Ρακόρ #5 (Zaratoth vs Lady Nina)

[Oceanborn]

Και τις δυο ιστορίες τις διάβασα εχθές. Είπα βέβαια να τους ρίξω μια ματιά και σήμερα πριν ψηφίσω... Μου ήταν πολύ δύσκολο να είμαι αντικειμενική γιατί και τα δυο τα παιδιά τα συμπαθώ απίστευτα. Τέλος πάντων, στο θέμα.

 

Και οι δυο ήταν εξαιρετικά καλογραμμένες. Το στιλ γραφής της Lady Nina ήταν πολύ προσεγμένο. Το λεξιλόγιο αρκετά ψαγμένο, τα ονόματα περίπλοκα, ωστόσο δε με τράβηξε καθόλου η πλοκή. Ταυτόχρονα, ενώ στην αρχή θεώρησα το ύφος της γραφής της πλεονέκτημα, στην πορεία ένιωσα να με κουράζει κάπως...Από την άλλη, του Zaratoth η ιστορία μπορεί ναι μεν να ήταν κάπως πιο απλά διατυπωμένη αλλά με κέρδισε γιατί το ύφος ήταν αυθόρμητο και η ιστορία με συνεπήρε. Άρα λοιπόν κατόπιν ωρίμου σκέψεως καταλήγω να δώσω την ψήφο μου στον Zaratoth. Well done και στους δυο όπως και να χει και καλή επιτυχία!

[anysias]

Ο Λύκος και το Κοράκι:

 

Ωραίοι και πειστικοί διάλογοι.

 

Μου άρεσε που διάβασα περισσότερα για τον κύριο Κάουντερερ. Χρησιμοποίησες εξίσου το ίδιο τα στοιχεία από τις δυο παραγράφου και τα σύνδεσες ομαλά στην ιστορία σου.

 

Η υπόθεση δεν ήταν επίπεδη ως προς την εξέλιξή της, υπήρχαν σκηνές δράσης που τόνωσαν την περιπέτεια.

 

Ο γραπτός λόγος ήταν πιο προσιτός.

 

Το τέλος μου φάνηκε λίγο ανοιχτό και γενικό. Τι έγινε με την προφητεία; Τώρα θα μου πεις ότι η ιστορία επικεντρώνεται γύρω από την εκπαίδευση του ήρωα και θα έχεις δίκαιο αλλά με ιντριγκάρισε η προφητεία αλλά και το μέλλον των δύο φίλων που φαίνεται να είναι συνδεδεμένο.

 

Mutatis Mutandis:

 

Ωραίο το παιχνίδι με τον τίτλο που συνδέεται με το τέλος της ιστορίας σου.

 

Έξυπνο τέλος

 

Υπήρχαν πολλά πρόσωπα μέσα στην ιστορία σου και λεπτομέρειες που σίγουρα εξυπηρετούσαν την εξέλιξη της ιστορίας αλλά όμως με αποπροσανατόλισαν γιατί δεν υπήρχε χώρος και χρόνος, δίνονταν αναγκαστικά όλα μαζί. Σε μια μεγαλύτερη ιστορία θα μας τα έδινες σιγά-σιγά την κατάλληλη στιγμή ώστε να τα επεξεργαζόμαστε και εμείς και να προσπαθούμε και από μόνοι μας να ενώσουμε το πάζλ. Εγώ το έπιασα τι ήθελες να κάνεις, ότι όλα συνδέονταν μεταξύ τους και πως δεν ήταν ασήμαντες λεπτομέρειες και αυτό δείχνει ότι το είχες σκεφτεί καλά.

 

Ήταν πολύ καλά γραμμένο και οι περιγραφές πολύ παραστατικές χωρίς υπερβολές.

 

Μπράβο και στους δύο. Η κάθε ιστορία μου άρεσε με διαφορετικό τρόπο. Τις διάβασα προσεκτικά και το απόλαυσα. Παρόλο που διάβασα την ιστορία της Έλενας πρώτη- και με είχε ενθουσιάσει- όταν έφτασα να αποφασίσω ποια ήταν καλύτερη, έτεινα να την συγκρίνω με εκείνη του zaratoth. Κατέληξα πως θα ψηφίσω την ιστορία του zaratoth. Καλή επιτυχία και στους δύο !

 

 

[Mesmer]

Συγχαρητήρια και στους δύο συγγραφείς για τις πολύ ωραίες ιστορίες που μας χάρισαν. Άξιο κι αυτό το Ρακόρ, από αυτήν την άποψη. Στα των ιστοριών τώρα.

 

 

 

 

Mutatis Mutandis – Έλενα, έχεις ένα πολύ καλογραμμένο κείμενο, με πλούσιο λεξιλόγιο και ποικιλία εικόνων. Μου άρεσε πολύ όλο αυτό το παιχνίδι με τις δοκιμασίες και τον τελικό τους σκοπό, μέχρι να μάθουμε ποιος ήταν. Ήταν πολύ καλή και έξυπνη αυτή η πιο κοντινή ματιά στη μυθολογία της Ρώμης και μπράβο σου που το σκέφτηκες και το συνδύασες μ' αυτόν τον τρόπο. Μπράβο και για την έρευνα. Ήξερα κάποια πράγματα για το μύθο, μου έμαθες κι άλλα.

 

Κάτι που δεν μου άρεσε είναι το ότι ο Μόργκον πήγε στον Φαυστύλο συστημένος. Θα προτιμούσα να του έλεγε η Λούπα να βρει κάποιον για να φροντίσει τα μωρά κι αυτός ο κάποιος να τύχαινε να ήταν ο Φαυστύλος. Έτσι δεν θα φαινόταν τόσο «στημένο».

 

Κάτι άλλο είναι το τέλος. Ναι, είναι ανατρεπτικό, ναι, δένει πολύ καλά με τον τίτλο, ναι, δίνει μια εύθυμη νότα στο κλείσιμο. Γενικά, μ' άρεσε, αλλά ήθελα να μάθω και το τέλος του Μόργκον, που είχα δεθεί μαζί του τόσο πολύ σε όλο το κείμενο.

 

Δεν χρησιμοποίησες πολύ καλά την πρώτη παράγραφο.

 

Για να σου πω την αλήθεια, την πρώτη φορά που διάβασα την ιστορία σου, με μπέρδεψε στο σημείο με τον δρυοκολάπτη και την Λούπα. Αλλά ήταν και αρκετά δύσκολη η ώρα που την είχα διαβάσει. Τη δεύτερη φορά, με μάγεψε.

 

Εκείνο το αγαλματίδιο που έχεις βάλει στο τέλος το βρίσκω απαίσιο. Όταν είχα πάει στη Ρώμη υπήρχε παντού και σκεφτόμουν ότι οι Ρωμαίοι είναι ντιπ για ντιπ ακαλαίσθητοι.

 

 

 

 

Ο Λύκος και το Κοράκι – Μια ιστορία που ήταν πολύ καλά και απλά γραμμένη, κάτι που την έκανε ευκολονόητη και να διαβαστεί πολύ εύκολα. Βρήκα, επίσης, πολύ καλούς τους διαλόγους σου.

 

Μ' άρεσε πολύ ο τρόπος που χρησιμοποίησες το βέστα. Σαν το ζώο που έχουμε όλοι κρυμμένο μέσα μας. Πολύ καλή ιδέα.

 

Ωραίος και ιδιαίτερος χαρακτήρας ο Κάουντερέρ. Πολύ καλός ο τρόπος ομιλίας του, και συνδυασμό με την εμφάνισή του, τον έκανε μια αρκετά απόκοσμη φιγούρα.

 

Αλλά, Νικολή, το τέλος σου ήταν λιγάκι αδύναμο. Μας αφήνεις πολύ ξεκρέμαστους. Αναφέρεις μια προφητεία που έρχεται σε αντίθεση με όλα όσα μάθαμε για τους δυο φίλους και μετά δεν της δίνεις σημασία. Είναι σαν όλη η εκπαίδευση και η διαδρομή των φίλων να μην είχε καμία σημασία. Διόρθωσε λίγο το τέλος σου, και η ιστορία θα γίνει εξαιρετική.

 

 

 

 

Αν και όταν διάβασα πρώτη φορά τις ιστορίες πίστευα ότι θα ψήφιζα του Zaratoth, τελικά θα ψηφίσω την ιστορία της Lady Nina. Συγγνώμη, Νικολή, η δεύτερη ανάγνωση σε πρόδωσε

 

 

 

 

Καλή επιτυχία και στους δύο!

Edited April 23, 2011 by Mesmer

[Zaratoth]

Τα σχόλια των συγγραφέων είναι για μετά το τέλος της ψηφοφορίας, ε;

Edited April 23, 2011 by Zaratoth

[Lady Nina]

Τα σχόλια των συγγραφέων είναι για μετά το τέλος της ψηφοφορίας, ε;

Νομίζω πως ναι, αλλά ας μας διαφωτίσει κάποιος υπεύθυνος!

Edited April 26, 2011 by Lady Nina

[Andkand]

Λαμβάνω για πρώτη φορά μέρος σε τέτοιου είδους διαγωνισμό και έχω εντυπωσιαστεί από την ευρηματικότητα και των δύο διαγωνιζομένων. Μου έκαναν εντύπωση επίσης τα κοινά φανταστικά στοιχεία που χρησιμοποίησαν για να στήσουν την ιστορία τους.

 

Πραγματικά δυσκολεύτηκα να αποφασίσω…

 

Η ιστορία του Zaratoth έχει προοπτικές αν συνεχιστεί να γίνει εξαιρετική. Νοιώθω όμως ότι είναι ατέλειωτη…

 

Από την άλλη, βρίσκω την ιστορία της Lady Nina λίγο πιο αδύνατη στο στήσιμο αλλά με κορύφωση και έξυπνο τέλος. Νιώθω επίσης ότι η Lady Nina ενσωμάτωσε πιο καλά στην ιστορία της τα στοιχεία που δόθηκαν στην αρχή του διαγωνισμού.

 

Για τους πιο πάνω λόγους, ψηφίζω (οριακά, μεν, αλλά): Lady Nina

 

 

[Cat Sidhe]

Και οι δυο ιστορίες ήταν πολύ καλές, μολαταύτα προτίμησα του Zaratoth , γιατι αφενός μου φάνηκε πιο απλή , άμεση, με συναισηματική φόρτιση και αφέτερου το story line με κράτησε περισσότερο. Μου άρεσε πολύ η ροή του λόγου, οι ισορροπίες και οι συναισθηματικές εξάρσεις σε κάποια σημεία. Επιπλέον, μου αρεσε που έγιναν εύκολα αντιληπτές σημαντικές και αμφιλεγόμενες αξίες (κρατώντας, ωστόσο, την ιδιομορφία τους) όπως η συντροφικότητα αφενός και το ιδεώδες της μοίρας αφετέρου.Τέλος, αυτό που μου αρέσει να ανακαλύπτω στις ιστορίες είναι οι αντιθέσεις μέσα σε αυτήν. Το κείμενό σου Zaratoth είχε αρκετές από αυτές

με αποκορύφωμα το "περιστατικό της αρκούδας" που υπογράμμισε για ακόμα μια φορά τη φιλική σχέση των ηρώων και αποτέλεσε την γέφυρα για να ταραχτεί συναισθηματικα ο αναγνώστης και να περάσει από το ένα συναίσθημα (της σιγουριάς) στο άλλο (της αβεβαιότητας)στο άκουσμα της προφητείας.

 

 

Αν και το κείμενο της Lady Nina, μου άρεσε αρκετά, το βρήκα κάπως περίπλοκο και σε κάμια σημεία,

όπως στο διάστημα ανάμεσα στις δοκιμασίες

 

θα μπορούσε η αφήγηση να είναι εκτενέστερη,πιο πυκνή. Μολαταύτα, αυτό που είχε ιδιαίτερη σημασία για την επιλογή μου -και είναι κάπως υποκειμενικό- είναι ότι βρήκα την ιστορία συναισθηματικά φλατ, με εξαιρεση

την ανάκληση από το παρελθόν

η οποία οφείλω να ομολογήσω , κατά τη γνώμη μου,έγινε με ιδιαίτερη μαεστρία.Τέλος, όσον αφόρα το "Mutatis Mutandis" θέλω να πω ότι έγινε πολύ όμορφη σύνδεση τίτλου με περιεχόμενο.Επιπλέον, η έκβαση της ιστορίας μου άρεσε πολύ, ήταν πολύ έξυπνη και ανατρεπτική.

 

Καλή επιτυχία και στους δύο, παιδιά

[Mors Planch]

Εντάξει εγώ ψήφησα Lady Nina.

 

Και τα δύο κείμενα ήταν καλά βέβαια αλλά το μύθο της γέννησης της Ρώμης τουρλού τουρλού με Τόλκιεν δεν τον βλέπουμε καθε μέρα έστω κι αν η Λαίδη κρατησε βασικά τα ονόματα. Και το τέλος εξηγεί εμμέσως και το τη δουλεία έχει ο Τερτυλλιανός στην αρχή...

[evouka89]

Καλησπέρα!

 

 

 

Αυτό είναι το πρώτο μου πόστ στο sff, αν και είχα γραφτεί πριν από μερικούς μήνες, αφού μου είχε μιλήσει η Lady Nina γι’αυτό.

 

 

 

Καταρχάς να πω πως αυτό το λογοτεχνικό είδος δεν είναι από τα αγαπημένα μου, γενικά προτιμώ τις ιστορίες τρόμου, εντούτοις μπορώ να πω πως και οι δύο προσπάθειες ήταν αξιόλογες!

 

 

 

Το διήγημα σου Zaratoth στην αρχή δεν κατάφερε να με βάλει μέσα στο κλίμα της ιστορίας, βέβαια ίσως και να φταίει το γεγονός ότι το διάβασα σε περίεργη ώρα….προς το τέλος κατάφερε να με συνεπάρει αν και το τέλος που διάλεξες μου χάλασε την όλη εικόνα της ιστορίας σου ( θα ήθελα να μάθω περισσότερα για την προφητεία).

 

 

 

Όσον αφορά το διήγημα της Lady Nina, με κέρδισε για το ιστορικό στοιχείο που είναι ευδιάκριτο, για το σωστό και πλούσιο λεξιλόγιο αλλά και για τις παραστατικότατες εικόνες.

 

 

 

Ψηφίζω λοιπόν….Lady Nina

 

 

 

Καλή επιτυχία και στους δύο!!!!

 

 

 

[alkinem]

Αφού έφαγα και χώνεψα το δύστυχο ερίφιον, ε, ας κάνω και μερικά σχολιάκια.

 

Παιδιά, με δυσκολέψατε πάρα πολύ και μπράβο, γιατί αυτό δεν είναι κάτι που μου συμβαίνει συχνά. Όπως καταλάβατε και οι δύο ιστορίες μου άρεσαν πολύ, άρα έπρεπε να βρω κάποια μικρή λεπτομέρεια που θα με βοηθούσε να αποφασίσω.

Τελικά η ψήφος μου πάει στη Lady. Οι δυο ιστορίες ήταν, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια, ισάξιες, αλλά η δικιά της είχε το απρόβλεπτο, κι ολίγον χιουμοριστικό, τέλος που τελικά έκανε τη διαφορά για εμένα.

 

Συν το ότι συνέκρινες την αποτυχία στις εξετάσεις με ταξίδι στη χώρα των νεκρών.

Τι μου θύμισες, Έλενα, τι μου θύμισες...

 

 

Μπράβο και στους δύο.

[aScannerDarkly]

Η αλήθεια είναι ότι οι ιστορίες έμοιαζαν αρκετά. Επίσης ο κύριος Κάουντερερ έπαιζε το μικρότερο ρόλο. Αλλά γι΄ αυτά ευθύνονται μάλλον τα κείμενα που σας δώσαμε, τα οποία ήταν αρκετά άσχετα μεταξύ τους.

 

Ψηφίζω Lady Nina, γιατί η ιστορία είχε αν μη τι άλλο αρχή, μέση και τέλος, και όλα τα στοιχεία έβρισκαν τη θέση τους στο κείμενο. Αν και γενικά βρίσκω πολύ ξεφουσκωτικά αυτού του είδους τα φινάλε, ήταν τουλάχιστον ένας τρόπος για να συνδέσεις τα στοιχεία του κειμένου. Ο Zaratoth από την άλλη, άφησε αρκετά πράγματα να αιωρούνται, κι αυτό σίγουρα του αφαιρεί πόντους.

 

Για να είμαι ειλικρινής, καμία από τις δύο ιστορίες δε μου έδωσε κάτι το ξεχωριστό. Κινούνταν σε γνώριμο μοτίβο, με κάπως τυποποιημένα συναισθήματα και γεγονότα (συντροφικότητα, δοκιμασίες, σοφούς δασκάλους κτλ). Της Lady Nina όμως έδειχνε μεγαλύτερη προσήλωση και παίδεμα του μυαλού για να συνδέσει όλα τα στοιχεία, οπότε παίρνει και την ψήφο μου.

[Zaratoth]

Ευχαριστούμε πολύ για τις ψήφους και τα σχόλια.

 

Άντε, έχετε μερικές μέρες ακόμα μέχρι τη λήξη! Διαβάστε/θάψτε/ψηφίστε!

[Lady Nina]

Ευχαριστούμε πολύ για τις ψήφους και τα σχόλια.

 

Άντε, έχετε μερικές μέρες ακόμα μέχρι τη λήξη! Διαβάστε/θάψτε/ψηφίστε!

+1 Με έμφαση στο "θάψτε"!

[Tiessa]

Κατ' αρχήν, μπράβο και στους δυο.

Μ' έναν κυριο Κάουντερερ από τη μια και με το κλασικότερο φάντασυ περιβάλλον των ηρώων από την άλλη, τα πράγματα δεν ήταν και πολύ εύκολα.

 

Οι ιστορίες και των δυο είναι επαρκώς ευρηματικές και καλογραμμένες, χωρίς μεγάλες εξάρσεις -είναι η αλήθεια- όπως παρατήρησαν και οι προηγούμενοι. Καλές προσπάθειες πάντως και οι δυο και αξιόλογο το αποτέλεσμα.

Το τέλος και των δυο με χάλασε λίγο. Της μεν Lady Nina, δεν με ενθουσίασε λόγω της απότομης προσγείωσης στην πραγματικότητα, του δε Zaratoth επειδή άφησε όλο το θέμα ανοιχτό.

 

Το ψηφίζω; Lady Nina για δυο βασικούς λόγους: ο ένας ήταν επειδή αισθάνθηκα ότι χρησιμοποίησε περισσότερα από τα στοιχεία των παραγράφων και κυρίως από τον εκπρόσωπο των νεκρών (άρα έκανε περισσότερο κόπο να συνδυάσει τα δεδομένα), ας το πούμε αυτό το αντικειμενικό κριτήριο, και δεύτερον επειδή μου άρεσε το δέσιμο της ιστορίας της με τον Ρωμαϊκό μύθο, ας το πούμε αυτό το υποκειμενικό κριτήριο.

Η αλήθεια είναι ότι το τέλος της Lady, παρόλο που δεν μου άρεσε ως εύρημα, λύνει τα προβλήματα της ανομοιογένειας των ονομάτων, οπότε ας πούμε ότι κι αυτό μέτρησε κάπως στα συν.

[Ad Noctum]

Έχω διαβάσει αλλά δεν έχω ψηφίσει. Εύχομαι να πάει σε ντέρμπι μέχρι την τελευταία στιγμή για να αποφασίσω εγώ ποιος θα είναι ο νικητής.

 

 

Τέθηκε ένα ερώτημα ποιο πίσω: Ναι, θα επιθυμούσα τα σχόλια των συγγραφέων μετά το τέλος της ψηφοφορίας.

[dagoncult]

Δύσκολη απόφαση. Θα πάω με το 'Ο Λύκος Και Το Κοράκι'.

 

Mutatis Mutandis:

Καλή χρήση των στοιχείων των παραγράφων.

 

Στο σημείο που συναντάει το βοσκό παίζει αναληθοφάνεια. Ο βοσκός του λέει ότι δεν έπρεπε να αφήσει μόνα τα μωρά και μετά – αντί να του πει ‘πάμε να τα βρούμε’ – του λέει να πάνε για ύπνο. Ο ίδιος ο Μόργκον λέει πως τα παιδιά είναι ασφαλή και μετά πως τα γυροφέρνει μία λύκαινα.

 

Στο φινάλε γούσταρα πολύ, αλλά πρέπει να ομολογήσω πως δεν κατάλαβα με ποιον τρόπο κολλάει η ιστορία με

τον Νικ. Είναι η φαντασία του που ταξιδεύει ενώ του μιλάει ο Κάουντερερ;

 

Ο χαρακτήρας του Χαρ δεν χρησιμοποιήθηκε, ίσως θα μπορούσες να τον χώσεις κι αυτόν κάπου (ίσως προς το τέλος).

Πήγε γρήγορα.

 

 

Ο Λύκος και το Κοράκι:

Όχι πολλά σχόλια εδώ. Η ιστορία μού φάνηκε πάρα πολύ απλή. Νομίζω ότι οι παράγραφοι χρησιμοποιήθηκαν κάπως ξώφαλτσα. Ο λόγος σου ήταν ξεκούραστος και σε συνδιασμό με το μικρό μέγεθος λειτούργησε έτσι ώστε να φτάσω στο τέλος πολύ γρήγορα. Ήταν το κλείσιμο που έκλεψε την ψήφο μου.

 

Μια σκέψη: Ίσως θα ήταν καλή φάση αν στα ράιτ-οφ και τα ρακόρ έμπαιναν στο πολ και τα ονόματα των ιστοριών μαζί μ' αυτά των συγγραφέων.

[aScannerDarkly]

Εγώ έχω μια άλλη πρόταση - παρατήρηση. Γιατί δεν μπαίνουν κανονικά οι ιστορίες στη βιβλιοθήκη, με λινκ εδώ προς αυτές; Αλλιώς οι ιστορίες από write off, flash, ρακό κτλ χάνονται με τον καιρό.

[Ad Noctum]

Μια σκέψη: Ίσως θα ήταν καλή φάση αν στα ράιτ-οφ και τα ρακόρ έμπαιναν στο πολ και τα ονόματα των ιστοριών μαζί μ' αυτά των συγγραφέων.

 

Πραγματικά το σκέφτηκα να το κάνω έτσι, αλλά τελικά προτίμησα τον τρόπο που έκαναν και οι προηγούμενοι τα ρακόρ.

 

Εγώ έχω μια άλλη πρόταση - παρατήρηση. Γιατί δεν μπαίνουν κανονικά οι ιστορίες στη βιβλιοθήκη, με λινκ εδώ προς αυτές; Αλλιώς οι ιστορίες από write off, flash, ρακό κτλ χάνονται με τον καιρό.

Αυτή είναι μια καλή πρόταση.

[DimitrisX]

Mutantis Mutandis

Απλή και άμεση η τεχνική σου: σύντομοι διάλογοι, παρουσίαση σκέψεων (καλό!) και καλή περιγραφή (κανά ορθογραφικό ή συντακτικό λάθος δεν έχει σημασία).

Με συνεπήρε ο ρυθμός και η κλιμάκωση της ιστορίας σου.

Χρησιμοποίησες για το τέλος ένα κλασσικό εφέ, το οποίο αποτελεί ένα πολύτιμο εργαλείο για τις μικρές ιστορίες. Το αν αρέσει ή όχι είναι πλήρως υποκειμενικό, όπως και τα πάντα στην Τέχνη.

 

Ο Λύκος και το Κοράκι

Πολύ ξεκάθαρες οι εικόνες στην ιστορία σου. Καλή η γλωσσική τεχνική σου, χωρίς να γίνεται απλοϊκή με καλή χρήση των διαλόγων (κανά ορθογραφικό ή συντακτικό λάθος δεν έχει σημασία).

Με βοήθησε στο διάβασμα ο χωρισμός των ενοτήτων και με ικανοποίησε πλήρως το πώς κατέληξε η ιστορία σου.

 

Εύγε και στους δύο!

[Cassandra Gotha]

Ιδού η συμμετοχή μου!

Mutatis Mutandis

 

Mutatis Mutandis.pdf

 

P.S.: Αν δε βολεύει το αρχείο pdf, πείτε μου να το ανεβάσω και σε αρχείο word.

 

Edit - Αριθμός λέξεων: 2986

 

Θα εκτιμούσα πάρα πολύ ένα word, αν δεν σου κάνει κόπο, γιατί τελευταία έχω πρόβλημα με τα pdf. Δεν έχω διαβάσει κι άλλα πράγματα γι' αυτό το λόγο.

[Lady Nina]

P.S.: Αν δε βολεύει το αρχείο pdf, πείτε μου να το ανεβάσω και σε αρχείο word.

 

Θα εκτιμούσα πάρα πολύ ένα word, αν δεν σου κάνει κόπο, γιατί τελευταία έχω πρόβλημα με τα pdf. Δεν έχω διαβάσει κι άλλα πράγματα γι' αυτό το λόγο.

 

Θα το έχεις σύντομα -μέχρι τις 16:00 με 17:00 το πολύ. Θα το ανέβαζα και τώρα, αλλά δεν έχω πρόσβαση στο ίντερνετ αυτή τη στιγμή από το δικό μου υπολογιστή.

[Lady Nina]

Έφτασεεεεεε...!

 

Mutatis Mutandis.doc

 

Καλή ανάγνωση!

[Cassandra Gotha]

Ευχαριστώ πολύ, κυρά μου.

 

Ο Λύκος και το Κοράκι.

 

Ευχάριστα απλή ιστορία, ό,τι πρέπει για το μέγεθός της, με ένα τέλος ικανοποιητικό, ωραία γραμμένο, αν και αναμενόμενο (η προφητεία του γέρου δεν ήταν και καμιά μεγάλη έκπληξη).

Καλές οι περιγραφές, αλλά μικρή έμφαση στο ταξίδι τους ως Βέστα. Από τη στιγμή που έμαθαν να μεταμορφώνονται, πολύ γρήγορα προχωρήσαμε στο τέλος. Οι παράγραφοι που έπρεπε να χρησιμοποιήσετε είναι εκεί, αλλά όχι τόσο έντονα.

Κάτι για τη σκηνή που μεταμορφώνονται για πρώτη φορά: πώς μίλησε και χαμογέλασε με ένα ράμφος "να" ; ;)

 

Mutatis Mutandis.

 

Μια πολύπλοκη και κουραστική ιστορία. Λυπάμαι Λαίδη μου, αλλά δεν έχεις ξεπεράσει το μυθιστόρημα. Όχι, φυσικά αυτό δεν είναι κακό, είναι κακό μόνο όταν δεν σε αφήνει να γράψεις ένα διήγημα χωρίς να μας μπερδέψεις. Πάρα πολλά ονόματα κάνουν και πάλι την εμφάνισή τους, στριμώχνονται και ασφυκτιούν, ζητούν χώρο.

Από την άλλη, η σκέψη που έβαλες για να γράψεις αυτή την ιστορία αξίζει από μόνη της ένα μεγάλο μπράβο.

Το τέλος ήταν ξενερουά, θα προτιμούσα να μην κολλάνε τα ονόματα μεταξύ τους, έτσι, ανεξήγητα, παρά αυτό.

 

Μια παρατήρηση και για τις δυο ιστορίες. Το παιχνίδι Ρακόρ έχει σαν στόχο να ξεκινήσει η ιστορία από την πρώτη παράγραφο και να καταλήξει στη δεύτερη, και όχι απλά να υπάρχουν στοιχεία και απ' τις δύο σκόρπια εδώ κι εκεί. Νομίζω πως αυτό δεν το καταφέρατε, ή τουλάχιστον, αλλάξατε τη σειρά. Λεπτομέρεια, απλά ήθελα να το πω.

 

 

Ψηφίζω το Λύκος και Κοράκι.

Edited April 28, 2011 by Cassandra Gotha

[Zaratoth]

Μια παρατήρηση και για τις δυο ιστορίες. Το παιχνίδι Ρακόρ έχει σαν στόχο να ξεκινήσει η ιστορία από την πρώτη παράγραφο και να καταλήξει στη δεύτερη, και όχι απλά να υπάρχουν στοιχεία και απ' τις δύο σκόρπια εδώ κι εκεί. Νομίζω πως αυτό δεν το καταφέρατε, ή τουλάχιστον, αλλάξατε τη σειρά. Λεπτομέρεια, απλά ήθελα να το πω.

 

Ένα σχόλιο πάνω σε αυτό. Αν θυμάμαι καλά, κάπως έτσι ξεκίνησε, αλλά έπεσε στο κενό σχετικά νωρίς γιατί θεωρήθηκε απλά ως ένα πιο πολύπλοκο write off. Μετά αναθεωρήθηκε η ιδέα και έγινε να γράψεις κείμενο βασισμένος σε στοιχεία των παραγράφων, όχι copy paste, γεγονός που από τη μια βοηθάει στην ανάπτυξη του κειμένου και αφετέρου δεν περιορίζει τους συγγραφείς με μια "στανταρ" αρχή και ένα "στανταρ" τέλος. Γενικά το Ρακόρ είναι περίεργο παιχνίδι, και γι'αυτό νομίζω πως εν τέλει αρέσει.

[Cassandra Gotha]

Ναι, ναι, δεν εννοούσα copy-paste, απλά να υπάρχει ως αρχή το περιεχόμενο, αν θες, της πρώτης, και αντίστοιχα, ως τέλος της δέυτερης. Αλλά, εντάξει, κάπου έχω χάσει την μπάλα κι εγώ μ' αυτό το παιχνίδι. :}