Oceanborn Posted May 10, 2011 Share Posted May 10, 2011 (edited) Δεν είναι πολύ διαφορετικό από το στιλ που γράφω συνήθως. Ελπίζω να σας αρέσει. Τυφλόμυγα.pdf Edited May 10, 2011 by Virginia Woolf Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
northerain Posted May 10, 2011 Share Posted May 10, 2011 (edited) Εμένα μου αρέσει πάρα πολύ. Άλλοι θα λέγαν ότι είναι μικρό, αλλά νομίζω αυτό προσθέτει στο αποτέλεσμα. Γμτ, το έβαλες το attachment...τώρα πρέπει να απαντήσω σοβαρά. Edited May 10, 2011 by northerain Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted May 10, 2011 Author Share Posted May 10, 2011 Εμένα μου αρέσει πάρα πολύ. Άλλοι θα λέγαν ότι είναι μικρό, αλλά νομίζω αυτό προσθέτει στο αποτέλεσμα. Γμτ, το έβαλες το attachment...τώρα πρέπει να απαντήσω σοβαρά. Πρέπει... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ad Noctum Posted May 11, 2011 Share Posted May 11, 2011 Προδοσία και αγανάκτηση. Ανεκπλήρωτη εκδίκηση και αυτοτιμωρία. Αυτά μου έβγαλε το κείμενό σου. Αρκετά καλό Virginia! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted May 11, 2011 Author Share Posted May 11, 2011 Σ ευχαριστώ πολύ που μπήκες στον κόπο να το διαβάσεις Deus Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kafka Posted May 12, 2011 Share Posted May 12, 2011 Και εμένα μου άρεσε. Αρχίζω να διακρίνω ένα μοτίβο σε κάποια κείμενά σου, ανδρών που έχουν ιδιαίτερη ευαισθησία και συνήθως κλονίζονται απο αυτήν. Τα μοτίβα κατά τη γνώμη μου είναι η αρχή της προσωπικής γραφής Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Andkand Posted May 12, 2011 Share Posted May 12, 2011 Virginia, μου άρεσε η ιστορία σου. Την βρήκα πολύ… επίκαιρη! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted May 12, 2011 Share Posted May 12, 2011 Το κείμενο είναι όντως πολύ προσωπικό εκτός από το μοτίβο της συγγραφέα, αρχίζουμε να μαθαίνουμε για τα προσωπικά της ενδιαφέροντα, τις γνώσεις της, τις αναμνήσεις της.... Δένει με μαεστρία τα χαρακτηριστικά αυτά ακόμα και σε αντι-ήρωες χωρίς να φοβάται την σύνδεση αυτή. Μια απογοήτευση και μια ανατροπή. Πώς γίνεται ένα τόσο τραγικό τέλος να δίνει τόσο ελπίδα; Μια γλυκόπικρη γεύση; Κι όμως εδώ αυτό συμβαίνει. Ένα όντως τόσο επίκαιρο θέμα όπως καλά επισημαίνει ο andlib. μιλάει για τις επιλογές που κάνουμε.. Περιμένω με ανυπομονησία το επόμενο δίηγημα.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted May 12, 2011 Share Posted May 12, 2011 (edited) Πολύ ωραίο διήγημα. Ακόμη κι αν είναι μικρό σε μέγεθος, πιστεύω ότι μας είπες όλα όσα ήθελες να μας πεις. Μ' άρεσε το κομμάτι όπου η Φοίβη είχε τα μάτια της δεμένα. Ήταν πολύ ωραία δοσμένο, σαν να το ζούσα πίσω από τα σφαλισμένα της μάτια. Έδενε και πολύ καλά με τον τίτλο. Ωραίο το παιχνίδι μεταξύ Φοίβης και Διονύση. Λίγη παράνοια, λίγος φόβος, λίγο Σύνδρομο της Στοκχόλμης. Πολύ καλό, επίσης, το σημείο όπου η Φοίβη αναγνωρίζει τον Διονύση. Σαν να μας αποκαλύπτεται ο λόγος που εκείνος είναι έτσι όπως είναι. Καλή συνέχεια, Virginia! Edited May 12, 2011 by Mesmer Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted May 12, 2011 Author Share Posted May 12, 2011 Νομίζω πρώτη φορά αποσπώ τόσο θετικά σχόλια για διήγημα μου και ειλικρινά δεν έχω ιδέα τι να πω. Για μένα και μόνο που μπαίνετε στη διαδικασία να το διαβάσετε σημαίνει πολλά. Iwanni, μάλλον έχω την κακή συνήθεια να δημοσιεύω ιστορίες με πρωταγωνιστές άνδρες. Πρέπει το επόμενο οπωσδήποτε να έχει γυναίκα. Προσωπική γραφή...; Λες...; Ανάγκη σίγουρα... Και εκεί μένω. Andlib, επίκαιρο από ποια άποψη; Της ψυχολογίας και των αυτοκτονιών εννοείς...; Διγέλαδε, δεν είπαμε ότι δεν είμαι συγγραφέας; Όντως αυτή η ιστορία προδίδει αρκετά από τα ενδιαφέροντά μου αλλά θα ήθελα να διαχωρίσω τη θέση μου από τον ήρωα... Mesmer, δεν είχα τι άλλο να γράψω. Κυριολεκτικά. Έπρεπε να τελειώσει χωρίς να γίνει γραφικός ο ήρωας. Καλή συνέχεια και σ εσένα Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Andkand Posted May 12, 2011 Share Posted May 12, 2011 Andlib, επίκαιρο από ποια άποψη; Της ψυχολογίας και των αυτοκτονιών εννοείς...; Επίκαιρο αφού ζούμε σε μια εποχή αποξένωσης, σε μια εποχή που οι διαπροσωπικές σχέσεις είναι δύσκολες και περνούν κρίση, που η απόγνωση είναι διάχυτη παντού… Αυτά όλα, εγώ τα είδα να αποτυπώνονται στο διήγημά σου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted May 12, 2011 Author Share Posted May 12, 2011 Ναι ήταν ένα από τα θέματα που δε θα μπορούσα αλλά και δεν ήθελα να αποφύγω... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Andkand Posted May 12, 2011 Share Posted May 12, 2011 Ναι ήταν ένα από τα θέματα που δε θα μπορούσα αλλά και δεν ήθελα να αποφύγω... Και το απέδωσες πολύ καλά! Ειλικρινά, μπράβο Virginia! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted May 16, 2011 Author Share Posted May 16, 2011 Να σαι καλά Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Asgaroth Posted December 25, 2011 Share Posted December 25, 2011 Πολύ ωραία ιστορία.Ο απαγωγέας έπειθε και είχε πάρα πολύ ωραίους διαλόγους και αναφορές. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted December 25, 2011 Author Share Posted December 25, 2011 Πολύ ωραία ιστορία.Ο απαγωγέας έπειθε και είχε πάρα πολύ ωραίους διαλόγους και αναφορές. Ο απαγωγέας όσο το σκέφτομαι ήταν υπερβολικά ευαίσθητος νομίζω... Σε κάθε περίπτωση, σ ευχαριστώ πολύ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
anysias Posted December 27, 2011 Share Posted December 27, 2011 Οι διάλογοι έχουν μια φυσικότητα και είναι φορτισμένοι και από τις δύο πλευρές. Από την μεριά της Φοίβης έχουμε την ευκαιρία να δούμε αυτή την φόρτιση, από την αρχή με τις αντιδράσεις και όλα όσα μας δίνουν οι περιγραφές σου. Για τον Διονύση αυτό το σημείο αργεί να έρθει, αλλά όταν έρχεται η στιγμή που καταλαβαίνουμε και γυρνάμε πίσω τον χρόνο, όπως η Φοίβη όταν της λύνει τα μάτια , τον βλέπει και τον αναγνωρίζει, κατανοούμε το κίνητρό του, έστω και αν πρόκειται για μια υπερβολή. Η ιστορία έχει βάθος,, το θέμα που θίγεις είναι επίκαιρο και ξέρεις κάτι ; Μπορεί να έδωσες με όμορφο τρόπο το χαρακτήρα της Φοίβης αλλά δεν ξέρω αν αντιλαμβάνεσαι τον εξαιρετικό τρόπο, με τον οποίο απέδωσες τον χαρακτήρα του Διονύση. Δεν τον χειρίστηκες σαν ένα κοινό παρανοϊκό κακό μιας ιστορίας – αν και με παραπλάνησες με την αρχή- τον έκανες ένα αντιήρωα με βάρος. Αυτό εννοείται ότι είναι η γνώμη μου σε άλλον μπορεί να μην άρεσε. Πολύ δυνατή η εξέλιξη προς το τέλος, ο ένας χαρακτήρας συμπλήρωνε τον άλλο. Μπράβο σου! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted December 28, 2011 Author Share Posted December 28, 2011 Τέτοια λέτε μερικοί μερικοί και θα την ψωνίσω... Η Φοίβη ήταν ουσιαστικά ένα πιόνι. Δεν ασχολήθηκα μαζί της όσο θα έπρεπε ή θα της άξιζε. Την χρησιμοποίησα περισσότερο για να αναδείξω τον κεντρικό ήρωα ή αντι-ήρωα όπως το θέτεις. Δυστυχώς είναι βασικά, ήταν αληθινό πρόσωπο ο συγκεκριμένος και απλά επιχείρησα να κατασκευάσω την ιστορία του. Ίσως υπερέβαλα κάπως. Γενικά το έχω αυτό, όσο διαβάζω παλαιότερες ιστορίες που έγραψα. Υπερευαισθησία στους ήρωες μπορεί να χρειάζεται κάποιες φορές αλλά το παρακάνω. Στις πιο καινούριες που έχω ανεβάσει προσπάθησα πολύ να το περιορίσω. Νομίζω το αποτέλεσμα ήταν ελαφρώς καλύτερο. Αν θες ρίξε μια ματιά και σύγκρινε. Ευχαριστώ πολύ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.