. Θα προτιμούσα να έδινες τα στοιχεία για το πως έφτασε στο σπίτι με φλασ μπακ έτσι ώστε να έχεις παραπάνω χώρο να αναπτύξεις τη βασική ιστορία. Έχεις κάτι πολύ καλό εδώ, γράψε κι άλλο συμπλήρωσε και κάντο νουβέλα ή ακόμα και μυθιστόρημα. Απλά με την πείνα δεν είχε και πολύ σχέση! Καλή επιτυχία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted February 7, 2011 Share Posted February 7, 2011 Γενικά: Τρομακτική διήγηση. Το χωριό της γιαγιάς μου, ξέρεις, δεν είναι πολύ μακριά από το Βελούχι. Καρούτες. Κι είναι κι αυτό καμένο από φωτιά στην Κατοχή. Κι έχω κι εγώ μια ιστορία για τη λίμνη, αλλά είναι λίγο πιο πραγματική κι ίσως και λίγο πιο τρομακτική… χμ. Μήπως να την έγραφα; Μου άρεσε: Η ατμόσφαιρα, η αφήγηση, η γλώσσα, ο ρυθμός, οι χαρακτήρες. Η τοποθέτηση της πλοκής σε ένα μέρος που πραγματικά σε κάνει ν’ ανατριχιάζεις. Τόσο κοντά στην πραγματικότητά μας κι όμως τόσο μακριά. Δε μου άρεσε: Λίγα πράγματα. Κυρίως το ότι τελειώνεις βιαστικά (sorry, pun not intended) και μου αφήνεις απορίες, σχετικά με το ρόλο των γυναικών και τη φύση των αντρών. Επίσης, ένα γεωλογικό παράπονο. Δεκαετίες απόθεσης δεν ανατρέπονται από λίγες στιγμές αποχώρησης των υδάτων. Ότι αυτό που αποτέθηκε ήταν λάσπη τόσο παχιά που δεν επέτρεπε νερό και ρίζες να διεισδύσουν (κι άρα να κάνει τον τόπο μη πρόσφορο για καλλιέργεια), είναι και το πιο πιθανόν. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Solonor Posted February 8, 2011 Share Posted February 8, 2011 AScannerDarkly. Θα ροκανίσουν. Καλή ατμόσφαιρα και ωραία αφήγηση, όμως στην αρχή με εκείνο το μεγάλο κομμάτι εξηγήσεων νομίζω πως με έχασε. Η πλοκή έχει ένα άλμα πριν το τέλος. Το ίδιο το τέλος, επειδή ακριβώς οδηγούσε στην αρχή δίχως κάτι συνταρακτικό, δεν με κέρδισε. Γενικά ήταν ήπια ιστορία δίχως σκαμπανεβάσματα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted February 9, 2011 Share Posted February 9, 2011 Τι να σου πω, μωρέ; Τι να σου πωωω; Με έπρηξες για τρεις περίπου σελίδες, για να με κάνεις να πεινάσω στο τέλος, (ανάποδα δεν γίνονται συνήθως; ), και να μη μου δίνεις κι άλλο! Γιατί; Γιατί μου το έκανες αυτό; Πάνω που με ρούφηξε αυτό το κομμάτι εξοχής, και το σπίτι, και τα απογεύματα, με πήρε και με σήκωσε... τσουπ! τελειώνει. Αν δεν το κατάλαβες, η ιστορία σου μου άρεσε. Πάρα πολύ. Από τη μέση και μετά. Το πρώτο μισό είχε ένα καλό: την υπέροχη γραφή σου. Αυτή η φράση με τους μαυρισμένους σκελετούς του χωριού, που στέγνωναν στον ήλιο, και που στα γλιστερά σοκάκια τους έκρωζαν βάτραχοι... ΠΩ-ΠΩ. Μόνο αυτό σου λέω. Η πείνα κάνει την εμφάνισή της στο τέλος, αλλά δεν μπορώ να πω ότι με πείραξε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.