Ροη Posted June 25, 2011 Share Posted June 25, 2011 Όνομα Συγγραφέα:Αγγελοπούλου Καλλιρρόη Είδος: επιστημονική φαντασία Βία;Όχι Σεξ;Όχι Αριθμός Λέξεων:1934 Αυτοτελής;Ναι πρόδρομα φαινόμενα.pdf πρόδρομα φαινόμενα.doc Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted June 25, 2011 Share Posted June 25, 2011 Αχ βρε, Ρόη... πάντα βιαστική Έχεις μια ωραία ιδέα και βιάζεσαι να την κάνεις λέξεις. Αυτό από την μία δίνει στην ιστορία έναν πιο γρήγορο ρυθμό, αλλά από την αλλή, της στερεί κάποια στοιχεία που θα την κάνουν πιο όμορφη. Επίσης, σχεδόν σε ολόκληρη την ιστορία έχουμε μια απλή αναφορά των γεγονότων που συμβαίνουν (το περιβόητο tell έναντι του show), χωρίς να μας δώσεις καμία εικόνα για τον τρόπο που συμβαίνουν κάποια πράγματα. Πχ για τα ιπτάμενα υπόστεγα ή την κατάσταση των δρόμων, είναι πράγματα που αναφέρεις επιγραμματικά. Θα ήταν πιο καλό αν μας τα έδινες μέσα από τα μάτια του ήρωά σου, κάνοντας έτσι την ιστορία σου και πιο ζωντανή. Επειδή αυτός ο τρόπος γραφής είναι πολύ απρόσωπος. Τον ήρωά σου δεν τον γνωρίσαμε καθόλου, το ενδιαφέρον του για την Ελίζα δεν έγινε ιδιαίτερα αισθητό, παρά μόνο στο τέλος. Αν μ' αυτόν τον τρόπο ήθελες να μας δείξεις το ότι οι άνθρωποι είχαν αποξενωθεί ο ένας απ' τον άλλο, θα έπρεπε και να μας δείξεις γιατί ο ήρωάς σου ήταν διαφορετικός. Η ιδέα σου είναι καλή, αλλά θέλει λίγη δουλειά για να αναδειχτεί καλύτερα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ροη Posted June 26, 2011 Author Share Posted June 26, 2011 Ευχαριστώ για τα σχόλια! Έχεις δίκιο πως πολλές φορές βιάζομαι, νομίζω πως μου αρέσει να γράφω "συμπυκνωμένα" τις ιδέες μου, I know its the easy way out Καταλαβαίνω γιατι χάνουν κάτι απο τη εν δυνάμει ομορφιά τους έτσι. Σε αυτή την ιστορία πάντως, ήθελα έναν αέρα αποστασιοποίησης απο μέρους του παρατηρητή. Αυτή είναι μια αποξενωμένη κοινωνία (υπερβολικοί περιορισμοί, τεχνολογία σαν παρωδία της φύσης) και ένας αποξενωμένος ήρωας, τυπικός της εποχής του (δεν σταματά στο ατύχημα, δεν επικοινωνεί πραγματικά με κανέναν). Αυτό που σε εμάς φαίνεται φυσιολογικό, η επιτέλους δραστηριοποίηση του, είναι απλά η τελική φάση της δράσης του ιού. Δεν ξέρω αν πέτυχε, αλλά ήθελα να δείξω την αντιπαράθεση της προνόησης των πάντων (δρόμοι, δουλειά, επικοινωνία), με τα απρόοπτα που εισάγονται: αυτό που ο ήρωας και εμείς γνωρίζουμε (θάνατοι) και αυτό που υπονοείται (καταστροφή της πόλης) Τώρα που τα κάθομαι και τα αναλύω, καταλαβαίνω τι εννοείς, θα μπορούσαν να είναι πολύ πιο ανεπτυγμένες σαν ιδέες! oh well, maybe next time Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.