Mesmer Posted April 19, 2011 Share Posted April 19, 2011 (edited) Όνομα Συγγραφέα: Άγγελος Είδος: Νεομυθολογική Κωμωδία Αριθμός Λέξεων: ~2.100 Αυτοτελής; Ναι Σχόλια: Εμπνευσμένη από το τόπικ της Συγγραφής Ελληνικότητα και Φάνταζυ. Ελπίζω να το διασκεδάσετε. Ολύμπιοι εν δράσει.pdf Ολύμπιοι εν δράσει α΄ Μια εντυπωσιακή, κατάξανθη θεά στεκόταν στη γωνία ενός επιβλητικού κτιρίου και περίμενε υπομονετικά. Λίγο αργότερα, ένα μαύρο, θωρακισμένο αυτοκίνητο με φιμέ τζάμια σταμάτησε μπροστά στην είσοδο του κτιρίου. Όλες οι πόρτες του άνοιξαν, εκτός από αυτήν του οδηγού και τέσσερις άντρες με μαύρα κουστούμια βγήκαν από μέσα. Ακριβώς στην ώρα τους, σκέφτηκε η θεά και προχώρησε προς το μέρος τους. β΄ «Νομίζω ότι έχουμε το καλύτερο πόστο, Ήρα μου», είπε η Εστία. Ήταν και οι δύο ξαπλωμένες σε σεζ-λονγκ, φορώντας μικροσκοπικά μπικίνι και ρουφώντας από ένα μοχίτο. Οι ακτίνες του ήλιου έκαναν τα αλειμμένα με λάδι κορμιά τους να λάμπουν. «Ε, ας ζηλέψουν και οι άλλοι καμιά φορά, Εστία μου», είπε η Ήρα και γέλασαν ταυτόχρονα, σαν παλιοκατίνες. Λίγη ώρα πιο μετά, αρκετοί από τους λουόμενους εκείνης της παραλίας θα αντίκριζαν ένα από τα πιο σουρεαλιστικά θεάματα που είχαν δει ποτέ τους. γ΄ Το δίδυμο που καθόταν μπροστά από το ηλεκτρονικό Mortal Combat και μονομαχούσε την τελευταία ώρα, είχε τραβήξει το βλέμμα πολλών, νεαρών θαμώνων του ηλεκτρονικάδικου. Αυτός στα δεξιά ήταν τεράστιος. Κάποιοι αμφέβαλαν για την ύπαρξή του, αφού ήταν πρακτικά αδύνατο να χωράει μέσα στο μαγαζί. Ακόμη και καθιστός ξεπερνούσε σε μπόι όλους τους υπόλοιπους, ενώ το σώμα του έμοιαζε να είναι φτιαγμένο από σιδερένιους μύες. Η χοντρή κεφάλα του στηριζόταν πάνω σε έναν πελώριο, σαν κορμό σεκόγιας, λαιμό κι ήταν κοντοκουρεμένος σαν πεζοναύτης. Ο άλλος, ένας ξανθός τυπάκος, σχεδόν εφτάμιση φορές μικρότερος σε μέγεθος, ήταν στριμωγμένος στο σκαμπό δίπλα του. «Άρη, αυτή η αναμονή με σκοτώνει», είπε ο μικρούλης. «Δεν σε σκοτώνει μόνο αυτή, Ερμή», είπε με τη βραχνή φωνή του ο Άρης, την ώρα που ο Ρέιντεν επιτύγχανε άλλη μία flawless victory εναντίον του Σκόρπιο. Στράφηκε προς τον Ερμή. «Έχασες. Insert coin» δ΄ «Πάντα το έλεγα: Οι άνθρωποι, αφημένοι στους εαυτούς τους, θα τα κάνουν μαντάρα», είπε η Αθηνά κοιτάζοντας τα αυτοκίνητα που διέσχιζαν με ταχύτητα τη λεωφόρο. Πίσω τους, το νερό που έπεφτε στο σιντριβάνι της πλατείας, τους πιτσιλούσε με μερικές σταγόνες δροσιάς. «Δεν το λες και μαντάρα αυτό», είπε ο Δίας με τα μάτια του καρφωμένα σε μια νεαρούλα, που η αποπνικτική ζέστη την είχε αναγκάσει να βγάλει προς τα έξω αρκετό από το μπούστο της και να αφαιρέσει ένα μεγάλο μέρος του φουστανιού της. Τον γλυκοκοίταξε κι εκείνη όταν πέρασε από μπροστά τους. «Μετά από τρεις χιλιάδες και βάλε χρόνια, ακόμα μετράω ο άτιμος» «Μόνο κάνε μου μια χάρη, πατέρα», είπε η Αθηνά, «Αν σκοπεύεις να την πηδήξεις, μην την μεταμορφώσεις πρώτα σε κάνα ζώο. Έλεος μ' αυτήν την αηδία» Ο Δίας την κοίταξε με συμπόνια και χαμογέλασε. «Δεν μπορείς να συγχωρέσεις κάποιες από τις ιδιοτροπίες του γερο-πατέρα σου, ε;» Η Αθηνά κούνησε το κεφάλι της, τάχα απογοητευμένη· μετά, το ύφος της σοβάρεψε απότομα. «Κάνουμε το σωστό, έτσι δεν είναι; Δηλαδή, πρώτα η φωτιά, τώρα αυτό. Αλλά αυτό είναι πολύ διαφορετικό» «Πολύ διαφορετικό», συμφώνησε μαζί της ο Δίας. «Με κάτι τέτοιο στα χέρια τους θα επέλθει η πραγματική μαντάρα» «Θα πετύχουμε;» «Όταν έχει καταστρώσει το σχέδιο το πιο σοφό από τα παιδιά μου, είμαι σίγουρος για την επιτυχία» «Και χωρίς την επιδεικτική χρήση δυνάμεων;» «Ακόμη κι έτσι». Αγκάλιασε τρυφερά την κόρη του και της χάιδεψε τον ώμο καθησυχαστικά. «Μη σου μπαίνει καμιά τρελή ιδέα», είπε η Αθηνά, ρίχνοντάς του ένα αυστηρό βλέμμα. ε΄ Η Άρτεμις πλησίαζε όλο και πιο κοντά στο μεγάλο, μαύρο αυτοκίνητο. Σ' αυτό την βοηθούσε το ότι οι τέσσερις μπράβοι ήταν εμφανώς απασχολημένοι με το να κάνουν χάζι την πανέμορφη ξανθιά που σουλάτσαρε ανήσυχα κι έριχνε γρήγορες ματιές στο ρολόι της, κοντά στην πίσω πλευρά του οχήματος. Εξαιρετική δουλειά, Αφροδίτη, σκεφτόταν χαμογελώντας. Ένας άντρας που φορούσε τα ίδια ρούχα με τους μπράβους, βγήκε από το αυτοκίνητο. Στο δεξί του χέρι κρατούσε ένα μαύρο βαλιτσάκι. Κανείς τους δεν πρόσεξε αμέσως το ημιφορτηγό με την ανοιχτή, γεμάτη με καφάσια καρότσα και την πανέμορφη οδηγό, που διέσχιζε ταχύτατα το δρόμο με την όπισθεν. Η καρότσα του ημιφορτηγού χτύπησε με δύναμη τα πλαϊνά του αυτοκινήτου, κάνοντας το φορτίο του να πεταχτεί από πάνω της. Μήλα, πορτοκάλια, ντομάτες και πολλών άλλων ειδών ζαρζαβατικά εκσφενδονίστηκαν πάνω στους άντρες και κατρακύλησαν παντού τριγύρω. Ένας πανικός προκλήθηκε και προτού καταλάβουν τι είχε συμβεί, η Άρτεμις όρμησε προς τον άντρα με το βαλιτσάκι. Το άρπαξε από το χερούλι κι εκείνος στράφηκε απότομα και την αγριοκοίταξε, γραπώνοντάς το πιο γερά. Η Άρτεμις τον κλώτσησε το χέρι, ελευθερώνοντας το βαλιτσάκι. Ύστερα έτρεξε. Πήδηξε πάνω από το αυτοκίνητο και κοντοστάθηκε για ένα δευτερόλεπτο δίπλα από το παράθυρο της οδηγού του ημιφορτηγού. «Ευχαριστώ, μικρή. Θα τα πούμε στο σιντριβάνι», είπε και το 'βαλε στα πόδια. «Πάνω της!», άκουσε τον άντρα να ουρλιάζει πίσω της. Γύρισε και κοίταξε. Οι τέσσερις μπράβοι την είχαν πάρει στο κατόπι. Τάχυνε το βήμα της όσο της επέτρεπε το πλήθος των πεζών στο πεζοδρόμιο. ς΄ Ακουμπούσε σε ένα φανοστάτη, όταν μια ψηλή κοπέλα πέρασε σαν σίφουνας από δίπλα του. Στα χέρια της βαστούσε ένα μαύρο βαλιτσάκι, που φαινόταν αρκετά ακριβό και επίσημο. Άλλοι τέσσερις γεροδεμένοι άντρες την ακολουθούσαν φουριόζοι. Δεν χρειαζόταν και πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς τι είχε παιχτεί. Άκουσε τον ήχο των λάστιχων που σπινιάρουν στο οδόστρωμα. Μετά από λίγο ένα μεγάλο, βαρύ αυτοκίνητο, στραπατσαρισμένο από τη μια πλευρά, έστριψε απότομα στη διασταύρωση. Το είδε να πλησιάζει κι ενώ το φανάρι των πεζών ήταν ακόμα κόκκινο, άρχισε να περνά το δρόμο κουτσαίνοντας. Η ξαφνική εμφάνισή του έκανε τον οδηγό να στρίψει απότομα το τιμόνι, να βγει από την πορεία του και να χάσει τον έλεγχο. Το αυτοκίνητο έφερε μια σβούρα και η καλή πλευρά του συγκρούστηκε με ένα σταθμευμένο όχημα. «Τς τς, απρόσεχτοι οδηγοί», μονολόγησε ο χωλός. ζ΄ Ο Άρης και ο Ερμής συνέχιζαν να παίζουν Mortal Combat στο μαγαζί που λεγόταν Arcade Fever, όταν η πόρτα άνοιξε απότομα και μια θεά με καλλίγραμμα πόδια μπήκε μέσα τρέχοντας. Το βλέμμα της έπεσε κατευθείαν πάνω τους. Συνέχισε το τρέξιμο περνώντας από πίσω τους, λέγοντας: «Τώρα». Έφυγε χωρίς να πει άλλη λέξη. Οι δυο θεοί σηκώθηκαν όρθιοι και στάθηκαν πλάι-πλάι κοιτάζοντας προς την είσοδο. Το αρκετά πάνω από δύο μέτρα ύψος του Άρη έκανε τον Ερμή να εξαφανίζεται δίπλα του. Τέσσερις πελώριοι τύποι με μαύρα κουστούμια εμφανίστηκαν κι άρχισαν να κοιτάζουν το χώρο εξεταστικά. Πελώριοι με τα δεδομένα του Ερμή. «Πήγε από κει», είπε ο Άρης, δείχνοντας με τον αντίχειρά του πάνω από τον ώμο του. Ο Ερμής σήκωσε το ένα του γόνατο και άπλωσε τα χέρια του στο ύψος των ώμων του, αλά Καράτε-Κιντ. Μισόκλεισε τα μάτια του και έσφιξε τα χείλη του. Κοίταξε τους αντιπάλους του απειλητικά, με μια έκφραση που εκείνος ονόμαζε ninja-face. «Τους έχουμε;», ρώτησε. «Δεν με αποκαλούν 'θεό του πολέμου' για πλάκα», είπε ο Άρης και στραβώνοντας τα χείλη του προς τη μεριά του Ερμή πρόσθεσε, «Και στάσου σαν άνθρωπος. Με ντροπιάζεις» Ο Ερμής κατέβασε χέρια και πόδι, αλλά διατήρησε το ninja-face του. Οι τέσσερις φουσκωτοί όρμησαν προς τα πάνω τους. Ο Ερμής κρύφτηκε πίσω από τον Άρη. Ο πρώτος άντρας βρέθηκε στο πάτωμα όταν η γροθιά του Άρη τού τσάκισε το σαγόνι. Ο δεύτερος εκτοξεύθηκε πέντε μέτρα πίσω από μια γερή κλωτσιά στο στομάχι. Οι άλλοι δύο πρόλαβαν και κρεμάστηκαν από πάνω του. Ο ένας από το λαιμό του, προσπαθώντας να τον ρίξει κάτω, κι ο άλλος από το χέρι του, για να το ακινητοποιήσει. Πίσω από τον Άρη, ο Ερμής έριχνε μπουνιές και κλωτσιές στον αέρα, με τη συνοδεία κραυγών μάχης. Το ελεύθερο χέρι του Άρη άρπαξε τον άντρα που κρεμόταν από το λαιμό του, από τον ώμο και τον πίεσε με δύναμη στην κλείδα, κάνοντάς τον να ουρλιάξει. Ο Άρης τον τράβηξε προς τα πίσω και του έριξε μια κουτουλιά στη μύτη, αφήνοντάς τον αναίσθητο. Ο τελευταίος άντρας που είχε μείνει όρθιος παράτησε το χέρι του Άρη, αφού κατάλαβε ότι ήταν άσκοπο. Πήδηξε, για να μπορέσει να τον φτάσει, και του έδωσε ένα χαστούκι στο μάγουλο. Ο Άρης τον έπιασε από το σβέρκο και το πίσω μέρος του παντελονιού και τον πέταξε πάνω στο Mortal Combat. Η χοντρή οθόνη θρυμματίστηκε και ήχοι ηλεκτρικών εκκενώσεων περιέβαλαν τον άντρα. «Yes!», αναφώνησε ο Ερμής υψώνοντας τη γροθιά του. «Παιχνιδάκι» η΄ Η Άρτεμις είχε βγει από την πίσω πόρτα του μαγαζιού και συνέχισε να τρέχει μέσα στη μεσημεριανή κίνηση. Ο δρόμος της την έβγαλε στο λιμάνι. Αρκετά μακριά από εκείνη, σ' ένα φανάρι ενός δρόμου που συναντιόταν με το δικό της, η Άρτεμις είδε το μεγάλο μαύρο αυτοκίνητο που είχε σταματήσει να την κυνηγά λίγο νωρίτερα. Έτρεξε με φόρα προς την προκυμαία, άπλωσε το χέρι με το βαλιτσάκι προς τα πίσω και σταματώντας την τελευταία στιγμή, το πέταξε μέσα στα νερά, όσο πιο μακριά μπορούσε. Άντε, βρείτε το τώρα, είπε μέσα της ικανοποιημένη. Έστρεψε την πλάτη της προς το μαύρο αυτοκίνητο και, υψώνοντας το μεσαίο της δάχτυλο, περπάτησε νωχελικά κόντρα σε έναν ασφυκτικά μπλοκαρισμένο από την κίνηση μονόδρομο. θ΄ Η Ήρα και η Εστία λιάζονταν ακόμα στην παραλία, έχοντας τα μάτια τους στραμμένα προς τη θάλασσα. Εκείνη ήταν η στιγμή που είδαν κάτι να αναδύεται αργά, μέσα από τα ήρεμα νερά. Το κεφάλι ενός άντρα ξεπρόβαλε, που πλησίαζε ολοένα και πιο πολύ προς την ακτή, ώσπου έφτασε προχωρώντας μέχρι εκεί που σκάει το κύμα και σταμάτησε. Τα μακριά μαλλιά και τα γένια του ήταν σκουροκάστανα κι είχε το σώμα αρχαίου Έλληνα θεού. Φορούσε γαλάζιο μαγιό Nike και στα χέρια του κρατούσε ένα μαύρο βαλιτσάκι. Σάρωσε με το βλέμμα του την παραλία και χαμογέλασε όταν βρήκε τις δύο θεές. Τις πλησίασε και τις χαιρέτισε με ένα νεύμα του κεφαλιού του. «Κυρίες μου, ιδού τα λάφυρα της μάχης», είπε κι έτεινε προς αυτές το βαλιτσάκι. Η Ήρα το παρέλαβε κι εκείνος επέστρεψε στη θάλασσα. Βούτηξε κι εξαφανίστηκε. ι΄ Αρκετοί θεοί και θεές είχαν αρχίσει να συγκεντρώνονται στην πλατεία. Όλοι έδειχναν αρκετά εύθυμοι με την εξέλιξη που είχαν πάρει τα πράγματα. Αυτό που περίμεναν ήταν να φθάσουν οι δυο τελευταίες της ομάδας. Τις είδαν να έρχονται από μακριά, φορώντας λεπτά, διαφανή φορέματα, που από κάτω τους φαίνονταν τα μικρά μπικίνι και οι καλλίγραμμες σιλουέτες τους. «Μα τις χίλιες γκομενάρες των Ηλυσίων», ψιθύρισε ο Δίας και η Αθηνά τον κλώτσησε με δύναμη στον αστράγαλο, κάνοντάς τον να μορφάσει από τον πόνο. «Παρεμπιπτόντως, μ' άρεσε πολύ αυτό που έκανες με την Ήρα», είπε ο Δίας. Η Αθηνά ανασήκωσε αδιάφορα τους ώμους της. «Μας επιστρέφει τα κλοπιμαία. Ήταν η πιο σημαντική θέση» Όλοι φώναξαν κατενθουσιασμένοι όταν η Ήρα ενώθηκε μ' εκείνους, υψώνοντας το βαλιτσάκι με περηφάνια. Τις στιγμές χαράς διέκοψε ο ήχος τροχών που σέρνονται στο δρόμο. Όλοι γύρισαν προς τα εκεί. Το μαύρο αυτοκίνητο από το οποίο είχαν ξεφύγει τόσες φορές, κατάφερε τελικά να τους βρει. Ο οδηγός βγήκε απότομα από μέσα κρατώντας ένα πιστόλι, που το είχε στραμμένο προς το μέρος τους. «Δώστε μου το βαλιτσάκι», απαίτησε. Ο Άρης μπήκε μπροστά από την Ήρα. «Από πού στα Τάρταρα ξεφύτρωσε αυτός;», είπε ο Δίας. «Γαμώτο», καταράστηκε η Άρτεμις, «Μ' άκουσε που ανέφερα το σιντριβάνι». Η Δήμητρα της χάιδεψε τα μαλλιά παρηγορητικά. Ο άντρας είχε πλησιάσει κι άλλο. «Δώστε μου το βαλ...» Ένας κεραυνός διέσχισε τον πεντακάθαρο ουρανό και χτύπησε τον άντρα κατακέφαλα. Εκείνος αναπήδησε και βρόντηξε στο έδαφος, με τα ρούχα και τα μαλλιά του να καπνίζουν. Δέκα ζευγάρια μάτια στράφηκαν και αγριοκοίταξαν τον Δία. «Τι; Δεν το έκανα εγώ», είπε εκείνος όσο πιο πιστευτά μπορούσε. Οι υπόλοιποι θεοί άρχισαν να περπατούν, αφήνοντάς τον μόνο. «Αφού είπαμε χωρίς επίδειξη δυνάμεων», συνέχισε προσπαθώντας να δικαιολογηθεί. ια΄ Όταν επέστρεψαν στον Όλυμπο βρήκαν τον Απόλλωνα να παίζει τη λύρα του σε ρυθμούς ροκ-εν-ρολ. Τους κοίταζε με περιέργεια, έτσι που όλοι έδειχναν χαρούμενοι και γελούσαν. «Πού ήσασταν σήμερα όλη μέρα;», ρώτησε καχύποπτα. «Γιατί ποτέ δεν μου λέτε πού πάτε;» Όλοι συνέχιζαν να γελούν αγνοώντας τον. «Έι έι, γιατί δεν μου λέτε;» Ο Δίας και η Αθηνά προχώρησαν προς ένα από τα δωμάτια του Ολύμπου. Δίπλα από την είσοδο ο Ερμής είχε ξεμοναχιάσει την Αφροδίτη και περηφανευόταν. «...και του ρίχνω μια γροθιά στη μούρη...» «Σ' το είπα ότι θα τα καταφέρουμε», είπε ο Δίας μπαίνοντας στο δωμάτιο. «Ναι. Και είναι η ώρα να επιστρέψουμε το αντικείμενο εκεί που ανήκει» Άφησαν το βαλιτσάκι πάνω σ' ένα τραπέζι και το άνοιξαν. Ήταν άδειο. Κοιτάχτηκαν και οι δυο τρομαγμένοι, αλλά σε μια μόνο στιγμή το πρόσωπο του Δία χαλάρωσε. «Ο Ποσειδώνας», είπε. Κοίταξαν μέσα από ένα παράθυρο και τον είδαν να χαζολογάει με τους άλλους. «Να του το πούμε;» «Όχι, ας τον αφήσουμε. Θέλει, απλά, να κάνει το κομμάτι του. Να δείξει ότι έχει κι αυτός εξουσία. Θα το επιστρέψει κάποια στιγμή μόνος του. Όταν θα τα κάνει θάλασσα» ιβ΄ Ο Ποσειδώνας έφτασε στο διαμέρισμά του, στο βυθό κάπου στα ανοιχτά της Μυκόνου, αργά εκείνο το βράδυ. Αν και ήταν κουρασμένος μετά από εκείνη την έντονη μέρα, δεν έχασε στιγμή για να δοκιμάσει το νέο του απόκτημα. Περπάτησε προς την κουζίνα κρατώντας το στα χέρια του. Ήταν ένας τσελεμεντές με τίτλο: '200 πετυχημένες συνταγές για Νέκταρ και Αμβροσία' ΤΕΛΟΣ Αγίασμα, Τρίτη 19 Απριλίου 2011 Edited April 21, 2011 by Mesmer 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
TheSea IsBurned Posted April 21, 2011 Share Posted April 21, 2011 Απλά τέλειο!!! Πνίγηκα απ' τα γέλια ειδικά στην τελευταία φράση!!! Κι εκεί με το ninja face... Τρελό γέλιο ο Ερμής!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted April 21, 2011 Author Share Posted April 21, 2011 Ευχαριστώ για το σχόλιο, Santi! Χάρηκα πολύ που σου άρεσε. Στο κεφάλαιο ια΄ έχω προσθέσει ακόμη μία μικρή σκηνή με τον Ερμή... τσέκαρέ την Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted April 21, 2011 Share Posted April 21, 2011 Στο κεφάλαιο ια΄ έχω προσθέσει ακόμη μία μικρή σκηνή με τον Ερμή... τσέκαρέ την Α, ωραία, την είδα κι εγώ τη διαφορά. Ο Ερμής είναι όντως (σχεδόν) όλα τα λεφτά. Πάντως έτσι που λες ότι ο άλλος είναι εφτάμισι φορές μικρότερος, τον Ερμή τον κάνω κάτι σαν 30 εκατοστά. Ήταν ένα πολύ ευχάριστο ανάγνωσμα. Για κοίτα μπελάδες που έβαλαν οι Ολύμπιοι στο κεφάλι τους! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
TheSea IsBurned Posted April 21, 2011 Share Posted April 21, 2011 Ευχαριστώ για το σχόλιο, Santi! Χάρηκα πολύ που σου άρεσε. Στο κεφάλαιο ια΄ έχω προσθέσει ακόμη μία μικρή σκηνή με τον Ερμή... τσέκαρέ την Χα, χα, μου θυμίζει έναν γνωστό μου!!! Πραγματικά τέλειο!!! Και το λογοπαίγνιο με τον Ποσειδώνα που θα τα κάνει... θάλασσα!!! Χι,χι... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ad Noctum Posted April 22, 2011 Share Posted April 22, 2011 Πολύ έξυπνες οι αναφορές σου στους Θεούς του Ολύμπου. Ο κάθε ένας έρχεται να "κουμπώσει" στη σημερινή εποχή, με σημερινά δεδομένα. Μου άρεσε πολύ. Αγαπημένος μου Θεός ο Απόλλωνας. Εκεί στο τέλος rock n' roll λύρα; Μπερδεύτηκα λίγο όμως με το παρακάτω: Η Αθηνά κούνησε το κεφάλι της, τάχα απογοητευμένη· μετά, το ύφος της σοβάρεψε απότομα. «Κάνουμε το σωστό, έτσι δεν είναι; Δηλαδή, πρώτα η φωτιά, τώρα αυτό. Αλλά αυτό είναι πολύ διαφορετικό» «Πολύ διαφορετικό», συμφώνησε μαζί της ο Δίας. «Με κάτι τέτοιο στα χέρια τους θα επέλθει η πραγματική μαντάρα» Την φωτιά την δώσανε οι Θεοί στους ανθρώπους, ενώ τώρα προσπάθησαν να τους πάρουν την βαλίτσα που περιείχε... έναν τσελεμεντέ; Σωστά κατάλαβα; Και αν ναι, δεν το έπιασα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted April 22, 2011 Author Share Posted April 22, 2011 Βάσω και Αντώνη, ευχαριστώ για τα σχόλια και τα καλά λόγια. Για την απορία σου, Αντώνη. Τη φωτιά την είχε κλέψει ο Προμηθέας και την έδωσε στους ανθρώπους, κάτι για το οποίο τιμωρήθηκε. Κάτι παρόμοιο έγινε και αυτή τη φορά. Κάποιος έκλεψε τη συνταγή για νέκταρ και αμβροσία (ίσως να ήταν και πάλι ο Προμηθέας εκείνος με το βαλιτσάκι), αλλά οι θέοι ξέρανε πως οι άνθρωποι δεν ήταν ακόμα έτοιμοι γι' αυτό. Έτσι, την πήραν πίσω προτού δοθεί στους ανθρώπους. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Andkand Posted April 22, 2011 Share Posted April 22, 2011 (edited) Διαβάζεται ευχάριστα και κρατάει το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος προκειμένου να δούμε τι στο καλό έχει μέσα το βαλιτσάκι! Έχει ωραίες ατάκες με αποκορύφωμα αυτή για τον Ποσειδώνα και τη θάλασσα! Edited April 22, 2011 by andlib Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
anysias Posted April 23, 2011 Share Posted April 23, 2011 (edited) Μεσμερ άπαιχτη ιστορία! Την διάβασα στα μπαμ και την καταευχαριστήθηκα. όλα ήταν στις σωστές δόσεις χιούμορ, δράση, πάντρεμα σύχρονης εποχής και μύθου, φαντασία και ευρηματικότητα. Μπορεί να έχει γραφτεί μια σειρά ιστοριών με τους θεους του ολύμπου και να έχει προκύψει και ταινία αλλά η δική σου εκδοχή είναι μακράν καλύτερη και πιο απολαυστική. Αγαπημένες φιγούρες είναι ο Διας που τον έκανες λίγο πορ...γερο, ο Ερμής και ο Ποσειδώνας! Νομίζω ότι έβαλες πολύ πετυχημένα το προσωπικό σου στοιχείο σε αυτή την ιστορία.Θα έχει άλλο μέρος στο μέλλον;;;;;;;;;; Edited April 23, 2011 by anysias Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted April 23, 2011 Author Share Posted April 23, 2011 Ανδρέα και Βασίλη, σας ευχαριστώ και σας για τα σχόλια και τα καλά λόγια. Βασίλη, δεν ξέρω αν θα υπάρξει κι άλλο μέρος. Αν μου έρθει κάποια καλή ιδέα, θα χαρώ να την γράψω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted April 23, 2011 Share Posted April 23, 2011 Υπέροχη, ξεκαρδιστική, ευρηματική! Τη διάβασα μια φορά, αλλά για πιο ολοκληρωμένη εικόνα θα την ξαναδιαβάσω κάποια στιγμή! Μπράβο, Άγγελε! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted May 20, 2011 Author Share Posted May 20, 2011 (edited) Με υπερηφάνεια και 5 πόντους ψηλότερος από το κόρδωμα, σας παραθέτω το e-mail που έλαβα πριν από λίγο, από το Λογοτεχνικό Μπιστρό της Στέλλας, για το παρόν διήγημα: «Καλησπέρα Άγγελε! Σου γράφω για να σε ενημερώσω πως το διήγημά σου επιλέχτηκεαπό την ομάδα μας για το τεύχος του Ιούνη (και ο συναγωνισμόςήταν σκληρός!) Όποτε μπορέσεις, στείλε μας ένα σύντομο βιογραφικό(μέχρι 100 λέξεις) και μια φωτογραφία σου (προαιρετικά). Φιλικά, Στέλλα Φιτσάιμονς Λογοτεχνικό Μπιστρό της Στέλλας http://stellasliterarybistro.com/» Edited May 20, 2011 by Mesmer Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest old#2065 Posted June 17, 2011 Share Posted June 17, 2011 Άγγελε διάβασα σήμερα τους Ολύμπιους, και μου άρεσε πολύ, έχει φρεσκάδα, πρωτοτυπία δεν έχει¨"κολήματα" και έχει χιούμορ. Πιστεύω ότι έχεις ταλέντο και κυρίως γιά σενάριο φιλμ η κόμιξ.Μπράβο αγόρι μου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted June 17, 2011 Share Posted June 17, 2011 Πολλά συγχαρητήρια για τη δημοσίευση, Άγγελε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted June 17, 2011 Author Share Posted June 17, 2011 Νίκο, ευχαριστώ για το χρόνο σου και τα καλά λόγια! Βάσω, ευχαριστώ και σένα. Σίγουρα ήταν κάτι διαφορετικό, όσον αφορά εμένα και τη συγγραφή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
jjohn Posted June 18, 2011 Share Posted June 18, 2011 πλάκα είχε , ειδικά ο μικρός διάλογος μεταξύ Δίας και Αθηνάς στην αρχή και ο παραπονιάρης Απόλλωνας αν και διαβάζοντας το κείμενο είχα κάποιες απορίες το σποιλεράκι μου τις έλυσε όλες(πολύ έξυπνη ιδέα ) συγχαρητήρια Άγγελε και για την δημοσίευση(φαντάζομαι θα έρθουν και άλλες) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted June 18, 2011 Author Share Posted June 18, 2011 Σ' ευχαριστώ για το σχόλιο και τα συγχαρητήρια, Γιάννη. Χάρηκα που σου άρεσε! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
anysias Posted June 19, 2011 Share Posted June 19, 2011 Άγγελε συγχαρητήρια! Είχα διαβάσει την ιστορία και την είχα βρει απολαυστικότατη, με απίστευτο χιούμορ, οπότε ήταν πολύ ευχάριστο το νέο. Μπράβο! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted June 19, 2011 Share Posted June 19, 2011 Κατ'αρχάς: Είναι Mortal Kombat, with K! Λίγο σέβας στα παιχνίδια που μας μεγάλωσαν! Εμένα αυτό μου θύμισε πάρα πολύ την μεταφορά του Ηρακλή από την Ντίσνεϊ σε κινούμενα σχέδια. Δηλαδή, μόνο ο Άδης έλειπε και θα ήταν ολοκληρωμένο το σκηνικό. Γέλασα αρκετά, μου άρεσε ο διαχωρισμός σε 12 κεφάλαια, αν και θα ήταν ακόμα καλύτερο να ήταν 24, όσες και οι ραψωδίες των επών. Απόλαυσα περισσότερο τον (πέφτουλα) Δία και τις ατάκες του, και φυσικά το διακύβευμα όλων αυτών: ήταν πραγματικά άξιο, κι εγώ θα έμπαινα σε μεγάλο κόπο για μια τέτοια βαλίτσα Συγχαρητήρια για τη δημοσίευση κιόλας, Άγγελε! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted June 19, 2011 Author Share Posted June 19, 2011 (edited) Χρήστο και Βασίλη, ευχαριστώ! Κατ'αρχάς: Είναι Mortal Kombat, with K! Λίγο σέβας στα παιχνίδια που μας μεγάλωσαν! Έχεις δίκιο, μου διέφυγε τελείως. Ένοχος, fatality κτλ κτλ... Τα δώδεκα κεφάλαια τα πρόσεξα μόλις πριν από λίγο (όταν διάβασα το σχόλιό σου). Εντελώς συμπτωματικό, αλλά πετυχημένη σύμπτωση... Edit: ...το διακύβευμα όλων αυτών: ήταν πραγματικά άξιο, κι εγώ θα έμπαινα σε μεγάλο κόπο για μια τέτοια βαλίτσα Αν όχι εσύ, τότε ποιος...; Edited June 19, 2011 by Mesmer Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Yuuko Ichihara Posted August 5, 2011 Share Posted August 5, 2011 (edited) Κυριολεκτικά έσκασα στα γέλια. Τι καταπληκτική ιστορία. Σίγουρα θα διαβάσω κι άλλες δικές σου. Μπράβο! Edited August 5, 2011 by Yuuko Ichihara Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted August 5, 2011 Share Posted August 5, 2011 Μου είχε ξεφύγει αυτή η ιστορία. Ευτυχώς μου τη θύμισε ο npaps όταν μιλούσαμε στο τηλέφωνο. Είναι απλά . . . άπαιχτη. Ελπίζω σε κάποιο sequel! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted August 5, 2011 Author Share Posted August 5, 2011 Yuuko και Διονύση, ευχαριστώ πολύ! Χαίρομαι που διασκεδάσατε με τους Ολύμπιους! Μακάρι να υπάρξει έμπνευση για σίκουελ, θα χαρώ να το γράψω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted August 5, 2011 Share Posted August 5, 2011 (edited) Υou're welcome. Γράφτο πάντως γιατί όπως πρήζει εμένα η Yuuko (που είναι φίλη μου) να τελειώσω δικές μου ιστορίες, έτσι θα πρήξει και σένα και όλους όσους γράφουν ιστορίες που της αρέσουν. Όμως λέει πολύ για sequel και ίσως πάνω από ένα! Edited August 5, 2011 by Oberon Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Domenico Posted August 24, 2011 Share Posted August 24, 2011 Ένα θα σου πω: Τ.Ε.Λ.Ε.Ι.Ο !!! Μου άρεσε πάρα πολύ και στην τελευταία φράση κόντεψα να πέσω από το κάθισμα. Και έλεγα μα τι έχει μέσα το βαλιτσάκι, τι έχει....χαχαχα!!! Για να καταλάβεις πόσο το λάτρεψα, αποφάσισα να γράψω και γω κάτι με του Ολύμπιους, λίγο διαφορετικό όμως(πολλές ειρωνείες, αναφορές στο σήμερα και μια παρέλαση από ιστορικές και τηλεοπτικές φιγούρες στα πλαίσια του fan fiction). Όταν το τελειώσω θα το ανεβάσω, αλλά μεταξύ μας δεν νομίζω ότι μπορώ να κάνω ένα τόσο πετυχημένο πάντρεμα... anyway, μπράβο σου και πάλι!!! πι.ες : περιμένουμε Sequeeeeel!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.