Και τι μου δίνεις;

[Naroualis]

Γενικά: Σφιχτό και απέριττο.

 

Μου άρεσε: Το προσεκτικό κέντημα των φράσεων. Η ιδέα, όχι πολύ πρωτότυπη, αλλά εκτελεσμένη με ακρίβεια και με το προσωπικό σου ύφος.

 

Δε μου άρεσε: Το κλείσιμο. Ήθελα η τελευταία φράση να είναι πιο δυνατή, πιο συγκλονιστική.

[Solonor]

Nihilio. Και τι μου δίνεις.

 

Καλογραμμένο διήγημα με μια πολύ όμορφη λεπτομέρεια –τη γάτα- που μου έμεινε στο μυαλό. Αυτό που δεν με κέρδισε ήταν το γεγονός πως φαινόταν ακριβώς πού όδευε, με αποτέλεσμα στο τέλος να μη μου μείνει κάτι έντονο.

 

 

[Αλχημιστής]

Πολυ καλογραμμενη ιστορια, η οποια διαβαζοταν ευχαριστα και κυλουσε σα ρυακι.

 

 

 

+ μου αρεσε η σκηνη με τη γατα και ο τροπος που συνδεεις το τραγικο με το ρομαντικο. επισης, οι διαλογοι και οι περιγραφες ειναι εξαιρετικες οπως και ο λογος που χρησιμοποιεις στη μεταμορφωση του πρωταγωνιστη. Ακομα, οι περιγραφες του αρωματος, της πεινας και των ενστικτων των πρωταγωνιστων, αλλα και της προσπαθειας τους να τα συγκρατησουν ειναι μαγευτικες και δειχνουν μεγαλη δεξιοτεχνια στη γραφη.

 

- μου φανηκε οτι η Νασια ενεδωσε καπως γρηγορα στον ερωτα του Ορεστη, ιδιως εφοσον ειχε τυψεις για τις εξωσυζυγικες τις σχεσεις και εφοσον εκεινος εκανε τον δυσκολο. Επιπλεον, αν και υπηρχε η αγωνια για την εξελιξη της ιστοριας, το αποτελεσμα δεν με ικανοποιησε οσο περιμενα, καθως ηταν ενδιαφερον αλλα συνηθισμενο και χιλιο ειπωμενο. αυτο δεν ειναι παντα αρνητικο, αλλα σαυτο το διηγημα μου ειχαν δημιουργηθει προσδοκιες για κατι διαφορετικο.

 

 

 

[northerain]

Είμαι ρετρο λοιπόν.

 

Ωραία ιστορία, μου θυμίζει λίγο εκείνη του Γκάιμαν με το μικρό γκόλεμ, αλλά προτιμώ την ιδέα σε αυτήν. Θα μου άρεσε να δώ και το πως ξεφορτώθηκε την Νάσια, αλλά καταλαβαίνω ότι είχες περιορισμό.

Δεν ξέρω αν έχω κάτι αρνητικό να πω, με ικανοποίησε γενικά.

[Διγέλαδος]

Εγώ γιατί το βλέπω σαν ένα σύγχρονο παραμύθι από την πλευρά του κακού λύκου; Ο κακός λύκος είναι τελικά και άνθρωπος και έχει μια εσωτερική πάλη που επιδεικνύεται από την αφήγηση.

Μπράβο Μιχάλη που δεν λογοκρίνεσαι και δείχνεις και τη ρομαντική σου, αλλά και την ρεμαλοπλευρά σου. Οι διάλογοι ερωτικοί και αληθοφανείς αν και μου φάνηκε ότι ειπώθηκε πολύ γρήγορα το "Σ' αγαπώ". Μ' άρεσε πολύ πάντως το παιχνίδι με τη μυρωδιά.

Μια απολαυστική μεταφορική ιστορία λοιπόν

[Natasha]

Στα συν: Εμένα, όπως και σε πολλούς, μου άρεσε πολύ το κομμάτι με τη γάτα και το στοιχείο της μυρωδιάς. Το τι έγινε στο τέλος το είχες χτίσει καλά από την αρχή, μας εντυπωσίασε χωρίς να έρθει τελείως από το πουθενά. Η ιστορία έχει ωραίες προεκτάσεις του τύπου: αν πληγωθεί κάποιος από τον Χ, μπορεί κάλλιστα να πληγώσει τον φουκαρά τον Ψ που δεν του φταίει σε τίποτα.

 

Πλην: Το "σ'αγαπώ" ήρθε σβέλτα, είμαι διατεθειμένη όμως να το δεχτώ αν μας δώσεις λίγο παραπάνω τον πρωταγωνιστή. Μπορεί να είναι τόσο γαμάτος που να του αξίζει, ή η πείνα του όσο εξωτερικεύεται λίγο λίγο να ερμηνεύεται από την γυναίκα σαν κάτι το ακαταμάχητο. Επίσης, οι διάλογοι θα μπορούσαν να γινουν πιο φυσικοί (το "μια σειρά από συναδέλφους" ήταν αυτό που μου άρεσε λιγότερο).

 

All in all, χάρηκα που την διάβασα

[Morfeas]

"Ευχάριστη" ιστορία, με "ωραίες" εικόνες

(η σκηνή με τη γάτα όπως αναφέρθηκε από τους περισσότερους)

.

Θετικά:

+Η γλώσσα κυλάει ομαλά, χωρίς να βαριέται ο αναγνώστης, παρόλο το σχετικά τετριμμένο (όπως φαίνεται εξαρχής τουλάχιστον) θέμα.

+Η ανατροπή με το

λυκάνθρωπο(αν και ποιος άλλος serial killer θα είχε τέτοια κυριολεκτική εμμονή με τις καρδιές;)

 

 Αρνητικά:

-Ο τίτλος κι η επαναλαμβανόμενη εκβιαστική του ερώτηση προδίδουν περισσότερο απ' όσο θα ήθελα το τέλος(βοηθούν μεν στην ατμόσφαιρα, αλλά η αίσθηση ότι ξέρεις τι θα ακολουθήσει δε σε κάνει να το απολαύσεις στο μέγιστο).

-Η επανάληψη κάποιων λέξεων("πείνα", "καρδιά") αντί να χτίζει την ατμόσφαιρα φρίκης, την αποδυναμώνει ( η εμμονή κάνει το χαρακτήρα σχετικά μονοδιάστατο- ενώ το δίλημμά του υπάρχει, φαίνεται περισσότερο σχηματικό)