Salonikia Posted January 31, 2011 Share Posted January 31, 2011 Όνομα Συγγραφέα:Salonikia. Είδος: τρόμος. Βία; Όχι. Σεξ; Όχι. Αριθμός Λέξεων:1124 Αυτοτελής; Ναι. ΤΙΜΗ ΣΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ Η βουή της φαγάνας έκανε τα αυτιά τους να σφυρίζουν. Επάνω στον λόφο που φτάσανε ανοίγοντας το χαντάκι, ο αέρας ήταν παγερός. Σάββατο είναι, λίγες ώρες κουράγιο ακόμα. Το συνεργείο έδενε τις σωλήνες με ηλεκροκόλληση, έπρεπε να είναι ασφαλείς, να μην υπάρχει καμιά διαρροή αεριού από αυτές. Μέσα στο τροχόσπιτο, λίγος καφές έδινε παρηγοριά στους παγωμένους συναδέλφους . «Άντε παλληκάρια, ακόμα εκατό μέτρα σωλήνα να στρώσουμε και από Δευτέρα πάλι.» Ο εργοδηγός τους καταλάβαινε, αλλά οι προθεσμίες έπρεπε να τηρηθούν. Το κρύο το αντιμετώπιζαν, μια βροχή όμως θα ήταν καταστροφική. Μηχανήματα και άνθρωποι θα βούλιαζαν στην λάσπη. Με βήματα απρόθυμα πλησίασαν το χαντάκι. Ένας γδούπος ,ένα ξύσιμο ακούστηκε από την μεριά της φαγάνας. Η μηχανή της έσβησε. Ο χειριστής είχε πεταχτεί έξω ,η ματιά του στο εμπόδιο που βρισκόταν μπροστά του. «Τι είναι αυτό!!» Όλοι με βήμα γοργό πλησίασαν. Βράχος δεν ήταν, η επιφάνεια όσο φαινόταν από το χώμα που ακόμα την σκέπαζε, ήταν επίπεδη. Ο εργοδηγός πήρε τον λόγο. «Πιάστε τα φτυάρια ,να δούμε το μέγεθος και το βάθος.» Η περιέργεια τους κέντρισε, η κούραση τους, πήγε στην άκρη. Λες να βρήκαν θησαυρό? Σε λίγη ώρα το περίγραμμα φάνηκε, και το βάθος το ίδιο. «Τώρα την βάψαμε..μόνο η αρχαιολογική μας έλειπε» Ένας μαρμάρινος τάφος βρισκόταν στον δρόμο τους. Γράμματα αρχαία, σκαλισμένα επάνω σε μάρμαρο, μισοσβησμένα από τα χρόνια. Χίλιες σκέψεις περνούσαν από το μυαλό του εργοδηγού. Γυρίζει στον χειριστή της μπουλντόζας. «Σκέπασε τον με χώμα, γρήγορα.» Σε λίγο ,δεν φαινόταν τίποτα από το εύρημα τους. Ο δρόμος για το χαντάκι εμποδισμένος. Να τον παρακάμψει ,δύσκολο πολύ, έπρεπε να κάνει κλίση πολλά μέτρα πιο πίσω, οι σωλήνες ήταν στρωμένες και κολλημένες. «Πάμε στο χωριό , σταματάμε για σήμερα, θα δούμε τι θα κάνουμε.» Μέσα στο αυτοκίνητο κανένας δεν μιλούσε, έχοντας βλέμμα αφηρημένο, οι σκέψεις τους έτρεχαν. Ο εργοδηγός τους κοίταξε έναν-έναν, τους προειδοποίησε. «Τσιμουδιά σε κανέναν, μέχρι να δούμε τι θα γίνει τελικά» Απάντηση δεν πήρε. «Ακούσατε τι σας είπα?» Άλλοι κούνησαν το κεφάλι καταφατικά, άλλοι απλά χαμογέλασαν. «Εντάξει μείνε ήσυχος»είπαν δυο τρεις. «Πάτε να πλυθείτε, να φάτε και σε δυο ώρες όλοι στο δωμάτιο μου να μιλήσουμε.» «Θέλω την γνώμη όλων σας.» Δεν τους εμπιστευόταν, ήθελε να ελέγχει τις κινήσεις τους. Ήταν ξένοι στο μέρος αυτό, οι εργολαβίες, τους πήγαιναν μακριά από τα σπίτια τους. Οκτώ άτομα , τόσο διαφορετικά μεταξύ τους, ήταν η ομάδα. Τρεις από αυτούς ήταν πρόσφυγες αλλοδαποί, απαραίτητοι για την σκληρή δουλειά τους, αλλά οι πλέον επικίνδυνοι. Άλλη μόρφωση, άλλη κουλτούρα, άλλες ανάγκες. Στο σπίτι με τα ενοικιαζόμενα δωμάτια άφησαν πρώτα τους πρόσφυγες, οι υπόλοιποι πήγαν στο ξενοδοχείο τους. «Σας θέλω σε μια ώρα, να τα πούμε πριν έλθουν οι άλλοι» Μαζεύτηκαν στο δωμάτιο του εργοδηγού. «Ακούω γνώμες τι πρέπει να κάνουμε.» «Αν φωνάξουμε την αρχαιολογική πόσο χρόνο θα χάσουμε?» «Μπορεί και μήνες, μπορεί και χρόνια.» «Μια αλλαγή στην γραμμή των σωλήνων? «Ζημία μεγάλη και έξω από τις προθεσμίες.» «Εσείς έχετε κάτι να προτείνεται?» είπε στους δυο αμίλητους της συγκέντρωσης. «Ότι αποφασίσετε εσείς, εμείς ακολουθούμε.» είπαν σχεδόν ταυτόχρονα. «Λοιπόν η δική μου πρόταση είναι να ανοίξουμε κάπου έναν λάκκο και να τον μεταφέρουμε.» «Έτσι και ζημία δεν κάνουμε, και ζημία δεν παθαίνουμε.» «Καλή ιδέα» συμφώνησαν οι υπόλοιποι. «Οι ξένοι δεν είναι ανάγκη να το μάθουν αυτό. Αύριο που έχουμε ρεπό θα είμαστε μόνο εμείς εκεί, να κάνουμε την μεταφορά.» «Γιατί αυτό?» «Δεν τους εμπιστεύομαι, αν ξέρουν το μέρος που θα τον βάλλουμε, μπορεί να πάνε μετά και να τον συλήσουν.» «Για αυτούς είναι μόνο το κέρδος, για εμάς είναι η κληρονομιά μας.» «Μόλις τελειώσουμε το έργο και παραδώσουμε, μπορούμε να ειδοποιήσουμε την αρχαιολογική για το σημείο που θα είναι, για να μην πέσει σε λάθος χέρια.» «Τι θα πούμε σ΄αυτούς τώρα που θα έλθουν?» «Ότι το ταχτοποιήσαμε και την Δευτέρα συνεχίζουμε, λεπτομέρειες δεν τους χρειάζονται.» Έτσι και έγινε. Παρακολουθούσαν με προσοχή την εξόρυξη του τάφου. Άφηνε το σημείο που επί χρόνια κούρνιαζε, για ένα άλλο, που δεν θα ήταν εμπόδιο για τα έργα των ανθρώπων. Η φαγάνα άφησε όσο μπορούσε πιο μαλακά τον τάφο στην νέα του θέση. Με το βάρος του το χώμα έκατσε απότομα, γύρισε ελαφρά, το σκέπασμα του γλίστρησε στο πλάι. Μαύρη σκόνη σκορπίστηκε γύρο. Θόρυβος ανατριχιαστικός από αντικείμενα που μετακινήθηκαν. Ένα ρίγος τους συγκλόνισε. Ιεροσυλία… Δεν ήταν στις προθέσεις τους, αλλά το αποτέλεσμα δεν άλλαζε. Η ζημιά είχε γίνει. Πλησίασαν διστακτικά να δουν το εσωτερικό του τάφου. Μετακίνησαν ακόμα λίγο το σκέπασμα του, με πολύ κόπο, το μάρμαρο ήταν βαρύ. Δεν μπορούσαν να δουν τι έχει μέσα. Ο πιο τολμηρός έσκυψε, έβαλε το χέρι του μέσα. Τα δάκτυλα του ψηλάφιζαν το εσωτερικό του τάφου. Σκόνη, σπασμένα κεραμικά, το χέρι του βουτήχτηκε σε μια κολλώδη ουσία. Τραβήχτηκε αηδιασμένος. Το χέρι του κατάμαυρο από την σκόνη, μια δυσωδία απλώθηκε, ήταν από το πηκτό υγρό που είχε κολλήσει επάνω του. «Βγάλτε το από πάνω μου, γρήγορα» Ο πανικός άφηνε σημάδια στο πρόσωπο του, η υστερία δεν θα αργούσε. Του έπιασαν το χέρι, όλοι προσπάθησαν να τον απαλλάξουν από το βρομερό υγρό, χωρίς αποτέλεσμα. Είχε γίνει, ένα με το δέρμα του. Τώρα όλοι είχαν επάνω τους, άλλος λίγο, άλλος περισσότερο τα ίχνη του τάφου. «Πάμε να φύγουμε από δω.» Η φωνή του έτρεμε, κανείς δεν την σχολίασε, στην ιδία κατάσταση ήταν όλοι. Πρόχειρα και βιαστικά η φαγάνα έριξε χώμα από επάνω του, να μην τον βλέπουν , ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΒΛΕΠΕΙ. Σύννεφα μαύρα και αστραπές προμηνούσαν καταιγίδα. Έπρεπε να φύγουν από εκεί, να βρεθούν σε ασφαλές σημείο, να ξεχάσουν με μια κούπα κρασί. Το αυτοκίνητο στα εκατόν πενήντα μέτρα, δεν πρόλαβαν να φτάσουν, τους πρόλαβε η βροχή. Στοίβα μπροστά τους οι μεταλλικές σωλήνες, έμοιαζαν με σκοτεινά στόματα, έτοιμα να τους καταπιούν. Έτρεχαν να φτάσουν στο αυτοκίνητο, να φυλαχτούν από την μανία της φύσεως(μήπως όχι μόνο από αυτήν?). Ο κεραυνός έπεσε επάνω στις μεταλλικές σωλήνες. Τους πέταξε στο βρεγμένο χώμα, μέτρα προς τα πίσω, νεκρά σώματα, έναν γύρο από τον τάφο που η βροχή τον είχε φέρει και πάλι στην επιφάνεια. Άδικα την Δευτέρα περίμεναν οι πρόσφυγες το αυτοκίνητο να τους πάρει για την δουλειά. Το μεροκάματο πολύτιμο, έτσι με ένα ταξί έφτασαν στον λόφο. Είδαν από μακριά το αυτοκίνητο του εργοδηγού. Μα γιατί δεν μας πήραν και εμάς? Μήπως ήθελαν να ψάξουν τον τάφο μόνοι τους? Έπρεπε να μείνει κρυφό…έτσι είχαν πει..μα δεν είπαμε τίποτα ,πουθενά…. Σταμάτησαν το ταξί πριν το εργοτάξιο, να μην γίνει γνωστός ο τάφος από αυτούς. Πλησίασαν, ερημία. Κανένας ήχος, τα μηχανήματα νεκρά. Ο τάφος έλειπε. Τότε τους είδαν στην πλαγιά. Έτρεξαν προς τα εκεί, σταμάτησαν απότομα. Μαύρα σώματα είδαν, σπαρμένα γύρο από έναν τάφο . Το σκέπασμα του ανοικτό, ιδία μαυρίλα στο εσωτερικό του. Γονάτισαν. Σήκωσαν τα χέρια ψηλά, προσευχήθηκαν στον Θεό τους. Με το αυτοκίνητο του εργοδηγού έφυγαν. Στον τάφο δεν πλησίασαν. Ήξεραν να τιμούν τους νεκρούς. ΤΕΛΟΣ Το δεύτερο. Ελπίζοντας νά μήν είναι χειρότερο απο το πρώτο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Innerspaceman Posted January 31, 2011 Share Posted January 31, 2011 (edited) Καλογραμμένη ιστορία, προσπελάσιμη και δίχως πολλά περιττά. Άμεση στις εντυπώσεις που δίνει στον αναγνώστη. Γενικά μου άρεσε πολύ για αυτά τα στοιχεία απο άποψη γραφής, αλλά απο άποψη σεναρίου μου φάνηκε επίπεδη. Λίγο προβλέψιμη, ήδη ο τίτλος του απο πρίν μαρτυράει το κείμενο. Επίσης θα μπορούσες να προσθέσεις κάποια πράγματα πάνω στην ιδεά "τιμή στους νεκρούς" να δώσεις και πιο εσωτερικές και ψυχολογικές-φιλοσοφικές προεκτάσεις αυτής της ιδέας της "ύβρις".Να τις αναπτύξεις περισσότερο. Ας πουμε για παράδειγμα θα μπορούσες, κατα την γνώμη μου, να σταθείς λίγο στον τεχνολογικό αυτόν τύπο ανθρώπου, στον σύγχρονο άνθρωπο που δεν δείχνει σεβασμό απέναντι στο παρελθόν. Τώρα είναι σαν να μας λέει το κείμενο ο "οργισμένος θεούλης που μας τιμώρησε για τις αμαρτίες μας και οι άλλοι οι καλοί που θα πάνε στον Παράδεισο". Αυτό ίσως λειτουργεί καλά για ένα διήγημα αμιγώς τρόμου για τον τρόμο, αλλά εμένα προσωπικά, σαν "γούστο" μου, δεν με ικανοποιεί, το βρίσκω λίγο ρηχό σαν ανάπτυξη αυτού του σεναρίου. Ίσως βέβαια να ήθελες να γράψεις κάτι γρήγορο, αλλά αυτό δεν είναι νομίζω απαραίτητα ανασταλτικός παράγων. Δώσε περισσότερο βάθος στον τρόμο για να αποκτήσει και ένα πιο εσωτερικό νόημα και ίσως τότε να γίνει και πιο αληθινά τρομακτικό. Έχουμε μια άποψη για τον τρόμο ο οποίος λέει ότι είναι κυρίως ο βιολογικός θάνατος . Όμως δεν είναι αυτός ο πραγματικός τρόμος. Προσωπικά αυτού του είδους ο επίπεδος τρόμος δεν μου λέει κάτι (και τον συναντάς σχεδόν παντού απο ταινίες , μυθιστορήματα διηγήματα και ότι μπορεί κανείς να φανταστεί ) , το βρίσκω σαν "λούνα παρκ" που πάω στο σπιτάκι του τρόμου απλά για να τρομάξω και να νιώσω απλά την ευχαρίστηση του να τρομάζεις. Οκ καλό δεν λέω, μου αρέσει, και με αυτήν την έννοια πέτυχε τον σκοπό του το διήγημα καλά ... αλλά είναι μέχρι εκεί... Δεν έχει και μεγάλη διαφορά όμως αυτό απο το να φάω ένα καλό φαγητό για να χορτάσω την πείνα μου και την ευχαρίστηση της γεύσης που μου προσφέρει. Και η λογοτεχνία δεν είναι φαγητό .... ή αν είναι , δεν είναι μόνο αυτό. Βέβαια όλα αυτά, μπορεί να είναι και απλά και θέμα του "γούστου" μου και της ψυχολογικής-ιδεολογικής ιδιοσυγκρασίας μου, δεν σημαίνει ότι είναι "ευαγγέλιο". Απλά την γνώμη μου, σαν αναγνώστης, μην τα δέσεις και "κόμπο". Πάντως επαναλαμβάνω πως υπάρχουν εδώ κάποια πολύ καλά σημάδια απο άποψη γραφής, που αν δουλέψεις πάνω σε ένα πιο βαθύ σενάριο θα βγεί κάτι πολύ καλό. Διαφαίνονται δυνατότητες και αυτό είναι σίγουρα συν. Εύχομαι ότι καλύτερο για την συνέχεια. Edited January 31, 2011 by Innerspaceman Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Salonikia Posted January 31, 2011 Author Share Posted January 31, 2011 Λαμβάνω υπ΄όψιν μου την άποψη σας,προσπαθώντας ,στην επόμενη ιστορία μου ,να είμαι επαρκέστερη. Σας ευχαριστω πολυ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ad Noctum Posted January 31, 2011 Share Posted January 31, 2011 Μου άρεσε αρκετά το διήγημα σου. Εκεί που προβληματίζομαι είναι ότι τελικά οι "άτυχοι" στην ουσία δεν ατίμασαν τους νεκρούς. Τουλάχιστον δεν ήταν αυτή η διάθεση τους. Να κάνουν την δουλειά τους ήθελαν, χωρίς να πέσουν σε καθυστερήσεις. Ήθελαν να κάνουν μία "παράκαμψη" της νομοθεσίας, πράγμα που συμβαίνει καθημερινά παντού και πάντα... Μου φαίνεται ότι τιμωρήθηκαν περισσότερο γι αυτό, παρά γιατί δεν απέδωσαν κάποιο είδος τιμής στον νεκρό του τάφου... Καλή συνέχεια! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Salonikia Posted January 31, 2011 Author Share Posted January 31, 2011 Σωστά,έτσι είναι η τοποθέτηση. Μια παράκαμψη και μόνο. Από και πέρα,αν δέν έμπαινε ο διάολος της περιέργιας μέσα τους,πιθανόν η κατάληξη να ήταν διαφορετική. Θα πρόσεχαν τόν καιρό, σαν έμπειροι σε τέτοιες συνθήκες,θα έπερναν ανάλογες προφυλάξεις. Τονίζω το σημείο των αλλοδαπών,είχαν τίς υποψίες επάνω τους για παράνομη δράση. Το τέλος τονίζει ,ότι ΜΟΝΟ ΕΚΕΙΝΟΙ (οι αλλοδαποί) έδειξαν τόν απαιτούμενο σεβασμό. Αφήνω καί μιά αίσθηση (κατά την γνώμη μου),ότι ο νεκρός κατά κάποιο τρόπο τούς στιγμάτισε,καί στήν συνέχεια ήλθε η τιμωρία. Ευχαριστώ πολύ γιά τόν χρόνο σας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted January 31, 2011 Share Posted January 31, 2011 Ενδιαφέρουσα ιστορία και ευκολοδιάβαστη, όπως και η προηγούμενή σου. Μπορεί να τεθεί ένα θεματάκι στην μη ύπαρξη λεπτομερειών, όπως πχ τι ήταν αυτό το έργο που έκαναν και για να μην καθυστερήσουν έπραξαν αυτό που έπραξαν, ενώ φαίνεται στο κείμενο ότι αναγνώριζαν την εθνική αξία του ευρήματος. Δηλαδή, οι αποφάσεις του εργοδηγού ήρθαν κάπως βολικές για να εξυπηρετήσουν την εξέλιξη της ιστορίας. Αυτό που θα προτιμούσα εγώ θα ήταν να τους κυρίευε η απληστία και να πήγαιναν το βράδυ για να συλήσουν τον τάφο και να πάθαιναν αυτά που έπαθαν, και την επόμενη μέρα να τους έβρισκαν οι αλλοδαποί. Γενικά, για το μέγεθός της, είναι αρκετά καλή. Προτίμησε να γράφεις τις σκέψεις των ανθρώπων με πλάγια κι όχι με έντονα. Είναι κάτι σαν άγραφος κανόνας που οι περισσότεροι ακολουθούν. Αλλά δεν θα στο επιβάλει και κανένας αν δεν το θέλεις :tongue: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Salonikia Posted January 31, 2011 Author Share Posted January 31, 2011 Την καλησπέρα μου. Συνοπτικά στην αρχή της ιστορίας κάνω αναφορά για κάποιο δίκτυο σωληνώσεων ,από όπου θα περνούσε αέριο.(είναι η εποχή του φυσικού αεριού) Όσο για την κατάληξη, ήθελα να φανούν χαρακτήρες με εθνικά-πολιτιστικά πιστεύω, που τα παραμερίζουν όταν οι συγκυρίες, τους προσφέρουν την ευκαιρία και το άλλοθι. Όσο για τα έντονα..δεν θα τα ξαναδείς;) Ευχαριστώ πολύ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted January 31, 2011 Share Posted January 31, 2011 Στη Βίβλο αναφέρει ότι στην αρχή της βασιλείας του, ο Δαβίδ παρέλαβε την Κιβωτό της Διαθήκης και την μετέφερε με λαμπρή συνοδεία στην Ζιόν. Καθ’οδόν, σε κάποιο ασταθές σημείο του δρόμου, το κάρο έγειρε και η Κιβωτός κινδύνεψε να πέσει στο έδαφος. Ο Ούζαχ, ένας από τους οδηγούς, άπλωσε τα χέρια του για να την συγκρατήσει και κεραυνοβολήθηκε από τον Θεό επειδή τόλμησε να την αγγίξει. Ένα από τα πολλά παραδείγματα της Βίβλου, τα σχετικά με τον Θεό ή την βούληση Του που πάντα έβρισκα τόσο άδικα. Μου άρεσε το διήγημα σου. Καλογραμμένο, άνετο στην ανάγνωση του, ενδιαφέρον, μυστηριώδης, ανατριχιαστικό ως ένα σημείο, με κράτησε μέχρι το τέλος του. Ο τίτλος ίσως δεν είναι ο καλύτερος, αν όμως αυτό ήταν το θέμα του, θα περίμενα πολύ χειρότερη συμπεριφορά από τον εργοδηγό και τους άλλους. Τότε μόνο θα δεχόμουν αυτό το τέλος. Και θα προτιμούσα (για την χοροριά της υπόθεσης) η τιμωρία να ερχόταν από την μαύρη γλίτσα κι όχι από έναν κεραυνό. Είναι η πρώτη σου ιστορία που διαβάζω. Με έχεις κερδίσει αρκετά για να σε διαβάσω ξανά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted January 31, 2011 Share Posted January 31, 2011 Σαν γραφή δεν έχω να πω και πολλά. Ισχύουν τα σχόλια που έκανα στο προηγούμενο διήγημα σου που διάβασα. Εχεις ένα καλό επίπεδο γραφής, αλλά προσπάθησε να μάθεις σχετικά με τους άγραφους νομους της γραφής που αναφέρει και ο Άγγελος παραπάνω. Πως τοποθετούμε τις σκέψεις, τα πλάγια γράμματα, τα bold κλπ. Στα της ιστορίας μάλλον θα σε στεναχωρήσω. Θεωρώ αδύναμο το διήγημα απο αρκετές πλευρές. Ο τρόμος περνάει και δεν ακουμπάει γιατί χάνεται μέσα σε ένα ηθικό κήρυγμα που μάλιστα δεν δίνεται κομψά. Δεν ξέρω αν οφείλεται στην ανάγκη σου να περάσεις το μήνυμα ή στην απειρία του πως θα το περάσεις, αλλά τα παρακάτω σημεία βγάζουν μάτι οτι αυτά ήθελες να πεις μέσα απο όλη την ιστορία. Εδω στην αρχή νιωθεις την ανάγκη να πεις τι να σκεφτούμε για αυτούς: Τρεις από αυτούς ήταν πρόσφυγες αλλοδαποί, απαραίτητοι για την σκληρή δουλειά τους, αλλά οι πλέον επικίνδυνοι. Άλλη μόρφωση, άλλη κουλτούρα, άλλες ανάγκες. και εδώ στο τέλος εκβιάζεις τα συμπεράσματα μας: Στον τάφο δεν πλησίασαν. Ήξεραν να τιμούν τους νεκρούς. Πρόκειται για το κλασικό show don't tell που συνήθως χτυπάει άσχημα από μόνο του, αλλά χτυπάει δύο φορές άσχημα όταν προσπαθείς να περάσεις ένα μήνυμα. Επίσης δείχνει και την ανάγκη σου να μας εξηγήσεις το νόημα της ιστορίας, μην τυχόν και δεν καταλάβουμε. Είναι ένα σημείο που σιγουρα θα βελτιώσεις με τον καιρό, γι’ αυτό και στο επισημαίνω να το προσέξεις από νωρίς. Απο εκεί και πέρα μάλλον ήθελε περισσότερη έρευνα για την φύση της εργασίας των χαρακτήρων και τις συνήθειες τους, καθώς και για το σκηνικό της εργασίας. Π.χ Μέσα στο τροχόσπιτο, λίγος καφές έδινε παρηγοριά στους παγωμένους συναδέλφους . «Άντε παλληκάρια, ακόμα εκατό μέτρα σωλήνα να στρώσουμε και από Δευτέρα πάλι.» αυτό δεν παίζει.Την στιγμή που είναι σε πλήρες φόρτο εργασίας Σάββατο, δεν υπάρχει περίπτωση για διάλειμμα για καφέ που μάλιστα βρίσκεται μέσα στο τροχόσπιτο (το οποίο δεν αναφέρεις τι λόγο ακριβώς παίζει μιας και έχουν όλοι δωμάτια όπως λες παρακάτω) και μάλιστα 100 μέτρα πριν την λήξη της εργασίας. Συνηθως οι εργάτες σε τέτοιες δουλειες κουβαλάνε θερμός μαζί τους. Ενα άλλο σημείο που η αληθοφάνεια εξαφανίζεται είναι το παρακάτω: Σάββατο είναι, λίγες ώρες κουράγιο ακόμα. Για όσους έχουν δουλέψει σε τέτοια εργασία θα φανεί αστείο, μιας και όλοι παρακάλανε να δουλέψουν Σάββατο που γράφεται εξ ολοκλήρου σαν υπερωρία σε αντίθεση με τις καθημερινές. Ακόμα και τα χειρότερα αφεντικά δεν μπορούν να αποφύγουν να πληρώσουν αυτήν την υπερωρία γιατί η εργασία είναι σε ανοικτό χώρο , σε κοινή θέα, και δεν το διακινδυνεύουν. Τα Σάββατα (και οι Κυριακές ενίοτε) είναι η χαρά αυτών των εργαζομένων μιας και ο βασικός (χαμηλός) μισθός ανεβαίνει σε φυσιολογικά επίπεδα δουλεύοντας τις αργίες. Επίσης η λέξη "φαγάνα" δεν χρησιμοποιείται μεταξύ των εργαζομένων σε τέτοιες εργασίες. Είναι ένας προσδιορισμός που έχουν δώσει οι άνθρωποι που βρίσκονται εκτός της συγκεκριμένης εργασίας, και τα παιδάκια που παίζουν με τα κουβαδάκια και τις φαγάνες στην παραλία. Νομίζω απο την περιγραφή οτι μάλλον εννοούσες Τσάπα. Όμως, ακομα και μια τσάπα με τον μεγαλύτερο κουβά (το μπροστινό μέρος με τα δόντια) δεν μπορεί να σηκώσει και να ισορροπήσει έναν μαρμάρινο τάφο προχωρώντας αρκετά μέτρα μέχρι να αποθέσει σε άλλο σημείο. Είναι πρακτικά αδύνατο. Ενα ακόμη σημείο που δύσκολα γίνεται πιστευτό είναι η αποκάλυψη του τάφου απο την τσάπα. Αν ήταν σε μέγεθος που θα μπορούσε να τον σηκώσει ο κουβάς, με το αρχικό ξυσιμο (όπως αναφέρεις) ο τάφος θα είχε γίνει σμπαράλια και θα είχε λήξει απο εκείνη την στιγμή η ιστορία. Γενικώς μια καλή ιδέα, που όμως θέλει αρκετό ψάξιμο (όσον αφορά το setting που πραγματεύεται) και περισσότερη πρωτοτυπία στο τελείωμα για να γίνει τρόμου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Salonikia Posted January 31, 2011 Author Share Posted January 31, 2011 Είσαι καταπληκτικός..μου άρεσαν πολυ αυτά πού έγραψες. Ελπίζω ο χρόνος που διαθέσατε γιά μένα να μην πάει χαμένος. Σας ευχαριστώ όλους από καρδιάς. Γιά να μήν είναι μόνο λόγια οι ευχαριστίες μου,στό επόμενο ,πού ομολογώ , διστακτικά θά ποστάρω,θα καταβάλω κάθε προσπάθεια γιά βελτίωση,υλοποιώντας τίς παρατηρήσεις σας προς οφελος του κειμενου. Κάπως έτσι θά προχωρώ,λέξη-λέξη.. Καλό σας βράδυ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ad Noctum Posted February 1, 2011 Share Posted February 1, 2011 στό επόμενο ,πού ομολογώ , διστακτικά θά ποστάρω Γιατί διστακτικά; Σε τρομάξαμε; Γράφε και πόσταρε χωρίς να φοβάσε τίποτα και σιγά-σιγά θα σε βοηθήσουν πολύ τα έμπειρα παιδιά του φόρουμ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Salonikia Posted February 1, 2011 Author Share Posted February 1, 2011 Καλημέρα καί καλό μήνα σε όλους. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted February 1, 2011 Share Posted February 1, 2011 (edited) Πρώτη παρατήρηση είναι, γιατί αλλάζεις σειρά σε κάθε πρόταση; Το κείμενο δεν έχει παραγράφους και, αν και είναι γραμμένο με αρκετά άνετο λόγο, καταστρέφεται έτσι η δομή του κι ένα μέρος της αναγνωστικής ευχαρίστησης, καθώς δεν υπάρχουν οι απαραίτητες νοηματικές ενότητες. Συμφωνώ 100% με τον Drake, ιδίως για τη φαγάνα, που είναι κακή επιλογή λέξης, όσο και για το πώς μετέφερε το μηχάνημα τον τάφο. Γενικά όλη η επιχείρηση εκσκαφής και μετακίνησης ενός τέτοιου αντικειμένου χωρίς να καταστραφεί είναι πολύ λεπτή και ριψοκίνδυνη, για να γίνει με ένα τέτοιο μηχάνημα και μόνο. Δεν αναπτύσσεται αρκετά η ύβρις που διαπράτουν οι εργάτες, και περνάς κάπως συνοπτικά το δίλημμά τους, ότι ήθελαν μεν να συνεχίσουν τις εργασίες τους, αλλά ένιωθαν και κάποιον σεβασμό γι' αυτό που είχαν βρει. Τέλος, με ξενίζει η ανάποδη σύνταξη που χρησιμοποιείς στο τέλος της ιστορίας. Η φράση "στον τάφο δεν πλησίασαν" δεν είναι λάθος, καθώς η σύνταξη αυτή βοηθάει στο να δωθεί έμφαση και να τονιστεί το νόημα, αλλά το "με το αυτοκίνητο του εργοδηγού έφυγαν" απλά ακούγεται αλλόκοτο. Καλή συνέχεια. Edited February 1, 2011 by aScannerDarkly Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Salonikia Posted February 1, 2011 Author Share Posted February 1, 2011 Ευχαριστώ γιά τίς παρατηρήσεις σας. Γιά να μήν επαναλαμβάνομαι, οτι αναφέρω στα προηγούμενα post μου. Η βοήθεια σας, πολύτιμη για μένα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BlackCatGirl Posted August 11, 2011 Share Posted August 11, 2011 ωραια ιστορια...εμενα παρα τα οποια λαθη αναφερθηκαν απο τα υπολοιπα παιδια, μου αρεσε και μαλιστα ανυπομονουσα να δω πως θα τελειωσει.. Καλη συνεχεια.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.