Drake Ramore Posted June 3, 2011 Share Posted June 3, 2011 Εγω θα ήθελα όσοι σχολιάζουν (όχι μονο σε αυτήν την ιστορία αλλά και στις υπόλοιπες) όταν γράφουν οτι δεν είναι φάντασυ να μας λένε και τι είναι κατα την γνώμη τους γα να δούμε λίγο πως βλέπουν και την κάθε ιστορία. Έτσι απο περιέργεια... Όσοι από εμάς έχουμε γράψει, μπορείς να διαβάσεις και να δεις. Αν θες να γράψουμε αναλυτικά γιατί το πιστεύουμε, μετά το διαγωνισμό. Δε θα ήθελα η γνώμη μου να έχει και επιχειρήματα από πίσω και πιθανώς να "κάψει" μια συμμετοχή (όσο περίεργο και αν σου φαίνεται για εμένα μια γνώμη χωρίς επιχειρήματα είναι απλώς μια γνώμη, μετά αποκτά βάρος ). Δεν θέλεις η γνωμη σου να έχει επιχειρήματα; Για να μην κάψεις μια συμμετοχή; Μα απο την στιγμη που γράφεις "αυτό δεν είναι φάντασυ" την καις την συμμετοχή έτσι κι αλλιώς. Μονο αν επιχειρηματολογήσεις μπορεί κάποιος να καταλάβει αν έχεις δίκιο ή άδικο. Οπου αν τα επιχειρηματα σου δεν έχουν βάση τοτε μάλλον δεν τον καις. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SpirosK Posted June 3, 2011 Share Posted June 3, 2011 Εγω θα ήθελα όσοι σχολιάζουν (όχι μονο σε αυτήν την ιστορία αλλά και στις υπόλοιπες) όταν γράφουν οτι δεν είναι φάντασυ να μας λένε και τι είναι κατα την γνώμη τους γα να δούμε λίγο πως βλέπουν και την κάθε ιστορία. Έτσι απο περιέργεια... Όσοι από εμάς έχουμε γράψει, μπορείς να διαβάσεις και να δεις. Αν θες να γράψουμε αναλυτικά γιατί το πιστεύουμε, μετά το διαγωνισμό. Δε θα ήθελα η γνώμη μου να έχει και επιχειρήματα από πίσω και πιθανώς να "κάψει" μια συμμετοχή (όσο περίεργο και αν σου φαίνεται για εμένα μια γνώμη χωρίς επιχειρήματα είναι απλώς μια γνώμη, μετά αποκτά βάρος ). Δεν θέλεις η γνωμη σου να έχει επιχειρήματα; Για να μην κάψεις μια συμμετοχή; Μα απο την στιγμη που γράφεις "αυτό δεν είναι φάντασυ" την καις την συμμετοχή έτσι κι αλλιώς. Μονο αν επιχειρηματολογήσεις μπορεί κάποιος να καταλάβει αν έχεις δίκιο ή άδικο. Οπου αν τα επιχειρηματα σου δεν έχουν βάση τοτε μάλλον δεν τον καις. Η γνώμη μου θα έχει επιχειρήματα όταν έρθει η στιγμή (μετά το διαγωνισμό). Δε θέλω να επηρρεάσω τους άλλους περισσότερο από το να έιναι μια γνώμη (δεν μπορώ να το πω πιο ξεκάθαρα). Επιπλέον, είμαι με πεπεισμένος ότι τα επιχειρήματά μου είναι fool-proof από αντικειμενική άποψη (όχι από υποκειμενική όμως). Ικανοποιηθηκές τώρα;;; Απλώς περίμενε μερικές μέρες Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted June 3, 2011 Share Posted June 3, 2011 (edited) Ικανοποιηθηκές τώρα;;; Βασικά όχι γιατί δεν περιμένω μονο απο εσένα να γράψεις για ποιον λόγο θεωρείς οτι κάποια διηγήματα δεν είναι φάντασυ (και κυριότερα "τι είναι"), αλλά και απο τους υπόλοιπους. Ηταν μια γενική παράκληση. Παρόλα αυτά θα περιμένω. Είμαι πολύ περίεργος... Edited June 3, 2011 by Drake Ramore Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted June 3, 2011 Share Posted June 3, 2011 Λοιπόν, έχουμε και λέμε: + Την διάβασα με τη μεγαλύτερη ευχαρίστηση και ενδιαφέρον από όλες τις ιστορίες μέχρι τώρα +Ωραία ατμόσφαιρα και ύφος, καλή γραφή +Εις διπλούν εντός θέματος -Μερικές ασάφειες σε σκηνές, όπως εκεί με τον επιστάτη, όπου το τοπίο θολώνει λίγο - Οι σκηνές με τον Εαυτό είναι καλές μεν, αλλά θα μπορούσαν να είχαν δουλευτεί περισσότερο από άποψη περιεχομένου. Δηλαδή, να πάει σε περισσότερο βάθος, με τον Εαυτό του μιλούσε ο άνθρωπος. -Το τέλος. Το τέλος! Με έχασες πολύ στο τέλος. Διόρθωσέ με, σε παρακαλώ, αν κάνω λάθος, αλλά εγώ αυτό που έλαβα ήταν ότι ο Μπεντζ θυσίασε την όρασή του για να δει η κόρη του. Πώς έγινε αυτό; Από πού κι ως πού; Η δύναμη της θέλησης; Συγγνώμη, δεν μου αρέσει αυτή η άποψη, μου θυμίζει λίγο Κοέλιο και γενικά τέτοια φινάλε, με από μηχανής θεούς και λύσεις από το πουθενά για να σωθεί το παιδάκι, με χαλάνε. Επαναλαμβάνω, αν κατάλαβα κάτι λάθος, διόρθωσέ με. Τώρα, για το αν είναι φάνταζι, η γνώμη μου: Φάνταζι εγώ λέω οτιδήποτε έχει το υπερφυσικό στοιχείο μέσα. Εδώ έχουμε έναν δεύτερο Ε. τον οποίον τον βλέπει κι η γυναίκα, αλλά εγώ αυτό το παίρνω μεταφορικά και συμβολικά, ότι του λέει δηλαδή να νικήσει τις τύψεις και τις φοβίες του. Οπότε, αυτό είναι ψυχολογικό κι όχι φανταστικό στοιχείο. Από εκεί και πέρα, το τέλος... μπορεί να θεωρηθεί εν δυνάμει φάνταζι, αλλά όπως και να το ονομάσει κανείς, δεν με καλύπτει και δεν με εκφράζει, όπως είπα. Η δύναμη της πίστης και της αγάπης κάνει θαύματα; Όποιος θέλει ας το πάρει για φάνταζι αυτο. Συνολικά, καλή ιστορία, πολύ εντός θέματος, αλλά με έχασε στο τέλος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted June 3, 2011 Author Share Posted June 3, 2011 Εντάξει, όλα καλά. Όταν παίρνω μέρος σ' έναν από τους διαγωνισμούς του φόρουμ φροντίζω να εξαντλώ όλο το συναγωνιστικό μου 'γκάζι' κατά τη διάρκεια συγγραφής της ιστορίας (εκεί δηλαδή που, όπως το βλέπω, χρειάζομαι όλο το 'γκάζι' που μπορώ να βρω). Οπότε, προσωπικά, η τελική κατάταξη έχει οπωσδήποτε το ενδιαφέρον της, όμως δεν έχει και τόσο ενδιαφέρον ώστε να χαλιόμαστε ή να μαγκώνουμε. Σχολιάστε όπως γουστάρετε παίδες. Peace Serenity Tranquility Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted June 3, 2011 Share Posted June 3, 2011 Παρά τρίχα τρόμος. Πολλή όραση, ελάχιστο φάντασυ. Καθόλου πρωτότυπο θέμα, αλλά με ανατριχιαστικά ζωντανό τρόπο γραμμένο. Πολλές λεπτομέρειες που το κάνουν πολύ πειστικό. Αρκετά αμερικανιά - ο πατέρας που θυσιάζεται για το παιδί αφότου κλάψει κάμποσο στις τουαλέτες+κάποιες φράσεις που μοιάζουν σαν μεταφρασμένες. Αφήνεις μυστήρια ανεξήγητα: πώς έγινε το ατύχημα; Πώς, από ένα τρακάρισμα (προφανώς) παθαίνει κανείς τέτοιου είδους ζημιά που να τυφλώνεται; Μπήκαν σπασμένα τζάμια στα μάτια της; Γιατί μόνο στα μάτια της; Και πώς ήξερε η γυναίκα του για τον τρόπο του Μπεντζ; Το είχε ξανακάνει, να μεταφέρει μια αναπηρία ο ίδιος από κάποιον άλλο στον εαυτό του για να τον γιατρέψει; Και τότε πώς δεν είχε ο ίδιος καμιά άλλη αναπηρία; Και με τον Εαυτό του δεν κατάλαβα τι έτρεχε, ούτε ότι η γυναίκα του ήταν όραμα . Κι ας το διάβασα και δεύτερη φορά. Πάντως μου άρεσε πολύ, πολύ επαγγελματικά γραμμένο και από τα πιο καλά. Ο πρόεδρος και ο αντιπρόεδρος του Συλλόγου Καβγατζήδων του SFF παρακαλούνται να μην τσακώνονται σε αυτό το τόπικ για το τι είναι φάντασυ και τι όχι. Πρέπει να υπάρχει τόπικ πιο σχετικό και φορουμίτες πιο μπασμένοι στο φάντασυ για να πουν τη γνώμη τους. (Πιθανές αφορμές καβγά μετά από αυτό μου το σχόλιο: -"εσύ τι χώνεσαι - ποιος σε έβαλε moderator;" -"γιατί μας λες καβγατζήδες, πού το είδες κλπ κλπ;" Καμία σχέση με την Peace Serenity Tranquility αντίδραση του συγγραφέως. Και μην πυροβολείτε τον πιανίστα, if you please) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted June 5, 2011 Share Posted June 5, 2011 (edited) Γενικά: Πολύ συγκινητικό, πολύ έντονο, αλλά έχει και πράγματα που έμειναν στον αέρα. Μου άρεσε: Η στάση του Εαυτού, οι περιγραφές, η επιλογή του αδιάβροχου για να μας δώσει να υποψιαστούμε την όλη φάση. Δε μου άρεσε: Το ότι κάποια πράγματα ξεκινούν ασαφή και ενώ περιμένω να μου πεις «οκ, αυτό που υποψιάζεσαι έγινε τελικά» με αφήνεις ν’ αναρωτιέμαι. Επίσης, είχα μια αίσθηση συντομίας. Σα να μου έλειπαν σκηνές. Ωστόσο αναγνωρίζω ότι δε θα δούλευε καλύτερα αν είχε περισσότερες σκηνές. Edited June 5, 2011 by Naroualis Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted June 5, 2011 Share Posted June 5, 2011 Το βρίσκω άψογο, αρτιότατο, εύγε νέε μου (ξανά), αλλά γιατί αγγλικά ονόματα; Απλά ρωτάω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted June 6, 2011 Share Posted June 6, 2011 Άψογα γραμμένη ιστορία. Δίνεις πολύ ωραία το δίλημα του κεντρικού χαρακτήρα και στήνεις μερικές πολύ όμορφες (αν και κοινότυπες) σκηνές. Η γραφή είναι πάρα πολύ στρωτή, επαγγελματική θα έλεγα. Συνολικά, μια πολύ δυνατή ιστορία που θα σήκωνε και άλλο σε έκταση αλλά και έτσι είναι ικανοποιητική. Για το διαγωνισμό: φλερτάρει πάρα πολύ έντονα με τον υπερφυσικό τρόμο πάντως, το φάνταζυ έρχεται περισσότερο στο τέλος Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted June 10, 2011 Share Posted June 10, 2011 Πάνω στην ώρα, με το που τελείωσε δηλαδή ο διαγωνισμός, αποφάσισα να διαβάσω μερικές ιστορίες. Ξεκίνησα από αυτή, γιατί είχα καιρό να διαβάσω ιστορία του dagoncult. Φάντασι - ξεφάντασι, η ιστορία ήταν πάρα πολύ καλή. Αν με ρωτήσετε, πρόκειται για φανταστικό ρεαλισμό. Τι χωράει στο διαγωνισμό δεν είναι δικό μου θέμα - το διήγημα πάντως έχει στοιχεία φαντασίας, οπότε, για μένα, μια χαρά θέση έχει, και στο διαγωνισμό, και στο φόρουμ. Αλλά ο διαγωνισμός έχει λήξει έτσι κι αλλιώς και σκοπός μου ήταν να διαβάσω κάποια πράγματα και να τα ευχαριστηθώ. Θα ξεκινήσω με το τι έλειψε, πράγμα συνηθισμένος έτσι κι αλλιώς για όσους πλησιάζουν το όριο λέξεων. Ναι, έχω μια απορία πώς τυφλώθηκε το κορίτσι από το αυτοκινητιστικό. Και μάλιστα, έχω και την απορία, αφού ήταν νύχτα, πώς ο Μπεντζ δεν είδε το αυτοκίνητο. Το τελευταίο βεβαίως μπορεί να καλυφθεί πάρα πολύ απλά, ότι ήταν νυσταγμένος, ότι ο άλλος για κάποιο λόγο δεν είχε φώτα. Συναφής απορία κια με την πρώτη είναι τι είδους εγχείρηση θα τη βοηθούσε να ξαναδεί (πχ αν είχε χωθεί κάτι στο μάτι της, χωρίς να είμαι γιατρός, το βρίσκω κάπως δύσκολο να της το επιδιορθώσουν - όπως είναι και δύσκολο να χωθεί κάτι και στα δύο της μάτια). Αυτά όμως, αφήνοντας πίσω το διαγωνισμό, αν θελήσεις να ασχοληθείς περισσότερο με το διήγημα, θα βρεις τρόπο να τα καλύψεις, είτε με έρευνα, είτε αλλάζοντας κάτι κτλ. Ίσως κάποιες περιγραφές να ήταν μια σταλιά υπερφορτωμένες. Ίσως να υπήρχαν και κάποια κλισέ. Συμφωνώ. Ως γενική εικόνα όμως, ακόμα κι αν δεν ήταν ό,τι πιο πρωτότυπο έχω δει, ήταν πολύ δυνατή ιστορία, πολύ συναισθηματική, με ένα πολύ καλό κεντράρισμα στην ψυχική κατάσταση του ήρωα και τις εσωτερικές του συγκρούσεις. Τείνω να πιστέψω πως, με 5000 λέξεις, η ιστορία θα τα έχει όλα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted June 10, 2011 Author Share Posted June 10, 2011 Χίλια ευχαριστώ σε όσους διάβασαν και σχολίασαν την ιστορία. Ευχαριστώ κι αυτούς που την ψήφισαν. Για το φάντασι στοιχείο και την Ντεμπ τα είπα εδώ Για το αν ιστορία ακροπατάει στον τρόμο: Προσπάθησα όσο μπορούσα να απογυμνώσω το γραπτό από το συγκεκριμένο συναίσθημα. Cassandra Gotha Γλώσσα: Το ξέρω ότι θα μπορούσες να το γράψεις καλύτερα. Δεν ήταν άσχημα γραμμένο, αλλά δεν ήταν και ωραία. Είχες κάποιες κλισέ φράσεις που με έκαναν να σκεφτώ ότι βαριόσουν να το ψάξεις και πέταξες στο τραπέζι τις "λύσεις για όλες τις ανάγκες". -Γενικότερα (όχι μόνο η Άννα) όποιος μπορεί ας βοηθήσει μ' αυτές τις κλισέ φράσεις (και γενικότερα τα κλισέ της ιστορίας). Μόνος μου μπορώ να βρω κάτι 'μπάσταρδε', κάτι 'πόσο ακόμα χρειάζεται να προσπαθήσω', καθώς και (σε σχέση με τις αμερικανιές κλισέ) το 'δράμα' του Μπεντζ στην τουαλέτα που λέει κι η wordsmith. Αν υπάρχουν κι άλλα δώστε κάνα φίντμπακ. (Σκάνερ) Για τις διάφορες πληροφορίες: δεν τις έδωσα λόγω ορίου λέξεων, επίσης επειδή δεν ήθελα να φαίνονται οι διάλογοι αφύσικοι (σαν να είναι εκεί για να δώσουν πληροφορίες), και τέλος λόγω του ότι δεν ήθελα να πέσω στη λούμπα του tell. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted June 11, 2011 Share Posted June 11, 2011 Ένα χτύπημα στο κεφάλι δε θα μπορούσε, λέω εγώ τώρα, να προκαλέσει τύφλωση στο κορίτσι; Κάπως άσχετο μεν, αλλά μου ήρθε, διαβάζοντας το σχόλιο του Σκάννερ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted June 11, 2011 Share Posted June 11, 2011 Ένα χτύπημα στο κεφάλι δε θα μπορούσε, λέω εγώ τώρα, να προκαλέσει τύφλωση στο κορίτσι; Κάπως άσχετο μεν, αλλά μου ήρθε, διαβάζοντας το σχόλιο του Σκάννερ. Ναι, αλλά θα προσπαθούσαν να το θεραπεύσουν με εγχείριση στα μάτια; Μάλλον με εγχείριση στον εγκέφαλο. Γι' αυτό δε μας είπες, dagon. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted June 11, 2011 Share Posted June 11, 2011 dagoncult, αυτό που ζήτησες: (δηλαδή, μερικά παραδείγματα) 1) «Θα σας γράψω τα κατάλληλα φάρμακα». Ποτέ δεν το λένε αυτό οι γιατροί. Λένε "παυσίπονα" ή "αναλγησία/αναλγητικά" κλπ. 2) "Δεν έπρεπε να της το κάνεις αυτό, Μπεντζ" Επίσης δεν το λέμε. (Μια που δεν ήταν ενοχές/παραίσθηση, αλλά φάντασμα, οφείλει να μιλάει πειστικά, όπως οι άνθρωποι). Λέμε "εσύ φταις", ή "και σου τό 'πα", και άλλα παρόμοια. 3) Η Σάλλυ βαριανάσαινε. Ρούφηξε τη μύτη της. «Όχι», είπε, «δε βλέπω τίποτα… μόνο σκοτάδι». Δεν το λέμε έτσι ούτε οι μεγάλοι, πόσο μάλλον ένα παιδάκι. Μπορούσε όμως να πει "μπαμπά, είναι σκοτεινά/σκοτάδι". 4) Έτρεμε ολόκληρος. Αυτό το "έτρεμε ολόκληρος", πόσες φορές το έχουμε διαβάσει και θα το διαβάσουμε ξανά και ξανά... από πρωτόβγαλτους στη συγγραφή; Όλοι μας το έχουμε χρησιμοποιήσει, αλλά θα μπορούσε να δωθεί πιο ζωντανά. "Μικρά ρίγη τον τράνταζαν", ή "Απότομα ρίγη τον ανάγκασαν να στηριχτεί", ή απλά "κόπηκαν τα πόδια του". Ειλικρινά, δεν θέλω να συνεχίσω, γιατί αισθάνομαι δασκάλα που διορθώνει γραπτό. Ξέρεις τώρα τι εννοώ. Κάτι τέτοια μικρούλια, που όμως δείχνουν το ένα βήμα παραπάνω που έχεις κάνει στη συγγραφή. Αν ψειρίζω έτσι τη γραφή σου και περιμένω από εσένα την τελειότητα, πιστεύω πως αναγνωρίζεις το ευχάριστο του θέματος, έτσι; Μακάρι κι εμένα να μου έλεγαν μόνο τέτοια ψιλά στα κείμενά μου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted June 16, 2011 Share Posted June 16, 2011 Τώρα εγώ είμαι και δηλωμένη φαν σου δηλαδή, αλλά και πάλι η γλώσσα του μου άρεσε πολύ. Και για σου πω κι εγώ ένα κλισέ σε κάθε italic λέξη που πετύχαινα μου σηκωνόντουσαν οι τρίχες στο σβέρκο κάγκελο Δεν το πιάνω το γιατί δεν είναι φάντασυ επίσης, είναι ολόκληρο μια κατάσταση που συμβαίνει στη σφαίρα της φαντασίας του και τελικά helloooo όχι, στην πραγματικότητα συμβαίνουν όλα και μας το αποδεικνύεις με το τέλος. Δηλαδή, οκ, αν ήταν απλά μια ιστορία με ένα φάντασμα που είχε δώσει ένα quest σε έναν ιππότη για να αναπαυθεί η ψυχή του κι αυτός το έκανε και το φάντασμα ξεκουραζόταν ρε παιδιά, γιατί? -και ξανά- γιατί θα ήταν περισσότερο φάντασυ από αυτό εδώ? Επειδή ο άλλος θα ήτανε ιππότης κι όχι μπαμπάς Γενικά η ιστορία μου άρεσε πολύ. Δε θεωρώ κι εγώ πως δεν είναι η καλύτερη δική σου που έχω διαβάσει, όμως την ευχαριστήθηκα κι όλο εκείνο που έπρεπε να μου κάνει μου το έκανε. Με ανατρίχιαζε στους διαλόγους με τα παράδοξά τους, κατάλαβα λίγο πριν το τέλος ότι η μητέρα είναι φάντασμα (εκεί με το γιατρό που δεν της δίνει καμία σημασία βασικά) και στο τέλος μου έκανε αυτό που θεωρώ πως ήταν φτιαγμένο να μου κάνει: επιβεβαίωσε τις υποψίες που μου είχες δημιουργήσει και μου ξεφούσκωσε τη φάση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.