Ο Εξορκισμός

[jjohn]

Είδος:Φαντασίας

Βία:ελάχιστη

Σεξ:καθόλου

Αυτοτελής:ναι

Λέξεις:2483

Σχόλια:Δεχόμαστε όλες τις κριτικές(κυρίως τις κακές) μπας και γράψουμε και κάτι καλύτερο...

 

Ο εξορκισμός

 

Ένας δαίμονας είναι στην πόλη .Δεν τον είχα δει με τα ίδια μου τα μάτια,ούτε μπορούσα να ερμηνεύσω σημάδια ,τα οποία θα φανέρωναν την ύπαρξη του,όμως ήμουνα σίγουρος πως ο δαίμονας αυτός είναι καλά κρυμμένος. Και νιώθω πως αυτός ο δαίμονας είναι αρκετά δυνατός ώστε να μπορέσει να αντικρούσει την μαγεία εντοπισμού που χρησιμοποίησα απάνω του. Δεν γνωρίζω τον λόγο που βρίσκεται εδώ μα σίγουρα δεν βρίσκεται για καλό.

 

 

Βρίσκομαι στο κυνήγι του για πάνω από τρεις βδομάδες. Μέχρι στιγμής δεν έχω καταφέρει να εντοπίσω κάποιο στοιχείο. Έχω εξερευνήσει όλες τις σκοτεινές πλευρές αυτής της πόλης ψάχνοντας για ένα του ίχνος μα μάταια. Ο δαίμονας δεν θέλει να βρεθεί. Είναι σαν να είναι αόρατος και αυτή είναι μία δυνατότητα που κατέχουν μόνο οι πιο υψηλόβαθμοι δαίμονες. Και αυτό είναι που με φοβίζει περισσότερο από όλα. Αν κάποιος ισχυρός δαίμονας έχει βάλει στο μάτι την πόλη ,τότε σίγουρα δεν υπάρχει ελπίδα να γλυτώσουμε. Έχω δει ολόκληρες πόλεις ,μεγαλύτερες και πιο οργανωμένες,με περισσότερο και καλύτερα οργανωμένο στρατό να πέφτουν από δύο και τρεις υψηλόβαθμους δαίμονες. Αγαπώ την πόλη μου και θα ήθελα να την σώσω από την καταστροφή αλλά πως εγώ από μόνος μου θα μπορέσω να καταστρέψω κάτι που δεν μπόρεσε να νικήσει ένας ολόκληρος στρατός. Η εμπειρία μου στον πόλεμο δεν είναι από μόνη της ικανή για να διαλύσει έναν τέτοιο δαίμονα. Πόσο μάλλον όταν ο δαίμονας θα έχει και στην ευχέρεια του τα διάφορα δαιμόνια που στέλνει για να καταλαμβάνουν τα σώματα ανθρώπων και να τους βασανίζουν είτε μέχρι να πεθάνει ο άτυχος άνθρωπος είτε μέχρι ο Αντον να καταφέρει να διώξει το κακό πνεύμα μακριά.

 

 

Ο Άντον είναι παπάς με τεράστια εμπειρία στους εξορκισμούς παρόλο που είναι στην ίδια ηλικία με μένα. Η εμπειρία του αυτή ,είναι αρκετά χρήσιμη στην υπόθεση με τον δαίμονα αυτό αφού έχει καταφέρει να σώσει τους περισσότερους από τους ανθρώπους που δαιμονίστηκαν .Ήθελε να τους σώσει όλους και πραγματικά κάθε φορά που έβγαινε από το δωμάτιο,ήταν φανερά καταβεβλημένος,κουρασμένος,ιδρωμένος. Δεν έχω παραστεί πότε μου την ώρα που γίνεται ένας εξορκισμός και γι' αυτό δεν ξέρω τι ακριβώς συμβαίνει εκεί μέσα(και ούτε θέλω να ξέρω) αλλά σίγουρα δεν είναι κάτι ευχάριστο. Στον τελευταίο εξορκισμό που έκανε ,είδα πως ο Άντον βγήκε κουτσαίνοντας και τα ρούχα του ήταν σχεδόν κατεστραμμένα. Ότι και αν γίνεται εκεί μέσα,θέλει μεγάλη πίστη και ανδρεία. Και δεν νομίζω πως κατέχω κανένα από αυτά τα δύο

 

 

Το τελευταίο θύμα του δαίμονα ήταν ένα αγοράκι δέκα ετών. Ο Άντον ήταν στο δωμάτιο για πάνω από δέκα ώρες προσπαθώντας να τον σώσει μα δεν τα κατάφερε. Όταν βγήκε από το δωμάτιο κουτσαίνοντας είχε μία έκφραση στη πρόσωπο γεμάτη θλίψη και κατόπιν όταν προσπάθησα να μιλήσω μαζί του ,το μόνο που κατάφερα να του αποσπάσω ήταν ένα “εγώ φταίω,έπρεπε να προσπαθήσω περισσότερο,δεν έκανα ότι μπορούσα”.Προσπάθησα να τον παρηγορήσω αλλά δεν τα κατάφερα. Ο Άντον κατηγορούσε τον εαυτό του για το θάνατο του αγοριού και τίποτα στον κόσμο δεν θα το άλλαζε.

 

 

Και να που τώρα μόλις τρεις μέρες μετά τον θάνατο του αγοριού αυτού,ο δαίμονας ξαναχτύπησε. Λίγο μετά τις δέκα το βράδυ ,άκουσα την πόρτα να χτυπάει και μόλις την άνοιξα είδα έναν μεσήλικα άνθρωπο να με παρακαλάει να έρθω στο σπίτι του για να δω τι μπορώ να ανακαλύψω.

 

 

Ψάχνω το σπίτι του άνδρα προσπαθώντας να εντοπίσω κάποιο στοιχείο που θα με βοηθήσει να λύσω το γρίφου του δαίμονα. Παράλληλα από το κάτω δωμάτιο(το δωμάτιο που γίνεται ο εξορκισμός) ακούω τσιρίδες και στριγκλιές. Προσπαθώ να συγκεντρωθώ μα μου είναι αδύνατο. Ο νους μου τρέχει στο κάτω δωμάτιο,και στο καημένο το πιτσιρικά που παλεύει για την ζωή του επειδή κάποιος δαίμονας έχει κάποιο ύπουλο σχέδιο για όλους μας.

 

 

Αφού ψάξω για λίγη ώρα ακόμη το σπίτι ανακαλύπτω το παράθυρο που χρησιμοποίησε το δαιμόνιο για να εισέλθει μέσα στο σπίτι. Χρησιμοποιώ ένα ξόρκι για να εντοπίσω από που ξεκίνησε το δαιμόνιο το δολοφονική του πορεία. Αν και γνωρίζω πως εκ των προτέρων θα αποτύχω,οφείλω να προσπαθήσω. Το αποτέλεσμα με εκπλήσσει αφού για πρώτη φορά το ξόρκι μου αυτό έχει αποτέλεσμα καθώς μπροστά στα μάτια μου αρχίζει να διαφαίνεται ένα φωτεινό μονοπάτι. Για πρώτη φορά σε όλη αυτή την υπόθεση στάθηκα για λίγο τυχερός. Αν είμαστε τυχεροί ακολουθώντας αυτό το μονοπάτι θα φτάσουμε στη πηγή του κακού. Εκεί βέβαια θα με περιμένει ένας πάρα πολύ σκληρός αντίπαλος και γι' αυτό δεν μπορώ να πάω ακόμη. Πρέπει να περιμένω πρώτα τον Άντον να τελειώσει με τον εξορκισμό του. Λογικά θα τα καταφέρει και θα σώσει το παιδάκι μιας και το δαιμόνιο φαίνεται αρκέτα αδύναμο αφού δεν κατάφερε να κρύψει τα ίχνη του. Το μόνο που έχω να κάνω είναι να περιμένω έξω από το δωμάτιο,να συγκεντρώσω όλες τις δυνάμεις και φυσικά να εύχομαι για το καλύτερο.

 

 

Δεν ξέρω το όνομα του δαίμονα που αντιμετωπίζω. Αυτό από μόνο του είναι ένα τεράστιο μειονέκτημα για μένα κυρίως από την στιγμή που ο δαίμονας ,όποιος και είναι αυτός πιθανότατα θα με γνωρίζει και θα χρησιμοποιήσει το αληθινό μου όνομα για να μειώσει τις δυνάμεις μου. Η αλήθεια είναι ότι τα πράγματα δεν μοιάζουν ιδανικά για μένα. Πρέπει να σταματήσω έναν πανίσχυρο δαίμονα μαζί με το στρατό του από δαιμόνια χωρίς να γνωρίζω το όνομα του.

 

 

Και σαν να μην έφτανε αυτό όταν βγήκε ο Άντον από το δωμάτιο ήταν πάρα πολύ ταλαιπωρημένος. Σερνόταν στο έδαφος αλλά τα είχε καταφέρει. Το παιδάκι ήταν στο κρεββάτι του και κοιμόταν με ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο του. Έβαλα τον Άντον να ξεκουραστεί και εκείνος για λίγη ώρα ελπίζοντας πως όταν θα ξυπνήσει θα είναι έτοιμος για μάχη. Όταν όμως ξύπνησε ο Άντον δεν μπορούσε ούτε καν να περπατήσει. Πάει λοιπόν και η τελευταία χείρα βοηθείας που θα μπορούσα να έχω στην μάχη μου με τον δαίμονα. Πριν αναχωρήσω για την τελική μάχη ο Άντον μου έδωσε ένα φυλαχτό το οποίο είπε πως θα με προφυλάσσει.

 

 

Με τα φυλαχτά δεν έχω ιδιαίτερα καλή σχέση. Κυρίως γιατί για να δουλέψουν απαιτούν πολύ πίστη. Η έλλειψη πίστης σε συνδυασμό με ένα φυλαχτό μπορούν να οδηγήσουν πολλές φορές σε αποτέλεσμα αντίθετο του επιθυμητού. Αυτό είναι ένα μάθημα που έμαθα με τον χειρότερο τρόπου αφού προσπάθησα να χρησιμοποιήσω ένα αγιασμένο βραχιόλι που είχα για να σκοτώσω έναν βρικόλακα. Μόνο που αντί να τραυματίσω τον βρικόλακα κατάφερα να τραυματίσω άσχημα μέρος της πλάτης. Ότι δεν κατάφερα να κάνω με το βραχιόλι,το έκανα με το παλούκι που είχα στο άλλο μου χέρι. Παρ' όλα αυτά το συγκεκριμένο φυλαχτό το πήρα και το πέρασα στο χέρι μου. Εξάλλου δεν μπορούσε να χειροτερεύσει ακόμη περισσότερο τα πράγματα. Ήταν ήδη περισσότερο χάλια από όσο είναι επιτρεπτό. Μόλις πέρασα το βραχιόλι στο χέρι μου ένιωσα την ενεργεία που είχε. Ήταν αρκετά δυνατό που σημαίνει πως είτε θα ακρωτηριάσω το χέρι μου ενώ το χρησιμοποιώ ή θα με βοηθήσει στην μάχη μου απέναντι στον δαίμονα.

 

 

Το να ακολουθείς ένα μονοπάτι που έχει αφήσει πίσω του ένα δαιμόνιο δεν είναι και το πιο ευχάριστο πράγμα. Σημαίνει πως θα πρέπει να περάσεις πάνω από καμένες εκτάσεις και πατώντας πτώματα άτυχων ζώων. Θα μπορούσα κάλλιστα αντί να ακολουθώ το φως να ακολουθώ το αίμα .Ίσως να έφτανα και νωρίτερα στον προορισμό μου.

 

 

Τελικά το μονοπάτι με οδηγεί σε μία σπηλιά. Στην είσοδο της υπάρχουν δύο ακέφαλα πτώματα. Ελπίζω πως δεν θα καταλήξω και εγώ σαν αυτούς. Πίνω ένα φίλτρο που έχω κουβαλήσει μαζί μου. Μόλις το φίλτρο αρχίζει να έχει αποτελέσματα,αρχίζω και ξερνάω για κάνα λεπτό. Σημάδι ότι το φίλτρο είναι αρκετά καλό.Αν μπορούσα να κοιτάξω τα μάτια μου τώρα,θα έβλεπα πως ήταν τέρμα κίτρινα. Σταδιακά από κίτρινα θα αρχίσουν να γίνονται όλο και πιο άσπρα,μέχρις ότου να επιστρέψουν στην κανονική τους μορφή .Όσο πιο κίτρινα είναι τόσο πιο καλά θα μπορώ να ανιχνεύω αόρατα πλάσματα και παγίδες.

 

 

Αρχίζω να προχωρώ στο εσωτερικό της σπηλιας. Τα παπούτσια μου έχουν γίνει κόκκινα από το αίμα των γκόμπλινς που κάποτε κατοικούσαν σε αυτή τη σπηλιά. Μέχρι στιγμής κανένα σημάδι από δαίμονες αλλά ήδη έχω αποτρέψει τρεις δαιμονικές παγίδες. Είμαι σίγουρα στο καλό μέρος.

 

 

“Ξέρω ότι είσαι εκεί πέρα. Μπορείς να βγεις τώρα,Κνιλλ” ακούστηκε μια φωνή που θα στοιχειώνει τα όνειρα μου.

 

Να πάρει. Δεν έχω καμία διάθεση να φανερωθώ ακόμη και κρύβομαι ακόμη καλύτερα στο σκοτάδι που κυριαρχεί στην σπηλιά.

 

“Είπα βγες έξω!” μου είπε η ίδια φωνή όμως αυτή τη φορά φανερά πιο τρομακτική και άγρια

 

 

“ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ” ακούγεται η φωνή μου,όταν νιώθω το στήθος μου να πονάει. Παρατηρώ πως το φυλαχτό του Άντον έχει σπάσει,που σημαίνει πως απορρόφησε μεγάλο μέρος του πόνου. Τρεμώ και μόνο στην ιδέα ποσο θα είχα πονέσει εάν δεχόμουν όλο το χτύπημα. Ακούω τα βήματα προς το μέρος μου και καταλαβαίνω πως με την τσιρίδα μου αυτή ,φανέρωσα την τοποθεσία μου. Προσπάθησα να τρέξω και να κρυφτώ και άλλο μα δεν μπόρεσα να κουνήσω τα πόδια μου.

 

 

Εμφανίστηκε μπροστά μου ο δαίμονας. Με σήκωσε και με οδήγησε στο δωμάτιο του θρόνου. Όταν φτάσαμε εκεί με πέταξε στο πάτωμα. Κάθισε στο θρόνο του και με κοιτούσε. Μόλις σηκώθηκα παρατήρησα πως στο έδαφος ήταν χαραγμένα σύμβολα που αποτρέπουν ένα δαιμόνιο να εισχωρήσει στην περιοχή αυτή. Όταν σήκωσα τα μάτια μου και κοίταξα τριγύρω μου ,είδα πως ήμουν περικυκλωμένος από δαιμόνια.

 

 

“Τι θα μου κάνετε ; Γιατί δεν με σκοτώνεις να τελειώνουμε ; “

 

“Δεν μπορώ να σε σκοτώσω γιατί είσαι μέρος του σχεδίου μου. Και μάλιστα το πιο σημαντικό,χωρίς εσένα δεν μπορώ να επιτύχω τίποτα. Δεν μπορώ να γίνω ελεύθερος”

 

“Μα είσαι ελεύθερος. Τι στο διάολο θέλεις ακόμα. Ήδη έχεις τα δαιμόνια σου να προκαλούν χάος στην πόλη. Εάν συνεχίσουν οι δαιμονισμοί με τέτοιο ρυθμό,η πόλη θα είναι ανίσχυρη και θα την κατακτήσεις εύκολα. Εάν φυσικά δεν μπορείς να την κατακτήσεις ήδη από τώρα”

 

“Η πενιχρή σου πόλη δεν με ενδιαφέρει ούτε στο ελάχιστο. Όλοι αυτοί οι δαιμονισμοί....

 

δεν μου ταιριάζουν. Προτιμώ να σκοτώνω γρήγορα παρά να καθυστερώ τόσο.”

 

“Και τότε γιατί κάνεις αυτά που κάνεις;Τα δαιμόνια σου βρίσκονται πίσω από όλα,πίσω από αυτούς τους δαιμονισμού”

 

“Ήρθες...”

 

 

Προφανώς αυτές οι λέξεις δεν αναφέρονται σε μένα. Κοιτάζω γρήγορα πίσω μου και βλέπω τον Άντον να περπατάει προς το μέρος μας. Κουτσαίνει και στηρίζεται πάνω σε ένα ραβδί. Όσα δαιμόνια πλησιάζουν για να τον σκοτώσουν απωθούνται μακριά από κάποιο είδος φυλαχτού που φοράει απάνω του. Αφού μπαίνει και αυτός στο κύκλο που βρίσκομαι και εγώ με πιάνει από το χέρι και μου λέει συγγνώμη.

 

 

Ο δαίμονας μπήκε και αυτός στο κύκλο. Έπιασε τον Άντον και του είπε “Τέρμα ,Τώρα θα κάνω ότι θέλω” και τον χτυπάει δυνατά με το χέρι του.Ο Άντον έπεσε κάτω και μετα βίας σηκώθηκε.

 

 

“Όχι όσο αυτό περνάει από το χέρι Αλφαζζαρ”

 

Από τι καταλαβαίνω ο δαίμονας αυτός λέγεται Αλφαζζαρ. Τώρα γνωρίζω το όνομα του αντιπάλου μου αλλά και πάλι δεν έχω και πολλές ελπίδες απέναντι του. Κατευθύνω προς το μέρος του μία μπάλα φωτιάς προς το μέρος του μα μόλις έρχεται σε επαφή με τον Αλφαζζαρ αυτός την στέλνει πίσω προς το μέρος μου. Την αποφεύγω εύκολα και βγάζω το σπαθί μου για να του επιτεθώ. Το να είσαι μάγος δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς να χειριστείς ένα σπαθί καλά. Ίσα ίσα που χρησιμοποιώντας το σπαθί σε συνδυασμό με μαγεία, μπορείς να σκοτώσεις περισσότερους εχθρούς από τι με μία τεράστια μπάλα φωτιάς ή ένα γιγαντιαίο σπαθί. Τον βλέπω που μετατρέπει το ένα του χέρι σε σπαθί. Είναι στην ανθρωπινή μορφή του και κανονικά δεν θα πρεπε να μπορεί να το κάνει αλλά τώρα δεν έχει σημασία.

 

 

Το μόνο που έχει σημασία είναι να αποκρούσω τα χτυπήματα που μου κάνει. Όπως και εγώ έτσι και ο Αλφαζζαρ είναι ικανότατος ξιφομάχος και η μονομαχία θα κριθεί στο λάθος που θα κάνει κάποιος. Το λάθος αυτό είναι δικό μου και έτσι καταφέρνει με μία κλοτσιά του να με ρίξει κάτω στο έδαφος. Τον βλέπω από πάνω μου να ετοιμάζεται να με καρφώσει στο στήθος. Εχω αποδεχτεί το τέλος και γι' αυτό κλείνω τα μάτια.

 

 

“Αρκετά Αλφαζζαρ” ακούω τον Άντον να φωνάζει και συνεχίζει “Ολ Εκ Φαρ Αλφαζζαρ Ομροτ”

 

 

Και ο Άντον και ο Αλφαζζαρ πέφτουν κάτω στο έδαφος. Βλέπω τα δαιμόνια τριγύρω μου να αρχίζουν να χάνονται σιγά σιγά. Το ξόρκι πέτυχε. Ο Άντον χρησιμοποίησε ένα ξόρκι που σκοτώνει έναν δαίμονα με αντάλλαγμα την ζωή του. Έσωσε την πόλη.

 

 

Πρώτο μου μέλημα είναι να θάψω το σώμα του Άντον κάπου. Δεν μπορώ να το αφήσω σε αυτή τη σπηλιά να κείτεται .Δεν είναι ο ομορφότερος τάφος,και ούτε καν είναι αυτός που αρμόζει σε έναν ήρωα σαν τον Άντον μα είναι σίγουρα ευχαριστημένος εκεί πάνω.

 

 

Όταν φτάνω στο σπίτι μου βλέπω πως με περιμένει ένα γράμμα. Το ανοίγω και αρχίζω να το διαβάζω.

 

 

 

 

“

 

 

Αγαπητέ Κριλλ,

 

 

 

Πιθανότατα να με θεωρείς σαν ήρωα. Έτσι που θυσίασα την ζωή μου για να σώσω την πόλη από τον κακό Αλφαζζαρ μα είναι όλα ψέμματα. Η αλήθεια είναι πως υπαίτιος για όλα είμαι εγώ και μόνος εγώ. Όλοι αυτοί οι δαιμονισμοί,όλοι αυτοί οι θάνατοι είναι όλοι εξαιτίας μου. Εξαιτίας του δικού μου μίσους και του πάθους για εκδίκηση. Πριν ένα χρόνο πέθανε ο αδερφός μου όταν μπλέχτηκε σε μία μάχη με ένα δαίμονα. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πόνεσα,πόσο έκλαψα,ακόμα βλέπω εφιάλτες. Από τότε παλεύω με τον εαυτό μου. Προσπάθησα να βρω τον δαίμονα για να τον σκοτώσω μα δεν τα κατάφερα. Η μόνη μου ελπίδα για περισσότερες πληροφορίες ήταν από τους δαίμονες. Έτσι επικαλέστηκα έναν δαίμονα ονόματι Αλφαζζαρ και άρχισα να τον ρωτάω για πληροφορίες. Ξέρεις οι δαίμονες δεν έχουν πολλές ευκαιρίες να περάσουν στην διάσταση μας και αυτός άδραξε την ευκαιρία και κάλεσε τον στρατό του από δαιμόνια. Παρ' όλα αυτά τον είχα ήδη κάτω από τον έλεγχο μου και δεν μπορούσε να κάνει ότι ήθελε. Γι' αυτό και η πόλη μας υπάρχει ακόμα. Όμως σκέφτηκα ένα σχέδιο που θα με βοηθούσε να πάρω απαντήσεις γι' αυτό που ήθελα. Έριχνα ένα ειδικό φίλτρο στον άγιο νερό που έδινα κάθε φορά που κήρυττα και το οποίο χαμήλωνε την αντίσταση των ανθρώπων απέναντι στα δαιμόνια. Έτσι επειδή εγώ ήμουν ο εξορκιστής την ώρα που θα έκανα τον εξορκισμό θα βασάνιζα το δαιμόνιο θα προσπαθούσα να του αποσπάσω πληροφορίες για τον δαίμονα που σκότωσε τον αδερφό μου. Ειρωνικό δεν είναι ; Ενώ το άγιο νερό υποτίθεται πως προστατεύει εγώ το χρησιμοποίησα για να κάνω κακό. Δεν ήθελα να πεθάνει κανένας μα δυστυχώς δεν κατάφερα να τους σώσω όλους. Σήμερα όταν ανέκρινα το δαιμόνιο έμαθα τελικά ποιος σκότωσε τον αδερφό μου .Όταν έμαθα μάλιστα πως βρήκες μονοπάτι για την σπηλιά τότε κατάλαβα πως ο Άλφαζζαρ αποφάσισε να πάρει τα πράγματα στα χέρια του. Έρχομαι να σε σώσω. Ελπίζω να προλάβω και να μην σε σκοτώσει πριν προλάβω να κάνω το ξόρκι απάνω του. Εάν διαβάζεις αυτό το γράμμα τότε θέλω να πω πόσο λυπάμαι για όλα. Δεν ήθελα κανένας να πεθάνει. Όσο και αν ντρέπομαι να στο ζητήσω,θέλω να σκοτώσεις τον δαίμονα εκείνον για μένα. Γιατί αλλιώς,όλα όσα έκανα δεν θα έχουν καμμία αξία,τα τρία παιδιά που πέθαναν ,θα έχουν πεθάνει για το τίποτα. Σε παρακαλώ σκότωσε τον μπάσταρδο. Ίσως από κει κάτω να νιώσω λίγο καλύτερα. Το όνομα του είναι Μπαροντος”

Edited March 8, 2011 by joidv

[Mesmer]

Η ιστορία είναι καλή, Γιάννη. Είναι γρήγορη, έχει ρυθμό, διαβάζεται εύκολα κι έχει ενδιαφέρουσα πλοκή, αν και σαν θέμα είναι λίγο συνηθισμένο. Το μυστήριό της εξελίσσεται ομαλά και σε οδηγεί με σιγουριά εκεί που θέλει.

 

 

 

Υπάρχουν, ωστόσο, κάποιες αδυναμίες και θα σου αναφέρω αυτά που παρατήρησα.

 

-Καταρχάς, ο ήρωάς σου μου φάνηκε κάπως… πώς να το πω… λίγο «κότα», λαμβάνοντας υπόψη τη δουλειά που κάνει. Θα τον ήθελα πιο συνειδητοποιημένο, πιο τσαμπουκά, με παραπάνω τσαγανό, ναι λέει: «Θα κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ κι ας χάσω κι ένα χέρι». Η εξέλιξη δείχνει ότι είναι αρκετά θαρραλέος και θα μπορούσε να φαίνεται και στον χαρακτήρα του.

 

-Υπάρχει ένα θέμα με το ξόρκι εντοπισμού τού δαίμονα. Αρχικά λες: «Έχω εξερευνήσει όλες τις σκοτεινές πλευρές αυτής της πόλης ψάχνοντας για ένα του ίχνος μα μάταια. Ο δαίμονας δεν θέλει να βρεθεί.». Λίγο αργότερα το ξόρκι λειτουργεί και ο Κνιλλ μπορεί να ακολουθήσει το μονοπάτι προς το δαίμονα. Αλλά αμέσως μετά αναφέρεις: «Το να ακολουθείς ένα μονοπάτι που έχει αφήσει πίσω του ένα δαιμόνιο δεν είναι και το πιο ευχάριστο πράγμα. Σημαίνει πως θα πρέπει να περάσεις πάνω από καμένες εκτάσεις και πατώντας πτώματα άτυχων ζώων. Θα μπορούσα κάλλιστα αντί να ακολουθώ το φως να ακολουθώ το αίμα .». Κι εγώ ρωτάω: Γιατί δεν έψαχνε από την αρχή για πτώματα ζώων και καμένες εκτάσεις αντί να κυνηγάει έναν αόρατο δαίμονα;

 

-Δεν υπάρχει λόγος να μπλέκεις/χρησιμοποιείς κάποια πράγματα που δεν έχουν άμεση σχέση με την ιστορία μόνο και μόνο για να πεις κάτι παραπάνω. Αναφέρομαι πρώτον, στο βραχιόλι-φυλαχτό που δεν παίζει κάποιο ουσιαστικό ρόλο και θα μπορούσε να αξιοποιηθεί καλύτερα, και δεύτερον στην ύπαρξη βρικολάκων, που ανήκουν σε διαφορετικό λογοτεχνικό υποείδος κι η παρουσία τους εδώ είναι παράταιρη. Είναι λεπτομέρειες που μπορούν να μπερδέψουν τον αναγνώστη και να τον βγάλουν από τη ροή της υπόθεσης.

 

-Δεν κατάλαβα γιατί στο δάπεδο του δωματίου του θρόνου έπρεπε να υπάρχουν σκαλισμένα σύμβολα που αποτρέπουν την είσοδο των δαιμονίων. Στο σπίτι τού δαίμονα δεν είμαστε;

 

-Ο δαίμονας λέει στον Κνιλλ: «Δεν μπορώ να σε σκοτώσω γιατί είσαι μέρος του σχεδίου μου. Και μάλιστα το πιο σημαντικό,χωρίς εσένα δεν μπορώ να επιτύχω τίποτα.». Ποιο σχέδιο; Γιατί είναι τόσο σημαντικός ο Κνιλλ;

 

-Στο γράμμα του, ο Αντόν λέει: «Πιθανότατα να με θεωρείς σαν ήρωα. Έτσι που θυσίασα την ζωή μου για να σώσω την πόλη από τον κακό Αλφαζζαρ μα είναι όλα ψέμματα.». Ο Αντόν έγραψε το γράμμα προτού πεθάνει και ίσως να υπήρχε έστω και μισή πιθανότητα να ξεπαστρέψει το δαίμονα χωρίς να χάσει τη ζωή του. Θα ήταν καλύτερα αν έλεγε: «Ο λόγος που διαβάζεις αυτό το γράμμα είναι επειδή, μάλλον, έχω πεθάνει» ή κάτι τέτοιο.

 

-Σε μερικά σημεία χρησιμοποιείς παραπάνω λέξεις από όσες είναι απαραίτητες. Θα σου δώσω δυο παραδείγματα για να καταλάβεις τι εννοώ:

 

«Δεν μπορώ να γίνω ελεύθερος» -> «Δεν μπορώ να ελευθερωθώ»

 

«Το μόνο που έχει σημασία είναι να αποκρούσω τα χτυπήματα που μου κάνει.» -> «Το μόνο που έχει σημασία είναι να αποκρούσω τα χτυπήματά του»

 

Γενικά, λίγα λόγια και καλά.

 

-Οι διάλογοι είναι λίγο αδύναμοι και μπορούν να γίνουν πιο πειστικοί.

 

 

 

Ελπίζω να μην σε κούρασα με την φλυαρία μου.

 

Συνέχισε να γράφεις και θα δεις από μόνος σου ότι σιγά-σιγά θα βελτιωθείς.

 

Καλωσόρισες στο φόρουμ!

Edited March 13, 2011 by Mesmer

[alearg]

Καλησπέρα,

 

Ωραία η ιστοριούλα σου -- όπως λέει και ο mesmer συνέχισε να γράφεις και η βελτίωση θα έρθει... "αυτόματα"! (πλάκα κάνω). Επειδή κανείς δεν μας εξηγεί ημών των επίδοξων συγγραφέων πώς ακριβώς μπορεί κανείς να γίνει καλύτερος, αλλά ούτε και τι ακριβώς σημαίνει αυτό το καλύτερος, θα πρότεινα μερικές ασκήσεις.

 

Ωραία, την έγραψες την ιστορία και είναι 2.483 λέξεις. Μπορείς να την γράψεις σε 248 λέξεις; Σε 500; Μπορείς να την γράψεις σαν να την διηγείται ένα παιδί, που βρίσκεται τραυματισμένο στο νοσκομείο; Σαν μια γιαγιά που κάθεται σ' ένα παγκάκι; Θέλω να πω πως, τελικά, το θέμα μας δεν είναι η ιστορία, η ιστορία είναι το μέσο που χρησιμοποιείς για να πετύχεις κάτι άλλο. Τι; Εσύ ξέρεις. Να συγκινήσεις; Να υποβάλλεις μια ιδέα; Να ταξιδέψεις την φαντασία του αναγνώστη; Πού; Γιατί; Ξεκαθάρισέ τα όλα αυτά μέσα σου και νομίζω πως θα δεις τα κείμενά σου να βελτιώνονται... από μόνα τους.

 

(Δεν είμαι βέβαιος πως αξίξουν να τα πάρεις τις μετρητοίς όλα αυτά, μια ιδέα απλώς λέω).

 

Καλή συνέχεια

[Drake Ramore]

Θέλω να πω πως, τελικά, το θέμα μας δεν είναι η ιστορία, η ιστορία είναι το μέσο που χρησιμοποιείς για να πετύχεις κάτι άλλο.

 

 

 

 

 

Διαφωνώ καθέτως.

Πάντα το θέμα μας είναι η ιστορία, και απο εκεί ξεκινάνε όλα. Σημασία έχει η ιστορία. Όλα τα άλλα έρχονται μετά.

Με αυτήν την λογική, αν κάποιος θέλει να προκαλέσει συγκίνηση, πόνο, νοσταλγία, χαρά, προβληματισμό, δεν χρειάζεται να γράψει κάποια ιστορία. Μπορεί απλά να αρθρογραφήσει σε μια εφημερίδα και να έχει τα ίδια αποτελέσματα (αν είναι καλή πένα).

 

Στα του κειμένου τώρα...

Δεν έχω να προσθέσω κάτι περισσότερο σε αυτά που είπε ο Mesmer, πλην της κακής χρήσης των χρόνων.

Θέλει λίγο προσοχή στην αφήγηση, και σωστή χρήση των χρόνων, όχι μονο σε σχέση με τους υπόλοιπους χρόνους και τα μπρος πισω στο κείμενο, αλλά και το αν ο χρόνος και η οπτική γωνία που χρησιμοποιείται αναδεικνύει το κείμενο ή το κάνει κουραστικό.

 

Για να καταλάβεις τι εννοώ:

Ένας δαίμονας είναι στην πόλη .Δεν τον είχα δει με τα ίδια μου τα μάτια,ούτε μπορούσα να ερμηνεύσω σημάδια ,τα οποία θα φανέρωναν την ύπαρξη του,όμως ήμουνα σίγουρος πως ο δαίμονας αυτός είναι καλά κρυμμένος. Και νιώθω πως αυτός ο δαίμονας είναι αρκετά δυνατός ώστε να μπορέσει να αντικρούσει την μαγεία εντοπισμού που χρησιμοποίησα απάνω του. Δεν γνωρίζω τον λόγο που βρίσκεται εδώ μα σίγουρα δεν βρίσκεται για καλό.

 

 

Καλή συνέχεια!