Μια αχτίδα στο σκοτάδι

[Nihilio]

Ξεθάβω κάτι το παλιό, με αφορμή το re-writing (ή μάλλον τις διορθώσεις) που του κάνω. Είναι μια ιστορία που έγραφα επί 1,5 χρόνο και η πρώτη μου προσπάθεια να γράψω. Σχόλια όχι μόνο είναι ευπρόσδεκτα, αλλά και πολύ χρήσιμα.

 

 

Είδος: σκοτεινή φαντασία

Βία; Ναι

Σεξ; Όχι

Αριθμός λέξεων: 52.000

Σχόλια: Ravenloft fanfic, 22 κεφάλαια

 

 

-----------------------------------------------

 

Κεφάλαιο 1ο: Ο απεσταλμένος των Θεών.

 

Ο νάνος ανέβηκε πάνω στο μνημείο. Γύρω του απλωνόταν ένα νεκροταφείο. Μπροστά του οι κάτοικοι του χωριού περίμεναν με ανάμεικτη περιέργεια και τρόμο τον περίεργο ιερέα να τους μιλήσει. Ο Νέλγκοθ, ο μυστηριώδης ιερέας που τάραξε τη ρουτίνα της καθημερινότητάς τους, αφού κάρφωσε τη λόγχη του στο χώμα, δίπλα στο μνημείο (μα καλά, νάνος με λόγχη, σκέφτηκε ο πρόεδρος του χωριού όταν τον είδε για πρώτη φορά.), καθάρισε το λαιμό του και έφτιαξε τη μαύρη γενειάδα του, ξεκίνησε το λόγο του.

"Οι Θεοί είναι πολύ δυσαρεστημένοι μαζί σας," είπε δυνατά.

Μία πνιχτή κραυγή τρόμου βγήκε από τα χείλια των χωρικών. Τι είχαν κάνει για να δυσαρεστήσουν τους Θεούς, αναρωτιόνταν.

"Ένας τρόπος υπάρχει να τους εξευμενίσετε," συνέχισε ο νάνος, "μια πολύ μεγάλη προσφορά σε αυτούς. Μια προσφορά ύψους πέντε χιλιάδων χρυσών νομισμάτων!"

Η έκπληξη στις εκφράσεις των χωρικών ήταν απόλυτα δικαιολογημένη. Που στις εννιά κολάσεις θα έβρισκαν τόσα λεφτά;

"Οι Θεοί σας δίνουν τρεις μέρες διορία για να παραδώσετε το ποσό. Αν δεν εξευμενιστούν η οργή τους θα ξεσπάσει πάνω σας," τελείωσε ο αγγελιοφόρος της καταστροφής. "Είθε οι Θεοί να σας λυπηθούν."

Και, πηδώντας από το μνημείο που είχε ανέβει, έφυγε ήσυχα όπως ήρθε, αφήνοντας τους χωρικούς σε απόγνωση. Δύσκολά θα κοιμόταν κάποιος το επόμενο τριήμερο, αν πρώτα δε βρίσκονταν τα λεφτά. Και αυτό ήταν απλώς αδύνατο.

 

***

 

"Άλλο ένα χωριό και από το οποίο πέρασε ο φιλαράκος μας," είπε ο Έλσρικ με οργή. O κυνηγός είχε αρχίσει να χάνει την υπομονή του. Είχαν γυρίσει το μισό Ντάρκον και ακόμα να βρουν το νάνο που έψαχναν.

"Ηρέμησε γλυκέ μου," είπε η Άλθιελ, η ξωτικίνα μάγισσα της ομάδας, αγκαλιάζοντάς τον. "Αργά η γρήγορα θα τον πιάσουμε. Κάνει πολύ φασαρία και θα τον πιάσουμε. Το επόμενο χωριό απέχει μόνο 3 μέρες. Θα τον προλάβουμε πριν προκαλέσει και άλλους θανάτους."

"Αυτό που με ενοχλεί περισσότερο είναι ότι ο Άζαλιν δε μπορεί να μαζέψει τα τσιράκια του όταν στρέφονται εναντίον του. Πρέπει κάποιοι άλλοι να βγάλουν το φίδι από την τρύπα." Ο άντρας ήταν τώρα πιο ήρεμος

"Ηρέμησε μεγαλόσωμε φίλε μου," είπε ο Ντούραν, ένας νάνος πολεμιστής με γενναία καρδιά. "Και θα καθαρίσουμε τον κόσμο από ένα κάθαρμα της Αιώνιας Τάξης και θα αμειφθούμε από τους συντρόφους του. Μια καλή μπάζα για την τελευταία σας αποστολή."

Οι άλλοι δύο σύντροφοί τους, ο Κέλλορ, ιερός πολεμιστής και η Αλλιέρα, κληρικός της Έζρα δεν μπορούσαν να αρνηθούν ότι αυτά που έλεγε ο Ντούραν ήταν αλήθεια, όσο αταίριαστα στα όσα πίστευαν και να ήταν.

***

 

Ο Ντάνκαν, αρχηγός του χωριού, καθόταν συντετριμμένος μπροστά στον τάφο της νεκρής γυναίκας του. Όταν είχε κάποιο πρόβλημα, πάντα η αγαπημένη του Φρέντα ήταν δίπλα του για να τον παρηγορεί. Ο (τυπικός για το βόρειο Ντάρκον) βαρύς χειμώνας που πέρασε όμως κατέβαλε την υγεία της. Ούτε η γυναίκα που κατοικούσε στο δάσος και έφτιαχνε βότανα, ούτε ένας περαστικός ιερέας μπόρεσαν να τη βοηθήσουν. Έφυγε ένα πρωινό, όταν ο ήλιος βγήκε για πρώτη φορά στον καθαρό ουρανό μετά από πολλές μέρες χιονοθύελλας. Και ο κακόμοιρος αρχηγός κοίταζε σιωπηλά τον τάφο με μια φράση να αντηχεί στο μυαλό του: Ούτε τα μισά.

 

***

 

Ο νάνος γονάτισε καθώς ο ήλιος έδυε και άρχισε να προσεύχεται. Αντί για την προσευχή στους θεούς της Αιώνιας Τάξης, από τα χείλη του βγήκαν κάποιες ακατανόητες λέξεις. Ένας γνώστης των θρησκειών του κόσμου, θα ξεχώριζε μόνο τη λέξη Σετ.

 

***

 

Ο Νέλγκοθ δε θα παραδιδόταν στους Θεούς του και το ήξερε. Οι μύθοι της Χαρ'Ακίρ, της απέραντης ερήμου, για μάγους και βασιλιάδες που ξεπερνούν το θάνατο ξεπήδησαν από ένα πανάρχαιο χειρόγραφο, το οποίο βρήκε σε μια βιβλιοθήκη, και τον οδήγησαν σε ένα μακρινό ταξίδι.

Μετά από άπειρες περιπέτειες έφτασε στις απέραντες Έρημους από Ήλεκτρο. Η προσπάθειά του να μάθει για τους θρύλους τελικά καρποφόρησε. Ένας ιερέας του θεού Σετ, του εξομολογήθηκε ότι είναι δώρο του θεού. Η μόνη του ελπίδα ήταν να γίνει μέλος του κλήρου. Μπροστά στην προοπτική της αιώνιας ζωής, η Αιώνια τάξη ήταν μια μικρή λεπτομέρεια για την οποία δε θα είχε αιώνιες τύψεις. Γρήγορα αποδέχτηκε τη «μόνη αληθινή πίστη» και επέστρεψε στο Ντάρκον με αποστολή να δείξει στον κόσμο πόσο διεστραμμένη ήταν η θρησκεία της Αιώνιας Τάξης και ταυτόχρονα να μαζέψει πιστούς για το νέο του αφέντη. Τα χωριά ήταν μια καλή αρχή. Μια θρησκεία χρειάζεται πάνω απ’ όλα χρήματα για να εδραιωθεί. Και για να υποβαθμίσει τις υπόλοιπες.

Και έτσι, περιμένοντας την αιώνια ζωή παρέμενε θύμα του ξένου θεού της πλάνης και του θανάτου.

 

***

 

"Τα ίχνη είναι τριών ημερών," είπε ο Έλσρικ εξετάζοντας το έδαφος.

Ο καιρός ήταν αρκετά καθαρός και είχε καιρό να βρέξει. Και τα ίχνη ενός νάνου σε ένα δάσος ξεχωρίζουν πιο εύκολα από λασπωμένα παπούτσια σε χαλί.

 

***

 

Καθώς οι μέρες περνούσαν, οι χωρικοί έκαναν τα πάντα να μαζέψουν το ποσό που τους ζητήθηκε, αλλά προσπαθούσαν μάταια. Έχοντας βάλει όλες τις οικονομίες τους και ό,τι πιο πολύτιμο βρήκαν, πουλώντας ακόμα και τα έπιπλά τους δεν κατάφεραν να μαζέψουν ούτε τα μισά. Ο φόβος της τιμωρίας των Θεών ήταν πάνω από τα κεφάλια τους. Ένοιωθαν την κάθε στιγμή σαν μια αιωνιότητα πριν το αναπόφευκτο τέλος. Ο γέρος Μέρικ επέστρεψε στο γείτονά του Έρικ το φτυάρι που του είχε δανείσει ο πατέρας του Έρικ, όταν ο Μέρικ ήταν ακόμα είκοσι. Ο πατέρας της Μόιρα αποφάσισε να την παντρέψει με τον Σάμουελ, ένα εργατικό παλικάρι το οποίο κατέκρινε ως τώρα επειδή δεν είχε δικό του κτήμα και δούλευε σαν εργάτης. Ο πολεμιστής Λέορικ άρχισε να ακονίζει το τσεκούρι του. Θυμήθηκε τον μακαρίτη παππού του που είχε σφάξει με το μπάσταρδο ξίφος του τρεις αρκούδες. Αν πέθαιναν όλοι, μαζί τους θα πήγαινε και ο ιερέας. Ο παππούς του έλεγε ότι καλός κοντοστούπης είναι ο νεκρός κοντοστούπης (αν και ο καλύτερος φίλος του ήταν αρκετά κοντός). Τώρα καταλάβαινε την απύθμενη σοφία στα λόγια του μπερζέρκερ προγόνου του.

Μόνο ο Τρέμορ, ο μικρόσωμος έμπορος δεν θα καθόταν περιμένοντας μοιρολατρικά το τέλος του. Τη δεύτερη μέρα, παίρνοντας τα λιγοστά πράγματά που του είχαν απομείνει, ξεκίνησε με τα πόδια να κατευθύνεται προς το δάσος που οδηγούσε στον έξω κόσμο. Λίγα βήματα πριν μπει στο δάσος ένα αόρατο σφυρί του σύνθλιψε το κρανίο. Χωρίς να έχουν πια παραμικρή ελπίδα οι χωρικοί επέστρεψαν αποκαρδιωμένοι στα σπίτια τους. Η επόμενη μέρα ήταν η τελευταία τους.

 

***

 

Οι δύο φιγούρες έσκασαν στα γέλια.

"Σιγά μη τολμήσουν να ξεμυτίσουν οι βλάχοι," είπε ο ψηλότερος, ένας άνθρωπος φορώντας άμφια κληρικού, στο νάνο.

"Όλα πάνε κατ’ ευχή. Θα πεθάνουν καμιά εικοσαριά από την «οργή» των Θεών τους και ο ιερέας του καινούριου Θεού θα τη σταματήσει. Μόλις αποκτήσαμε τους πρώτους πιστούς μας Μάλορ," είπε ο νάνος.

Ο Μάλορ, οδηγημένος και αυτός από τη δίψα για αιώνια ζωή, ήταν ο πρώτος που ακολούθησε τον Νέλγκοθ στη σταυροφορία του για την διάδοση της πίστης του «αληθινού» Θεού, του φιδοκέφαλου Σετ.

 

***

 

O γάμος του Σάμουελ και της Μόιρα ήταν σχεδόν μια πένθιμη ακολουθία. Το ζευγάρι πέρασε όλη την πρώτη και τελευταία τους νύχτα μαζί, αγγαλιασμένοι προσπαθώντας να μη φαντάζονται τη ζωή που θα περνούσαν μαζί αν δεν είχαν συμβεί όλα αυτά. Όπως και όλα τα ζευγάρια του χωριού.

Την επόμενη μέρα όλο το χωριό μαζεύτηκε στο νεκροταφείο. Το πλήθος όλο θλίψη ζούσε τις ανυπόφορες και αναπόφευκτες τελευταίες στιγμές της ζωής του. Ο νάνος ήρθε περήφανος πάνω στην ώρα του. Ανέβηκε πάλι στο μνήμα και, αφού καθάρισε το λαιμό του και έφτιαξε τη μαύρη γενειάδα του για άλλη μια φορά είπε μεγαλοπρεπώς:

"Οι Θεοί περιμένουν να κατευναστούν. Ελπίζω να έχετε την προσφορά που σας ζήτησαν."

"Οι Θεοί με όλη τη σοφία τους θα καταλαβαίνουν ότι μια τέτοια προσφορά είναι… χμ, υπερβολικά μεγάλη για μας. Έχουμε όμως εδώ κοντά στα δύο χιλιάδες χρυσά νομίσματα," απάντησε τρέμοντας ο πρόεδρος του χωριού.

"Οι ανόητες δικαιολογίες σας δε σας σώζουν," είπε ο κληρικός, αρχίζοντας να ψέλνει κάτι.

Οι χωρικοί πάγωσαν με αυτό που είδαν στη συνέχεια.

 

***

 

Ο Μάλορ ετοιμάστηκε να επέμβει. Ας πέθαιναν πρώτα καμιά τριανταριά και θα έσωζε τ ο χωριό, όπως έλεγε το σχέδιο…

 

***

 

Η ομάδα είχε φτάσει σχεδόν στο χωριό όταν κραυγές τρόμου και πανικού γέμισαν τον αέρα…

 

***

 

Ο Ντάνκαν δε πίστευε στα μάτια του. Η γυναίκα του σηκώθηκε από τον τάφο της και άρχισε να περπατάει προς το μέρος του. Τα μάτια της, αυτά τα υπέροχα γαλανά μάτια σα καθαρό νερό ήταν τώρα θολά. Ο θάνατος είχα αρχίσει να αφήνει σημάδια πάνω της. Την κοίταζε σαν υπνωτισμένος, απορροφώντας κάθε λεπτομέρεια πάνω της. Το τελευταίο που πρόσεξε ήταν ένα σκουλήκι στον ουρανίσκο της, λίγο πριν του φαει το αριστερό μισό του κρανίου του.

 

***

 

"Δε θα φύγεις ζωντανός από εδώ γέννημα της κόλασης," φώναξε στο νάνο ο Λέορικ, προτάσσοντας το κοφτερό τσεκούρι του.

Ξαφνικά μπροστά του ξετινάχτηκε ένας σκελετός με ένα τεράστιο μπάσταρδο ξίφος. Άνοιξε το στόμα του προς τον ουρανό σε κάτι που, αν οι φωνητικές του χορδές δεν είχαν λιώσει, θα ήταν μια άγρια πολεμική κραυγή. "Ππ…παππού;" ψέλισε ο Λέορικ βλέποντάς τον, λίγο πριν το σκουριασμένο ξίφος διαμελίσει το σβέρκο του.

 

***

 

Μέσα στον πανικό του πλήθους ο γέρος Μόρικ έχασε την ισορροπία του και έπεσε κάτω. Μια απειλητική σκιά έπεσε πάνω του, καθώς ένα ακόμα πιο απειλητικό ζόμπι τον πλησίαζε. Το τελευταίο πράγμα που ούρλιαξε ήταν "Όχι μπάρμπα-Έρικ μη, το φτυάρι το επέστρεψα στο γιο σου!"

 

***

 

Η Μόιρα βρέθηκε ξαφνικά τριγυρισμένη από τρία ξαναζωντανεμένα πτώματα. Τα γαμψά νύχια τους έσκιζαν τα ρούχα της και πλήγωναν το λευκό δέρμα της. Τα ουρλιαχτά της δεν άφησαν τον Σάμουελ ασυγκίνητο. Με αυταπάρνηση όρμησε στον κύκλο με τους ζωντανούς νεκρούς, σπάζοντας τον με τα γυμνά του χέρια.

 

***

 

Ο Μάλορ αποφάσισε ότι ήρθε ο καιρός να επέμβει. Αλλά ένα βέλος να πιάνει τα άμφια του στο φράχτη και ένας οργισμένος νάνος πίσω σου δεν επιτρέπουν απόλυτη ελευθερία κινήσεων…

 

***

 

Ο Νέλγκοθ άρχισε να ανησυχεί που ο Μάλορ δεν είχε εμφανιστεί ακόμα. Και πάνω που σκεφτότανε να σταματήσει τα ζόμπι από το μακελειό, δύο ριπές ενέργειας τον έστειλαν κάτω από το μνήμα. Τότε μόνο πρόσεξε την κομψή θηλυκή φιγούρα ενός ξωτικού να κάνει άλλο ένα ξόρκι.

Σηκώθηκε και προσπάθησε να ολοκληρώσει ένα ξόρκι ακόμα, αλλά ένα βέλος τον βρήκε στον ώμο και διέκοψε τη συγκέντρωσή του. Μια γυναίκα με βαριά πανοπλία έβγαλε ένα ιερό σύμβολο και άρχισε να διώχνει τους άνεκρους υπηρέτες του, ενώ μια έφιππη φιγούρα – ένας ελεεινός ιερός πολεμιστής- έστελνε ξανά στους τάφους τους τους ήδη νεκρούς στρατιώτες του.

Εκείνη τη στιγμή ήξερε ότι το σχέδιό του απέτυχε.

 

***

 

Ο γιγαντιαίος σκελετός στράφηκε εναντίον της Άλθιελ, τη στιγμή που αυτή έστελνε άλλη μια βολίδα ενέργειας στη γυναίκα που έτρωγε το κεφάλι ενός κακόμοιρου. Όταν μπροστά του ξεφύτρωσε ένας νάνος, ο νεκρός πολεμιστής θα ούρλιαζε εκστασιασμένος "ΠΕΘΑΝΕ ΚΟΝΤΟΣΤΟΥΠΗ" και θα ούρλιαζε καθώς το τσεκούρι του θα του έκοβε τα δυο πόδια και θα τον διέλυε.

Ο Έλσρικ έβγαλε τα δύο του σπαθιά και άρχισε να κόβει σε φέτες τους άνεκρους και ο Ντούραν τον ακολούθησε με το φονικό τσεκούρι του. Ο Κέλλορ, καβάλα στο άτι του επιτέθηκε στο νάνο κληρικό. Η λόγχη του χτύπησε πάνω στην πανοπλία του νάνου χωρίς να τον τραυματίσει, ενώ η λόγχη του νάνου τον κάρφωσε στον ώμο. Ο ιερός πολεμιστής έχασε την ισορροπία του και έπεσε από το άλογό του. Με τη δύναμη που του έδινε ο Θεός του, προσπάθησε να τον σκοτώσει με το άγγιγμά του. Δυστυχώς για τον ιερέα, όχι μόνο ο ιερός πολεμιστής άντεξε το χτύπημά του, αλλά και μια έκρηξη ενέργειας από τη μάγισσα τον έκανε να παραπατά. Όταν ήταν έτοιμος να ξαναχτυπήσει, ο ιερός πολεμιστής ήταν δίπλα του, καρφώνοντάς τον με το σπαθί του, όσο ο κληρικός προσπαθούσε αποτυχημένα να τον χτυπήσει με το μακριάς εμβέλειας όπλο του. Βλέποντας την αποτυχία του προσπάθησε να βγάλει το ρόπαλο που είχε πρόχειρο, αλλά ένιωσε ένα κάψιμο στο λαιμό και είδε το αίμα που έφτυσε πάνω στον ιερό πολεμιστή, του οποίο το ξίφος έκοβε το νήμα της ζωής του.

Πέφτοντας είδε το στρατό του αποδεκατισμένο από κάποιους τυχάρπαστους ήρωες. Τα όνειρά του για αιώνια ζωή χάθηκαν στο σκοτάδι που απλωνόταν στα μάτια του. "Αν μπορούσα να εκδικηθώ το θάνατό μου, θα πεθάνεις τελευταίος σκύλε παλαδίνε!" ήταν η τελευταία του σκέψη…

Edited September 15, 2005 by Nihilio

[King_Volsung]

Πρέπει να έχεις επηρεαστεί πολύ από το D&D (ή γενικά τέτοιου είσους fantasy)ε; Κάνει μπαμ.

 

Έχεις πολύ γρήγορες εναλλαγές σκηνών, όπως μια κινηματογραφική ταινία. Αυτό το θεωρώ κακό γιατί εδώ έχουμε να κάνουμε με βιβλίο, όχι με ταινία. Κουράζει τον αναγνώστη.

Επίσης δίνεις πολλές άχρηστες πληροφορίες (εκτός και αν υπάρχει συνέχεια...) σε ένα μικρό κείμενο -με γρήγορες εναλλαγές σκηνών. Οι πληροφορίες αυτές δεν είναι κακές, αντιθέτως προσθέτουν ένα βάθος στον κόσμο που εκτυλίσσεται η ιστορία, αλλά εμπεριέχονται μέσα σε ένα μικρό κείμενο.

 

Γενικά η όλη ιδέα (ακόμη και με τα κλισέ μέσα) είναι όμορφη.

 

 

 

 

 

 

 

(που το ξέθαψα, ε; )

 

 

 

 

edit:

Oooops!

Δεν πρόσεξα τον υπότιτλο Ravenloft fanfic.

Edited April 3, 2005 by King_Volsung

[Nihilio]

Αυτό είναι το πρώτο κομμάτι που έγραψα ποτέ, με κάποιες μικρές αλλαγές ώστε να διαβάζεται κάπως καλύτερα. Έχω άλλα 21 κεφάλαια αν θυμάμαι καλά, αλλά δεν τα έχω πειράξει ακόμα. Αν ενδιαφέρεσαι να τα διαβάσεις υπάρχουν στο www.rpg.gr.

Edited April 3, 2005 by Nihilio

[Balidor]

Fainete na exei dwsei polla se autin tin istoria..

arage 8a parei tin ekdikisi tou o nanos ???

 

Para polu kali kai apolaustiki .... kai mallon exei akoma mpoliko senario... 8a mas to "xariseis" ???

[Nihilio]

H ιστορία είναι 22 κεφάλαια και έχει μέγεθος 52.000 λέξεις, την έχω γράψει και θα τη βρείτε στην αρχική της μορφή εδώ. Κάθε κεφάλαιο που θα κάνω rewrite θα μπάινει στο θέμα αυτό.

Edited April 21, 2005 by Nihilio

[Balidor]

Διαβασα και αλλα κεφαλια (κανα 3αρι παραπανω)... NICE man !!!!

 

Πολυ καλο...

[Nihilio]

Ευχαριστώ πολύ.