iraklisv Posted March 5, 2011 Share Posted March 5, 2011 Ανιχνεύεσαι απατηλά στο ψηλαφιστό των αλμυρών διστίχων μιας αμμουδιάς Παρηγοριά το κύμα στα πόδια ν΄ ακουμπά σαν τη γλυκιά δροσιά μιας επίγνωσης Δυο δυο ξεπηδούν απ΄ το κύμα ανέμελα ψέματα πεταμένα από παλιά Ελεγεία των ξεχασμένων παλινδρομήσεων σαν αβέβαια βήματα μετανιώνουν Στο μαύρο σου βυθό αναδεύεις το κατακάθι να βρεις το φέρετρο των ονείρων Ιδρωμένος χρησμός στα χείλη ασάλευτος τυχοδιώκτης Διαλέγεις πια με μια κίνηση οριζόντια Διαγραφή..? αποκεφαλισμός..? η απλός Ζωή..? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.