Naroualis Posted April 30, 2011 Share Posted April 30, 2011 (edited) Εφόσον δεν το έκανε ο ίδιος, αναλαμβάνω εγώ, η κίσσα του ελληνικού φανταστικού, να ανοίξω τόπικ για τη συλλογή διηγημάτων του συφορουμίτη μας. Το διάβασα πριν από μερικές μέρες κι είμαι στη μέση της λεπτομερούς κριτικής, αλλά θα ήθελα να ξεκινήσει κανένας άλλος που να το 'χει διαβάσει. Ο Αντώνης ίσως; Ε, φανταστικέ Μιζεράτορα; Εδίτιον το επεξηγηματικόν: Προσθήκη εξώφυλλου και διορθώσεις ελεεινών ορθογραφικών τυπογραφικών λαθών. Edited May 1, 2011 by Naroualis Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted April 30, 2011 Share Posted April 30, 2011 Ερώτηση: Το βιβλίο το βρήκες σε βιβλιοπωλείο εδώ, Ευθυμία, ή το παρήγγειλες από το Internet; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Andkand Posted April 30, 2011 Share Posted April 30, 2011 (edited) Naroualis σε ευχαριστώ για την πολύ μεγάλη τιμή που μου κάνεις, να ανοίξεις topic για το βιβλίο μου! Πιο πολύ φυσικά σε ευχαριστώ που μπήκες στον κόπο να το διαβάσεις… Εγώ φυσικά, εκτός από το γεγονός ότι το έχω γράψει, το έχω διαβάσει κι’ όλλας μερικές φορές J. Αν θέλεις να συζητήσουμε κάτι πάνω σε αυτό, πολύ ευχαρίστως θα χαρώ ιδιαιτέρως να ακούσω την άποψή σου για το βιβλίο μου! . Μερικές κριτικές του κυκλοφορούν ήδη και στο διαδίκτυο. Tiessa, σε βιβλιοπωλείο θα δυσκολευτείς να το βρεις (αν νοιώθεις τυχερή δοκίμασε τον Ιανό). Από όποιο σοβαρό βιβλιοπωλείο το ζητήσεις πάντως μπορούν να σου το φέρουν αφού όλοι ξέρουν τον προμηθευτή στην Αθήνα. Από το διαδίκτυο, επίσης θα το βρουν και θα σου το φέρουν. Στην εσχάτη περίπτωση επικοινωνήστε μαζί μου Και μια πληροφορία: Ετοιμάζομαι να ανεβάσω ένα από τα διηγήματά του βιβλίου στο forum! Edited April 30, 2011 by andlib Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kafka Posted April 30, 2011 Share Posted April 30, 2011 Και μια πληροφορία: Ετοιμάζομαι να ανεβάσω ένα από τα διηγήματά του βιβλίου στο forum! Και πολύ καλά θα κάνεις, σίγουρα θα το διαβάσω Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted April 30, 2011 Share Posted April 30, 2011 Ευθυμία, περιμένουμε την κριτική σου. Εγώ το έχω στη λίστα με τα επόμενα βιβλία προς αγορά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted April 30, 2011 Share Posted April 30, 2011 Ετοιμάζομαι να ανεβάσω ένα από τα διηγήματά του βιβλίου στο forum! Αυτό είναι μια πολύ καλή ιδέα για να πάρουμε μια γεύση από το βιβλίο, βεβαιώσου όμως πρώτα ότι δεν θα έχεις πρόβλημα με τον εκδότη σου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Andkand Posted April 30, 2011 Share Posted April 30, 2011 Ετοιμάζομαι να ανεβάσω ένα από τα διηγήματά του βιβλίου στο forum! Αυτό είναι μια πολύ καλή ιδέα για να πάρουμε μια γεύση από το βιβλίο, βεβαιώσου όμως πρώτα ότι δεν θα έχεις πρόβλημα με τον εκδότη σου. Αυτό ξεκαθαρίζω τώρα... ;) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Andkand Posted May 1, 2011 Share Posted May 1, 2011 (edited) Ετοιμάζομαι να ανεβάσω ένα από τα διηγήματά του βιβλίου στο forum! Αυτό είναι μια πολύ καλή ιδέα για να πάρουμε μια γεύση από το βιβλίο, βεβαιώσου όμως πρώτα ότι δεν θα έχεις πρόβλημα με τον εκδότη σου. Αυτό ξεκαθαρίζω τώρα... ;) Λοιπόν, η υπόθεση έχει ως εξής: Ζήτησαν από ένα λογοτεχνικό περιοδικό να δημοσιεύσουν ένα από τα 12 διηγήματα του βιβλίου «Το τρομακτικό μυστικό του Αϊνστάιν: αλλόκοτα διηγήματα». Αποφασίσαμε να τους στείλουμε το συγκεκριμένο, όχι επειδή είναι το καλύτερο ή το αντιπροσωπευτικότερο του βιβλίου, αλλά κυρίως επειδή είχε την έκταση που ζητούσε το περιοδικό. Το κάναμε επειδή το θεωρήσαμε τιμητικό για το βιβλίο αλλά και επειδή το είδαμε σαν διαφήμιση. Δε νομίζω ότι θα είναι σωστό να δημοσιεύσουμε και κάποιο άλλο ηλεκτρονικά, σύντομα… Το διήγημα που στείλαμε είναι το «Σχολική εκδρομή» το οποίο μόλις ανέβασα και στο forum: http://community.sff.gr/topic/13251-%cf%83%cf%87%ce%bf%ce%bb%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b5%ce%ba%ce%b4%cf%81%ce%bf%ce%bc%ce%ae/page__pid__180711?do=findComment&comment=180711 Δικό σας... Edited May 1, 2011 by andlib Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted May 1, 2011 Author Share Posted May 1, 2011 Τα σχόλιά μου είναι on the making, γιατί θέλω να είμαι λίγο πιο λεπτομερής. Το βιβλίο το ζήτησα στην Πρωτοπορία, μου είπαν ότι μόλις πριν από μισή ώρα (!) είχαν πουλήσει το τελευταίο τους αντίτυπο και τους παράγγειλα ένα, το οποίο μάλιστα έφτασε μία ή δύο μέρες αργότερα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted May 1, 2011 Share Posted May 1, 2011 andlib, Naroualis, ευχαριστώ για την ενημέρωση. Θα αναθέσω την αποστολή εύρεσης στον άντρα μου που είναι ο ειδικός "βιβλιοξετρυπωτής" της οικογένειας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted May 1, 2011 Author Share Posted May 1, 2011 Πάμε τα αναλυτικά σχόλια που έταξα: Το τρομακτικό μυστικό του Αϊνστάιν: Ξεκινάμε με μια ιστορία τρόμου με παλαιομοδίτικο στυλ και παλιομοδίτικο περιεχόμενο. Ωραία, λέω μέσα μου, ό,τι μου αρέσει περισσότερο. Κι ενώ η γλώσσα είναι στρωτή και η πλοκή πηγαίνει βήμα το βήμα προς μια όμορφα φρικιαστική αποκάλυψη… η «των τοιούτων παθημάτων κάθαρσις» έρχεται χλιαρά και το διήγημα τελειώνει. Ή μάλλον δεν τελειώνει. Ακολουθείται από μισή σελίδα πληροφορία, που κατ’ εμέ, θα χωρούσε άνετα μέσα στο διήγημα και θα έκανε το τρόμο ισχυρότερο. Αμάρ: Χαριτωμένη ιδέα, που προσωπικά δε θα τη χαρακτήριζα αλλόκοτη, αλλά μάλλον πιο πραγματική κι από πραγματική, και τραγική επίσης. Το δωμάτιο με τους καθρέφτες: Εδώ επανερχόμαστε στον υπερφυσικό τρόμο και διαβάζω με ευχαρίστηση. Και πάλι όμως η ένταση και το σασπένς έρχονται και φεύγουν και δεν καταφέρνω να νιώσω το καρδιοχτύπι. Επιπλέον, προσωπικό γούστο αυτό, αλλά η αφήγηση μέσα στην αφήγηση είναι δύσκολη υπόθεση και συνήθως δε δουλεύει και τόσο καλά. Ένα μπουκέτο ορχιδέες από το πουθενά: Επίσης μη αλλόκοτο, αλλά αν ήταν λίιιγο μεγαλύτερο, να ταυτιστώ με τη ηρωίδα, τότε πραγματικά θα μου είχε τινάξει τα κοριτσίστικα μυαλά μου στον αέρα. Θανάσιμο όνειρο: Ίσως το διήγημα που μου άρεσε λιγότερο απ’ όλα. Κι αυτό γιατί η ιδέα είναι άξια αλλά δεν την υποστηρίζεις καθόλου. Ενώ περιμένω ένα σωρό ενδείξεις σχετικά με τη σχέση της Ρένας και της Ανίτας, κάτι που να δείχνει την ορθή (ή έστω και διαστρεβλωμένη, άλλωστε μέσα από τα μάτια της Ρένας τα βλέπουμε όλα) εικόνα της πραγματικότητας, αντ’ αυτού βλέπουμε μόνο σπαράγματα, μερικές φρασούλες που υποτίθεται ότι πρέπει να μας βάζουν στο κλίμα. Επιπλέον, δεν περίμενα εξήγηση, αλλά κάτι που δικαιολογεί το γιατί και μέσω ποιας οδού, ψυχολογικής ή άλλης, έγιναν αυτά το χρειαζόμουν. Ο Δίας στο Facebook: Εδώ άρχισα να διακρίνω μια λεπτότητα και αδυναμία στο θέμα παιδί, και χάρηκα ειλικρινά. Στρωτό, χωρίς πολλές εξάρσεις. Πάλι λείπει το κρεσέντο του τέλους, αλλά εδώ μάλλον δεν είναι απαραίτητο. Η Αλίκη το ήθελε πολύ: Ο χαρακτήρας είναι σωστά σκιαγραφημένος, και η πλοκή σου με αξιώσεις, αλλά το κλείσιμο είναι λίγο αδύναμο. Σχολική εκδρομή: το καλύτερο όλων. Θα το γράψω και στο δικό του τόπικ, αλλά ούτε το περίμενα, ούτε προετοιμάστηκα, ούτε τίποτε κι ήταν πραγματικά πάρα πολύ συγκινητικό. Εύγε. Ο καταδιώκτης του Τζακ: Εδώ η παρουσίαση των γεγονότων είναι τόσο μπερδεμένη τόσο μπρος πίσω στο χρόνο, που πραγματικά χρειάστηκε να το διαβάσω και δεύτερη φορά. Η γυναίκα που έπεσε από ψηλά: Και πάλι έξω από το αλλόκοτο. Λίγο μπερδεμένο, αλλά αρκετά σκαμπρόζικο. Μέχρι πού θα πάει αυτή η βαλίτσα; : Πάλι έξω από το αλλόκοτο. Επίσης σκαμπρόζικο, με έκανε και χαμογέλασα. Η περιπέτεια ενός ονόματος ή γιατί Ανδρέας Καπανδρέου: Ελπίζω να μη γίνομαι κακιά, αλλά αυτό το κείμενο δεν έπρεπε να περιλαμβάνεται στα διηγήματα. Προσωπικά θα το προτιμούσα ως πρόλογο ή επίλογο, διότι ακόμη και πέρα από τις όποιες άλλες μη-αλλόκοτες ιστορίες υπάρχουν στη συλλογή, το κείμενο αυτό δεν έχει καμία θέση ανάμεσα στα υπόλοιπα. Γενικά σχόλια; Χμμμ και πάλι. Διάβασα κάτι που το έγραψε ένας άνθρωπος που ξέρει να χρησιμοποιεί σωστά και όμορφα τη γλώσσα, αλλά θέλει λίγη ακόμη προσπάθεια στο στήσιμο της πλοκής, σ’ εκείνο δηλαδή το σημείο του κειμένου που αποτελεί αποφασιστικό παράγοντα για το αν θα γίνει εκείνο το περίφημο «immersion». Θα ήθελα στην επόμενη δουλειά σου (που ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ότι θα ψάξω θα αγοράσω και θα ξεκοκαλίσω εν ριπή οφθαλμού, αμά τη εμφανίσει) να δουλέψεις λίγο πάνω στο δραματουργικό αποτέλεσμα των κειμένων σου. Κι επίσης θα ήθελα να ασχοληθείς λίγο περισσότερο με τους ίδιους τους χαρακτήρες σου, να μην τους τοποθετείς απλά μέσα σε κάποιο συμβάν που θα τους αλλάξει τη ζωή. Η καλύτερή σου στιγμή στο παρόν βιβλίο είναι η Ζωίτσα της «Σχολικής Εκδρομής», η Αλίκη του ομώνυμου κι ο βιβλιοθηκάριος του «Τρομακτικού Μυστικού». Πέραν τούτων, δεν πήρα πολλές πληροφορίες ώστε να συμπαθήσω και να συμπάσχω με τους υπόλοιπους χαρακτήρες σου. Τέλος, εκείνο που πραγματικά θα περίμενα, αλλά δεν το είδα, είναι να υπάρχει μια ομοιομορφία ανάμεσα στα θέματά σου. Επέλεξες ως θέμα και υπότιτλο τις αλλόκοτες ιστορίες. Ο «Αμάρ», η «Γυναίκα που Έπεσε από ψηλά» και το «Μέχρι πού θα πάει αυτή η βαλίτσα;» είναι ξεκάθαρα άσχετα με το χαρακτηρισμό αυτό. Και σου χαρίζω ως οριακά σχετικό το «Μπουκέτο ορχιδέες από το πουθενά». Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ad Noctum Posted May 1, 2011 Share Posted May 1, 2011 (edited) Τα έχω πει με τον Ανδρέα τόσο με ανταλλαγές e-mails όσο και πρόσωπο με πρόσωπο. Η γραφή του Ανδρέα είναι πάρα πολύ καλή και το βιβλίο διαβάζεται πολύ άνετα και γρήγορα. Συμφωνώ στα περισσότερα με αυτά που είπε η Ευθυμία και έχω να προσθέσω ένα λαθάκι που επαναλαμβάνεται στο βιβλίο, σε αρκετά από διηγήματά του: αποκαλύπτεται πολύ εύκολα το τέλος του πολύ νωρίς στο κείμενο. Πχ. στο "Αμάρ" μας παρουσιάζεται κάπου στην μέση του και ειδικότερα στο "Μπουκέτο" όπου μας δίνεται στην πρώτη παράγραφο με την λέξη "μαυροφορεμένη". Παραθέτω και τα διηγήματα με σειρά προτιμήσεως: 1. Η Αλίκη το ήθελε πολύ 2. Σχολική Εκδρομή 3. Το δωμάτιο με τους καθρέφτες 4. Ο Δίας στο Facebook 5. Το τρομακτικό μυστικό του Αινστάιν (αν και έχω ενστάσεις με την εποχή που το τοποθέτησες. Θεωρώ απίθανο να μην ξέρει κάποιος την ιστορία του πειράματος της Φιλαδέλφεια την σημερινή εποχή. Ίσως αν το τοποθετούσες παλιότερα, να δούλευε καλύτερα). 6. Ο καταδιώκτης του Τζακ 7. Αμάρ 8. Θανάσιμο όνειρο 9. Ένα μπουκέτο ορχιδέες 10. Η γυναίκα που έπεσε από ψηλά 11. Μέχρι που θα πάει η βαλίτσα; Edited May 1, 2011 by Deus Misereatur Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted May 1, 2011 Author Share Posted May 1, 2011 5. Το τρομακτικό μυστικό του Αινστάιν (αν και έχω ενστάσεις με την εποχή που το τοποθέτησες. Θεωρώ απίθανο να μην ξέρει κάποιος την ιστορία του πειράματος της Φιλαδέλφεια την σημερινή εποχή. Ίσως αν το τοποθετούσες παλιότερα, να δούλευε καλύτερα). Χμμ. Από τη μία διαφωνώ κάθετα (ας πούμε έχω συνάδελφο μορφωμένο και αξιοπρεπή και με διάθεση να μαθαίνει, που δεν ήξερε ποιος είναι ο Ρασκόλνικωφ) κι από την άλλη συμφωνώ (θα περίμενα κάποιος που ασχολείται επαγγελματικά με τα βιβλία να το έχει υπόψην του). Από την άλλη όμως, ο Ανδρέας είναι ο επαγγελματίας της υπόθεσης. Μπορεί ένα βιβλιοθηκονόμος να έχει πρόσβαση και γνώση πραγμάτων περισσότερων από το μέσο όρο, ή είναι και πάλι θέμα χαρακτήρα; Θέλω να πω, εγώ ως ειδικός γεωγραφικών συστημάτων πληροφοριών, ξέρω πέντε πράγματα για την ιστορία της χαρτογραφίας, ενώ όλες οι συνάδελφοι στο γραφείο δεν έχουν ιδέα σχετικά. Δεν τις ενδιαφέρει, δεν το χρησιμοποιούν άμεσα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Andkand Posted May 1, 2011 Share Posted May 1, 2011 (edited) @Naroualis, σε ευχαριστώ για τον χρόνο που αφιέρωσες καθώς και για την ειλικρινή σου κριτική και για τις συμβουλές σου (τις οποίες θα λάβω πολύ σοβαρά υπόψη). Σχετικά με τη θεματολογία των διηγημάτων: όπως έχω γράψει και στο άλλο topic (για τη «Σχολική εκδρομή»): δεν ξεκίνησα να γράφω διηγήματά Φανταστικού ούτε Επιστημονικής Φαντασίας, αλλά ούτε και Τρόμου, αν και πιστεύω ότι κάποια από αυτά φλερτάρουν με τη φαντασία και τον τρόμο… Έγραφα ιστορίες που αν εγώ τις διάβαζα θα με συγκινούσαν. Το κυριότερο χαρακτηριστικό τους είναι – πιστεύω – οι ανατροπές στο τέλος της κάθε ιστορίας. Το «αλλόκοτες» δεν ερμηνεύεται ιστορίες τρόμου αλλά «παράξενες ιστορίες». Έχεις δίκαιο για τις ιστορίες «Αμάρ», η «Γυναίκα που Έπεσε από ψηλά» και το «Μέχρι πού θα πάει αυτή η βαλίτσα;». Είναι αυτές που δεν έχουν το στοιχείο του τρόμου και του φανταστικού (η πρώτη είναι περισσότερο αστυνομική και οι άλλες 2 χιουμοριστικές). Τις θεωρώ όμως αλλόκοτες με την έννοια ότι αυτές είναι οι «διαφορετικές» ανάμεσα στις άλλες. Για το «Η περιπέτεια ενός ονόματος ή γιατί Ανδρέας Καπανδρέου», έχεις επίσης δίκαιο! Αυτό γράφτηκε την τελευταία στιγμή από προσωπική ανάγκη να εξηγήσω κάποια πράγματα σχετικά με το όνομα, κυρίως, σε αυτούς που με γνωρίζουν… Για το γεγονός ότι σου άρεσε περισσότερο το «Σχολική εκδρομή», ομολογώ ότι δεν το περίμενα… Ξέρεις, κάνω ένα γκάλοπ με το ποιο διήγημα άρεσε στους γνωστούς και φίλους μου και το συγκεκριμένο δεν είναι στα 3 πρώτα – φυσικά αυτά είναι γούστα… Σε ευχαριστώ ξανά για το χρόνο σου και για τα καλά σου λόγια! @Deus, τα είπαμε και στο email. Ευχαριστώ και εσένα για όλα. Γι’ αυτό που θίγεις και το σχολιάζει και η Naroualis, θα έμενες έκπληκτος αν μάθαινες πόσοι (βιβλιοθηκονόμοι και μη) δεν γνωρίζουν για το Πείραμα της Φιλαδέλφειας! Edited May 1, 2011 by andlib Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ad Noctum Posted May 3, 2011 Share Posted May 3, 2011 Ενημέρωση: - Το τρομακτικό μυστικό του Αϊνστάιν: αλλόκοτα διηγήματα. Λευκωσία: Επιφανίου, 2010. ISBN: 978-9963-685-87-5 [Περισσότερα εδώ: http://andreaskandre.../blog-post.html] Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Andkand Posted October 16, 2011 Share Posted October 16, 2011 (edited) Νέα παρουσίαση - κριτική του βιβλίου στην εφημερίδα Φιλελεύθερος, 16, Οκτ. 2011 http://andreaskandre...og-post_16.html Edited October 16, 2011 by andlib Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted October 16, 2011 Share Posted October 16, 2011 Νέα παρουσίαση - κριτική του βιβλίου στην εφημερίδα Φιλελεύθερος, 16, Οκτ. 2011 http://andreaskandre...og-post_16.html Τα γλυκά φρούτα του δέντρου που φύτεψες. Το νέκταρ που ποτίζει εσένα για την επόμενη σου σοδιά. Απόλαυσε το! Πάντα έτσι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
odesseo Posted October 16, 2011 Share Posted October 16, 2011 (edited) Ο Μιχάλης είναι κριτικός λογοτεχνίας, εξαίρετος λογοτέχνης κι ο ίδιος. Μεγάλη τιμή για τον Αντρέα. Edited October 16, 2011 by odesseo Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted November 17, 2011 Share Posted November 17, 2011 (edited) Αξιώθηκα κι εγώ να γράψω την κριτική μου. Μπορεί να μην πρόλαβα την κλήρωση, αλλά δε νομίζω να είχε μεγαλύτερη ζήτηση ούτως ή άλλως. Το βιβλίο Συλλογή διηγημάτων. Ένα μικρό βιβλιαράκι που μπορεί κανείς να το τελειώσει μέσα σε μια ημέρα ή να το κουβαλάει μέσα στην τσάντα του και να διαβάζει ένα διήγημα κάθε μέρα όποτε βρίσκει χρόνο. Το χαρτί και η βιβλιοδεσία είναι καλής ποιότητας, τα γράμματα σε σωστό μέγεθος για ξεκούραστη ανάγνωση. Το εξώφυλλο έχει τα σωστά στοιχεία αλλά ήθελε κάτι παραπάνω στην επεξεργασία για να είναι πολύ ενδιαφέρον – από την άλλη, η σύνθεση παλιάς ασπρόμαυρης φωτογραφίας και ψηφιακής ζωγραφιάς θα μπορούσε να έχει και πολύ κακό αποτέλεσμα στα χέρια ενός γραφίστα λιγότερο ικανού. Το οπισθόφυλλο είναι πραγματικά προβληματικό γιατί δίνει επιγραμματική περιγραφή κάθε διηγήματος και πολλές φορές αποκαλύπτει περισσότερα απ’ ότι θα έπρεπε. ΜΗΝ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΠΡΙΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ! Ο συγγραφέας Βιβλιοθηκονόμος με αρκετές επιστημονικές δημοσιεύσεις και επαφή με τις «νέες τεχνολογίες». Ως συγγραφέας είναι ακόμα φρέσκος, το ύφος του σχετικά αδούλευτο. Το καλό είναι ότι και πάλι έχει μια άνεση και διαβάζεται πολύ ευχάριστα, χωρίς οι λιγοστοί «λόξυγκες» του κειμένου (που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί με λίγο πιο στιβαρή δημιουργική επιμέλεια) δεν είναι τόσο σημαντικοί που να διακόπτουν τη ροή της ανάγνωσης. Ελάχιστους αγγλισμούς θα βρει κανείς κι ακόμη λιγότερες εκφράσεις παράξενες που υποθέτω ότι φαίνονται εντελώς φυσιολογικές στην κυπριακή διάλεκτο. Oι διάλογοι είναι λίγο άχρωμοι, οι χαρακτήρες αδροί, το ύφος απλό, με σποραδικές τυποποιημένες «καλολογίες», στοιχεία συνηθισμένα για αρχάριο. Έτσι, το ακατέργαστο του ύφους δεν επιτρέπει να κρίνει κανείς πόσο καλός συγγραφέας είναι ο Ανδρέας Καπανδρέου, αλλά σίγουρα είναι καλός κι έχει ταλέντο. Υποπτεύομαι ότι τα έντεκα διηγήματα της συλλογής είναι τα έντεκα διηγήματα που έχει γράψει όλα κι όλα. Δεν είναι και λίγο να πάρεις τα πρώτα πονήματα κάποιου, να τα βάλεις σε ένα βιβλίο και το βιβλίο αυτό να διαβάζεται ευχάριστα. Όσο προικισμένος κι αν είναι, σε όσο μεγάλη ηλικία κι αν ξεκινήσει την καριέρα του, όσα κι αν έχει διαβάσει, δεν είναι λίγο σαν αποτέλεσμα. Τα διηγήματα Αν στο ύφος είναι αισθητή η έλλειψη εμπειρίας και η εν δυνάμει ικανότητα, στο στήσιμο των ιστοριών βγάζει μάτι. Από τη μια, όλα τα κείμενα είναι πολύ σύντομα, σχεδόν περιλήψεις διηγημάτων, σημειώσεις από τις οποίες κάποιος θα καθίσει αργότερα να γράψει το πλήρες διήγημα. Από την άλλη, βγάζω το καπέλο μου στον συγγραφέα για τις επιτυχημένες επιλογές που κάνει στην οπτική γωνία, στους τόπους και τις ιδιότητες των προσώπων. Πραγματικά έχει το χάρισμα να επιλέγει τα στοιχεία που θα κάνουν μια πλοκή πιστευτή και ενδιαφέρουσα, έστω κι αν ακόμη δεν έχει μάθει να τα αξιοποιεί πλήρως. Το πού ανήκουν τα διηγήματα, το λέει και ο τίτλος, είναι «αλλόκοτα», όχι Τρόμου. Τι σημαίνει αυτό; Ότι μπορεί να έχουν σαν θέμα ένα πολύ παράξενο αλλά εντελώς φυσιολογικό κι εξηγήσιμο γεγονός, τη φύση της Μοίρας και της Τύχης, τα υπαρξιακά ερωτήματα, αλλά και το υπερφυσικό όχι όπως μπορεί να τοφαντάζεται ο συγγραφέας, μα όπως έχει περάσει στη συλλογική συνείδηση κι όπως το φαντάζεται ο μέσος άνθρωπος. Το φινάλε δε βασίζεται στη συχνή στον Τρόμο τεχνική της ανατροπής στην τελευταία φράση, αλλά συχνά είναι αβέβαιο ή ανύπαρκτο, ζητώντας από τον αναγνώστη να σκεφτεί ή να αποφασίσει. Εκεί που αναρωτιέσαι «Και τι έγινε μετά;» ή «Ήταν ή δεν ήταν τελικά;», το διήγημα σου απαντάει θαρραλέα: «Εσύ τι λες;». Αν αυτό δε σας φαίνεται ενδιαφέρον, θα υποθέσω ότι δε σας αρέσει κι ο Πόε, γιατί κι εκείνος έγραφε ακριβώς αλλόκοτα διηγήματα κι όχι Τρόμο, αν δούμε το σύνολο του έργου του. Εν ολίγοις, μιλάμε για μια ξεχασμένη μορφή αναγνωστικής αγωνίας κι αβεβαιότητας, στην οποία δεν ξέρεις αν θα λάβεις απαντήσεις και τι απαντήσεις θα είναι αυτές. Στο συγγραφικό σύμπαν του Ανδρέα Καπανδρέου, ένας περίεργος θόρυβος μέσα στο σκοτάδι μπορεί να είναι απλώς μια γάτα. Μπορεί και όχι. Θα επιμείνω λίγο στις ήπιες μορφές που παίρνει το υπερφυσικό στα διηγήματα. Μην περιμένετε δαίμονες, τέρατα και στοιχειωμένα σπίτια. Θα βρείτε μετεμψυχώσεις, προφητικά όνειρα και βοήθεια από νεκρούς συγγενείς (αυτό που ονομάζεται new age-y supernaturalστις αγγλόφωνες κριτικές). Μπορεί να φανεί λίγο σε αναγνώστες έμπειρους στο χώρο του φανταστικού, αλλά είναι πολύ προσιτό στους εντελώς άσχετους οι οποίοι δεν διαθέτουν το απαραίτητο suspension of disbelief για να απολαύσουν ένα συνηθισμένο διήγημα Τρόμου. Σκεφτείτε πόσους τηλεθεατές έχουν οι σειρές τύπου Twilight Zone και πόσοι από αυτούς δεν διαβάζουν φανταστικό. Γενικά κι αυτό είναι κάτι που μας λείπει, βιβλία προσιτά στο ευρύ κοινό της mainstream λογοτεχνίας, τα οποία μπορεί να μην το «προσηλυτίσουν», αλλά θα του δώσουν μια ιδέα για το πώς μπορεί κάποιος να απολαμβάνει ένα κείμενο που δεν αναφέρεται στις καθημερινές, απτές εμπειρίες. Δηλαδή, μπορούν να μας βγάλουν από το περιθώριο, έστω κι αν δεν βγάλουν τα βιβλία που αγαπάμε. Κι αν έχω καταλάβει καλά, στην Κύπρο το αναγνωστικό κοινό του φανταστικού είναι αρκετά μικρότερο από αυτό της Ελλάδας, οπότε κι η ανάγκη που λέω είναι ακόμη μεγαλύτερη εκεί. Λίγα λόγια για το κάθε διήγημα - «Το τρομακτικό μυστικό του Αϊνστάιν» Κάποιοι θα καταλάβουν από το εξώφυλλο ποιο είναι το μυστικό, κάποιοι δε θα το έχουν ακουστά. Δεν έχει σημασία. Η ιστορία είναι απόσπασμα ένα παλιό ημερολόγιο πλαισιωμένο από την αφήγηση του βιβλιοθηκάριου που το ανακάλυψε. Ενδιαφέρον, με κάποια μικρολαθάκια ιστορικής ακρίβειας/γλώσσας που πληγώνουν τη δυνατότητά του να γίνει 100% πιστευτό. Προσωπικά απόλαυσα την ιστορία του βιβλιοθηκάριου γιατί εκεί ο συγγραφέας είναι στο στοιχείο του και ξεσπαθώνει. - «Αμάρ» Υποθέτω όλοι θα μαντέψουν την ανατροπή του τέλους νωρίς,αλλά η εικόνα του ξεσπάσματος είναι πολύ δυνατή μέσα στη λιτότητά της. (γκρίνια για την επεξήγηση: γιατί το όνομα είναι γραμμένο με αγγλικούς χαρακτήρες και γιατί ο γιατρός το αναγνωρίζει άμεσα ως όνομα;) - «Το δωμάτιο με τους καθρέφτες» Το γνώριμο μοτίβο της πρόβλεψης σκοτεινού μέλλοντος. Αλλά ο συγγραφέας σέβεται τον αναγνώστη και δε βάζει τους πρωταγωνιστές να μπαίνουν «από περιέργεια αν και δεν πιστεύουν σ’ αυτά», ενώ η γριά τσιγγάνα του είναι περισσότερο ελληνίδα τσιγγάνα παρά γιαλαντζί τρανσυλβανή από αμερικάνικη ταινία. - «Ένα μπουκέτο ορχιδέες από το πουθενά» Κι αυτό προβλέψιμο, αλλά δε μπορείς να κρατήσεις κακία σε ένα κείμενο με θέμα την αισιοδοξία μέσα και στις πιο μαύρες στιγμές μια ζωής. - «Θανάσιμο όνειρο» Κάπως δυσνόητο, αλλά υποπτεύομαι πως αυτό είναι και το ζητούμενο, να χάσει ο αναγνώστης τη διάκριση ονείρου-πραγματικότητας, όπως και η ηρωίδα. - «Ο Δίας στο Facebook» Από τη μια έχει τα θέματά του, χρησιμοποιεί δυο στερεότυπες ιδέες και δεν πείθει απόλυτα για τις αντιδράσεις των προσώπων. Από την άλλη, είναι πολύ εύστοχο που έχει σημειώσεις για το facebook για τους αναγνώστες που δεν το γνωρίζουν (δεν είναι λίγοι!) – έστω κι αν δεν επεξηγεί όλα τα στοιχεία που χρειάζεται – και το twist που δίνει στην πλοκή το ζήλεψα πραγματικά. Για μένα ήταν αρκετός λόγος από μόνο του για να διαβάσω το βιβλίο. - «Η Αλίκη το ήθελε πολύ» Η ιστορία έχει έναν μάγο, ο οποίος είναι το κλασικό «μέντιουμ» και η πρωταγωνίστρια τον επισκέπτεται για τα γκομενικά της. Πολύ πιο πιστευτό από το «τυχαίες» συναντήσεις που βλέπουμε σε πολλά διηγήματα Τρόμου, του τύπου «μπήκα στο μαγαζάκι με τις αντίκες γιατί έβρεχε». Μου άρεσε και το τέλος ιδιαίτερα, αν το κατάλαβα σωστά - «Σχολική εκδρομή» Συγκινητικό όταν το τελειώσει κανείς, αρκεί να μη διαβάσει πρώτα το φοβερό spoiler στο οπισθόφυλλο. - «Ο καταδιώκτης του Τζακ» Υπερβολικά σύντομο και δε χειρίζεται πολύ καλά την τεχνική του μπρος-πίσω στο χρόνο. Ίσως το πιο αδύναμο της συλλογής. Και γιατί όχι απλά «διώκτης» στον τίτλο; Επικροτώ πάντως την επιλογή να τοποθετηθεί στο εξωτερικό μια ιστορία που ο ίδιος ο συγγραφέας δε θα την έκρινε πιστευτή στην Ελλάδα ή την Κύπρο όπως οι υπόλοιπες (το ίδιο έκανε και στον Αμάρ) - «Η γυναίκα που έπεσε από ψηλά» Νομίζω ήθελε λίγο παραπάνω παράδοξα στοιχεία το γεγονός που τελικά εξηγείται φυσιολογικά (μιας και αυτή είναι η ουσία του κειμένου) - «Μέχρι πού θα πάει αυτή η βαλίτσα;» Μακράν το μεγαλύτερο από τα διηγήματα. Μιας και είναι χιουμοριστικό, ο συγγραφέας αφέθηκε ελεύθερος κι η γραφή του ρέει πιο άνετα απ’ότι στα υπόλοιπα, βγάζοντας αβίαστο γέλιο. Δυστυχώς, από τη μέση και μετά αναλώνεται σε επαναλήψεις των ίδιων περιστατικών ενώ το τέλος το έχει αποκαλύψει από πολύ νωρίς. - «Η περιπέτεια ενός ονόματος ή Γιατί Ανδρέας Καπανδρέου» Μια εξήγηση για το ψευδώνυμο του συγγραφέα. Συμπάσχω μαζί του, αλλά δεν ξέρω γιατί το χαρακτηρίζει διήγημα. Η ετυμηγορία Δεν είναι το βιβλίο που θα αλλάξει τη ζωή σας ή την άποψή σας για τη λογοτεχνία. Δεν είναι Τρόμος. Είναι ένα ευχάριστο ανάγνωσμα. Διαβάστε το αν σας φαίνεται ενδιαφέρον, δεν απαιτεί πολύ από τον ελεύθερο χρόνο σας. Δωρίστε το άφοβα σε ανθρώπους που δεν είναι οπαδοί του φανταστικού ή δε διαβάζουν πολύ. Edited November 17, 2011 by Electroscribe Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Andkand Posted November 21, 2011 Share Posted November 21, 2011 (edited) Αξιώθηκα κι εγώ να γράψω την κριτική μου. Μπορεί να μην πρόλαβα την κλήρωση, αλλά δε νομίζω να είχε μεγαλύτερη ζήτηση ούτως ή άλλως. Λευτέρη σ’ ευχαριστώ που μπήκες στον κόπο να σχολιάσεις το βιβλίο μου καθώς και για την ειλικρινή κριτική που καταθέτεις, την οποία και θα λάβω σοβαρά υπόψη μου! Θα ήθελα να σχολιάσω αυτό που γράφεις για το ευρύ κοινό της mainstream λογοτεχνίας. Όντως, αυτό ήθελα να κάνω, να δώσω στο ευρύ κοινό να διαβάσει κείμενα μη συνηθισμένης πλοκής που άπτονται θεμάτων φανταστικού, παραψυχολογίας, τρόμου κτλ, χωρίς όμως να εντάσσονται ξεκάθαρα σε κάποια από αυτές τις κατηγορίες. Edited November 21, 2011 by andlib Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted December 4, 2011 Share Posted December 4, 2011 Μόλις τελείωσα κι εγώ το βιβλίο και ομολογώ ότι η κριτική του Λευτέρη με βρίσκει σχεδόν 100% σύμφωνο. Το βιβλίο είναι καλογραμμένο, με στρωτή γλώσσα και καλές ιδέες, απλά από τις ιστορίες λείπει η άνεση που θα τις απογειώσει. Αγαπημένες ιστορίες για εμένα είναι "Ο δίας στο facebook" και το "πού θα πάει αυτή η βαλίτσα", το πρώτο για την καλή ανατροπή του, το δεύτερο επειδή ήταν άνετα γραμμένο και έτρεχε (κι ας μην ήταν ακριβώς weird tale). To "Τρομαχτικό μυστικό του Αϊνστάιν", η "σχολική εκδρομή" και το "Θανάσιμο όνειρο" μου άφησαν επίσης πολύ καλές εντυπώσεις. Γενικά, θα το χαρακτήριζα ως βιβλίο που αφήνει πολύ καλές υποσχέσεις για το επόμενο του συγγραφέα και που, παρά τις αδυναμίες που έχει, είναι εξαιρετικά ευχάριστο ανάγνωσμα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted December 24, 2011 Share Posted December 24, 2011 Αγαπητέ μου φίλε Ανδρέα, μόλις τελείωσα την ανάγνωση του βιβλίου σου. Η κάθε κριτική διηγήματος που ακολουθεί γράφτηκε αμέσως μετά το τέλος της ανάγνωσης του αντίστοιχου διηγήματος. Τα σχόλια μου τα έγραψα χωρίς να δω προηγουμένως τι είχαν γράψει άλλοι για το βιβλίο σου. Βασικά, βάση του τίτλου του πρώτου διηγήματος – που δίνει τον τίτλο στο βιβλίο, και το ότι σε γνωρίζουμε ως μέλος του sff, είχα άλλες προσδοκίες για το περιεχόμενο. Οπότε ήταν το λιγότερο μια έκπληξη όσα διάβασα. Στο βιβλίο σου υπάρχουν δύο ειδών διηγήματα, εκείνα με στοιχεία «αλλόκοτα» που όμως απέχουν συνειδητά από το φανταστικό, και διηγήματα με ιστορίες που ούτε φανταστικές, ούτε αλλόκοτες είναι. Και θαρρείς αυτός ο διαχωρισμός γίνεται ακριβώς στη μέση, με την πρώτη και την τελευταία ιστορία του βιβλίου να διαφέρουν σαν την μέρα με την νύχτα. Και αυτό που όλα τα διηγήματα έχουν κοινό είναι μια γρήγορη, βιαστική αφήγηση, σε μορφή ρεπορτάζ, σαν μικρό άρθρο εφημερίδας. Κάποια είναι περίληψη διηγήματος, ή και περίληψη νουβέλας. Αν είχες την υπομονή να τα αναπτύξεις, πολύ πιθανό αρκετά από αυτά να απογειώνονταν, να ξεπερνούσαν και την κλισέ εικόνα που δίνουν τώρα. Οι ιδέες είναι καλές, και είναι αυτές που βοηθούν στο να εκπέμπουν μια θετική αύρα για το βιβλίο γενικά. Όχι πως δεν ένιωσα άσχημα για την αυθόρμητη και ειλικρινή μου κριτική που βγαίνει κάπως αρνητική – αλλά όπως είδα μετά, πάνω-κάτω έγραψαν τα ίδια και άλλα μέλη. Ελπίζω να βοηθώ στο ελάχιστο με τον σχολιασμό μου έτσι ώστε να δούμε σύντομα άλλη μία, ωριμότερη έκδοση από σένα. Σίγουρα αυτή η παρουσίαση δεν ανήκει στον «Τρόμο». «Το Τρομακτικό Μυστικό του Αϊνστάιν» Το εναρκτήριο διήγημα που δίνει τον τίτλο του στο βιβλίο. Διήγημα όμως που διαβάζεται ως άρθρο, δίνοντας στην ιστορία μια νότα αυθεντικότητας. Αυτό θα δουλέψει ίσως καλύτερα σε κάποιον αναγνώστη που δεν είχε ποτέ του ακουστά το Πείραμα της Φιλαδέλφειας. Το πείραμα, γεγονός ή μύθος, είναι μια δυνατή ιστορία που μπορεί εύκολα να αιχμαλωτίσει την φαντασία ενός λάτρη της επιστημονικής φαντασίας. Δυστυχώς όμως, το διήγημα δεν είναι για το πείραμα, αλλά για ένα βιβλίο που γράφει για το πείραμα. Και ως εκεί. Όλο το μυστήριο αφορά την συγκάλυψη, που υποπτεύεται ο αφηγητής, για την ύπαρξη ενός βιβλίου από κάποιον φυσικό που μάλλον ήταν και αυτόπτης μάρτυρας του συμβάντος. Ενός συμβάντος ευρέως γνωστού από ταινίες, ντοκιμαντέρ, ρεπορτάζ και αστικούς μύθους. Έτσι, για κάποιον που ξέρει, το διήγημα δεν βρίσκει τον στόχο του, με μια ισχνή εξαίρεση τα δύο επεισόδια που περιγράφουν τα χειρόγραφα της Σου. Και επώδυνα σχεδόν, η χαμένη ευκαιρία για ένα διήγημα πιο δυνατό και πιο προσωπικό σκάει μύτη στον επίλογο ως υποσημείωση: Ο μύθος ήρθε ως την πόρτα μας, κι εδώ θα μπορούσε να πλαστεί ένα αληθινά τρομακτικό μυστήριο από τον Αϊνστάιν! «Αμάρ» Το δεύτερο στη σειρά κομμάτι του βιβλίου προκαλεί έκπληξη, ως προς τη σύνθεση των ιστοριών που πρέπει να αναμένει ο αναγνώστης για την συγκεκριμένη ανθολογία. Ούτε νύξη για επιστημονική φαντασία, αλλά μάλλον εδώ στοχεύει το «αλλόκοτα» του τίτλου. Δεν είναι ούτε πρωτότυπο, ούτε έκπληξη το φινάλε της ιστορίας για έναν υποψιασμένο αναγνώστη, είναι όμως η αφήγηση τόσο γοργή και το διήγημα τόσο σύντομο που προλαβαίνει σχεδόν τον αναγνώστη στην αποκάλυψη. Έχουμε δηλαδή μια μικρή, δυνατή ιστορία νουάρ που κεντρίζει θετικά το κοινό της, ανοίγοντας του την όρεξη για την επόμενη. «Το Δωμάτιο με τους Καθρέφτες» Ένα διήγημα πολλά υποσχόμενο για ένα ανατριχιαστικό αποτέλεσμα, που όμως προδίδεται από αρκετά στοιχεία. Αποφεύγεται η γραφική, φολκλορική καλλιγραφία των τσιγγάνων, κλισέ μεν – ζουμερή σε ανατριχίλες δε, καθώς η αφήγηση πέφτει κάπως στεγνή. Και θα ήταν πολύ καλύτερο αν ο συγγραφέας-αφηγητής δεν πρωταγωνιστούσε στο διήγημα ως ο… φίλος του πρωταγωνιστή και αντίθετα ζούσαμε όλη την ιστορία στο πλευρό του Αποστόλη μέχρι το τρομερό δυστύχημα. Ξύνω το κεφάλι μου μέχρι να διαβάσω το… «Ένα Μπουκέτο Ορχιδέες Από Το Πουθενά» …και μου περνάει από τον νου ότι ο συγγραφέας φοβάται μην «ξεφύγει» και πει μια πραγματικά φανταστική ιστορία, και ότι μάλλον πιστεύει πως απευθύνεται σε αναγνώστες που δεν διαβάζουν, ή δεν έχουν ξαναδιαβάσει φανταστικό. Πέραν του στιγμιαίου ξαφνιάσματος που δημιουργεί κάποιες αρχικές, τραβηγμένες εντυπώσεις, δεν υπάρχει τίποτα το εξώκοσμο στο διήγημα με τις «Ορχιδέες», με την πέρα για πέρα καθημερινή ρεαλιστικότητα του. Εξοικειωμένος πλέον με το στυλ του συγγραφέα, προχωρώ στο «Θανάσιμο Όνειρο». Να και μια ιστορία όπου η ηρωίδα ζει η ίδια το μυστήριο. Αλλά με μπερδεύει με το φινάλε της. Δεν υπάρχει επεξήγηση, ούτε με τις συμβάσεις του φανταστικού, στο πως το όνειρο της πρωταγωνίστριας θα μπορούσε να σκοτώσει κάποιον αθώο άνθρωπο. Σίγουρα δεν έχει σχέση με «εξωσωματικές εμπειρίες» όπως μάλλον ισχνά υπαινίσσεται το διήγημα. «Ο Δίας στο Facebook» Αυτή τη φορά το διήγημα έχει άμεσα εμπλεκόμενους πρωταγωνιστές, δεν έχει όμως ιστορία. Ένα «κοιτάξτε κάτι περίεργο» και αυτό μόνο. Πέραν κάποιων υπερβολικών αντιδράσεων με γουρλωμένα μάτια σε καταστάσεις που θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν πιο ελαφρά, σιγά-σιγά αρχίζει να σε κερδίζει γιατί ως ψαγμένος αναγνώστης αναμένεις όλα όσα αναπάντεχα είναι να ακολουθήσουν για να λάβεις ένα ηχηρό «τσουκ» από τον συγγραφέα. Η πληροφόρηση (ειδησεογραφικό απόκομμα) κερδίζει πάλι τη σκηνή, κλείνοντας το κεφάλαιο χωρίς πλοκή ή εξέλιξη. «Η Αλίκη το Ήθελε Πολύ…» Είναι κατά ένα τρόπο η καλύτερη ιστορία του βιβλίου μέχρι τώρα, μόνο από πλευράς ολοκλήρωσης. Εξακολουθεί να είναι μια νουβέλα σε μορφή διηγήματος δοσμένη περιληπτικά σαν ρεπορτάζ και είναι απλά μια mainstream ιστορία, χωρίς τίποτα το περίεργο ή το υπερφυσικό στην πλοκή της. Ο «μάγος» δεν είναι κάτι το εξωφρενικά παράλογο, σε τέτοιους τρέχουν κάθε μέρα ένα σωρό πλανεμένες κυρίες. Εξάλλου, το ατύχημα στο φινάλε είναι τελείως άσχετο με την υποτιθέμενη μαγεία που προηγήθηκε. «Σχολική Εκδρομή» Αυτό το διήγημα το είχαμε ξαναδιαβάσει όλοι εδώ στο sff, πριν βγει το βιβλίο. Τυχαία η επιλογή του από τον συγγραφέα; Είναι μέχρι στιγμής η πιο άρτια ιστορία του βιβλίου, και αυτή που θα διάλεγα ως η καλύτερη (καθώς δεν γνωρίζω τι ακολουθεί). Δεν είναι ρεπορτάζ η γραφή του, αν και το φετίχ απόκομμα της εφημερίδας δεν λείπει από το φινάλε. Άμεσο, ολοκληρωμένο, περίεργα φανταστικό, κερδίζει την θέση του κάτω από τον τίτλο του βιβλίου. Αυτό ναι. «Ο Καταδιώκτης του Τζακ» Καλή και αυτή η ιστορία, αν και αισθάνθηκα ότι κάτι της λείπει. Ο «προστάτης φάντασμα» λειτούργησε μόνο για να προστατέψει τη ζωή της κόρης του έτσι; Στο φονικό της γριάς, που είχε γίνει από τα πριν, γιατί ο πρωταγωνιστής πέταξε τα κοσμήματα που έκλεψε; «Η Γυναίκα που Έπεσε από Ψηλά» Μια καλή, «γεμάτη» ιστορία, κάτι σαν γαϊτανάκι τραγικοκωμικών καταστάσεων, που κερδίζει τον τίτλο «αλλόκοτη» από τις φρενήρεις συμπεριφορές των πρωταγωνιστών της. Κάποια πράγματα βγαίνουν τραβηγμένα από τα μαλλιά για να φανούν αληθοφανή, με το πιο αδύναμο κομμάτι το άλμα της κοκκινομάλλας, συν το ότι τέτοια σκηνή σε δρόμο πόλης έχει δύο μόνο μάρτυρες. Οι κλισέ διάλογοι δεν βοηθούν στο να συγχωρεθούν οι όποιες άλλες αδυναμίες. «Μέχρι Που Θα Πάει Αυτή η Βαλίτσα;» Αυτό το διήγημα σίγουρα δεν διαβαζόταν σαν περίληψη, είχε ένα ενδιαφέρον, αλλά του έλειπε η πλοκή, που θα το βοηθούσε να είναι πιο σφιχτοδεμένο, και άρα πιο σύντομο. «Που το πάει ο συγγραφέας» αναρωτιόμουν καθ’όλη την ανάγνωση, και πολλές υποψίες που γεννιούνταν στο μυαλό μου καταρρίπτονταν στην απραξία πλοκής. Σίγουρα χιουμοριστικό και πετυχημένο το φινάλε, πέφτει όμως κάπως λίγο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted December 28, 2011 Share Posted December 28, 2011 (edited) Σήμερα το βράδυ που γύρισα στο σπίτι άνοιξα το Τρομακτικό μυστικό του Αϊνστάιν και δεν το άφησα από τα χέρια μου μέχρι που τελείωσε. Το διάβασα εύκολα και γρήγορα, κάτι που μόνο καλό είναι. Ο Ανδρέας διατηρεί την απλή και κατανοητή γραφή του σε όλα τα διηγήματα, και μιλάει απευθείας με τον αναγνώστη. Αυτό είναι και το μεγάλο ατού του βιβλίου, η αμεσότητα ανάμεσα στον συγγραφέα και τον αναγνώστη. Και δυο λόγια για τα διηγήματα του βιβλίου: Το τρομακτικό μυστικό του Αϊνστάιν Ως μεγάλος θαυμαστής του Αϊνστάιν δεν θα μπορούσε να μην μου αρέσει αυτό το διήγημα. Το πείραμα της Φιλαδέλφειας είναι πολύ γνωστό και στο διήγημα δεν υπήρχαν κάποιες πληροφορίες που να μην γνώριζα, αλλά πάντα γοητεύει και ποτέ δεν βαριέμαι να διαβάζω γι’ αυτό. Μου άρεσε ιδιαίτερα και η ιστορία της Σου. Αμάρ Ιδιαίτερη ιστορία. Για κάποιο λόγο γνώριζα τι συνέβη, από το δισταγμό του Αμάρ. Αλλά ακόμη κι έτσι, καταλαβαίνεις τον πόνο και τη θλίψη του Αμάρ, όταν επιστρέφει στο σπίτι… Το δωμάτιο με τους καθρέφτες Οι τσιγγάνες μάγισσες είναι ταυτόχρονα γοητευτικές και τρομακτικές μορφές. Μια ξεχωριστή νότα γι’ αυτήν την ιστορία. Μου άρεσε το κλείσιμο. Η «τιμωρία» που μπορεί να επιφύλασσε η μάγισσα για τον μικρό Κωστάκη. Ένα μπουκέτο ορχιδέες από το πουθενά Γρήγορο και εύστοχο. Μια ιστορία για το πόσο ειρωνική μπορεί να ώρες-ώρες η ζωή. Θανάσιμο όνειρο Η αίσθηση που υπάρχει σε όλη την ιστορία τού να μην ξέρεις πού αρχίζει και πού τελειώνει το όνειρο, είναι πολύ καλή. Αγωνία και μυστήριο που ξεδιπλώνονται πολύ καλά μέσα σε λίγες σελίδες. Ο Δίας στο Facebook Παράξενη ιστορία. Γενικά, όλο αυτό το ψάξιμο στο ίντερνετ μού φάνηκε πως καθυστερούσε λίγο την εξέλιξη. Παρόλ’ αυτά, κράτησε το ενδιαφέρον μου, αν και δεν είμαι σίγουρος για το τι έγινε στο τέλος. Επιφυλάσσομαι κάπως για το αν μπορεί ένας αυτόματος μεταφραστής να δώσει μια τέτοια μετάφραση. Η Αλίκη το ήθελε πολύ Μια ιστορία που ξεκινάει σαν μια συνηθισμένη περίπτωση απιστίας, αλλά παίρνει μια διαφορετική τροπή. Αν και οι σκηνές με τον Μάγο και τη μαύρη μαγεία προσέδιδαν ένα μυστήριο στην ιστορία, δεν μου άρεσαν και πολύ σαν επιλογή για την εξέλιξη, ούτε και μου φάνηκε πως κάτι τέτοιο θα ταίριαζε στο χαρακτήρα της Αλίκης. Επίσης, τα γεγονότα τρέχουν πολύ γρήγορα, δεν γνωρίζουμε καλά τους χαρακτήρες και αυτό μειώνει λιγάκι το συγκινησιακό κομμάτι της ιστορίας. Το τέλος ήταν καλό και θλιβερό: τι γίνεται όταν μετανιώνουμε για όλα όσα έχουμε κάνει; Σχολική εκδρομή Είχα διαβάσει την ιστορία κι όταν την είχες ανεβάσει στο φόρουμ. Μου άφησε και πάλι την ίδια όμορφη εντύπωση. Συγκινητική, απρόβλεπτη και ανθρώπινη. Ο καταδιώκτης του Τζακ Μ’ άρεσε το μυστήριο που υπήρχε για το τι είχε γίνει εκείνο το βράδυ. Μπορεί να ήταν μια σύντομη αστυνομική ιστορία, αλλά κράτησε την αγωνία μου αμείωτη. Ενδιαφέρουσα και αιφνιδιαστική η ύπαρξη του υπερφυσικού στοιχείου. Η γυναίκα που έπεσε από ψηλά Ο τίτλος είναι πολύ πετυχημένος και σε προϊδεάζει για κάτι περίεργο. Η ιστορία ξεκινάει ωραία, με την παράξενη συμπεριφορά της γυναίκας και τον τρόπο που εξαφανίζεται. Μ’ άρεσε το πώς οι δυο ιστορίες μπλέκονται μεταξύ τους. Αλλά, στο δεύτερο κομμάτι της ιστορίας, καταλαβαίνουμε τι πρόκειται να συμβεί. Και στο τέλος, εκεί που περίμενα να αποκαλυφθεί κάτι διαφορετικό, αυτό δεν έγινε. Μέχρι πού θα πάει αυτή η βαλίτσα; Ένας τίτλος που σε προετοιμάζει από την αρχή για κάτι διασκεδαστικό. Οι περιπέτειες μιας βαλίτσας ήταν ένας ευχάριστος τρόπος για να κλείσει αυτή η συλλογή διηγημάτων. Η περιπέτεια ενός ονόματος ή γιατί Ανδρέας Καπανδρέου Χάρηκα που σε γνώρισα μέσα από το βιβλίο σου, Ανδρέα. Ήταν ένα πολύ ενδιαφέρον ταξίδι κι ελπίζω και στο μέλλον να μας ταξιδέψεις πολλές φορές ακόμη με τις ιστορίες σου. Edited December 28, 2011 by Mesmer Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Andkand Posted May 9, 2012 Share Posted May 9, 2012 ΤΟ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΣΕ e-book! http://andreaskandreou.blogspot.com/2012/05/e-book.html Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
panwraia Posted June 5, 2012 Share Posted June 5, 2012 ΤΟ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΣΕ e-book! http://andreaskandre.../05/e-book.html Συγχαρητήρια Ανδρέα!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.