Stanley Posted May 31, 2011 Share Posted May 31, 2011 (edited) Πόση σημασία δίνετε στον τίτλο μιας ιστορίας, ενός διηγήματος, ενός ποιήματος, ενός μυθιστορήματος; Υπάρχουν αυτοί που βάζουν έναν στοιχειώδη τίτλο, απλώς για να μην μείνει αβάφτιστη η ιστορία. Άλλοι επενδύουν πολλά σε αυτό το κομμάτι και ενδεχομένως κρύβουν νοήματα της ιστορίας τους σε αυτόν, άλλοι βάζουν τίτλο που αποκαλύπτεται στο τέλος, άλλοι που είναι προφανής από την αρχή, άλλοι που λειτουργεί σαν spoiler και άλλοι ένα όνομα από τους πρωταγωνιστές. Εγώ, προσωπικά,δίνω αρκετή προσοχή σε αυτόν. Ο τίτλος είναι σχεδόν πάντα το τελευταίο πράγμα που αποφασίζω σε ένα κείμενο, και αλλάζει αρκετές φορές μέχρι να καταλήξω. Με εντυπωσιάζουν εκείνοι που ξεκινούν με έναν τίτλο και γράφουν έπειτα την ιστορία. Εσείς; εδίτ: ορθογραφικό που βγάζει μάτι Edited May 31, 2011 by Stanley Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted May 31, 2011 Share Posted May 31, 2011 Παντα αποφασίζω στο τέλος και δεν το πολυζορίζω κιόλας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ad Noctum Posted May 31, 2011 Share Posted May 31, 2011 Ο τίτλος για μένα είναι ίσως το χειρότερο κομμάτι των "έργων" μου. Πάντα μου παίρνουν πολύ ώρα μέχρι να επιλέξω ποιόν να βάλω, και σχεδόν πάντα... επιλέγω τον χειρότερο δυνατό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
vinegrete Posted May 31, 2011 Share Posted May 31, 2011 Και εγω δινω μεγαλη σημασια στον τιτλο. Ισως την μεγαλυτερη... Απο τον τιτλο θα με τραβηξει ενα βιβλιο σε εναν παγκο με αμετρητα βιβλια (πχ εκθεση βιβλιου, βιβλιοπωλειο κτλ) και μου αρεσουν οι τιτλοι που εχουν αμεση σχεση με την ιστορια και σε βαζουν κατευθειαν στο νοημα εκτος θεματος.. Αμεσως μετα θα κοιταξω την περιληψη στο πισω μερος, θα ξανακοιταξω το εξωφυλλο να δω τι εικονα διαλεξαν, και μετα θα ριξω μια ματια στο μεσα και θα διαβασω μερικες σκοπιες παραγραφους απο ολο το βιβλιο εκτος του τελους (δηλ στυλ γραφης και ροη ιστοριας).. ευτυχως διαβαζω και γρηγορα και το κανω στο λεπτο και τελος το αγοραζω ;) (αν μου αρεσει φυσικα). Ειναι ο καλυτερος τροπος για να μην μετανιωσω μετα Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cyrano Posted May 31, 2011 Share Posted May 31, 2011 (edited) Ο τίτλος για μένα είναι ίσως το χειρότερο κομμάτι των "έργων" μου. Πάντα μου παίρνουν πολύ ώρα μέχρι να επιλέξω ποιόν να βάλω, και σχεδόν πάντα... επιλέγω τον χειρότερο δυνατό. Παρομοίως... Με πιάνει απελπισία με τους τίτλους. Έχω σταματήσει εδώ και χρόνια να προσπαθώ να βρω κάποιον καλό για τις ιστορίες μου, έχω πείσει τον εαυτό μου ότι οι καλοί τίτλοι είναι σαν το χιούμορ: είτε το έχεις, είτε δεν το έχεις. Edited May 31, 2011 by Cyrano Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
northerain Posted May 31, 2011 Share Posted May 31, 2011 Οι τίτλοι είναι εύκολοι, τα διηγήματα είναι δύσκολα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
TheSea IsBurned Posted May 31, 2011 Share Posted May 31, 2011 Εγώ τα καλύτερα πράγματα που έχω γράψει τα έγραψα βασισμένη σε έναν τίτλο. Για όσα δεν τον έχω πριν την ιστορία το αν θα με βασανίσει ή όχι εξαρτάται από το πόσο μου αρέσει αυτό που έγραψα. Αν είναι κάτι καλό μπορεί να το σκέφτομαι μέρες. Αν δε με ικανοποιεί του δίνω απλά έναν τίτλο για να είναι ολοκληρωμένο χωρίς να το πολυσκεφτώ. Γενικά λατρεύω τους τίτλους και λατρεύω να δίνω τίτλους σε κεφάλαια, διηγήματα, ποιήματα... Στα βιβλία δυσκολεύομαι περισσότερο αλλά κάποιες φορές βγαίνει από μόνος του. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted May 31, 2011 Share Posted May 31, 2011 Δεν την παλεύω αν δεν έχω τίτλο!!! Μερικές φορές έρχεται πριν από την ιστορία, άλλες πλέκεται με κάθε λέξη, άλλες πάλι μου κάνει επίσκεψη με το που θα μπει κι η τελευταία λέξη. Αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να γράψω ΤΕΛΟΣ αν δεν είμαι απολύτως βέβαιη ότι ο τίτλος έχει κάνει ένα μαγικό κλικ μέσα μου. Έχω πετάξει ιστορίες γιατί δεν με ικανοποιούσε ο τίτλος τους. Νιώθω λες και δεν έχουν προσωπικότητα, όνομα. ΑΙ ΛΟΒ ΤΙΤΛΟΥΣ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Howard Crease Posted May 31, 2011 Share Posted May 31, 2011 Πιστεύω πως ανάλογα με την περίσταση, ο τίτλος μπορεί να έχει διαφορετικές λειτουργίες, πάντα ξεχωριστά για τον συγγραφέα και για τον αναγνώστη. Υπάρχουν τίτλοι που δεν έχουν πει ακόμα την ιστορία τους, και ιστορίες που δεν έχουν βρει ακόμα τον τίτλο τους. Μυστήρια πράγματα... Προσωπικά, όπως κι ο Stanley, μόνο αφού έχω γράψει ένα κείμενο επιλέγω τον τίτλο του. Πολλές φορές δεν βάζω και καθόλου τίτλο. Ειδικά στα κεφάλαια... ποτέ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mors Planch Posted May 31, 2011 Share Posted May 31, 2011 Αυτή του βραχνά. Πάντα γράφω την ιστορίσ και μετά ψάχνω να βρώ τίτλο Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted May 31, 2011 Share Posted May 31, 2011 Με τους τίτλους έχω μια πικραμένη σχέση. Με έχει τύχει ΚΑΙ το καταπληκτικό, το υπέροχο αυτό πράγμα, να ξεκινάει κατάσταση από τον τίτλο, αλλά τις περισσότερες φορές Δεν. Μα καθόλου. Ντιπ μιλάμε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted May 31, 2011 Share Posted May 31, 2011 Από τα αγαπημένα μου κομμάτια, η εύρεση του τίτλου... Σαφώς και δε νοείται ποτέ να αφήσω κάτι που γράφω "Άτιτλο". Θα ήταν πολύ απρόσωπο, σαν να φώναζες έναν άνθρωπο με έναν αριθμό ή έναν κωδικό. Ακόμα κι αν δε βρω από την αρχή τον κατάλληλο τίτλο, πάντα θα το ονομάσω κάπως ώστε να ξεχωρίζει. Στη συνέχεια, φυσικά, κανείς δε μου απαγορεύει να τον ξαναλλάξω. Συνήθως, ο κατάλληλος τίτλος έρχεται εκεί γύρω στη μέση της ιστορίας και συνήθως βγαίνει σχετικά πετυχημένος. Δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει, αλλά έχω έρωτα με τους τίτλους! Τους θεωρώ αναπόσπαστο κομμάτι της κάθε ιστορίας μου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
jjohn Posted May 31, 2011 Share Posted May 31, 2011 (edited) πω πω σκεφτόμουν και εγώ να ανοίξω τέτοιο τοπικ μιας και προσπαθώ να βρω τίτλους για δύο ιστορίες που εγραψα και εχω κολλήσει άσχημα ο τιτλός είναι άτιμο και δύσκολο πράγμα ,μερικές φορές σου ρχέται πριν καν ξεκινήσεις να γράφεις και άλλες φορές τυρανιέσαι μέχρι να βρεις κάτι που να μην ακούγεται γελοίο και άσχετο με την πλοκή Edited May 31, 2011 by joidv Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
David1778 Posted May 31, 2011 Share Posted May 31, 2011 Σαφώς και δε νοείται ποτέ να αφήσω κάτι που γράφω "Άτιτλο". Θα ήταν πολύ απρόσωπο, σαν να φώναζες έναν άνθρωπο με έναν αριθμό ή έναν κωδικό. Έτσι. Ο τίτλος είναι το στέμμα ενός κειμένου. Και αν θες το κείμενό σου να είναι βασιλιάς... ε με ενα στέμμα της κακιάς ώρας ποιός θα τον πάρει στα σοβαρά? Ακόμα και ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών αν λεγόταν π.χ. Η Ιστορία του Φρόντο Μπάγκινς και το Βουνό του Χαμού, θα ήταν ένα επίπεδο πιο κάτω σαν οικοδόμημα. Ο τίτλος για μένα είναι έμπνευση και είναι το σημείο για το οποίο έχω μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση γιατί μου βγαίνει αυθόρμητα. Ξεκινάω πάντα απο τον τίτλο πρίν γράψω την πρώτη λέξη και δεν έχω αλλάξει ποτέ τίτλο σε κείμενο, γιατί πάντα μα πάντα ο πρώτος είναι και ο πιο ταιριαστός. υ.γ. Ειδικά όταν μιλάμε για τον κόσμο του εμπορίου, ο τίτλος τραβάει. Έχω αγοράσει βιβλία και βιβλία που ομολογουμένως δεν άξιζαν, μόνο και μόνο γιατί ο τίτλος είχε αυτό το κάτι που μου τράβηξε το μάτι στο βιβλιοπωλείο. υ.γ.2 Ελάτε πείτε την αλήθεια... αν πίσω απο μια κουρτίνα κρύβονταν δύο γυναίκες, ποιά θα διαλέγατε, την κουρτίνα "Ραφαέλα" ή την κουρτίνα "ταπεινή Μαρία" ? (τυχαίο το Μαρία ώς συνηθισμένο) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted June 1, 2011 Share Posted June 1, 2011 Ας θυμηθούμε μερικά προφανή: 0) Ο τίτλος είναι κάτι σημαντικό και, άσχετα με το πόσο εύκολα μας έρχεται, πρέπει κάθε φορά να παλεύουμε πολύ μαζί του. Η τιτλοδοσία είναι μια τέχνη που, όπως και το γράψιμο, μπορεί μέχρι ενός σημείου να μαθευτεί, αρκεί να προσπαθήσουμε πολύ. 1) Ο τίτλος δεν είναι εκεί για να "στολίζει" το έργο. Είναι εκεί για να θέλξει τον αναγνώστη. Μετά είναι δουλειά του κειμένου να τον κρατήσει. Ο τίτλος είναι για το έργο ό,τι το πρόσωπο για τη γυναίκα. 2) Οι τίτλοι βιβλίων σε ράφι βιβλιοπωλείου (και ειδικά εκείνων που βλέπεις μόνο τη ράχη τους) έχουν (αρχικά) έναν και μόνο στόχο: Να σε κάνουν να τραβήξεις το δικό τους βιβλίο και όχι το διπλανό. Αυτό που συμβαίνει στα ράφια είναι ένα συνεχές πρωτάθλημα τίτλων, στο οποίο τα ονόματα των συγγραφέων προσπαθούν (καταχρηστικά καμιά φορά) να προσθέσουν τη δική τους επιρροή. Αν μια ράχη καταφέρει να τραβήξετε το βιβλίο της τότε λογικά το μάτι σας πάει σε εξώφυλλο, οπισθόφυλλο, εσωτερικές σελίδες, τυχαίες δοκιμαστικές παραγράφους, όπως ακριβώς το περιέγραψε η vinegrete. [Και για τους πιο πονηρούς/πονηρές, ναι το ίδιο ισχύει και για τις γυναίκες: τίτλος, εξώφυλλο, οπισθόφυλλο, εσωτερικές σελίδες και μετά περιεχόμενο... Επειδή σας είδα που χαμογελούσατε! ] 3) Ο τίτλος πρέπει να φέρει πληροφορία και φυσικά πρέπει να είναι σχετικός με το έργο, έστω και σε συμβολικό επίπεδο, χωρίς βεβαίως να προδίδει το κείμενο ή την κεντρική ιδέα. Αγαπημένοι μου τίτλοι εκείνοι που μου εξάπτουν την περιέργεια να διαβάσω πριν το κάνω, αποκαλύπτουν σταδιακά την πληροφορία τους στη διάρκεια, και φανερώνουν τις πραγματικές τους προεκτάσεις μόνο στο τέλος ή ακόμα και μέρες μετά απ' αυτό. Πρόχειρα παραδείγματα προς μίμηση από εδώ μέσα: Ο Άνθρωπος Που Δεν Υπήρξε Ποτέ (και για τους τρεις λόγους) Δέκατο Τρίτο Φεγγάρι (κυρίως για τους δύο τελευταίους λόγους) Σαράντα Τρία Λεπτά Πριν (και για τους τρεις λόγους) Τέλος, συμφωνώ με το παρακάτω Οι τίτλοι είναι εύκολοι, τα διηγήματα είναι δύσκολα. με μια μικρή διαφορά: Οι τίτλοι είναι δύσκολοι, τα διηγήματα είναι δύσκολα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted June 1, 2011 Author Share Posted June 1, 2011 Μμαν, δεν ξέρω πόσο προφανή ειναι αυτά που αναφέρεις. Πάρα πολλούς τίτλους βλέπεις καθημερινά που μοιάζουν με ξεπέτα, ένα όνομα ή μια λέξη απλώς να υπάρχει. Και από μεγάλους συγγραφείς που έχουν μείνει στην ιστορία, κιόλας. Π.χ οι τίτλοι του Μωπασσάν εμένα μου φαίνονται ψιλοαδιάφοροι. Αλλά και άλλοι, για παράδειγμα οι τίτλοι του Κάφκα είναι λιτοί όσο δεν πάει. Προσωπικά, όσο κι αν ο συγκεκριμένος είναι μέσα στους 3-4 αγαπημένους συγγραφείς, οι τίτλοι του, αν δεν ξέρεις το βιβλίο, δεν είναι καθόλου θελκτικοί: Ο Πύργος, Η Δίκη, για παράδειγμα, είναι απλοί τίτλοι που, φυσικά, χαρακτηρίζουν άψογα το πνεύμα το βιβλίου και εν τέλει θεωρούνται επιτυχημένοι, αλλά δεν νομίζω ότι αν δεν τα ήξερε κάποιος θα διάλεγε τα συγκεκριμένα βιβλία από τα ράφια λόγω τίτλου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted June 1, 2011 Share Posted June 1, 2011 (edited) Ο Πύργος, Η Δίκη, για παράδειγμα, είναι απλοί τίτλοι που, φυσικά, χαρακτηρίζουν άψογα το πνεύμα το βιβλίου και εν τέλει θεωρούνται επιτυχημένοι, αλλά δεν νομίζω ότι αν δεν τα ήξερε κάποιος θα διάλεγε τα συγκεκριμένα βιβλία από τα ράφια λόγω τίτλου. Μα... ποιος είπε ότι οι μεγάλοι / αναγνωρισμένοι / κλασσικοί συγγραφείς έχουν απαραίτητα και καλούς τίτλους; Αντίθετα μάλιστα, οι συγγραφείς αυτοί, όταν βεβαίως έχουν γίνει ήδη αυτό που είναι, δεν χρειάζονται να έχουν και πολύ θελκτικούς τίτλους. Το όνομά, η φήμη τους και φυσικά η προώθηση κάνουν την περισσότερη δουλειά. [ Πετάω ό,τι μου έρχεται πρόχειρα: Αγώνες Πείνας Το Τέλος της Αιωνιότητας Το Ασήμι που Ουρλιάζει Ο Άρχοντας του Ψεύδους The Forever War Childhood's End The gods themselves / Ακόμα και οι Θεοί Οι Ονειρότοποι της Γης The left hand of darkness The restaurant at the end of the universe Blood Music / Η Μουσική του Αίματος Έξι δισεκατομμύρια τρόποι ζωής Flowers for Algernon ] Edited June 1, 2011 by mman Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted June 1, 2011 Share Posted June 1, 2011 Ειδικά ο Κάφκα, δεν ήταν ο τύπος που θα σπαζοκεφάλιαζε να βρει τον πιασάρικο τίτλο. Αν θυμάμαι καλά, ούτε καν να εκδοθεί δεν ήθελε (έλεγε). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted June 1, 2011 Author Share Posted June 1, 2011 Ο Πύργος, Η Δίκη, για παράδειγμα, είναι απλοί τίτλοι που, φυσικά, χαρακτηρίζουν άψογα το πνεύμα το βιβλίου και εν τέλει θεωρούνται επιτυχημένοι, αλλά δεν νομίζω ότι αν δεν τα ήξερε κάποιος θα διάλεγε τα συγκεκριμένα βιβλία από τα ράφια λόγω τίτλου. Μα... ποιος είπε ότι οι μεγάλοι / αναγνωρισμένοι / κλασσικοί συγγραφείς έχουν απαραίτητα και καλούς τίτλους; Αντίθετα μάλιστα, οι συγγραφείς αυτοί, όταν βεβαίως έχουν γίνει ήδη αυτό που είναι, δεν χρειάζονται να έχουν και πολύ θελκτικούς τίτλους. Το όνομά, η φήμη τους και φυσικά η προώθηση κάνουν την περισσότερη δουλειά. Ήθελα να πω ότι άμα ήταν και τόσο προφανές, όλο αυτοί οι μεγάλοι, που λέμε, θα το φρόντιζαν κι οι ίδιοι. Και μεγάλοι δεν γεννήθηκαν, στην πορεία έγιναν. Μπάμπη, έχεις απόλυτο δίκιο σε αυτό! Αν δεν πέθαινε πρόωρα, τίποτα δεν θα υπήρχε από αυτόν. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tattoman Posted June 1, 2011 Share Posted June 1, 2011 Και για μένα, ο τίτλος είναι από τα πιο συμμανικά πράγματα των γραπτών μου. Και φυσικά το αγαπημένο μου. Για εμένα ο τίτλος είναι η πρώτη όψη του κειμένου, ή του βιβλίου κ.τ.λ Ρόλο παίζει λίγο περισσότερο το εξώφυλλο και μετά ο τίτλος. Π΄΄αντως το λατρεύω να διαλέγω τίτλους... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest old#2065 Posted June 1, 2011 Share Posted June 1, 2011 Συνήθως ξεκινώντας να γράψω έχω μια-δυο εναλλακτικές εκδοχες για τον τίτλο. όταν τελειώσω κάνω σφυγμομέτρηση στους δυό-τρεις που εμπιστεύομαι το πρώτο διάβασμα.Μέχρι να ολοκληρωθεί το αρχείο στον υπολογιστή έχει απλά τον τίτλο μυθιστόρημα -αρχή, μυθιστόρημα -1 κλπ.Τελικά και τις δύο φορές που εξέδωσα βιβλίο εμπιστεύτηκα την τελική επιλογή του εκδότη, όπως και για το εξώφυλλο. Κι αυτό γιατί ο ρόλος μου τελειώνει με την τελευταία τελεία, ο εκδότης ξέρει καλύτερα την αγορά και τον αφορά το ευπώλητο του προιόντος του.Εννοείται οτι η τελική επιλογή γίνεται ανάμεσα στις δυο-τρεις δικές μου τελικές προτάσεις. Και κάτι πιό τεχνικό, συνήθως μια απο τις εναλλακτικές προτάσεις μου περιλαμβάνουν τιτλο και υπότιτλο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted June 1, 2011 Share Posted June 1, 2011 Όταν ξεκινάω να γράφω μια ιστορία, έχω πάντοτε μεγάλο μέρος της αρκετά καλά προσδιορισμένο στο μυαλό μου. Σ' εκείνη τη φάση διαλέγω τον τίτλο που θεωρώ ότι είναι ο καταλληλότερος. Έτσι το πρώτο πράγμα που γράφω πριν βάλω την πρώτη λέξη είναι ο τίτλος. Μετά, ξεκινώντας το γράψιμο, αποφασίζω πού και με ποιον τρόπο θα κάνει ο τίτλος την εμφάνισή του μέσα στο κείμενο. Ωστόσο, πολύ συχνά, με κάποια αλλαγή στην πορεία ή με κάποιο σημείο που μπορεί να του δοθεί περισσότερη έμφαση, μπορεί να μου φανεί ότι ένας άλλος τίτλος είναι καταλληλότερος. Αν καταφέρω να δέσω καλά τον νέο τίτλο στην ιστορία, τότε και μόνο τότε, τον αλλάζω. (Και φυσικά, κάνω και τις σχετικές αλλαγές για να πέσει η έμφαση στο σημείο που πρέπει). Κι εγώ θεωρώ τον τίτλο πολύ σημαντικό κομμάτι της ιστορίας και του αφιερώνω αρκετό χρόνο. Και όπως ήδη είπε η Sonya δεν υπάρχει περίπτωση να φτάσω στο τέλος χωρίς τίτλο. Μου φαίνεται ότι είναι σαν να πετάω σκέψεις στο χαρτί χωρίς να έχω εστιάσει σε ποιο σημείο βρίσκεται η έμφαση της ιστορίας μου. Παρεμπιπτόντως, πριν από αρκετά χρόνια είχαμε ένα θέμα τον τίτλο σε ένα λογοτεχνικό εργαστήριο, και τότε είχαμε μεταφράσει και συζητήσει αυτό το άρθρο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted June 8, 2011 Share Posted June 8, 2011 Μια αναποδιά με μένα: όταν γράφω κάτι μικρό, διήγημα έως10,000 λέξεις, τότε συνήθως ο τίτλος προηγείται του κειμένου. Πολλές δε φορές, μια φράση που θα μου κολήσει στο μυαλό για τον έναν ή τον άλλον λόγο, θα προκαλέσει τη γέννηση μιας ιδέα. Η εν λόγω φράση θα γίνει και τίτλος, πχ (και συγνώμη για την αυτοπροβολή) αυτή η φράση ή αυτή ή αυτή. ΑΛΛΑ Όταν γράφω κάτι μεγάλο, συνήθως η ιδέα είναι πολύ περίπλοκη για να μπορέσω να της δώσω ΕΝΑ χαρακτηρισμό, της μιας φράσης δηλαδή. Οπότε εκεί παίζει ένας προσωρινός τίτλος, όπως αυτός, κι αργότερα, όταν αποκρυσταλλωθεί η ιδέα στο κεφάλι μου τον αλλάζω και τον κάνω πιο δραματικό (πχ. η Τριλογία της Πλέξης, Βιβλίο Πρώτο: Μνήμη). Αυτοί οι τίτλοι είναι κι οι πιο δύσκολοι τελικά. Γιατί δεν είναι αυθόρμητοι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DimitrisX Posted June 8, 2011 Share Posted June 8, 2011 Ο τίτλος είναι το κερασάκι στην τούρτα που λέγετε διήγημα. Όποιο κι αν είναι το έναυσμα, που θα με ωθήσει να γράψω, το βασικό θέμα της ιστορίας λίγη σχέση έχει συνήθως με το κίνητρο της συγγραφής της. Το περιεχόμενο, οι ιδέες, οι χαρακτήρες, οι ανατροπές και τα λοιπά χαρακτηριστικά του διηγήματος εμφανίζονται και ολοκληρώνονται γράφοντας. Όταν (και αν ) ολοκληρωθεί το σώμα της ιστορίας, τότε αποκτά και τίτλο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted June 19, 2011 Author Share Posted June 19, 2011 Έχω τελειώσει ιστορία εδώ και 2 μέρες και πονοκεφαλιάζω πάνω από τον τίτλο. Μεγάλο βάσανο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.