Yuna Posted January 26, 2011 Share Posted January 26, 2011 Είδος: τρόμος Βία; Ναι Σεξ; οχι Αριθμός Λέξεων: 2272 Αυτοτελής; Ναι Σχόλια: η πρώτη μου απόπειρα. Μασημένη Τροφή.1.doc Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
NIKANTHI Posted January 27, 2011 Share Posted January 27, 2011 (edited) Μου άρεσε, ήταν σε απλό λόγο καθημερινό ,το διαβάζεις και δεν κομπιάζεις ούτε μπερδεύεσαι ,διαβάζοντας από τον υπολογιστή σου οτιδήποτε, κουράζεσαι τα μάτια σου πονάνε η αφοσίωση διασπάτε ,και αν είναι δύσκολο το κείμενο αποσυντονίζεσαι, σε αυτό όμως όχι το καταπίνεις σαν αστακομακαροναδα….. Τόσο κάλος ντεντέκτιβ όμως, και να κάνει τόσα λάθη μονομιάς, και το φαγητό στο ψυγείο και το νυστέρι τόσα χρόνια εμπειρίας τόσα παιδιαρίστηκα λάθη. φυσικά που να φανταστή ότι θα πήγαιναν στο νοσοκομείο τα παιδιά του, αλλά και πάλι, συμμαθητές του αφού ήταν, τυχαίο περιστατικό αυτό, η επιλογή το θύματος?? Πόσο μάλλον, που ο ίδιος πρότεινε στην κόρη του να πάνε για φαγητό, και δεν είχε βενζίνη? κάνει δολοφονία και δεν έχει βενζίνη να πάει για φαγητό ,και αν τον καταδίωκαν? (βλέπω πολλά C.S.I . )αν ήταν αυτός ο δολοφόνος? (γιατί δεν είμαι και σίγουρος )και για τα γαλανά μάτια δεν κατάλαβα είχε και ο ίδιος γαλάζια μάτια φακούς επαφής τι?? Edited January 27, 2011 by NIKANTHI Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted January 28, 2011 Share Posted January 28, 2011 Πολύ ωραίος τίτλος, και καλή ιδέα για έναν κατά συρροή δολοφόνο, ενώ όμως έχει να κάνει με το φαγητό, δεν αγγίζει την μανία της πείνας. (Αν ο φονιάς απλά τιμωρεί τους λαίμαργους, δεν μας ανέπτυξες αρκετά τους χαρακτήρες των θυμάτων. Ή του δολοφόνου, και της ανάγκης του να τραφεί με αυτόν τον αηδιαστικό, αλλά ευφάνταστο τρόπο. Το τρέχεις βιαστικά το διήγημα, κάπως άτεχνα, με μεγάλες αφέλειες σχετικά με το πώς λειτουργεί η αστυνομία, κακά κλισέ (επιθεωρητής με καμπαρτίνα), εξωφρενικές συμπτώσεις και κίνητρα χαρακτήρων. Η κόρη μισούσε από πριν τον πατέρα της; Ήταν το ίδιο ψυχωτική με εκείνον; Όπως και να το κάνουμε, δεν φτάνεις στο έγκλημα τόσο εύκολα και γρήγορα. Ίσως να κάνει και λάθος. Το δε να οδηγήσει το αυτοκίνητο στο γκρεμό με την προοπτική να σκοτωθεί και η ίδια… Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
alkinem Posted January 28, 2011 Share Posted January 28, 2011 Καλό, αλλά τελικά ο τύπος αποδείχτηκε πολύ απρόσεχτος και αυτό ξενίζει. Εξάλλου δεν ήταν κάποιος τυχαίος, αλλά ένας έμπειρος αστυνομικός. Anyway, αυτή η μικρή λεπτομέρεια δεν είναι ικανή να το καταστρέψει, αλλά σίγουρα ρίχνει κάπως την ιστορία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ορφέας Κάππα Posted January 28, 2011 Share Posted January 28, 2011 Δεν θέλω να γίνομαι κακός στους σχολιασμούς μου. Σου λέω με κάθε καλή διάθεση οτι το κείμενο μου θυμίζει τους μικρούς ντεντέκτιβ που διάβαζα στα 12 μου. Δεν είμαι σε θέση να σου δώσω οδηγίες και τέτοια, άκου τους παλιούς εδω μέσα, σίγουρα ξέρουν περισσότερα. Η ένστασή μου είναι: Είσαι τέρμα, ΤΕΡΜΑ όμως επηρεασμένος απο άλλα του είδους. Γράψε τα δικά σου ρε, άρχισε να γράφεις και ότι σου κατέβει. Θαρρώ πως τό 'χεις. Βγάζεις κάτι σκοτεινό, και δεν το λέω απο επιείκεια. Αυτά απο μένα! Καλά γραψίματα και τέτοια αποχαιρετιστιριακά μπλιμπλίκια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Bonanza Jellybean Posted January 28, 2011 Share Posted January 28, 2011 Το πρόβλημα με τέτοιου είδους ιστορίες είναι ότι δεν ταιριάζουν σε μορφή διηγήματος, ειδικά όταν έχεις περιορισμό λέξεων. Αν από την άλλη είχες αποφασίσει να γράψεις ένα αστυνομικό μυθιστόρημα θα είχες το περιθώριο να αναλύσεις χαρακτήρες και καταστάσεις και το αποτέλεσμα θα ήταν σίγουρα πολύ καλύτερο σαν πλοκή. Σαν γραφή μου αρέσει γιατί κυλάει εύκολα και γρήγορα και δεν κουράζεις με σάλτσες. Λίγο δουλειά θέλουν οι διάλογοι ανάμεσα σε μπαμπά και κόρη γιατί ακούγονται ψεύτικοι. Επίσης μου φαίνεται δύσκολο μια κόρη να σκοτώσει έτσι ψυχρά τον πατέρα της ακόμα κι αν είναι τέρας. Θα πρέπει κάτι παραπάνω να υποβόσκει στις σχέσεις τους. Σε γενικές γραμμές μου άρεσε. Καλή επιτυχία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
deadend Posted January 28, 2011 Share Posted January 28, 2011 Η μασημένη τροφή είναι αυτό που δίνουν τα πουλιά στους νεοσσούς τους. Η σχέση της κόρης με τον πατέρα άψογη και το τέλος σωστό, αν φάει μάλιστα και το περιεχόμενο των τάπερ ακόμα καλύτερα. Βάλε αστεράκια όταν αλλάζει σκηνικό για να βοηθάς τον αναγνώστη να καταλάβει που βρίσκεται και την αλλαγή σκηνής. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted January 29, 2011 Share Posted January 29, 2011 Καλά, η ιδέα με τη μασημένη τροφή, τελείως μπλιαχ. Τα νέα μου δεν είναι και πολύ καλά, φοβάμαι. Τους λόγους τους ανέφεραν οι προηγούμρνοι, κλισέ, έλειψη αληθοφάνειας, κατά συρροή δολοφόνος στριμωγμένος σε διήγημα. Τα καλά στοιχεία είναι βέβαια η κόρη (αλλά αν θες να έχεις τέτοιο τέλος, καλό είναι να μας πεις κάπου στην αρχή ότι είναι κολυμβήτρια) και η σχέση της με τον ήρωα και βέβαια το μπλιαχ που ανέφερα και στην αρχή (αλλά αιτιολόγησέ το, πείσε μας ότι υπάρχει ένας, έστω αρρωστημένος λόγος που συμβαίνουν αυτά). Και έρευνα, πολλή έρευνα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted January 30, 2011 Share Posted January 30, 2011 Το κεντρικό θέμα της ιστορίας σου ήταν αρκετά καλό σαν ιδέα, πολύ μέσα στο θέμα του διαγωνισμού και αρκετά αηδιαστικό. Από εκεί και πέρα, θα συμφωνήσω με τις παρατηρήσεις που έκαναν τα παιδιά πριν από μένα. Δεν υπάρχει κάποιο κίνητρο του δολοφόνου γι’ αυτό που κάνει. Αν είναι κάτι που απλά ευχαριστιέται, δείξ’ το μας. Το σημείο στο νοσοκομείο δεν μου έκατσε πολύ καλά. Σαν πολύ εύκολα δεν μπήκαν εκεί μέσα, πήραν τις πληροφορίες που ήθελαν και έλυσαν το μυστήριο; Γενικά, για να γράψεις μια αστυνομική ιστορία αυτού το είδους, χρειάζεσαι περισσότερο χώρο και υπομονή με τους ήρωές σου. Καλή επιτυχία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
alkinem Posted January 31, 2011 Share Posted January 31, 2011 Και κάτι ακόμα, που το πρόσεξα λίγο αργά Επιτέθηκαν στον Μπουλη του σχολείου, τον Τζιμι! Αν είχες στο μυαλό σου την αγγλική λέξη bully, νομίζω πως η σωστή μετάφραση, ή τουλάχιστον η πιο κοντινή στην πραγματικότητα, είναι νταής κι όχι μπούλης. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ad Noctum Posted January 31, 2011 Share Posted January 31, 2011 Μου άρεσε πάρα πολύ η άμεση γραφή που με έκανε να το διαβάσω άνετα. Ίσως να μου άρεσε περισσότερο αν διάβαζα αυτή την ιστορία γραμμένη από την πλευρά του δολοφόνου! Σκέψου το και εγώ σε ενθαρρύνω να δοκιμάσεις κάτι τέτοιο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted February 1, 2011 Share Posted February 1, 2011 Η ιστορία με προϊδέασε για κάτι υπερφυσικό και κατέληξε σε αστυνομική. Στα συν Οι εναλλαγές και οι γρήγοροι ρυθμοί της ιστορίας. Στα πλην Αδύναμα τα κίνητρα και κάπως υπερβολικά εύκολες οι συμπτώσεις, πράγματα που είπαν και οι άλλοι δηλαδή. Η πείνα δεν ήταν ακριβώς αισθητή. Ίσως αν εξηγούσες για ποιο λόγο συμπεριφέρθηκε έτσι ο πατέρας, αν είχαν προηγούμενες ενδείξεις, κάτι τέτοιο τέλος πάντων, θα ήταν λίγο πιο ομαλή η εξέλιξή της. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted February 1, 2011 Share Posted February 1, 2011 Η κεντρική ιδέα είναι καλή. Αν ίσως το πήγαινες περισσότερο από την οπτική γωνία του δολοφόνου θα γινόταν πιο έντονο το αίσθημα της πείνας το οποίο συγνώμη αλλά αισθάνθηκα πως έλειπε εντελώς. Να ξεκοιλιάζει ναι τρώει το περιεχόμενο, αλλά δεν έδωσες αρκετό βάθος σε αυτό. Έχεις φτιάξει έναν χαρακτήρα που προσφέρεται. Είναι κρίμα να τον αφήνεις έτσι... Νομίζω δομικά είχαμε κάποια θεματάκια... Παράδειγμα θα ήταν καλό οι διάλογοι σου να μην βρίσκονται μέσα στην παράγραφό σου ανακατεμένοι με την αφήγηση... Ή η πολλαπλή χρήση του θαυμαστικού που είδα στην αρχή-μπορεί και τρία θαυμαστικά στη σειρά- φόρτωνε το κείμενο λίγο αρνητικά εν τέλει... Καλή επιτυχία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SpirosK Posted February 2, 2011 Share Posted February 2, 2011 Χαριτωμένο, η πείνα ήταν λίγο "αυτή τη στιγμή απουσιάζω" κατά τη γνώμη μου, αλλά πολύ μικρό και βεβιασμένο το τέλος... (και μου φάνηκε η "εύκολη λύση" να χάσει τις αισθήσεις του αυτός και αυτή να είναι ΟΚ...). Πάντως το αστυνομικό κομμάτι μου άρεσε πολύ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted February 2, 2011 Share Posted February 2, 2011 Είχε ταχύτητα, τόσο στο λόγο όσο και στην πλοκή. Κατά τη γνώμη μου το δεύτερο είχε ως αποτέλεσμα να υπάρχουν κενά στην αληθοφάνεια της ιστορίας… σαν να γίνονταν πολύ απλά/εύκολα τα πράγματα. Η πείνα δεν ήταν στο επίκεντρο. Τα πρώτα που σκέφτηκα μόλις τέλειωσα την ανάγνωση ήταν: 1) ο πατέρας ήταν ο δολοφόνος 2) αυτό δεν δικαιολογείται από τις σκέψεις του στην αρχική σκηνή 3) άρα έχουμε ισχυρή αναληθοφάνεια εδώ ή... 4) ο πατέρας δεν είναι ο δολοφόνος 5) παρ’ όλ’ αυτά, τσακώθηκε χοντρά με τη σύζυγο (μάνα της Έιμυ), με την οποία καβγαδίζει (όπως αναφέρεται) συχνά, κι η οποία μάλιστα του έριξε και μπουκέτο πριν τον παρατήσει. Οπότε 6) αλλά η Έιμυ δεν τα ξέρει όλα αυτά, υποθέτει τα δικά της και πάει αλλού το πράγμα. Αν… αν, λέω, έχουν έτσι τα πράγματα, τότε η προσπάθεια ήθελε πολλή περισσοτερη δουλειά, όμως τουλάχιστον δεν ισχύουν τα περί έλλειψης κινήτρων κλπ. Ρε… μπας κι έχω δίκιο; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Big Fat Pig Posted February 3, 2011 Share Posted February 3, 2011 Η βασική ιδέα (που βρίσκεται και στον τίτλο) είναι πραγματικά πολύ καλή. Όμως. Η πλοκή, οι χαρακτήρες ακόμα και οι εικόνες του διηγήματος είναι αδύναμα. Η επιλογή να παρουσιαστεί ως ιστορία αστυνομικού μυστηρίου δεν βοήθησε καθώς (εδώ) καπέλωσε τον τρόμο ή την ατμόσφαιρα του τρόμου έστω. Δε ξέρω πως θα μπορούσε να λειτουργήσει αυτή η (αστυνομική) ιστορία στα πλαίσια της λογοτεχνίας τρόμου/horror. Σε κάθε περίπτωση μία καλή αρχή (αφού υπάρχει η ιδέα και μία γενική άποψη για την αρχή και το τέλος της ιστορίας) θα ήταν να πάρεις έναν έναν τους ήρωες και να τους δώσεις προσωπικότητα και κίνητρα βεβαίως. Απ' την άλλη ένας serial killer από μόνος του θέλει κάμποση ανάπτυξη οπότε θεωρώ ότι μιλάμε για άλλη έκταση διηγήματος και πολύ προσεκτική δουλειά αν θέλεις να αποφύγεις τις κακοτοπιές. (βλ. χιλιοειπωμένα κλισέ) Καλή επιτυχία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted February 4, 2011 Share Posted February 4, 2011 Καλός τίτλος, καλή ιδέα, αλλά κακογραμμένο. Με τους τόνους και τα σημεία στίξης δεν τα πας καλά. Επίσης έπρεπε να κάνεις καλύτερη κατανομή των πληροφοριών, δηλαδή να μας πεις περισσότερα για τη σχέση πατέρα-κόρης, για το ότι ήταν κολυμβήτρια και κυρίως για το κίνητρο του serial killer. Και σαν πολύ γρήγορα παίρνει η κόρη την απόφαση στο τέλος... Και άλλα πολλά τέτοια κενά συνέπειας και αληθοφάνειας. Σώζεται όμως, δεν είναι για πέταμα. Είναι πιο εύκολο να βρει κανείς ιδέες παρά να έχει την υπομονή, την επιμονή και την κρίση να διορθώσει, να δουλέψει και να ξαναδουλέψει το κείμενό του. Κάποιος νομίζω είπε ότι αυτό σημαίνει ταλέντο, η όρεξη να διορθώνεις και να ξαναδιορθώνεις. Και επίσης το ότι θέλουμε όλοι να μάθουμε περισσότερα γι' αυτούς τους χαρακτήρες και γι' αυτήν την υπόθεση σημαίνει ότι μας κέρδισαν. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted February 5, 2011 Share Posted February 5, 2011 Δεν ξέρω αν θα ακουστεί άσχημο, αλλά υπάρχουν στιγμές που μοιάζει λες κι είναι γραμμένο από παιδιά της ίδιας ηλικίας με αυτά του διηγήματος. Τα βασικά: Τα αποσιωπητικά είναι αποκλειστικά και μόνο τρεις τελείες. Τρία θαυμαστικά βάζουμε μόνο όταν είμαστε πάπιοι και αναφωνούμε “ΓΚΑΣΠ!!!”. Τα εισαγωγικά τα βάζουμε με shift + το πλήκτρο αριστερά από το enter. Είναι, βεβαίως, το λάπτοπ, όχι “τον” που γράφεις κάπου. Όταν έχουμε διάλογο, καλό είναι να αλλάζουμε σειρά όταν αλλάζει ο ομιλών. Προσέχουμε πού βάζουμε τους τόνους. Και, φυσικά, άλλο bully, άλλο μπούλης. Στην ιστορία τώρα, αν και φαγητό δε σημαίνει οπωσδήποτε πείνα, δηλαδή με λίγα λόγια δε βλέπω μεγάλη συνάφεια με το θέμα, η βασική ιδέα του κατά συρροή δολοφόνου και του είδους των εγκλημάτων του είναι καλή. Από κει και πέρα όμως, η ανάπτυξή της είναι γεμάτη “βολικά” γεγονότα, τεράστιες αναληθοφάνεις, και κανένα μα κανένα βάθος χαρακτήρων. Ο μόνος που έχει μια υπόσταση είναι ο... Μπούλης. Μια τέτοια ιστορία θέλει μάλλον πολύ μεγαλύτερο χώρο, γιατί οι χαρακτήρες και οι πράξεις τους πρέπει να αναλυθούν διεξοδικά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Soul_walker Posted February 5, 2011 Share Posted February 5, 2011 (edited) Αηδιαστική η αρχή (σε τραβάει να συνεχίσεις) Διαβαζότανε με ένα ενδιαφέρον αλλά με άφησε με την αίσθηση μιας απλής γρήγορης ιστορίας που δεν είχε αρκετό ψάξιμο από πίσω. Επιπλέον υπάρχουν πολλά ‘μα γιατί;’ που απλά μένουν μετέωρα στο τέλος. Edited February 5, 2011 by Soul_walker Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted February 5, 2011 Share Posted February 5, 2011 Σαν ιδέα καλό (στα πλαίσια Seven και παρόμοιων ταινιών), αλλά η εκτέλεση ήταν ατσούμπαλη και βιαστική. Χρειαζόταν ανάπτυξη ο κεντρικός σου χαρακτήρας, χωρίς να μας δίνεις την ΟΓ του, γιατί τότε θα ξέραμε όλοι απ' την αρχή ότι ο δολοφόνος είναι ο μπάτλερ ή η ιστορία θα έπασχε από αναληθοφάνειες (πράγμα που συμβαίνει). Χρειαζόταν λιγότερο "παιδική" γραφή και πιο βατή ανάπτυξη. Και, αν ήθελες πραγματικά ν' αγκαλιάσεις το θέμα, χρειάζεται οπωσδήποτε να δώσεις στον αναγνώστη την πείνα των θυμάτων. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted February 6, 2011 Share Posted February 6, 2011 Τι έχουμε εδώ; Μια ιστορία ενδιαφέρουσα, που σε τραβάει με τις συνεχείς εναλλαγές της «κάμερας», παρακολουθώντας μία τον ένα χαρακτήρα και μία τον άλλο. Μου άρεσε η μεταστροφή του μπούλη του σχολείου, αλλά δε μου άρεσε το τέλος. Πέρα από απότομο, μου φάνηκε αρκετά φτιαχτό, ψεύτικο, σαν να μας είχε ξεγελάσει η πρώτη σκηνή. Ο ρυθμός της ιστορίας ήταν αρκετά γρήγορος, με αρκετές αλλαγές της «κάμερας» (όπως προανέφερα) οι οποίες μπέρδευαν λόγω μη κατάλληλης μορφοποίησης του κειμένου. Όμως, η περιγραφικότητα του λόγου σου με έκανε να «βλέπω» τις σκηνές να εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια μου, σαν να παρακολουθούσα κινηματογραφική ταινία και αυτό για μένα ήταν πολύ θετικό. Καλή επιτυχία, Yuna! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted February 7, 2011 Share Posted February 7, 2011 Γενικά: Αδύναμο αποτέλεσμα, που όμως αφήνει υποσχέσεις για βελτίωση. Μου άρεσε: Η σκηνή της δράσης, στο σπίτι του Μπίλι. Οι περιγραφές του χώρου έχουν μεγάλες δυνατότητες, ίσως και να είναι το δυνατό σου σημείο. Δε μου άρεσε: Χμ. Δε δίνω και τόσο σημασία στο ότι δεν είναι ακριβώς τρόμος αλλά αστυνομικό θρίλερ. Ας πάρουμε με τη σειρά τα προβλήματα του κειμένου ξεκινώντας από τα λιγότερο ουσιώδη. 1) Θα ήθελα πάρα πολύ να δουλέψεις λίγο πάνω στο θέμα των σημείων στίξης. Το << δεν είναι ίδιο με το « και το διπλό θαυμαστικό δεν είναι κομψό, ακόμη κι αν θέλουμε να δείξουμε ότι κάποιος φωνάζει. Πόσο μάλλον το διπλό ερωτηματικό. 2) Καλό θα ήταν κάθε σκηνή να χωρίζεται σε περισσότερες από μία παραγράφους. Όπως το έχεις τώρα, με «μπουκώνει» και με δυσκολεύει να το διαβάσω. 3) Σημαντικό για να κερδίσει κανείς το ενδιαφέρον του αναγνώστη είναι ο ρυθμός της αφήγησης. Έχεις ομολογουμένως αρκετές σκηνές να περιγράψεις, να στριμώξεις στις 3500 λέξεις του ορίου του διαγωνισμού, αλλά θα ήταν καλύτερα αν δεν ήταν όλες τόσο σύντομες. Επιπλέον, κάθε σκηνή ξεκινάει με τρόπο γενικό, σαν να είσαι έτοιμη να πεις πολλά πράγματα γύρω από αυτήν. Πχ. Λες «Η Ειμυ και ο Μπιλλυ περπατούσαν αμίλητοι από το σχολειό για το σπίτι τους όπως κάθε μεσημέρι με τον ήλιο να χτυπαει τα παραγεμισμένα με γνώσεις κεφάλια τους.» Με την αναφορά στο «κάθε μεσημέρι» εγώ περιμένω να μου πεις τι το εξαιρετικό είχε εκείνο το συγκεκριμένο μεσημέρι. Δεύτερο παράδειγμα, η πρώτη φορά που εμφανίζεται η Έιμυ. Χαλαλίζεις εκατό λέξεις (από το «Η Ειμυ πάτησε ένα γράμμα» έως το «Ξεφύσησε δυσαρεστημένη») χωρίς να χρησιμεύουν σε τίποτε. Δε με βοηθάει να δω ότι είναι μια τυπική έφηβη, από τη στιγμή μάλιστα που δε θα χρειαστεί πουθενά αλλού ούτε το ότι έχει λάπτοπ, ούτε ότι γκούγκλαρε το γράμμα Ε. 4) Οι χαρακτήρες σου δεν έχουν ελαττώματα, με την έννοια ότι δεν κάνουν πράγματα που δεν τα περιμένει κανείς, αλλά είναι κάπως ρηχοί. Η τελική επιλογή της Έιμυ είναι για μένα εντελώς δικαιολογημένη, αλλά καθόλου περιγραμμένη. Ήθελα να μπω μέσα στο μυαλό της εκείνη τη στιγμή, να νιώσω την αγωνία του να ανακαλύπτει αυτό που ανακάλυψε, συν τη μετάβαση από εκείνη της ανέμελης έφηβης στη συνειδητοποιημένη ώριμη -για τις επιλογές της- γυναίκα. Έτσι όπως το δίνεις, ούτε και μ’ ένοιαξε. Το ίδιο και με τον πατέρα της. Δε με βάζεις μέσα στο μυαλό του, έστω με τρόπο που να μην προδίδει τη συνέχεια. 5) Δε μπορείς να φανταστείς πόσο τσαντίζομαι που το λέω, γιατί τρελαίνομαι να γράφω για πράγματα που ΔΕΝ ξέρω, αλλά τελικά γράφουμε καλύτερα αυτά που ξέρουμε. Αποφεύγουμε να κάνουμε λάθη αληθοφάνειας έτσι, που κάνουν τον αναγνώστη να βαριέται. Το πιο κραυγαλέο, εκείνο που με ενόχλησε εμένα προσωπικά, ήταν αυτό που λέει κάποια στιγμή η Έιμυ: «Τους αστυνομικούς δεν τους αφήνουν να κάνουν ερωτήσεις σε θύματα που έχουν υποστεί τέτοια βία, εμείς που είμαστε συμμαθητές του όμως;;» Δεν υπάρχει περίπτωση να γλιτώσεις την ανάκριση που να χτυπιέσαι κάτω. Πολλές φορές τσακώνονται με τους γιατρούς, γιατί οι γιατροί δε θέλουν να τους αφήσουν, αλλά και πάλι κατάθεση θα πάρουν. Ειδικά εφόσον υπάρχει μάρτυρας που να έχει δει έναν ασύλληπτο κατά συρροή δολοφόνο. 6) Αφήνεις πολλά πράγματα στον αέρα, να τα αναρωτιόμαστε. Γιατί το έκανε αυτό ο πατέρας της; Τι ευχαρίστηση έπαιρνε από αυτήν την πράξη; (Μπορείς να προθέσεις κάποιον ψυχολόγο της αστυνομίας, που να εξηγεί αυτά, ας πούμε την ανάγκη του δολοφόνου να κάνει αυτό που έκανε) Πού είναι η μητέρα της; Γιατί ο δολοφόνος άφησε τόσο κοντά του ενοχοποιητικά στοιχεία; Γιατί ο πατέρας της έχασε τόσο βολικά τις αισθήσεις του όταν το αυτοκίνητο έπεσε στη θάλασσα; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Solonor Posted February 8, 2011 Share Posted February 8, 2011 Yuna. Μασημένη τροφή. Η γραφή είναι αποδεκτή, για πρώτη φορά θα έλεγα σούπερ. Το ξεκίνημα από την άλλη δεν είναι καλό και ενώ το θέμα αποκτά ενδιαφέρον γρήγορα, τα σημεία στίξης λειτουργούν εις βάρος του κειμένου. Τα εισαγωγικά, οι δύο τελείες, η απουσία διπλού κενού όταν αλλάζει η οπτική γωνία είναι μερικά ζητήματα που θα διορθώσεις εύκολα. Οι διάλογοι επίσης θέλουν πολύ δουλειά για να αποκτήσουν ουσία, πρακτικά ακολούθησε τον κανόνα να γράφεις διάλογο όταν υπάρχει λόγος. Το τέλος είναι απότομο ενώ οι ενδείξεις δεν είναι επαρκείς: το νυστέρι θα μπορούσε να το έχει ο τύπος για να καθαρίζει τα νύχια του. Πιστεύω πως έχεις προοπτικές. Περιμένω την επόμενη ιστορία σου! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cyrano Posted February 8, 2011 Share Posted February 8, 2011 Για πρώτη προσπάθεια είναι αρκετά αξιόλογο. Τα περισσότερα που θα είχα να παρατηρήσω έχουν ήδη επισημανθεί, οπότε θ' αρκεστώ σε μία δύο συμπληρωματικές παρατηρήσεις. Στις σκηνές της ιστορίας σου υπάρχει συχνά η αίσθηση του deja vu. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, άλλωστε η πρωτοτυπία στη λογοτεχνία δεν είναι ούτε πάντοτε εφικτή αλλά ούτε απαραίτητα και ζητούμενο. Το πρόβλημα που δημιουργούν τα (ας τα πούμε) κλισέ, είναι πως δημιουργούν συχνά στον συγγραφέα που τα χρησιμοποιεί, μια ψευδή αίσθηση ασφάλειας κι οικειότητας, ενώ στην πραγματικότητα ο συνδυασμός τους υπονομεύει την αληθοφάνεια της ιστορίας. Στην ιστορία σου, τα επιμέρους κομμάτια είναι σχετικά άρτια. Η σύνθεσή τους όμως είναι προβληματική, γιατί μοιάζουν συχνά ν' αποτελούν συγγενή μέρη διαφορετικών (δυνητικών) ιστοριών. Σα να έχει προκύψει το σύνολο από ένα brainstorming, ενδιαφέρον στο αποτέλεσμά του μεν, αλλά έχοντας το βασικό ελάττωμα του brainstorming: ότι η λύση στο όποιο πρόβλημα προκύψει, είναι η πρώτη, πλέον προφανής και γοητευτική που θα μας έρθει στο μυαλό. Η συμβουλή μου θα ήταν να κάνεις brainstorming πάνω σε ένα και μόνο κλισέ (από κάπου πρέπει να ξεκινήσει κανείς...). Τότε θα προκύψει - ίσως- μια πιο προσωπική και συνεκτική ματιά που θα κάνει το όλον ενδιαφέρον. Ίσως όμως υπερβάλλω και κάνω αυθαίρετες υποθέσεις. Για πρώτη προσπάθεια είναι πραγματικά ενθαρρυντική. Ακολούθησε και τις συμβουλές των προηγούμενων ως προς την 'εικόνα' της ιστορίας (είναι κρίμα να σκοντάφτει ο αναγνώστης σου πάνω στη μορφή του κειμένου σου και σε ασήμαντα λαθάκια) και σου εύχομαι καλή συνέχεια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted February 9, 2011 Share Posted February 9, 2011 Κι εγώ θα σου πω τα ίδια. Καλή ιδέα αλλά θέλει ξαναγράψιμο η ιστορία. Οι χαρακτήρες ίσα που υπάρχουν, αχνοί, η συμπεριφορά και τα λόγια τους παιδικά. Δεν χρειάζεται, ας πούμε, να μας λες το παρελθόν του πατέρα βάζοντας την κόρη του να του το υπενθυμίζει. Θα έπρεπε να βρεις έναν ποιο κομψό τρόπο. Η τελική σκηνή θέλει κι αυτή λιγό περισσότερη ανάπτυξη, γιατί είναι πολύ ξεβγάλτε-σκουπίστε-τελειώσατε. Γενικά, μου έδωσε την αίσθηση κακογυρισμένης ταινίας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.