Nihilio Posted May 25, 2011 Share Posted May 25, 2011 (edited) Είδος: Pistol and Occultism Βία; Όχι Σεξ; Όχι Αριθμός Λέξεων: περίπου 2500 Αυτοτελής; Ναι Σχόλια: Διορθωμένη έκδοση --- “Δεν υπάρχουν φαντάσματα. Είναι απλά μια δεισιδαιμονία!” είπε ο μάγος, δίνοντας έμφαση σε κάθε του λέξη. “Ξέρω πολύ καλά τι είδαν τα μάτια μου!” διαμαρτυρήθηκε ο Λουδοβίκος Μάνριχ. Ο Αύγουστος δεν απάντησε. Τον κάρφωσε μοναχά με το βλέμμα, μέχρι που εκείνος αναγκάστηκε να παραδεχτεί: “Εντάξει, η άκρη των ματιών μου.” Η Κασσάνδρα θεώρησε περίεργο θέαμα τον μεγαλόσωμο άντρα να κατεβάζει το κεφάλι του σα ντροπιασμένο παιδάκι. Ήταν ένα κεφάλι πιο ψηλός και έναν ώμο πιο φαρδύς από τον Αύγουστο, μπορούσε όμως να φανταστεί τα χείλη του να τρέμουν κάτω από τα φουντωτά γένια του. “Η περιφέρεια της όρασης μπορεί να αντιληφθεί πολλά φαινόμενα που δεν είναι ορατά στο κοινό μάτι,” μπήκε στη μέση για να σπάσει την αμηχανία της στιγμής, αλλά οι δύο άντρες την αγνόησαν. “Κύριε Μπρόντλεϋ, προσέλαβα εσάς και τη... βοηθό σας, επειδή σας συνέστησαν αξιόπιστοι συνεργάτες μου. Δεν μπορώ να δεχτώ όμως ότι αρνείστε τόσο πεισματικά να με βοηθήσετε με το φάντασμα του διαρρήκτη.” Ο Αύγουστος κοίταξε μηχανικά το γραφείο του κυρίου Μάνριχ. Αυτό που είδε του επιβεβαίωσε ότι δεν είχε απέναντί του κάποιον φαντασμένο συγγραφέα που φοβόταν και τη σκιά του: τα ράφια στον τοίχο απέναντι από το γραφείο του εξερευνητή ήταν γεμάτα με πολύτιμα τεχνουργήματα που επιβεβαίωναν τις πολλές περιπέτειες που είχε καταγράψει στα έργα του: αγάλματα ζώων και Αγίων φτιαγμένα από κάθε είδους υλικό, εξωτικά μουσικά όργανα, τελετουργικές μάσκες και όπλα από τις ζούγκλες της Σουόρ, αυθεντικά κοσμήματα των ιθαγενών του Άμορακ, ακόμα και αυθεντικά τελετουργικά όπλα των αρχαίων πόλεων της ερήμου του Ρέμπακαλ. Τα ταξίδια του μάγου στις περιοχές αυτές του επέτρεπαν να ξεχωρίζει τα αυθεντικά από τις απομιμήσεις. “Δυστυχώς, σας λέω ότι με έχει διδάξει η εμπειρία μου και οι μελέτες μου. Οι ζωντανοί-νεκροί είναι πολύ πιο σπάνιοι από όσο λέγεται και, ιδίως αν μιλάμε για φαντάσματα, ένας τυχαίος διαρρήκτης που δέχτηκε μια σφαίρα όσο έκανε μια ληστεία δε θα κατέληγε ποτέ φάντασμα.” “Χρειάζεται συναισθηματική φόρτιση και δέσιμο μεταξύ θύτη-θύματος για να συμβεί κάτι τέτοιο,” συμπλήρωσε η Κασσάνδρα. Ο Λουδοβίκος Μάνριχ στραβοκοίταξε τους δύο νεαρούς. Ο άντρας ήταν γύρω στα εικοσιπέντε, με κοντά μαύρα μαλλιά και το σταρένιο δέρμα των νότιων χωρών. Ντυμένος με ολόγκριζα ρούχα στεκόταν και μιλούσε μπροστά του με την αυθεντία κάποιου πολύπειρου μελετητή. Αν δεν ήταν το κοφτερό του βλέμμα θα τον είχε διώξει ως αναιδή απατεώνα. Η κοπέλα πάλι δεν πρέπει να ήταν μεγαλύτερη από τον σύντροφό της. Είχε μακριά μαύρα μαλλιά και χλωμό δέρμα που, μαζί με την προφορά της και τις φράσεις που ακούγονταν βγαλμένες από βιβλίο, έδειχναν ότι ήταν γέννημα-θρέμμα του Κουράγκ. Μπορεί να φορούσε ένα απλό μαύρο φόρεμα, όμως κατάφερνε να φαίνεται ιδιαίτερα θελκτική και αυτό έκανε τον εξερευνητή να αμφιβάλλει για την αξία της, όπως τον είχε διδάξει η εμπειρία του ότι ισχύει για τις περισσότερες όμορφες γυναίκες. “Ναι,” διαμαρτυρήθηκε ο συγγραφέας, “αλλά αφότου συνέβη το γεγονός αυτό, τον βλέπω να με περιτριγυρίζει όποτε κάθομαι στο γραφείο μου. Σα να βρίσκεται συνεχώς στην άκρη του ματιού μου. Έχω περάσει έναν εφιαλτικό μήνα και έχω και ένα νέο βιβλίο να ολοκληρώσω.” Την αγανάκτησή του την αντικατέστησε σταδιακά μια έκφραση τρόμου, καθώς προσπαθούσε να εξηγήσει το πρόβλημά του στους δύο μάγους. “Τι ακριβώς συνέβη με το διαρρήκτη;” ρώτησε ο νεαρός μάγος. “Ήταν πριν ένα μήνα. Μετά τα μεσάνυχτα. Ξύπνησα ακούγοντας έναν γδούπο στο γραφείο μου. Τόσα χρόνια σε εξερευνήσεις έχω μάθει να κοιμάμαι ελαφρά. Αμέσως άρπαξα το όπλο που έχω στο κομοδίνο μου όρμισα κάτω. Εκεί βρήκα έναν άγνωστο άντρα να προσπαθεί να ανοίξει το ντουλάπι όπου φυλάω κάποια εξαιρετικά πολύτιμα κοσμήματα. Όρμισα μέσα και τον είδα να κρατάει ένα μαχαίρι... Έκανε να μου επιτεθεί και - και εγώ τον πυροβόλησα.” “Καταλαβαίνω.” “Όμως, από την ημέρα εκείνη... όποτε κάθομαι να γράψω, βλέπω έναν άντρα στο γραφείο μου...” Έβγαλε ένα μαντήλι και σκούπισε τον ιδρώτα από το πρόσωπό του. “Αλλά πάντα με την άκρη του ματιού μου.” Ο Αύγουστος έμεινε για λίγο σκεφτικός. Ύστερα κοίταξε την Κασσάνδρα σα να περίμενε κάποια επιβεβαίωση και μετά γύρισε πάλι προς τον Μάνριχ. “Θα χρειαστεί να ελέγξω το γραφείο σας. Παρακαλώ, μπορείτε να μας αφήσετε για λίγο μόνους; Δε θέλω να κινδυνεύσετε από τα ξόρκια μας.” “Βεβ- βεβαία,” είπε ο εξερευνητής, “θα σας περιμένω στο καθιστικό.” Και μόλις έφτασε στην πόρτα του δωματίου πρόσθεσε: “Μόνο, σας παρακαλώ, απαλλάξτε με από αυτόν τον εφιάλτη!” “Πιστεύεις ότι του έχει σαλέψει;” ρώτησε η Κασσάνδρα μόλις βεβαιώθηκαν ότι ο εξερευνητής είχε απομακρυνθεί από την πόρτα. “Θα μπορούσε,” απάντησε εκείνος αφηρημένα, καθώς εξέταζε τον χώρο. “Αν και έχω την αίσθηση ότι κάποιο ξόρκι υπάρχει στον χώρο.” “Θες να προσπαθήσω να το εντοπίσω;” “Δύσκολο. Μετά βίας μπορώ να το νιώσω εγώ, εσύ δε θα καταφέρεις ούτε καν να νιώσεις ότι υπάρχει.” Η Κασσάνδρα σούφρωσε τα χείλη της. “Γιατί ακόμα δεν είμαι έτοιμη;” ρώτησε δηκτικά. “Επειδή ακόμα δεν έχεις καταφέρει να φτάσεις σε επίπεδο βαθύ διαλογισμού. Έχεις αρκετό δρόμο μπροστά σου,” της είπε εκείνος. “Μάλιστα... δάσκαλε,” είπε η κοπέλα ψυχρά και πήγε και στάθηκε δίπλα στα ράφια με τα τρόπαια. “Έχουμε και λέμε, ο πελάτης μας βλέπει το φάντασμα μόνο όταν κάθεται στο γραφείο... Ενδιαφέρον. Για να δούμε...” Ο Αύγουστος πηγαινοερχόταν στο δωμάτιο και σκεφτόταν φωναχτά το πρόβλημα που τον απασχολούσε. “Μήπως τον έχουν καταραστεί;” πρότεινε η Κασσάνδρα. “Πρέπει να έχει πολλούς εχθρούς...” “Σίγουρα, αλλά οι πιο πολλοί πρέπει να είναι ιθαγενείς στη Σουόρ. Λίγο δύσκολο να ήρθαν ως το Λάχαντρος για να τον καταραστούν. Και αν έρχονταν σε άλλη ήπειρο μόνο και μόνο για αυτό, τότε μάλλον θα χρησιμοποιούσαν μία πιο βαριά κατάρα. Κάτι άλλο πρέπει να είναι.” Η Κασσάνδρα έπαιξε νευρικά με μία τούφα τα μαλλιά της. “Και φυσικά δεν πρόκειται για δαιμόνιο,” σχολίασε. “Σίγουρα τα χρόνια που πέρασες εκπαιδευόμενος ως κυνηγός δαιμονίων σε κάνουν να ξέρεις αν είναι δαιμόνιο.” Ο Αύγουστος σταμάτησε να περπατάει και την κοίταξε αμήχανα. “Τα χρόνια στο μοναστήρι μου έμαθαν πολλά,” της είπε. “Ευτυχώς είχα πλήρη και συστηματική εκπαίδευση.” “Αλλά μου έχεις πει τόσες φορές ότι έφυγες επειδή ήταν ελλιπής και άφηνε εκτός σημαντικά μαθήματα.” “Ήμουν τυχερός που βρήκα κάποιον να με βοηθήσει να τα μάθω,” της απάντησε ο Αύγουστος. “Τώρα άσε με να συγκεντρωθώ.” “Ναι... δάσκαλε.” Ο Αύγουστος κοίταξε την Κασσάνδρα έντονα, αλλά δεν απάντησε. Και ύστερα έστρεψε το βλέμμα του πίσω στο γραφείο και το πλησίασε. Εξέτασε προσεκτικά την επιφάνειά του και μετά έκατσε σε αυτό. “Σίγουρα υπάρχει κάποιο ξόρκι εδώ,” είπε. “Μένει μόνο να το ανακαλύψω.” Η Κασσάνδρα δεν απάντησε. Έμεινε να τον κοιτάζει από τη γωνία της, καθώς εξέταζε ένα-ένα τα συρτάρια, καθώς διάβαζε τα χαρτιά που βρίσκονταν αραδιασμένα στο γραφείο και εξέταζε μία-μία τις πένες και τα μελανοδοχεία του διάσημου εξερευνητή. Παρατηρούσε την έκφρασή του να αντανακλάται στο παράθυρο που βρισκόταν μπροστά στο γραφείο και πρόσεχε πόσο σκοτείνιαζε με κάθε αποτυχημένη απόπειρα να ανακαλύψει την πηγή της μαγείας που βασάνιζε τον εργοδότη τους. “Κάπου εδώ θα βρίσκεται...” είπε ο νεαρός άντρας όταν πια είχε ερευνήσει όλο το γραφείο, “απλά δεν την βρίσκω.” “Και τι θα κάνουμε για αυτό;” τον ρώτησε η Κασσάνδρα. “Πολύ φοβάμαι ότι πρέπει να δοκιμάσω κάτι πιο ριψοκίνδυνο. Μάλλον είναι κάποιο ξόρκι που επηρεάζει το μυαλό. Θα δοκιμάσω να χαμηλώσω τις άμυνές μου ώστε να με επηρεάσει και να ανακαλύψω έτσι από πού έρχεται.” “Εσύ δε μου έχεις πει να μην παίρνω ανόητα ρίσκα;” του είπε η γυναίκα. “Ηρέμησε, ξέρω τι κάνω,” της απάντησε εκείνος. “Μη με σταματήσεις εκτός κι αν κινδυνεύεις άμεσα.” “Εντάξει,” είπε η Κασσάνδρα ψυχρά και χώθηκε ακόμα πιο βαθιά στη γωνιά της. Ο Αύγουστος είχε μάθει από μικρός να μπαίνει βαθιά στο μυαλό του. Πήρε τρεις βαθιές ανάσες και αυτό ήταν το μόνο που χρειαζόταν για να βρεθεί στο μικρό δωμάτιο που απεικόνιζε το μυαλό του. Δίχως να χάσει δευτερόλεπτο ξαμπάρωσε και άνοιξε την βαριά ξύλινη πόρτα του και βγήκε στο μακρύ διάδρομο στον οποίο εκείνη οδηγούσε. Αγνόησε τα αγάλματα κατά μήκος του διαδρόμου, αγάλματα τα οποία αντιπροσώπευαν τα ξόρκια που γνώριζε, και έφτασε στην δρύινη πύλη που οδηγούσε έξω από το κάστρο των γνώσεών του. Δίχως κανένα δισταγμό τράβηξε το μεγάλο χάλκινο σύρτη της και άνοιξε και αυτή την πόρτα για να βγει στο προαύλιο του μυαλού του. Εκεί βρήκε παρατεταγμένους τους μηχανικούς φρουρούς που είχε στήσει στα τείχη τα οποία προστάτευαν τη νόησή του. Με μια κοφτή διαταγή τους απενεργοποίησε και έπειτα σήκωσε την κεντρική πύλη, αφήνοντας το μυαλό του παντελώς αφύλακτο. Ύστερα άνοιξε τα μάτια του και κοίταξε ξανά το γραφείο. Για μια στιγμή δεν είδε τίποτα το περίεργο. Και ύστερα πρόσεξε την αντανάκλαση του πορφυρού άντρα που στεκόταν πάνω από το κεφάλι του. Μη γυρίσεις, τον προειδοποίησε ο άντρας και ο Αύγουστος πρόσεξε με τρόμο ότι είχε τη μορφή του ίδιου, μόνο που τα ρούχα του είχαν χρώμα πορφυρό και όχι γκρίζο. “Ποιος είσαι;” ψιθύρισε τρομαγμένος. Εσύ, απάντησε ο άντρας με ένα σαρδόνιο χαμόγελο. Δε σε γνωρίζεις; “Αδύνατο,” είπε ο Αύγουστος, αλλά κάθε ίχνος σθένους είχε σβήσει από τη φωνή του. Ας πούμε ότι δεν είμαι ακριβώς εσύ, του είπε ο άντρας. Μάλλον είμαι αυτός που κρύβεις πολύ βαθιά μέσα στο κάστρο σου. “Τι εννοείς;” ρώτησε ο μάγος. Δεν είσαι ανόητος. Ξέρεις πολύ καλά ποιος είμαι. Η Κασσάνδρα παρατηρούσε τον Αύγουστο να ψιθυρίζει κάτι στον εαυτό του. Το πρόσωπό του ήταν μια μάσκα τρόμου. Απορημένη πλησίασε λίγο πιο κοντά, για να δει καλύτερα τι συνέβαινε, όταν ο σύντροφός της έβγαλε μία κραυγή. “Είσαι μια παραίσθηση!” φώναξε ο μάγος. “Μόνο μια παραίσθηση!” Τότε πάρε το βλέμμα σου από πάνω μου και δες αν η φωνή μου θα σβήσει. Ο Αύγουστος σκέφτηκε για μία στιγμή να κάνει αυτό που του είπε η αντανάκλασή του, αλλά αμέσως σταμάτησε. Αν ήθελε να βρει την πηγή της μαγείας έπρεπε να συνεχίσει μέχρι τέλους. “Δεν είσαι αληθινός,” σύρισε. Ούτε κι εσύ είσαι, του απάντησε ο όρθιος άντρας. Όλη σου η ζωή είναι μια σειρά από φτηνές δικαιολογίες, Αύγουστε Μπρόντλεϋ. “Είμαι εδώ για να σε σταματήσω,” είπε ο μάγος. “Αυτό είναι το κάλεσμά μου.” Τότε γιατί πληρώνεσαι σαν κοινός μισθοφόρος; Δε νομίζω ότι σας δίδαξαν κάτι τέτοιο στο Τάγμα. “Πρέπει κάπως να ζήσω!” Νόμιζα ότι έφυγες από το Τάγμα γιατί πίστευες ότι δε θα ζούσες, λόγω των απαρχαιωμένων μεθόδων των Ιεροεξεταστών. Και όμως, για να ζήσεις πλέον βάζεις σε κίνδυνο τη ζωή σου για λίγα χρήματα. Αυτό κι αν είναι απαρχαιωμένη μέθοδος των Μάγων της νέας σου πόλης. “Τουλάχιστον προσπαθώ να κάνω το σωστό. Να προστατέψω όσους μπορώ.” Όπως τη μαθητευόμενή σου; Για αυτό καθυστερείς τόσο πολύ με εκπαίδευση σε διαλογισμούς. Θα ήθελε να μάθαινε κάποια από τα ξόρκια που ξέρεις, όχι πώς να οπτικοποιεί το μυαλό της... “Πρέπει να είναι έτοιμη. Κι εγώ έκανα πολλά χρόνια διαλογισμού πριν προχωρήσω στην καθαρή μαγεία.” Όχι. Βέβαια εσύ το έκανες γιατί γεννήθηκες πολύ πιο αδύναμος μαγικά από εκείνη. Διάλεξε ποια είναι η σωστή απάντηση στην ερώτησή μου: φοβάσαι ότι δεν είναι αρκετά ικανή και την κρατάς μόνο για να κοιμάται μαζί σου, ή φοβάσαι μήπως ότι όταν μάθει τα μυστικά σου θα σε εγκαταλείψει; “ΣΤΑΜΑΤΑ!” Η Κασσάνδρα είδε τον Αύγουστο να τινάζεται όρθιος και να ουρλιάζει προς τα ράφια πίσω του. Ύστερα ο νεαρός άντρας έπεσε στα γόνατα και, λαχανιασμένος, έμεινε να κοιτάζει το πάτωμα. Τον πλησίασε ήρεμα και άπλωσε τα χέρια της προς το πρόσωπό του, αλλά εκείνος τα έσπρωξε στο πλάι με μια βίαιη κίνηση. “Σταμάτα,” μούγκρισε ξανά εκείνος, με το βλέμμα του ακόμα χαμηλωμένο. “Τι έγινε;” τον ρώτησε η Κασσάνδρα, καθώς έπεφτε στα γόνατα για να δει το πρόσωπό του. “Βρες κάποιον άλλο να σε διδάξει!” είπε ο Αύγουστος. “Τι έπαθες; Τι είδες;” “Άσε με!” της είπε εκείνος και έκανε να ανασηκωθεί. Με μέλη βαριά από την κούραση που ένιωθε να τον καταβάλει, στάθηκε όρθιος μπροστά στο γραφείο και είδε άλλη μία μορφή, αυτή τη φορά μια Κασσάνδρα με πορφυρά ρούχα και μαλλιά. Πόσο μου μένει ακόμα μέχρι να με προδώσεις, Αύγουστε; “Πάψε,” ψιθύρισε εκείνος. Η αλήθεια πονάει, έτσι δεν είναι; “Δε θα... κάνω... κάτι τέτοιο...” Δεν έχεις δώσει όρκο κιόλας. Όχι ότι θα σήμαινε και κάτι αυτό, Αύγουστε Μπρόντλεϋ. Πόσους όρκους έχεις σπάσει; Τον όρκο στο Τάγμα; Τον όρκο ότι δε θα γίνεις μισθοφόρος; Τον- “Δεν... δεν είναι τ-το ίδιο...” Πόσα άλλα άτομα άφησες πίσω σου; Πόσους πρόδωσες; Πόσες- “Σταμάτα!” Με μια βίαιη κίνηση η Κασσάνδρα τράβηξε τον Αύγουστο προς το μέρος της. “Σταμάτα! Έχεις παραισθήσεις!” Ο Αύγουστος την έσπρωξε με μια απότομη κίνηση που την έστειλε να κυλιστεί στο πάτωμα. “Λες ψέματα!” ούρλιαξε και ύστερα κοίταξε με τρόμο τα χέρια του. Ήταν χέρια ματωμένα. Κόκκινα σαν- ξαφνικά κάτι έλαμψε στο μυαλό του. Το αίμα που έβαφε τα χέρια του είχε λάθος χρώμα: δεν ήταν το άλικο πηχτό υγρό που γέμιζε τις φλέβες του, αλλά πορφυρό. Ακριβώς στο χρώμα που είχαν τα ρούχα του φασματικού Αύγουστου και της Κασσάνδρας. Στο χρώμα του μεγάλου ρουμπινιού που στόλιζε το είδωλο ακριβώς απέναντί του. Με μια κοφτή ανάσα έκλεισε την πόρτα του νοητικού τείχους του και το ξόρκι που τον επηρέαζε έσβησε απότομα. Δεν ήταν δυνατή μαγεία και δεν τον είχε καταβάλει αρκετά ώστε να μην έχει την αυτοκυριαρχία που χρειαζόταν για να ξεφύγει από αυτό. “Ώστε εσύ ήσουν πίσω από όλα αυτά,” μουρμούρισε και έκανε να πλησιάσει το ράφι, όταν με την άκρη του ματιού του είδε την Κασσάνδρα να ανασαλεύει στο πάτωμα και με τρόμο αντιλήφθηκε τι είχε κάνει μόλις πριν από λίγο. “Είσαι καλά;” αναφώνησε και με δύο γοργά βήματα έφτασε δίπλα της και άπλωσε τα χέρια του για να τη βοηθήσει να ανασηκωθεί. Εκείνη τον αγνόησε και ανασηκώθηκε μόνη της. “Θα ήθελα πολύ να ήξερα τι σκεφτόσουν!” Ο Αύγουστος πάγωσε. “Βρήκα την πηγή,” είπε. “Ευτυχώς. Αλλιώς πέρα από ανόητος, θα ήσουν και άχρηστος!” “Συγνώμη για- για όλα,” ψέλλισε. “Από πού προέρχεται το ξόρκι;” “Βλέπεις εκείνο το γλυπτό με τους δύο πιθήκους που αγκαλιάζουν ένα ρουμπίνι;” “Ναι,” είπε η κοπέλα, “από τη Σουόρ δεν είναι;” “Ναι,” αποκρίθηκε ο Αύγουστος, με φωνή πιο σίγουρη τώρα που μιλούσε για κάτι που γνώριζε. “Δε σε κάνει να νιώθεις λίγο άβολα τώρα που το κοιτάς;” Η Κασσάνδρα εξέτασε προσεκτικά το αγαλματίδιο και έγνεψε 'ναι'. “Όσο το κοιτάς παίζει με το μυαλό σου.” “Μα-” έκανε να διαμαρτυρηθεί η Κασσάνδρα, αλλά μετά θυμήθηκε την ανάκλαση στο παράθυρο. “Δηλαδή τόσον καιρό ο Μάνριχ έβλεπε αυτό που το αγαλματίδιο έβαζε στο μυαλό του;” “Ναι,” της είπε ο Αύγουστος. “Είναι μάλλον τελετουργικό αγαλματίδιο, το λεγόμενο και Πορφυρό Μάτι. Σε κάποιες από τις φυλές των αγρίων χρησιμοποιείται ως τελετή ενηλικίωσης: γίνεται μια θυσία και έπειτα αυτός που δοκιμάζεται κοιτάζει το μάτι και βλέπει τις ενοχές του.” “Ναι, αλλά αυτό κρατάει έναν μήνα τώρα,” είπε η Κασσάνδρα. “Έχουμε το αίμα ενός ανθρώπου, του διαρρήκτη. Λίγο από αυτό πρέπει να έπεσε πάνω στο ρουμπίνι και να το ενεργοποίησε. Και το αίμα ανθρώπου είναι πολύ πιο ισχυρό από αίμα ζώου.” “Δηλαδή αυτή είναι η λύση στο πρόβλημα του εργοδότη μας;” “Όπως φαίνεται...” Το ζευγάρι έφυγε από την οικία Μάνριχ μία ώρα αργότερα και με ένα αξιοσέβαστο ποσό στις τσέπες τους. Ο Λουδοβίκος Μάνριχ, χαρούμενος που απαλλάχθηκε επιτέλους από το φάντασμα που τον στοίχειωνε τους είχε δώσει πολύ παραπάνω από τη συμφωνημένη αμοιβή. “Τέλος καλό, όλα καλά,” είπε ο Αύγουστος όσο περπατούσαν παράλληλα στο Κανάλι των Εμπόρων. Η γέφυρα που θα τους οδηγούσε στο σπίτι τους δεν ήταν πολύ μακριά και ο ήλιος έλαμπε ακόμα θαμπά στον ουρανό. “Τι είδες;” τον ρώτησε η Κασσάνδρα. “Τι είδα;” “Στα οράματά σου. Τι είδες;” Ο Αύγουστος σταμάτησε απότομα, κατέβασε το κεφάλι και έμεινε για λίγο σιωπηλός. “Τίποτα,” είπε τελικά και ξανάρχισε να περπατάει. Η κατάρα του πορφυρού ματιού2.pdf Edited June 9, 2011 by Nihilio Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eugenia Rose Posted May 25, 2011 Share Posted May 25, 2011 Καλογραμμένη ιστορία. Για μένα θα μπορούσες να πεις περισσότερα σε αυτήν την ιστορία. Ίσως να μας δικαιολογούσες περισσότερο τις αντιδράσεις του Μάγου και γιατί είναι τόσο άσχημη αυτή η εμπειρία γι’ αυτόν. Κάτι από το παρελθόν του. Εδώ καταλαβαίνω ότι βασανίζεται αλλά δεν μπορώ να συμπάσχω μαζί του όσο θα ήθελα, μιας και αυτός είναι ο πρωταγωνιστής. Μοιάζει σαν απόσπασμα, μια περιπέτεια, από ένα βιβλίο. Παρολαυτά έχεις χτίσει ένα ωραίο και ενδιαφέρον περιβάλλον που ζουν οι ήρωες σου και η γραφή κυλάει πολύ ευχάριστα. Καλή επιτυχία στο διαγωνισμό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted May 25, 2011 Share Posted May 25, 2011 (edited) Αυτό ήταν πολύ καλό! Σαν κόμικ δεν θα είχε και πολύ δράση στα σκίτσα του, θα μεγαλουργούσε όμως από σκηνικά και ατμόσφαιρα. Μου άρεσε ειδικά η απεικόνιση του κάστρου του μυαλού του. (Θύμισε την αποθήκη του πρωταγωνιστή στο «Ονειροπαγίδα», την ταινία, καθώς δεν έχω διαβάσει το βιβλίο του Κινγκ.) Πάντως πέτυχες την αίσθηση εκείνη του αλλόκοτου, γιατί μόλις εμφανίστηκε το «φάντασμα» σηκώθηκαν οι τρίχες στον σβέρκο μου. Με τόσες λίγες λέξεις εδραίωσες χαρακτήρες, συγκρούσεις και έλυσες μια υπόθεση. Αλλά και βιαστικούλης: «Με μια κοφτή ανάσα έκλεισε την πόρτα του νοητικού τείχους του και το ξόρκι που τον .» Λείπει μια λέξη. Και αυτό εδώ μου φάνηκε περίεργο: «Εκεί βρήκα έναν άγνωστο άντρα να προσπαθεί να κρατάει ένα μαχαίρι και τον πυροβόλησα.» Edited May 25, 2011 by DinoHajiyorgi Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted May 26, 2011 Share Posted May 26, 2011 Πολύ ατμοσφαιρική ιστορία. Μου άρεσε ιδιαίτερα η εφευρετικότητα και η φαντασία σου. Δε θα συμφωνήσω με αυτό που ειπώθηκε παραπάνω για την έκταση του διηγήματος. Ήταν ακριβώς όσο έπρεπε για να διατηρήσει τον ρυθμό του και να μην κουράσει τον αναγνώστη ή φανεί τραβηγμένο. Όντως τα σημεία που παρατέθηκαν έχουν ένα μικρό θεματάκι αλλά από την άλλη φαίνεται ότι σε παρέσυρε και εσένα τον ίδιο οπότε γι αυτό δε τα πρόσεξες. Λίγη περισσότερη περιγραφικότητα-εμβάθυνση στις αντιδράσεις των ηρώων σου θα μου άρεσε ακόμα πιο πολύ βέβαια αλλά γούστα είναι αυτά! Καλή επιτυχία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
vinegrete Posted May 26, 2011 Share Posted May 26, 2011 Αστυνομικη ιστορια μυστηριου μου θυμισε, με μπολικη δοση φαντασιας. Ωραια ιστορια παντως και ατμοσφαιρικη. Αν και οπως ειπε και η Ροσε, θα μπορουσες να πεις και κατι παραπανω Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Howard Crease Posted May 26, 2011 Share Posted May 26, 2011 Η ιστορία σου με έβαλε σε δίλημμα. Όση ώρα τη διάβαζα, ήξερα πως προς το τέλος θα λυνόταν το μυστήριο του φαντάσματος, όμως ήλπιζα κιόλας να μην τέλειωνε, απλά, έτσι. Να έδινες μια λεπτομέρεια παραπάνω για τις ενοχές του μάγου, ή να γινόταν κάποια ανατροπή, ή οτιδήποτε άλλο, μαζί, φυσικά με το προφανές. Αυτο δεν έγινε. Όμως δεν με πείραξε και τόσο. Δεν με πείραξε γιατί... Η γλώσσα σου είναι απλή. Ιδανική για story-telling. Και χτίζεις, έστω και βεβιασμένα, έναν κόσμο με αρκετό ενδιαφέρον. Και μού άρεσε και η απεικόνιση του μυαλού του Αύγουστου. Για όλα αυτά, αποφάσισα πως ήταν μια χαρά ιστοριούλα. Αρχή, μέση, τέλος και τα συναφή. Ένα τελευταίο παράπονο είναι η πλήρης εξαφάνιση από την αρχή του διηγήματος του Λουδοβίκου που μού φάνηκε μεγάλο αλάνι. Θα τον ήθελα να φάινεται περισσότερο. Good luck. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted May 26, 2011 Share Posted May 26, 2011 Καλογραμμένο, διαβάζεται εύκολα και γρήγορα. Ωραίες οι σκηνές μέσα στο μυαλό του Αύγουστου κι ο τρόπος που το Πορφυρό Μάτι έπαιζε μαζί του. Πολύ ατμοσφαιρικό αυτό το μέρος της ιστορίας. Ωστόσο, ένιωθα πως μου λείπουν κάποια πράγματα, σαν να είναι ένα κομμάτι μια μεγαλύτερης ιστορίας, πράγματα που εσύ ξέρεις κι εγώ αγνοώ. Δεν μου ήταν απαραίτητα για τη συγκεκριμένη ιστορία, επειδή δεν υπήρχε κάτι που να μην κατάλαβα ή κάτι που να μην εξηγείται. Απλά ήταν σαν να ήξερα ότι υπήρχαν περισσότερα πράγματα πίσω απ’ αυτήν. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
anysias Posted May 26, 2011 Share Posted May 26, 2011 Ωραία, ευρηματική υπόθεση. Ο τρόπος που αποδίδεις την αστρική προβολή του Μπρόντλεϋ ( εννοώ την εξωσωματική εμπειρία-το ταξίδι της ψυχής του στο πνευματικό επίπεδο) είναι καταπληκτικός. Ακολούθησα εύκολα τον ρυθμό της ιστορίας χωρίς να μου μείνουν απορίες. Διάλογοι προσγειωμένοι με καθημερινή γλώσσα αρκετά ρεαλιστικοί και πολύ καλές και δυνατές περιγραφές. Με ικανοποίησε.Καλή επιτυχία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kafka Posted May 26, 2011 Share Posted May 26, 2011 Εγώ μπορώ να πω οτι μου άρεσε που έμοιαζε η ιστορία σαν κομμάτι απο κάτι μεγαλύτερο, ενώ ταυτόχρονα παρουσιαζόταν ως αυτοτελής. Το θεωρώ αυτό επιτυχία, διότι δείχνει οτι σε λίγες λέξεις έδωσες κάποια υπόσταση στους χαρακτήρες και την πλοκή. Είχε όντως και αστυνομικό στοιχείο, όπως ήδη επισημάνθηκε, και αυτό επίσης ήταν θετικό για εμένα, και πρωτότυπο για το διαγωνισμό. Γενικά ένα καλό σύνολο, αρκετά ανάλαφρο αλλά νομίζω οτι αυτό επιδίωκες. Εύχομαι καλή επιτυχία Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
jjohn Posted May 26, 2011 Share Posted May 26, 2011 (edited) είμαι λάτρης ιστοριών fantasy με αστυνομικό και έτσι χάρηκα αρκετά όταν είδα ότι πρωταγωνιστής είναι ο Αύγουστος Μπρoντλευ εξαιρετικές οι σκηνές μέσα στο μυαλό του Αύγουστου,ο οποίος είναι αρκετά ενδιαφέρων χαρακτήρας θεώρω όμως ότι η ιστορία θα μπορούσε να εξελιχθεί και λίγο παραπάνω μιας και είναι αρκετά μικρή σε έκταση Edited May 26, 2011 by joidv Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
alkinem Posted May 27, 2011 Share Posted May 27, 2011 Μια καθαρόαιμη περιπέτεια φαντασίας, ακριβώς στο στυλ ιστοριών που μου αρέσουν. Ευκολοδιάβαστη, μου κράτησε το ενδιαφέρον και κατάφερες να μην αποκαλύψεις το μυστικό της κατάρας μέχρι το τέλος. Δεν είχε κάτι το άσχημο, απλά θα προτιμούσα να μην καταφέρει ο μάγος να νικήσει τόσο εύκολα τις τύψεις του. Αυτό όμως είναι κάτι καθαρά υποκειμενικό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ad Noctum Posted May 29, 2011 Share Posted May 29, 2011 Λάτρεψα την ιστορία σου, καθώς είναι στο είδος που μου αρέσει. Η ατμόσφαιρα μου θύμισε τον "Τελευταίο Φύλακα" από τα βιβλία της σειράς Warcraft. Δεν έχω να προσθέσω κάτι σε αυτά που έχουν ήδη ειπωθεί. Καλή επιτυχία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted May 31, 2011 Share Posted May 31, 2011 Καλή η χρήση του θέματος της όρασης. Από τη μια το Πορφυρό Μάτι με την κατάρα του, από την άλλη ο Λουδοβίκος που βλέπει πράγματα με την άκρη του ματιού του, και από μια βαθύτερη σκοπιά, το να βλέπουμε τον εαυτό μας απέναντί μας. Η ιστορία σου διαβάστηκε άνετα και ευχάριστα. Στα θετικά: Όλος αυτός ο κόσμος που αγγίζει τον δικό μας (έχει ας πούμε μια κάποια τεχνολογία αφού υπάρχουν πιστόλια) αλλά υπάρχει η δική του γεωγραφία, φυλές και τάξη πραγμάτων. Το New Age type ταξίδι μέσα στο μυαλό, με το άνοιγμα της πόρτας και τους διαδρόμους. Στα αρνητικά: Μου τελείωσε κάπως γρήγορα. Θα ήθελα λίγο περισσότερη σκέψη και πάλη για να αποδεσμευτεί από τον πορφυρό εαυτό του, ίσως και λίγο περισσότερες περιγραφές του χώρου και του αντικειμένου για να εμπλουτίσει την ατμόσφαιρα. Καθαρά από πλευράς προσωπικού γούστου επειδή έχω ξαναδεί τον Αύγουστο Μπρόντλεϊ περιμένω ότι όλα θα του πάνε καλά στο τέλος και θα διαλευκάνει την υπόθεση. Έτσι μου περνάει και η εσωτερική του πάλη λίγο ανώδυνα. Δεν ξέρω αν μας έδινες την ιστορία από κάποια άλλη σκοπιά ή αν υπήρχε κι ένα ακόμα συσταστικό, ας πούμε να ήταν τόσο ισχυρή η κατάρα που παρά την ανακάλυψή της να έκανε κακό σε κάποιον, θα αισθανόμουνα ότι υπήρχε μια εντονότερη κορύφωση. Μου άρεσε πάρα πολύ η πρώτη πρόταση: “Δεν υπάρχουν φαντάσματα. Είναι απλά μια δεισιδαιμονία!” είπε ο μάγος Να έχεις έναν μάγο που δηλώνει ότι τα φαντάσματα είναι δεισιδαιμονία, είναι καλή φάση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted June 1, 2011 Share Posted June 1, 2011 Καλογραμμένη, όπως όλες οι ιστορίες σου, Μιχάλη. Για κάποιο λόγο μου θύμισε κάτι από «Το Μαχαίρι» που είχες γράψει για το 6ο Flash Fiction Live. Πολύ λερωμένη τη φωλιά πρέπει να είχε ο τύπος, πάντως... Δεν έχω κάποια ιδιαίτερη παρατήρηση να κάνω. Ήταν πολύ καλά στημένη η ιστορία, οι πληροφορίες δίδονταν σταδιακά και με πολύ καλό ρυθμό και οι χαρακτήρες σκιαγραφήθηκαν αρκετά καλά, ειδικά για μια τέτοιας έκτασης ιστορία. Καλή επιτυχία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted June 3, 2011 Share Posted June 3, 2011 Πολύ ενδιαφέρον, πρωτότυπο, ολοκληρωμένο και καλογραμμένο. Φάντασυ μυστηρίου-αστυνομικό. Το θεωρώ από τα καλύτερα του διαγωνισμού. Αλλά συμφωνώ με τους άλλους ότι σαν να προχωράει πολύ γρήγορα. Κάπως υπερβολικά πολλοί διάλογοι και η υπόθεση ανεβαίνει πηδώντας ένα ένα τα σκαλιά προς τη λύση πριν προλάβουμε καλά καλά να χωνέψουμε ποιοι είναι αυτοί και τι όψη έχουνε. Θυμήθηκα οπωσδήποτε ότι εσύ δυσκολεύεσαι να φτάσεις το κάτω όριο λέξεων του διαγωνισμού και όχι να μην ξεπεράσεις το πάνω, άρα μπορείς να στριμώξεις μια ολοκληρωμένη υπόθεση μυστηρίου σε ένα σχετικά μικρό διήγημα. Θυμάμαι ότι αυτός ο Αύγουστος εμφανίζεται και σε άλλες σου ιστορίες και αυτό ενισχύει την εντύπωση του αποσπασματικού που δίνει αυτό εδώ το διήγημα. Αλλά αυτό δεν είναι και πολύ σοβαρό μειονέκτημα. Γενικά ένα πετυχημένο διήγημα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted June 4, 2011 Share Posted June 4, 2011 Με τη βοήθεια των διαλόγων το κείμενο έγινε ταχύτατο! Ειλικρινά δεν πήρα γραμμή πότε τελείωσε. Πολύ καλή γραφή. Μπράβο. Βοήθησε και το ότι έχω εξοικειωθεί σ’ ένα βαθμό με τον Αύγουστο και τον κόσμο του. Θα έλεγα ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα για μένα ήταν το γεγονός ότι η λύση ήρθε κάπως ξαφνικά/βολικά, αδικώντας την ιστορία. Είχες άλλες 1400 λέξεις για να την κάνεις περισσότερο ενδιαφέρουσα την κατάσταση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted June 5, 2011 Share Posted June 5, 2011 (edited) Γενικά: Ω, πόσο μου είχε λείψει ο Αύγουστος Μπρόντλεϋ… Μου άρεσε: Η ιδέα, οι χαρακτήρες, ειδικά η στάση της Κασσάνδρας. Μάθημα για όλους τους άντρες, κύριοι. Όταν μια γυναίκα σταματάει να μιλάει, υπάρχει πρόβλημα. Μου έλειψε επίσης η ατμόσφαιρα του 1700’s fantasy occult-dark-noir. Δε μου άρεσε: Βρε συ! «Με μια κοφτή ανάσα έκλεισε την πόρτα του νοητικού τείχους του και το ξόρκι που τον .» ; Τον τι; Edited June 5, 2011 by Naroualis Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mors Planch Posted June 6, 2011 Share Posted June 6, 2011 Καλογραμμένη, πετυχημένη ατμόσφαιρα, που αναδύει 19ο αιώνα. Όπως είπε κι η Έλενα ο κύριος Μπρόντλευ κάπου πολύ λερωμένη την έχει τη φωλιά του αλλά σαν αντιήρωας δουλεύει μια χαρά.. Αν κάτι δεν με έπεισε απόλυτα ήταν ότι Μάνριχ μ'ολες τις γνώσεις και την προϊστορία του είχε το Πόρφυρο Μάτι στο γραφείο του χωρίς να ξέρει τι είναι... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ioannis Posted June 6, 2011 Share Posted June 6, 2011 Μου άρεσε πολύ. Πιστεύω ότι συνδύασες πολύ όμορφα το υπερφυσικό με το αστυνομικό μυστήριο. Δυνατό σημείο του διηγήματος είναι το γεγονός ότι είναι ευκολοδιάβαστο επειδή έχει πολλούς διαλόγους. Περίεχει πολλά μηνύματα παρά τη μικρή έκταση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted June 6, 2011 Share Posted June 6, 2011 Εμ, ήμουν σίγουρη ότι άφησα σχόλιο γι' αυτό... Πάλι καλά που διαβάζω και τα νεότερα... Μου άρεσε. Πολύ περιεκτικό αλλά και ξεκούραστο. Οι χαρακτήρες ζωντανοί, ο ρυθμός γρήγορος αλλά όχι λαχανιαστός, η ιδέα καλή και η ανάπτυξή της επαρκής. Η όραση είναι πρωταγωνίστρια και είναι fantasy! Το παρακάτω μου άρεσε πολύ κι εμένα, όπως της Tiessa. “Δεν υπάρχουν φαντάσματα. Είναι απλά μια δεισιδαιμονία!” είπε ο μάγος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SpirosK Posted June 9, 2011 Share Posted June 9, 2011 Πολύ ευχάριστο και χαριτωμένο (not in the Lady Nina way). Περνάει πολύ ωραία η ώρα διαβάζοντάς το. Δεν έχω κάτι σημαντικά αρνητικό να του προσάψω. Η μόνη μου ένσταση το να προσπαθεί να κρατάει ένα μαχαίρι , προφανώς κάτι χάθηκε σε κάποιο πέρασμα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted June 9, 2011 Share Posted June 9, 2011 Ως δηλωμένη φαν του Αυγούστου του Μπρόντλεϋ, μπορώ να πω ότι δεν έμεινα παραπονεμένη. Όχι πολύ, τουλάχιστον. Το γνωστό λιτό και απέριττο αλλά ταυτόχρονα περιεκτικό και πολυεπίπεδο νιχιλιογράψιμο κάνει την εμφάνισή του. Αλλά κάτι λαθάκια απροσεξίας, γιατί βρε παιδί; Και δε με έλλειψαν καθόλου περισσότερες πληροφορίες για τον ήρωα, το παρελθόν του και τον κόσμο του, όλα ήταν εκεί. Αλλά θα συμφωνήσω πως η λύση ήταν απότομη και βολική. κατάφερνε να φαίνεται ιδιαίτερα θελκτική και αυτό έκανε τον εξερευνητή να αμφιβάλλει για την αξία της, όπως τον είχε διδάξει η εμπειρία του ότι ισχύει για τις περισσότερες όμορφες γυναίκες. Κρίμα, τόση εμπειρία και να τον διδάσκει ανυπόστατες προκαταλήψεις... Ήθελα να ήξερα τι σκεφτόσουν!” Αγγλισμούλης.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Innerspaceman Posted June 9, 2011 Share Posted June 9, 2011 Αρχίζω με τα αρνητικά. Πολύ χοντρικά: Δεν έχεις κάνει καλό editing και αυτό κάνει μπαμ. Υπάρχουν συντακτικά λάθη και τα κόμματα γενικά απουσιάζουν και άλλα παρόμοια ... Παρά ταύτα με έκανες να τα ξεχάσω εντελώς όλα αυτά τα "γλωσσικά' και πολύ τεχνικά θέματα απο άποψη αυστηρής γλωσσικής έκφρασης και εδώ φυσικά, εφόσον συμβαίνει αυτό, μιλάμε περι πραγματικής μαγείας και συγγραφικού ταλέντου. Το ύφος και το στυλ της ιστορίας, η εικονοπλασία, οι ιδέες, οι τελετουργικές εθιμοτυπικές αναφορές και λεπτομέρειες (μου αρέσουν πολύ κάτι τέτοια), η μυστηριώδης αστυνομική και μεταφυσική ατμόσφαιρα που δημιουργούν, μπλεγμένα όμορφα μεταξύ τους, με παρέσυραν μέσα στον κόσμο αυτό. Μου άρεσε πολύ και με έκανε να παραβλέψω όλα τα άλλα. Επίσης,πιστεύω ότι ήταν πολύ σωστά στημένη σαν σκηνοθεσία και όλα λειτουργούν. Χωρίς πολλές περιγραφές αλλά ουσιαστικές, χωρίς πολλά μπλα – μπλά, φλυαρίες και περιττά. Χειρίζεσαι πολύ καλά το μυαλό και την σκέψη του αναγνώστη με σωστές «τεχνικές» και δείχνεις από αρχής ότι δεν «αστειεύεσαι» αλλά ότι το κατέχεις το «άθλημα». Θέλει δουλειά ακόμη σίγουρα από αυστηρής γλωσσικής άποψης και φυσικά υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης και στα άλλα καλά στοιχεία, όμως - κατά την γνώμη μου - είναι η καλύτερη ιστορία του διαγωνισμού (για να μην πω και με διαφορά και γίνω υπερβολικός ή άδικος ) Ακόμη και έτσι κάπως «ακατέργαστη» όπως είναι, μου άρεσε πολύ ( και έχουν μείνει ακόμη 3-4 να διαβάσω) . Εύγε Nihilio! Αν ήταν βιβλίο με τέτοια διηγήματα θα τα διάβαζα άνετα! (αν σκεφτείς πως είμαι και «δύσκολος» και απαιτητικός σαν αναγνώστης … δεν ενθουσιάζομαι καθόλου εύκολα ...)! Αν και δεν μου αρέσει γενικά να προδίδω την ψήφο μου, θα το πω: Ναι! Από εμένα, πάει κορυφή. Τέλος! Το αξίζει η ιστορία! Ένα μικρό διαμάντι! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted June 9, 2011 Author Share Posted June 9, 2011 O υποφαινόμενος μένει μόνος του, έχει ένα μεγάλο τραπέζι στο σπίτι του και έχει και φίλους που είναι οπαδοί των επιτραπεζίων της Fantasy Flight games. Όλα τα παραπάνω οδηγούν στο γεγονός ότι συχνά-πυκνά έχει άτομα σπίτι του να λιώνουν μαζί του στα επιτραπέζια. Είναι λοιπόν 25 Μαϊου στις 4 το μεσημέρι και κάθεται αραχτός στο σπίτι του, όταν χτυπάει το τηλέφωνο. "Έλα," του λέει ο φίλος του Π. "σε 20 λεπτά θα είμαστε σπίτι σου." Εδώ να σημειώσω ότι ο υποφαινόμενος ήξερε ότι μπορεί να έπαιζαν, οπότε είχε στο μυαλό του να κάνει ένα τελευταίο editing και να σηκώσει την ιστορία με το πάσο του. Ξαφνικά όμως συνειδητοποιεί ότι ίσως τελείωναν με το Arkham Horror (αυτό παίζαμε την ημέρα εκείνη) κατά τις 1 το βράδυ, άρα έπρεπε να ποστάρει ΕΚΕΙΝΗ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ. Επίσης ο υποφαινόμενος έχει τον εξής τρόπο αποθήκευσης των ιστοριών του: τρεις φακέλους με ονόματα draft, tbr (to be revised) και finished. Ανοίγει λοιπόν βιαστικός το draft, ανοίγει το κείμενο του διαγωνισμού, το κοιτάει στα γρήγορα, το βρίσκει όπως το θυμάται και το κάνει pdf για να το σηκώσει και το σηκώνει. Μόνο πως η διορθωμένη έκδοση, όπως έμαθε 3 ώρες μετά, ήταν σε άλλον φάκελο... Όπως και να έχει, αφού τελείωσε ο διαγωνισμός, στο πρώτο ποστ υπάρχει πλέον η διορθωμένη έκδοση. Καλές αναγνώσεις. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted June 10, 2011 Share Posted June 10, 2011 Dear, η ιστορία αυτή είναι καλή, με όλα τα απαραίτητα συστατικά, αλλά άνευρη, ρε Νίχιλ. Όταν τελείωσε, έμεινα με το φωσφορίζον ερωτηματικό στο κούτελο και την απορία αν πρέπει να περάσω πάλι τη ρίζα γιατί το ξανθό βγαίνει στην επιφάνεια. Δεν ένιωσα κάτι, δεν μου άφησε κάτι. Ένα ατού που θα μπορούσες να χρησιμοποιήσεις (η σχέση Αυγούστου-Κασσάνδρας), περνάει στο ντούκου. Αλλά, απ' ό,τι βλέπω, δεν ήταν η ρετουσαρισμένη ιστορία, οπότε, άντε, στο χαρίζω. :Ρ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.