iraklisv Posted May 27, 2011 Share Posted May 27, 2011 Μια κατακόκκινη ανοχή γυάλιζε τρελά στο μαχαίρι της κουζίνας Την αγνόησα θα σκότωνα την ώρα μου με κάτι άλλο θάβοντας τα λεπτά της σε ένα παχύ στρώμα λάσπης Να απομείνουν τα δευτερόλεπτα Να χτυπούν σαν καρδιά, στιγμή τη στιγμή Μόνο παρόν να ξοδεύω Παρελθόν και μέλλον να εξατμίζεται ρυθμικά Διαθέσιμος στο εδώ και τώρα να ιονίζω λέξεις ανατρεπτικές Νωρίς ακόμη να ανοίξουν οι περιστερώνες Να ξεχυθούν τα σύμβολα στον ουρανό μας Προς το παρόν θα φθείρω τις πλατείες με τα παπούτσια μου παρέα με θορυβημένους σιωπηλούς αποθηκεύοντας το πριν για το μετά Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted May 29, 2011 Share Posted May 29, 2011 Ωραίο. Αναβλητικότητα και αδράνεια είδα εγώ στο ποίημα, με μια δόση από βαρεμάρα και πλήξη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
iraklisv Posted May 29, 2011 Author Share Posted May 29, 2011 (edited) Πως τα μεταφράζεις έτσι μου κάνει εντύπωση ! Κάθε άλλο παρά αυτό δηλώνει. Καλό βράδυ. Edited May 29, 2011 by iraklisv Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted July 17, 2011 Share Posted July 17, 2011 Χμμμ μου κανει καπως ποιημα για το ποιημα...δεν πιανω νοημα. Δεν καταλαβαινω τι ηθελες να εκφρασεις, να πεις ουτε ενιωσα καποιο συναισθημα. Οι φρασεις μου φαινονται ατερμονες και πως δεν εχουν σχεση μεταξυ τοιυς. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.