Mindtwisted Posted May 16, 2011 Share Posted May 16, 2011 (edited) Όνομα Συγγραφέα: Κατσούλης-Δημητρίου Κωνσταντίνος Είδος: urban Fantasy Βία; Λίγη Σεξ; Όχι Αριθμός Λέξεων: 3843 Αυτοτελής; εξυπακούεται Δε μετανιώνω.pdf Δε μετανιώνω.doc Edited May 22, 2011 by Mesmer Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted May 25, 2011 Share Posted May 25, 2011 Με δίχασε το διήγημα. Μέχρι το φινάλε τα πήγαινε μια χαρά. Ωραία στήσιμο, καθώς οι καταστάσεις ήταν κλισέ για μια mainstream ιστορία, όχι όμως τόσο για ένα fantasy. Και όταν εμφανίστηκε στο μαγικό, το φανταστικό στοιχείο, αισθάνθηκα να γίνεται ακόμα καλύτερο. Από την στιγμή όμως που ξεκινάει να πάει εκεί που της είπε το κοράκι, ένιωσα αμέσως κάτι να αλλάζει.* Ήταν βιασύνη; Σαν να το είχε γράψει κάποιος άλλος. Δεν είναι που με χάλασε το λυπητερό τέλος. Αν τσίνησα στο να αποδεχτώ την μοίρα της ηρωίδας, έχει να κάνει με την άδικη… γραφή. Όπως δηλαδή δείχνουν τα πράγματα, αυτός ο μαγικός κόσμος που παρουσιάζεται στην ενόραση της Αντιγόνης έχει δικούς του νόμους και κανόνες. Και την πληρώνει (ή παγιδεύεται στο να την πληρώσει) αδικαιολόγητα άδικα. Σαν αναγνώστης που γνωρίζει όσα γνωρίζει κι εκείνη, νιώθω εξαπατημένος, δεν έχω δηλαδή πειστεί. Στο σημείο που γίνεται η αλλαγή κλίματος για μένα στην ανάγνωση μου, υπήρξε μια παράγραφος που την πέρασα αρκετές φορές για να την καταλάβω: Η Αντιγόνη μπαίνει σε ένα ταξί και ξεκινάει προς τη διεύθυνση που της έδωσε το κοράκι. Αμέσως μετά η παράγραφος: «Δίσταζε ακόμα. Της πήρε αρκετή ώρα να ανεβεί για να πάρει λεφτά, και παραλίγο να τα παρατήσει δύο φορές, αλλά η περιέργεια νίκησε τελικά. [Να ανεβεί που και να πάρει ποια λεφτά; Εννοείς να ανέβει στο διαμέρισμα της για να πάρει λεφτά για το ταξί; Στην αρχή νόμισα ότι έλειπε κείμενο ενδιάμεσο, έτσι όπως το τοποθέτησες ως άμεσο flashback.] Φοβόταν το πνεύμα, όμως εκείνο δεν είχε προσπαθήσει να τη βλάψει και έφυγε όταν το ζήτησε. Ή ήταν το χέρι της Μάβρα που έκανε τη δουλειά; [Το χέρι της Μάβρα έκανε ποια δουλειά; Εννοείς η εμφάνιση της που έγινε αιτία να εξαφανιστεί το πνεύμα, έτσι; Η γλώσσα εδώ, «έκανε τη δουλειά» νιώθω ότι δεν εξομοιώνεται με την μέχρι στιγμής γραφή.] Πάντως δεν ξαναεμφανίστηκε από τότε. Ό,τι κι αν γινόταν δεν κινδύνευε αν έριχνε μια ματιά πριν φύγει. [Να φύγει; Από πού; Για να πάει που; Να φύγει από την διεύθυνση στην οποία κατευθυνόταν με το ταξί; Και θα γύριζε σπίτι της μετά, έτσι δεν είναι; Να ταΐσει τις πάπιες με την Μάβρα. Όταν όμως μου λες «πριν φύγει», από μια τοποθεσία στην οποία δεν έφτασε ακόμα, μου δίνεις το συναίσθημα του ‘Αποφάσισε να εγκαταλείψει σπιτικό και σύζυγο, και πριν την κάνει, πετάγεται και μέχρι την διεύθυνση που της είπε το πουλί να ρίξει μια ματιά, πριν φύγει’. Εδώ μπορεί να πέφτω τελείως έξω καθώς δεν πληροφορήθηκα πουθενά προηγουμένως την πρόθεση της για συζυγική εγκατάλειψη. Είναι το πρώτο σημείο στο διήγημα σου που σκάλωσα τόσο στο γράψιμο σου.] Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eugenia Rose Posted May 25, 2011 Share Posted May 25, 2011 Παράξενη ιστορία εκδίκησης. Όχι πως δεν ευχαριστήθηκα κάπου κοντά στο τέλος. Αλλά πάλι μπορεί να φταίει η μαύρη μου ψυχή. Μου άρεσε που έδωσες ελληνικά ονόματα και το έφερες τόσο κοντά στην καθημερινότητα. Το τέλος νομίζω έρχεται κάπως γρήγορα, έχει την δυναμική για να γίνει πολύ πιο μαύρο στο τέλος , πράγμα που πιστεύω πως θα του πήγαινε πολύ. Οι χαρακτήρες ήταν τόσο καθημερινοί που δεν έκανα μεγάλη προσπάθεια να τους ακολουθήσω και να συμπαθήσω την Αντιγόνη. Καλή επιτυχία στον διαγωνισμό! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
alkinem Posted May 26, 2011 Share Posted May 26, 2011 Μια εξαιρετική μίξη Urban με Dark Fantasy. Η ιστορία σου ήταν πολύ καλογραμμένη, διαβάστηκε πολύ άνετα, σ’ αυτό βοήθησε και το ότι οι χαρακτήρες που χρησιμοποίησες θα μπορούσαν να είναι και άτομα που γνωρίζουμε, και γενικά μου έκανε μια πάρα πολύ καλή εντύπωση. Έχω όμως μια απορία. Η ιδιαιτερότητα της Αντιγόνης, απ’ όσο μπόρεσα να καταλάβω, ήταν ζήτημα κληρονομικότητας(και η μητέρα της την είχε). Γιατί ήταν αναγκαία η τελετή, που μάλλον δεν ήταν η πρώτη στην οποία η Αντιγόνη έπαιρνε μέρος, για να «ενεργοποιηθεί»; Γιατί δεν είχε αποκτήσει αυτό τον «ιδιαίτερο» τύπο όρασης νωρίτερα; Ή έστω, γιατί δεν είχε κάποια σημάδια, πέραν της αινιγματικής υπόσχεσης της μητέρας της, που θα την προετοίμαζαν γι’ αυτό το χάρισμα; Επίσης η ηρωίδα σου δέχεται πολύ εύκολα το τίμημα(την τύφλωσή της δηλαδή) στο τέλος. Είναι σαν να το θεωρεί κάτι το φυσιολογικό, αν και δεν είχε προειδοποιηθεί γι’ αυτό(η προειδοποίηση που της είχε απευθύνει η μητέρα της θα μπορούσε να είχε ερμηνευθεί ποικιλοτρόπως). Τελικά όμως, αυτά που με προβλημάτισαν δε στάθηκαν ικανά να καταστρέψουν την καλή γενική εικόνα. Μας χάρισες μια πραγματικά πολύ ωραία ιστορία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted May 26, 2011 Share Posted May 26, 2011 Ρεαλιστικό και φάνταζι ταυτόχρονα. Την άποψη μου την ξέρεις γιατί το έχουμε συζητήσει. Μου άρεσε πολύ ο τρόπος που απέδωσες τους χαρακτήρες σου. Ήταν άμεσοι, αληθινοί και καθημερινοί. Λάτρεψα την ιδέα με τα τριαντάφυλλα, και λόγω προσωπικής αδυναμίας και γιατί όντως η φύση κρύβει πολλά μυστήρια πράγμα που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην λογοτεχνία γενικότερα. Αυτό που δεν πολυκατάλαβα ήταν το εξής: Το φίδι τελικά ήταν κάτι σαν "σκοτεινός φύλακας" ή κάποια άλλη πλευρά του εαυτού της ηρωίδας; Δεν γνωρίζω εαν ήταν αυτός ο σκοπός σου αλλά το πήρα κάπως συμβολικά το διήγημα. Μια συναισθηματική "τύφλωση" ύστερα από κάποιο βαθύ σοκ, η "σκοτεινή" πλευρά είτε σαν εαυτός είτε σαν εξωτερικός παράγοντας- δαίμονας ως καταφύγιο και τέλος η σαπίλα των ανθρωπίνων σχέσεων. Με εντυπωσίασε η εικονοπλασία σου. Καλή επιτυχία εύχομαι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Howard Crease Posted May 26, 2011 Share Posted May 26, 2011 Άκου να δεις τί παίχτηκε μ'εσένα και την ιστορία σου, Ντίνο. Ο πρόλογός σου, αρχικά, με μπέρδεψε. Νόμιζα πως διάβαζα το ημερολόγιο ενός χαρακτήρα που άλλαζε συνεχώς μυθιστορήματα και είχε απελπιστεί. Δεν περιάζει καθόλου όμως, γιατί... Γιατί γράφεις ΠΟΛΥ καλά. Φυσικότατοι διάλογοι. Χαρακτήρες που σκιαγράφονται ομοιόμορφα και ευχάριστα από τις πρώτες γραμμές. Όμορφες περιγραφές. Αγαπημένη φράση: "Έκλαψε κι οι τριανταφυλλιές ποτίστηκαν με δάκρυ. Ποτέ δεν είχαν τα λουλούδια τους μεθυστικότερο άρωμα από 'κείνο το βράδυ." Όμως, ρε συ, στις πρώτες επτά σελίδες ένιωθα πως δεν υπήρχε ουσιαστική πλοκή, παρά το γράψιμό σου που με ωθούσε να συνεχίσω παρακάτω. Και, φυσικά, κανένας καθρέφτης όταν σπάει δεν κάνει ήχο υφάσματος που σκίζεται Και είναι άλλη μία από τις περιπτώσεις που δεν είδα μια σαφή σχέση του κειμένου με την όραση. Ούτε το τέλος κατάλαβα αρκετά. Ίσως όμως να έφταιξα εγώ σε αυτό. Το συμπέρασμα είναι πως έχω ανάμεικτα συναισθήματα. Καλή σου επιτυχία. Υ.Γ. Δεν ξέρω αν το πρόσεξες, αλλά είναι τρομερά ειρωνικό το ότι η Νάντια προκάλεσε το ίδιο το τέλος της, "ανοίγοντας τα μάτια" της Αντιγόνης. Α, και δεν πιστεύω πως η Αντιγόνη πέθανε στο τέλος. Μού κάνει περισσότερο για ηρωίδα παγιδευμένη στον εσωτερικό της κόσμο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted May 26, 2011 Share Posted May 26, 2011 Μ’ άρεσε το πρώτο κομμάτι της ιστορίας, αυτό του ημερολογίου. Μετέδιδε την απογοήτευση της κοπέλας κι ίσως μια αγανάκτηση. Πολύ καλό, θα ήθελα να συνεχιζόταν έτσι. Από εκεί και μετά, επειδή άλλαξε αυτό το ύφος, ένιωσα πως έπεσε λίγο ο τόνος της ιστορίας. Έγινε πιο αργή και η εξέλιξη καθυστερούσε να έρθει. Είχε όμως αρκετούς διαλόγους που την έκαναν να διαβαστεί εύκολα και ξεκούραστα. Μπορώ να πω πως όταν το κοράκι είπε στην Αντιγόνη πού να πάει, κατάλαβα τι ήταν αυτό που θα έβλεπε. Από εκεί και μετά το τέλος ήταν ωραίο, ανατρεπτικό, περίεργο και πολύ καλά δοσμένο. Αν και μου φάνηκε πως λίγο αψήφιστα τα πήρε τα πράγματα η Αντιγόνη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted May 27, 2011 Share Posted May 27, 2011 Κύλισε γρήγορα κι αυτό δεν μπορεί παρά να πάει στα θετικά. Μου άρεσε ο τρόπος με τον οποίο έχτισες το χαρακτήρα της Αντιγόνης. Επιπλέον, μου άρεσε και το γεγονός ότι η ιστορία προχωρούσε, είχε πλοκή και με έσπρωχνε να διαβάσω παρακάτω. Από την άλλη ίσως η σκηνή με τη Νάντια και την τελετή να έρχεται κάπως ξαφνικά. Πιο συγκεκριμένα, μου φάνηκε σαν σκηνή η οποία δεν έκατσε και πολύ καλά μέσα στη φυσιολογική ροή, σαν να μπήκε εκεί για να φέρει στο προσκύνιο τον υπερφυσικό παράγοντα. Για την ημερολογιακή έναρξη: Δεν είμαι σίγουρος αν όντως την χρειαζόμουν. Όπως το είδα, δεν είναι και τελείως στρογγυλοκαθισμένη η ιστορία πάνω στο θέμα Όραση ή μάλλον, για να το πω καλύτερα, μου φάνηκε ότι το χρησιμοποίησες στην πιο απλή μορφή του. Η ιδέα/αποκάλυψη για το φινάλε ήταν καλή (ειδικά αν υπήρχε κι η υπόνοια που λέω πιο κάτω). Ίσως οι τελευταίοι διάλογοι να παραείναι εσωτερικοί, λίγο με ξένισαν. Υγ: Θα ήθελα μια νύξη από πιο νωρίς για τη φάση Ορέστη-Νάντιας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
anysias Posted May 27, 2011 Share Posted May 27, 2011 Ωραίοι διάλογοι αρκετά προσγειωμένοι και καθημερινοί που αντιστοιχούν σε πιστευτούς χαρακτήρες. Ωραία η ιδέα και ο μύθος έτσι όπως ξεδιπλώνεται μας αποκαλύπτει την Αντιγόνη και πως γίνεται η μεταστροφή της προς το σκοτεινό μέρος του μυαλού της που ήθελε καιρό να καταπιέζει. Το φίδι πιστεύω αυτό συμβολίζει. Την καταπιεσμένη οργή της, τον καταπιεσμένο εαυτό της, την ανισορροπία μεταξύ καλού και κακού μέσα της. Δεν μπορείς να αφήνεις να σε πατάνε έτσι και να εθελοτυφλείς, σίγουρα θα σου αφήσει απωθημένα. Στριγγλίτσα η Νάντια είναι ο χαρακτήρας που λατρεύουμε να μισούμε! Ο λεγάμενος δεν θα μπορούσε να είναι πιο αντιπαθής και βοήθησε πολύ στην υπόθεση αυτό και γενικά στο τέλος. Ο τίτλος εξηγεί λοιπόν καλά το κλείσιμο και την αντίδραση της Αντιγόνης. Άλλο ένα θετικό. Οι χαρακτήρες λοιπόν ήταν άλλο ένα συν στην ιστορία σου. Το κομμάτι με το ημερολόγιο πολύ ωραίο και σκοτεινό. Μου άρεσε που το έβαλες στην αρχή. Νομίζω πώς βοηθάει για να κατανοήσουμε το τέλος καλύτερα, το κομμάτι του εαυτού της που καταπιέζει, το φίδι που δεν είναι τίποτα άλλο από την συνείδησή της. Έπεσα κοντά; Άλλο ένα συν. Αυτό που με χάλασε λίγο είναι η τελετή, (δεν μου κάθισε καλά και κυρίως που η Νάντια ήθελε να γίνει. Μου φάνηκε περιττό. Αλλά αυτή είναι η γνώμη μου.) και το κοράκι. Θα μου άρεσε καλύτερα το φίδι να την είχε οδηγήσει. Καλή επιτυχία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
jjohn Posted May 28, 2011 Share Posted May 28, 2011 ούτε και εγώ μετάνιωσα που διάβασα την ιστορία σου προσωπικά βρήκα το ημερολόγιο μία καλή προσθήκη(αν και σου χαλούσε βέβαια λίγο την ψυχολογία) τώρα στα της ιστορίας, ήταν ωραία και μπορούσες να λυπηθείς τον χαρακτήρα της Αντιγόνης έτσι όπως τις φέρονταν εκείνοι οι δύο το τέλος σε έκανε από την μία να χαιρεσαι(σε κάποιο βαθμό όχι τελείως) και από την άλλη να στεναχωριέσαι και αυτό εγώ το θεωρώ πολύ σπουδαίο Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
vinegrete Posted May 28, 2011 Share Posted May 28, 2011 Ειναι μια ιστορια που μου αρεσε αρκετα οσο την διαβαζα, αλλα το τελος μου ηρθε λιγο αποτομο. Σαν να βιαστηκε να τελειωσει. Επισης δεν μου αρεσε και η καταληξη των ηρωων (και των 3ων). Αν εξαιρεσω το τελος, ολη την ιστορια την διαβασα πολυ ευχαριστα, μου αρεσαν οι ηρωες, το ολο σκηνικο και γενικα ο τροπος γραφης Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ad Noctum Posted May 28, 2011 Share Posted May 28, 2011 (edited) Νομίζω πως άργησε πολύ να μας βάλει στην υπόθεση το κείμενο. Αλλά όταναυτή τελικά έρχεται, με έπιασε μία απογοήτευση με την εξέλιξή της. Περίμενα κάτι πιο δυνατό για το τέλος με τέτοιο τρόπο που θα έφερνε την ισορροπία στο κείμενό σου. Παρόλα αυτά, νιώθω πως δέθηκα με την Αντιγόνη καθώς είναι πολύ ζωντανό ςχαρακτήρας. Κάποια ερωτηματικά γεννιούνται με την Μάβρα και τον ρόλο που έχει στο έργο σου. Καλή επιτυχία! Edited May 28, 2011 by Deus Misereatur Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted May 29, 2011 Share Posted May 29, 2011 (edited) Η αρχή αυτής της ιστορίας με το ημερολόγιο μού άρεσε, γιατί έριξε άμεσα φως στο χαρακτήρα της ηρωίδας και μας βοηθάει να καταλάβουμε πολλά απ' όσα συμβαίνουν αργότερα. Το θέμα της όρασης του αόρατου, όπου εισβάλει στην καθημερινότητά μας το υπερφυσικό με το ξόρκι, θέτει το διήγημα εντός θέματος και εντός είδους. Δεν μπορώ να πω ότι τρελαίνομαι με τις ιστορίες ερωτικής εκδίκησης, αλλά, εδώ επειδή έχτισες καλά τους δυο χαρακτήρες (Νάντια - Ορέστη) και τους έκανες επαρκώς αντιπαθείς, σε ακολουθώ χωρίς να παραπονιέμαι. Στα θετικά έχω να παρατηρήσω ότι υπάρχουν μερικές πολύ όμορφες εκφράσεις και περιγραφές, οι οποίες ανεβάζουν πολύ την ποιότητα του κειμένου. Επίσης η σκηνή με τον καθρέφτη έχει πολλά καλά στοιχεία και υπάρχει και μια αίσθηση τρόμου, που προϊδεάζει ικανοποιητικά για τη συνέχεια. Στα αρνητικά τώρα, έχω δυο βασικά θέματα: το πρώτο είναι ότι το ενδιαφέρον της Νάντιας με το υπερφυσικό μπαίνει λίγο αργά στο κείμενο. Θα το προτιμούσα νωρίτερα ή ακόμα καλύτερα από κάποια άλλη άσχετη φίλη για να μην γυροφέρνουμε συνέχεια με τα ίδια άτομα και για να μην φαίνεται ότι τελικά το κακό το έχει προκαλέσει μόνη της. Στο δεύτερο είναι ότι η Μάβρα, παρόλο που μας αποκαλύπτει διάφορες πτυχές του χαρακτήρα της Αντιγόνης, πιάνει πολύ χώρο σε μια ιστορία αυτού του μεγέθους, ενώ δεν παίζει κάποιον ουσιαστικό ρόλο στην εξέλιξη των γεγονότων. (Εκτός αν συμβαίνει κάτι που δεν έπιασα). Για κάποιο λόγο, από την πρώτη ανάγνωση, περίμενα να είναι η Μάβρα αυτή που θα τη μυήσει στη μαγεία. Σκέφτεσαι αν είχε κάνει μαζί της το ξόρκι; Ενα βράδυ που να έλειπε ο Ορέστης; Και μετά να έπρεπε να του εξηγήσει πώς έσπασε ο καθρέφτης; Εκεί η άστεγη της γειτνονιάς θα έπαιρνε εντελώς διαφορετική διάσταση. Στα θετικά επίσης ότι η ιστορία κυλάει πολύ εύκολα. Edited May 29, 2011 by Tiessa Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted May 29, 2011 Share Posted May 29, 2011 Λίγο διχασμός αυτή η ιστορία, όχι κι Εθνικός, φυσικά, αλλά διχασμός. Το καλύτερο κομμάτι, για μένα, είναι η εισαγωγή, όπου αισθάνθηκα περισσότερα από όλο το υπόλοιπο κείμενο. Ωστόσο, δεν νιώθω ότι βοήθησε το κείμενο έπειτα, θα μπορούσε να είχε πατήσει παραπάνω σε αυτήν. Πολύ καλοί διάλογοι, τα πας καλά σε αυτό το κομμάτι, πολύ ρεαλιστικοί και παραστατικοί. Ωραίες εικόνες και περιβάλλον. Καλή γραφή, γενικά, ροή και ρυθμός. Από την άλλη, άργησε να μπει λίγο στο ζουμί και οι καταστάσεις ήταν λίγο έως πολύ κλισεδιάρικες και ελαφριές. Η μαγεία μπήκε πολύ απότομα, και δεν είναι και του γούστου μου, ενώ ο τρόπος που συνδέθηκε με την μετέπειτα εξέλιξη της ιστορίας έμοιαζε πολύ συμπτωματικός, βολικός δλδ για να κυλήσει η ιστορία. Το τέλος δυνατό, αλλά λιγάκι...μελό; Λίγο παράταιροι με το υπόλοιπο κείμενο, πάντως. Θα μου φαινόταν καλύτερο να είχες αποφύγει την μαγεία και να είχες δικαιολογήσει κάπως αλλιώς το σκηνικό. Π.χ με μια συσσώρευση συναισθήματος, πίστης ή πόθου από την Αντιγόνη. Θα κέρδιζε πολλά στα μάτια μου το κείμενο έτσι. Αξιόλογη προσπάθεια, πάντως, με συναίσθημα, ευαισθησία και ψυχή! Καλή επιτυχία στο διαγωνισμό! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted May 30, 2011 Share Posted May 30, 2011 Παράξενη αυτή η ιστορία... Διακριτικό το στοιχείο του φανταστικού, δίνει άλλη πνοή σε μια, κατά τα άλλα, τυπική μέινστριμ ιστορία. Στα θετικά: +η γλώσσα. Φυσική και σχεδόν μελένια, ατμοσφαιρική σε βαθμό που μ' έπιασε ένα βάρος στο στέρνο +η σκιαγράφιση των χαρακτήρων. Αν και λίγο ακραίοι/αρχετυπικοί, ήταν πολύ καλά δοσμένοι +το φάνταζυ στοιχείο κι ο τρόπος που δίνεται μέσα σε μια καθημερινή ιστορία Στα αρνητικά: -κάποιες βεβιασμένες κινήσεις. Η εμμονή της Νάντιας με την μαγεία, η ευκολία με την οποία ένας φυσιολογικός άνθρωπος εν έτει 2011 αποδέχεται πως υπάρχουν νεραϊδούλες και ξωτικούλια και κακά πνεύματα (εγώ θα είχα κλείσει ραντεβού με τον ψυχίατρο με το που θα έβλεπα νεραϊδούλες στις γλάστρες, μπέσα πράγματα), η ελλιπής αξιοποίηση της άστεγης (την περίμενα να έχει πιο ουσιαστικό ρόλο) -το υπερβολικά "σύγχρονη νουβέλα γραμμένη από κερατωμένη νοικοκυρά" σέττινγκ που λαμβάνει χώρα η ιστορία. -το τέλος που έρχεται χωρίς την συναισθηματική προοικονομία. Η Αντιγόνη φαίνεται σαν ένας μουδιασμένος/άβουλος χαρακτήρας που απλά κουνάει πάνω κάτω το κεφάλι χωρίς να αισθάνεται τίποτα. Ακόμα κι αν είναι, όπως παρουσιάζεται, καταθλιπτική, μια έξαρση συναισθημάτων θα την είχε βλέποντας την σκηνή στην καφετέρια. Αυτά. Με λίγη δουλειά, στον συναισθηματικό τομέα, η ιστορία αυτή μπορεί ν' απογειωθεί! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted May 31, 2011 Share Posted May 31, 2011 Στα θετικά: Το στήσιμο της πλοκής. Οι καθημερινές στιγμές που συνθέτουν μια μεγαλύτερη εικόνα και το πως το υπερφυσικό μπαίνει σταδιακά στην ιστορία (αν και μπορούσες πχ να βάλεις τη Νάντια να σχολιάζει το ζώδιο του Ορέστη στην καφετέρια ως μια ένδειξη για την εμμονή της με το υπερφυσικό). Η στρωτή, απλή, καθημερινή γλώσσα. Στα αρνητικά: Η κατάληξη. Η σκηνή με το ταξί είναι ακατανόητα μπερδεμένη, ενώ η τελική απόφαση της ηρωίδας δε με έπεισε, ήταν σα να έλλειπε κάτι που θα εξηγούσε τη συναισθηματική της μετάβαση Οι διάλογοι ήταν ένα κλικ πριν από το να ακούγονται φυσικοί. Μου φάνηκαν στημένοι και βγαλμένοι από κακό ελληνικό σήριαλ. Ήθελαν έναν παραπάνω τόνο φυσικότητας για να δουλέψουν σωστά. Η οικονομία του κειμένου. Αν και στήνεις πολύ ωραία την κεντρική χαρακτήρα υπάρχουν στοιχεία που δεν αξιοποιούνται και που σου τρώνε χώρο, για παράδειγμα η ζητιάνα και ίσως και το ημερολόγιο. Αν τα άφηνες εκτός ίσως να είχες χώρο να αποδώσεις πιο άνετα την κορύφωση. Γενική εντύπωση: Πολύ καλή ιστορία, που θέλει όμως λίγο ακόμα άπλωμα. Δούλεψέ την και εκτός διαγωνισμού για να αξιοποιήσεις πλήρως τις δυνατότητές της. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kafka Posted May 31, 2011 Share Posted May 31, 2011 Η αρχή έμοιαζε ενδιαφέρουσα, αλλά μετά απο αυτήν προσωπικά δε βρήκα κάτι να μου κρατήσει την προσοχή. Οι χαρακτήρες έμοιαζαν μάλλον να έχουν θέση σε νεο-ελληνική ταινία και όχι σε ένα λογοτεχνικό έργο, αν και αυτό ίσως να αρέσει σε άλλους. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted June 1, 2011 Share Posted June 1, 2011 Μελαγχολική, ανθρώπινη και κατά τόπους ονειρική η ιστορία σου, Κωνσταντίνε. Η τραγική ειρωνία σε όλο της το μεγαλείο. Είναι κρίμα που δεν κατάφερε η Αντιγόνη να βρει κάτι λιγότερο δραστικό, αλλά Αντιγόνη είναι αυτή· έπρεπε να επαληθεύσει το τραγικό του ονόματός της. Μια ιστορία πραγματικά αντιπροσωπευτική των ημερών μας, μα και της ανθρώπινης νοοτροπίας γενικότερα. Ας γίνει η ιστορία αυτή μάθημα σ’εκείνους που δεν ξέρουν να εκτιμούν –αν και πολύ αμφιβάλλω γι’αυτό. Στα της ιστορίας σου δεν έχω κάτι να σχολιάσω. Τα λέει εξ’άλλου όλα από μόνη της. Το τέλος είναι βέβαια κάπως μετέωρο, μα σάμπως τι άλλο θα μπορούσαμε να μάθουμε; Αυτό που θα σου πρότεινα σχετικά με αυτό, θα ήταν να το συνδέσεις με τη Μάβρα, να γράψεις μια τελική σκηνή στην οποία όντως θα ταΐζουν μαζί τις πάπιες. Κλείνοντας, μια μορφολογική παρατήρηση. Στους διαλόγους, όταν μετά το εισαγωγικό κλεισίματος (») τοποθετείται κόμμα (,) τότε δεν είναι απαραίτητη η τελεία (.). Για παράδειγμα, στην πρόταση «Περιμένουμε άλλο ένα άτομο.», είπε η Αντιγόνη με τον πιο ευγενικό της τόνο. το σωστό θα ήταν: «Περιμένουμε άλλο ένα άτομο», είπε η Αντιγόνη με τον πιο ευγενικό της τόνο. Αυτά... Καλή επιτυχία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SpirosK Posted June 3, 2011 Share Posted June 3, 2011 Ωραία ιστορία, ενίοτε ποιητική/λυρική με ωραίες εικόνες. Η "ανατροπή" ήταν προβλέψιμη (οι χαρακτήρες το "φώναζαν"), αλλά αυτό δεν είναι κακό σε αυτή την περίπτωση. Αυτό που δε μου άρεσε ήταν η διάρθρωση: 7,5 σελίδες εισαγωγή στους χαρακτήρες για 2,5 σελίδες "ζουμί" και μισή σελίδα για τέλος. Είναι άνιση η κατανομή και "χτυπάει" κάπως, αφήνοντας την αίσθηση ότι το τέλος ήρθε απότομα (έστω κι αν δεν ήταν έτσι). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted June 5, 2011 Share Posted June 5, 2011 (edited) Γενικά: Φοβερά συγκινητική. Φοβερά αληθινή. Σε σημείο που να με καταπιέζει. Μου άρεσε: Οι χαρακτήρες πάνω και πέρα απ’ όλα. Καταπληκτική η αίσθησή τους, η ζωηράδα τους. Η πλοκή, ήρεμη και με σωστό βηματισμό. Η γλώσσα, στρωτή κι απλή. Δε μου άρεσε: Εεε, τι να πω, δε θυμάμαι κάτι που να μη μου άρεσε. Edited June 5, 2011 by Naroualis Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted June 5, 2011 Share Posted June 5, 2011 Τσικλιτοφάνταζυ με νταρκίλα. Σίγουρα καλογραμμένη. Η Αντιγόνη παραήταν θύμα για να ευχαριστηθώ την ανάγνωση, αλλά αυτά είναι γούστα. Θα συμφωνήσω ότι το ενδιαφέρον της Νάντιας για το μεταφυσικό σκάει στο κάπως άσχετο και ότι η παρουσία της Μάβρας είναι λίγο ξεκάρφωτη. Τί ρόλο παίζει τελικά στην ιστορία; Επίσης αναρρωτιέμαι αν θα ήταν καλύτερα να προοικονομείται η παρουσία του κόρακα με κάποιον τρόπο, όπως (πολύ ωραία) γίνεται και με τα πνεύματα στις τριανταφυλλιές. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted June 9, 2011 Share Posted June 9, 2011 Κωνσταντίνε, μόλις απέκτησες μία fan. Ειλικρινά. Δεν θα ήθελα να σου πω λεπτομέρειες για την ιστορία σου, τη στιγμή μάλιστα που τα παιδιά που σχολίασαν πρινα πό 'μένα με κάλυψαν σε ό,τι έιχα να πω. Αυτό που διάβασα μου άρεσε, ο τρόπος που γράφεις μου αρέσει, δεν θυμάμαι να έχω διαβάσει κάτι δικό σου άλλη φορά, και θα διαβάζω ό,τι ανεβάζεις. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.