Andkand Posted May 1, 2011 Share Posted May 1, 2011 (edited) Όνομα Συγγραφέα: Ανδρέας Καπανδρέου Είδος: Να το συζητήσουμε... Βία; Όχι Σεξ; Όχι Αριθμός Λέξεων: 928 Αυτοτελής; Ναι Σχόλια: Από το βιβλίο «Το τρομακτικό μυστικό του Αϊνστάιν: αλλόκοτα διηγήματα» Σχολική εκδρομή Τα παιδιά περίμεναν με ανυπομονησία αυτή τη μέρα. Την επιλογή του χώρου την αποφάσισε το σχολείο. Η εκδρομή έγινε σ’ ένα όμορφο καταπράσινο λιβάδι. Τα παιδιά σκορπίστηκαν και άρχισαν να παίζουν σε δυο μεγάλες ομάδες. Στη μια ομάδα τα αγόρια έπαιζαν πόλεμο με ξύλινα σπαθιά, ενώ στην άλλη τα κορίτσια σχημάτισαν μεγάλο κύκλο και έπαιζαν με μια μπάλα. Η μπάλα ρίχτηκε με δύναμη πάνω στη Ζωή, η οποία άπλωσε τα χέρια της αδέξια και αντί να την πιάσει την κτύπησε και την έκανε να κυλήσει μακριά προς το μέρος των αγοριών. Ο Δημήτρης θεώρησε την μπάλα σαν εισβολέα στην περιοχή ελέγχου των αγοριών και την κλότσησε με δύναμη. Αυτή αναπήδησε στον αέρα και προσγειώθηκε σε σημείο, όπου το έδαφος είχε κλίση, με αποτέλεσμα να αρχίσει να κατρακυλά. Πρώτη η Ζωή και πίσω της τα υπόλοιπα κορίτσια έτρεξαν να πάρουν την μπάλα. Τα αγόρια, βλέποντας όλα τα κορίτσια να τρέχουν ξαφνικά προς την ίδια κατεύθυνση, παράτησαν το παιχνίδι τους και άρχισαν να τρέχουν και αυτά ξοπίσω τους. Μπροστά η μπάλα, που λόγω της κατηφόρας επιτάχυνε την πορεία της, πίσω τα κορίτσια και πιο πίσω τα αγόρια. Ξαφνικά η μπάλα εξαφανίστηκε! Σαν να τη ρούφηξε η γη. Πρώτη έφτασε στο σημείο, όπου χάθηκε η μπάλα η Ζωή. Εκεί υπήρχε μια τρύπα˙ το στόμιο ενός πηγαδιού. Τα κορίτσια που έφτασαν πρώτα έσκυψαν στο χείλος του πηγαδιού, κοιτάζοντας μέσα. Δεν διακρινόταν τίποτα. Απόλυτο σκοτάδι. Σιγά σιγά γύρω από το πηγάδι μαζεύτηκαν όλα τα παιδιά, τα οποία βάλθηκαν να σκαρφίζονται διάφορες ιδέες για το πώς θα μπορούσαν να βγάλουν την μπάλα. Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή πίσω από το τσούρμο. - Ο δάσκαλος, ο δάσκαλος! Ο κύριος έρχεται εδώ! Η Ζωή βρισκόταν ξαπλωμένη μπρούμυτα, έχοντας το κεφάλι της μέσα στην τρύπα. Μόλις άκουσε ότι ερχόταν ο δάσκαλος, γύρισε φοβισμένη το κεφάλι προς το μέρος του. Αγαπούσε πολύ τον δάσκαλό της, όπως όλα τα παιδιά. Τον φοβόντουσαν όμως πολύ, όταν θύμωνε, παρόλο που αυτό συνέβαινε σπάνια. Η Ζωή ένιωθε ότι ζούσε μια τέτοια στιγμή. Μια από τις στιγμές, που τα παιδιά έκαναν κάτι λάθος και ο δάσκαλός τους, δικαίως, θα τους θύμωνε… Σηκώθηκε μουδιασμένα και ξεσκόνισε με το χέρι τη φούστα της. Ο δάσκαλος πλησίαζε στο πηγάδι. Η Ζωή ήταν βέβαιη πλέον ότι ο δάσκαλος πλησίαζε προς το μέρος της. Έφτασε μπροστά της και ξαφνικά… έκανε κάτι εντελώς απρόσμενο! Άπλωσε τα χέρια του προς το μέρος της και στο επόμενο δευτερόλεπτο τα ένιωσε πάνω στο θώρακά της να τη σπρώχνουν με δύναμη προς τα πίσω! Η Ζωή παραπάτησε, αισθάνθηκε να χάνει την ισορροπία της και να πέφτει με δύναμη στο πηγάδι! Τα δευτερόλεπτα που ακολούθησαν ήταν δραματικά. Την κυρίεψε ο τρόμος, η απορία, ένα αίσθημα αδικίας… Γιατί; Γιατί να της το κάνει αυτό ο κύριος; Μέσα σε ελάχιστο χρόνο η Ζωή κατάφερε να συνηθίσει το αίσθημα της πτώσης στο κενό και άρχισε να το απολαμβάνει… Ο φόβος μετατράπηκε σε ανησυχία για το πού θα κατέληγε αυτή η πτώση. Τα λίγα δευτερόλεπτα στο κενό έμοιαζαν αιώνες για τη Ζωή… *** Όταν άνοιξε τα μάτια, όλα γύρω της ήταν κάτασπρα! Μια λευκή φιγούρα την πλησίασε και στάθηκε μπροστά της. Άνοιξε τα χείλη της να μιλήσει, αλλά δεν κατάφερε να βγάλει μιλιά. Η άσπρη φιγούρα τής γύρισε απότομα την πλάτη και άρχισε να τρέχει. - Γιατρέ, συνήλθε! Το κοριτσάκι στο τρία άνοιξε τα μάτια του! Φώναζε ενθουσιασμένη η νοσοκόμα. Ο γιατρός έτρεξε στο δωμάτιο της εντατικής. Κοίταξε την καρτέλα της ασθενούς, που κρεμόταν μπροστά στο κρεβάτι και ρώτησε με αγωνία τη μικρή. - Ζωή με ακούς; Αν με ακούς ανοιγόκλεισε δύο φορές τα μάτια σου. της είπε όσο πιο αργά και καθαρά μπορούσε. Το δεύτερο ανοιγόκλειμα των ματιών της Ζωής έκανε το πρόσωπο του γιατρού να λάμψει από ενθουσιασμό. Λίγο πιο πίσω η νοσοκόμα, που είχε δει πρώτη τη Ζωή να ανοίγει τα μάτια της, ένιωθε χαρούμενη και δικαιωμένη μαζί. Ο γιατρός έπιασε το χέρι της Ζωής και το έκλεισε στην παλάμη του. - Ζωή σφίξε μου το χέρι. Μπορείς; Ρώτησε αργά. Η Ζωή κούνησε τα αδύναμα δάκτυλά της. Ο γιατρός ακούμπησε με προσοχή τα άκρα της μικρής, η οποία ανταποκρίθηκε με επιτυχία. Αν και ήταν έμπειρος και έζησε πολλά τέτοια περιστατικά, είχε εμφανώς συγκινηθεί… Η κατάκοιτη μικρή άνοιξε το στόμα της να πει κάτι, χωρίς όμως να τα καταφέρει. - Ηρέμησε κορίτσι μου! Μη μιλάς… Όχι ακόμα… Είσαι πολύ αδύνατη ακόμα…, της ψιθύρισε και γύρισε να φύγει. - Ο κύριός μου… αυτός το έκανε! Γιατί…; Ρώτησε με παράπονο η Ζωή. Ο γιατρός γύρισε πίσω. Την ακούμπησε στο κεφάλι και της είπε: - Θα τα πούμε όλα, όταν έρθει η ώρα. Εσύ κοίταξε να γίνεις καλά. Να δυναμώσεις… Μέχρι να φτάσει στην πόρτα του θαλάμου, ο γιατρός είχε βουρκώσει. Το ίδιο και η νοσοκόμα που ακολουθούσε πίσω του. Ο γιατρός πήγε κατευθείαν στο γραφείο του και έκλεισε την πόρτα. Κάθισε στην καρέκλα και ήπιε μια γουλιά απ’ τον κρύο καφέ του. Πάνω στο γραφείο ήταν διπλωμένη η εφημερίδα της ημέρας, με τέτοιο τρόπο που φαινόταν μόνο το κύριο άρθρο: «ΣΧΟΛΙΚΗ ΕΚΔΡΟΜΗ ΚΑΤΕΛΗΞΕ ΣΕ ΤΡΑΓΩΔΙΑ. Σχολικό λεωφορείο που μετέφερε παιδιά της πρώτης δημοτικού έπεσε σε γκρεμό, όταν ο οδηγός του, για άγνωστο μέχρι στιγμής λόγο, έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου. Τραγικός απολογισμός του δυστυχήματος ήταν να σκοτωθούν ακαριαία τα 19 παιδιά, ο δάσκαλος που τα συνόδευε και ο οδηγός του λεωφορείου. Μοναδική επιζώσα μια μαθήτρια πέντε χρόνων, η οποία βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση στην εντατική του Γενικού Νοσοκομείου. Αυτόπτες μάρτυρες που βοήθησαν στον απεγκλωβισμό των θυμάτων δήλωσαν ότι το κοριτσάκι που σώθηκε βρέθηκε μέσα στην αγκαλιά του δασκάλου του, ο οποίος μάλλον λειτούργησε σαν ασπίδα προστασίας για την επιζώσα. Τα αίτια του δυστυχήματος διερευνώνται από την τροχαία». Edited May 3, 2011 by andlib Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
helena Posted May 1, 2011 Share Posted May 1, 2011 Καλημερα, ωραια η ιστορια με ενδιαφερον θεμα. γενικα οι σχολιες εκδρομες που καταληγουν σε τραγωδια εχουν αξιοποιηθει πολυ σε ολες τις εποχες αφου το θεμα ειναι παντα επικαιρο. το μονο που θα ηθελα λιγο, ελαχιστα διαφορετικο, ειναι ο τροπος γραφης. Οι προτασεις ηταν καπως κοφτες και πολυ μικρες. υποθετω βεβαια πως αυτο εγινε σκοπιμα για την καλυτερη αποδοση της ιστοριας απλα θα ηθελα σε καποιες περιπτωσεις λιγο μεγαλυτερες προτασεις συνδεομενες μεταξυ τους με καποιο συνδεσμο. γενικα παντως μου αρεσε πολυ για την απλοτητα και τα νοηματα της. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kafka Posted May 1, 2011 Share Posted May 1, 2011 (edited) Συμφωνώ και εγώ οτι είναι ενδιαφέρουσα η ιστορία σου. Είναι πολύ σύντομη, και είναι δύσκολο να γράψεις κάτι που να μένει στη μνήμη σε τόσες λίγες λέξεις. Ωστόσο μου άρεσε. Μοναδική παρατήρηση είναι πως νομίζω οτι σε μια μεγαλύτερη ανάπτυξη θα μπορούσε να γίνει ακόμα καλύτερη Edited May 1, 2011 by Iwannhs Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted May 1, 2011 Share Posted May 1, 2011 Μου άρεσε, παρόλο που μου τελείωσε πιο γρήγορα απ' όσο ήθελα. Τώρα για μεγαλύτερο μέγεθος, δεν ξέρω. Από τη μια σίγουρα είχε περιθώρια για πολύ περισσότερη ανάπτυξη, αλλά από την άλλη θα έχανε ίσως όλο αυτό το κοφτό και απότομο που της προσδίδει το συγκεκριμένο δυναμικό που έχει τώρα. Και ναι, σαν δείγμα με έπεισε άμεσα ότι σαφώς αυτή η ιστορία ταιριάζει σε μια συλλογή που φέρει στον τίτλο τη φράση "αλλόκοτα διηγήματα". Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted May 1, 2011 Share Posted May 1, 2011 Μου άρεσε πολύ, Ανδρέα. Δεν πρόκειται για φανταστικό διήγημα, ωστόσο έχει μια χροιά τέτοια που της δίνει σίγουρα γοητεία. Ωραίο το κλείσιμο και η "εξήγηση" της ακατανόητης συμπεριφοράς του δασκάλου, μου θυμίζει όταν βλέπουμε σε όνειρα ότι πέφτουμε και πέφτουμε και πέφτουμε, για να ξυπνήσουμε τελικά στη ζεστασιά του κρεβατιού μας. Η γλώσσα είναι απλή και κοφτή, ταιριαστή με το κείμενο και την παιδικότητα που αγγίζει, και η έκταση δεν πιστεύω ότι πρέπει να αλλάξει. Προιδεάζει με ενδιαφέροντα τρόπο τη συλλογή σου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted May 1, 2011 Share Posted May 1, 2011 (edited) Το τέλος με ανατρίχιασε λίγο. Συγκινήθηκα πάρα πολύ. Μου έφερε στο μυαλό κάποιες πολύ προσωπικές αναμνήσεις. Όπως και να χει, είναι αξιοθαύμαστο το γεγονός ότι μπήκες αρκετά στην παιδική ψυχολογία. Δεν έβγαζε θυμό το κοριτσάκι. Ήταν ένα παράπονο...ένα γιατί... μια θλίψη... Πολύ ρεαλιστικό και για μένα μπορώ να πω ότι ήταν και συμβολικό κατα μία έννοια.. . Η έκταση νομίζω ήταν όση θα έπρεπε. Αν το έκανες μεγαλύτερο θα έχανε τον αυθορμητισμό και τη δύναμη του...Λίγο πιο μεγάλη γραμματοσειρά να είχε... Θα θελα πολύ να βρω τη συλλογή σου. Καλή συνέχεια. Edited May 1, 2011 by Virginia Woolf Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Andkand Posted May 1, 2011 Author Share Posted May 1, 2011 (edited) @Helena, ευχαριστώ για τα σχόλια. Χαίρομαι που βρήκες την ιστορία ωραία και το θέμα ενδιαφέρον. Σωστά υποθέτεις ότι οι προτάσεις ήταν σκόπιμα κοφτές και μικρές για την καλύτερη απόδοση της ιστορίας. @Iwannis, όντως, η ιστορία να μπορούσε να έχει μεγαλύτερη έκταση. Τότε όμως θα έχανε πιστεύω από το δυναμισμό της. @Tiessa, συμφωνώ μαζί σου για το κοφτό και το απότομο που προσδίδει δυναμισμό στην ιστορία. Το έχεις καταλάβει πολύ καλά! Χαίρομαι που βρήκες την ιστορία αλλόκοτη! @Stanley, ευχαριστώ για τα πολύ καλά σου λόγια. Γενικά τα διηγήματά του βιβλίου μου δεν μπορώ να τα κατατάξω ούτε στο Φανταστικό ούτε στην Επιστημονική Φαντασία, αλλά ούτε και στον Τρόμο, αν και πιστεύω ότι κάποια από αυτά φλερτάρουν με τη φαντασία και τον τρόμο… Νοιώθω πολύ τυχερός που το βιβλίο μου έτυχε πολύ καλής υποδοχής από την κοινότητα του Fantasy και είχε μια πολύ καλή κριτική από τον Δημήτρη Αργασταρά. Κάποιοι άλλοι έγραψαν ότι κάποια από τα διηγήματά μου τους θυμίζουν Poe, Masterton και Maupassant. Όλα αυτά αν και πολύ τιμητικά για εμένα, τα θεωρώ κάπως υπερβολικά και ιερόσυλα. Όταν έγραφα δεν σκέφτηκα ότι γράφω για μια συγκεκριμένη θεματική κατηγορία διηγημάτων. Έγραφα ότι θα εξίταρε εμένα αν το διάβαζα και τελικά βγήκε αυτό… @Virginia Wolf, αν το διήγημά μου κατάφερε να σε κάνει να ανατριχιάσεις και να συγκινηθείς, τότε σημαίνει ότι πέτυχε τον σκοπό του! Συμφωνώ για το μέγεθος. Edited May 1, 2011 by andlib Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted May 1, 2011 Share Posted May 1, 2011 Έταξα να γράψω κι εδώ τη γνώμη μου ια το διήγημα οπότε να την: ούτε το περίμενα, ούτε προετοιμάστηκα, ούτε τίποτε κι ήταν πραγματικά πάρα πολύ συγκινητικό. Εύγε. Το καλύτερο της συλλογής. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted May 1, 2011 Share Posted May 1, 2011 Πολύ καλό διήγημα, παρά το μικρό του μέγεθος. Μου άρεσε αυτή η συντομία των προτάσεων, για την οποία μίλησαν οι περισσότεροι. Ίσως έκοβαν λίγο τη φόρα, αλλά αυτός ο αργός ρυθμός που έδιναν το έκαναν να γίνεται πιο κατανοητό. Ανατρεπτικό, πετυχημένο και συγκινητικό το τέλος. Καλή δουλειά! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Andkand Posted May 2, 2011 Author Share Posted May 2, 2011 @Naroualis, σε ευχαριστώ ξανά! Σημειώνω την προτίμηση σου στο ανεπίσημο γκάλοπ που κάνω μεταξύ γνωστών και φίλων που διάβασαν το βιβλίο - για το πιο διήγημα τους άρεσε περισσότερο. Πληροφοριακά, η «Σχολική Εκδρομή» βρίσκεται αυτή τη στιγμή στη 5η θέση, αποδεικνύοντας για ακόμη μια φορά την διαφορά γούστου μεταξύ των αναγνωστών. Χαίρομαι όμως πολύ που σου άρεσε τόσο, γιατί το θεωρώ πολύ ιδιαίτερο διήγημα. @Mesmer, να είσαι καλά! Χαίρομαι που το βρήκες ανατρεπτικό και επιτυχημένο. Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted May 4, 2011 Share Posted May 4, 2011 (edited) Δεν ξέρω αν είναι η καλύτερη ιστορία του βιβλίου (δεν το έχω πιάσει ακόμη στα χέρια μου), αλλά σίγουρα είναι πολύ καλή επιλογή για να προσελκύσεις αναγνώστες. Ενδιαφέρον και απρόβλεπτο. Βοήθησε πάρα πολύ ο τρόπος που ξεκίνησες από το γενικό και πήγες στο ειδικό και μετά στην ανατροπή. Εγώ π.χ. θα είχα χρησιμοποιήσει από την αρχή την οπτική γωνία της Ζωής (καθόλου τυχαίο όνομα) και το αποτέλεσμα δε θα ήταν το ίδιο πετυχημένο. Στη γλώσσα θα ήθελα κάτι παραπάνω, και στην έκφραση και τον όγκο, να μη γίνει υπερβολικά λεπτομερές, αλλά ούτε και τόσο λιτό όσο είναι τώρα. Έχω και μια πιο συγκεκριμένη παρατήρηση - λίγο αργά τώρα που έχει εκδοθεί και δημοσιευτεί το κείμενο, αλλά ελπίζω χρήσιμη γενικά. Χρησιμοποιείς το "ξαφνικά" δυο φορές για να ξεκινήσεις πρόταση, τη μια κοντά στην άλλη. Τέτοιοι προσδιορισμοί με τους οποίους σκοπεύουμε να δημιουργήσουμε έντονη εντύπωση (π.χ. της έκπληξης στη συγκεκριμένη περίπτωση) πρέπει να χρησιμοποιούνται με φειδώ για να παραμένουν αποτελεσματικοί. Θα μπορούσες να πεις "απρόσμενα" ή κάτι τέτοιο εναλλακτικό/ηπιότερο στη μια από τις δυο περιπτώσεις. Edited May 4, 2011 by Electroscribe Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Andkand Posted May 4, 2011 Author Share Posted May 4, 2011 @Electroscribe, ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και τις χρήσιμες επισημάνσεις! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
panwraia Posted May 10, 2011 Share Posted May 10, 2011 Ένα από τα αγαπημένα μου από το βιβλίο σου!!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Andkand Posted May 10, 2011 Author Share Posted May 10, 2011 Ευχαριστώ Panwraia, χαίρομαι που το συγκεκριμένο διήγημα είναι από τα αγαπημένα σου! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Panagiota Papadopoulou Posted May 13, 2011 Share Posted May 13, 2011 Αντρέα πολύ ενδιαφέρουσα η ιστορία σου η οποία θα μπορούσε να εξελιχθεί σε ένα πολύ καλό μυθιστόρημα. Αγωνίας, μυστηρίου και τρόμου. Πραγματικά μου τράβηξε το ενδιαφέρον αλλά στεναχωρήθηκα πολύ που τελείωσε τόσο σύντομα....αλλά θα μπορούσε να συνεχιστεί με πιο πολύ μυστήριο και δράση. Η απλότητα στο λόγο και οι σύντομες προτάσεις είναι ακριβώς αυτό που μου αρέσει σε μια ιστορία. Βαριέμαι τις λεπτομερείς περιγραφές και όλα εκείνα τα επίθετα και προτάσεις που γεμίζουν μια παράγραφο και σε κάνουν να βαριέσαι. Όταν ξεκίνησα να το διαβάζω μου δημιούργησε αισθήματα αγωνίας για τα παιδιά που ήταν πάνω από το πηγάδι και σκεφτόντουσαν πως θα πάρουν την μπάλα, φοβήθηκα μήπως πέσουν μέσα. Μετά ένιωσα την αγωνία της μικρής που ερχόταν καταπάνω της ο δάσκαλος, σ'αυτό θα μπορούσες να το εμπλουτίσεις λίγο περισσότερο για να νιώσουμε πιο έντονα την αγωνία. Προσωπικά εγώ λατρεύω τα βιβλία που παρατραβάνε την αγωνία και κάνουν την καρδιά σου να ξεροσταλιάζει . Ύστερα εξοργίστηκα που ο δάσκαλος έσπρωξε το παιδί στο πηγάδι και σκέφτηκα τι ψυχοπαθής είναι αυτός, και τέλος ένιωσα μια θλίψη και ένα ξάφνιασμα για την ανατροπή στο τέλος. Αυτό με τον γιατρό που βουρκώνει μου προκάλεσε αμφιβολίες, διότι με την εμπειρία μου τους τελευταίους μήνες δεν πολυπιστεύω πως οι γιατροί δείχνουν τόσο φανερά τα συναισθήματα τους, βασικά πιστεύω πως λόγω της δουλειάς τους έχουν γίνει τόσο σκληροί που δυσκολεύονται να αισθανθούν καν. Δεν ξέρω άποψη δική μου. Μας το τελείωσες πολύ σύντομα.Θα μπορούσε να γίνει ένα πολύ ενδιαφέρον μυθιστόρημα. Θα μπορούσε να εξελιχθεί σε μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία. Εγώ πιστεύω να κάνεις μια προσπάθεια να γράψεις ένα μυθιστόρημα. Θα τα καταφέρεις!!! Πάντως στο είδος των βιβλίων που μου αρέσει να διαβάζω σαν ιδέα το διήγημα σου με κάλυψε. Μπράβο!! Παναγιώτα Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
vinegrete Posted May 13, 2011 Share Posted May 13, 2011 Παρολο που η ιστορια ειχε βασεις να αναπτυχθει και αλλο, μου αρεσε που ηταν τοσο συντομη και περιεκτικη. Ηταν τοσο "ζωντανή" που μου εφερε στο μυαλο ενα αναλογο περιστατικο που συνεβει στην περιοχη μου.. Τεσπα.. ανατρεπτικο το πως η μικρη ονειρευοταν κατι αλλο. Ισως στιγμιοτυπα της εκδρομης (αν συνεβει στο γυρισμο το ατυχημα), και πως το εδεσε με το ατυχημα μετα για να πιστευει πως ο δασκαλος την εσπρωξε. Αυτο.. την δευτερη φορα που το διαβασα δεν μου "κολλησε" αρκετα, χωρις απαραιτητα να το θεωρω αδυναμια του κειμενου Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Andkand Posted May 13, 2011 Author Share Posted May 13, 2011 @Panagiota, χαίρομαι που η ιστορία μου σου δημιούργησε έντονα συναισθήματα. Αυτό που λες για τους για τους γιατρούς, όντως ισχύει. Από τα πολλά περιστατικά που βλέπουν καθημερινά γίνονται «σκληροί» και δεν δείχνουν φανερά τα συναισθήματά τους. Πόνταρα όμως στο πολύ τραγικό περιστατικό και στο ότι ακόμα και ο γιατρός της εντατικής είναι άνθρωπος με ευαισθησίες. Εξάλλου, προσπάθησε να κρύψει τη συγκίνησή του αφού έτρεξε και κλείστηκε στο γραφείο του… @Vinegrete, η ιστορία ήταν σκόπιμα σύντομη και περιεκτική με στόχο να δημιουργήσει στον αναγνώστη ένα μικρό σοκ. Αυτό που υπονοώ στην όλη ιστορία – το γράφω αφού το θέτεις, παρόλο που προτιμώ να αφήνω τον αναγνώστη να απαντά μόνος του στα ερωτήματα – είναι ότι το κορίτσι πέρασε μια μεταθανάτια εμπειρία (το πράσινο λιβάδι, το πηγάδι – τούνελ και η πτώση είναι στοιχεία που συναντούμε συχνά σε αφηγήσεις ατόμων που είχαν τέτοιες εμπειρίες). Η περιγραφή της εκδρομής και των εκδηλώσεων των μαθητών δεν ήταν αναμνήσεις αλλά ένα παιχνίδι του μυαλού και του υποσυνείδητου ενός κοριτσιού που ξεκίνησε να πάει μια εκδρομή και κατέληξε να βιώνει μια μεταθανάτια εμπειρία… Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest old#2065 Posted October 3, 2011 Share Posted October 3, 2011 Αγαπητέ Ανδρέα Διάβασα το διήγημά σου και μου άρεσε πολύ. Η ανατροπή του τέλους, που την διαφυλάσσεις με απόλυτη επιτυχία σε όλη την διάρκεια του κειμένου, συνοδεύεται από συγκίνηση, που την εισπράτει απόλυτα ο αναγνώστης. Δεν είμαι σίγουρος ότι αν ακολουθούσες τις σεβαστές υποδείξεις των φίλων που προηγήθηκαν, (περί έκτασης κλπ) αν θα πετύχαινες αυτό που νομίζω ήταν το βασικό σου ζητούμενο. Την πετυχημέμη και παράλληλα συναισθηματικά έντονη ανατροπή. Μπράβο γράφεις στακάτα, σύντομα και με συγκεκριμένο στόχο. Ο τρόπος που μου αρέσει, που χρησιμοποιώ και γω, με τις ίδιες συνήθως αντιρρήσεις από φίλους. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Andkand Posted October 4, 2011 Author Share Posted October 4, 2011 (edited) Αγαπητέ Ανδρέα Διάβασα το διήγημά σου και μου άρεσε πολύ. Η ανατροπή του τέλους, που την διαφυλάσσεις με απόλυτη επιτυχία σε όλη την διάρκεια του κειμένου, συνοδεύεται από συγκίνηση, που την εισπράτει απόλυτα ο αναγνώστης. Δεν είμαι σίγουρος ότι αν ακολουθούσες τις σεβαστές υποδείξεις των φίλων που προηγήθηκαν, (περί έκτασης κλπ) αν θα πετύχαινες αυτό που νομίζω ήταν το βασικό σου ζητούμενο. Την πετυχημέμη και παράλληλα συναισθηματικά έντονη ανατροπή. Μπράβο γράφεις στακάτα, σύντομα και με συγκεκριμένο στόχο. Ο τρόπος που μου αρέσει, που χρησιμοποιώ και γω, με τις ίδιες συνήθως αντιρρήσεις από φίλους. Νίκο σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Τις υποδείξεις πάντα τις ακούω και τις λαμβάνω υπόψη μου. Για το συγκεκριμένο διήγημα, ούτε εγώ πιστεύω ότι θα έπρεπε να αποδοθεί διαφορετικά αφού έτσι το συνέλαβα αρχικά και έτσι το έγραψα με συγκεκριμένο στόχο. Στείλε μου να διαβάσω κάτι δικό σου αν θες (μου κίνησες την περιέργεια) Edited October 4, 2011 by andlib Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.