iraklisv Posted January 29, 2011 Share Posted January 29, 2011 Οι τεχνητές αναπνοές δεν βοηθούν το προσωρινό να ανανήψει Ούτε και οι μεγάλες παρέες των λέξεων που οικτίρουν την θνητότητά μας Εντρυφούμε στο κόψιμο των λουλουδιών στολίζοντας την ματαιότητα της ύλης Ξεγελασμένοι πάντα… Τραγικοί ποιητές της συνήθειας Σεργιανάμε στα ασκούπιστα μονοπάτια του νου Παρελαύνουν οι λέξεις γυμνές στο δρόμο Με προσοχή διαλέγουμε με ποιες θα συμμαχήσουμε χαρίζοντας στις άλλες διαβατήρια εξορίας Σαρκαστικοί σε ξένες ποιότητες αναπαράγουμε το είδος μας για χάρη μιας τέχνης που δεν μας ανήκει Η γλώσσα ακροβατεί μεταξύ ειρωνείας και εξυπνάδας Αυτά τα χέρια ικανά για χάδι κι αγκαλιά εκπαιδεύτηκαν να μακελεύουν το φαινομενικά αταίριαστο Η γνώση συσσωρεύεται χωρίς διακριτικό δίκιου η άδικου, στριμώχνετε σε ατομικότητες φτιάχνοντας τα δικά της δικαστήρια Μωροί σε παιχνίδια αθανασίας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
deadend Posted January 30, 2011 Share Posted January 30, 2011 (edited) Νομίζω ότι εδώ έχεις δύο ποιήματα. Ο δικός μου κανόνας είναι ακόμα και στην ποίηση να λέω μια ιστορία με αρχή μέση και τέλος. Όταν γράψω αυτό που έχω, μετά το ξαναδιαβάζω και βλέπω μπορώ να ξεχωρίσω αναπνευστικές παραγράφους. Μπορεί το αποτέλεσμα να μην είναι το ίδιο την ιδέα ή την αίσθηση που είχα όταν ξεκίνησα, αλλά συνήθως είναι δυνατότερο. Οι στίχοι σου είναι πολύ ωραίοι και γι’ αυτό πήρα το θάρρος να τους ξαναγράψω. Βλέπεις εδώ πως εγώ, ο αναγνώστης σου, προσέλαβα αυτό που έλεγες. Τεχνική Οι τεχνητές αναπνοές δεν βοηθούν το προσωρινό να ανανήψει ούτε και οι μεγάλες παρέες των λέξεων, που οικτίρουν την θνητότητά μας. Σεργιανάμε στα ασκούπιστα μονοπάτια του νου, ξεγελασμένοι πάντα… Παρελαύνουν οι λέξεις γυμνές στο δρόμο! Με προσοχή διαλέγουμε με ποιες θα συμμαχήσουμε χαρίζοντας στις άλλες διαβατήρια εξορίας. Αναπαράγουμε, για χάρη μιας τέχνης που δεν μας ανήκει, τη γλώσσα που ακροβατεί μεταξύ ειρωνείας και εξυπνάδας χωρίς διακριτικό δίκιου ή άδικου φτιάχνοντας δικαστήρια για ένα είδος που δεν μας γνωρίζει. Ικανότητα Αυτά τα χέρια ικανά για χάδι κι αγκαλιά εκπαιδεύτηκαν να μακελεύουν το φαινομενικά αταίριαστο. Μωροί σε παιχνίδια αθανασίας. Edited January 30, 2011 by deadend Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
iraklisv Posted January 30, 2011 Author Share Posted January 30, 2011 (edited) Καλημέρα Αρετή. Σ΄ευχαριστώ για τις υποδείξεις, δεν έχεις καθόλου άδικο για τις ανάσες, βλέπω την διαφορά αν και το γνωρίζω πολλές φορές το αμελώ Μου άρεσε όπως το ανσύνθεσες αν και παρέλειψες δυο στίχους. Δεν το βλέπω σαν δυο ποιήματα, έχει να κανει με το πως αντιλαμβάνομαι το νόημά του. Θα το δουλέψω λοιπόν και θα το ανεβάσω πάλι αργότερα και θα χαρώ να τα ξαναπούμε. Να σχολιάζεις ελεύθερα δεν έχω κανένα πρόβλημα. Σ΄ευχαριστώ να είσαι καλά. Διαβάζοντάς το αρκετές φορές δεν μπορώ να αλλάξω και πολλά θα πάψει να μου μιλά πια , το άλλαξα λίγο μέχρι εκεί που δεν χαλά στα (μάτια) μου Οι τεχνητές αναπνοές δεν βοηθούν το προσωρινό να ανανήψει Ούτε και οι μεγάλες παρέες των λέξεων που οικτίρουν την θνητότητά μας Εντρυφούμε στο κόψιμο των λουλουδιών στολίζοντας την ματαιότητα της ύλης Τραγικοί ποιητές της συνήθειας σεργιανάμε στα ασκούπιστα μονοπάτια του νου Ξεγελασμένοι πάντα… Παρελαύνουν οι λέξεις γυμνές στο δρόμο Με προσοχή διαλέγουμε με ποιες θα συμμαχήσουμε χαρίζοντας στις άλλες διαβατήρια εξορίας Σαρκαστικοί σε ξένες ποιότητες αναπαράγουμε το είδος μας για χάρη μιας τέχνης που δεν μας ανήκει Η γλώσσα ακροβατεί μεταξύ ειρωνείας και εξυπνάδας Η γνώση συσσωρεύεται χωρίς διακριτικό δίκιου η άδικου, στριμώχνετε σε ατομικότητες φτιάχνοντας τα δικά της δικαστήρια Αυτά τα χέρια ικανά για χάδι κι αγκαλιά εκπαιδεύτηκαν να μακελεύουν το φαινομενικά αταίριαστο Μωροί σε παιχνίδια αθανασίας. ------------------------------------------------------------------ Σ΄ευχαριστώ και πάλι Αρετή. Edited January 31, 2011 by iraklisv Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.