Jump to content

3 poems for Her Ladyship the Queene of Loss


Orpheus

Recommended Posts

O, so sick, and pale with grief,

that thee, my maid, have so mistreated.

Music, filling her weary post, encourages my teares…

It is enough, having thee so wrong’d,

enough for teares to tear my heart’s so fragile peace!

O, that the shadows would come,

thy most belovέd shadows would come,

and cover my aberration!

O how, how could I?

My dearest, dearest heart, so to whip

with irony –

O Irony, most cursέd word!

That I never knew thy mischief’s charms!

Charms? how dare I!

O where, where is the hole

wherein I fall and be lost forever from this tempting world!

O, my unholy passions…

Now hast thou, dearest Lady, seen how it is,

how I am a step towards the worst of me…

O that I never talked of favour!

O that I did not have so much of thine

as to be able to hurt thee!

Ay me!

I sit and cry me!

I sit, I lie and cry me!

And thence – O horror! – comes this thought,

this most horrible thought;

that I care none of thee –

O gravest horror! –

none, but of thy care, my maid,

and all these, these glass pearls, these fake my tears

are only here to deceive thy care,

to make it stay…

O but stay!

O stay!...

stay…

 

* * *

 

O but see!

The villain flies!

I fly!

That is my mighty art; my flight!

’Tis all in the same plan –

Where hid’st thou, o my soul? –

I weep, I write,

and the cursέd pain is gone!

Thou forgivest naught, and my damnέd pain is gone!

O vain poetry, vain music,

drugs to the soul both,

my soul I so despise!

 

Forgive me, and thou’lt have

more than tenfold worse to come…

O poor soul, I so love– nay! pity thee;

my vill’nous heart know’th no love…

 

O, I so pity me that thou met me,

my deceiving self; but fly!

Fly, while thou still can!

 

* * *

 

There is no love.

I write of fear,

of fear that I might lose thee,

and be once again alone,

alone in this vain world…

 

For thou art my Light,

thou art my Hope,

my Christ! –

Yet this is no love… No love!

Donnot deceive thyself!

(O, thy most precious self!…)

 

Only fear of loss!

O cursέd soul, O unfortunate birth!

 

O, I hate me as I love thee–

as I think, as I wish I lov’d thee…

 

O Death, O Death, where is thy sting?

Where your wings, O wyvern of desperate hope?

 

That thou wouldst hold me, and all would be calm!

That you would hold me, and all would be still…

 

O but flee my perilous love! and donnot call it so!

O flee me, dearset soul, and

Even as this is the bait, do not bite it!

See the hook and fly!

 

O, see it and fly…

 

O, fly!…

 

Fly!!!

 

* * *

 

_______________________

Χμμ... τι να πω; ξάπλωσα στο κρεββάτι για το μεσημεριανό μου υπνάκο, με λίγο πυρετό, έβαλα τον Bach να παίζει, και άφησα τα δάκρυά μου να διαγράψουν αυλάκια στο χαρτί...

 

Βέβαια δεν έμεινε δάκρυ που να μην το σκούπισε, αναστεναγμός που να μην καθησύχασε, βάρος που να μην εξαφάνισε η χάρη της...

 

Σ'ευχαριστώ...

 

( :console: )

 

Οι Μούσες μαζί σας,

-Ορφέας

3_poems_for_Her_Ladyship_the_Queene_of_Loss.doc

Edited by Orpheus
Link to comment
Share on other sites

Θες ξύλο αθεράπευτε ποιητή.

Πας και ξεθάβεις θλίψη εκεί όπου δεν υπάρχει, αλλα δεν πειράζει μιας και γράφεις ωραία μετά! :p

Πολύ ωραίος λόγος όπως πάντα. Λυρικά, όμορφα, προσεγμένα.

Τώρα ώρα για να σου φύγει η χαζοκατάθλιψη.

:bangin:

Το σφυρί στο κεφάλι ίσως βοηθήσει.

Σε συγχωρώ όμως γιατί κι εγώ είμαι κλαψιάρα και βρίσκω τέτοιου είδους πράγματα καλές αφορμές για να γράφω ποιήματα. Μόνο που εγώ δεν ξεχνάω να βάλω λίγο φως στην άκρη του τούνελ!

 

Ευχαριστώ για την αφιέρωση.

Πολύ μ' αρέσει to Ladyship Queene of Loss, ψωνίζομαι! :icon_yea:

Edited by Nienna
Link to comment
Share on other sites

Είχε λίγο φως, μόνο που ήταν... στη μέση! :)

 

Ευχαριστώ για το σφυράκι, αλλά δεν ξέρω αν δουλεύει, έκανες τη δουλειά σου μέσω msn - κράτα το για την επόμενη φορά!!!

 

 

Οι Μούσες μαζί σας,

-Ορφέας

Link to comment
Share on other sites

Τι να πω... είναι υπέροχο και μ' αρέσει πιο πολύ απ' ότι μ' άρεσε( :p ) γιατί μ' αρέσουν τα "παλιά" αγγλικά ( :p :p ). Μερικοί στίχοι μου άρεσαν πάρα πολύ και τους παραθέτω εδώ:

O Death, O Death, where is thy sting?

Where your wings, O wyvern of desperate hope?

]

 

how I am a step towards the worst of me…

O that I never talked of favour!

O that I did not have so much of thine

as to be able to hurt thee!

 

Forgive me, and thou’lt have

more than tenfold worse to come…

O poor soul, I so love– nay! pity thee;

my vill’nous heart know’th no love…

 

Τέλειο :thmbup: :thmbup: :cool2:

Link to comment
Share on other sites

Επίτρεψέ μου να απομυθοποιήσω κάποια και να εξηγήσω άλλα (σε πείσμα της αγαπητής μας Α.):

 

1.

O Death, O Death, where is thy sting?

Ρήση κάποιου προφήτη, τη γνώρισα στο Μεσσία του Χαίντελ και τον μελοποίησα σε δυο-τρία μέτρα alla baroque (ως συνήθως). Από εδώ και μετά χρησιμοποιώ το you όταν μιλώ για το θάνατο, ενώ το ποιο οικείο thou για την Α..

 

2.

O that I never talked of favour!

O that I did not have so much of thine

as to be able to hurt thee!

Η αφορμή της όλης διαμάχης ήταν κάποια ηλίθια ειρωνεία μου σε σχέση με το 'faving' στο [http=http://www.deviantart.com]dA[/http]... [εξ ου και το 'λογοπαίγνιο' εδώ]

 

3.

Χμμ... αυτό νομίζω δεν επιδέχεται επεγήγηση... :)

 

4. Η Α. θα με μαχαιρώσει... :D

 

 

Οι Μούσες μαζί σου,

-Ορφέας

Link to comment
Share on other sites

Η Α. θα περιοριστεί στο σφυρί γιατί δεν έχει εικονιδιάκι μαχαιρώματος το forum.

:bangin:

Link to comment
Share on other sites

O so so wrong my dearr, Ι'm afraid!

 

:death: (<Ορφεύς)

 

 

 

Οι Μούσες μαζί σου!!!

-Ορφέας

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Αχ, αχ...

 

Εδω δεν μπορεσα να συγκρατιθω... μου φανικε σαν παιζο κειμενο παντοντας που και που enter (συγνομη που γραφο δικο σου σχολιο)... Οταν εχω παρομιες καταστασεις τις αντιμετοπιζω με πλακα, γελιο, και προσπαθω να φτιαξω τη διαθεση μου με αλλα πραγματα και οχι να τα χειροτερεψω γραφοντας ποιηματα... Τα ποιηματα σου λενε συνεχεια για θληψη, για συνελθε.

 

Ρε Ορφεα, τι συνβαινει? δεν σε ηξερα τοσο μελανχολικο.. σε ηξερα ανθρωπο με χιουμορ... Αντε σηκω απο το κρεβατι του πονου και και γραψε κανα αστειο ποιηματακι η καμια αστεια ιστοριουλα να γελασουμε και λιγο. Γραφεις πολλα ωραια τετοια.

 

Οσο για το ποιημα ως ποιημα... Εμενα μου αρεσε η γλωσσα κυριως. Ομως δεν εχει λυρικοτητα και καθολου ομοικαταληξια που την εκτιμω πολυ. Ως ποιημα ηταν καλογραμμενο και το 2ο καπως πιο προσεγμενο αλλα δεν μπορεσα σε κανενα να παρακολουθησω τις σκεψεις σου, τεσπα.

 

Οσο για την Nienna, πιστευω πως και αυτη θελει ξυλο :bangin: που ενθαρινει εμεσως τον Ορφεα να θλιβεται για να γραφει ωραια ποιηματα.

Edited by elminster
Link to comment
Share on other sites

  • 2 months later...

Θλίψη στην απώλεια δεν υπάρχει! Μόνο μελαγχολική δημιουργία (κι αυτό θα το λεω μέχρι να πείσω όλους όσους διαφωνούν!)

 

That is my mighty art; my flight!

 

A pen so mighty as freedom!

Link to comment
Share on other sites

Η Βασίλισσα της Απώλειας θα δηλώσει πως υπάρχει θλίψη μεν, δεν είναι κακή δε. Και θα συμφωνήσει στα περί δημιουργίας...

Link to comment
Share on other sites

Αλίνα:)!!!

 

Ίσις, είσαι τόσο επιεικής εκεί που είμαι σκληρός... :( Πιστεύεις πως έτσι θα έπρεπε να είναι;

 

 

Οι Μούσες μαζί σας,

ω Κυρίες της Β.Π.

-Ορφέας

Link to comment
Share on other sites

Ίσις, είσαι τόσο επιεικής εκεί που είμαι σκληρός... :( Πιστεύεις πως έτσι θα έπρεπε να είναι;

 

Η σκληρότητα πρέπει να αντιμετωπίζεται με επιείκεια και η κακία με καλοσύνη!

Κι αυτό είναι η αρχή της ανθρώπινης ανωτερότητας!

Link to comment
Share on other sites

Θα προτιμούσα να έλεγες κάτι λιγότερο aloof και πιο cordial...

αλλά δεν έχεις άδικο... (αν υπάρχει LG, είσαι σίγουρα εσύ)

 

Οι Μούσες μαζί σου,

-Ορφέας

Link to comment
Share on other sites

Θλίψη στην απώλεια δεν υπάρχει! Μόνο μελαγχολική δημιουργία (κι αυτό θα το λεω μέχρι να πείσω όλους όσους διαφωνούν!)

Να σου πω εγώ τι πιστεύω

Θλίψη στην απώλεια υπάρχει, αλλά είναι μια θλίψη διαφορετική που σε κάνει να θες να ανακτήσεις αυτό που έχασες, να αναπολείς το παρελθόν δημιουργώντας το μέλλον. Από αυτήν την διαφορετική θλίψη πηγάζει η μελαγχολική δημιουργία (ίσως, γιατί σε άλλον άνθρωπο μπορεί να του βγει αλλιώς...). Καταλάβατε;

 

 

 

Ορφέα, τα ποιήματά σου τώρα τα βλέπω. ( :) :sweatdrop: ) Είναι θαυμάσια! Με τρελαίνουν τα παλαιά αγγλικά και έχουν ένα ύφος... Σαιξπηρικό!

Link to comment
Share on other sites

King_Volsung σε προσωπικό επίπεδο η θλίψη μου γεννά μια ακατάπαυστη ανάγκη για δημιουργία και μάλιστα με διάφορους τρόπους ταυτόχρονα κι αυτό γιατί πίστευα πάντα πως η απώλεια έχει λόγο ύπαρξης και η ανάκτησή της είναι χάσιμο χρόνου και θα οδηγήσει εκ νέου σε απώλεια (εκτός κι αν μιλάμε για αγαπημένα αντικείμενα και όχι για ανθρώπους και συναισθήματα)!

 

Ορφέα, LG=?

Link to comment
Share on other sites

LG = Lawful Good.

 

Allignment σε παιχνίδια ρόλων.

Link to comment
Share on other sites

Isis, δεν αντιλέγω... ένας ποιητής/δημιουργός όμως "έχει τον πόνο σαν καύσιμο υλικό" (όπως κάπου αλλού είχε ειπωθεί στο sff, δεν θυμάμαι τώρα)... αν όμως δεν είχες αυτήν την ανάγκη για δημιουργία; αν ήσουν 'απλός άνθρωπος' (λες και εμείς είμαστε σούπερμαν :p );

 

[τώρα το πρόσεξα:

Η σκληρότητα πρέπει να αντιμετωπίζεται με επιείκεια και η κακία με καλοσύνη!

Κι αυτό είναι η αρχή της ανθρώπινης ανωτερότητας!

σε αυτό με βρίσκεις Α Π Ο Λ Υ Τ Α σύμφωνο!]

Edited by King_Volsung
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..