Howard Crease Posted April 26, 2011 Share Posted April 26, 2011 (edited) Όνομα Συγγραφέα: Howard Crease Είδος: Αναποφάσιστο. Βία; Όχι Σεξ; Όχι Αριθμός Λέξεων: 1161 Αυτοτελής; Ναι Σχόλια: ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ Η ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ Με αφορμή ποίηση του Α. Εμπειρίκου Υπάρχει μια πεταλούδα με μαύρα φτερά, και ένα μωβ ίχνος να αφήνεται στη νυχτερινή ατμόσφαιρα έπειτα από το πέρασμά της. Και υπάρχει και μια πόλη, που τη μέρα σφύζει από φως και ζωή, από χρυσαφένια κοσμήματα και λαμπερά κτίρια. Και κατοικείται από όνειρα. Καλά όνειρα. Όμως τώρα είναι νύχτα. Η πεταλούδα αποκαλεί τη νύχτα και το σκοτάδι της γονείς της, γιατί ανήκει στο είδος εκείνων των πεταλούδων που γεννιούνται με τη δύση του ηλίου, και πεθαίνουν με την ανατολή του, και το μόνο που μένει πίσω τους είναι μια ιδέα, ένας κομψός εφιάλτης που κάποτε υπήρξε. Η πόλη είναι ήσυχη. Τα όνειρα κοιμούνται, και αυτά με τη σειρά τους κάνουν τα δικά τους όνειρα, λαχταρούν, στον ύπνο τους, την πραγματοποίηση τού είναι τους. Προσεύχονται σιωπηλά και ευλαβικά να αποκτήσουν χειροπιαστή μορφή, και να προσγειωθούν στα χέρια των ανθρώπων ιδιοκτητών τους, που κάποτε, κάποια νύχτα, τα έστειλαν να κατοικήσουν στην πόλη. Και τώρα είναι σχεδόν αυγή, και αυτή η αυγή είναι ξεχωριστή από τις άλλες. Γιατί μια φορά κάθε ποιος ξέρει πόσα χρόνια, πόλεις ονείρων σαν αυτή την οποία μιλάμε, δέχονται έναν ιδιαίτερο επισκέπτη. Ο επισκέπτης αυτός ανήκει στον κόσμο του πραγματικού, και παρ' όλα αυτά έχει τη δυνατότητα να ανέβει εκεί πάνω, ψηλά, στα πράσινα βασίλεια της φαντασίας, και να τα γεμίσει. Ακριβώς. Να τα γεμίσει. Ο επισκέπτης είναι ένας ποιητής πάνω σε ένα ασημένιο ποδήλατο που λάμπει σαν το πιο λαμπρό φεγγάρι. Και ολόκληρη η ζωή του, και τα πράγματα που έκανε σε αυτήν, έχουν ως στόχο τούτη τη μέρα: τη δημιουργία ενός ποιήματος τόσο δυνατού, ικανού να κατακεραυνώσει τα όνειρα της ανθρωπότητας, να τους δώσει λύτρωση, να τα στείλει μακριά... Τώρα ο επισκέπτης κυλά με το ποδήλατό του σε λευκούς δρόμους που ξαπλώνουν στα λιβάδια έξω από την πόλη. Και σε κάθε εκατοστό που διανύει, ολόγυρά του φυτρώνουν λουλούδια που του τραγουδούν με ευγνωμοσύνη, και από τα τραγούδι ααυτά γεννιούνται μικρά κοριτσάκια, προορισμένα να ρίξουν τα τείχη της πόλης για να μπορέσει εκείνος να μπει μέσα. Γιατί το ποδήλατο του επισκέπτη είναι το ίδιο το αριστούργημά του, και κάθετί που ακουμπάει γίνεται ένα με τη φύση του, και δεσμεύεται στο να το υπηρετεί. Η κόρη της νύχτας, η πεταλούδα, αποτελεί στην ουσία ένα από τα πολλά ξένα, καταραμένα όνειρα που άνθρωποι σαν αυτό τον επισκέπτη κάνουν. Έτσι λοιπόν, μόνο αυτή μπορεί να τον αισθανθεί να έρχεται, για να φέρει μαζί του το πιο γόνιμο χάος. Και όταν νιώσει την αύρα του, από το σώμα της εκπέμπεται ένας ευλαβικός ύμνος προς εκείνον, και προς αυτά που θα κάνει όταν έρθει η αυγή μα η πεταλούδα δεν θα δει ποτέ, γιατί οι ακτίνες του ήλιου μιας νέας μέρας θα την έχουν σκοτώσει. Τ αόνειρα, μέσα στο σκοτάδι, ακούν τον ύμνο της πεταλούδας, και καταλαβαίνουν το νόημά του, γιατί ξέρουν θρύλους σχετικά με τον Άντρα Πάνω Στο Ποδήλατο. Ορκίζονται, το καθένα στον εαυτό του, πως δεν πρόκειται να αφήσουν κανέναν να καταστρέψει το σπίτι τους. Σηκώνονται λοιπόν από τα πουπουλένια κρεβάτια τους και ανοίγουν τα μπαούλα στα παλάτια τους, και βγάζουν έξω βαριές πανοπλίες και σπαθιά φτιαγμένα από φως και μέταλλο. Και μέσα σε λίγη ώρα, έχουν πια παραταχθεί πίσω από τα τείχη, και περιμένουν. Ο ύμνος της μαύρης πεταλούδας φτάνει στην κορύφωσή του, και τα τραγούδια των λουλουδιών πλησιάζουν όλο και περισσότερο, και να που ο ήλιος προβάλλει μεγαλόπρεπος πίσω από τα μακρινά χιονισμένα βουνά. Και ο επισκέπτης, ο ποιητής μαζί με τον στρατό του, έχει φτάσει μπροστά στην πόλη. Και το τέλος ξεκινάει. Η πεταλούδα εξαϋλώνεται, καίγεται σύσσωμη, βυθισμένη στην πρωινή λάμψη. Ο ύμνος της, και οι χιλιάδες ύμνοι των κοριτσιών σωπαίνουν. Δεν υπάρχει αέρας, δεν υπάρχει καν ανάσα για να παρθεί. Το πρώτο κοριτσάκι ορμάει στο τείχος. Καιάλλο. Και άλλο. Και ακόμα ένα. Εκατομμύρια κομμάτια φανταστικής ύλης εκτοξεύονται προς κάθε κατεύθυνση του ορίζοντα, ενώ κραυγές πολέμου ξεπηδούν ταυτόχρονα από το λαρύγγι κάθε πάνοπλου ονείρου.Τα μάτια τους λάμπουν και τα χέρια τους αδημονούν να σκοτώσουν τον παρείσακτο. Μέσα σε λίγα λεπτά, το τείχος αποτελεί μια ανάμνηση. Το ίδιο και τα κοριτσάκια, που μόλις εκτέλεσαν το έργο τους επέστρεψαν πάλι, χοροπηδώντας χαρούμενα, στου ςγονείς τους. Ο επισκέπτης, που μέχρι τότε στεκόταν ακίνητος στη σέλα του ποδηλάτου του, χτυπά με δύναμη το στιλβωμένο πετάλ. Κατευθύνεται φρενιασμένα προς την πόλη. Και χαμογελάει. Τα όνειρα τού ορμούν, άλλα τρέχοντας, άλλα πάνω σε φλόγινα άλογα. Και τη στιγμή που οι εχθροί του ποιητή συνειδητοποιούν τις τεράστιες πιθανότητες νίκης τους, πως εκείνος είναι ένας και εκείνοι αμέτρητοι, τότε ο άντρας κλείνει τα μάτια του, που έχουν τα χρώματα του ουράνιου τόξου, και η μάχη τελειώνει χωρίς να έχει καν αρχίσει. Ένας παλμός σείει συθέμελα τη χορταριασμένη γη, και όλα πάνω της. Γέφυρες, δρόμοι, και κάστρα γίνονται χρυσοκόκκινη σκόνη, μαζί τους και τα ίδια τα όνειρα, και τα μεγάλα όπλα τους. Και μέσα σε αυτή την σκόνη που κάνει πύρινη τη μέρα, μαζί με όλη την ύπαρξη της φαντασίας του κόσμου, χάνονται και ο άντρας με το ποδήλατό του, που όμως ακόμα πορεύονται προς κάπου. Προς την άλλη άκρη, μάλλον, του πορφυρού σύννεφου, που έχει σχηματίσει παραμυθένιους στρόβιλους, ματωμένα σύννεφα πάνω στο χώμα. Όταν, ύστερα από ώρες, ο ποιητής φανεί στο τέρμα της δημιουργικής εκείνης νεφέλης, τότε είναι που επιτέλους ανοίγει ξανά τα μάτια του, και επιλέγει με το ιριδίζον βλέμμα του έναν άλλο λευκό δρόμο, που θα ακολουθήσει μέχρι την επόμενη πόλη των ονείρων, έπειτα από αιώνες... και τηνεπόμενη... και αναρίθμητες άλλες... γιατίη εκδρομή αυτή δεν έχει τέλος. Μα ένα ερώτημα έμεινε χωρίς απάντηση, το ξέρω. Όλοι μάλλον αναρωτιέστε τί μπορεί να αποκαλύφθηκε όταν κατακάθισε η σκόνη. Τί άφησε πίσω του ο Άντρας Πάνω Στο Ποδήλατο. Θα μπορούσα κάλλιστα να σα ςπω ψέμματα. Να σας γεμίσω ελπίδα, πως ο ποιητής απλά χάρισε στις φαντασίες των ανθρώπων ένα καλύτερο αύριο, πως πίσω του φτιάχτηκε μια νέα πόλη ακόμα καλύτερη και πιο φωτεινή από την προηγούμενη. Όμως είμαι μόνο άλλη μια μαύρη πεταλούδα, και ό,τι σας έχω διηγηθεί ως τώρα δεν είναι παρά κρυφοί ψίθυροι του ήλιου στο φεγγάρι, ιστορίες που μοιράζεται ένας εραστής με το άλλο του μισό, για να μη νιώθει μοναχικό. Μα τα ακούμε κι εμείς, τέτοια πράγματα, γιατί ξέρουμε να μιλάμε με τ' αστέρια, που συνέχεια κρυφακούν. Ποτέ μου δεν έχω δει εκείνον που με ονειρεύτηκε, παρά μόνο όταν οι σκέψεις του τρίβονται σαν εύθραυστα διαμάντια πάνω στα σκοτεινιασμένα τοιχώματα της νύχτας, και μακριά κάτω, τον βλέπω να κοιμάται ταλαιπωρημένος, και να χαρίζει σε εμένα την όψη μου. Μπορώνα σας πω αυτό πάντως: ένα από τα αδέρφια μου κάποτε μού είχε φανερώσει τον απόκρυφο συλλογισμό του δημιουργού της: “Είναι τα βλέφαρά μου διάφανες αυλαίες. Όταν τ'ανοίγω βλέπω εμπρός μου ό,τι κι αν τύχει. Όταν τα κλείνω βλέπω εμπρός μου ό,τι ποθώ” Δεν είναι αναγκαίο να σας πω τί ποθούσε ο Άντρας Πάνω Στο Ποδήλατο. Τί ήταν αυτό που έβλεπε με κλεισμένα τα μάτια και έπαιρνε, ταυτόχρονα, μέσα στην σκόνη των ονείρων, μορφή. Ακόμα και αν ήθελα, δεν θα είχα τον χρόνο να σας τα αφηγηθώ όλα. Η αυγή θα ξημερώσει, πάλι, όπου να'ναι. Πρόκειται να φύγω σε λίγα δευτερόλεπτα. Αντίο. Edited April 26, 2011 by Howard Crease Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
anysias Posted April 26, 2011 Share Posted April 26, 2011 Γεια σου Χρήστο. Ο τρόπος γραφής σου δεν με δυσκόλεψε καθόλου να διαβάσω την ιστορία σου. Είναι ενδιαφέρον που μπλέκεις την πεταλούδα, το χάος και τα συνδέεις με τον άνθρωπο, τα όνειρά του και την ολοκλήρωσή τους. (Είχες καθόλου στο μυαλό σου την θεωρία του χάους όταν έγραψες συγκεκριμένα για την πεταλούδα; ) Όλα αυτά ο άνθρωπος είναι ανίκανος να τα ελέγξει παρόλο που είναι υπεύθυνος για την δημιουργία τους. Η ανάγκη μας να παλεύουμε για τα όνειρά μας και να μην τα εγκαταλείπουμε… Κάποια όνειρα δεν έχουν διάρκεια και χάνονται αμέσως μόλις γεννηθούν όσο η διάρκεια ζωής μια πεταλούδας. Σωστός ο συσχετισμός σου λοιπόν, κατά την γνώμη μου, και αυτό το απατηλό που αφήνεις με το τέλος σου είναι ταιριαστό. Μου άρεσε η ιστορία σου, έδωσα την δική μου εξήγηση σε κάποια πράγματα και με ταξίδεψες! Υ.Γ : Σου έχουν ξεφύγει κάποια γράμματα σε κάποιες λέξεις. Αν το ξαναδιαβάσεις θα το δεις σίγουρα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Howard Crease Posted April 26, 2011 Author Share Posted April 26, 2011 Γεια και χαρά και σ' εσένα φίλε μου. Κατ' αρχάς, να σε ευχαριστήσω που έκανες τον κόπο και διάβασες την ιστορία. Έχω ήδη υπ' όψη μου τις δυο που ανέβασες πριν λίγο, και ειλικρινά αν δεν κουτουλούσα από τη νύστα θα έκανα τον κόπο να τις διαβάσω, κάτι που θα κάνω σίγουρα αύριο. Όσον αφορά την πεταλούδα, όχι, η θεωρία του χάους μόνο στο νου μου δεν ήταν τη στιγμή που το έγραφα! Όντας ειλικρινά πολύ μικρός, ο μόνος λόγος για τον οποίο την επέλεξα ήταν η μυστηριώδης φύση της στο manga "Bleach". Προχωρώντας, οφείλω να ομολογήσω πως με τράβηξε πολύ η ερμηνεία σου, γιατί σχεδόν ποτέ δεν αναλύω αυτά που γράφω, ούτε κατά τη διάρκεια της γραφής, ούτε μετέπειτα. Γράψιμο, τέλος, καταχώνιασμα σ' ένα συρτάρι. Και φυσικά χαίρομαι που δεν σε δυσκόλεψε ο τρόπος γραφής μου, και που κατάφερα να σε ταξιδέψω Έχεις απόλυτο δίκιο για τα γράμματα. Πριν κάνω ένα edit η κατάσταση ήταν ακόμα χειρότερη. Κάτι παίζεται με τα αρχεία από τα οποία κάνω copy/paste νομίζω. Θα το διερευνήσω όσο πιο σύτομα γίνεται για να μην ταλαιπωρώ τα μάτια σας στο μέλλον! Καληνύχτες, Bill, από έναν πραγματικά εξουθενωμένο τύπο. Και πάλι ευχαριστώ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
TheSea IsBurned Posted April 27, 2011 Share Posted April 27, 2011 Γράφεις πολύ καλά για την ηλικία σου - ΠΛΑΚΑ ΚΑΝΩ!!! Γράφεις πολύ καλά γενικώς. Πολύ τέλεια η ιστορία σου, εγώ δε θα σου πω ποια ήταν η δική μου ερμηνεία αλλά θα σου πω να βρεις τη δική σου γιατί αυτό είναι που μετράει περισσότερο στη συγγραφή. Να υποθέσω πως επισκέπτεσαι κι εσύ με το ποδήλατό σου την πόλη των ονείρων; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Howard Crease Posted April 27, 2011 Author Share Posted April 27, 2011 Εεε, νομίζω πως όχι, μιας και δε με θεωρώ ποιητή Παρ' όλα αυτά σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, και όσο για τη συμβουλή σου για τη δική μου ερμηνεία, νομίζω πως έχεις δίκιο! Θα έρθει στον καιρό του, ελπίζω Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
TheSea IsBurned Posted April 27, 2011 Share Posted April 27, 2011 Εεε, νομίζω πως όχι, μιας και δε με θεωρώ ποιητή Παρ' όλα αυτά σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, και όσο για τη συμβουλή σου για τη δική μου ερμηνεία, νομίζω πως έχεις δίκιο! Θα έρθει στον καιρό του, ελπίζω Σοβαρά δε γράφεις ποίηση? Ήμουν σίγουρη ότι έγραφες... Έτσι φαίνεται. νομίζω το έχεις. Τέσπα... Περιμένω να διαβάσεις τις δικές μου ιστορίες, ε??? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
anysias Posted April 27, 2011 Share Posted April 27, 2011 Γεια και χαρά και σ' εσένα φίλε μου. Κατ' αρχάς, να σε ευχαριστήσω που έκανες τον κόπο και διάβασες την ιστορία. Έχω ήδη υπ' όψη μου τις δυο που ανέβασες πριν λίγο, και ειλικρινά αν δεν κουτουλούσα από τη νύστα θα έκανα τον κόπο να τις διαβάσω, κάτι που θα κάνω σίγουρα αύριο. Όσον αφορά την πεταλούδα, όχι, η θεωρία του χάους μόνο στο νου μου δεν ήταν τη στιγμή που το έγραφα! Όντας ειλικρινά πολύ μικρός, ο μόνος λόγος για τον οποίο την επέλεξα ήταν η μυστηριώδης φύση της στο manga "Bleach". Προχωρώντας, οφείλω να ομολογήσω πως με τράβηξε πολύ η ερμηνεία σου, γιατί σχεδόν ποτέ δεν αναλύω αυτά που γράφω, ούτε κατά τη διάρκεια της γραφής, ούτε μετέπειτα. Γράψιμο, τέλος, καταχώνιασμα σ' ένα συρτάρι. Και φυσικά χαίρομαι που δεν σε δυσκόλεψε ο τρόπος γραφής μου, και που κατάφερα να σε ταξιδέψω Έχεις απόλυτο δίκιο για τα γράμματα. Πριν κάνω ένα edit η κατάσταση ήταν ακόμα χειρότερη. Κάτι παίζεται με τα αρχεία από τα οποία κάνω copy/paste νομίζω. Θα το διερευνήσω όσο πιο σύτομα γίνεται για να μην ταλαιπωρώ τα μάτια σας στο μέλλον! Καληνύχτες, Bill, από έναν πραγματικά εξουθενωμένο τύπο. Και πάλι ευχαριστώ. ''Όντας ειλικρινά πολύ μικρός'' Δηλαδή πόσο μικρός είσαι βρε; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Howard Crease Posted April 27, 2011 Author Share Posted April 27, 2011 Εεε, νομίζω πως όχι, μιας και δε με θεωρώ ποιητή Παρ' όλα αυτά σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, και όσο για τη συμβουλή σου για τη δική μου ερμηνεία, νομίζω πως έχεις δίκιο! Θα έρθει στον καιρό του, ελπίζω Σοβαρά δε γράφεις ποίηση? Ήμουν σίγουρη ότι έγραφες... Έτσι φαίνεται. νομίζω το έχεις. Τέσπα... Περιμένω να διαβάσεις τις δικές μου ιστορίες, ε??? Μην ανησυχείς καθόλου! δεν θα αργήσω να σε ξεκοκαλίσω (creeeeeeeeeepy ) Δε γράφω ποίηση γιατί είναι αυτό που σου είπα, δεν επιδιώκω να εκφραστώ μέσα από όσα γράφω, αλλά μόνο να πω μια απλή ιστορία. Και ξέρω πως αυτό είναι τρομερό ελάττωμα! Γεια και χαρά και σ' εσένα φίλε μου. Κατ' αρχάς, να σε ευχαριστήσω που έκανες τον κόπο και διάβασες την ιστορία. Έχω ήδη υπ' όψη μου τις δυο που ανέβασες πριν λίγο, και ειλικρινά αν δεν κουτουλούσα από τη νύστα θα έκανα τον κόπο να τις διαβάσω, κάτι που θα κάνω σίγουρα αύριο. Όσον αφορά την πεταλούδα, όχι, η θεωρία του χάους μόνο στο νου μου δεν ήταν τη στιγμή που το έγραφα! Όντας ειλικρινά πολύ μικρός, ο μόνος λόγος για τον οποίο την επέλεξα ήταν η μυστηριώδης φύση της στο manga "Bleach". Προχωρώντας, οφείλω να ομολογήσω πως με τράβηξε πολύ η ερμηνεία σου, γιατί σχεδόν ποτέ δεν αναλύω αυτά που γράφω, ούτε κατά τη διάρκεια της γραφής, ούτε μετέπειτα. Γράψιμο, τέλος, καταχώνιασμα σ' ένα συρτάρι. Και φυσικά χαίρομαι που δεν σε δυσκόλεψε ο τρόπος γραφής μου, και που κατάφερα να σε ταξιδέψω Έχεις απόλυτο δίκιο για τα γράμματα. Πριν κάνω ένα edit η κατάσταση ήταν ακόμα χειρότερη. Κάτι παίζεται με τα αρχεία από τα οποία κάνω copy/paste νομίζω. Θα το διερευνήσω όσο πιο σύτομα γίνεται για να μην ταλαιπωρώ τα μάτια σας στο μέλλον! Καληνύχτες, Bill, από έναν πραγματικά εξουθενωμένο τύπο. Και πάλι ευχαριστώ. ''Όντας ειλικρινά πολύ μικρός'' Δηλαδή πόσο μικρός είσαι βρε; Δηλαδή είμαι 17 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
TheSea IsBurned Posted April 28, 2011 Share Posted April 28, 2011 Έλα τώρα που είναι ελάττωμα... Σιγά! Θα το βρεις κάποια στιγμή, μικρός είσαι ακόμα (κοίτα ποιος μιλάει, ε??? χι,χι). Περιμένω σχόλια :Ρ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.