iraklisv Posted March 31, 2011 Share Posted March 31, 2011 Στο πρόσωπο του δειλινού κόκκινα να βάφονται τα μάτια θύμησες που αναδύονται πικρές σαν χαμένες πατρίδες σαν χαμένες αγάπες και το δάκρυ να πατά ευλαβικά σε μια μελωδία νοσταλγική που από παλιά πλανιέται στον αέρα Παραπονιάρικα να κλαίει το νέϊ για τις ραγισμένες καρδιές για τα προδομένα όνειρα ίσως για την αγάπη που ξεφεύγει απ΄τις τρύπιες αγκαλιές η για το κουράγιο που λύγισε σαν κλαδάκι στον άνεμο Ίσως πάλι για τίποτα από όλα αυτά μόνο το δάκρυ του προσκυνητή να υμνεί που γνωρίζει πόσο μικρός είναι μπροστά στο θεό του Ότι κι αν είναι κάθε φορά δακρύζω στο άκουσμά του τώρα καταλαβαίνω πως για τ΄ άδικο του θανάτου τραγουδά και την ταπεινή αποδοχή του http://www.youtube.com/watch?v=X99uJSHxYGA Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.