Tiessa Posted March 25, 2011 Share Posted March 25, 2011 Όνομα Συγγραφέα: Βάσω Είδος: Επιστημονική φαντασία Βία; Ναι Σεξ; Όχι Αριθμός Λέξεων: 1930 Αυτοτελής; Ναι Σχόλια: Η ιστορία αυτή ήταν αποτέλεσμα της προσπάθειας να γράψω κάτι ε.φ. και μέχρι 2000 λέξεις που ήταν το 2006 το όριο των διηγημάτων που δεχόταν το "9". Σίγουρα το αποτέλεσμα θα ήταν καλύτερο αν είχα περιθώριο μερικών εκατοντάδων λέξεων ακόμα. Το διήγημα δημοσιεύτηκε στο τεύχος 307 του "9", τον Ιούνιο του 2006. Let\'s try again.doc ΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΠΑΛΙ… Τμήμα Δειγματοληπτικής Εξέλιξης 256187 – Μάρτυρας Νγουάντο Ομπιάνοου Μ’ ένα ακτινοβόλο στο χέρι. Με τα σπασμένα γυαλιά κάτω από τις μπότες της. Ούτε στον χειρότερό της εφιάλτη. Η Ραμόνα παρανοϊκή, ο Μαρκ νεκρός, η Γουέντυ εκτός μάχης, ίσως για πάντα εκτός διαδικασίας. Δυο από τους τέσσερις θόλους του Θώκου, του μέρους απ’ όπου θα κυβερνηθούν οι απανταχού επιζήσαντες της Γης και θα αναπτυχθεί μια πρώτη νέα γενιά όταν κατακαθίσει η σκόνη και τελειώσει ο μαύρος χειμώνας της Πρόσκρουσης, κατεστραμμένοι. Και το γενετικό υλικό των εκατομμυρίων με το ιδανικό DNA, αυτών που θα αποικήσουν ξανά τον πλανήτη, απροσπέλαστο, κλειδωμένο από τον κεντρικό συντονιστή, που έχει σφίξει τα σαγόνια του στο νεκρικό του σπασμό. Η Ρίτα πλησιάζει την έξοδο του τρίτου θόλου. Ο μόνος τρόπος για να περάσει τώρα στην κεντρική αίθουσα ελέγχου είναι μέσα από το τοξικό, σκοτεινό νέφος που έχει ξεχυθεί από τα σπασμένα κρύσταλλα. Στολή προστασίας από εξωτερικούς παράγοντες. Τι ειρωνεία! Το τοξικό υλικό βρίσκεται ήδη μέσα στις φλέβες της. Πέρασε όταν όρμησαν πάνω της τα θραύσματα, μεταφέροντας τις διοξίνες και όλα τα υπόλοιπα μαζί τους. Πρόλαβε και φόρεσε τη στολή. Τα χημικά δεν θα τη σκοτώσουν. Τουλάχιστον όχι ακόμα. Θα ζήσει αρκετά ώστε να ξεκλειδώσει χειροκίνητα τα συστήματα από το συντονιστή, να επικοινωνήσει με την Κιβωτό, που τους επιβλέπει από την τροχιά της, … και να σκοτώσει τους πρωταίτιους! Ναι! Προ πάντων αυτό! Κάποιος την έχει προλάβει. Ένας φακός και μια στολή μέσα στη σκόνη και στο πυκνό, παγερό σκοτάδι. Το φως της πέφτει πάνω του. Ο Νγουάντο στέκεται μπροστά της. Φοράει στολή, βρίσκεται κοντά στο πάνελ ελέγχου της εισόδου. Ύποπτο. Η καρδιά της πεταρίζει και μετά σφίγγεται, παγωμένη. Μέχρι χτες ακόμα κοιμόταν στο κρεβάτι της. «Φύγε», διατάζει η Ρίτα. Δεν υπάρχουν περιθώρια για αδυναμίες τώρα. Δεν πρέπει να το κάνει αυτό, συλλογίστηκε ο Νγουάντο στο κλάσμα δευτερολέπτου που του δόθηκε. Θα αποτύχουμε και οι δυο! «Φύγε!» επαναλαμβάνει εκείνη. «Άνοιξέ μου το δρόμο! Η Τζι-Μιν κατέστρεψε τους θόλους με τη βοήθεια του Δημήτρη. Από την αρχή το ήξερα πως ήθελαν να κυριαρχήσουν στην ομάδα! Τόσα χρόνια δουλειάς με τα υλικά της Κιβωτού κι αυτά τα καθίκια την κατέστρεψαν». «Αυτό είναι παράλογο και το ξέρουν», απαντά ήρεμα ο Νγουάντο. «Αν καταστραφεί ο Θώκος δεν θα έχουμε πρόσβαση στο σύστημα ενεργοποίησης των τραπεζών του DNA …» «Φύγε!» Ο βιολόγος κάνει στην άκρη. Η Ρίτα πληκτρολογεί τον έναν μετά τον άλλον τους κωδικούς και περνάει στον άθικτο κεντρικό θάλαμο. Ευτυχώς οι συνδυασμοί είναι ακόμα αποδεκτοί. Τα καθάρματα δεν έχουν προλάβει να τους αλλάξουν. Αποσυνδέει ένα-ένα τα συστήματα από το νεκρωμένο συντονιστή. Έχει μερικό χειροκίνητο έλεγχο στις δεκαεπτά τράπεζες DNA που βρίσκονται σκορπισμένες σε όλη τη Γη. Δυο μόνο χάθηκαν στην Καταστροφή και μια έχει πρόβλημα προσπέλασης εξ αιτίας κακών χειρισμών της Κιβωτού. Αν είναι κι έτσι… Έχει και κάτι άλλο να κάνει: Πρέπει να πληρώσουν! Ο τέταρτος θόλος στεγάζει τους χώρους όπου έχουν συγκεντρωθεί όσοι ακολουθούν τη φατρία της Τζι-Μιν. Δεν έχει παρά να ανοίξει τα στεγανά. Ακούει θόρυβο. Ο Νγουάντο την έχει ακολουθήσει. «Μακριά από τους αεραγωγούς!» διατάζει ο άντρας κοφτά. «Η δουλειά μας είναι να προφυλάξουμε το Θώκο, όχι να τον καταστρέψουμε περισσότερο!» «Φύγε!» «Είσαι τραυματισμένη και αφήνεις το τοξικό υλικό να κυλάει μέσα σου. Πρέπει να πάμε στο ιατρείο. Κάθε στιγμή σε βλάπτει περισσότερο». «Δεν με νοιάζει. Πρώτα θα πληρώσουν αυτοί. Κανένας δεν θα πειράξει το Θώκο ατιμώρητος!» «Όχι, Ρίτα». Ο Νγουάντο σηκώνει το ακτινοβόλο. «Εσύ φύγε». Διστάζει. Ένα δευτερόλεπτο. Η Ρίτα σηκώνει το όπλο και πυροβολεί. Ο Νγουάντο έκλεισε ενστικτωδώς τα μάτια. Είναι περίεργο να βλέπεις να σε σκοτώνουν. * Τμήμα Δειγματοληπτικής Εξέλιξης 786235 – Μάρτυρας Ρίτα Χέιλβεν Μαύρο, κρύο, γεμάτο θανάσιμη ακτινοβολία κενό. Οπλισμένος. Αποφασισμένος να μην αφήσει κανέναν να βλάψει ατιμώρητος την Κιβωτό, το χώρο της αποθήκευσης όλων των σημαντικών πληροφοριών της ανθρωπότητας και του εφεδρικού DNA των εκατομμυρίων που πληρούν τα βιολογικά κριτήρια. Πάνω τους βασίζεται το μέλλον της ανθρωπότητας. Πρέπει να επικοινωνήσει με το Θώκο. Πρέπει να μάθουν όλη την ιστορία. Δυο φατρίες. Στην αρχή ήταν μόνο μια ένταση στην ατμόσφαιρα: ο Μαρκ από τη μια, η Τζι-Μιν από την άλλη. Μετά, λόγια. Μετά, ομάδες. Μετά, πράξεις. Και στο τέλος, το σαμποτάζ. Η ζημιά στο σταθμό. Θέλησαν να γίνουν θεοί. Αλλά δεν χωρούν πολλοί θεοί σε μια Κιβωτό… ούτε πολλοί αρχηγοί σε έναν Θώκο. Μπαίνει στην αίθουσα ελέγχου του διαστημικού σταθμού. Όμως δεν είναι μόνος. Τον έχει προλάβει η Ρίτα. Αυτή που μέχρι χτες φαινόταν δική του και τώρα έχει προσχωρήσει στην άλλη πλευρά. «Άνοιξε την αποσυμπίεση!» διατάζει ο Νγουάντο κοφτά. «Δεν έχουν καμιά θέση ανάμεσά μας. Κάθε τους κίνηση οδηγούσε στο σαμποτάζ!» Εκείνη αδιαφορεί και κλείνει ένα-ένα τα στεγανά για να προστατέψει την Κιβωτό και τους ελεεινούς σαμποτέρ ταυτόχρονα. «Φύγε!» ουρλιάζει ο Νγουάντο. «Όχι». Η Ρίτα σηκώνει το ακτινοβόλο. «Εσύ φύγε. Εσύ κάνεις λάθος». Ένα μικρό χρονικό διάστημα. Η Ρίτα σηκώνει το όπλο. Διστάζει. Ο Νγουάντο πυροβολεί. * «Φύγε Ρίτα! Έχουμε ακόμα περιθώριο να σώσουμε την Κιβωτό!» «Όχι!» Η φωνή της είναι πιο δυνατή και από το όπλο που εκπυρσοκροτεί. * «Δεν έχει νόημα να τους καταστρέψεις! Ο σκοπός μας ήταν να λειτουργήσει ο Θώκος!» Η Ρίτα τρέμει αλλά αντιστέκεται. Το μαχαίρι του σκίζει από πάνω μέχρι κάτω τη στολή. Είναι θέμα χρόνου να αναπνεύσει το τοξικό νέφος. * «Ευθύνονται για το σαμποτάζ στην Κιβωτό!» * «Είναι υπεύθυνοι για τη ζημιά στο Θώκο!» * * * Η Ρίτα άκουσε τη φωνή που είχε κάτι αμυδρά μηχανικό στη χροιά της: «Παρακολουθήσατε όλοι, δωρεάν, μέρος από τρεις τυχαία επιλεγμένες εξομοιώσεις, όπως προέβλεπε το συμβόλαιο. Δικαιούστε να ζητήσετε όσες και όποιες επί πλέον εξομοιώσεις επιθυμείτε με αντίτιμο 80 λεπτών συν την τιμή του αποθηκευτικού μέσου εντός των επόμενων τριών ημερών, μετά το πέρας των οποίων θα διαγραφούν τα ηλεκτρονικά σας αποτυπώματα από τους κεντρικούς δίσκους του Ιδρύματος…» Στο άκουσμα της φωνής μια άλλη, αρχετυπική πλέον ανάμνηση αναδύθηκε στο μυαλό της : «You have the right to remain silent…» Με τα γυαλιά της ιδιωτικής λήψης ακόμα στα χέρια, οι υποψήφιοι κοιτάχτηκαν αμήχανα… όσοι δηλαδή δεν είχαν τα μάτια κάτω. Ο γιατρός, η χημικός, ο βιολόγος, ο μάνατζερ, η οικονομολόγος, η προγραμματίστρια… η τέλεια ομάδα που αλληλοσκοτώθηκε σε 4,187,345 εξομοιώσεις και 3,194 πιθανούς συνδυασμούς θέσεων. Ο Μαρκ, η Ρίτα, η Ραμόνα, ο Σεργκέι, ο Νγουάντο, η Νάντια, ο Τακέο, ο Δημήτρης, η Τζι-Μιν… όλοι μαζί εικοσιπέντε. Μέχρι χτες άγνωστοι. Από αύριο και πάλι άγνωστοι. Δεν διαθέτουν το τέλειο DNA. Δεν χρειάζεται άλλωστε. Δεν αποτελούν ομάδες αναπαραγωγής, παρόλο που έχουν περάσει ένα πρώτο προσεκτικό φιλτράρισμα για σοβαρές ασθένειες. Αυτοί ήταν υποψήφιοι να κυβερνήσουν. Είναι τα μυαλά κι όχι τα σώματα που θα διαιωνίσουν την ανθρωπότητα. Με τη σειρά τους θα έχουν δικαίωμα να πολλαπλασιαστούν, να δώσουν γονίδια στην επόμενη γενιά. Θα τους επιτραπεί ακόμα και να αναμιχθούν με το ανώτερο DNA. Στο κάτω-κάτω, έτσι δεν έχει λειτουργήσει η ανθρωπότητα από την αυγή της συνείδησής της; Τι παραπάνω εξομοιώσεις να ζητήσουν; Τι να αμφισβητήσουν; Τα ηλεκτρονικά τους αποτυπώματα αλληλοσκοτώνονταν στο χρόνο που οι ίδιοι συζητούσαν –λίγο νευρικά είναι η αλήθεια– για τις σπουδές τους και για τον εχθρό που ερχόταν ορμητικά πάνω στον πλανήτη. Οι πιθανότητες να τους χτυπήσει ο Άποφις, ο αστεροειδής με το δυσοίωνο όνομα, είχαν πάψει πια να αποτελούν ένα νούμερο της στατιστικής όταν το μικρό για τα αστρονομικά δεδομένα ουράνιο σώμα πέρασε τη βαρυτική κλειδαρότρυπα, που οδηγούσε κατευθείαν στη Γη. Τώρα η ανθρωπότητα –που είχε πολλές φορές επιχειρήσει να αυτοκτονήσει, αλλά με τίποτα δεν θα επέτρεπε σ’ ένα βράχο να τη σκοτώσει– αγωνιζόταν σε δυο μέτωπα: το ένα να αποτρέψει τεχνητά τη σύγκρουση και το δεύτερο να φυλάξει όσο περισσότερο από το υλικό της μπορούσε. Η πρόσκρουση θα ήταν μοιραία για πολλούς ανθρώπους αλλά όχι για την ανθρωπότητα, αφού δεν θα ήταν μοιραία για την ίδια τη Γη. Σε πολλά μέρη του κόσμου είχαν δημιουργηθεί θωρακισμένες τράπεζες με τα καλύτερα γονίδια της ανθρώπινης φυλής. Και ήδη ο μεγαλύτερος διαστημικός σταθμός της ιστορίας, η Κιβωτός, ολοκληρωνόταν σε τροχιά γύρω από τη Γη για να διατηρήσει μια ακόμα εφεδρεία από όλα και να εξασφαλίσει τη δημιουργία του Θώκου. «ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΕΙΝΟΣΑΥΡΟΙ» διαμήνυαν οι κυβερνήσεις μέσα από τα κανάλια, προσπαθώντας να πείσουν εκείνους τους φανατικούς της κάθε θρησκείας και σέκτας που είχε εμφανιστεί να μην κάνουν τη δουλειά του μετεωρίτη πριν από εκείνον. Το ηχογραφημένο μήνυμα συνέχισε: «…Όλοι οι υποψήφιοι δικαιούνται να υποβάλουν ένσταση εντός εξήντα ημερών, μετά το πέρας των οποίων θα διαγραφούν τα ηλεκτρονικά αποτυπώματα και από τις δευτερεύουσες μονάδες…» Φυσικά, συλλογίστηκε η Ρίτα μουδιασμένα. Δεν μπορούν να εμπιστευτούν την Κιβωτό και το Θώκο σε ανθρώπους που δεν θα κατάφερναν να συνεργαστούν αρμονικά, κι εκείνοι μόλις είχαν καταστρέψει τα πάντα. Όχι οι ίδιοι βέβαια. Οι εξομοιώσεις με τα ηλεκτρονικά τους αποτυπώματα. Οι έρευνες προηγούμενων και άσχετων με την παρούσα κρίση πειραμάτων είχαν αποδείξει ότι κανένα υποκείμενο, όσο βαθιά κι αν βρισκόταν μέσα σε ύπνωση, όσο επηρεασμένο από την επίδραση ψυχοτρόπων, δεν μπορούσε να αποκοπεί εντελώς από την πραγματική του υπόσταση και να βρεθεί ολοκληρωτικά μέσα στην εικονική πραγματικότητα –τουλάχιστον όχι χωρίς μη αναστρέψιμες βλάβες. Αντίθετα, το πλήρες ηλεκτρονικό αποτύπωμα πρόσφερε τη δυνατότητα αμέτρητων εξομοιώσεων χωρίς κίνδυνο για το πρωτότυπο και με χρόνους που περιορίζονταν πλέον μονάχα από την ταχύτητα των μοριακών υπολογιστών. Μέσα σε λίγες στιγμές ο υπολογιστής είχε συσχετίσει τα εγκεφαλικά τους αποτυπώματα και είχε καταλήξει σε σχέσεις, τριβές, έριδες, καχυποψίες και μίση. Κάθε φορά δυο φατρίες. Κάθε φορά, κάθε συνδυασμός, οποιοσδήποτε αρχηγός, υπαρχηγός, εξωτερική απειλή, γεγονός, οι επίλεκτοι της Κιβωτού και του Θώκου κατέληγαν να σκοτωθούν μεταξύ τους, καταδικάζοντας μαζί τους και το μέλλον της ανθρωπότητας. Είχαν αποτύχει πλήρως. * * * Μέσα από τις σφραγισμένες πόρτες, στα άδυτα του υπολογιστικού κέντρου, η Ιβάνα Στεφανέφσκα, υπεύθυνη του ψυχολογικού τομέα του προγράμματος εξομοιώσεων κοίταξε αποφασιστικά τους δυο συναδέλφους της. «Δεν πρόκειται να πάμε πουθενά έτσι. Είναι η εικοστή όγδοη ομάδα μεταπτυχιακών που αποτυγχάνει», παρατήρησε, δηλώνοντας το ήδη γνωστό. «Τα επίλεκτα μυαλά αυτού του ηλικιακού εύρους και ειδικοτήτων μάς τελειώνουν. Κι ενώ κανενός τα γονίδια δεν φανέρωναν επιθετικές τάσεις, η συμπεριφορά ετούτων των τελευταίων ήταν ιδιαίτερα ανησυχητική». «Καμιά πρόταση;» έκανε ο υπεύθυνος της βάσης δεδομένων των μεταπτυχιακών. «Είχαν όλοι τους IQ πάνω από 140 και λαμπρές επιδόσεις. Μέσα στον κύκλο τους ήταν όλοι μικροί θεοί. Κι εμείς τους προσφέραμε τη δυνατότητα να γίνουν μεγαλύτεροι. Παραφρόνησαν. Ίσως πρέπει να κατεβάσουμε τα στάνταρ. Κάποια άτομα επαρκώς έξυπνα αλλά με λιγότερη ευφυΐα και περισσότερη αίσθηση ευθύνης απέναντι στην ομάδα θα μπορούσαν να επιτύχουν καλύτερα. Προτείνω να καλέσουμε άτομα ελαφρώς χαμηλότερων επιδόσεων. Είναι και πολύ περισσότερα». «Δεν έχουμε όμως χρόνο. Αν περάσουν οι προθεσμίες, θα αναλάβει άμεσα η κυβέρνηση. Και ξέρεις πόση σημασία δίνει στην αξιοκρατία». Η Ιβάνα έκανε μια ξινή γκριμάτσα. «Ξεκίνα νέα αναζήτηση στη βάση των μεταπτυχιακών: IQ, 130+. Αφαίρεσε όσους έχουν ήδη δοκιμαστεί. Ειδικότητες, οι ίδιες. Βιολογικό προφίλ, το ίδιο. Εδώ δεν κάνουμε εκπτώσεις. Ας προσπαθήσουμε πάλι…» * * * Η Ρίτα έριξε μια πλάγια ματιά τον Νγουάντο, ενώ έβγαιναν τελευταίοι έξω, στον χλιαρό ανοιξιάτικο ήλιο. Οι πάπιες στη λιμνούλα, που πάντα κατάφερναν οι φοιτητές να τις γλιτώσουν παρά τις τρεις εξάρσεις της επιδημίας των πτηνών τα προηγούμενα χρόνια, κολυμπούσαν ευχαριστημένες. Αυτός πρόσεξε το βλέμμα της. «Πάμε να ταΐσουμε τις πάπιες;» της πρότεινε. Τον κοίταξε στενοχωρημένα. Σε όλα τα σενάρια που είχε παρακολουθήσει είχαν αγαπηθεί και μετά οι συνθήκες τούς είχαν κάνει να σκοτωθούν μεταξύ τους. «Δεν ξέρω… οι εξομοιώσεις…» Εκείνος γέλασε και τα λευκά του δόντια ήρθαν σε πλήρη αντίθεση με το κατάμαυρο δέρμα του. «Μπούρδες. Σε καμιά περίπτωση δεν θα γίνουμε ομάδα με όλους αυτούς. Μόλις μας πέταξαν έξω από την Κιβωτό. Έχουμε τις ίδιες ευκαιρίες με κάθε άλλον πάνω στη Γη». «Ίσως να καταφέρουν να αποτρέψουν την πρόσκρουση», παραδέχτηκε η Ρίτα μ’ ένα διστακτικό χαμόγελο. «Κι αυτοί που θα πιστέψουν ότι θα γίνουν οι σωτήρες της ανθρωπότητας, θα απογοητευτούν πολύ». «Ο κόσμος μας είναι ακόμα ετούτος», παρατήρησε ο γοητευτικός Αφρικανός, δείχνοντας το ηλιόλουστο πάρκο. «Ας προσπαθήσουμε πάλι…» ΤΕΛΟΣ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted March 26, 2011 Share Posted March 26, 2011 Στ' αλήθεια είναι κάπως λειψό. Κλασσικό διήγημα ΕΦ, χωρίς όμως τις μεγαλειώδεις συλλήψεις και τις συναισθηματικές εξάρσεις που κάνουν άλλες ιστορίες σου να ξεχωρίζουν. Θα το διάβαζα ευχάριστα σε μια συλλογή, αλλά φοβάμαι ότι δε θα έμενε στο μυαλό μου για πολύ καιρό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted March 26, 2011 Author Share Posted March 26, 2011 Πράγματι, του λείπουν κάμποσα πράγματα, και θυμάμαι ότι είχα ζοριστεί πολλές εβδομάδες για να το περιορίσω ώστε να χωρέσει στις 2000 λέξεις. Είναι γεγονός ότο τα όρια πολύ σπάνια λειτουργούν υπέρ μου. Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου, Scanner. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted March 26, 2011 Share Posted March 26, 2011 Ωραία ιστορία. Σίγουρα θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη και με περισσότερες λεπτομέρειες, αλλά εμένα μου άρεσε και όπως είναι. Ίσως να ήθελα κάτι πιο δυνατό στο τελός. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cyrano Posted March 26, 2011 Share Posted March 26, 2011 Όταν την πρωτοδιάβασα, μου άρεσε αν και κάτι δε μου πήγαινε καλά. Χρειάστηκε να τη διαβάσω άλλες δύο φορές για να καταλάβω ότι οι τριπλοί αστερίσκοι σηματοδοτούν ουσιαστικά και διαφορετικές τροπές (παρεκτροπές, δυνατότητες, σταυροδρόμια) της ιστορίας. Δεν ξέρω. Η εύκολη λύση θα ήταν να πω ότι θα ήθελα να δω την ιστορία πιο ανεπτυγμένη ή/και πιο ξεκάθαρη, αλλά εδώ βλέπω τουλάχιστον τρεις διαφορετικές ιστορίες σε μία, τρεις (ή και παραπάνω) ιστορίες που ίσως δε θέλουν να έχουν σχέση μεταξύ τους. Εγκεφαλικά, μου αρέσει. Αισθητικά-συναισθηματικά, κάπως με απωθεί. Αλλά εδώ μάλλον είναι ζήτημα θέμα καθαρά υποκειμενικού γούστου. Πρόκειται πάντως για μια από τις ιστορίες που με ενεργοποίησαν και την κρατώ σαν υποσημείωση στο μυαλό μου. Πολύ καλή δουλειά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted March 26, 2011 Share Posted March 26, 2011 (edited) Είχα γράψει στο τόπικ για τα διηγήματα του 9, εδώ. Προσοχή: Spoilers! Edited March 26, 2011 by DinoHajiyorgi Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted March 27, 2011 Author Share Posted March 27, 2011 Mesmer, Cyrano, Dino, σας ευχαριστώ για το χρόνο σας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.