Augustine Posted May 4, 2011 Share Posted May 4, 2011 Όταν τελειώνει τ’ όνειρο Όταν τελειώνει τ’όνειρο μένει μια μυρωδιά από αγιόκλημα κρυμμένη στα ρουθούνια σου· ένα κομμάτι καθάριος ουρανός πάνω απ’το κουρασμένο πρόσωπο του μικρού σου αναστήματος· μια μουσική τόσο μελωδική μα συγχρόνως τόσο ανυπόφορη για την μίζερη ύπαρξη σου. Όταν τελειώνει τ’όνειρο μένει ένα παγωμένο χαμόγελο στα χλομιασμένα σου χείλη· ένα δάκρυ στα μάτια έρχεται το μαραμένο αγιόκλημα να σου θυμίσει· η πικραμένη χαρά πως μπόρεσες για λίγο στα βάθη της ψυχής σου να βουτήξεις. Αγαπάς αυτήν την στιγμή! Όταν τελειώνει τ’όνειρο... Όταν τελειώνει τ’όνειρο ποτέ ξανά να μην δακρύσεις. Γιατί το όνειρο είσαι εσύ, που ψάχνεις για τριαντάφυλλα μέσα σε ξηραμένους κήπους. Εσύ που χαμογελάς στην θλίψη σου. Ναι! Το όνειρο είσαι εσύ που τρέφεις την ζωή από τα σάπια συντρίμμια του θανάτου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
helena Posted May 4, 2011 Share Posted May 4, 2011 Καλημερα, πολυ μελαγχολικο το ποιημα αλλα ομορφο. ευτυχως που το τελος ηταν πιο αισιοδοξο. τωρα απο αποψη μετρου τα πραγματα μπερδευονται λιγο αφου εμενα μου φανηκε καπως ασαφες. οι λεξεις ωστοσο που χρησιμοποιεις ειναι προσεκτικα διαλεγμενες αν καταλαβαινω καλα και περνας το νοημα που θελεις. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Augustine Posted May 4, 2011 Author Share Posted May 4, 2011 Ευχαριστώ για τα σχόλια σου. Όντως μετρικά είναι ασαφές. Δεν προσπάθησα να ακολουθήσω κάποιον εσωτερικό ρυθμό με τις λεξεις που επέλεξα αλλά κυρίως την ροή τον σκέψεων μου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Giannis Karagiannidis Posted May 11, 2011 Share Posted May 11, 2011 όταν το έγραφες είχες στο νου σου ένα όνειρο το οποίο έχει τελείοση επιδεί έχει πραγματοποιηθεί ή ένα ανεκπλήροτο ? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Augustine Posted May 13, 2011 Author Share Posted May 13, 2011 [Είχα στο νου μου αυτην τη γλύκα που σου αφήνει ένα όμορφο όνειρο και την πίκρα που την διαδέχεται όταν όλα όσα ονειρεύτηκες και δεν πραγματοποιήθηκαν έρχονται στο νου σου. Όμως αυτά τα γλυκά ξυπνήματα είναι που μας δίνουν δύναμη να σηκωνόμαστε καθε φορά που πέφτουμε και να προχωράμε μπροστά για να πραγματώσουμε κάποτε τα όνειρα μας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Innerspaceman Posted May 14, 2011 Share Posted May 14, 2011 Γενικά μου άρεσε. Μπράβο σου. Μερικοί στίχοι όμως δεν μου "χτύπησαν" καλά. Όπως πχ." για την μίζερη ύπαρξη σου", "από τα σάπια συντρίμμια του θανάτου". Μου φάνηκαν αρκετά πεζοί, υπερβολικά χοτροκομμένοι ή επιτηδευμένα μελό για ποιήμα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted May 15, 2011 Share Posted May 15, 2011 Μου άρεσε που δεν μπήκες σε κανόνες... Ίσως υπερέβαλες όντως σε ορισμένα σημεία όπως λέει ο Innerspaceman, ωστόσο μπορεί αυτό να ναι το στιλ σου και δε το κατακρίνω. Η εικόνα με το αγιόκλημα μου άρεσε. Ξέρεις θα μπορούσε να ναι και πραγματικός εφιάλτης με τον τρόπο που φυτρώνει. Άραγε το σκέφτηκες αυτό ή για άλλο λόγο το επέλεξες; Μελαγχολικό όντως. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted August 18, 2011 Share Posted August 18, 2011 (edited) Και εγω δεν το βρισκω αρκετα σαφες. Στα ματια μου μπερδευεται η αισθηση του ονειρου που σε εκανε να ταξιδευεις και νοσταλγεις, με εκεινη μιας εν αναγκη μελαγχολιας. Γιατι δεν βρισκω λογω υπαρξης της καταθλιψης που περιγραφεις. Μου κανει λιγο πως την κολας εκει ενω δεν ειναι η θεση της. Αυτο ειναι που ξενιζει, οταν διαβαζεις το ποιημα αυτο. Εκει που μιλας για το αγιοκλημα και την ευχαριστη μυρωδια που αφηνει στα ρουθουνια σου-την αναμνηση του ονειρου που σε πηγε αλλου κολας την μιζερη υπαρξη. Νομιζω πως αφου αυτο ηθελες να παρουσιασεις την νοσταλγια αλλα και και την μιζερια, επρεπε να διατυπωσεις πιο καθαρη εικονα της νοσταλγιας σου και μετα να παρουσιασεις την μιζερια που νιωθεις χανοντας το ονειρο. Ενω τωρα μεταφερεσαι πολυ γρηγορα απο την γλυκια νοσταλγια στην μιζερια και πισω, ετσι ωστε ο αναγνωστης δεν προλαβαινει να καταλαβει. Μενει μετεωρος αναμεσα στις δυο καταστασεις, χωρις να μπορει να νιωσει η να σκεφτει ικανοποιητικα καμμια απο τις δυο και τελικα καταληγει στην ασαφεια. Edited August 18, 2011 by laas7 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.