"Υπόθεση Μίλαν Προσκαίρο"

[newbook]

Ονομα συγγραφέα , Jiovanni Dim

Είδος , φαντασία

Βια , ναι

Σεξ , οχι

Αριθμός λέξεων ,

Αυτοτελής , ναι

Σχόλια , είναι πιθανό να υπάρξει δεύτερο μέρος .

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Σε λίγο κοντά σας ...

[newbook]

Ονομα συγγραφέα , Jiovanni Dim

Είδος , φαντασία

Βια , ναι

Σεξ , οχι

Αριθμός λέξεων ,

Αυτοτελής , ναι

Σχόλια , είναι πιθανό να υπάρξει δεύτερο μέρος .

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Περίληψη μυθιστορήματος φαντασίας , "Υπόθεση Μίλαν Προσκαίρο"

 

Ένας άντρας … . Ένας θάνατος … . Ένα κομμάτι άγονης γης , με μυστηριώδες σχήμα , που αναδύθηκε απρόσμενα μέσα από τα βαθύτερα σπλάχνα της θάλασσας , συμμαχούν με τον χρόνο και ταυτίζονται με την βίαιη αλλαγή του κλίματος στην περιοχή … , με αποτέλεσμα η ανθρώπινη σκέψη , να περιορίζεται να βρει λύσεις για επιβίωση .

 

Εκτός από την μικρή ομάδα των "πονεμένων" που αποφασίζει να ακολουθήσει τον "δρόμο της επικοινωνίας" , κανείς άλλος δεν μπορεί να ελπίζει ότι η ανθρωπότητα έχει πλέον την δυνατότητα να ζήσει το όνειρο της ειρήνης , καθώς τα πρώτα σημάδια της παγκόσμιας αναταραχής απλώνονται γοργά σε διάφορα μέτωπα . Ο "δρόμος της επικοινωνίας" θα εμφανίσει στην ομάδα που τον ακολουθεί , την ασύλληπτη ισχύ που φιλοξενείται αθέατη εδώ και αιώνες στα έγκατα αυτής της άγονης γης , προκαλώντας τρόμο και διχασμό ανάμεσα στα μέλη της . Τότε η ανάδειξη ενός υπέρτατου ηγέτη θα μετατραπεί σε ανάγκη , όταν η ομάδα θα βρεθεί αντιμέτωπη με το αιφνιδιαστικό δίλημμα , συνάντηση με τους νεκρούς ή επιβίωση .

 

 

 

__________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Έτος 2031 . Αιγαίον πέλαγος , βόρειο-ανατολικά της νήσου Κρήτης .

 

 

Η περιοχή στο σημείο που πριν δέκα χρόνια συνετρίβει το Μπόινγκ της μιστράλ αίρ , θα πίστευε κάποιος που δεν την έχει επισκεφτεί πως θα βρίθει από πλούσια βλάστηση λόγω του διαμορφωμένου υψομέτρου της . Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική για μία ομάδα ανθρώπων που τολμούν και βρίσκονται σε αυτή την αφιλόξενη περιοχή με την παντελή έλλειψη βλάστησης , ενώ ο μόνιμος καθ' όλο το έτος παγετός από τις συχνές και πολυήμερες χιονοπτώσεις , μένουν για πάντα χαραγμένα σαν εφιάλτης στην μνήμη τους .

 

Ο δυσπρόσιτος χώρος μνήμης για τους νεκρούς έχει δημιουργηθεί με την φροντίδα της ομάδας των συγγενών και δέχεται κάθε χρόνο την επιστροφή αυτών των ανθρώπων που κρατούν ζωντανή με αυτόν τον τρόπο , την μνήμη των δικών τους ανθρώπων . Έτσι και φέτος με την καθιερωμένη επίσκεψη τους διαπιστώνουν τα όμοια με τις προηγούμενες χρονιές χαρακτηριστικά στοιχεία του καιρού , που όλοι τους έχουν προσέξει . Πρώτα με αυτό από τον ήλιο που απλώνει πεισματικά τις ζεστές ακτίνες του προσπαθώντας άκαρπα , να λιώσει τον χοντροειδή παγετό στην επιφάνεια της ευρύτερης περιοχής του μνημείου και με επόμενο χαρακτηριστικό την ανυπαρξία έστω της παραμικρής συννεφιάς κατά την ημέρα της έλευσης τους .

 

Κατεβαίνοντας οι συγγενείς από τα ξύλινα καθίσματα μεταφοράς που τα κρατούν οι χειροδύναμοι ντόπιοι βαστάζοι , ανταλλάσουν τις γνώμες τους για τα δύο μετεωρολογικά φαινόμενα . Μία ομάδα από αυτούς έχει πλησιάσει τον υπεύθυνο των εργατών μεταφοράς και τον ρωτούν για την συμπεριφορά του καιρού τις προηγούμενες μέρες στην περιοχή .

 

Εκείνος γεμάτος ικανοποίηση από την ετήσια είσπραξη της καθιερωμένης επίσκεψης των συγγενών , είναι πρόθυμος να τους δώσει κάθε πληροφορία που θα του ζητηθεί , παρότι η προσοχή του είναι στραμμένη στον άντρα που ανηφορίζει με δυσκολία την επιφάνεια του εδάφους στην κοντινή πλαγιά .

 

<< Είναι αλήθεια ότι ο καιρός ήταν άσχημος μέχρι χθες το πρωί ; >> , ρώτησε ο πρώτος .

 

<< Αν στρέψετε το βλέμμα σας στη σιδερένια αψίδα του μνημείου , θα δείτε το φρέσκο χιόνι που στέκεται πάνω στα οριζόντια μέρη της . Χθες χιόνιζε συνεχώς >> , τους απάντησε ο υπεύθυνος .

 

<< Είναι απίστευτο αυτό που συμβαίνει . Κάθε χρόνο ο καιρός φτιάχνει την μέρα που ερχόμαστε >> , επισήμανε ένας άντρας που αυτή είναι η δεύτερη επίσκεψη του .

 

<< Δεν είχες έρθει όλες τις φορές . Μας φροντίζουν οι χαμένοι συγγενείς μας … >> , τόνισε μία γυναίκα που δεν κατάφερε να συνεχίσει τα λόγια της , δακρύζοντας από συγκίνηση .

 

Οι γύρω καταλαβαίνουν τον πόνο της και φροντίζουν να την βοηθήσουν , άλλοι με λόγια που περιέχουν κουράγιο και κάποιοι με ελαφριά χτυπήματα συμπόνιας στους ώμους της .

 

<< Σας ευχαριστώ , ζητώ συγνώμη για την παραβίαση του όρκου μας >> , τους είπε η ίδια

 

γνωρίζοντας ότι έχει υποσχεθεί μαζί με τους υπόλοιπους να μην κλάψουν ποτέ , κατά την διάρκεια της καθιερωμένης επίσκεψης τους στο μνημείο .

 

<< Προσπάθησε να μείνεις ψύχραιμη >> , της πρότεινε μία γυναίκα που στέκεται δίπλα της .

 

<< Ο κύριος Προσκαίρο να πλησιάσει στο μικρόφωνο του μνημείου >> , είπε ο υπεύθυνος των οχημάτων προς τους συγγενείς .

 

<< Ο Προσκαίρο δεν βρίσκεται κοντά μας >> , απάντησε ένας άντρας μεγάλης ηλικίας ανάμεσα στην ομάδα .

 

<< Κάνετε λάθος >> , του είπε ο επιστήθιος φίλος και συνάδελφος του Μίλαν γιατρός Έρικ Εκκλεονστόουν και συνέχισε .

 

<< Μόλις κοιτάξετε την κορυφή του δυτικού λόφου , θα δείτε την φιγούρα του >>

 

<< Συγνώμη παιδί μου >> , απάντησε ο ηλικιωμένος άντρας , αφού προηγουμένως έκανε αυτό που του υπέδειξε ο Έρικ , κοιτώντας την ακίνητη σιλουέτα του Μίλαν στην κορυφή του λόφου , όπως κάνει κάθε χρόνο που επισκέπτεται το μνημείο .

 

Ο ηλικιωμένος άντρας είχε προσωρινά ξεχάσει την γνωστή κίνηση του Μίλαν να ανέβει στην κορυφή , αποσκοπώντας να συλλογιστεί τις θλιβερές στιγμές των επιβατών του αεροσκάφους , με το βλέμμα του στραμμένο στο επίμηκες αποτύπωμα πάνω στην αιχμηρή λόγω των βράχων επιφάνεια που αυτό άφησε κατά την πρόσκρουση . Ο ηλικιωμένος επανέφερε στην ασθενική μνήμη του , την επιθυμία πως κάθε φορά θέλει να ακολουθήσει τον Μίλαν μέχρι την κορυφή , αλλά το καταπονημένο του σώμα τον εμποδίζει .

 

Στην κορυφή του λόφου πνέει θορυβωδώς ο θαλασσινός αέρας αναγκάζοντας τον Μίλαν να φροντίσει το έντονο ανακάτεμα που συμβαίνει στα μακριά άσπρα μαλλιά του , ενώ σκέφτεται πως αυτή η επίσκεψη είναι η δέκατη συνεχόμενη φορά που έχει εκπληρώσει την επιθυμία του να αντικρύσει το σημείο που η πρωτότοκη κόρη του έχασε την ζωή της . Κάθε φορά που συναντά την ίδιες σκληρές εικόνες ένας ισχυρός πόνος διαπερνά το λεπτοκαμωμένο πανύψηλο σώμα του , χωρίς όμως να καταφέρνει να τον κάνει να δειλιάσει για τα σχέδια που εδώ και καιρό έχουν αρχίσει να "χαράζονται" στο μυαλό του . Τώρα κοιτάζει το πανάκριβο ρολόι στο χέρι του διαπιστώνοντας πως έχει αργήσει να επιστρέψει κοντά στους υπόλοιπους . Αρχίζει να κατεβαίνει προσεκτικά την πλαγιά λόγω του παγετού , ενώ η σκέψη του πάει στον Έρικ , που πρώτη φορά τον συνοδεύει στο μνημείο .

 

<< Ξέχασα τον φίλο μου και τώρα που το σκέφτομαι , κάθε χρόνο αργεί περισσότερο η παραμονή μου στην κορυφή . Ντροπή μου . Θα του ζητήσω συγνώμη , μόλις φθάσω κοντά του >> , μονολόγησε ο Μίλαν .

 

<< Κύριε Προσκαίρο , πηγαίνετε στο μικρόφωνο κα μιλήστε προς τους υπολοίπους … >> , του είπε ο υπεύθυνος , μόλις τον είδε να πλησιάζει .

 

Ο Μίλαν έπιασε το μικρόφωνο για να μιλήσει στους υπόλοιπους συγγενείς όπως συνηθίζει να κάνει κάθε χρόνο κατά την επίσκεψη στο μνημείο . Πριν ξεκινήσει τα λόγια του έκανε νόημα στον Έρικ , χτυπώντας ελαφρά με την παλάμη στο κέντρο του στήθους του , ζητώντας του έτσι συγνώμη για την χρονοβόρα απομάκρυνση του στον λόφο .

 

<< Αγαπητοί φίλοι , γνωρίζω προσωπικά τον καθένα σας και ξέρω ότι σήμερα μαζί μας βρίσκεστε κάποιοι που έρχεστε για πρώτη φορά . Ο Θεός σας έδωσε την δύναμη να φτάσετε μέχρι εδώ και δυνατοί πια , να συλλογιστείτε πως βρίσκεστε δίπλα στα πρόσωπα που χάσαμε σε αυτό το αεροπορικό δυστύχημα . Όσο πιο κοντά βρίσκεστε στο σημείο που έφυγαν εκείνοι … , τόσο πιο ήρεμα θα συνεχίσετε την υπόλοιπη ζωή σας . Η μνήμη των αδικοχαμένων συγγενών μας θα παραμείνει ζωντανή , μόνο όσο εμείς φτάνουμε κάθε χρόνο σε αυτό το σημείο . Είναι το σημείο που έπεσε το αεροσκάφος και είναι το κατάλληλο σημείο για να "επικοινωνούμε" με εκείνους . Έκανα την αρχή με την πρωτοβουλία μου οδηγώντας σας στην κατασκευή του μνημείου , θέλοντας να βρισκόμαστε μαζί κάθε χρόνο , ενώνοντας τον πόνο μας από την απουσία των δικών μας προσώπων . Έτσι και φέτος το ίδιο συμβαίνει , ενώ πρέπει να σας ενημερώσω για τις επιστολές που έχω λάβει από τους ανθρώπους με τον ίδιο πόνο , που δεν κατάφεραν να επιβληθούν στον εαυτό τους και δεν μας συνόδεψαν ετούτη την ώρα . Τα οικογενειακά ονόματα των απόντων είναι , του κυρίου Ένγκαρτ , της κυρίας Φόστερ , της κυρίας Νέμιβιτς και της κυρίας Αλφόνσο . Οι οικογένειες των προσώπων που ανέφερα είναι συγγενείς των μελών του πληρώματος του αεροσκάφους που χάθηκαν μαζί με τους δικούς μας . Παρακαλώ πολύ όλους σας να τηρήσουμε τριών λεπτών σιγή όπως μου ζητήθηκε από τους ανωτέρω , προς τιμή των νεκρών τους . Στην συνέχεια θα πλησιάσουμε το μνημείο και ο ιερέας που πάντα μας συνοδεύει θα τελέσει την επιμνημόσυνη δέηση . Σας ευχαριστώ για μια ακόμη φορά που βοηθήσατε την επιθυμία μου να δημιουργηθεί αυτό το μνημείο >> , είπε ο Μίλαν προς τους συγγενείς των νεκρών και αμέσως έδωσε το σήμα για την τρίλεπτη σιγή από όλους .

 

Ο υπεύθυνος για την ετήσια αυτή επίσκεψη των συγγενών έχει πλησιάσει στο κέντρο του μνημείου και φροντίζει να είναι όλα έτοιμα για την τελετή από τον ιερέα .

 

Οι υπόλοιποι μετά το πέρας του τρίλεπτου ξεκινούν την ανηφορική διαδρομή μέχρι τον χώρο που δεσπόζει το μνημείο . Ο Μίλαν ξεκινά τελευταίος έχοντας στο πλευρό του τον Έρικ .

 

<< Κρέμονται όλοι από τα χείλη σου , παρατήρησα >> , του είπε ο Έρικ .

 

<< Λυπάμαι που συμβαίνει αυτό . Οι περισσότεροι από αυτούς με νοιώθουν σαν επίγειο Θεό . Μου έχουν πει ότι τους γλύτωσα από τον θάνατο . Δεν την ήθελαν την ζωή τους , μετά τον θάνατο των δικών τους σε αυτό το δυστύχημα . Είναι θλιβερό , αλλά δεν το έκανα επίτηδες . Είχα την ανάγκη να επικοινωνήσω με το παιδί μου . Με αυτό τον τρόπο . Δεν βρήκα άλλον . Αυτοί με ακολούθησαν και τώρα χαίρομαι που τους βλέπω να είναι αισιόδοξοι . Είναι ικανοί να με ακολουθήσουν σε ότι και να τους ζητήσω … >> , του απάντησε ο Μίλαν .

 

<< Δεν είναι η στιγμή αλλά θέλω να σου πω ότι οι Κινέζοι αντέδρασαν στους Ρώσους και … >> ,

 

<< Σωστά Έρικ , δεν είναι η στιγμή . Ας συμμετάσχουμε στην τελετή του ιερέα και αυτό που πας να μου πεις , θα το συζητήσουμε πίσω στο ξενοδοχείο >> , είπε ο Μίλαν , διακόπτοντας τα λόγια του Έρικ .

 

Ο ιερέας ξεκίνησε την δέηση και οι συγγενείς άλλοι με σκυμμένο το κεφάλι και άλλοι με κοιτώντας προς το ψηλότερο σημείο του μνημειακού χώρου , θυμούνται τις όμορφες στιγμές που έζησαν με τα πρόσωπα που έχασαν και τις έχουν χαραγμένες στην μνήμη τους . Για τον κάθε έναν από αυτούς οι υπόλοιποι που βρίσκονται γύρω του , τους αισθάνεται σαν πρόσωπα της δικής του οικογένειας . Αυτό είναι το κύριο αποτέλεσμα της πράξης του Μίλαν Προσκαίρο , φτιάχνοντας το μνημείο .

 

Κατά την διάρκεια της δέησης κανείς δεν παρέβη τον όρκο που όλοι ανεξαιρέτως έχουν δώσει , με αποτέλεσμα να μην ακουστεί ούτε το παραμικρό κλάμα . Ο όρος είχε τεθεί από τον Μίλαν αφού ήθελε να αποφύγει την συγκίνηση μερικών προσώπων που βρίσκονται ανάμεσα τους με προχωρημένη ηλικία , καθώς είναι δύσκολη μία ενδεχόμενη περίθαλψη σε αυτόν τον απομακρυσμένο τόπο .

 

<< Πρέπει να βρω την δύναμη να μείνω για πάντα εδώ >> , μονολόγησε ο Μίλαν , χωρίς να γνωρίζει ότι τον ακούει ο Έρικ .

 

<< Τώρα κατάλαβα γιατί η Μπέτυ , με παρακάλεσε να τον συνοδέψω σε αυτή την επίσκεψη . Φαίνεται πως η γυναίκα φοβάται μήπως ο Μίλαν κάνει κάποια απερισκεψία >> , σκέφτηκε ο Έρικ , μόλις άκουσε την φράση του Μίλαν .

 

Ο ιερέας ολοκλήρωνε την τελετή και όλοι περίμεναν να κάνει αυτό που συνηθίζει κάθε χρόνο , βγάζοντας το πετραχήλι του και αφού το ευλογήσει , το τοποθετεί μέσα στον ολόγυρα γυάλινο υποδοχέα του μνημείου . Στην συνέχεια θυμίζει στους παρευρισκόμενους τον λόγο που τον οδηγεί σε αυτή την κίνηση .

 

<< Η δύναμη της πίστης προς τον Θεό , οδηγεί τον άνθρωπο ώστε να βρει την ισορροπία που υπάρχει ανάμεσα στην ζωή και τον θάνατο . Η άφεση του θρησκευτικού αντικειμένου στην θήκη , παρομοιάζει την πίστη μας στον Θεό >> , είναι τα γνωστά πλέον λόγια του ιερέα .

 

<< Αμήν , αμήν >> , απάντησαν με μια φωνή όλοι οι υπόλοιποι .

 

<< Μίλαν ! , τέλειωσε η τελετή >> , είπε ο Έρικ , καθώς τον είδε να κοιτάζει ασάλευτος την περιοχή πίσω από το μνημείο .

 

<< Σκεφτόμουν … >> , είπε βραχνιασμένα ο Μίλαν , χωρίς να ολοκληρώσει τι ήθελε να πει . Ενώ ένα ανεπαίσθητο δάκρυ βγήκε από τα μάτια του .

 

<< Αισθάνεσαι καλύτερα που και φέτος βρέθηκες σε αυτό τον χώρο ; >> , τον ρώτησε ο Έρικ .

 

<< Πρέπει κάποια στιγμή να σου εκμυστηρευτώ , κάτι που σκέφτομαι να κάνω . Θα σε ρωτήσω να μου πεις την γνώμη σου >> , του απάντησε ο Μίλαν , προκαλώντας απορία στον Έρικ .

 

Οι δύο άντρες πλησίασαν τα πρόσωπα της ομάδας που έχουν ανάγκη βοήθειας , για να περπατήσουν στην κατηφοριά μέχρι να φτάσουν στο σημείο που στέκονται οι βαστάζοι δίπλα στα μεταφερόμενα καθίσματα για την επιστροφή .

 

Ο Έρικ πρότεινε σε έναν άντρα και μία γυναίκα , να τους βοηθήσει στο βάδισμα , ενώ και ο Μίλαν πρότεινε το ίδιο στον ηλικιωμένο ιερέα και σε έναν άλλο άντρα της ομάδας .

 

Ο υπεύθυνος της μεταφοράς των συγγενών κάθε φορά είναι ο πρώτος που κατά την επιστροφή πλησιάζει τους βαστάζους , αυτή τη φορά παραδόξως αργοπορεί παραμένοντας στο πλάτωμα του μνημείου , καθώς βλέπει κάτι πρωτόγνωρο που κεντρίζει το ενδιαφέρον του και είναι ο μοναδικός που το παρατήρησε . Η διάφανη γυάλινη θήκη που ο ιερέας τοποθετεί το πετραχήλι μετά το τέλος της τελετής , περιέχει λιγότερα τεμάχια απ' ότι θα έπρεπε να φιλοξενεί και του κίνησε την περιέργεια . Τρομοκρατημένος από το παράδοξο συμβάν θέλησε να ειδοποιήσει και κοίταξε προς το μέρος των υπολοίπων . Τους είδε που έχουν απομακρυνθεί και χωρίς δεύτερη σκέψη , άρχισε να φωνάζει .

 

<< Μίλαν , κύριε Προσκαίροοοο ! , έλα να δεις λείπουν μερικά από τα άγια … >> , από την δυνατή φωνή τον έπιασε ακατάσχετος βήχας και έπιασε με τις παλάμες τον λαιμό του .

 

Ο Μίλαν άκουσε καθαρά τα λόγια του υπεύθυνου και ανήσυχος κοίταξε πίσω προς το σημείο του μνημείου , βλέποντας εκείνον τον άντρα να κρατά τον λαιμό του .

 

<< Με συγχωρείτε , θα επιστρέψω για να σας βοηθήσω >> , είπε στους δύο ηλικιωμένους που συνοδεύει και κατόπιν ζήτησε από τον Έρικ να τον ακολουθήσει έως το μνημείο .

 

Οι δύο άντρες πλησιάζουν το σημείο που βρίσκεται ο υπεύθυνος όσο πιο σύντομα μπορούν , αφού τα πενήντα χρόνια που ο καθένας τους έχει στην "πλάτη" , τους εμποδίζει να κινηθούν γρήγορα .

 

<< Κάποιος μέσα από την θήκη , αφαίρεσε μερικά από τα άγια αντικείμενα >> , τους είπε εκείνος μόλις οι δύο γιατροί τον πλησίασαν σε απόσταση μερικών βημάτων .

 

<< Πόσα θα έπρεπε να βρίσκονται μέσα ; >> , τον ρώτησε αναστατωμένος ο Μίλαν , χωρίς να κρίνει ότι η απάντηση είναι τόσο εύκολη να την σκεφτεί . Η ερώτηση του έκανε μεγάλη εντύπωση στον υπεύθυνο , που δεν άντεξε στο να απαντήσει του Μίλαν με ένα πικρόχολο σχόλιο .

 

<< Είναι εύκολο σε εσάς να βρείτε το νούμερο . Το μνημείο φτιάχτηκε εδώ και δέκα χρόνια . Δέκα τελετές , δέκα άμφια . Τώρα υπάρχουν μόνο τέσσερα >> .

 

Ο Μίλαν δείχνει να τα έχει χαμένα στην σκέψη του και κοιτάζει αμήχανος τον Έρικ που στέκεται δίπλα του .

 

<< Οποιοσδήποτε θα μπορούσε να το κάνει , αρκεί να επισκεφτεί την περιοχή >> , απάντησε ο Έρικ , ανασηκώνοντας ταυτόχρονα τους ώμους θέλοντας να δείξει ότι δεν ξέρει την απάντηση και ότι είπε το πρώτο που του ήρθε στην σκέψη .

 

<< Σε αυτόν τον τόπο δεν φτάνει κανείς , χωρίς να το γνωρίζω >> , είπε ο υπεύθυνος κοιτώντας τον Έρικ .

 

<< Μίλαν ! , δεν είναι κάτι σημαντικό >> , είπε ο Έρικ , στραβομουτσουνιασμένος από το επιθετικό ύφος της απάντησης του υπεύθυνου .

 

<< Δεν το βρίσκω σημαντικό , αλλά είναι περίεργο . Αναρωτιέμαι ποιός να θέλει να αποκτήσει μερικά πετραχήλια και να τα κάνει τι ; και γιατί δεν τα πήρε όλα ; >> , είπε ο Μίλαν κοιτώντας την ανοικτή θήκη .

 

<< Την βρήκες ανοικτή ; >> , ρώτησε ο Έρικ τον υπεύθυνο .

 

<< Ήταν κλειστή από τον ιερέα , τον είδα που την έκλεισε . Ναι , εγώ πάντως την βρήκα κλειστή >> , απάντησε εκείνος με φυσιολογικό ύφος .

 

<< Να ρωτήσουμε τον ιερέα αν θυμάται , να βρήκε ανοικτό το πορτάκι >> , είπε ο Μίλαν .

 

<< Περιμένετε να κλείσω την θήκη και να πάμε στους άλλους >> , πρότεινε ο υπεύθυνος και αφού το έκλεισε , ξεκίνησαν να επιστρέφουν εκεί που τους περιμένουν οι υπόλοιποι .

 

<< Γιατί αποκλείεις να έφτασε κάποιος , που εσύ δεν τον είδες >> , ρώτησε ο Μίλαν τον υπεύθυνο .

 

<< Μου δείχνεται ότι έχετε ξεχάσει ποιος είναι αυτός ο τόπος… >> , του απάντησε εκείνος .

 

<< Τι εννοείς , κύριε Μιχαηλίδης ; >> , τον ρώτησε εκνευρισμένος ο Μίλαν , ενώ είχε σταματήσει να βαδίζει .

 

<< Κοιτάξτε γύρω σας τον θαλάσσιο ορίζοντα και αν βρείτε ένα ελεύθερο σημείο για να περάσει ένα σκάφος χωρίς να το δει κανείς , τότε το συζητάμε >> , απάντησε ο υπεύθυνος .

 

Οι δύο γιατροί έκαναν αυτό που τους πρότεινε ο Μιχαηλίδης και από το ύψωμα που βρίσκονται ατένισαν την τεράστια θαλάσσια περιοχή , μέχρι το βλέμμα τους να συναντήσει το απέναντι κατοικημένο νησί . Αυτό που αντικρίζουν τους εκπλήσσει καθώς στην περιοχή που παρατηρούν υπάρχουν δεκάδες πλοία σε τακτές αποστάσεις το ένα από το άλλο και σε συγκεκριμένη απόσταση από την ακτή .

 

<< Γιατί συμβαίνει αυτό ; >> , ρώτησε με ψύχραιμη σκέψη ο Έρικ , τον Μιχαηλίδη .

 

<< Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να πατήσει την γη αυτού του τόπου . Γι αυτό σας είπα ότι κανείς δεν έρχεται εδώ χωρίς να το ξέρω . Αυτή τη στιγμή παρατηρητές πάνω στα πλοία , μας κοιτούν . Εμάς και τους υπόλοιπους που φτάσαμε για την τελετή . Έχω λάβει ειδική άδεια για την κατασκευή του μνημείου και για τις ετήσιες επισκέψεις σας . Κύριε Μίλαν σας το έχω πει , όμως μέσα στην στεναχώρια σας δεν δώσατε σημασία >> , είπε ο Μιχαηλίδης προς τους δύο άντρες .

 

<< Ο τόπος είναι υπό προστασία >> , σχολίασε ο Έρικ .

 

<< Ο τόπος έχει χαρακτηριστεί ως αποκλεισμένος . Κάτι σαν απόρρητο >> , συμπλήρωσε με νόημα ο Μιχαηλίδης .

 

<< Τι πλοία είναι ; >> , ρώτησε ο Έρικ .

 

<< Είμαι γέννημα θρέμμα στην περιοχή και επαγγελματίας ψαράς . Τα πλοία είναι της Ελληνικής ακτοφυλακής και μερικά του Ελληνικού πολεμικού ναυτικού . Τα γνωρίζω με το όνομα τους . Εδώ και δέκα χρόνια που περιπολούν , βλέπω το σχήμα τους και καταλαβαίνω πιο σκάφος είναι . Εμείς οι ψαράδες καταστραφήκαμε από αυτό που συνέβη στην περιοχή μας . Χάσαμε την περιοχή που ψαρεύαμε και ο τουρισμός που πιστεύαμε ότι θα έφτανε για να δει την περιοχή , δεν μπορεί να έρθει λόγω του αποκλεισμού >> , είπε με πίκρα ο Μιχαηλίδης .

 

<< Πάμε κοντά στους υπόλοιπους , γιατί θα έχουν αρχίσει να ανησυχούν >> , τους πρότεινε ο Μίλαν και συνέχισαν να κατηφορίζουν με προσοχή την πλαγιά , πάντα όμως μέσα στο διαμορφωμένο πέτρινο μονοπάτι που προσφέρει σίγουρο πάτημα απέναντι στον παγετό .

 

Οι υπόλοιποι από την ομάδα τους υποδέχονται με έναν καταιγισμό ερωτήσεων σχετικά με αυτό που συνέβη στην περιοχή του μνημείου .

 

<< Τι συνέβη εκεί πάνω και σας έκανε να καθυστερήσετε ; >> , τους ρώτησε ο ιερέας .

 

<< Πάτερ , θέλω να μας πεις , εάν παρατήρησες κάτι στην θήκη με τα άμφια , που σου έκανε εντύπωση >> , ρώτησε ο Μιχαηλίδης τον ηλικιωμένο ιερέα .

 

<< Τέκνο μου , δεν καταλαβαίνω τι εννοείς . Όλα ήταν κανονικά , όπως δέκα χρόνια τώρα που κάνω την ετήσια τελετή στην μνήμη των νεκρών >> , απάντησε απορημένος ο ιερέας .

 

<< Πάτερ , πρόσεξες αν το πορτάκι της θήκης ήταν κλειστό ή ανοικτό ; >> , τον ρώτησε ο Μιχαηλίδης

 

Ο ιερέας δεν απάντησε αμέσως προσπαθώντας να φέρει στην σκέψη του , τις στιγμές λίγο μετά την ολοκλήρωση της τελετής .

 

<< Δεν θυμάμαι , τέκνο μου . Πάντως δεν παρατήρησα κάτι που εντυπωσιακό . Γιατί όμως με ρωτάτε κάτι που δεν καταλαβαίνω τον λόγο >> , είπε ο ιερέας .

 

<< Σε ρωτώ γιατί λείπουν μερικά από τα άμφια της τελετής , που αφήνεις κάθε χρόνο >> , του απάντησε ο Μιχαηλίδης .

 

<< Χριστέ μου ! . Μέγα το έλεος Σου >> , μονολόγησε αγχωμένος ο ιερέας και ταυτόχρονα έκανε τον σταυρό του , ενώ ανασήκωσε το ράσο του και φίλησε ευσπλαχνικά τον σταυρό που κρέμεται από την αλυσίδα .

 

<< Δεν υπάρχει λόγος να καθυστερήσουμε άλλο . Ετοιμαστείτε να σας σηκώσουν στους ώμους οι άντρες μου . Η υπόλοιπη διαδρομή μέχρι την ακτή , είναι δύσκολή και θα μας πάρει χρόνο >> , πρότεινε ο Μιχαηλίδης στους υπόλοιπους . Οι βαστάζοι ετοιμάστηκαν να σηκώσουν τα καθίσματα των επισκεπτών του μνημείου , μετά το φωνητικό σήμα από τον Μιχαηλίδη .

 

Σε λίγο η ομάδα των βαστάζων συγχρονισμένα σήκωσε τα ξύλινα αντικείμενα που πάνω τους κάθονται οι επισκέπτες και ξεκίνησε να βαδίζει αργά και προσεκτικά πάνω στον παγετό .

 

Το πλοιάριο που τους περιμένει στην ακτή είναι πρώην ψαροκάικο από το κοντινό νησί , που χρησιμοποιεί ο Μιχαηλίδης από τον πρώτο χρόνο των επισκέψεων τους στο μνημείο . Ο συνδυασμός των τριών χρωμάτων του κόκκινου , του γαλάζιου και του πράσινου με τα οποία είναι βαμμένο το ψαροκάικο , συνδυάζονται άριστα με το λευκό που κυριαρχεί πάνω στο σκαρί . Δεμένο στέκεται καρτερικά ανάμεσα στους βράχους της ακτής , που του προσφέρουν απάγκιο από τους ανέμους που συνήθως νέμονται την θαλάσσια περιοχή . Ο ναύτης βοηθός του Μιχαηλίδη όταν είδε την ομάδα των βαστάζων να πλησιάζει , ετοιμάστηκε να θέσει σε λειτουργία τον ντήζελ κινητήρα του ψαροκάικου , σύμφωνα με τις οδηγίες που του έχει δώσει ο καπετάνιος του . Η μηχανή πήρε εύκολα μπρος και μόνο τότε ο ναύτης ένοιωσε την άνεση του χρόνου που έχει , μέχρι να φτάσει στο σκαρί η ομάδα των βαστάζων . Ο ίδιος γνωρίζει το άγχος που έχει ο καπετάνιος του , ο Μιχαηλίδης , για να λειτουργήσουν όλα καλά μέχρι και την επιστροφή τους στην Μεγίστη .

 

Ο ναύτης κοιτάζει την γύρω θαλάσσια περιοχή και με ευκολία αναγνωρίζει την ταυτότητα του κάθε γκριζόχρωμου σκάφους που υπάρχει εκεί . Τον έχει μυήσει σε αυτό ο ίδιος ο Μιχαηλίδης , καθώς τον προορίζει για καπετάνιο του ψαροκάικου του , όταν ο ίδιος θα βγει στην σύνταξη . Δεν έχει γιό να του δώσει το σκαρί , αφού ο Θεός του χάρισε δύο κόρες που είναι άριστες σύζυγοι , μα μισούν την θάλασσα , όσον ο διάολος το λιβάνι .

 

Οι περισσότεροι από τους συγγενείς των νεκρών γνωρίζουν ότι από την στιγμή που θα μπουν μέσα στο ψαροκάικο του Μιχαηλίδη , θα χρειαστούν μισή ώρα πλου μέχρι το εξαίσιο λιμάνι της Μεγίστης , όπου θα αποβιβαστούν . Επίσης είναι γνώστες από τον πρώτο χρόνο πως με την επιστροφή τους οι κάτοικοι του νησιού θα τους παραθέσουν το καθιερωμένο δείπνο στην κεντρική πλατεία και αργότερα θα επιστρέψουν για ανάπαυλα στο μικρό ξενοδοχείο , που την ίδια ημερομηνία κάθε χρονιάς είναι ρεζερβέ για εκείνους , με έξοδα της δημαρχίας του νησιού . Οι κάτοικοι με αυτόν τον τρόπο συμπάσχουν στον πόνο των συγγενών , που έχασαν τα προσφιλή τους πρόσωπα στο αεροπορικό δυστύχημα που συνέβη στην περιοχή τους . Αυτή δε η ετήσια συνάντηση τους είναι πολύ σημαντική για τους κατοίκους , αφού για τους περισσότερους ισχύει η άποψη ότι έχουν σχεδόν όμοιο πόνο με αυτόν που έχουν οι συγγενείς των νεκρών .

 

Καθώς η παγκόσμια γνωστή εδώ και δέκα χρόνια πρωτόγνωρη εδαφική αλλαγή στην περιοχή τους έγινε η αιτία για τους άλλους να πεθάνουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα και στους ίδιους να αποκλειστεί η περιοχή και να χάσουν τα εισοδήματα τους από το ψάρεμα και τον τουρισμό .

 

<< Ναύτη , λύσε τους κάβους για να φύγουμε >> , είπε με δυνατή φωνή ο Μιχαηλίδης , προς τον βοηθό του στο ψαροκάικο .

 

<< Λύνω κάβους >> , απάντησε το ίδιο δυνατά ο νεαρός και κατόπιν το "Γλαροπούλι" έβγαλε μία μελανί ποσότητα καπνού από την εξάτμιση της μηχανής του , καθώς ο Μιχαηλίδης μετακίνησε βάναυσα τον μοχλό του γκαζιού , θέλοντας να αποκλείσει κάθε περίπτωση να κτυπήσει το σκάφος στα κοντινά βράχια . Η θαλάσσια αύρα που μετακινείται από έναν χαμηλής έντασης άνεμο , σκόρπισε με μιας τον μαύρο καπνό από την εξάτμιση , που είχε δυσαρεστήσει τους επιβάτες του ψαροκάικου , χαρίζοντας τους απλόχερα το ανάλαφρο άρωμα του Ελληνικού πελάγους . Ο βαρύτονος και ρυθμικός ήχος της μηχανής καλύπτει κάθε συζήτηση των επιβατών , που ξεπερνώντας προσωρινά την θλίψη τους προσπαθούν να ανταλλάξουν τις εντυπωσιακές εικόνες που οι περισσότεροι από αυτούς αντικρίζουν στην περιοχή για πολλοστή φορά .

 

Τα λιγοστά μίλια της απόστασης μέχρι την είσοδο στο λιμάνι της Μεγίστης καλύφθηκαν σύντομα , γεγονός που παρατηρήθηκε από το πλήρωμα της Ελληνικής ακταιωρού με το όνομα "Δωδεκάνησα" , καθώς είναι η μέρα που το συγκεκριμένο σκάφος έχει την ευθύνη της παρακολούθησης του ψαροκάικου με τους επισκέπτες του μνημείου . Ο κύριος λόγος που συμβαίνει αυτό είναι η προστασία των αλλοδαπών επιβατών από κάποιο ατύχημα , αφού η θαλάσσια περιοχή είναι ανοικτή και με απρόβλεπτα καιρικά φαινόμενα .

 

Στην αριστερή προβλήτα της Μεγίστης περιμένει το "Γλαροπούλι" ένας ηλικιωμένος άντρας παλιός θαλασσινός , για να βοηθήσει στο δέσιμο των κάβων του ψαροκάικου . Το πρόσωπο του έχει βαθιές χαραματιές από την πολύχρονη και κοπιαστική επαφή του με την θάλασσα . Έχει αποφασίσει να προσφέρει τις υπηρεσίες του για την εξυπηρέτηση των ξένων επισκεπτών του μνημείου , στο νησί που μεγάλωσε ο ίδιος και τα παιδιά του . Είναι ο πατέρας του Μιχαηλίδη που αυτή την στιγμή εκτελεί χρέη "τιμονιέρη" και κατευθύνει το "Γλαροπούλι" μέσα στην αγκαλιά της Μεγίστης .

 

<< Γερόλυκε ! , άρπαξε γερά τον κάβο και "δώστου" να καταλάβει … >> , φώναξε αστειευόμενος ο ναύτης από το "Γλαροπούλι" , προς τον ηλικιωμένο . Ο νεαρός ναύτης τον γνωρίζει καλά και από αυτόν έχει αποκτήσει τις ναυτικές γνώσεις του , που θα τις ζήλευαν ακόμη και οι απόφοιτοι ναυτικών σχολών . Παρ 'όλη την ηλικία του ο πατέρας Μιχαηλίδης πιάνει τον κάβο της πλώρης που εκσφενδόνισε ο ναύτης , με απίστευτη μαεστρία και αμέσως τον προσδένει στο σιδερένιο άγκιστρο της προβλήτας . Κατόπιν με γοργά βήματα πλησιάζει στην πλευρά της πρύμνης του ψαροκάικου καθώς αυτό πλευρίζει και περιμένει τον αντίστοιχο κάβο που θα του "στείλει" ο γιός του . Ήδη στο ξεκάθαρο μυαλό παρά τα χρόνια του καθώς περιμένει , γνωρίζει την επόμενη κίνηση που θα πρέπει να κάνει και που είναι η τοποθέτηση της σκάλας αποβίβασης , στο κατάλληλο σημείο . Ο ηλικιωμένος έχει πάθος με την θάλασσα και ότι σχετίζεται με αυτήν , όπως η εξυπηρέτηση στην αποβίβαση των επιβατών από το "Γλαροπούλι" .

 

Ο χαρακτηρισμός "χειρούργος" που του έχουν αποδώσει όλοι οι κάτοικοι του νησιού του , δεν απέχει από την πραγματικότητα για τον χαρακτήρα του . Το επόμενο δυνατό του χαρακτηριστικό είναι η γνώση των Αγγλικών που έχει , πράγμα σπάνιο για άνθρωπο της ηλικίας του . Όμως οξύμωρο είναι το γεγονός ότι δεν κατάφερε να τελειώσει το δημοτικό σχολείο , αφού οι οικονομικές ανάγκες τις πατρικής του οικογένειας , στάθηκαν εμπόδιο για τις σπουδές σε αυτό που ήθελε από τότε που θυμάται τον εαυτό του και που δεν είναι άλλο από την ιατρική . Έτσι , για τους κατοίκους της νήσου Μεγίστης δεν φαντάζει παράξενη η αληθινή αγάπη που έχει στο πρόσωπο του ερευνητή-καρδιοχειρουργού Μίλαν Προσκαίρο .

 

<< Giasou nafti ! , mister Mικαλίντις… . My friend >> , φώναξε δυνατά ο Μίλαν μέσα από το "Γλαροπούλι" , απευθυνόμενος στον πατέρα Μιχαηλίδη που στέκεται στην προβλήτα.

 

Τα πυκνά γκρίζα γένια του ηλικιωμένου ναυτικού δεν ήταν ικανά να κρύψουν το εντυπωσιακό χαμόγελο του απέναντι στις ευχές του Μίλαν , ενώ αμέσως τις ανταποδίδει στον καλό του φίλο .

 

<< Μίλαν ! , I don’t see you the morning . Hellow !! , the gεorgia wait you in my house . Kαλώς ήρθες , καλέ μου φίλε >> , είπε ο πατέρας Μιχαηλίδης κρατώντας ψηλά και τα δύο του χέρια .

 

Το "Γλαροπούλι" είναι έτοιμο να αποχαιρετήσει με τον ίδιο τρόπο τους "ανθρώπους του μνημείου" , όπως τους αποκαλούν όλοι οι Έλληνες κάτοικοι της νήσου Μεγίστης . Μόλις ολοκληρωθεί η αποβίβαση τους θα ηχήσει η ναυτική κόρνα του επί μακρόν , μέχρι να μάθουν όλοι πάνω στο μικρό νησί πως πρέπει να ετοιμαστούν για την καθιερωμένη προσέλευση τους στο κέντρο του λιμανιού , καθώς θα συμμετάσχουν στο παραδοσιακό γλέντι προς τιμή των συγγενών του μνημείου .

 

Όταν όλοι οι επιβάτες βγήκαν από το ψαροκάικο ο νεαρός ναύτης του τράβηξε το σχοινί της κόρνας και τότε η εκκωφαντική ανάσα της δημιούργησε πανδαιμόνιο στην περιοχή του λιμανιού .

 

Οι μεγαλύτεροι στην ηλικία αλλά και όσοι συμμετέχουν για πρώτη φορά δείχνουν να ενοχλούνται από τον δυνατό ήχο της κόρνας , αλλά προσπαθούν χαμογελαστοί να κλείσουν τα αυτιά τους για να γλυτώσουν από την ένταση του ήχου .

 

Έχει δημιουργηθεί μία μεγάλη παρέα στον χώρο της προκυμαίας από κατοίκους του νησιού , τους συγγενείς του μνημείου και ανθρώπων των τοπικών αρχών , όπου όλοι τους νοιώθουν ευχάριστα γνωρίζοντας την αξία αυτής της συνάντησης τους .

 

Την χαρούμενη ατμόσφαιρα μεγιστοποιεί η εμφάνιση της τοπικής μπάντας οργάνων , που περιμένει να αναλάβει τον ρόλο της αμέσως μετά την σιγή της κόρνας του ψαροκάικου . Τότε ξεκινούν οι ήχοι από τα παραδοσιακά όργανα και το πλήθος προετοιμάζεται για ένα ακόμη τρικούβερτο γλέντι .

 

Όμως όλοι γνωρίζουν ότι οι συγγενείς του μνημείου θα αποτραβηχτούν για ανάπαυση λίγων ωρών στο κατάλυμα τους και κατόπιν θα επιστρέψουν για να συμμετάσχουν στο προς τιμήν τους γλέντι .

 

Ο Μίλαν συστήνει τον Έρικ στον πατέρα Μιχαηλίδη και μετά οι τρεις τους κατευθύνονται στο σπίτι του ηλικιωμένου για να φιλευτούν από την Γεωργία , την σύζυγο του . Ο Μίλαν γνωρίζει την αναπηρία της κυρά-Γεωργίας και για μία ακόμη φορά προσπαθεί να εξηγήσει στον ηλικιωμένο φίλο του , ότι δεν πρέπει να γίνει αυτό .

 

<< Δεν ακούω τίποτα . Θέλει να σε δει . Ούτε κουβέντα >> , του απάντησε ο Μιχαηλίδης .

 

<< Επίσης θέλω να την δω . Σου μιλώ για τις ετοιμασίες που ξέρω ότι έχει κάνει εκείνη >> , του διευκρίνισε ο Μίλαν .

 

<< Δεν τα έκανε μόνη της . Το ξέρεις ότι την βοηθούν οι γειτόνισσες της >> , είπε ο ηλικιωμένος πρώην ναυτικός .

 

<< Με φέρνεις σε δύσκολη θέση >> , του είπε ο Μίλαν .

 

<< Σε δύσκολη θέση θα έρθεις αν τολμήσεις εσύ και ο φίλος σου ο Έρικ , να μην δοκιμάσετε τις λιχουδιές της … >> , του είπε ο Μίλαν .

 

Η πόρτα του σπιτιού είναι ανοικτή και ο ηλικιωμένος Μιχαηλίδης σπρώχνει με ευγένεια τον Μίλαν και τον Έρικ , να μπουν πρώτοι στο εσωτερικό του . Η στιγμή της συνάντησης του Μίλαν με την κυρά-Γεωργία είναι συγκλονιστική . Ο Μίλαν δρασκελίζει γρήγορα την απόσταση που τον χωρίζει από εκείνη , ενώ ο Έρικ τον ακολουθεί διστακτικά στα βήματα του .

 

Ο ψηλόσωμος Αμερικανός σκύβει με ευλάβεια πάνω στο κρεβάτι που είναι γραφτό της να ζει τα τελευταία χρόνια ζωής της και κλαίγοντας την αγκαλιάζει , ενώ κάθεται αργά στο κρεβάτι για να την αγκαλιάσει πιο καλά . Η κυρά-Γεωργία κλαίει από χαρά που ο Θεός την αξίωσε να τον συναντήσει για μία ακόμη φορά πριν φύγει από την ζωή , όπως η ίδια λέει στους δικούς της .

 

<< Εύχομαι ο Θεός να σε έχει για πάντα καλά . Σε αγαπάω πολύ >> , της είπε κλαίγοντας στα Αγγλικά , γνωρίζοντας ότι ο ηλικιωμένος Μιχαηλίδης θα της μεταφράσει τα λόγια του .

 

Εκείνη άκουσε την μετάφραση από τον άντρα της και είπε .

 

<< Πες του ότι δεν θέλω να τον βλέπω να κλαίει και ότι τον αγαπάω σαν γιό μας >> .

 

Ο Μίλαν την χάιδεψε στο πρόσωπο κα της είπε .

 

<< Ο αγαπημένος φίλος μου και άντρας σου , μου είπε ότι έχεις μία έκπληξη για μένα >> .

 

Εκείνη κοίταξε κατάματα τον άντρα της και αφού σιγουρεύτηκε από το βλέμμα του , ότι δεν έχει προ ιδεάσει τον Μίλαν , του είπε .

 

<< Μίλαν . Η μεγαλύτερη εγγονή μου είναι έγκυος και σε λίγο θα γεννήσει ένα κορίτσι . Με δική μου απόφαση που την δέχτηκαν όλοι οι δικοί μου , το παιδί αυτό θα βαπτιστεί με το όνομα Αλίνα . Θέλω να μου πεις αν σε ενοχλεί να πραγματοποιήσω την επιθυμία μου , που είναι επιθυμία όλης της οικογένειας μου >> .

 

Ο ηλικιωμένος Μιχαηλίδης μετάφρασε τα λόγια της γυναίκας του στον Μίλαν και τότε ο Αμερικανός συγκλονισμένος από τα λόγια της ανάπηρης γυναίκας , ακούμπησε τις παλάμες στο πρόσωπο του και προσπάθησε να κρύψει το κλάμα από την συγκίνηση του , χωρίς όμως να το καταφέρει .

 

Ο Έρικ αφού αντάλλαξε χαιρετισμό με την κυρά-Γεωργία , πλησίασε τον Μίλαν και ακούμπησε το κεφάλι του στον ώμο του φίλου του , καθώς δεν άντεξε την συγκινητική ατμόσφαιρα που επικρατεί μέσα στο δωμάτιο . Εξάλλου είχε και ο ίδιος ακούσει το όνομα Αλίνα , που γνωρίζει τι σημαίνει για τον Μίλαν , από το στόμα της ανάπηρης γυναίκας και αυτό τον έκανε να καταλάβει ότι η επιθυμία της γυναίκας αυτής , άγγιξε τα φυλλοκάρδια του Μίλαν .

 

<< Δέχομαι ανεπιφύλακτα την πρόταση και θέλω να μου πείτε την ημερομηνία της βάπτισης της Αλίνα . Θέλω να είμαι παρόν ! >> , απάντησε ο Μίλαν κοιτώντας δακρυσμένος την κυρά-Γεωργία .

 

<< Γυναίκα ο Μίλαν δέχεται να βαπτίσει εκείνος την εγγόνα μας ! >> , της είπε ο Μιχαηλίδης , παίρνοντας την πρωτοβουλία να μπει "σφήνα" ανάμεσα στην συννενόηση της γυναίκας του με τον Μίλαν .

 

<< Θέλει να το βαφτίσει ο ίδιος ; . Αυτό είναι ότι καλύτερο για μας ! >> , απάντησε εκείνη .

 

<< Μίλαν ! , η γυναίκα μου θέλει να βαπτίσεις εσύ την εγγόνα μας >> , είπε ο Μιχαηλίδης .

 

<< Δέχομαι ! . Το θεωρώ τιμητικό να μπω στην οικογένεια σας >> , απάντησε ο Μίλαν .

 

<< Η κυρά-Γεωργία θέλει τώρα να πάρετε μαζί σας όσες λιχουδιές θέλετε πάνω από το τραπέζι και να επιστρέψετε στο ξενοδοχείο σας για να ξεκουραστείτε . Σας περιμένει το γλέντι του νησιού μας και θα πρέπει να έχετε δυνάμεις >> , είπε προς τους δύο άντρες , ο Μιχαηλίδης και έπιασε δύο βαθιά πιάτα από το ντουλάπι , αρχίζοντας να τοποθετεί διάφορα γλυκίσματα για να τα πάρουν μαζί τους .

 

Λίγο αργότερα ο Μιχαηλίδης τους συνόδεψε μέχρι το λιλιπούτειο ξενοδοχείο που διαμένουν και τους ευχήθηκε καλή ξεκούραση και αντάμωση σε λίγες ώρες .

 

Το λιμάνι της Μεγίστης έχει υποδεχτεί τις δύο πυραυλακάτους του Ελληνικού πολεμικού ναυτικού , τα οποία είχαν ζητήσει οι κάτοικοι μέσω του δημάρχου τους για να συμμετάσχουν στο γλέντι που είναι αφιερωμένο προς τιμήν των συγγενών του μνημείου . Η διοίκηση του Ελληνικού στόλου ανταποκρίθηκε άμεσα στο αίτημα των κατοίκων και τώρα τα δύο πλοία έχουν αγκυροβολήσει στο κέντρο του λιμανιού , ενώ σε λίγο που θα βραδιάσει ο εορταστικός φωτισμός τους με τα δεκάδες λευκά φώτα από την πλώρη έως το πιο ψηλό ιστό και εν συνεχεία έως την πρύμνη τους , θα προσδώσουν επισημότητα στην εκδήλωση των κατοίκων .

 

 

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ...

[Mesmer]

Ενδιαφέρουσα ιστορία, αλλά με άφησε να περιμένω, καθώς το πρώτο της μέρος τελειώνει πολύ απότομα. Επειδή, λοιπόν, εδώ έχουμε μόνο ένα κομμάτι της ιστορίας, όπου παρουσιάζονται τα αρχικά γεγονότα, θα εστιάσω σε ορισμένα τεχνικά θέματα κι όχι τόσο στην ιστορία.

 

Πρέπει να αποφασίσεις σε τι χρόνο θέλεις να γράψεις την ιστορία. Ξεκινάς με αόριστο, ενδιάμεσα πετάς από κανέναν ενεστώτα και στο τέλος το γυρνάς εντελώς στον ενεστώτα. Επέλεξε έναν από αυτούς.

 

Εκείνος ο όρκος που πήραν οι συγγενείς των θυμάτων, να μην κλαίνε όταν βρίσκονται στο μνημείο, δεν είναι και πολύ δικαιολογημένος. Και είναι πολύ δύσκολο να πνίξεις την θλίψη με το έτσι θέλω. Έτσι κι αλλιώς, ο λόγος που πήγαιναν εκεί ήταν για θρηνήσουν τους αδικοχαμένους τους. Δεν υπάρχει λόγος για τέτοια εγκράτεια. Επίσης, στο παρόν σημείο, δεν βλέπω να εξυπηρετεί με κάποιον τρόπο την πλοκή της ιστορίας.

 

Αναφέρεις πως το σημείο του μνημείου παρακολουθείται από δεκάδες πλοία, ώστε να μην πλησιάζει κανένας εκεί. Σε καμία περίπτωση δεν θα χρησιμοποιούνταν τόσα πλοία αποκλειστικά γι' αυτόν το σκοπό. Θα χαρακτηριζόταν η περιοχή απαγορευμένη κι από εκεί και πέρα θα γίνονταν τακτικές περιπολίες από σκάφη του Λιμενικού (βέβαια, αυτό χωρίς να γνωρίζω πώς έχει η κατάσταση στην Ελλάδα του 2031, αλλά δεν πιστεύω ότι θα έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα προς αυτόν τον τομέα). Επίσης, υπάρχουν ραντάρ του Λιμενικού που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον έλεγχο ορισμένων περιοχών. Απ' ό,τι κατάλαβα, εσύ απλά ήθελες να ξεκαθαρίσεις ότι κανείς δεν πλησίασε το σημείο του μνημείου, κι ότι κάτι περίεργο συμβαίνει εκεί. Αλλά ακόμη κι αν αφήσεις ανοιχτό το ενδεχόμενο να ήρθε κάποιος απ' έξω, μπορείς ακόμη να μας αιφνιδιάσεις με την ύπαρξη κάποιων μεταφυσικών στοιχείων στο χώρο, αν εκεί θέλεις να το πας.

 

Λες ότι ο χώρος του μνημείου αποτελεί «απόρρητο». Μάλλον εννοείς «άσυλο» ή «άβατο». Καλύτερα «άσυλο».

 

Θα περίμενα η σχέση του γιου Μιχαηλίδη να είναι πιο στενή με τον Πρόσκαιρο, αφού απ' ό,τι φαίνεται, με τον πατέρα του είναι πολύ δεμένοι.

 

Και για να μη μείνω μόσο σε παρατηρήσεις, να πω ότι η γραφή σου είναι αρκετά ξεκούραστη και διαβάζεται εύκολα. Η ιστορία κυλάει σχετικά ομαλά, αν και σε κάποια σημεία μου έπεσαν λίγες περισσότερες οι πληροφορίες καθώς και η απότομη αλλαγή της οπτικής γωνίας της αφήγησης.

 

Άυτά από μένα. Καλή συνέχεια!

Edited May 27, 2011 by Mesmer

[newbook]

Αγαπητέ Άγγελε , ευχαριστώ για τις υποδείξεις σου . Θέλω να σου πω ότι το μέρος του κειμένου που διάβασες , δεν είναι το α' μέρος . Απλά έστειλα μερικές από τις πρώτες σελίδες του "Υπόθεση Μίλαν Προσκαίρο" και κάποια στιγμή θα στείλω και άλλες . Πάντως ευχαριστώ . Θέλω να μου πεις με τι ασχολείσαι και επιθυμώ να έχουμε μιά συνομιλία περί της συγγραφής και όχι μόνο .

 

Στο επανιδείν .