alkinem Posted May 21, 2011 Share Posted May 21, 2011 (edited) Συγγραφέας: Γιάννης Σδράλης Είδος: Φάντασυ Βία: Όχι Σεξ: Όχι Λέξεις: 3723 ΚΑΤΕΡΓΑΡΗΔΕΣ.pdf ΚΑΤΕΡΓΑΡΗΔΕΣ.doc Edited May 22, 2011 by Mesmer Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted May 25, 2011 Share Posted May 25, 2011 Κλασσικό παραμύθι, στο γνωστό μοτίβο των ξωτικών και της ευχής που δικαιούται ένας θνητός. Τα υλικά σωστά, η εκτέλεση και το αποτέλεσμα όμως με άφησαν πεινασμένο. Πολλά μου έλειψαν από την διήγηση. Δεν ένιωσα έναν κάποιον φολκλορικό αέρα (μια ιρλανδική γεύση – βάση του μύθου) που θα μπορούσε να εξυψώσει αρκετά την ιστορία, καλύπτοντας και κάποιες αδυναμίες πλοκής. Η ευχή του ήρωα είναι περίεργη (για κάποιον τόσο λαίμαργο και άπληστο) και νομίζω ότι αυτή διαλέγει κυρίως για να μείνει το διήγημα εντός θέματος. Και εξαιτίας αυτού, αντί η πραγματοποίηση της ευχής του να οδηγεί στην τιμωρία του, αντιθέτως, αποδεικνύεται τελικά η σωτηρία του, από την παγίδα που του στήνουν τα ίδια τα ξωτικά. Άρα, μάλλον την πατήσανε εδώ οι Κατεργάρηδες, έτσι δεν είναι; Πολύ πιο σημαντικό ίσως θα ήταν να χρησιμοποιούνταν αυτή η νέα όραση, εκτενέστερα, για να φανούν τα κακώς κείμενα των ανθρώπων ενάντια στα ξωτικά, και άρα να έβλεπε ο ήρωας πιο ξεκάθαρα τα δικά του σφάλματα. Αυτό υπάρχει και τώρα βέβαια, περνάει όμως βιαστικά, μέσα από την αγωνία του ήρωα να ξεφύγει. Θα ήταν μετά πιο συγκινητικό το φινάλε, με τον μετανιωμένο ήρωα να ζει μια διαφορετική ζωή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kafka Posted May 26, 2011 Share Posted May 26, 2011 Μου άρεσε η ιστορία, παρόλο που το θέμα ήταν γνωστό (πόσο απατηλή ήταν η ελπίδα οτι κανείς θα κερδίσει κάτι απο τις υπερφυσικές δυνάμεις, δίχως τίμημα) η ροή του κειμένου ήταν αβίαστη, και το ίδιο και η εκδίκηση των ξωτικών. Ο τίτλος δεν πρόδωσε τί θα γινόταν, αλλά νομίζω οτι δίνει μια νότα αστείου στην ιστορία, που κατά τη γνώμη μου δεν την χαρακτηρίζει, διότι εγώ τουλάχιστον τη διάβασα σαν μια με δραματική εξέλιξη. Εύχομαι καλή επιτυχία Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eugenia Rose Posted May 26, 2011 Share Posted May 26, 2011 Όμορφη ιστορία που μου θύμισε έντονα παραμύθι. Ο τρόπος που τα ξωτικά παγίδεψαν τον ήρωα είναι λίγο περίεργος. Πώς θα μπορούσαν να ειδοποιήσουν τις αρχές; Περίμενα μια πιο «μαγική» εκδίκηση, κάτι που να έχει σχέση με την όρασή του. Πάντως η ανάγνωση μου ήταν ευχάριστη και εύκολη. Καλή τύχη στο διαγωνισμό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Howard Crease Posted May 26, 2011 Share Posted May 26, 2011 Φίλε Τζον! Σου λέω εκ των προτέρων πως η ιστορία σου με άφησε με μια άσχημη πικρία. Σόρρυ. Τα ξωτικά ήταν συμπαθητικά, και γέλασα με τους ήχους της γλώσσας τους. Ήταν όμως πραγματικά και δυσάρεστα ακατανόητο, στο σημείο που επιστρέφει στην πόλη, το πώς ήταν ευτυχισμένος αφού υποτίθεται πως η μέρα θα ήταν μαρτύριο. Δεν καταλαβαίνω πότε πρόλαβε να κάνει υπομονή (που νόμιζα πως θα ήταν να νυχτώσει) και πότε γύρισε στην πόλη με το φως του ήλιου. Υπάρχουν μερικές επαναλήψεις. Η παράγραφος που λες ότι ο Ντερ περνούσε το χρόνο του στο δάσος και νευρίαζε τον πατέρα του, ελπίζοντας να βρει κάποιο φανταστικό πλάσμα, μοιάζει με την αρχή ενός νέου κειμένου. Πρέπει οπωσδήποτε ή να αφαιρεθεί, ή να μετακινηθεί στην αρχή. Οι πληροφορίες δίνονται τόσο απροειδοποίητα και με το τσουβάλι, που ο αναγνώστης δεν προλαβαίνει να απολαύσει το κείμενο. Είναι το δεύτερο που με κάνει να αναρωτιέμαι αν όντως το θέμα του είναι όντως η όραση. Μου κάνει περισσότερο για τύπου "πρόσεχε τί εύχεσαι" Ειρηνικό τέλος. Αν είναι απότομη η διατύπωσή μου, είναι γιατί αντιγράφω απευθείας από τις σημειώσεις που έκανα την ίδια ώρα που το διάβαζα. Αυτά από εμένα. Καλή συνέχεια, και καλή επιτυχία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted May 27, 2011 Share Posted May 27, 2011 Απλή, αλλά ωραία ιστορία. Στα θετικά της βάζω την ταχύτητα, τον απλό λόγο και τη ζωντάνια. Στο τμήμα που ο Ντερ συνηθίζει την καινούρια του ικανότητα καθώς κι εκεί που δίνονται οι πληροφορίες για τα ξωτικά (και τους θρύλους γύρω από αυτά) η ιστορία έκανε κοιλιά για μένα. Το κλείσιμο μού φάνηκε αδύναμο, ειδικά η τελευταία παράγραφος. Έμεινα και με κάποιες απορίες για τη Λαρούθιαν… Καλή προσπάθεια Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted May 27, 2011 Share Posted May 27, 2011 Καλογραμμένη ιστορία και γρήγορη. Ωραίες οι σκηνές στο δάσος με τα ξωτικά. Βασικά, μου άρεσε αυτό, που ξεκινάει κατευθείαν από το ζουμί. Βρήκα λίγο περίεργη την επιθυμία του Ντερ, εντάξει, για να πούμε την αλήθεια, υπήρχαν χίλια-δυο άλλα πράγματα να ζητήσει Η συνέχεια ήταν καλή. Η κατεργαριά για την οποία είναι γνωστά τα ξωτικά ήταν εκεί, δούλεψε καλά και την ευχαριστήθηκα. Το ότι θα γυρνούσε μπούμερανγκ η ευχή ήταν αναμενόμενο και μ' έκανε ν' ανυπομονώ απ' την πρώτη στιγμή. Αλλά, αυτό που περίμενα και ήθελα να δω, ήταν ένας έξυπνος τρόπος ώστε να εκδικηθεί ο Ντερ τα ξωτικά. Αυτό το «το σκάω κι ό,τι έγινε, έγινε» ήταν πολύ εύκολο κλείσιμο. Σίγουρα θα μπορούσες να φέρεις μια αναπάντεχη ανατροπή, όπου την πατάνε τα κατεργάρικα ξωτικά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
anysias Posted May 27, 2011 Share Posted May 27, 2011 Ήσουν στο θέμα και είναι πολύ καλά γραμμένη η ιστορία. Ο τίτλος σου ήταν λίγο σπόιλερ, μόλις αναφέρθηκαν τα ξωτικά στην διήγηση, τα συνδύασα και πρόβλεψα ότι κάπως θα του την φέρουν. Ωραία η ιδέα με την ευχή και τι επακολούθησε αλλά περίμενα να γίνει λίγο τζέρτζελος από την μεριά του ήρωα και να προσπαθήσει να ανταποδώσει τα πυρά με αυτό το χάρισμα που απέκτησε. Τον βρήκα λίγο δειλό και παθητικό, έρμαιο της τύχης. Είναι μια αξιοπρεπή ιστορία και διαβάζεται εύκολα, αν μας έβαζες πιο γρήγορα στο θέμα και βλέπαμε τον ήρωα να τους πολεμάει με το ίδιο τους το δώρο ( ίσως και με την βοήθεια της Λαρούθιαν, γιατί όχι!) θα απογειώνονταν η ιστορία. Τώρα που το σκέφτομαι η Λαρούθιαν που ήταν ομοιοπαθής και είχε πάρει το μάθημά της θα μπορούσε να τον ξεσήκωνε για τα καλά και να άλλαζαν τα φώτα στα ξωτικά. Θα μπορούσαν να γίνουν αυτοί οι δύο στο τέλος οι κατεργάρηδες…. Καλή επιτυχία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ad Noctum Posted May 28, 2011 Share Posted May 28, 2011 Δύσκολη περίπτωση. Μου άρεσαν ιδιαίτερα κάποιες σκηνές που παρουσίασες, κυρίως στις στιγμές που προσπαθούσε ο χαρακτήρας σου να συνηθίσει το δώρο του. Από εκεί και πέρα, η ιστορία είχε αρκετές αδυναμίες, άφησε αρκετά ερωτηματικά, ενώ δεν έδωσε τις απαραίτητες εξηγήσεις σε βασικά θέματα. Καλή επιτυχία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted May 30, 2011 Share Posted May 30, 2011 Κανονικά τοποθετημένη εντός θέματος και εντός είδους η ιστορία. Στα θετικά: Εύκολη και άνετη στην ανάγνωσή της, χωρίς απορίες και δυσκολίες. Πολύ γοητευτικές και φωτεινές οι περιγραφές στο δάσος. Ένιωθα αληθινή ευχαρίστηση την ώρα που τις διάβαζα. Καλή η αντίθεση με όλα τα κακά που αρχίζει και βλέπει γύρω του. Σωστό και το ότι τίποτα δεν έρχεται χωρίς τίμημα. Στα αρνητικά: Νομίζω από κάποια στιγμή και μετά βιάζεσαι. Ενώ στην αρχή έχουμε πολλή κουβέντα με το πιασμένο ξωτικό, με τον μεγαλύτερό του, με τις περιγραφές στο δάσος, μέρα και νύχτα, μετά κάποια πράγματα γίνονται πολύ βιαστικά. Για παράδειγμα, ο ήρωας έχει λείψει πάνω από ένα μερόνυχτο από το σπίτι του -στο οποίο μένουν οι γονείς του- και όταν γυρνάει πάει στο δωμάτιό του χωρίς να πει κουβέντα σε κανέναν. Μετά ξαναφεύγει να βρει τη Λαρούθιαν και μένει πάλι όλη τη νύχτα στο σπίτι της και κανένας δεν αναρωτιέται πού πάει και τι κάνει. Παρόλο που αυτά δεν είναι μεγάλα σφάλματα και διορθώνονται πολύ εύκολα, κάνουν την ιστορία να χάνει στα σημεία. Να πω πάντως ότι, μια που έχω μυωπία από μικρή, ταυτίστηκα και λιγάκι με τον ήρωα. Δεν θα ήταν η ευχή που θα έκανα τώρα πια αν μου τύχαινε ένα ξωτικό στο δρόμο μου, αλλά δε σου κρύβω ότι όταν ήμουνα μικρότερη, σίγουρα θα περνούσε από το μυαλό μου να ζητήσω την τέλεια όραση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted June 1, 2011 Share Posted June 1, 2011 Ωραία η ιστορία σου, Γιάννη. Διδακτική, σαν τα παραμύθια που λένε οι γιαγιάδες στα εγγόνια τους. Γλυκιά και πικρή συνάμα. Η γραφή σου όμορφη και στρωτή, μόνο σε κάποια μεμονωμένα σημεία ένιωσα σαν να μην ταίριαζαν κάποιες εκφράσεις μεταξύ τους. Καλή επιτυχία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
jjohn Posted June 1, 2011 Share Posted June 1, 2011 μια ιστορία που από τον τίτλο της ,πιστεύεις ότι είναι αθώα αλλά τελικα καταλήγει σκοτείνη και ύπουλη όμορφη η ιστορία σου και καλά γραμμένη χωρίς να κουράζει τον αναγνώστη το τέλος σου είναι αρκετά καλό που παν να του την φέρουν τα ατιμούτσικα ,αλλά χάνουν άλλη μια καλή ιστορία στον διαγωνισμό αυτόν Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SpirosK Posted June 3, 2011 Share Posted June 3, 2011 Ωραίο παραμυθάκι, δε βρίσκω κάτι να επικρίνω, αλλά ούτε και κάτι να επιτιμίσω ιδιαίτερα.Είναι μια συμπαγής, όμορφη, καλά γραμμένη ιστορία-παραμύθι and that's that. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted June 3, 2011 Share Posted June 3, 2011 Μπορεί να μην είμαι expert στο είδος της φαντασίας αλλά πεθαίνω για ξωτικά! Μου άρεσε John που διέψευσες τις προσδοκίες μου και τη γενική ιδέα που έχω για τα συγκεκριμένα πλάσματα ! Ακούγεται κάπως αστείο το ξέρω, αλλά για μένα ήταν ιδιαίτερο να δω τα ξωτικά στο ρόλο του κακού και του κατεργάρη! Το τέλος με απογοήτευσε. Ξέρεις θα ήθελα να δω τον ήρωα να παλεύει και όχι να τα παρατάει και να φεύγει σαν κυνηγημένος. Φυσικά αυτό είναι κάτι καθαρά υποκειμενικό...Είναι από τις λίγες ιστορίες που σχεδίασα τους ήρωες στο μυαλό μου σα να τους έβλεπα! Ειδικά αυτό το μικρό στην αρχή... Γρήγορη ροή, παραμυθένιες εικόνες και άνετη ανάγνωση. Μπράβο σου! Καλή επιτυχία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted June 4, 2011 Share Posted June 4, 2011 Η ιστορία στην αρχή της μ' έφτιαξε απίστευτα! Μου θύμισε το Willow (λατρεμένη ταινία), με τα μικρά ξωτικοζιζάνια. Κι ενώ είχες κάτι πάρα πολύ παιχνιδιάρικο και ζωηρό, θέλησες να του αλλάξεις το ύφος στα μισά της ιστορίας. Γιατί; Αφού του πήγαινε τόσο καλά το παραμυθένιο στυλάκι. Το εννιάχρονο μέσα μου ήταν τρισευτυχισμένο! Οι εικόνες που χρησιμοποίησες ήταν πανέμορφες και μαγευτικές. Θα ήθελα το τέλος να μην ερχόταν τόσο βεβιασμένα κι απότομα, θα ήθελα μια περιπετειούλα, μια τελευταία σπιρτάδα πριν φύγει ο ήρωας, κάτι που θα είχε να κάνει με το χάρισμά του και θα το τόνιζε μια τελευταία φορά πριν την αποκλιμάκωση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted June 4, 2011 Share Posted June 4, 2011 Συμφωνώ με τους προηγούμενους. Ωραίο παραμύθι και ενδιαφέρον, αλλά μάλλον προς το τέλος σου τελείωσαν οι ιδέες και βιάστηκες να το κλείσεις κάπως ηθικοπλαστικά - δε με έπεισες ότι ο Ντερ άλλαξε χαρακτήρα και έγινε αλτρουιστής από κει που ήταν άπληστος, απλώς και μόνο επειδή φοβήθηκε τα ξωτικά και/ή τον συμβούλεψε η Λαρούθιαν. Πάντως μου άρεσε, δε με πείραξε αυτό το μειονέκτημα. Ευχάριστη έκπληξη αυτό το διηγηματάκι! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted June 5, 2011 Share Posted June 5, 2011 Μπαίνεις πολύ ωραία και δυναμικά. Η πρώτη σκηνή στο δάσος είναι καταπληκτική. Η συνέχεια, δυστυχώς, δεν είναι ανάλογη. Αρκετές πληροφορίες βρίσκονται ατάκτως εριμμένες στο κείμενο. Το ότι δεν έβλεπε καλά, το όνομα της Λαρούθιαν, το ότι η οικογένειά του ήταν πλούσια, όλα αυτά θα μπορούσαν να αναφέρονται νωρίτερα στο κείμενο. Ειδικά το πρώτο, που είναι και το πιο σημαντικό, έπρεπε να το δείχνεις από την αρχή. Μετά υπάρχουν και ορισμένα σημεία που πλατειάζουν, ιδίως εκεί που λέει για το μυστήριο των κλοπών, με φάνηκε φλύαρο. Υπήρχαν κι άλλα πραγματάκια που δε με κάτσανε πολύ καλά. Η τιμωρία των ξωτικών, πχ, παραήταν βασισμένη στην ανθρώπινη δικαιοσύνη και ανατρέπονταν από το χάρισμα που τα ίδια τον έδωσαν. Στο τέλος θα ήθελα να συνεργάζεται με τη Λαρούθιαν και να σταματούσαν οι κλοπές... εδώ ήθελε μια βαρβάτη έμπνευση! Μ' άρεσαν πολύ οι περιγραφές αυτών που έβλεπε με το χάρισμά του. Επίσης πολύ καλό εκείνο το "... το αιχμαλωτισμένο ξωτικό δεν ήταν σε θέση να του αρνηθεί οτιδήποτε. Όσο περίεργο ή αδύνατο, για τα μέτρα της κοινής λογικής, ήταν αυτό...". Χαχά, έλα ντε. ο ήρωας έχει λείψει πάνω από ένα μερόνυχτο από το σπίτι του -στο οποίο μένουν οι γονείς του- και όταν γυρνάει πάει στο δωμάτιό του χωρίς να πει κουβέντα σε κανέναν. Μετά ξαναφεύγει να βρει τη Λαρούθιαν και μένει πάλι όλη τη νύχτα στο σπίτι της και κανένας δεν αναρωτιέται πού πάει και τι κάνει. Χαχα, αυτό ακριβώς σκέφτηκα κι εγώ! Μάλλον πρέπει να είναι μαμά κανείς για να το προσέξει... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted June 5, 2011 Share Posted June 5, 2011 (edited) Γενικά: Πολύ χαριτωμένο, αλλά κλείνει κάπως αδύναμα. Μου άρεσε: Η ιδέα, φρέσκια προοπτική μιας όχι και τόσο πρωτότυπης. Ο χαρακτήρας του Ντέρ, πολύ όμορφα δοσμένος. Αναρωτιέμαι ποια να είναι η ηλικία του, τον φαντάζομαι γύρω στα είκοσι, όχι μεγαλύτερο. Η πλοκή, κι αυτή προσεγμένη. Πολύ δυνατή στιγμή η προσαρμογή του Ντερ στην καινούργια τουόραση Δε μου άρεσε: Το κλείσιμο. Είναι λίγο μπαμ-μπαμ, κυρίως από την πλευρά των συναισθημάτων του Ντερ. Edited June 5, 2011 by Naroualis Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted June 5, 2011 Share Posted June 5, 2011 Τα παιδιά με κάλυψαν πλήρως με τα σχόλιά τους. Η ιστορία στην αρχή μου άρεσε, αλλά δεν κατάφερα να την απολαύσω στη συνέχεια, έμεινα με τη γεύση του μισού. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Innerspaceman Posted June 8, 2011 Share Posted June 8, 2011 Οι πρώτες σελίδες μου τράβηξαν την προσοχή και το ενδιαφέρον. Στην μέση η ιστορία σου κάνει μια «κοιλιά» ενώ προς το τέλος το ενδιαφέρον μου αναζωπυρώθηκε. Απλή, μεστή και άμεση γλώσσα, που δεν κουράζει, όπως ταιριάζει σε ένα παραμύθι. Μου άφησε στο τέλος μια γλυκιά και ζεστή αίσθηση χωρίς βέβαια να υπάρχει κάποιου είδους «αποκορύφωση», παρ’ όλα αυτά λειτούργησε καλά για το είδος και όλη την υπόλοιπη ονειρική και εξωτική ατμόσφαιρα. Συνολικά ένα πολύ συμπαθητικό διήγημα , ευχάριστο σαν ανάγνωσμα, καλά στημένο για την ατμόσφαιρα και την αίσθηση ενός «παραμυθιού» ή ξωτικο-ιστορίας, που αν συμπίεζες κάποια σημεία στην μέση του διηγήματος, θα ήταν ακόμη πιο καλό και ολοκληρωμένο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted June 9, 2011 Share Posted June 9, 2011 Δε νομίζω ότι μπορώ να πω κάτι που δεν έχει ήδη ειπωθεί. Ενδιαφέρον παραμύθι, που όμως κάνει κοιλιά στη μέση με τις πολλές εξηγήσεις που δίνει. Η αρχή και το τέλος πάντως έχουν αρκετή δύναμη και κρατούν τον αναγνώστη, χρειάζεται όμως δούλεμα το δεύτερο act για να αναδείξει καλύτερα την ιστορία Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
alkinem Posted June 10, 2011 Author Share Posted June 10, 2011 Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους διάβασαν και σχολίασαν την ιστορία μου. Δε θα απαντήσω τώρα στα σχόλια. Θα περιμένω λίγο και θα φροντίσω να δώσω μια όσον το δυνατόν εμπεριστατωμένη απάντηση. Και πάλι, σας ευχαριστώ όλους. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.