iraklisv Posted May 21, 2011 Share Posted May 21, 2011 Μια καλημέρα, σαν απαίτηση Να είσαι Κύμα ηλεκτρισμένο που σπρώχνει Λόγος συμπαγής Να καίει Τ΄ανοξείδωτο είναι σου Βέλος και στόχος μαζί Εισπνοή προς τα έξω Καύσιμη υλη Στην ανάσα να φυτρώνει αυτή η καλημέρα Σαν υποχρέωση ζωής Όχι για σένα Μετά Εγώ, θα πεις σαν να μην είσαι Να χαθεί Και το τελευταίο σου κομμάτι Να γεμίζεις σκορπώντας Ότι απόμεινε Σε μια καλημέρα Όχι για σένα Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted July 16, 2011 Share Posted July 16, 2011 Tο προβλημα στα ποιηματα σου ειναι νομιζω πως δεν ειναι ξεκαθαρα. Δεν βγαζουν νομιζω καθαρη δυνατη εικονα, αισθηση, τι θελεις να πεις τι θελεις οι αλλοι να καταλαβουν, να νιωσουν, να σκεφτουν. Παρολα αυτα το συγκεκριμενο, αν και παραμενει μη ξεκαθαρο, εχει μια εσωτερικη δυναμη. Υποδηλωνει κατι, που σε κανει να αναρωτιεσαι τι ειναι μεν, αλλα νιωθεις πως κατι ειναι εκει και σε ακουμπαει δε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.