Ο.Δ. (διαβάζεται: Όμικρον Δέλτα)

[SpirosK]

Όνομα Συγγραφέα: Κακούρης Σπυρίδων

 

Είδος: χιουμοριστική/σατιρική φαντασία

 

 

Βία; Όχι

 

 

Σεξ; Όχι

 

Γέλιο: Ελπίζω

 

 

Αριθμός Λέξεων: 2867

 

Αυτοτελής; Ναι.

 

 

Σχόλια:

 

 

1. Ευχαριστώ τους Stanley & co. για την "επιφοίτηση" κατά τη διάρκεια της τελευταίας μάζωξης (ναι, το είπα και το έγραψα ).

 

2, Είναι μια καλή προθέρμανση για το μυθιστόρημα που θέλω να γράψω, οπότε αφήστε ανελέητα (ακούς Ευγενία;; ) σχόλια (αν και δεν έχει το επίπεδο Polishing που θα ήθελα, not enough time).

 

 

 

 

 

 

 

 

Επίσης, επειδή ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ μορφοποίηση, ΔΕΝ μπορώ να το κάνω απλώς copy paste από κάτω.

 

Όποιος έχει πρόβλημα και με το PDF και με το Word, ας επικοινωνήσει μαζί μου σε PM για να του παρέχω μια άλλη έκδοση και να το διαβάσει.

 

 

 

 

Here goes:

 

Omikron Delta.pdf

 

ή

 

Omikron Delta.doc (επειδή είναι από OpenOffice δεν ξέρω πώς θα φαίνεται σε κανονικό Word, fingers crossed ).

 

 

[Eugenia Rose]

Αστεία ιστορία αν και δεν είμαι σίγουρη για το πόσο εντός θέματος ήταν διότι η όραση δεν νομίζω ότι αποτέλεσε τον κύριο άξονα του διηγήματος. Πέρα από αυτό κάποια αστεία λειτούργησαν για μένα κάποια άλλα όχι. Ίσως αν δεν είχες τόσες πολλές ατάκες μαζεμένες αλλά αραίωνες το κείμενο. Επίσης μου φάνηκε αρκετά κινηματογραφικό δεν ξέρω αν ήταν κάτι που επιδίωκες, αλλά το είδα σαν ταινία – παρωδία παρά σαν διήγημα παρωδία. Ο χαρακτήρας όμως έχει ψωμί αν θέλεις να τον δουλέψεις. Καλή επιτυχία στο διαγωνισμό.

 

 

[DinoHajiyorgi]

Ώστε αυτό είναι το μεγαλύτερο διήγημα που έγραψες ποτέ για διαγωνισμό; Αχ Σπύρο. Καλό ήταν, καλά τα πήγαινες, άφησες όμως την ιστορία σου χωρίς ουρά, κι αυτό σου κόβει πόντους, στο δικό μου φυσικά τεφτεράκι.

 

Να σου εξηγήσω το σκεπτικό μου. Δημιούργησες έναν πετυχημένο αντιήρωα. Είναι αστείος από μόνος του. Αυτό είναι μεγάλο + για το διήγημα. Στηρίζεις την επιτυχία της ιστορίας σου στα αρχικά Ο.Δ. Αυτό μπορεί να πετύχει με πυροτεχνήματα, μπορεί να σκοντάψει στο χλιαρό, ή να αποτύχει παταγωδώς. Κρατώντας το όσο περισσότερο μπορείς μυστικό, είναι το στοίχημα σου. Με κόστος τον αναγνώστη που θα φτάσει στο τέλος να πει «Ε, αυτό ήταν;» Έχεις όμως ένα ατού, μια πισινή. Το ντύνεις τάχα μου έτσι ώστε να μη δείξεις ότι κρέμεσαι από τα αρχικά του τίτλου σου. Στρώνεις έναν καλύτερο επίλογο για τον αντιήρωα σου. Όχι «την κάνουμε» και τέλος. Οτιδήποτε. Κάτι για την μετέπειτα ζωή του.

 

 

Το θέμα του διαγωνισμού ήταν η όραση, και θα προτιμούσα τον γιατρό της ιστορίας σου για πρωταγωνιστή (αυτόν δεν τον συναντάς κάθε μέρα), αλλά αφού μας δίνεις τον Μόρτιμερ, που είναι εξαίσιος, σκέψου για λίγο την άποψη μου.

 

 

Η ανωτέρω κριτική γράφτηκε πριν αναγνωστεί το δικό σου σχόλιο σε spoiler.

[vinegrete]

Εγω γελασα παρα πολυ με την ιστορια σου Σπυρο και μου αρεσε και πολυ

 

Πραγματι αρκετα κινηματογραφικο (οπως ειπε και η Ροσε)

 

καλη επιτυχια σου ευχομαι

[Howard Crease]

Ααχ βρε μαστρο-Σπύρο, τί μού έκανες...

 

Είχες ωραία αφήγηση. Ναι.

 

Βρίσκω τις επεξηγήσεις χιουμοριστικά στοιχεία, και μ' αρέσουν, αν και το κάνουν περισσότερο να μοιάζει σαν ιστορικό κείμενο. Ναι.

Αλλά αυτοί οι τεχνολογικοί όροι τύπου zoom in, ακόμα και αν είναι φανερό πως γίνονται για μια καλύτερη μεταφορά της εικόνας που θες να περιγράψεις στα μάτια του αναγνώστη, ήταν ενοχλητικοί για εμένα.

 

Τα ουρλιαχτά των λύκων, στη σκηνή του debriefing του βασιλιά, μου φάνηκαν άκυρα.

 

Εκεί που ετοιμάζεται να περάσει ο Σερ Μόρτιμερ την τεράστια πόρτα γίνεται μια λάθος αλλαγή του χρόνου από ενεστώτα σε αόριστο. Προτιμούσα πολύ περισσότερο τον ενεστώτα, ο οποίος έτσι κι αλλιώς ταιριάζει στην κινηματογραφική αφήγηση.

 

Όσο προχωρούσα στο διάβασμα της ιστορίας σου, περίμενα. Μού άρεσε τόσο πολύ το γράψιμό σου που ήμουν σίγουρος πως ΝΑ! Τώρα θα μού εμφανιστεί η σύνδεση όλου αυτού του βουνού χιούμορ με την όραση και το "Ο.Δ." θα γίνει φαβορί!

 

...και αυτό δεν έγινε ποτέ. Εξηγώ παρακάτω γιατί.

 

 

Μου άρεσε σαν ιστορία. Μου άρεσε πολύ. Όμως, ΣΙΓΟΥΡΑ δεν είναι η όραση αυτό το οποίο την απασχολεί. Απλά πέταξες μέσα έναν δρακογιατρό ο οποίος τυχαίνει να είναι οφθαλμίατρος. Αυτό είναι όλο. Η όραση δεν καθοδηγεί καμιά κλωστή της πλοκής. Σόρρυ, μα η ιστορία σου μοιάζει πέρα για πέρα off-topic.

 

Με όλο το σεβασμό, πάντα

 

 

[Stanley]

Πώς σε ενέπνευσα εγώ για αυτήν την ιστορία, ούτε που το θυμάμαι!

 

Το θέμα είναι το εξής: αυτή η ιστορία μου θύμισε αμέτρητες που έχω διαβάσει με τον Ντόναλντ να είναι σε μεσαιωνικό περιβάλλον και να κάνει τον άσχετο ιππότη που δεν σκαμπάζει μία και τρέχει με τον βάρδο/ιπποκόμο/τροβαδούρο για να κάνει έναν άθλο ή ένα θέλημα. Κι επειδή μου θύμισε αυτό, μου άρεσε. Πολύ! Είναι, φυσικά, κάτι πολύ υποκειμενικό, οπότε δεν μπορώ να σε βοηθήσω περαιτέρω, αλλά αν τύχει και ψηφίσω θα σε βάλω ψηλά.

[alkinem]

Λύθηκε τελικά η απορία μου. Τί να ήταν αυτό το Ο.Δ.;

Εφόσον στόχος σου ήταν να παρουσιάσεις κάτι το χιουμοριστικό, τα κατάφερες πολύ καλά. Διασκεδαστικό κείμενο, δε με κούρασε καθόλου και η ώρα που του αφιέρωσα πέρασε πολύ ευχάριστα.

Δε μου άρεσε όμως ο τρόπος που το παρουσίασες. Είπαμε, μερικά κείμενα είναι σα να παρακολουθείς κινηματογράφο, μα εσύ το πήγες στα άκρα. Από την άλλη όμως, δεν ξέρω αν θα μπορούσες να παρουσιάσεις κάτι το τόσο αστείο, εφόσον είχες επιλέξει έναν πιο mainstream τρόπο αφήγησης.

Γενικά, από τις ιστορίες που μου άρεσαν αρκετά.

[jjohn]

Το κείμενο σου είναι ξεκούραστο με κάποιες ωραίες εικόνες κυρίως στην αρχή του κειμένου(αν και ο τρόπος με τον οποίον δώθηκαν με όλους αυτούς τους κινηματογραφικούς όρους ,λίγο με έβγαλε εκτός κλίμματος παρόλο που καταλαβαινω ότι εξυπηρετεί τον κωμικο χαρακτήρα του κειμένου σου)

υπήρχαν κάποια λαθάκια στις εκφράσεις αλλά δεν σε κατηγορώ αφενώς γιατί είπες ότι δεν είχες αρκετό χρόνο αλλά και αφετέρου επείδη εγώ κάνω χειρότερα

το χιουμοριστικό κλίμα που υπάρχει στο κείμενο σου ναι είναι καλό αλλά κατ εμέ χρειάζεται να υπάρχει και μία πιο καλή πλοκή

συμφωνώ και εγώ ότι ίσως η ιστορία να μην ανταποκρίνεται πλήρως στο θέμα "οραση"

Εάν βελτιώσεις λίγο τις ιστορίες σου,πιστεύω ότι θα τα πας πολύ καλύτερα ;)

 

α και κάτι τελευταίο

μιας και σου γράφεις κυρίως χιουμοριστικά ,θα σου πρότεινα να δοκιμάσεις να γράψεις και σε πρώτο πρόσωπο.Εάν ο πρωταγωνιστής είναι καλός(και ο Σερ Μορτιμερ φαίνεται να είναι) μπορεί να χαρίσει τρελό γέλιο(π.χ ο Harry Dresden)

[Ad Noctum]

Το χιούμορ έρεε άφθονο στην ιστορία σου, Σπύρο!

 

Και εμένα όμως με ενόχλησαν οι τεχνικοί όροι, όπως και το γεγονός ότι προσπαθούσες να μας αποπροσανατολίσεις από τον ορισμό του Ο.Δ.

 

Κάτι που μου χτύπησε λίγο άσχημα ήταν το εξής: Είναι δυνατόν να υπάρχει στενό δρομάκι που αγκαλιάζει τον βουνό και να χωράει δράκος;

 

Γενικά μία καλή κωμική ιστορία, η οποία όμως μόλις και μετά βίας κρατιέται μέσα στα όρια του διαγωνισμού...

[Mors Planch]

Στα υπέρ βγάζει γέλιο εύκολα και άνετα, ενώ η αντιστροφή του ρόλου του ιππότη από το συνήθισμένο της λογοτεχνίας και της φαντασίας είναι σίγουρα θετική κατά τη γνώμη μου. Στα μείον οι όροι απ΄τη φωτογραφία που δίνουν την εντύπωση παρουσίασης σεναρίου ταινίας αντί διηγήματος. Θα ήταν ακόμα καλύτερο αν είχαν αποφευχθεί.

[anysias]

Τίτλος που σε ιντριγκάρει

 

Ωραίες χιουμοριστικές σκηνές με έξυπνες ατάκες που αναδεικνύουν έναν απίθανο αντιήρωα.

 

Ο ρυθμός της ιστορίας είναι πολύ καλός και δεν βαρέθηκα καθόλου (αν και υπήρχε στο μυαλό μου κάτι)

 

Αυτά ήταν τα θετικά. Το αρνητικό είναι αυτό το κάτι που υπήρχε στο μυαλό μου που ήταν το εξής; Απίθανος ανυπομονώ να μπούμε στο ψητό! Δυστυχώς το ψητό έμεινε αφάγωτο… Η γνώμη μου Σπύρο είναι ότι δε προσέγγισες αρκετά το θέμα. Στο τέλος αποκαλύπτεται πως πρόκειται για ένα οφθαλμίατρο όμως δεν πιστεύω ότι σε καλύπτει όσο πρέπει.

 

 

[DinMacXanthi]

-Τι λειτούργησε: κάποια αστεία ήταν ιδιαίτερα πετυχημένα, κυρίως οι metafictional πινελιές όπως οι ενέργειές του χαρακτήρα όπως θα τις υμνούσαν αργότερα οι βάρδοι.) Γρήγορο pacing και η όλη κατάσταση μου θύμισε το υπέροχο κωμικό adventure "Kingdom of Magic" (για όσους παλιούς το θυμούνται) .

-Τι θα μπορούσε να λειτουργήσει καλύτερα: Το τέλος ήρθε κι έφυγε πετώντας (σαν τους δράκους). Δεν είναι εύκολο να τελειώσεις διήγημα όπως τελειώνει ένα ανέκδοτο, δηλαδή με punchline. Αυτό που έλεγε κι ο Raymond Carver στο "περί συγγραφής διηγημάτων": no cheap tricks έχει μια βάση. Το διήγημα ήθελε παραπάνω χώρο.

 

Καλή επιτυχία mate

[Mesmer]

Πολύ αλάνι ο σερ Μόρτιμερ και γερά μπασμένος μέσα στα κόλπα.

Απ' την άλλη, όπως φάνηκαν τα πράγματα, και αρκετά άτυχος ο κακομοίρης.

 

Ευχάριστη ιστορία. Καθώς την διάβαζα ήμουν σίγουρος ότι όλο και κάτι νέο ευτράπελο θα συνέβαινε στον ήρωα κι αυτό ήταν κάτι που με κράτησε. Πετυχημένες ατάκες και καλό χιούμορ.

 

Μ' αυτό το σέτινγκ, με τους δράκους και τους σφαγιάδες τους, θα ήθελα να δω λίγη παραπάνω περιπέτεια. Μια σκηνή μάχης με αστεία κατάληξη, πιστεύω ότι θα έδινε άλλο νόημα στο πάθημα του Μόρτιμερ.

 

Οι σεναριακές φράσεις είχαν κι αυτές την πλάκα τους, δένανε με το ύφος της ιστορίας, αλλά ίσως να ήταν και λίγες παραπάνω.

 

Γενικά, ήταν καλή και απολαυστική.

[dagoncult]

Αργκχχχ! Που είναι οι υπόλοιπες χίλιες λέξεις μου;

Χιουμοριστική και το είχα ανάγκη σ’ αυτόν το διαγωνισμό, αλλά το κλείσιμο κάπως απότομο.

Γενικότερα μου άρεσε το χιούμορ της ιστορίας (γεγονός που γίνεται για μένα πιο σημαντικό μιας και συνήθως δεν έχω εύκολη ανταπόκριση στις χιουμοριστικές ιστορίες της βιβλιοθήκης).

ΥΓ:

Το άλογο που χαμογελάει, οι Βάρδοι Μαζικής Ενημέρωσης ήταν πολύ πρώτα, ενώ έχει καρφωθεί στο μυαλό μου και η εικόνα ενός μύωπα δράκου που πετάει φορώντας τα γυαλιά του.

 

Μπράβο και να ‘σαι καλά για την ανάλαφρη όαση του Ο.Δ.

[Tiessa]

Χωρίς αμφιβολία αυτή είναι η πιο διασκεδαστική ιστορία του διαγωνισμού.

Σαφής και απλή, ήταν από τις ελάχιστες που δεν χρειάστηκε άλλη ανάγνωση για να ξεκαθαρίσω δυσνόητα σημεία.

Ο σερ Μόρτιμερ είναι μια χαρά χάλια ιππότης, τα σκηνικά και οι λύσεις ό,τι πρέπει για παρωδία, ο Ο.Δ. έξυπνη φάση.

 

Τώρα, ως προς τον τρόπο παρουσίασης, το διάβαζα και αναρωτιόμουνα κι εγώ τι μου θυμίζει, και μετά έπεσα πάνω στο σχόλιο του Stanley και συνειδητοποίησα ότι πράγματι μου θύμιζε κάποια παλιά φιλμάκια Walt Disney με έναν από τους αντιήρωες που προσπαθούν να κάνουν κάτι και να μην τα καταφέρνουν και τον αφηγητή να χρωματίζει τη φωνή του κατάλληλα για να μας κάνει να γελάσουμε.

Τώρα, σαν ιστορία, ίσως να ήθελα ένα-δυο πράγματα περισσότερα προς το τέλος, κυρίως μια εστίαση στον Ο ή μια συνομιλία μεταξύ των δυο.

 

Από την άλλη, μια που ασχολείσαι με κινηματογράφο κι αφού όλο το εγχείρημα ήταν πετυχημένα χιουμοριστικό, σκέψου όλο αυτό το σκηνικό σε καρτούν./ανιμέ. Δεν θα έβγαζε ένα πολύ ωραίο φιλμάκι;

[Lady Nina]

Ιδιότυπη η ιστορία σου, Σπύρο, χιουμοριστική. Γέλιο σίγουρα έβγαζε και, κατά την άποψή μου, ταίριαζε στο όλο θέμα. Να τη μεγαλώσεις την ιστορία, μοιάζει ενδιαφέρουσα. Ωστόσο, για να πω την αλήθεια, για την έκτασή της δε μας λέει ιδιαίτερα πράγματα. Άσχετα με αυτό, όμως, εγώ την ευχαριστήθηκα πολύ. Η γλώσσα έρρεε και, αν εξαιρέσεις τα σημεία όπου αναφέρεις κάμερες και πλάνα, τα οποία δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν μου αρέσουν ή όχι, η ιστορία είναι πολύ καλή. Καλή επιτυχία!

 

[wordsmith]

Συμφωνώ με τους προηγούμενους ότι:

-είχε πλάκα σίγουρα

-ο χαρακτήρας πολύ καλοφτιαγμένος

-το τέλος ήταν πολύ ξεφουσκωτικό- ένας τεράστιος, ενδιαφέρων και αστείος πρόλογος ενός τίποτα

-το χαλάνε λίγο οι πολλές τεχνικές-κινηματογραφικές φράσεις

-εκτός θέματος

και προσθέτω ότι

-είχε κάποια σχεδόν απαρατήρητα λαθάκια στίξης και έκφρασης

-παρ' όλα αυτά είναι γραμμένο με άνετη γλώσσα και διαβάζεται πολύ εύκολα και ευχάριστα

-σαν να δείχνει ότι ο συγγραφέας ξεκίνησε με αυτοπεποίθηση και ορμή να γράφει, αλλά προς το τέλος τού σώθηκαν τα αποθέματα. Ιδεών ή όρεξης, δεν ξέρω.

Πράτσετ έχεις διαβάσει;

[Cassandra Gotha]

Αχ, τρελαίνομαι για τέτοιες ιστορίες, τρελαίνομαι! Αγαπάω το fantasy, και γι' αυτό η παρωδία του είναι κάτι που με ευχαριστεί πάρα πολύ. Έτσι, ξεκίνησα να διαβάζω με ενθουσιασμό, που δυστυχώς ξεφούσκωνε καθώς προχωρούσα.

 

- Δεν μου έβγαλε ούτε ένα χαμογελάκι, πόσο μάλλον γέλιο.

- Κάτι σημεία, όπως οι μεγάλες εκφράσεις με τα αραδιασμένα επίθετα, με πέταξαν έξω απ' τη ροή της ανάγνωσης. Γενικά, η γραφή ήταν κακή.

- Σε κάποια σημεία πέφτεις στο χειρότερο σφάλμα που μπορεί να κάνει κάποιος που θέλει να γράψει κωμωδία: προσπαθείς να μας πείσεις ότι κάτι είναι αστείο, δεν μας το δείχνεις και να το νιώσουμε μόνοι μας. Για παράδειγμα, το "Τάδε ύφος του αλόγου". Έπρεπε να μας περιγράψεις το βλέμμα του αλόγου πιο αναλυτικά, ζωντανά, και όχι να το ονομάσεις, γιατί έτσι χάνεται το αστείο.

- Αυτό με τους βάρδους ήταν καλό σαν πρόθεση, αλλά όχι καλά εκτελεσμένο.

Είναι τόσο διάσημος, ώστε έχει προσλάβει λογιστή¹ για να διαχειρίζεται τις προτάσεις γάμου που λαμβάνει.

 

 

Αυτό είναι το πιο αστείο κομμάτι του κειμένου κατά τη γνώμη μου, και το καταστρέφεις με την εξήγηση. Γιατί το έκανες αυτό; Έτσι μόνο του είναι τέλειο, τέλειο! Αν πας να εξηγήσεις ένα αστείο, πάει, τό 'χασες. Τα αστεία τα αφήνουμε ατόφια, και όποιος τα καταλάβει τα κατάλαβε. Έχε εμπιστοσύνη στον αναγνώστη σου.

 

 

 

 

Γενικά, το πρόβλημα στη γραφή αυτού του διηγήματος, είναι ότι λες πολλά. Για να δουλέψει η κωμωδία πρέπει να την κρατάς λιτή, πολύ περισσότερο από τα άλλα είδη.

 

Ο ήρωάς σου επίσης, δεν είχε και πολύ ενδιαφέρον. Η μόνη του δουλειά, εδώ που τα λέμε, ήταν να γίνεται ρεζίλι. Σκέφτηκα, αμέσως μετά την ανάγνωση, πόσο καλύτερο θα μου φαινόταν αν το βλέπαμε από τη σκοπιά

της δράκαινας. Ή του γιατρού.

Και ας έπαιζε και ο ήρωας, δεν λέω να τον έβγαζες. Πιστεύω πως έτσι

α) θα τον γελοιοποιούσες περισσότερο,

και

β) θα ήσουν πιο μέσα στο θέμα Όραση.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[Naroualis]

Γενικά: Χαριτωμένος ανεκδοτικός χαρακτήρας και σαφείς υπαινιγμοί; Μ’ αρέσει, λοιπόν! J

 

Μου άρεσε: Το χιούμορ, αν και κάπως χοντρουλό μεριές-μεριές. Οι περιγραφές, εξαιρετικές.

 

Δε μου άρεσε: Το χιούμορ, όπου ήταν χοντρουλό. Οι υποσημειώσεις, όχι γιατί υπήρχαν, αλλά γιατί σταμάτησαν στη μέση. Γνώμη μου, θα ήταν πιο διασκεδαστικό αν είχε από μία τουλάχιστον σε κάθε σελίδα. Οι κινηματογραφικοί όροι, μου χτύπησαν λίγο περισσότερο απ' ότι περίμενα.

Edited June 5, 2011 by Naroualis

[Mindtwisted]

Λοιπόν, σ' αυτή την ιστορία σε εμένα δεν έπιασε το χιούμορ. (Εκτός απ' τους Βάρδους μαζικής ενημέρωσης.)

 

Μου άρεσε όμως η ανάλαφρη ατμόσφαιρα και τη διάβασα μέχρι το τέλος χωρίς να με κουράσει.

 

Γενικά, μια απαλή ιστορία που πέρασας ευχάριστα.

 

Καλή επιτυχία!!!!

[KELAINO]

Το κόμικ φάνταζυ αποτελεί για την πάρτη μου το ζενίθ της ανθρώπινης δημιουργικότητας.

 

Άλήθεια.

 

Εδώ είχαμε κάποια καλά σημεία, αλλά και κάποια προβληματάκια. (Δεν εννοώ το τί βρήκα εγώ αστείο και τί όχι, αυτά είναι εντελώς υποκειμενικά.)

 

Οι υποσημειώσεις θα μπορούσαν να λείπουν. Ένα διήγημα είναι πολύ μικρό για να επιτρέπει τη διακοπή της ανάγνωσης που αποτελεί μια υποσημείωση, σε ένα μυθιστόρημα λειτουργούν καλύτερα. Αλλά ακόμα και τότε, δεν πρέπει να εξηγούν το καλαμπούρι, όπως η 1, αλλά να το επεκτείνουν, όπως η 2. Βλ τον μάστορα των κωμικών υποσημειώσεων, θείο Τέρρυ.

 

Όλη αυτή η ιστορία με τους βάρδους είναι μεν ευρηματική, αλλά κάπου γίνεται φλύαρη. Θα αρκούσε να πεις μια φορά ότι τα εισαγωγικά περιέχουν την ΒΜΕ έκδοση της ιστορίας.

 

Τα υπόλοιπα να ανέφεραν οι αποπάνω.

 

 

ΥΓ. Ίσως είναι ατυχές ότι διάβασα το παρών σχεδόν αμέσως μετά το Λακεβέρτζι του Ντάγκονκαλτ, ένα πραγματικά κορυφαίο δείγμα του είδους, με το οποίο είχα κυριολεκτικά πέσει στα πατώματα και χτυπιόμουν...

 

 

[Nihilio]

Κάτι που συμβαίνει συχνά στο κωμικό φάνταζυ είναι ο συγγραφέας να στηρίζεται σε μία κωμική ανατροπή σε κάποιο από τα κοινότυπα θέματα του φάνταζυ και να περιμένει να βγάλει γέλιο από αυτό. Μερικές φορές αυτό δουλεύει, αλλά προσωπικά το θεωρώ φτηνό κόλπο για να βγάλει κανεις γέλιο από τους "μυημένους". Για αυτό πχ αγαπάω τον Terry Pratchett, που στα περισσότερα βιβλία του γράφει μία ιστορία με καθαρά fantasy πλοκή και απλά πετάει μέσα μια ομάδα από απολαυστικά δυσλειτουργικούς χαρακτήρες που με αυτά που λένε και κάνουν βγάζουν το γέλιο της αρκούδας.

 

Στο Ο.Δ. λοιπόν προσπαθείς να βγάλεις γέλιο με 2 τρόπους: πρώτα από όλα παρουσιάζοντάς μας έναν δυσλειτουργικό χαρακτήρα μέσα από έναν παντογνώστη αφηγητή που δεν χάνει ευκαιρία να τον ειρωνευτεί και μετά με το gimmick στο τέλος. Το πρώτο κομμάτι για εμένα λειτούργησε, με ωραίους παραλληλισμούς με τον κόσμο μας, με τις υποσημειώσεις που έβγαζαν το γέλιο τους και με τις διπλές ερμηνείες των όσων γίνονταν.

Από τη μέση και μετά όμως κάπου χάνεται η ορμή και είναι σα να στηρίζεσαι πάρα πολύ στη γελοιότητα του twist σου, κλείνοντας με ένα punchline που ίσως και να ήταν αστείο αν είχε ειπωθεί αλλιώς αλλά δεν... Επίσης αλλάζει και η γραφή, με τις υποσημειώσεις να πάνε περίπατο και τον αφηγητή να χάνει κάτι από τη δεικτικότητά του.

Συνολικά, είναι μια καλή προσπάθεια, βγάζει γέλιο, αλλά όμως κάπου προς το τέλος ξεφουσκώνει αρκετά και αφήνει μία πιο μέτρια εντύπωση από ότι θα μπορούσε.

[Sonya]

Οι χιουμοριστικές σκηνές ήταν καλές (brave, brave, brave sir Robin), αλλά θα προτιμούσα την ιστορία χωρίς τα σχόλια του σκηνοθέτη, κοινώς, χωρίς το μοντέρνο καμεραμανίστικο λεξιλόγιο που μου λέει βροντερά "τώρα διαβάζεις μια ιστορία".

 

Χρειάζεται να ξαναγράψεις την αρχή (γιατί δεν πολυκολλάει) και το τέλος (γιατί είναι βεβιασμένο) και να μην προσπαθείς να εκβιάσεις το γέλιο.

 

Πάντως, η μυωπική δρακίνα, όλα τα λεφτά!

[SpirosK]

Ευχαριστω όλους και όλες που αφιερώσατε χρόνο και το σχολιάσατε. Τα σχόλιά μου:

 

1. Ναι, ήθελε περισσότερα περάσματα, ναι, ήθελε καλύτερο τέλος, αλλά δεν υπήρχε αρκετός χρόνος για όλα αυτά. Δε γράφουμε όλοι με την ίδια ταχύτητα, λυπάμαι.
2. Ο άξονας του διηγήματος έιναι τι γίνεται όταν οι δράκοι "χάνουν" την όρασή τους. Ο ήρωας είναι ένα όχημα για να δείξω την κατάσταση που δημιουργείται: (οφθαλμίατρος, συγκέντρωση δράκων, αναταραχή στη χώρα, κτλ).
3. Ναι, έχω διαβάσει αρκετό Pratchett (και Rankin [άλλος θεός] και Adams), ώστε να μπορώ να υποδείξω σε κάθε παρατήρηση περί του πώς γράφει, άλλα βιβλία του, που έχει γράψει εντελώς διαφορετικά, ανάλογα με την περίοδο συγγραφής τους (αλλά δε με ενδιαφέρει να αρχίσουμε flame war πάνω σε αυτό).
4. Το διήγημα αυτό ήταν από την αρχή γραμμένο για προθέρμανση, πάνω σε ένα αστείο. Ευχαριστώ όσους έκαναν εποικοδομητική κριτική, με βοηθήσατε πάρα πολύ και μου δώσατε κουράγιο να συνεχίσω στο μεγαλύτερο project

[DimitrisX]

Θα μπορούσε κάλλιστα ο Douglas Adams να έχει γράψει το εν λόγω διήγημα.

Ήταν τελείως διαφορετικό από όλα τα υπόλοιπα διαγωνιζόμενα (το μόνο χιουμοριστικό και μάλιστα πολύ έξυπνο και πνευματώδες), γεγονός που το κατέταξε σχεδόν αμέσως πρώτο στις προτιμήσεις μου (είχα ενδοιασμούς με εκείνο της Βάσως, αλλά ενέδωσα στο χιούμορ).

Εύγε, συμπαίκτη κι ας ακυρώθηκες.

Edited June 10, 2011 by DimitrisX