Μετείκασμα

[Tiessa]

Όνομα Συγγραφέα: Βάσω

Είδος: Φαντασία

Βία; Μια μικρή αναφορά

Σεξ; Όχι

Αριθμός Λέξεων: 3535 με τα κόκαλα αστεράκια

Αυτοτελής; Ναι

Σχόλια: Συμμετοχή στον 4ο (25ο) Διαγωνισμό Διηγήματος Φάντασυ με θέμα την Όραση

 

Μετείκασμα.doc

[Eugenia Rose]

Πάρα πολύ όμορφη ιστορία! Χαίρομαι που αξιοποίησες και εσύ τα χρώματα και μάλιστα τόσο όμορφα και πρωτότυπα! Χαίρομαι που σε έθιξα για να κάτσεις και να την γράψεις. Δεν βλέπω εγώ προσωπικά τις τρύπες που έλγες, αν και άμα θές να το μεγαλώσεις λίιιιιιιιγο περισσότερο πιστεύω θα του δώσεις περισσότερους πόντους κυρίως

στο σημείο που αιχμαλωτίζεται από του ληστές θα έλεγα.

Καλή επιτυχία στο διαγωνισμό!

[DinoHajiyorgi]

Ε, δεν το υποψιαζόμουν; Με τόσες κλάψες που προηγήθηκαν θα μας ερχόταν πάλι η Βάσω με ένα συγκλονιστικό παραμύθι. Δηλαδή, πόσο σφίχτηκε η συγγραφέας, αφού διάβασε το θέμα του διαγωνισμού, για να πλάσει αυτόν τον πανέμορφο μύθο και να δημιουργήσει αυτούς τους δύο υπέροχους, τραγικούς πρωταγωνιστές;

 

Μου άρεσε πολύ, το φινάλε μ’έτσουξε τη μύτη και σχεδόν τράβηξα τα χαρτομάντιλα. Υποκλίνομαι. Πάει Top!

[Howard Crease]

Ρε Tiessa...

 

Από εμένα χρήσιμη κουβέντα δεν θα ακούσεις, όπως οι ταχυδακτυλουργοί που προσπαθούν να τελοιοποιήσουν ένα κόλπο δεν μπορούν να αποκομίσουν τίποτα από τα ήδη συνεπαρμένα μαζί τους παιδάκια. Με άφησες με ανοιχτό το στόμα. Έπλεξες το παραμύθι σου με τέτοια μαεστρία όπως και η ίδια η Τάμερακ στο τέλος. Και με τύλιξες με φλόγες ενθουσιασμού και δέους, που θα τις έβλεπες αν ήσουν Αληθοφάντης.

 

Νιώθω τιμημένος που διάβασα την ιστορία σου. Ευχαριστώ για την εμπειρία, και καλή -σίγουρη- επιτυχία στον διαγωνισμό.

[Mesmer]

Πολύ καλογραμμένη, συγκινητική, πρωτότυπη.

 

Δυο διαφορετικά είδη όρασης, που ανταμώνουν, κι η κάθε μία κρύβει πίσω της τη δική της ιστορίας. Μ’ άρεσε ο τρόπος που το παρόν συνδέεται με το παρελθόν των δύο ηρώων, καθένας από ένα διαφορετικό κόσμο, έχοντας περάσει πολλά στη ζωή τους.

 

Πάρα πολύ ιδιαίτερος ο τρόπος που χρησιμοποιείται το μετείκασμα.

 

Μου άρεσε πολύ.

 

 

[wordsmith]

 

Και έτσι εγκατέλειψε τη γη το κόκκινο χρώμα...

 

 

Άλλο ένα αριστούργημα, Βάσω μου! Καλύτερο και από τους Μετανυδρίτες, τολμώ να πω. Πιο παραμυθένιο. Γεμάτο ατμόσφαιρα, κόσμους, θαύματα, ιδέες, μυστικά, μύθους, μαγεία, μαγεία, ΜΑΓΕΙΑ!

Φράσεις πρωτότυπες αλλά όχι ακατανόητες, ποιητικές όσο χρειάζεται. Μου θύμισε τους Λαξευτές και το "Έχεις μόνο μια ευκαιρία". και τον "Γαλάζιο ουρανό" του khar. Και το τέλος κυριολεκτικά

μαύρο

.

 

Θα το αγόραζα; Χμμ. ΝΑΙ!

 

Και, για να μη μείνεις με την εικόνα του Χατζηγιώργη να φυσάει τη μύτη του συγκινημένος (), νομίζω ότι αυτή η εικόνα πάει εδώ γάντι:

 

[alkinem]

Δεν έχω κάτι άλλο να πω, παρά μόνο ΥΠΕΡΟΧΟ.

Μπράβο, μπράβο και πάλι μπράβο.

[Cyrano]

Ένα εξαιρετικό φιλοσοφικό παραμύθι, μια ιστορία που αποκαλύπτει περισσότερα κάθε φορά που την ξαναδιαβάζεις. Πολυεπίπεδη, έχει το σπάνιο χάρισμα ν' απευθύνεται σε πολύ μεγάλη γκάμα αναγνωστών μιας και τα σύμβολά της δεν είναι μόνο οικουμενικά, αλλά και παίζουν με παραλλαγές γνωστών και λιγότερο γνωστών μύθων κι αρχετύπων. Καλογραμμένη, υποβλητική, ατμοσφαιρική, ένας σπάνιος συνδυασμός ευαισθησίας κι ευφυίας, με ένα τέλος που προσωπικά το βρήκα μεγαλειώδες. Τα θερμά μου συγχαρητήρια.

 

 

 

 

Υ.Γ. Οι μόνες ενστάσεις μου είναι σε κάποια δευτερεύοντα σημεία της πλοκής, κάτι που φαντάζομαι είναι απλώς θέμα ενός πιο λεπτομερούς editing ή/και απλής ανάπτυξης κάποιων μεμονωμένων παραγράφων και φράσεων (αν και μόνο το ό,τι ολοκληρώθηκε μια τέτοια ιστορία σε τόσο σύντομο διάστημα, στα μάτια μου φαντάζει άθλος).

 

1. “Όταν έφυγε για να κατακτήσει και την καρδιά της ερήμου (...)”. Εδώ το κίνητρό του (μετά την “πόλη των θαυμάτων και των θησαυρών” και τον έρωτά του προς τη Λιάνθ), δεν είναι σαφές.

 

2. “Οι δυνάμεις του τον εγκατέλειψαν ξανά δίπλα στο κατακρεουργημένο πτώμα της Λιάνθ.” Αυτή η φράση μού είναι εντελώς σκοτεινή. Τι έκανε προτού τον εγκαταλείψουν οι δυνάμεις του (ένας ούτως ή άλλως αφυδατωμένος άνθρωπος, κοντά στο θάνατο, μη ικανός για πολλά). Πως βρέθηκε δίπλα στο πτώμα της Λιάνθ; Ποιός σκότωσε τη Λιάνθ και γιατί; (Παντρεύτηκε ή όχι τη Λιάνθ; Εκείνη τον ακολούθησε στο καραβάνι ή όχι και γιατί; – όλα τα παραπάνω αποτελούν εκδοχές που στη μηχανική της ιστορίας νομίζω ότι παρουσιάζουν ζητήματα αληθοφάνειας).

 

3.“Ήξεραν όμως ότι όλες οι πόλεις στις παρυφές της ερήμου είχαν το αδύναμο σημείο τους: την είσοδο που έφερνε το νερό στο εσωτερικό τους. (...) Δεν του πήρε πολύ να προσανατολιστεί προς το σημείο που περνούσε ο υπόγειος αγωγός που πήγαινε το νερό στην πόλη.” Εφόσον ο αγωγός είναι υπόγειος, που βρίσκεται το αδύναμο σημείο;

Και το σημαντικότερο: αυτή του η ικανότητα τον καθιστά το πιο πολύτιμο λάφυρο, είναι το κλειδί για ν' ανοίξει κάθε μελλοντική πόλη. Για ποιο λόγο να τον αφήσουν πίσω τους οι ληστές;

 

Edited May 28, 2011 by Cyrano

[northerain]

Μου άρεσε η ιστορία σου

Εϊναι έξυπνο, η συνάντηση αυτων των δυο, με το χάρισμα/κατάρα της όρασης, στο ''τέλος'' του ταξιδιού τους (ως ''ιδιαιτεροι''). Η ιστορία είναι λίγο στατική βέβαια, μιας και είναι όλη flashbacks και διάλογος, αλλά δεν αφαιρέι πολλά απο το αποτέλεσμα.

 

Δεν έχω άλλα παράπονα

[Stanley]

Εις διπλούν μέσα στο θέμα, πολύ έξυπνο και μελετημένο. Μου θύμισε, προσωπικά, δύο λατρεμένες ταινίες:

Memento, Oldboy που πραγματεύονται το σπουδαίο θέμα της ευτυχίας σε αντιπαραβολή με την επίγνωση

. Από αυτό καταλαβαίνεις ότι μου άρεσε πολύ η ιστορία.

 

Μου θύμισε στη δομή και στην ανάπτυξη κάπως τους Μετανυδρίτες και ίσως θυμάσαι ότι οι τόσες πολλές και μικρές παράγραφοι μεταξύ των αστερίσκων δεν είναι το αγαπημένο μου στήσιμο. Επίσης, κάπου λίγο μετά τη μέση ένιωσα ότι είχα βαρεθεί λιγάκι, θεωρώ ότι θα μπορούσε να είναι ακόμη καλύτερο αν το μίκραινες μια ιδέα.

 

Παρόλα αυτά, στο τέλος συνέκλιναν πολύ ωραία οι δυο ιστορίες και σε παραδέχτηκα!

[Ad Noctum]

Επειδή είναι η μοναδική ιστορία του διαγωνισμού που έχω διαβάσει τέσσερις φορές, έχω να πω το εξής:

 

Ενώ στην πρώτη ανάγνωση με κούρασε μέχρι το σημείο της σύνδεσης των δύο ιστοριών, το τέλος που ήταν συγκλονιστικό, με έκανε να την ξαναδιαβάσω. Και φυσικά να την ξαναδιαβάσω και να την ξαναδιαβάσω!

 

Απλά και όμορφα: Εύγε!

[Kafka]

Και εμένα μου άρεσε η ιστορία σου, Βάσω. Δεν έχω ξαναδεί κάπου αλλού αυτή την ιδέα. Και έμαθα και μια καινούργια λέξη

 

 

 

 

Εύχομαι καλή επιτυχία.

 

 

[DinMacXanthi]

Τι θα μπορούσε να λειτουργήσει καλύτερα: το ψάχνω ακόμα

 

Τι λειτούργησε καλά: Το ότι το Μετείκασμα μου διευκολύνει στον μέγιστο βαθμό την ερώτηση ποιό θα πάρει την πρώτη θέση στις ψήφους μου.

 

Ετυμηγορία: Η απορία που μου μένει στο τέλος είναι πώς θα ήταν το κείμενο αν το δούλευες και παραπάνω ημέρες...

[anysias]

+Πρωτότυπος τίτλος που σου μένει και σε κάνει να αναρωτιέσαι σε τι αναφέρεται

 

+Ρεαλιστικοί διάλογοι, έντονα φορτισμένοι

 

+Συγκλονιστικές αναδρομές στο παρελθόν των ηρώων που βλέπουμε γεγονότα που τους καθόρισαν μετέπειτα.

 

+Πολύ προσεγμένη και καλογραμμένη ιστορία. Δεν μπερδεύτηκα πουθενά. Έπλεξες τις ιστορίες και κούμπωσαν καλά.

 

+Το τέλος είναι ταιριαστό και αβίαστο, πολύ ωραίο.

 

+Οι χαρακτήρες είναι ξεχωριστοί και πιστευτοί. Τραγικοί ο καθένας με τον δικό του τρόπο.

 

Tiessa δεν υπάρχει κάτι αρνητικό που εγώ θα μπορούσα να σου επισημάνω. Το μόνο που μπορώ να πω είναι καλή επιτυχία!

 

 

[Innerspaceman]

Με δίχασες πολύ Tiessa.

 

Και μου άρεσε πάρα πολύ, και δεν μου άρεσε (πως γίνεται αυτό ε;)

 

Η αλήθεια είναι πως μέχρι την 3η-4η σελίδα, όλα κυλούσαν ομαλά και την βρήκα ε-ξ-α-ι-ρ-ε-τ-ι-κή και καταπληκτική (το εννοώ), μετά όμως, με τις συνεχόμενες εναλλαγές των δύο ιστοριών αλλά και γενικότερα, με μπέρδεψε πολύ σε διάφορα σημεία .

 

Με δυσκόλεψε πιο πολύ απ' όλες τις ιστορίες στην ανάγνωση (την 3η φορά που έπιασα να την διαβάσω, κατάφερα να την ολοκληρώσω και τελικά να καταλάβω τι έγινε. Αναλογίζομαι βέβαια, αν ήταν σε βιβλίο, αν θα καθόμουν να την διάβαζα τρείς φορές ...).

Απο κάθε άλλη άποψη όμως (ιδεών, χαραχτήρων κτλ), είναι μάλλον η καλύτερη που έχω διαβάσει μέχρι στιγμής και με διαφορά.

[Mindtwisted]

Tiessa συγκλονίζομαι πάλι, μου άρεσε τόσο πολύ που θα με πιάσει η φλυαρία μου γι' αυτό θα κρατηθώ και θα σιωπήσω.

 

Το τέλος ειδικά, νομίζω, θα μείνει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη μου.

 

Μα πόσες φορές ακόμα θα σε βάλω πρώτη;

 

Καλή επιτυχία!!!!

Edited May 31, 2011 by Mindtwisted

[Lady Nina]

Χαίρομαι που τελικά πρόλαβες να γράψεις την ιστορία σου, Βάσω. Ο τίτλος, το μετείκασμα, αργεί κάπως να εμφανιστεί στην ιστορία, μα όταν το κάνει, της δίνει μια ώθηση που τη στέλνει στα ουράνια. Η δε αρχή είναι πολύ ελκυστική, σε αρπάζει με τη μία και δε σε αφήνει καθόλου. Η συνέχεια, με τις συνεχείς εναλλαγές, σε κρατάει επίσης σε εγρήγορση. Εκτός αυτών, για κάποιο λόγο, έχω την αίσθηση πως διάβασα μια ιστορία πολύ μεγαλύτερη από την έκτασή της και παράλληλα χωρίς να νιώθω πως έχω γεμίσει από απανωτές πληροφορίες. Αυτό για μένα είναι από τα πιο μεγάλα ατού της ιστορίας σου. Γενικώς είναι πολύ πετυχημένα τα κομμάτια, τα αποσπάσματα, που διαλέγεις να αφηγείσαι. Δένουν μεταξύ τους και δίνουν αρκετές πληροφορίες με κατάλληλο τρόπο, χωρίς να κουράζουν ή να πλατιάζουν. Σε αυτό προσπαθώ να πάρω παράδειγμα κι εγώ από εσένα. Το δε τέλος, πολύ συγκινητικό, όπως και όλη η ιστορία, φυσικά. Καλή επιτυχία!

[mman]

Επειδή από δικά μου σχόλια γενικώς έχεις μπουχ χορτάσει (πάντως συμφωνώ με το spoiler του Cyrano), προσπάθησα πολύ να βρω κάτι ολιγόλογο και περιεκτικό.

 

Νομίζω τα κατάφερα:

 

 

 

Ντροπή δηλαδή...

[Cassandra Gotha]

Χμ, χμ. Αγαπητή Tiessa, έχω κάποιες παρατηρήσεις, ελπίζω να μην τις πάρεις όμως στραβά, για το καλό σου είναι.

 

 

1) Στο τέλος της δεύτερης σελίδας λες:

 

 

 

 

Η Τάμερακ κοίταξε τον ξένο ξανά.

 

Ήταν παράξενο...

 

Ηχητικά, με ενόχλησε κάπως, (τόσο, όσο να το προσέξω και να βγω απ' την ανάγνωση για να το σκεφτώ).

"...τον ξένο ξανά", θα μπορούσε να είναι και χαριτωμένο, αλλά όταν ήρθε και το "παράξενο", παράγινε.

Αν αντικαταστήσεις το "ξένος" με "άντρας" θα ληθεί.

 

 

2) Κάπου ξέχασες ένα "είχε" ( έκτη σελίδα, "που τον φέρει μέχρι εκεί" ). Στην ίδια σελίδα, "πάλευα μη χάσω". Πού πήγε το "να"; Ε;

 

 

3) Τα αστεράκια. Ήταν πολλά και μ' ενόχλησαν.

 

 

______________________________________________________________

 

 

 

 

Το "Μετείκασμα" είναι ακόμη καλύτερο κι απ' το "Έχεις μόνο μια ευκαιρία". Νομίζω πως δεν χρειάζεται να πω τίποτα αλλο. Μόνο, ξανά, ευχαριστώ.

 

 

"Δενείναι εύκολο να μαντεύεις τις ηλικίεςτων ξένων. Δεν ξέρεις τι έχουν περάσειμέχρι να φτάσουν στα μέρη σου".

 

Το πιο ωραίο πράγμα που έχω διαβάσει μέχρι τώρα στο διαγωνισμό.

 

 

 

 

 

 

 

Edited June 3, 2011 by Cassandra Gotha

[Oceanborn]

Την κατατάσω άνετα στις πιο καλογραμμένες και δυνατές ιστορίες του διαγωνισμού. Η αρχή μου άρεσε απίστευτα πολύ. Μπράβο Tiessa. Δεν έχω κάποιο άλλο σχόλιο να κάνω. Καλή επιτυχία.

[dagoncult]

Υπέροχη μυθοπλασία (ίσως να χωρούσε και σε περισσότερες λέξεις). Μου φάνηκε αρκετά πρωτότυπη η ιδέα του διαβάσματος της αλήθειας.

Ο λόγος στα γνωστά υψηλά επίπεδα.

Για μένα όλο το ζουμί βρίσκεται στο τελικό δίλημμα της Τάμερακ. Η ιστορία (μέσω των flashbacks) μοιάζει να χτίζεται για να οδηγήσει ακριβώς σ’ αυτό το σημείο.

Ίσως να χρειαζόμουν μια έξτρα αποσαφήνιση σχετικά με τις ακριβείς δυνατότητες της Τάμερακ.

[KELAINO]

Η Τίεσσα μεγαλουργεί, ως συνήθως, αλλά δεν περιμέναμε και τίποτα λιγότερο.

 

Κάτι τρυπάκια που έλεγες, ναι τα έχει, αλλά μας νοιάζει; ΟΥ- ΔΟ-ΛΩΣ. Και το ελβετικό τυρί έχει τρύπες αλλά είναι πεντανόστιμο.

[Cassandra Gotha]

Και το ελβετικό τυρί έχει τρύπες αλλά είναι πεντανόστιμο.

:lol:

[Naroualis]

Γενικά: Άλλη μια ιστορία που δεν θα ξεχάσω εύκολα, μετά το πενάκι του Σάμτρα.

 

Μου άρεσε: Το στήσιμο των τριών παράλληλων διηγήσεων. Οι χαρακτήρες. Η σκληρότητα των ιστοριών. Η αφήγηση η ίδια.

 

Δε μου άρεσε: Δεν είμαι σίγουρη. Ίσως το ότι περίμενα να δακρύσω, όπως και δάκρυσα.

Edited June 5, 2011 by Naroualis

[mmsoft]

Έχω βαρεθεί να με παίρνεις από την ησυχία μου και να με φυτεύεις κάθε φορά σε άλλον κόσμο σου, όπου συμβαίνουν όλα τα θαυμαστά μαζί καθώς στροβιλίζεις τον χρόνο και υποχρεώνεις τους ήρωες να ζούνε την Περιπέτεια.

Η δυσκολία δεν είναι να παραδεχτώ ότι είσαι μεγάλη τεχνίτρα στην πλέξη των ιστοριών, η δυσκολία είναι να ξεκολλήσω από εκεί που με έστειλες και να επιστρέψω.

Νομίζω ότι δεν θα επιστρέψω ποτέ, αλλά θα βρίσκομαι ταυτόχρονα παντού ανήμπορος και κατάπληκτος.

Γειά σου Τιέσσα! Καλά που υπάρχεις!