Stanley Posted May 21, 2011 Share Posted May 21, 2011 (edited) Όνομα Συγγραφέα: Stanley Είδος: Ρεαλιστικό τραλαλά με ελάχιστη απελπισία Βία; Ναι Σεξ; Όχι Αριθμός Λέξεων: 3240 Αυτοτελής; Ναι Σχόλια:Μιας και δεν θα γράψω για τον διαγωνισμό κι επειδή είμαι ζηλιάρης, είπα να την ανεβάσω. Σκέφτηκα μπας και έχωνα την όραση πουθενά, αλλά δεν υπήρχε περίπτωση. Επίσης, τρόμο δεν το λες, αλλά δεν ήθελα να ανεβάσω ακόμα μια "διάφορη ιστορία". Προειδοποίηση: άσχημη γλώσσα και κακές σκέψεις, ακατάλληλα για δεσποσύνες, ίσως κατάλληλα για Χατζηγιώργηδες. Ρέκβιεμ για έναν τύμβο.pdf Edited August 1, 2011 by Mesmer Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted May 21, 2011 Share Posted May 21, 2011 Αυτο Σταν τρόμος δεν είναι. Βέβαια ούτε επιστημονική φαντασία είναι...και σίγουρα αν το έβαζες στην βιβλιοθήκη φαντασίας θα σου το κόβανε απο το λεξιλόγιο και μόνο... Δεν είμαι καν σίγουρος αν ταιριάζει και στις διάφορες ιστορίες βέβαια. Ω,τι μπέρδεμα! Την ιστορία δεν ξέρω πως να την προσεγγίσω... Ασυναρτητες σκέψεις ενός ταραγμένου μυαλού; Φιλοσοφημένες σκέψεις ενός αποφασισμένου ανθρωπου που θέλει να δραπετευσει απο την κόλαση; Ημερολόγιο ενος καθημερινού βασανισμού; Αντοχή και λύτρωση; Απήυδηση και παραίτηση; Μπερδεμένα πραγματα ρε συ Σταν, και το λεξιλόγιο δεν σωζει τα προσχήματα. Not my cup of tea, αλλά κάποιους ίσως τους αγγίξει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted May 21, 2011 Author Share Posted May 21, 2011 (edited) Αυτο Σταν τρόμος δεν είναι. Βέβαια ούτε επιστημονική φαντασία είναι...και σίγουρα αν το έβαζες στην βιβλιοθήκη φαντασίας θα σου το κόβανε απο το λεξιλόγιο και μόνο... Δεν είμαι καν σίγουρος αν ταιριάζει και στις διάφορες ιστορίες βέβαια. Ω,τι μπέρδεμα! Την ιστορία δεν ξέρω πως να την προσεγγίσω... Ασυναρτητες σκέψεις ενός ταραγμένου μυαλού; Φιλοσοφημένες σκέψεις ενός αποφασισμένου ανθρωπου που θέλει να δραπετευσει απο την κόλαση; Ημερολόγιο ενος καθημερινού βασανισμού; Αντοχή και λύτρωση; Απήυδηση και παραίτηση; Μπερδεμένα πραγματα ρε συ Σταν, και το λεξιλόγιο δεν σωζει τα προσχήματα. Not my cup of tea, αλλά κάποιους ίσως τους αγγίξει. Ναι, ούτε εγώ το λέω τρόμο, αλλά είπαμε. Δεν έχω να σε βοηθήσω σε κάτι, απλώς νομίζω ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο μπερδεμένα όσο τα παρουσιάζεις. εδιτ: Ευχαριστώ για το χρόνο σου Edited May 21, 2011 by Stanley Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
vinegrete Posted May 21, 2011 Share Posted May 21, 2011 Μα.. γιατι μπερδεμενα; Εγω το βρηκα συγκλονιστικο.. Μια καθημερινοτητα πολλων ανθρωπων. Σκεψεις που περνανε απο το μυαλο.. ισως οχι σε τετοιον βαθμο, αλλα εδω ο ηρωας ειναι στο τελευταιο σταδιο. Καταπληκτικη η περιγραφη των συνεπιβατων και του αφεντικου. Ενα ξεσπασμα για το τελμα που ζει.. Κορυφαια στιγμη το .. γλαστρακι! καποιος να ποτιζει το γλαστρακι ... Ολος του ο κοσμος πια, αυτο το γλαστρακι.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted May 22, 2011 Author Share Posted May 22, 2011 Χαίρομαι που σου άρεσε, Ελίνα. Πράγματι, παραδέχομαι ότι αρκετά κείμενά μου είναι λίγο ασαφή, αυτό εδώ όμως έχει ξεκάθαρο χαρακτήρα. ΥΓ: Πάλι καλά που σχολίασαν και δυο άνθρωποι, μια ώρα πριν από το τέλος του κόσμου! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mindtwisted Posted May 22, 2011 Share Posted May 22, 2011 (edited) Λοιπόν, τι να πω γι' αυτό το διήγημα; Περιγράφεις έναν άνθρωπο στο κατώφλι της τρέλας που μέχρι το τέλος το έχει περάσει, ίσως να ήταν εντελώς τρελός κι απ' την αρχή δεν ξέρω. Πάντως ο εσωτερικός του κόσμος αποδίδεται πολύ καλά. Γενικά, ένιωσα μια περιέργεια για το που θα καταλήξει κι ένα συναίσθημα ελαφράς δυσφορίας για την υπερβολή του, που όμως είναι απόλυτα δικαιολογημένη. Ελπίζω μόνο να μην ήθελες να τον συμπαθήσουμε γιατί, παρόλο που είναι σχετικά τραγικός χαρακτήρας και αποτελεί μεγέθυνση πραγμάτων που όλοι ίσως έχουμε σκεφτεί κάποια στιγμή, είναι δύσκολο να ταυτιστείς με κάποιον τόσο ψυχικά διαταραγμένο. Εγώ τουλάχιστον. (Καρφάκι δεν μου κάηκε, ίσα ίσα που λυπήθηκα για τους καημένους τους επιβάτες.) Πάντως γράφεις πολύ καλά και απ' ότι έχω δει έχεις ταλέντο να περιγράφεις τρέλα. Να αρχίσω να φοβάμαι; χαχα! Βέβαια: Wordsmith mode on: Βρήκα τρία γίνεται που νομίζω πρέπει να γίνουν γίνετε στο κείμενο. Wordsmith mode off: Δεν ξέρω αν το έκανες επίτηδες για να τονίσεις την παράνοιά του ωστόσο. Edited May 22, 2011 by Mindtwisted Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted May 22, 2011 Share Posted May 22, 2011 Πολύ σαρκαστικό και παρανοϊκό. Ο τρόπος που μπαίνεις μέσα στο μυαλό μιας τόσο διαταραγμένης προσωπικότητας είναι πάρα πολύ καλός. Οι περιγραφές, οι εκφράσεις, οι σκέψεις, όλα δένουν μια χαρά. Γίνεται πιο συναισθηματικό όταν αρχίζει να μιλάει για εκείνη... και στο τέλος, για το γλαστράκι. Βγάζεις μια άκρη για το τι μπορεί να έφταιξε... Γενικά, ένα πολύ καλό ψυχογράφημα, που σε κάνει να σκεφτείς Ρε, μια χαρά ζωούλα ζω! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
TheSea IsBurned Posted May 22, 2011 Share Posted May 22, 2011 Σχολιάζω μετά το τέλος του κόσμου. Πάλι έχω μείνει άφωνη. Τι να πω, δεν το παθαίνω πολύ συχνά γενικώς αλλά πάντα με τα δικά σου διηγήματα. Μου άφησε μια αίσθηση λαχανιάσματος, σου ξεραίνει το στόμα. Προσωπικά, ταυτίστηκα πολύ μαζί του, νομίζω πως στην τελευταία φράση έκλαψα λιγάκι. Ξέρεις, παρόλο που όλα αυτά είναι πολύ παρανοϊκά ακόμα και για μένα, κατά κάποιο τρόπο καθώς το διαβάζεις τον νιώθεις τόσο πολύ που αρχίζουν όλα να βγάζουν νόημα όπως βγάζουν για εκείνον. Ο τίτλος είναι εκπληκτικός. Ειλικρινά, πάλι έχω μείνει άφωνη. Σχολιάζω μετά το τέλος του κόσμου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted May 22, 2011 Author Share Posted May 22, 2011 @ Mindtwisted: Άσε τον τρελό στην τρέλα του! Αποστροφή αν σου δημιουργήθηκε, ικανοποιημένος είμαι. Για τα λάθη που λες, είναι λάθη, όχι σκόπιμα, ήταν λίγο βιαστικό το γράψιμο της ιστορίας. @Mesmer: Πράγματι το 2ο μέρος είναι πιο συναισθηματικό. Ενδιαφέρουσα η οπτική που αναφέρεις, δεν την είχα σκεφτεί! @ Σάντι: Τι να πω...Αλήθεια, με συγκινείς. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα λόγια σου, μόνο αυτό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted May 23, 2011 Share Posted May 23, 2011 Tρόμο δεν το λες, αλλά δεν ήθελα να ανεβάσω ακόμα μια "διάφορη ιστορία". Ξεκινώ απ'αυτό τον ισχυρισμό, όπως ξεκίνησες κι εσύ από το "ανέκδοτο". Σιγά, και τι πειράζει να ανέβαζες ακόμα μία "διάφορη" ιστορία; Το θέμα είναι να μην είναι "α-διάφορη", που μπορώ να σε διαβεβαιώσω πως δεν είναι. Πέρα από αυτό, εντάξει, τρόμου δεν τη λες ακριβώς, αλλά για μένα κλίνει πολύ προς τα εκεί. Είναι πιο πολύ η απόδοση ενός ψυχισμού, μακριά μα και ταυτόχρονα κοντά στον ψυχισμό του κάθε ανθρώπου. Μας βάζεις στο μυαλό του και τις σκέψεις του με τόση άνεση που είναι σαν να διαβάζουμε απλά τις δικές σου σκέψεις. Οπότε... ή θα πρέπει να εκφράσω το θαυμασμό μου για την πειστικότατη γραφή σου, ή θα πρέπει να ανησυχήσω για την ψυχική σου ισορροπία! Πέρα από την πλάκα, για να σχολιάσω -έστω και ανάκατα- τα της ιστορίας, κάποιες σκόρπιες σκέψεις που έκανα, διαβάζοντάς τη. Μου άρεσαν πολύ εκείνες οι τεράστιες προτάσεις που εξέφραζαν τις ασυνάρτητες σκέψεις του, όσο περίμενε το λεωφορείο στο φανάρι. Στην αρχή, ομολογώ, δεν είχα καταλάβει (ίσως δεν πρόσεχα αρκετά, βέβαια) πως αναφερόταν σε λεωφορείο. Όταν το κατάλαβα, όμως, ταυτίστηκα τόσο μαζί του, για δυο λόγους. Πρώτον, γιατί και οι δικές μου σκέψεις "φουλάρουν" όταν βρίσκομαι στην "αδράνεια" του λεωφορείου. Παίρνουν φωτιά, όχι βέβαια σαν την αρρωστημένη φωτιά του πρωταγωνιστή σου. Δεύτερον, επειδή στο μυαλό μου έχω δώσει κι εγώ κάποιο συμβολισμό στο λεωφορείο, καμία όμως σχέση και πάλι με τον δικό σου. Πέρα από αυτά, μου άρεσε πολύ η αναφορά στη γλάστρα. Μου θύμισε πολύ μια ιστορία που κάναμε στο λύκειο (τρίτη λυκείου, νομίζω) που λεγόταν "Το ψαράκι της γυάλας". Σε αυτή, το ψαράκι του τίτλου ήταν το δέσιμο του πρωταγωνιστή με τον κόσμο μας. Κάπως έτσι είδα και τη γλάστρα για τον δικό σου πρωταγωνιστή-αφηγητή. Έπειτα, όταν άρχισες να αναφέρεις το πόσο πολύτιμη είναι η τσάντα, το φαντάστηκα ότι κάτι θα γίνει με αυτή στο τέλος. Βέβαια, νόμιζα πως θα αποκαλυπτόταν ότι ο ίδιος είχε σκοτώσει τη γυναίκα του και πως κουβαλούσε στην τσάντα μερικά κομμάτια της -μακάβριο, ε; Τέλος, εκεί που ανέφερες τον χοντρό με τις δίπλες, που αν άρχιζε να τρώει τον εαυτό του θα του άρεσε, ξέρεις πού πήγε κατ'ευθείαν το μυαλό μου, ε; Στο ημερολόγιο του λιμασμένου... Αυτά από εμένα... Α, και κάτι τελευταίο! Πολύ φοβάμαι ότι θα χρειαστεί να απαιτήσω αποζημίωση... ΔΕ με πήρε ο ύπνος, διαβάζοντάς το! Θέλω τα λεφτά μου πίσω!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted May 23, 2011 Author Share Posted May 23, 2011 Ευχαριστώ για το εκτενές σχόλιο, Λαίδη! Ίσως, κατ΄αρχάς, για μένα η τρέλα είναι τρόμος, σίγουρα πιο άμεσος και καθημερινός από ένα ζόμπι ή έναν βρικόλακα. Επίσης, ξέρω μια παροιμία που λέει :"Συν Αθηνά και χείρα κίνει". Αυτός είναι ένας λόγος που προτιμώ στις ιστορίες μου να μην λέω ξεκάθαρα "αυτό είναι έτσι". Το λεωφορείο για σένα μπορεί να είναι οτιδήποτε και να έλεγε ο αφηγητής "αυτός ο τρόμος στον οποίον αναφέρομαι είναι το λεωφορείο" θα το καλούπωνε πολύ άσχημα στα μάτια μου. Ίσως το καλό με αυτήν την ιστορία, που πραγματικά απρόσμενα βλέπω να έχει απήχηση, είναι ότι εκφράζει σκέψεις που όλοι λίγο πολύ κάνουμε και ίσως ντρεπόμαστε να ομολογήσουμε και στους εαυτούς μας. Είναι, για να μιλήσω και με δικούς μου όρους, όπως όταν δεν θέλουμε να φάμε και χαζεύουμε τις μαγειρικές εκπομπές της τηλεόρασης και χορταίνουμε. Δεν είχα σκεφτεί αυτή την εκδοχή με την τσάντα, σε μια μελλοντική εκδοχή ίσως Ο λιμασμένος ποτέ δεν πεθαίνει. Θα γυρνάει πάντα στα σοκάκια της λαιμαργίας για να ξεθάψει ένα γλειμμένο κόκκαλο, ίσως και καμιά χαμένη σελίδα από το ημερολόγιό του... Ευχαριστώ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
vinegrete Posted May 24, 2011 Share Posted May 24, 2011 Μας βάζεις στο μυαλό του και τις σκέψεις του με τόση άνεση που είναι σαν να διαβάζουμε απλά τις δικές σου σκέψεις. Οπότε... ή θα πρέπει να εκφράσω το θαυμασμό μου για την πειστικότατη γραφή σου, ή θα πρέπει να ανησυχήσω για την ψυχική σου ισορροπία! Τι να πω εγω Nina που σε καποια σημεια μου θυμισε εμενα .. Μηπως πρεπει να ανησυχω για την ψυχικη μου ισορροπια; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted May 24, 2011 Share Posted May 24, 2011 τρόμο δεν το λες Οι προφητείες λένε ότι μια μέρα ο Stanley θα είναι ένας από τους μεγάλους mainstreamάδες λογοτέχνες της χώρας, και ορκισμένος εχθρός κάθε φανταστικού και ειδικά του sff φόρουμ. Γιατί; Γιατί απλούστατα το άτομο είναι ένας self-loathing horror writer. Ξεχνάμε με ποιο ισχυρισμό έκανε ντου εδώ στο sff;! Μα το μουστάκι του Χίτσκοκ! Αυτό είναι Τρόμος, ω άπιστοι! Ποιος θα ήθελε να είναι ο ήρωας; Ποιος θα ήθελε να κάθετε δίπλα σε αυτό το άτομο; Εντάξει, κάποιοι τα έχουν ξαναγράψει, μερικοί τα γράφουν καθημερινά στα γκρινιάρικα blog τους, εξού και η εξοικίωση πολλών με το κείμενο. Εγώ όμως θα σταθώ ανελέητος και θα τσούξω άπονα τον συγγραφέα. Το διήγημα είναι έξοχο, και είναι τέλειος τρόμος! Περίμενα να έχει το κεφάλι της πρώην του μέσα στην τσάντα, αυτό που έβαλες όμως εσύ είναι πολύ καλύτερο, και πιο λογικό, και πιο εφετζίδικο σαν κλείσιμο. Μαζί με το "Κιβούρι" λοιπόν, έχω δύο Stanley Hall of Fame στο χέρι. Καλή συνέχεια και χωρίς μακακίες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted May 24, 2011 Author Share Posted May 24, 2011 τρόμο δεν το λες Οι προφητείες λένε ότι μια μέρα ο Stanley θα είναι ένας από τους μεγάλους mainstreamάδες λογοτέχνες της χώρας, και ορκισμένος εχθρός κάθε φανταστικού και ειδικά του sff φόρουμ. Γιατί; Γιατί απλούστατα το άτομο είναι ένας self-loathing horror writer. Ξεχνάμε με ποιο ισχυρισμό έκανε ντου εδώ στο sff;! Μα το μουστάκι του Χίτσκοκ! Αυτό είναι Τρόμος, ω άπιστοι! Ποιος θα ήθελε να είναι ο ήρωας; Ποιος θα ήθελε να κάθετε δίπλα σε αυτό το άτομο; Εντάξει, κάποιοι τα έχουν ξαναγράψει, μερικοί τα γράφουν καθημερινά στα γκρινιάρικα blog τους, εξού και η εξοικίωση πολλών με το κείμενο. Εγώ όμως θα σταθώ ανελέητος και θα τσούξω άπονα τον συγγραφέα. Το διήγημα είναι έξοχο, και είναι τέλειος τρόμος! Περίμενα να έχει το κεφάλι της πρώην του μέσα στην τσάντα, αυτό που έβαλες όμως εσύ είναι πολύ καλύτερο, και πιο λογικό, και πιο εφετζίδικο σαν κλείσιμο. Μαζί με το "Κιβούρι" λοιπόν, έχω δύο Stanley Hall of Fame στο χέρι. Καλή συνέχεια και χωρίς μακακίες. Ω!Αυτό το το σχόλιο είναι το καλύτερο που έχω ακούσει, μαζί με ένα άλλο περί "λογοτεχνικού αυνανισμού"Μην σου πω θα δανειστω και τον εγγλέζικο τίτλο που μου απέδωσες!Οσο για την τελευταια λεξη, εχει πολλές και αντικρουόμενες έννοιες Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted May 24, 2011 Share Posted May 24, 2011 Λοιπόν, Stanley, έχω διαβάσει πάρα μα πάρα πολλά βιβλία στο στιλ του τύπου που τα έχει βάλει με τη κοινωνία και την περιγράφει με βρισιές και λοιπά μειωτικά σχόλια, αλλά έχω να πω ότι το κείμενο σου, είναι μεν λίγο παρανοϊκό, και καλά κάνει, ίσα-ίσα μπορώ να πω ότι είναι και από τα αγαπημένα μου πράγματα σε ένα βιβλίο, η παράνοια και η τρέλα δηλαδή, αλλά είναι απίστευτα ευκολοδιάβαστο, σαν ορμητικός χείμαρρος, διαβάζεται εύκολα και γρήγορα το ρημάδι! Πόσες λέξεις είναι; 3240; Πόση ώρα έκανα; Ούτε έξι λεπτά! Και 100.000 λέξεις να ήταν, που λέει ο λόγος, θα το διάβαζα άνετα σε μια ημέρα-και μετά από μια τέτοια σκληρή δόση παράνοιας και τρέλας θα σκεφτόμουν τα ίδια για τις υπόλοιπες σαρδέλες στο λεωφορείο(από την έκφραση "ούτε σαρδέλες να ήμασταν ρε παιδιά, λίγο χώρο, μην σπρώχνετε!). Εντάξει, ο τύπος, αυτός ο παρανοϊκός που τα βλέπει όλα μαύρα και άραχνα, και όλοι οι υπόλοιποι είναι μαλάκες, χοντροί, κοντοί, με σπυριά και τελείως αγάμητοι, και αυτός είναι που τον έχει χεσμένο η κοινωνία και θέλει να τα κάνει όλα λίμπα, να πάρει και μια φρέζα να αρχίζει να μακελεύει κόσμο, ή μάλλον καλύτερα μια βόμβα ή κάτι που να σκοτώνει μαζικά και με πάταγο, είναι ο εντάξει τύπος που δεν αντέχει άλλο την ηλιθιότητα των άλλων. Έχει κοιταχτεί στον καθρέφτη; Χαχα, γιατί να κοιταχτεί, τρελός είναι! Λοιπόν, ξέφυγα, το διήγημα αυτό είναι από τα καλύτερα που έχω διαβάσει, όχι μονάχα εδώ, αλλά γενικά(και έχω διαβάσει διηγήματα των Pynchon, Salinger, King και λοιπά...), και νομίζω άνετα θα το πρότεινα σε έναν εκδότη, για κάτι διαφορετικό ρε αδερφέ, μπούχτισα με τα ξενέρωτα και τελείως χλομά κείμενα μερικών νεοελλήνων συγγραφέων που λένε τα ίδια και τα ίδια και πουλάνε τα άντερά τους. Ξεκίνα, άρχισε να γράφεις ένα μυθιστόρημα με πρωταγωνιστή αυτόν τον τρελάρα, και να δω αν κάποιος κακομοίρης παραγωγός της τηλεόρασης σου κάνει πρόταση, και να δω ποιος θα υποδυθεί τον ρόλο αυτόν. Διάβασα το Επιζών και το Fight Club από Palahniuk, και έλεγα από μέσα μου, γιατί τέτοια επίθεση προς την κοινωνία ρε αδερφέ, τι σου έκανε, και στο κάτω-κάτω εσύ είσαι καλύτερος?, αλλά διάβασα και το κείμενό σου, και τα παραπάνω βιβλία ήταν λίγο-πολύ χλιαρά σε σχέση με το δικό σου. Φαντάσου πόση εντύπωση μου έκανε το διήγημα σου! Και για να μην κουραστεί και επαναλάβει η wordsmith αυτά που λέει επανειλημμένως, και καλά κάνει δηλαδή, βρήκα αρκετά λαθάκια, γραμματικά, αλλά υποθέτω ότι το κείμενο γράφηκε όλο μονοκοπανιά και χωρίς σταματημό ή διάλειμμα, και καλά έκανες αν έπραξες έτσι, οπότε σου ξέφυγαν κάποια πράγματα. Αλλά αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά στην ροή του κειμένου, τις δυνατές περιγραφές και τον παρανοϊκό μονόλογο. Το σεντόνι μου κάπου εδώ τελειώνει, φρεσκοπλυμένο και σιδερωμένο . Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted May 24, 2011 Author Share Posted May 24, 2011 Τι να πρωτοσχολιάσω; Ότι ο περιβόητος βιβλιολιμασμένος Bladerunner ποστάρει σε ιστορία μου; Τα όσα στη συνέχεια αναφέρεις, που είναι από τα πιο τιμητικά σχόλια που έχω ακούσει ποτέ; Πραγματικά, δεν περίμενα τέτοια σχόλια σε αυτήν την ιστορία και για αυτό η χαρά μου είναι μεγαλύτερη. Εσύ με τόσα που διαβάζεις, για εκδότη σε κόβω, οι συγγραφείς δεν διαβάζουν τόσο όσοι οι εκδότες, οπότε θα λάβω σοβαρά υπόψιν τα γραφόμενά σου Σε ευχαριστώ πάρα πολύ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Howard Crease Posted May 26, 2011 Share Posted May 26, 2011 Μάγκα μου, από εμένα τον άβγαλτο, που η μόνη επαφή που είχα, πριν το Ρέκβιεμ, με τον μισανθρωπισμό ήταν μέσω του Fight Club, έχεις ένα μύριο μπράβο! Ένιωσα να βυθίζομαι στο σάπιο μυαλό του ήρωά σου με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Ένιωσα για μια στιγμή να μισώ κι εγώ τα ώρες ώρες παραγεμισμένα λεωφορεία, αν και αναμφίβολα το δικό σου είναι κάτι πολύ ανώτερο: ένας συμβολισμός της πηγμένης, εγκεφαλικά νεκρής κοινωνίας μας. Ένιωσα, ρε μεγάλε, μέχρι και να τον συμπαθώ τον πού*τη σε κάποια φάση! (γιατί πρέπει να το παραδεχτείς, πως έχει στυλ) Έχω μόνο μια απορία, που σε καμιά περίπτωση όμως δεν λειτούργησε αρνητικά -όπως και θα κατάλαβες- για την άποψή μου πάνω στο κείμενό σου. Ο αφηγητής, τί είναι; Είναι ο φόβος που έχει ριζώσει σε κάποιον άνθρωπο, ή ο ίδιος ο άνθρωπος που απλά δεν έχει έλεγχο; Anyway, μη μου λύσεις την απορία. Ίσα ίσα, θέλω να έχω μια αφορμή, όταν θα έχω ωριμάσει αρκετά, να ξαναγυρίσω στην ιστορία σου και να την απολαύσω ξανά όπως την πρώτη φορά. Υποκλίνομαι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted May 26, 2011 Author Share Posted May 26, 2011 Περίμενες να σχολιάσω τη δική σου, πες την αλήθεια Είναι απολαυστικός ο τρόπος που γράφεις τα σχόλιά σου, δοκίμασε να γράψεις καμία ιστορία σε τέτοια γλώσσα! Και να ήθελα, δεν θα μπορούσα να στη λύσω την απορία, οπότε κομπλέ. Χαίρομαι που σου άρεσε, να 'σαι καλά, μαγκίτη! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
anysias Posted May 30, 2011 Share Posted May 30, 2011 Ο ήρωας σου είναι απίστευτος αλλά όχι εξωπραγματικός. Είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν αμέτρητοι που σκέφτονται μερικές φορές έτσι, όχι σε αυτόν τον βαθμό και με τόσο μεγάλη οργή αλλά υπάρχουν, απλά στους περισσότερους αυτές οι σκέψεις δεν υλοποιούνται επειδή έχουν μια σταθερά που τους οδηγεί πίσω στην λογική, πίσω στην ηρεμία και στο μοναδικό πράγμα που τους κάνει να νιώθουν εντάξει με τον εαυτό τους. Για άλλους μπορεί να είναι ένα σπίτι, για άλλους τα παιδιά τους, για άλλους η γυναίκα τους. Είναι σημαντικό αυτό που μας δείχνεις, αυτός ο άνθρωπος δεν ξέρει από πού να στηριχθεί και ζει έτσι αηδιασμένος. Το ότι μας έβαλες σε ένα τέτοιο μυαλό είναι συγκλονιστικό. Το τέλος με το γλαστράκι… αυτός ο άνθρωπος ήταν τόσο απελπισμένος από την καθημερινότητα και η αγανάκτησή του ότι χαράμιζε την ζωή του και δεν είχε τον έλεγχο της ήταν τέτοια που ένα γλαστράκι ήταν όλη και όλη η έγνοια του. Η μοναδική σταθερά του σε όλο αυτό το χάος του μυαλού του. Φοβερό. Όταν είχα διαβάσει την πρώτη ιστορία σου δεν ήξερα πώς να την πιάσω, στην δεύτερη είχα πιο ανοιχτό μυαλό. Εδώ αφέθηκα. Έχω μια τάση ν α προσπαθώ να φτιάχνω εικόνες όταν διαβάζω και να ταυτίζομαι και να ερμηνεύω κάποιες ιστορίες όταν κάτι δεν είναι ευκολοχώνευτο. Εδώ δεν χρειάστηκε. Ήσουν ξεκάθαρος. Από την αρχή μέχρι το τέλος το λάτρεψα. Δεν ξέρω αν εγώ έχω γίνει μαλθακός εδώ μέσα τελευταία ή εσύ είσαι απλά πολύ καλός σε αυτό που κάνεις. Μπράβο! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
northerain Posted May 30, 2011 Share Posted May 30, 2011 Stanley Δεν με ευχαρίστησε όπως τους υπόλοιπους. Σκέφτηκα να μην γράψω τίποτα, αλλά γι΄ αυτό δε κάνουμε κριτικές? Λοιπόν δεν είναι κακογραμμένο. Δεν βρήκα κάτι που να με ενοχλήσει. Από την άλλη δεν βρήκα κάτι που να με ενδιαφέρει. Είναι μια ιστορία με έναν κυνικό, σχιζοφρενή κατά πάσα πιθανότητα τύπο. Εντάξει. Δεν έχει κάτι παραπέρα να πει, επειδή δεν μπαίνεις σε λεπτομέρειες για την ζωή του, ώστε ίσως να βρω κάτι που να με ενδιαφέρει σε όλα αυτά. Αν σκέφτεσαι να το δουλέψεις δηλαδή, εκεί θα σου πρότεινα να κάνεις inject κάτι ενδιαφέρον. Γιατί ειλικρινά δυσκολεύτηκα να δώσω δεκάρα για τον πρωταγωνιστή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted May 31, 2011 Author Share Posted May 31, 2011 Anysias, μου άρεσε πολύ ο τρόπος που προσέγγισες την ιστορία! Σε ευχαριστώ. Northerain, αυτό έλειπε να γράφονταν μόνο οι θετικές κριτικές. Σεβαστή η άποψή σου, αλλά και που το γράφω κάπως φαίνεται κιόλας, γιατί είναι αυτονόητο κάτι τέτοιο. Τα υπόλοιπα, τα ξέρεις. Ευχαριστώ για το χρόνο σου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
northerain Posted May 31, 2011 Share Posted May 31, 2011 Που το γράφεις? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted May 31, 2011 Author Share Posted May 31, 2011 Που το γράφεις? Huh? Εννοώ " και που γράφω ότι είναι σεβαστή η άποψή σου". Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
northerain Posted May 31, 2011 Share Posted May 31, 2011 Πάλι με μπέρδεψες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted May 31, 2011 Share Posted May 31, 2011 Στην υπογραφη του ρε Νορθε! Wake up! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.