King_Volsung Posted February 26, 2005 Share Posted February 26, 2005 Γιατί με Kt και όχι με Cth θα αναρρωτιέστε... Πρώτον, γιατί είναι εμπνευσμένο από/γράφτηκε ακούγωντας το ομώνυμο τραγούδι των Metallica. Δεύτερον, γιατί δεν νομίζω να έχει καμία σχέση με τον original cthulu, αλλά είναι αυτά που κατέβαζε το κεφάλι μου και έβγαζε η φαντασία μου... δεν έχω ιδέα από τον original cthulu έτσι κι αλλιώς Λοιπόν, ορίστε: (συμβουλή: δοκιμάστε να το διαβάσετε ενώ ακούτε το τραγούδι ;) ) Ο αέρας φυσούσε μανιασμένος έξω. Έβρισκε χαραμάδες και παραθυράκια να χωθεί μέσα στο κάστρο και σφύριζε. Ήταν νύχτα. Το σκοτάδι βασίλευε. Σύννεφα μαζεύονταν να καταπνίξουν την εξέγερση των αστεριών. Έρχονταν φουριόζικα, εξαπολύοντας κεραυνούς από δω κι από κει. Το ψηλό, μαύρο κάστρο έστεκε σαν γίγαντας πάνω από την Κοιλάδα του Θανάτου. Ούτε ένας πυρσός αναμμένος, ούτε ένα κερί. Σκοτάδι. Το φεγγάρι προσπαθούσε να φωτίσει το μέρος αλλά μάταια. Τα βήματά του ηχούσαν δυνατά στους παγωμένους διαδρόμους. Φορούσε ένα μακρύ μαύρο ράσο από μετάξι. Υφαντά σχέδια το στόλιζαν’ ιερογλυφικά και σύμβολα της γλώσσας του Θανάτου. Η κουκούλα έκρυβε το κάτασπρο πρόσωπό του. Ήταν τόσο ήρεμο και γαλήνιο που νόμιζες ότι ήταν νεκρός που περπατάει. Στο χέρι του κρατούσε ένα βαρύ, παμπάλαιο στη όψη, βιβλίο. Ένα σιδερένιο σύμβολο ήταν πάνω στο εξώφυλλό του. Ένα σύμβολο σαν αυτά στο ρούχο του Νεκρομάντη. Στο άλλο χέρι του κρατούσε ένα μαύρο κερί. Δεν έκαιγε, αλλά σκόπευε να το ανάψει σύντομα. Στο τέλος αυτού του διαδρόμου. Εκεί βρισκόταν η Αίθουσα, εκεί έπρεπε να ανάψει το κερί. Τα βήματά του ηχούσαν δυνατά στους άδειους παγωμένους διαδρόμους. Η μαύρη πόρτα. Σκαλισμένη με παραστάσεις και σύμβολα και ιερογλυφικά, εμπόδιζε την είσοδο στον οποιονδήποτε. Ο Νεκρομάντης σήκωσε το βιβλίο και το έβαλε πάνω στην πόρτα έτσι ώστε το σύμβολο να εφαρμόσει ακριβώς σε μια εσοχή της πόρτας. Ακούστηκε ένα κλικ. Ο Νεκρομάντης κατέβασε το βιβλίο. Η πόρτα άνοιξε με ένα ανατριχιαστικό τρίξιμο. Η Αίθουσα ήταν σκοτεινή, όπως και όλο το κάστρο. Ήταν κυκλική και μικρή σε σχέση με τους άλλους χώρους. Ένα αυλάκι στο σχήμα του συμβόλου του βιβλίου και της πόρτας ήταν στη μέση του δωματίου. Ένα ξύλινο βάθρο ήταν στημένο λίγο πιο πέρα. Ο Νεκρομάντης το πλησίασε. Άφησε το βιβλίο επάνω του. Ύστερα πήγε στο αυλάκι. Στο κέντρο του συμβόλου τοποθέτησε το κερί. Αυτό άναψε μόνο του. Έβγαλε από μια τσέπη του ράσου του ένα μπουκαλάκι. Έβγαλε το καπάκι και έχυσε το υγρό μέσα στο αυλάκι μέχρι που αυτό γέμισε όλο. Σηκώθηκε και προχώρησε ξανά προς το βάθρο. Στάθηκε από πίσω του και άνοιξε το βιβλίο. Τα κόκκινα μάτια του άστραψαν από χαρά. Ένιωθε έτοιμος. Άρχισε να διαβάζει και αφού τελείωσε την πρώτη σελίδα, σήκωσε το βλέμμα του και εστίασε στο κερί. Άρχισε να απαγγέλλει με δυνατή και καθαρή φωνή σε μια γλώσσα αποκρουστική στο άκουσμα, που κανείς πέρα απ’ αυτόν δεν ήξερε. Ο Νεκρομάντης έψελνε και έψελνε, μέχρι που απέμεινε μόνο το μισό κερί. Τότε μόνο σταμάτησε και έκλεισε το βιβλίο. Κεραυνός. Η καταιγίδα έφτασε. Η γη άρχισε να τρέμει. Το υγρό στο αυλάκι είχε κοκκινίσει –ένα κόκκινο της φωτιάς. Ο Νεκρομάντης κρατήθηκε από το βάθρο για να μην χάσει την ισορροπία του. Ο σεισμός έγινε πιο έντονος, πιο βίαιος. Κρακ! Η οροφή της Αίθουσας έσπασε στα δύο και φανερώθηκε ο συννεφιασμένος ουρανός. Κομμάτια από πέτρες έπεφταν στο δωμάτιο μαζί με λίγες σταγόνες βροχής. Ένας κεραυνός πέρασε το άνοιγμα και έσκασε πάνω στο κερί. Ο Νεκρομάντης παραλίγο να τυφλωθεί. Και ξαφνικά ηρεμία. Ο σεισμός σταμάτησε, η βροχή κόπασε. Μόνο που τώρα κάτι ήταν διαφορετικό. Ο Νεκρομάντης ένιωθε την παρουσία του. Ένα μαύρο πνεύμα περιφερόταν στην Αίθουσα. --------------------------- Αυτό ήταν. Σκέφτομαι όμως να το επεκτείνω λίγο και να συνεχίσω την ιστορία. Όταν ολοκληρωθεί και το επόμενο κομμάτι θα το postάρω και πείτε μου αν προτιμάτε την 1η ή την 2η "έκδοση". Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted February 26, 2005 Share Posted February 26, 2005 (edited) Αρκετά καλό, αν και ως φανατικός Κθουλιστής δε μπορώ να δεχτώ τόσο εύκολα τον τίτλο. Αν θες να μάθεις περισσότερα για Cthulhu δες τους στίχους από το The thing that should not be του δίσκου Master of puppets. Επίσης το ομώνυμο δηίγημα βρίσκεταιεδώ Edited February 26, 2005 by Nihilio Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted February 27, 2005 Share Posted February 27, 2005 Συμπαθές, αν και, 'ντάξει, με τον Κθούλου, όντως, δεν έχει σχέση' αλλά δεν ξέρω αν θα έπρεπε, ούτως ή άλλως. Το φεγγάρι προσπαθούσε να φωτίσει το μέρος αλλά μάταια. Τα βήματά του ηχούσαν δυνατά στους παγωμένους διαδρόμους. Φορούσε ένα μακρύ μαύρο ράσο από μετάξι. Υφαντά σχέδια το στόλιζαν’ ιερογλυφικά και σύμβολα της γλώσσας του Θανάτου. Για λίγο, νόμιζα ότι το φεγγάρι περπατούσε στους παγωμένους διαδρόμους, ντυμένο με ράσα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
northerain Posted February 27, 2005 Share Posted February 27, 2005 Ego apanthsa xtes alla mou to fage to post...exm...tespa.To tragoudi call of ktulu einai empneysmeno apo Lovecraft.O cliff burton htan fan kai kamposa tragoudia brikan to dromo tous stous stixous tou. Oraia h istoria.8a mporouse na exei kapoia sxesh me my8ologia cthulhu pantos... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
King_Volsung Posted March 12, 2005 Author Share Posted March 12, 2005 Ωχ! Το έχω το κείμενο και κάθεται τόσο καιρό! Είναι έτοιμο αλλά το ξέχασα τελείως... Τέλος πάντων, ορίστε και το επόμενο μέρος. Όπως και το προηγούμενο, δεν έχει σχέση με μυθολογία Cthulu. ----------- Άκουσε μια φωνή μέσα στο κεφάλι του. Τι συμβαίνει; Τον ρώτησε το πνεύμα. Σε ελέγχω. Είσαι δικός μου, απάντησε με τη σκέψη του ο Νεκρομάντης. Δεν μπορείς να με ελέγξεις. Κανείς δεν μπορεί, του είπε και μετά άρχισε να γελάει. Και τότε άρχισε μια μάχη μεταξύ τους. Μάχη πνευματική, με τη δύναμη του μυαλού κα της ψυχής τους. Ο ένας προσπαθούσε να υποτάξει τον άλλον με τη σκέψη του. Μεγάλα ποσά μαγικής ενέργειας ελευθερώθηκαν. Το υγρό στο αυλάκι τώρα είχε πάρει φωτιά. Τοίχοι ράγιζαν και το βάθρο έγινε θρύψαλα. Η μάχη ήταν πολύ σκληρή, αλλά φαινόταν πως θα νικούσε το πνεύμα. Τελικά, χωρίς να καταλάβει ο Νεκρομάντης το γιατί, το πνεύμα υποχώρησε. Ο Μάγος ήταν τώρα ο αφέντης του. Υποτάσσομαι στο θέλημά σου, αφέντη. Είσαι ισχυρότερος από μένα, δήλωσε το πνεύμα. Το ήξερα… τελικά δεν είσαι όπως λένε. Ήσουν πιο εύκολος αντίπαλος απ’ ότι περίμενα, είπε ο Νεκρομάντης και ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπό του που ήταν τόση ώρα ατάραχο. Τι θέλεις να κάνω; Θέλω να φύγεις από εδώ. Να πας στην χώρα των ανθρώπων και να μου φέρεις την καρδιά μου, του έλεγε καθώς προχωρούσε προς το μέρος του πνεύματος. Ευχαρίστως να πάω στην χώρα των ανθρώπων, είπε χαρούμενο το πνεύμα. Ο Μάγος έφτασε πάνω από το σύμβολο στο πάτωμα. Η φωτιά με μια έκρηξη πετάχτηκε προς τα πάνω. Το ράσο του άρπαξε. Ένας οξύς πόνος στο κεφάλι του τον έκανε να γονατίσει. Αφού πρώτα σε καταστρέψω! το πνεύμα φώναξε μέσα στο μυαλό του. Ο Νεκρομάντης τρομοκρατήθηκε. Πάλευε να βγάλει τα ρούχα του για να μην καεί ζωντανός. Και έτσι όπως ήταν γονατισμένος και φλεγόταν, ο πόνος στο κεφάλι του όλο και δυνάμωνε, ώσπου το κρανίο του έσκασε. Τα μυαλά χύθηκαν παντού, το αίμα πιτσίλισε τους τοίχους. Πάνω από το ακέφαλο πτώμα αιωρούνταν το πνεύμα, το οποίο έπαιρνε σχήμα. Η μορφή του Δαίμονα. Τίναξε τα χέρια του και έβγαλε μια αλλόκοτη κραυγή. Ένα αόρατο κύμα έφυγε από αυτόν προς όλες τις κατευθύνσεις και ισοπέδωσε τα πάντα στο πέρασμά του. Όλη η πλευρά το κάστρου ανατινάχθηκε, οι πέτρες του πετάγονταν πολλά μέτρα μακριά και προσγειώνονταν στην Πεδιάδα του Θανάτου. Η γη άρχισε πάλι να τρέμει και να βρυχάται. Το κάστρο ταρακουνήθηκε συθέμελα. Το έδαφος άνοιξε στα δύο, δημιουργώντας ένα τεράστιο χάσμα, μια άβυσσο και από μέσα ξεπήδησαν οι εφιάλτες των θνητών. Τα σωθικά της Κόλασης χύθηκαν στον κόσμο. Ό,τι μπορούσε να σκεφτεί ο ανθρώπινος νους και ακόμη πιο τρομακτικά τέρατα άκουσαν στο κάλεσμα του αφέντη τους, τον Πρίγκιπα του Τρόμου. Ένας στρατός από σιχαμένα πλάσματα των κακών ονείρων πορευόταν προς τα μέρη των ανθρώπων. --------------------- Αυτό ήταν. Τώρα πείτε μου όμως ποια από τις δύο εκδόσεις προτιμάτε (1ο μέρος ή 1ο+2ο μέρος) και γιατί. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted March 12, 2005 Share Posted March 12, 2005 Χμ. Κοίτα... το 2ο νομίζω ότι είναι καλύτερο, από άποψη γραφίματος, από το πρώτο. Αλλά δε μου άρεσε τόσο, γιατί παραήταν κλασικό. (Κάπως έτσι δεν αρχίζουν πάντα όλα τα κακά στους φανταστικούς κόσμους;) Ωστόσο, η ανατροπή με το πνεύμα που, στην αρχή, παριστάνει το ηττημένο είναι ευχάριστη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Isis Posted July 21, 2005 Share Posted July 21, 2005 Σύννεφα μαζεύονταν να καταπνίξουν την εξέγερση των αστεριών. τι υπέροχη εικόνα!! Σύννεφα μαζεύονταν να καταπνίξουν την εξέγερση των αστεριών. Έρχονταν φουριόζικα, εξαπολύοντας κεραυνούς από δω κι από κει. Θα τις προτιμούσα σε μία πρόταση ως εξής: Σύννεφα μαζεύονταν φουριόζικα, έτοιμα να να καταπνίξουν την εξέγερση των αστεριών, εξαπολύοντας κεραυνούς από δω κι από κει. Σε αυτό το σημείο: Μάχη πνευματική, με τη δύναμη του μυαλού κα της ψυχής τους. Ο ένας προσπαθούσε να υποτάξει τον άλλον με τη σκέψη του. κατ' εμέ η επεξήγηση χαλάει τη "μυστικότητα" και τον αποκρυφισμό της σκηνής και "προσγειώνει" τη φαντασία μου! Το κείμενο (1ο+2ο) είναι (όπως λέει και ο Βάρδος) μάλλον κλασικό στον τρόπο που παρουσιάζει το κακό, όμως είναι ανάλαφρο και δείχνει πως το γράψιμό σου έχει προοπτικές... Διαβάζοντας κείμενά σου (έμμετρα και μη) συνειδητοποιώ πως το πεζό σου "ταιριάζει" καλύτερα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
OxAp0d0 Posted August 2, 2005 Share Posted August 2, 2005 Τα μυαλά χύθηκαν παντού, το αίμα πιτσίλισε τους τοίχους. Του μάτσ! Πολύ μπλαντ ν' γκορ βρε παιδί μου, θα μπορούσε να λείπει. (γμτ! δε μπορώ να αλλάξω σε αγγλικά! μαδαφάκα μάϊκροσοφτ!) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Balidor Posted September 11, 2005 Share Posted September 11, 2005 --- Άρχισε να απαγγέλλει με δυνατή και καθαρή φωνή σε μια γλώσσα αποκρουστική στο άκουσμα (περιγραφή στυλ λαβκραφτ ... μου αρεσε πολύ αυτό το σημειο) --- Δεν μπορείς να με ελέγξεις. Κανείς δεν μπορεί, του είπε και μετά άρχισε να γελάει.( όντως πολυ κλασσικο, όπως είπε ο Βαρδος.) Γενικοτερα ευχαριστη ιστορια, Βέβαια μου φάνικε οτι έπρεπε να δώσεις πιο πολύ σημασία στα συναισθήματα του "Μάγου" όταν έκανε την τελετή ... του πού*τη, δέν καλούν κάθε μέρα τον άρχοντα του σκότους (π.χ.) !!! μου αρεσε περισσότερο η πρωτη γιατι είχε "ευθύγραμμη ομαλή κίνηση" ενώ η δεύτερη μου φάνηκε οτι τελείωσε κάπως γρήγορα (π.χ. η μάχη) !!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted October 4, 2005 Share Posted October 4, 2005 Αυτο μου αρεσε περισσοτερο απο αλλα κειμενα σου.Συνηθως γραφεις καλα μεν,λιγο περιγραφικα και "αισθηματικα" για τα γουστα μου δε. Ναι,ειναι λιγο κλισε η υποθεση και η καταληξη.Θα μπορουσες να το μεγαλωσεις λιγο για να αργησει η ανατροπη.Επισης,γιατι ηθελε την καρδια του ο τυπος;Μας αφηνεις με την απορια και το παραπονο... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.