iraklisv Posted January 26, 2011 Share Posted January 26, 2011 Πέτρα τη πέτρα περνούσε ο αιώνας να μη βραχεί στης θάλασσας το χρόνο κορμιά και πόλεις χωνεύει ο χειμώνας λευκός μανδύας π΄απέμεινε στο θρόνο Φεγγάρια όψιμα στην πλάτη τ΄ουρανού αδειάζουν στον ορίζοντα τα γκρίζα πρόσωπά τους μέρα τη μέρα χάνετε το φως τ΄αυγερινού κονιορτός σηκώνετε στα κούφια βήματά τους Νύχτα τη νύχτα απορροφά τη σιωπή το χώμα ανθίζουν πια παράξενα και θλιβερά λουλούδια με μια απόκοσμη βροχή ξεπλένετε το χρώμα κι από το ρούχο της ζωής ξώμειναν τα ξεφτίδια Δεν ονειρεύεται η γη ψεύτικους εφιάλτες μήτε η φαντασία της τόσο κακό γεννά τινάζει απ΄το σώμα της παρείσακτους προστάτες και από πόρνη σε κυρά ορίζετε ξανά Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.