Rikochet Posted May 13, 2011 Share Posted May 13, 2011 Νόμιζα ότι η γριά που κατέβαινε κάθε μέρα στη γωνία στο υπόγειο κρατώντας ένα σακούλι ντυμένο με αλουμινόχαρτο τάιζε τις γάτες, αλλά μια μέρα που έτυχε να περνάω από δίπλα της την ώρα που ήταν σκυμμένη μπρος στην είσοδο την άκουσα να ψιθυρίζει “τι σου κάνανε γιόκα μου; τι σου κάνανε;” και από μέσα ένα ελαφρύ τρίξιμο σα να τρίβει κάποιος σίδερα μεταξύ τους. Συνέχισα όμως δε κοντοστάθηκα και ανέβηκα σπίτι με κάποια ταραχή και εκείνο το βράδυ πριν με πάρει ο ύπνος μύριζε όλο το δωμάτιο σκουριά και άκουγα τα τριξίματα αλλά ήταν νανουριστικά και όχι τρομαχτικά. Δεν ξαναείδα τη γριά να κατεβαίνει για πολύ καιρό. Πότε-πότε στεκόμουν κιεγώ μπροστά στο υπόγειο και κοίταζα απ’τα σκονισμένα τζάμια με τα άγαρμπα σχεδιασμένα ονόματα που τα έσβηναν συνεχώς για να γράψουν κι άλλα ονόματα και αυτή η ιστορία συνεχιζόταν για πάντα και προσπαθούσα να δώ από μέσα αλλά δεν είχε τίποτα, ένας άδειος παρατημένος χώρος ήταν και ούτε τριξίματα ακούγονταν. Μια φορά όμως που πλησίαζα από μακρυά την είδα πάλι σκυμμένη εκεί και σα να έτρεμε αλλά πριν φτάσω έφυγε περπατώντας με μικρά νευρικά βήματα και τότε πήγα εκεί που καθόταν και έσκυψα, σχεδόν κόλλησα τη μούρη μου στο τζάμι και ρώτησα διστακτικά “τι σου κάνανε γιόκα μου;” Άρχισαν να ακούγονται τα σίδερα αλλά πιο δυνατά απ’την προηγούμενη φορά και επίσης ένα καμπανάκι και ένας ήχος από πριόνισμα και μια απαλή αγορίστικη φωνή είπε “με κλείσαν στο μικρό χρόνο” και εγώ πάγωσα, ξαναμύριζαν τα πάντα σκουριά και το τρίξιμο μεγάλωνε. Άρχισα να ιδρώνω με κρύο ιδρώτα και ρώτησα “τι είναι ο νεκρός χρόνος;” και ακούστηκε ένα χαχανητό, “στο μικρό, στο μικρό χρόνο, στο μικρό χρόνο με κλείσαν” και τότε επέστρεψε η γριά, βρέθηκε δίπλα μου ξαφνικά και άρχισε να με σπρώχνει αδύναμα και να με σιχτηρίζει και να με καταριέται “φύγε φύγε άσε το γιόκα μου ήσυχο άστονε εγώ είμαι η μάνα του ακούς εγώ είμαι” και μετά σα να με ξέχασε γονάτισε μπροστά στο υπόγειο και άφησε το σακούλι το ντυμένο με αλουμινόχαρτο και το κοίταξα και είδα που είχε μέσα κιμά αχνιστό που μύριζε ωραία και μέσα στον κιμά πολλές βίδες σκουριασμένες. Τα σίδερα ακούγονταν πάντα. Γύρισα σπίτι και ήπια ζεστό γάλα και κοιμήθηκα. Άλλαξα τη διαδρομή μου για τη δουλειά να μη περνάω μπροστά απ’το υπόγειο και τη γριά δε την ξαναείδα. Λίγο καιρό μετά που ξαναπέρασα όμως το υπόγειο είχε ανακαινιστεί έγινε λευκό πεντακάθαρο και άνοιξε ένα λογιστικό γραφείο όπου πλέον τακτοποιούν τα λογιστικά μου σε πολύ λογικές τιμές. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted May 13, 2011 Share Posted May 13, 2011 Καλό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted May 13, 2011 Share Posted May 13, 2011 Χμμ... ήταν περίεργο, αλλά ωραία περίεργο... Ίσως να υπάρχει κάτι που δεν το κατάλαβα, επειδή το τέλος με μπέρδεψε λίγο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ροη Posted May 30, 2011 Share Posted May 30, 2011 Μου άρεσε πολύ. Θα ήθελα να ήταν λίγο παραπάνω απο τοσοδά, να μας εξηγούσες, ποιοί τον έκλεισαν, τί είναι ο μικρός χρόνος , αλλά αυτά που σε αφήνει να φανταστείς του δίνουν μια άλλη ομορφιά. Κάτι μεταξύ ονείρου και (τρομακτικής) πραγματικότητας! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.