Ορφέας Κάππα Posted July 1, 2011 Share Posted July 1, 2011 (edited) Όνομα Συγγραφέα: Ορφέας Κάππα Είδος: Φαντασία νομίζω Βία; Κάτι πολύ ψιλά... Σεξ; Τσού. Αριθμός Λέξεων: 1488 Αυτοτελής; Μαλλον. Σχόλια: Όπιο. Το Γιατί Επτά και δέκα, σε 43 λεπτά ακριβώς πρέπει να ξεκινήσει. Βαρύ πρόγραμμα σήμερα, 7 γυναίκες και 7 άντρες. Τον Κόνιο τον εκνευρίζει όταν τα δυο φύλα είναι ισάριθμα. Σηκώθηκε απότομα απο το κρεβάτι, άλλαξε σεντόνι και μαξιλαροθήκη με μετρημένες, βιαστικές κινήσεις, σαν στρατιωτικός που καθαρίζει το όπλο του. Βγαίνοντας απ την κρεβατοκάμαρα, ανοιγόκλεισε τον διακόπτη του φωτός 3 φορές. Κλικ-κλικ-κλικ. Κάθησε στην τουαλέτα και κατούρησε. Ο Κόνιο δεν κατουράει ποτέ όρθιος, ούτε ο ίδιος δεν ξέρει γιατί πια. Σηκώθηκε, κοίταξε το πρόσωπό του στον καθρέπτη. Ο Κόνιο δεν νομίζει οτι είναι ψηλός, ούτε χοντρός, ούτε άσχημος. Τα μαλλιά τους δεν μπορεί να τα καταχωρήσει σε κάποια γνωστή απόχρωση χρώματος, όσο για τα μάτια του, πιστεύει οτι αλλάζουν χρώμα κάθε μέρα. Βλέμμα παγωμένο. Πρόβαρε το χαμόγελό του. Πλήρης μεταμόρφωση! Κυρίες και κύριοι, ιδού το πιο συμπαθητικό πλάσμα στον πλανήτη! Βγαίνοντας απ το μπάνιο ανοιγόκλεισε την πόρτα 3 φορές. Μπαπ-μπαπ-μπαπ. Πήγε στην κουζίνα και έβαλε νερό να βράζει. 355ml ακριβώς. Όταν έβρασε, το έχυσε ήρεμα στο ποτήρι του και έριξε μέσα το τσάι. Τρία φακελάκια Earl Grey. Πρόσθεσε ΜΙΑ σταγόνα γάλα, και πήγε να ντυθεί. Είχε μονάχα 32 λεπτά στη διάθεσή του. Βγαίνοντας απ την κουζίνα, ανοιγόκλεισε το ψυγείο 3 φορές. Κλακ-κλακ-κλακ. * * * * Στο μετρό, ο Κόνιο χρειάστηκε να περιμένει 4 λεπτά ακριβώς μέχρι να πάρει εισητήριο. Αλλά ο Κόνιο, θα μπορούσε να περιμένει για πάντα. Επικύρωσε το εισητήριό του και προχώρησε προς τις αποβάθρες. Όταν ο συρμός έφτασε, μπήκε στο βαγόνι. Εκνευριστικός ο τρόπος που η πόρτα ανοιγόκλεισε μόνο ΜΙΑ φόρα. Ο Κόνιο δεν άντεξε το γεγονός, και ξερίζωσε το αυτί μιας μεσήλικης γυναίκας με τα δόντια του. Το έφτυσε στο πάτωμα και δεν σταμάτησε να το κοιτάζει μέχρι που η μεταλική γεύση στο στόμα του άρχισε να τον ενοχλεί. Σκούπισε το πρόσωπό του και ήπιε ΜΙΑ γουλιά νερό απο το μπουκαλάκι του. Κανείς δεν του είπε τίποτα. Όταν έφτασε στον προορισμό του, ο Κόνιο ζήτησε απο τον σταθμάρχη να ανοιγοκλείσουνε τις πόρτες 3 φορές. Και έτσι έγινε. Τσακ-τσακ-τσακ. Ενώ ανέβαινε τις σκάλες, ένας περαστικός του ζήτησε αν θα μπορούσε ίσως να του πει τι ώρα είναι. Μετά απο 7 δευτερόλεπτα ακριβώς, ο Κόνιο αποφάσισε πως δεν ήθελε να του πει τίποτα και αποχώρησε κάνοντας αυτό ακριβώς. * * * * * Έχοντας φτάσει στον προορισμό του, χτύπησε την πόρτα του σπιτιού ΜΙΑ φορά. Φόρεσε το εκπληκτικό του χαμόγελο και περίμενε τον πρώτο του πελάτη να ανοίξει. Η πόρτα άνοιξε 9 δευτερόλεπτα μετά τον μοναδικό του χτύπο, πράγμα που ευχαρίστησε τον Κόνιο. Δεν του αρέσει να χαμογελά άσκοπα. Ένας μεσήλικας λιγνός και όμορφος τον υποδέχτηκε. «Καλή σας ημέρα αγαπητέ μου. Ονομάζομαι Κόνιο και είμαι απεσταλμένος της Εταιρίας Αναμάρτητων. Βρίσκομαι εδω για κάποιες υποθέσεις σας με τον Ανώτατο Θρησκευτικό Δικαστήριο. Ελπίζω να μην σας ενοχλώ.» Το πρόσωπο του πρώτου πελάτη φωτίστηκε. «Παρακαλώ περάστε! Δεν φαντάζεστε πόση χαρά μου δίνει η παρουσία σας!» είπε και τον κάλεσε να μπεί. Ο Κόνιο, προς έκπληξη του οικοδεσπότη του, ανοιγόκλεισε την εξώπορτα 3 φορές οταν μπήκε. Μπαμ-μπαμ-μπαμ. Τον οδήγησε στο καθιστικό. Μια πράσινη ταπετσαρία με σχέδια δέντρων και φύλλων κάλυπτε όλους τους τοίχους. Τα έπιπλα παλιά, αλλά καλοδιατηρημένα. Η μυρωδιά που πλανιώταν στον αέρα τον έκανε να αναριγίσει. Λίγο όξινη. «Θα πάρετε ένα πόρτο, κύριε Κόνιο?» «Ευχαρίστως αγαπητέ μου. Όμως σας παρακαλώ, ας περάσουμε στις απαραίτητες διαδικασίες όσο πιο σύντομα γίνεται. Βλέπετε, έχω μια πολύ φορτωμένη μέρα μπροστά μου.» Ο πρώτος πελάτης χαμογέλασε συγκαταβατικά. «Θα κάνω ό,τι μπορώ για να μην σας καθυστερήσω. Ξέρω πως στην Εταιρία Αναμάρτητων πιέζεστε πολύ.» Ο Κόνιο ικανοποιήθηκε απο την στάση του πρώτου πελάτη. Όσο γέμιζε δυο μικρά ποτηράκια με το βυσσινί υγρό, ο Κόνιο άνοιξε τον χαρτοφύλακα και έβγαλε ένα λεπτό, γαλάζιο φάκελο. Στο εξώφυλλο έγραφε με χρυσά γράμματα ‘’Εταιρία Αναμάρτητων, Ιωσίφ Ανρε’’. Βλέποντας τον φάκελο ο πρώτος πελάτης έβγαλε ένα μικρό επιφώνημα έκπληξης. Τα ποτήρια έπεσαν στο πάτωμα και έσπασαν με θόρυβο. «Ένας γαλάζιος φάκελος! Δεν είναι δυνατόν!» Ο Ανρέ έφερε τα χέρια του στο πρόσωπό του, έπεσε στα γόνατα και ξέσπασε σε λυγμούς. «Όλη μου τη ζωή περίμενα αυτή τη στιγμή! Το ήξερα, βαθιά μέσα μου πως Αυτός θα με τιμούσε μ’αυτό τον τρόπο!» «Θα σας παρακαλούσα να συγκρατηθείτε, κύριε Ανρε, ώστε η διαδικασία να ολοκληρωθεί το συντομότερο. Σας είπα ήδη, έχω πολλές υποθέσεις σήμερα.» είπε ο Κόνιο με τη ζεστή του φωνή. Ο Ανρε σκούπισε τα δάκρυά του, σηκώθηκε και κάθησε απέναντί του. Κοίταξε τον φιλοξενούμενό του με ευγνωμοσύνη και του είπε: «Κύριε Κόνιο. Δεν μπορείτε να διανοηθείτε πόσο ευτυχισμένο με κάνετε. Θα βάλω τα δυνατά μου να ανταπεξέλθω στις απαιτήσεις σας.» Ο Κόνιο χαμογέλασε και άνοιξε τον φάκελο. Έβγαλε απο μέσα ένα λευκό φύλλο χαρτί και διάβασε προσεκτικά τι έγραφε. Ο Ανρε τον κοιτούσε υπομονετικά, προσπαθώντας να κρύψει την ταραχή του. Τα χέρια του έτρεμαν. Όταν ο Κόνιο σήκωσε τα μάτια του απο την επιστολή, ο πρώτος πελάτης έκανε μια σπασμωδική κίνηση προς το μέρος του. «Αγαπητέ Ιωσήφ Ανρε, πληροφορούμαι απο το Ανώτατο Θρησκευτικό Δικαστήριο οτι έχετε ζήσει μια ενάρετη και κόσμια ζωή. Στα 57 έτη που βρίσκεστε σ’αυτή τη Γή, ελάχιστες φορές έχετε παραβεί τους Θεικούς Νόμους, και ακόμα και τότε δεν ήταν απο δική σας θέληση. Είστε ένα λαμπρό παράδειγμα για την κοινωνία και για να σας δείξει την εκτίμησή του, το Ανώτατο Θρησκευτικό Δικαστήριο θα σας τιμήσει με την υπέρτατη αξίωση: τον Θάνατο δια χειρός Αναμάρτητου.» Ο Ανρε είχε γίνει κατακόκκινος και με δυσκολία πλέον συγκρατούσε τη χαρά του. Ανάσαινε γρήγορα και κοφτά, το βλέμα του στραμένο στο άπειρο. Τα δάκρυά του έτρεχαν ασταμάτητα. Στην έκφραση του Ανρε, ο Κόνιο είδε πολλά πράγματα. Ευγνωμοσύνη, έκπληξη, αγαλίαση, ολοκλήρωση, ίσως και κάποια περηφάνια. Αλλά κυρίως είδε κάτι που γνώριζε πολύ καλά. Τον θάνατο. «Κύριε Ανρε, αισθάνεστε καλά?» Καμία απάντηση. Ο Κόνιο άρχισε να εκνευρίζεται. «Κύριε Ανρε, σας παρακάλεσα να συγκρατηθείτε. Όπως σας επανέλαβα....» Δεν πρόλαβε να τελειώσει τη φράση του. Ο πρώτος πελάτης έφερε τα χέρια του στο στήθος του, πήρε μια πνιγμένη ανάσα και έπεσε στο πάτωμα νεκρός. Ο Κόνιο κοίταξε το σώμα έκπληκτος. Ένα κύμμα θυμού ξεχύθηκε απο μέσα του και απλώθηκε βίαια μέχρι τα άκρα του. Τα μάτια του γουρλωμένα και κατακόκκινα, μια φλέβα παλλόταν στο μέτωπό του. Έτρεμε ολόκληρος. Χωρίς δεύτερη σκέψη, σηκώθηκε και άρχισε να ξεσκίζει τα ρούχα του νεκρού πρώτου πελάτη. Βουβά, άρπαξε το πτώμα απο τα μαλλιά και το έσυρε στην κουζίνα. Πήρε ένα μαχαίρι απο τον πάγκο και στάθηκε πάνω απο τον Ανρε. Πως τολμούσε... Αυτός ο κοινός θνητός, να εμποδίσει το έργο ενος Αναμάρτητου! Αδυναμούσε να το συλλάβει! Το γυμνό κορμί του νεκρού πρώτου πελατη τον περιέπαιζε με την ύπαρξή του και μόνο. Σήκωσε το μαχάιρι και ετοιμάστηκε να ξεσκίσει τις σάρκα αυτού, του κανένα, που νόμιζε οτι μπορούσε να παίζει με το Ανώτατο Θρησκευτικό Δικαστήριο! Και εκεί, καθώς κράδαινε τη λεπίδα έτοιμος να δώσει ένα φριχτό χτύπημα στο άψυχο σώμα, μια σκέψη τον έκανε να παγώσει. Ο πρώτος πελάτης ήταν νεκρός. Αλλά όχι απο το χέρι του. Προφανώς αυτό εμπόδιζε τον Κόνιο να επιτελέσει το κοινωνικό του έργο ώς Αναμάρτητος, και εκτός αυτού, τον ανάγκαζε να ανεβεί ένα γραφειοκρατικό Γολγοθά. Αλλά τα αίτια θανάτου του πρώτου πελάτη του ήταν φυσικά. Καρδιακή ανακοπή. Ο Κόνιο κατέβασε το μαχαίρι και προσπάθησε να δει την κατάσταση ψύχραιμα. Χωρίς το φόβο της Αμαρτίας, ο Κόνιο δεν κινδύνευε να καεί αιωνίως η ψυχή του στην Κόλαση, ανεξαρτήτως των πράξεών του. Ο ρόλος του ως Αναμάρτητος είναι να δίνει την υπέρτατη αξίωση του Θανάτου σε διακεκριμένα μέλη της Θρησκείας. Ούτε ο ίδιος ο Θεός δεν μπορούσε να κάνει τέτοιο δώρο. Και ο Ανρε είχε την σπάνια τύχη να δεχτεί αυτή την τιμή, όμως... Όμως Αυτός αποφάσισε να τον πάρει κοντά του, στιγμές πριν προλάβει να του την απονείμει! Ο Κόνιο έπεσε στα γόνατα, πήρε το σώμα του νεκρού πρώτου πελάτη στα χέρια του και έκλαψε γοερά. Φτωχέ Ανρε! Ήσουν τόσο κοντά στο να δεχθείς την τιμή των τιμών! Το ίδιο το Ανώτατο Θρησκευτικό Δικαστήριο, ο δέκτης της Θεικής κρίσης αναγνώρισε την μακαριότητά σου... μα Αυτός, δεν άντεχε να περιμένει... ήθελε να πάρει την ψυχή σου δίπλα Του.. Φτωχέ Ανρε... Ήσουνα τόσο κοντά... Ο Κόνιο έμεινε εκεί, να κλαίει ασταμάτητα αγγαλιά με το νεκρό σώμα. Να κλαίει για την ατυχία αυτού, που έφτασε στην πηγή αλλά δεν πρόλαβε να πιεί νερό. Ούλιαζε απο οργή, για την αδικία Του, για τον τρόπο που ο ίδιος ο Θεός, ο Μέγιστος, ο Αλάθητος, ο Παντογνώστης βασάνισε έτσι μια αθώα, αναμάρτητη ψυχή. Είχε στα χέρια του ένα θύμα. Ένα θύμα στερημένο της αιώνιας ευτυχίας εξαιτίας του ίδιου του του Δημιουργού. Ο Κόνιο ένιωσε μέσα του να σπάει σε χίλια κομμάτια, να φλέγεται απο οργή για Αυτόν. Αλλά η αδυναμία να κατανοήσει το γιατί, ήταν αυτό που τον πονούσε σε κάθε εκατοστό της ύπαρξής του... Ένιωθε τόσο μπερδεμένος.. Γιατί? * * * * * Βγαίνοντας απο το σπίτι του Ιωσίφ Ανρε, ο Κόνιο δεν ανοιγόκλεισε την πόρτα 3 φορές. Και ακόμα δεν μπορεί να καταλάβει το γιατί. Τέλος Ορφέας Κάππα Edited July 1, 2011 by Ορφέας Κάππα Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted July 1, 2011 Share Posted July 1, 2011 Το διάβασα. (Τι, θες κι άλλα; ) Δεν έχω να πω πολλά, πραγματικά. Κύλησε καλά μέχρι που έφτασε στο σπίτι του Ανρέ. Εκεί όλα έγιναν πολύ γρήγορα και χωρίς να καταλάβω το γιατί... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nirgal Posted July 1, 2011 Share Posted July 1, 2011 Δεν ξέρω... αλλά μου άρεσε... Ήταν παρανοϊκό, όπως και οι θρησκείες. Μάλλον γι' αυτό... Για τι άλλο; Α! Έφυγε και γρήγορα (και δεν έχει να κάνει με το μικρό μέγεθος). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted July 1, 2011 Share Posted July 1, 2011 Θα συμφωνήσω ότι έφυγε πάρα πολύ γρήγορα και μου έμειναν κάποιες απορίες... Γιατί έγινε το σκηνικό με τη μεσήλικη γυναίκα; Ο φάκελος ήταν γαλάζιος λόγω κάποιου συμβολισμού με τα ουράνια; Εφόσον κοιτάχτηκε στον καθρέφτη είχε σωματική υπόσταση...; Ουσιαστικά ήθελα περισσότερα... Σαν ιδέα μου άρεσε πολύ αλλά θα ήταν ακόμα καλύτερο να το ανέπτυσσες ακόμα λίγο. Επίσης μου άρεσε ο τρόπος που έπαιξες με τον συμβολισμό των αριθμών. (Εκτός αν από το πολύ διάβασμα παρεξήγησα εγώ την επιμονή σου σε αυτά....) Κάτι άλλο που θα ήθελα να δω θα ήταν... Η εμφάνιση της "άλλης" πλευράς. Και λέγοντας "άλλης" εννοώ της σκοτεινής... Αν φυσικά υπάρχει κάτι σκοτεινότερο από αυτό που ήδη μας παρουσίασες...Δε θα είχε ενδιαφέρον εαν δεν πέθαινε από φυσικά αίτια και ήταν τελικά έργο κάποιου άλλου που ήθελε να αποτρέψει την επίτευξη του στόχου του πρωταγωνιστή σου; Φυσικά η πλοκή θα άλλαζε τρομερά αλλά μια ιδέα ρίχνω... Καλή συνέχεια και ελπίζω να δούμε περισσότερα από εσένα. ;) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted July 1, 2011 Share Posted July 1, 2011 Μου άρεσε που είχε έναν ανάλαφρο τόνο και ήταν και λιγάκι παράλογο. Την διάβασα εύκολα και γρήγορα. Γενικά, όλο αυτό το περίεργο/παράλογο της υπόθεσης είχε ενδιαφέρον, αλλά αφήνει μερικά γιατί, που ίσως να μην είχε σκοπό να απαντήσει η συγκεκριμένη ιστορία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
jjohn Posted July 1, 2011 Share Posted July 1, 2011 πολύ καλή η ιστορία ,σύντομη και καλογραμμένη. δεν έμεινα με ιδιέταιρες απορίες(το μόνο που με παραξένευσε είναι το γεγονός ότι ο φίλαρακος μας τρώει το αυτί μιας και δεν βλέπω να παίζει κάποιον ιδιέταιρο ρόλο στην ιστορία εκτός από το να κάνει τον χαρακτηρισμό αναμάρτητος να δείχνει ακόμη πιο ειρωνικός.) όμορφο και ταιριαστό το τέλος ! το μόνο παράπονο μου είναι ότι ο φιλαράκος μας ονομάζεται κόνιο και μου θυμίζει την βιβλιοθήκη conio.h που μου χρειάζεται και δεν την έχω στο λινουξάκι μου Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
odesseo Posted July 2, 2011 Share Posted July 2, 2011 Μα... Κόνιο; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ορφέας Κάππα Posted July 6, 2011 Author Share Posted July 6, 2011 Μάγκες και μάγκισες, σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια! Όντος δεν πολυμελέτησα τη μορφή και απ το σπίτι του Ανρε και μετά αποκτά άλλη ταχύτητα. Η ιδέα σου Ocean είναι γαμώ, θα της ρίξω σκέψη! Το όνομα είναι το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό, Κόνιο λένε ένα φίλο μου πολωνό στο ηράκλειο. Θα επιστρέψω σύντομα με κάτι καινούριο! Καλά πιώματα!! p.s. τα πολλά "γιατί" τα άφησα εξ επίτηδες γιατί είμαι ξεκωλιάρης και τεμπελόσκυλο. p.s. Κόνιο σημαίνει και μαλάκας στα Ιταλικά. Ο νοών νοήτω! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.