;Άτιτλο ακόμη

[iraklisv]

Καλησπέρα σε όλους.

 

Άρχισα να γράφω αυτό το διήγημα φαντασίας που μου έχει κολλήσει στο μυαλό εδώ και δυο χρόνια.

ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ συγγραφέας για αυτο ελπιζω στις συμβουλές σας για ένα καλύτερο αποτέλεσμα.

Ασφαλώς δεν είναι η τελική του μορφή αλλά κάπως έτσι το φαντάζομαι.

Δεν ξέρω αν θέλετε άλλες πληροφορίες, γράψτε μου στα σχόλια.

Παρακαλώ για την ειλικρινή σας γνώμη, ίσως να μην τα καταφέρνω και να πρέπει να σταματήσω

Βρίσκομαι εκτός Αθηνών και δεν έχω χρόνο προς το παρόν να διαβάσω δικά σας

ελπίζω σύντομα να τα καταφέρω.

Σας ευχαριστώ.

 

 

 

 

 

 

Κάπου στη Ελλάδα. Τέσσερις το πρωί.

Η μικρή πόλη κοιμάται όπως κάθε βράδυ από νωρίς

Στους σκοτεινούς δρόμους της δεν κυκλοφορεί κανείς τέτοια ώρα

 

 

Ένα μικρό περίεργο όχημα χωρίς φώτα και τροχούς κινείτε εντελώς αθόρυβα στο δρόμο που βγάζει έξω από την πόλη

Ακολουθούσε τη διαδρομή περίπου για πενήντα λεπτά και χωρίς να κόψει ταχύτητα έστριψε δεξιά σ΄έναν μικρό χωματόδρομο

Με την ίδια ευκολία γλιστρούσε στο στενό μονοπάτι ευέλικτα μια και δεν το εμπόδιζε η κατάσταση του δρόμου αφού δεν τον ακουμπούσε καν.

Το δάσος πύκνωνε και ο αναβάτης με το παράξενο όχημά συνέχιζε πιο βαθιά μέσα του.

Δεκαπέντε λεπτά αργότερα σταμάτησε στην αρχή ενός ξέφωτου

Με τα ιδιόμορφα γυαλιά του έριξε μια ματιά τριγύρω για οτιδήποτε περίεργο αν και εδώ δεν πατούσε κανείς ούτε την ημέρα.

Στη μέση του ξέφωτου στεκόταν ένα παλιό μισογκρεμισμένο δίπατο αρχοντικό εγκαταλειμμένο και φαινομενικά ακατοίκητο.

Μετά από τον οπτικό και θερμικό έλεγχο δεν φάνηκε τίποτα ανησυχητικό, μόνο μικρά ζώα που αναζητούσαν τροφή

Κατευθύνθηκε προς το ερειπωμένο σπίτι ανέβηκε τη μεγάλη σκάλα με άνεση και μπήκε από εκεί που κάποτε

ήταν η κεντρική είσοδος μόνο που τώρα πια δεν υπήρχε καν πόρτα

Στο πίσω μέρος του σπιτιού μια απότομη σκάλα οδηγούσε προς τα κάτω σε βάθος δυο ορόφων, την κατέβηκε αβίαστα.

Στο τέλος της σκάλας απλωνόταν ένα τεράστιο υγρό άδειο υπόγειο με αρκετές κολόνες που μύριζε μούχλα

Πλησίασε αρκετά προς την βορειοανατολική γωνία και σταμάτησε

Πάτησε κάτι στο καντράν του οχήματος και ένα τετράγωνο κομμάτι του πατώματος από κάτω του άρχισε να κατεβαίνει

Δεκαπέντε μέτρα μετά η πόρτα του ανελκυστήρα άνοιξε φανερώνοντας έναν διάδρομο μακρύ και στενό

Αναβάτης και όχημα συνέχισαν μέχρι το τέλος του διαδρόμου ενώ ο ανελκυστήρας επέστρεφε το πάτωμα του υπογείου στη θέση του

Σταμάτησε μπροστά σ έναν τοίχο

Το κατάλληλο κουμπί στη ζώνη του έκανε τον τοίχο να υποχωρήσει προς το πλάι αποκαλύπτοντας την είσοδο ενός μυστικού καταφυγίου.

Μπήκε μέσα ενώ η πόρτα τοίχος πίσω του έκλεινε αθόρυβα άφησε το όχημά του στην αριστερή γωνία να αιωρείται

ψιθύρισε κάτι και ο χώρος φωτίστηκε με απαλό φως ημέρας χωρίς να φαίνεται κάποια συγκεκριμένη πηγή.

Αν και βρίσκονταν εικοσιπέντε μέτρα κάτω από την επιφάνεια ο αέρας ήταν αναζωογονητικός, τα επίπεδα υγρασίας ιδανικά

και ασφαλώς χωρίς ίχνος σκόνης και λοιπόν μικροσωματιδίων.

Είχε πάνω από τρία χρόνια να έρθει εδώ κάτω μα όλα τα συστήματα φαινόταν να λειτουργούν περίφημα όπως έδειχνε μια μικρή οθόνη δίπλα στην είσοδο.

Έβγαλε τον εξοπλισμό του και τον σάκο με τις προμήθειες από το πίσω μέρος του οχήματος και κάθισε στην άνετη πολυθρόνα μπροστά στο τεράστιο ημικυκλικό γραφείο του.

Άγγιξε με τον αντίχειρά το πλάι ενός μικρού αισθητήρα σε σχήμα κύβου που βρισκόταν στα δεξιά του, οι πληροφορίες από

ο μικροτσίπ στο δάχτυλό του μεταβιβάστηκαν αστραπιαία

Ένα μέρος της μαύρης γυάλινης επιφάνειας του γραφείου φωτίστηκε φανερώνοντας ένα πολύπλοκο πληκτρολόγιο αφής.

Αν και όλα έδειχναν εντάξει έδωσε εντολή για τον έλεγχο όλων τον συστημάτων του καταφυγίου. Σε ένα λεπτό είχε τα αποτελέσματα.

Τα πάντα λειτουργούσαν τέλεια και ειδικά ο αιθερικός μεταλλάκτης που ήταν και η βασική πηγή ενέργειας ήταν σε άψογη κατάσταση, δεν

ανησυχούσε γι΄αυτόν ήταν ικανός να δουλεύει για πολλές εκατονταετίες χωρίς διακοπή μια και δεν είχε μηχανική φθορά.

 

Πάτησε ένα συνδυασμό κουμπιών και το κάτω αριστερά συρτάρι του γραφείου άνοιξε μαλακά. Μέσα του ένα μπουκάλι ακριβό κονιάκ και ένα ποτήρι.

Άνοιξε το μπουκάλι και έβαλε αρκετό στο ποτήρι, το κοίταξε για λίγο και ήπιε μια μεγάλη γουλιά, έβγαλε έναν ήχο ευχαρίστησης και το άφησε

Από ένα ξύλινο κουτάκι έβγαλε ένα πακέτο πουράκια με γεύση μέντας

Ήταν τα αγαπημένα του, άναψε ένα και ήπιε άλλη μια γουλιά κονιάκ.Τα απολάμβανε πραγματικά

Είχε περάσει πολύς καιρός από την τελευταία φορά που ήπιε η κάπνισε οτιδήποτε, όχι γιατί είχε προβλήματα υγείας- αυτά

τα είχε ξεπεράσει προ πολλού-αλλά γιατί το τελευταίο του ταξίδι στην ενωμένη Ασία χρειάζονταν το μέγιστο της προσοχής και της νοητικής διαύγειας που μπορούσε να διαθέσει.

Η ζωή του ένα ατέλειωτο ταξίδι, έλπιζε πως αυτό θα ήταν και το τελευταίο, πως τα στοιχεία που ανακάλυψε είναι αρκετά για να

προχωρήσει στο τελικό βήμα του project που άρχισε σαν σκέψη πριν δυο δεκαετίες.

Κοιτούσε με λαχτάρα τα πολύπλοκα ηλεκτρονικά μηχανήματα στον απέναντι τοίχο, κλειστά εδώ και καιρό.

Είχε φτάσει η ώρα να τα ξανανοίξει μα πρώτα έπρεπε να επικοινωνήσει με τον επιστήθιο φίλο του.

Ίσως και με μια αγαπημένη ψυχή που θυμάται να τον αποχαιρετά με ένα γλυκό φιλί πριν φύγει για την ενωμένη Ασία.

Ήξερε πως και η δυο τους ήταν καλά από κάποια κωδικοποιημένα μηνύματα που αντάλλαζαν κατά καιρούς με το ιδικό ρολόι που είχαν και οι τρεις

μέσω μετεωρολογικού δορυφόρου.

Ο ίδιος είχε σχεδιάσει τον δορυφόρο πριν έξι χρόνια για λογαριασμό ενός πανεπιστημίου ερευνών στην ανεξάρτητη δημοκρατία της Αιθιοπίας

φροντίζοντας για κάποιες προσθήκες που θα του ήταν χρήσιμες στο μέλλον.

Ήπιε την τελευταία γουλιά και πριν ξαναγεμίσει πληκτρολόγησε μια εντολή κλήσης. Η μεσαία από τις τρεις χαμηλές σαν πιάτο βάσεις

που βρίσκονται στο μπροστινό μέρος του γραφείου φωτίστηκε απαλά, ένα ολογράφημα εμφανίστηκε από πάνω του γράφοντας

-πραγματοποιείται κλήση-

Για τα επόμενα δυο λεπτά δεν έγινε τίποτα, γύρισε την κλήση σε αθόρυβη ειδοποίηση και γέμισε για δεύτερη φορά το ποτήρι του

Φαίνεται πως ο φίλος του δεν ήταν ξύπνιος, το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να περιμένει, θα μπορούσε να τον ξυπνήσει μα δεν ήθελε,

ήξερε πως κοιμόταν πάντα πολύ λίγο για αυτό άλλωστε κάλεσε μόνο στον υπολογιστή του προσωπικού του εργαστηρίου

που βρίσκετε στη σοφίτα του σπιτιού του. Όσο για την αγαπημένη του Ελπίδα θα ήθελε πολύ να την ακούσει

και να την δει αλλά καλύτερα αργότερα, ήξερε πως δεν θα είχε μυαλό για τίποτα αν την έβλεπε τώρα, αν και του ήταν δύσκολο θα περίμενε.

 

Χαμήλωσε τα φώτα και με μια φωνητική εντολή –Stephan Micus -άφησε την μουσική να τον χαλαρώσει, να τον πάει πίσω, ίσως πολύ πίσω.

Τότε που ξεκίνησαν όλα.

 

 

 

Του έκανε πάντα ιδιαίτερη εντύπωση ότι θυμόταν με λεπτομέρειες τον εαυτό του, τους ήχους και τις φωνές γύρω του ακόμα και λίγα λεπτά μετά την γέννησή του.

Γεννήθηκε στο σπίτι των γονιών του ένα ξημέρωμα Κυριακής, λίγες ώρες μετά την αλλαγή τις χιλιετηρίδας και μάλιστα χωρίς να παιδέψει

καθόλου την μητέρα του, βγήκε γλιστρώντας με μια κίνηση και δεν έκλαψε καθόλου μόνο χαμογελούσε, έτσι έλεγαν όλοι.

Μεγάλωνε πολύ γρήγορα, όπως περπάτησε και μίλησε πολύ γρήγορα.Του είχαν δώσει το όνομα Σωκράτης από τον αρχαίο Έλληνα φιλόσοφο

Μα στα δέκα του μια όμορφη πρωία τους ανακοίνωσε πως ήθελε να τον αποκαλούν Φάνη, αυτό θα ήταν το όνομά του, έτσι και έγινε.

Τον αποκαλούσαν παιδί θαύμα, ιδιαίτερα έξυπνος απορροφούσε τα πάντα σαν σφουγγάρι. Διάβαζε ήδη πριν πάει σχολείο χάρη στους

Έλληνες γονείς του που είχαν υψηλή μόρφωση και επίγνωση των δυνατοτήτων του παιδιού τους.Θυμάται πως περνούσε τις τάξεις του σχολείου δυο δυο η και τρεις

καμιά φορά μέσα σε μια σχολική χρονιά, με πρόταση βέβαια των δασκάλων του που μιλούσαν για μια εξαιρετική περίπτωση διάνοιας.

Διάβαζε βιβλία πανεπιστημιακού επιπέδου από τα δεκαπέντε του. Αυτό τον είχε φοβίσει πολύ, δεν έμοιαζε φυσιολογικό και η αίσθηση μοναξιάς μεγάλωνε με τα χρόνια.

Οι γονείς του κάλυπταν αυτό το κενό μα όχι εντελώς, η μεγαλύτερη παρηγοριά του ήταν τα βιβλία και οι σπουδές του.

Δεν είχε φίλους και αυτό τον προβλημάτιζε πολύ, έτσι η αστείρευτη δίψα για γνώση έγινε ο μοναδικός σκοπός και φίλος.

Ο κόσμος άλλαζε μα δεν το αντιλαμβανόταν, οικονομικές κρίσεις σάρωναν τον πλανήτη και αυτός ακούραστος έτρεχε στον μαραθώνιο

του μυαλού του για το έπαθλο της υπέρτατης γνώσης.

Μέχρι τα σαράντα του είχε τελειώσει και αριστεύσει σχεδόν σε όλα τα κορυφαία πανεπιστήμια της τότε Αμερικής και της Ευρώπης, με πλήθος ευρεσιτεχνιών στο δυναμικό του, πρώτος στις λίστες όλων των ερευνητικών κέντρων ανά τον κόσμο τον είχαν κάνει διάσημο και βέβαια πολύ πλούσιο.

Ειδήμων πια στα μαθηματικά, στη φυσική στη χημεία, στα ηλεκτρονικά και ψηφιακά παντός τύπου αλλά και στη βιολογία, στην αστροφυσική και σε τόσες άλλες επιστήμες, όπως και να μιλά άψογα εννέα γλώσσες.

Γύριζε τον κόσμο δίνοντας λύσεις σε πολλά τεχνολογικά αδιέξοδα χωρίς να δέχεται αμοιβή, άλλωστε οι τόσες παγκόσμιες πατέντες του έφερναν συνεχώς απίστευτα χρηματικά ποσά.

Πλησίαζε τα σαρανταπέντε πια μα ένιωθε πολύ μεγαλύτερος.

Μέσα του ένιωθε ένα περίεργο κενό που καμία επιτυχία δεν το γέμιζε. Πολλές ήταν οι φορές που χωρίς προφανή λόγο έκλεγε για πολύ ώρα κουλουριασμένος στο πάτωμα του δωματίου του μέχρι που τον έπαιρνε ο ύπνος εκεί χάμω.

Κάτι του ξέφευγε…

 

 

Μια τέτοια νύχτα ήταν, ξημέρωμα Κυριακής που κάτι έσπασε μέσα του.Πέρασε όλη την μέρα σιωπηλός κοιτώντας από το παράθυρο το δρόμο.

Ξημερώματα δευτέρας με ένα μικρό σάκο στον ώμο έφυγε προς άγνωστη κατεύθυνση αφήνοντας πίσω του ένα κόσμο που δεν τον ενδιέφερε πια.

 

 

 

 

Μια φωνή τον έβγαλε από το νοερό του πισωγύρισμα τρομάζοντάς τον.

 

---Φάνηηη….γύρισες επιτέλους παλιόφιλε!!! ---

 

Κόντεψε να του φύγει το ποτήρι απ΄το χέρι. Κοίταξε το ολογράφημα απέναντί του και είδε το πρόσωπο του καλύτερου

φίλου που είχε ποτέ να τον κοιτά φανερά χαρούμενο που τον ξανάβλεπε.

 

- Αι στην ευχή ρε Φοίβο με κοψοχόλιασες χα χα… ναι φίλε μου γύρισα και χαίρομαι πολύ που σε βλέπω –

 

--- Καλωσόρισες λοιπόν, το βράδυ θα είμαι εκεί έχουμε πολλά να πούμε, να φέρω κάτι? ---

 

- Μόνο εσένα φίλε τίποτε άλλο έχω φέρει προμήθειες είμαι εντάξει -

 

--- Κατά τις δώδεκα να με περιμένεις ---

 

- Έγινε -

 

 

 

Η σύνδεση τερματίστηκε.Είχε πάει μεσημέρι και σκέφτηκε πως λίγο φαγητό και αρκετός ύπνος Θα ήταν ότι καλύτερο για τώρα. Έβγαλε από τον σάκο με τις προμήθειες

ένα γυάλινο βαζάκι κ΄ ένα κουταλάκι ξύλινο, έφαγε το μισό περιεχόμενο αργά και το ξανάβαλε στο σάκο, ήπιε από ένα άλλο λίγο νερό με περίεργο

χρώμα και τελείωσε καταπίνοντας ένα καταπράσινο χάπι αναζωογόνησης όπως το έλεγε.

Πλησίασε έναν ψηλό ολόσωμο καθρέπτη στα δεξιά του χώρου.Κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω και τους εκατόν ογδόντα πόντους του

τα ξανθοκόκκινα μακριά μαλλιά του και το ροδαλό του πρόσωπο και του φάνηκε πως έμοιαζε με Βίκινγκ μετά από μάχη, παρά τα εξηνταπέντε χρόνια του έδειχνε λιγότερο από σαράντα, ήταν κι αυτό ένα από τα μυστικά του.

Άνοιξε τον καθρέπτη πόρτα πατώντας ένα συγκεκριμένο σκάλισμα στην κορνίζα του και χάθηκε μέσα στο κρυφό υπνοδωμάτιο.

Edited March 1, 2011 by iraklisv

[alearg]

Καλημέρα,

 

Το διάβασα με ενδιαφέρον. Γράψε κι' άλλο, γράφε συνέχεια. Μέχρι που να φύγουν από πάνω σου όλες οι περιττές ιδέες και λέξεις και να μείνει καθαρή και διαυγής η ιστορία που θες να πεις. Το κέρδος, πρώτα απ' όλα, θα είναι δικό σου. Δεν γίνεται γρήγορα αυτή η δουλειά, αλλά δεν έχουμε και κανέναν λόγο να βιαζόμαστε. Καλή συνέχεια!

 

Αλ.

 

ΥΓ Α, ναι. Διάβαζε κιόλας, έ;

[iraklisv]

Σ΄ευχαριστώ πολύ Αλέξη.

Διάβαζα και διαβάζω ακόμη αρκετά από εκεί υπάρχει η όποια εμπειρία μου για την συγγραφή αυτού του διηγήματος.

Να είσαι καλά μου δίνεις κουράγιο.

Edited March 1, 2011 by iraklisv

[Mesmer]

Ενδιαφέρουσα ιστοριούλα. Έχει ένα μυστήριο που σε τραβά. Θαρρώ πως δεν είναι ολοκληρωμένη επειδή αφήνει κάποια πράγματα στον αέρα, αλλά μου άρεσε η όλη ιδέα. Επίσης, γνώμη μου είναι πως πρέπει να πάει στις ιστορίες Επιστημονικής Φαντασίας, εκτός αν δεν έπιασα κάτι.

 

Γράφεις αρκετά καλά και σίγουρα μπορείς να βελτιωθείς κι άλλο. Με μερικές καλές ιδέες, σαν κι αυτή, θα τα πας πολύ καλά.

Όσον αφορά το κείμενο τώρα. Δεν χρειάζεται να αλλάζεις σειρά σε κάθε πρόταση. Να φτιάχνεις παραγράφους, κάτι που βοηθάει τον αναγνώστη να καταλαβαίνει πού αλλάζει η δράση.

Υπάρχουν αρκετά ορθογραφικά λάθη στο κείμενο και σου αναφέρω μερικά:

έξι: ο αριθμός 6, αλλά έξη: συνήθεια που αποχτά κανείς από την επανάληψη της ίδιας πράξης ή από την επίδραση του ίδιου παράγοντα (από το Μείζον Ελληνικό Λεξικό)

Όχι ιδικός (που είναι αντωνυμία και σημαίνει δικός), αλλά ειδικός.

Είναι ο μέλλων και το μέλλον.

Επίσης, υπάρχουν αρκετά λαθάκια στις καταλήξεις των ρημάτων, όπως εδώ:

«-πραγματοποιείτε κλήση-». Το σωστό είναι πραγματοποιείται.

«Φαίνετε πως ο φίλος του». Το σωστό είναι φαίνεται.

«Στη μέση του ξέφωτου στέκονταν ένα παλιό μισογκρεμισμένο...». Το σωστό είναι στεκόταν. Αυτό το λάθος υπάρχει αρκετές φορές μέσα στο κείμενο. Κατάληξη -όταν για το 3ο ενικό πρόσωπο και -όνταν για το 3ο πληθυντικό.

Μια προσωπική παρατήρηση, που δεν χρειάζεται να την λάβεις σοβαρά υπόψη αν δεν σου αρέσει, είναι το να μην χρησιμοποιείς ξένες λέξεις αν δεν υπάρχει ανάγκη. Αναφέρομαι στο project, που θα μπορούσε να είναι σχέδιο ή έργο.

Αυτά είναι λαθάκια που με μπόλικο διάβασμα και γράψιμο θα διορθωθούν γρήγορα. Φαντάζομαι ότι τα συγκεκριμένα δεν θα επαναληφθούν.

Αν σου αρέσει να γράφεις, φυσικά και δεν πρέπει να το παρατήσεις. Θα δεις κι εσύ ότι σιγά-σιγά θα βελτιώνεσαι. Εγώ, μετά από ένα χρόνο εδώ, το βλέπω σε μένα.

 

Συγγνώμη αν έγινα κουραστικός με τα παραπάνω.

Ελπίζω να δούμε κι άλλες ιδέες σου σύντομα. Καλή συνέχεια!

 

 

[Drake Ramore]

Πέρα απο τα ορθογραφικά (που είναι πάρα πολλά απο την στιγμή που υπάρχει ορθογραφικός έλεγχος) και την μορφοποίηση του κειμένου (που θέλει πρώτα απ'όλα παραγραφοποίηση), πρόσεξε ιδιαίτερα πως χρησιμοποιείς τους χρόνους των ρημάτων.

Ξεκινάς με ενεστώτα, πηδάς σε παρατατικό, σου ξεφεύγουν προτάσεις σε αόριστο, ανακαλείς μνήμες με υπερσυντέλικο...και όλα αυτά χωρίς να υπάρχει λόγος (π.χ πλοκή ή διαφορετικές οπτικές γωνίες, ή πισω-μπρος σε παρελθον-μέλλον, εκτός ελαχίστων περιπτώσεων).

Γενικώς η αφήγηση είναι ένα κουβάρι που θέλει ξεμπέρδεμα.

 

Κατα τα αλλα συνέχισε να γράφεις και θα δεις την βελτίωση πρώτα απ'όλα εσύ ο ίδιος.

[iraklisv]

Άγγελε και Απόστολε σας Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια και τις παρατηρήσεις.

Για τα ορθογραφικά λάθη έχετε ασφαλώς δίκιο, τα είδα και εγώ ξαναδιαβάζοντας το κείμενο, θα το ξαναγράψω όλο από την αρχή προσέχοντας τα σημεία που μου υποδείξατε.

Σας ευχαριστώ να είστε καλά.