iraklisv Posted January 26, 2011 Share Posted January 26, 2011 Αδειάζουν οι ακρογιαλιές απ΄τον ορίζοντα της παρατήρησης μετρούν δάκρυα να γιομίσου μια θαλπωρή Στην εισπνοή να ορίζετε μια μικρή ανάσταση διάρκειας μόλις δυο δευτερολέπτων Αρκετή για να εξωραΐσει το θαύμα πριν στεγνώσει απ΄της εκπνοής το θάνατο Πνευματικός λειτουργός στης ανάσας μου την παλινδρόμηση εκείνο το φύσημα στο στόμα που Ζωή δίνει Δροσερή αίσθηση η επίγνωση της δακρυσμένης θάλασσας που μυρίζει γέννα Με γεύση αλατιού στη γη και στο σώμα Αγγίζομαι και μεταφράζω ξοδεύοντας το γέμισμά μου Το περιούσιο κενό γυρεύοντας να κάνω μήτρα Να συλλάβω τον εξω συμπαντικό σπόρο Πιο έξω κι απ΄το απέξω το μέσα να περικλείσει Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.