Έξω από τα τείχη

[Mesmer]

Ευχαριστώ για το σχόλιο και τα συγχαρητήρια, Κυριάκο.

 

Σαν γενική βάση, η πολιτισμένη περιτριγυρισμένη με τείχη πόλη, η ιδέα δεν είναι ιδιαίτερα πρωτότυπη. Γι' αυτό προσπάθησα να βάλω πρωτοτυπία στην κοσμοπλασία, στο πώς έγιναν τα πράγματα έτσι.

[Kafka]

Και σίγουρα το πέτυχες, το τέλος δουλεύει πολύ καλά κατά τη γνώμη μου και δένεται με το υπόλοιπο κείμενο.

 

Αναρωτιέμαι όμως αν ένα έργο μεγαλύτερων διαστάσεων θα απέδιδε πιο καλά την ιδέα. Το ίδιο σκέφτηκα και για το κείμενό σου με την παιδική χαρά και τα παραμορφωμένα παιδιά.

 

 

[Mesmer]

Η αλήθεια είναι ότι είχα ξεκινήσει αυτήν την ιστορία πριν από αρκετό καιρό, με σκοπό να γίνει ένα μεγαλύτερο έργο, αλλά την παράτησα μετά από μιάμιση σελίδα. Αν δεν ήταν ο διαγωνισμός για να την επαναφέρει στο μυαλό μου, μάλλον θα έμενε έτσι για πολύ καιρό. Τελικά, μου βγήκε σε καλό που την ξανάπιασα.

 

Πιστεύω κι εγώ πως κάποια πράγματα που αφορούν την πόλη και τον έξω κόσμο θα αναδεικνύονταν καλύτερα μέσα από μια μεγαλύτερη εκδοχή της ιστορίας. Το ίδιο ισχύει και για την Παιδική Χαρά. Ίσως, κάποια στιγμή το πάρω απόφαση να ασχοληθώ πιο σοβαρά με αυτά τα δύο.

[Andkand]

Πάρα πολύ καλή ιστορία.

 

Μου άρεσε το ανατρεπτικό της τέλος και τα μηνύματα που δίνει (ή έστω που έλαβα εγώ).

 

Μου αρέσει το γεγονός ότι παρουσιάζεις τον ήρωα σου «διαφορετικό» ασυμβίβαστο και ψαγμένο.

 

Μερικά σημεία τα οποία αν αλλάξουν λίγο θα κάνουν την ιστορία σου ΑΨΟΓΗ τα έχει γράψει και η Tiessa.

 

 

[Mesmer]

Ευχαριστώ για το σχόλιο και τα καλά λόγια, Ανδρέα. Χάρηκα που σου άρεσε.

 

Σίγουρα μπορούν να γίνουν κάποιες αλλαγές στην ιστορία και τώρα πλέον που δεν υπάρχει περιορισμός, να προστεθούν κάποια επιπλέον στοιχεία.

[dagoncult]

Είχε αρκετή αφήγηση κι εξηγήσεις. Κάποιες περιγραφές ήταν κατά τη γνώμη μου πολύ σωστά τοποθετημένες, μετρημένες (θα τις έλεγα) όσο χρειαζόμουν.

Ένιωσα να κάνει μικροκοιλιές στα σημεία των εξηγήσεων (όταν αυτές έπεφταν μαζεμένες).

Νομίζω το σημείο που μου άρεσε περισσότερο ήταν από εκεί που

συναντάει την κοπέλα καθαρισμένη, ως και το μακελειό.

Το βρήκα έντονο και συγκινησιακά φορτισμένο.

Το κλείσιμο μού φάνηκε κάπως γρήγορο/ξαφνικό, ενώ γέννησε μέσα μου και διάφορα ερωτήματα/διαφωνιούλες (πχ:

Πώς επιλέγεται το παιδί που θα μείνει και πώς αυτό που θα φύγει; Ο διοικητής του τάγματος δεν αποκαλύπτει το τρομερό μυστικό κάπως χαλαρά;

) .

Αυτό που νομίζω πως με σκάλωσε πιο πολύ με το τέλος ήταν η δυσκολία μου να χωνέψω ότι

οι άνθρωποι έδιωχναν τα παιδιά τους από τη Μητρόπολη. Δεν ξέρω… θεωρώ ότι θα έπρεπε να υπάρχει κάποιος πιο πειστικός λόγος από την έλλειψη χώρου στην πόλη. Το φυσιολογικό δεν θα ήταν να μεγαλώνει η Μητρόπολη όλο και περισσότερο;