Γιορτή

[Throgos]

Σκεφτόμουνα το συγκεκριμένο θέμα πολύ τώρα τελευταία. Αλλά δεν ήξερα τι να γράψω, ποίημα ή κείμενο; Τελικά βγήκε κείμενο, αλλά θυμίζει ποίημα. Να το λοιπόν...

 

Χαίρετε βουνοκορφές και οροπέδια! Χαίρετε δάση κατάφυτα και υγρές ζούγκλες! Χαίρετε εύφορες πεδιάδες που τρέφετε την ζωή των ελευθέρων! Χαίρε ω καθαρέ ουρανέ που κρατάς το μυαλό μας ασυννέφιαστο!

 

Νύχτα· ταμπούρλα ηχούν σταθερά στην αρχή μεσ’ απ’ το δάσος. Αντιλαλούν στα κρύα βουνά που τόσο οικεία μας φαίνονται. Τύμπανα χαράς, τύμπανα γιορτής και ξεφαντώματος. Χτυπούν όλο και πιο δυνατά, όλο και πιο παραινετικά και σε παρασύρουν στο ρυθμό τους. Ναι, αυτός ο ρυθμός είναι ζωώδης όπως ο άνθρωπος έχει το ζωώδες μέσα του.

 

Φώτα στον ορίζοντα! Φωτιές ξάφνου υψώνονται ολόρθες και ζεστές σαν το αίμα μας. Φλόγες που καίνε τα σωθικά μας, φλόγες που αντικατοπτρίζονται στη ζωηρότητα των ματιών μας. Να τες! Ροκάνες και ξύστρες που υπογραμμίζουν το ρυθμό. Η χαρούμενη κιθάρα παίρνει μέρος και η μουσική γεννιέται.

 

Φωνές ανθρώπων, αρχαίες, σαν να βγαίνουν από τη γη στολίζουν τον ουρανό και με γέλια και παιχνίδι πλέκονται γύρω απ’ τη φωτιά. Ο χορός ανάβει πάραυτα και πόδια αρχέγονα χτυπούν ρυθμικά τη γη. Σώματα γυρίζουν και στρέφονται ακολουθώντας τις οδηγίες της μουσικής.

 

Και τότε χρώματα! Χρώματα πλούσια και φανταχτερά, σαν πουλιά της ζούγκλας και αρχαία πνεύματα των ιθαγενών που κατάγονται από τους εύθυμους θεούς. Φτερά, κορδέλες, υφάσματα, μάσκες και καπέλα κατακλύζουν το πεδίο. Η φωτιά τριζοβολάει στο ρυθμό της μουσικής· περίεργα ζώα και πνεύματα μαζεύονται γύρω απ’ τη φλόγα της ανθρώπινης χαράς.

 

Τι λείπει όμως; Τα φαγητά! Αμέσως τραπέζια στρώνονται γύρω από το γλέντι: τραπέζια καλυμμένα με γεύσεις εξωτικές και εξαίσιες. Κρέατα γαρνιρισμένα με σάλτσες όλων των χρωμάτων, δροσερά φρούτα και λαχανικά, γεννήματα της γης. Ποτά που γοητεύουν με τα παράξενα χρώματά τους, ποτά γλυκά και μεθυστικά, ανάλαφρα και απολαυστικά. Γεύσεις γλυκιές, αρμυρές, πικρές και ξινές,

 

γεύσεις που καταλήγουν σε μυρωδιές παραδείσου· φρεσκομαγειρεμένα, φρεσκοκομμένα από το δέντρο και κοπανιστά σε ξύλινα δοχεία, τα φαγητά αναβλύζουν αρώματα που πλημμυρίζουν την γιορτινή ατμόσφαιρα.

 

Τι πιο όμορφο από κάτι ολοκληρωμένο; Απόλαυση, χαρά, άνθρωποι που ξεδίνουν και ξεχνούν τις έγνοιές τους, διασκέδαση και ανακούφιση. Τι υπέρτατη τελετή προς τιμήν της χαράς!

 

 

Υ.Γ.: Τώρα που το βλέπω ίσως κάποιος να το σχετίσει με τις απόκριες, αλλά όταν το έγραφα δεν τις είχα καθόλου στο μυαλό μου. Θέλω σχόλια για τον ήχο των λέξεων και την εντύπωση που σας αφήνει, ίσως περισσότερο για την εντύπωση.

[lexis]

Πολύ καλό` αρκετά σουρεαλίστικό κι ονειρικό. Η αρχή του έχει ολες τις προδιαγραφές να σταθεί και σαν ποίημα όμως προς το τέλος αρχίζει να θυμίζει περισσότερο πεζό κείμενο. Θα μπορούσε να ενταχτεί άνετα στο δύσκολο είδος της πρόζας.