Αναγνωστικά προφίλ

[kostas1966]

Τι ψάχνετε σε ένα βιβλίο;τι σας συναρπάζει περισσότερο;

Από την άλλη,τι απεχθάνεστε σε γραφή/υπόθεση/χαρακτήρες;

 

Ένα χρηστικό θεματάκι που θα μας βοηθήσει να στοχοποιήσουμε τα άτομα με κοινή αναγνωστική αντίληψη.

Άτομα που στα μάτια μας θα μετρά η γνώμη τους πολύ περισσότερο.

Διότι,προσωπικά,θα εκτιμήσω δεόντως τις απόψεις/προτάσεις τους που θα με κάνουν να αποφύγω τα best seller της αγέλης & του marketing.

Βλέπετε,την έχω πατήσει αρκετές φορές στο παρελθόν όπου έζησα δύσκολες στιγμές παρέα με τα...ευπώλητα (για να μην τα χαρακτηρίσω διαφορετικά) που με ταλαιπώρησαν πάρα πολύ."Το άρωμα του ονείρου","ο πόλεμος των Θεών","ο καλλιτέχνης γυναικών" είναι μερικά από αυτά που με ανάγκασα να μην αφήσω στη μέση αφού το πλήθος τα εγκωμίαζε.Έτσι η πίκρα μου έφτασε ταβάνι αφού η αηδία/χασμουρητό/πονοκέφαλος έφτασαν στο μέγιστο μέγεθός τους.

 

Αφού τονίσω πως δεν αναφέρομαι σε είδη,θεωρώντας πως κανείς μας δεν είναι ταγμένος μόνο σε ένα -άλλωστε τα πιο αγαπημένα/μισητά είδη ήταν αντικείμενο άλλου θέματος και συζητούνται εκεί-παραθέτω το δικό μου αναγνωστικό προφίλ:

 

Τι να έχει:

Μυστήριο,αγωνία,μπόλικη πλοκή με καταπληκτικό συναρπαστικό ρυθμό,ανατροπές,περιπλοκές,εκπλήξεις,γρήγορη και τρομακτικά περιπετειώδης ιστορία,απρόβλεπτη κατάληξη.

 

Τι να μην έχει:

Αισθηματικό,σιροπιαστό ρομάντσο,προβλεψιμότητα που στα δίνει όλα στο πιάτο,ήρωα-ες που ειναι στο απυρόβλητο και στέκονται πάντα όρθιοι,αμερικανιές τύπου χόλυγουντ,πάρα πολύ αργή πλοκή,ατελείωτες σελίδες μέχρι να εντοπιστεί το πρόβλημα,ατέρμονες περιγραφές,ανύπαρκτοι διάλογοι,ακατάσχετη φλυαρία,αυθαίρετα flash back,δύσκολες ορολογίες,πάρα πολλά πρόσωπα και ονόματα που είναι δύσκολο να θυμάσαι,χάπι εντ(εννοώ τη μάχη καλού-κακού σημειώσατε στάνταρ 1),μπερδέματα σαλάτες του στυλ πχ αστυνομική κωμωδία.

 

Φυσικά η λογική πύλη που τοποθετώ είναι OR.

Μ'άλλα λόγια στο "τι να έχει" θάμαι ευχαριστημένος αν επαληθευτεί έστω και μία συνθήκη(αλλιώς δε θα διάβαζα ποτέ τίποτα) ενώ στο "τι να μην έχει" θα ανεχτώ μια "μπανανόφλουδα" από τα αρνητικά.

Ελπίζω να έγινα κατανοητός.

[Nienor]

Ναι ρε παιδί μου, κατανοητός έγινες, αλλά από αυτά που περιγράφεις ότι θέλεις να έχουν μέσα τα βιβλία που σου αρέσουν εγώ θεωρώ πως τα έχουν σχεδόν όλα τα βιβλία (που αγαπώ) και που λες παραπάνω πως τα άφησες στη μέση Και γενικά θεωρώ και λίγο πως τα βιβλία είναι σαν τον άντρα, άμα λες "τον θέλω έτσι κι έτσι κι έτσι, επακριβώς" άμα τον βρεις κι είναι έτσι ακριβώς κατά 99% δε θα σου αρέσει

 

Εγώ πάλι θέλω να έχουν ειλικρίνια ή τουλάχιστον πολύ καλό ιλούζιον, να μην είναι ούτε απόλυτα σοβαρά αλλά ούτε και απόλυτα τραβηγμένα, να έχουν μια ισορροπία στα συστατικά τους και βασικά, και πάνω από όλα κι όταν υπάρχει αυτό δε μου χρειάζεται και τίποτα άλλο βασικά: μια καλή Ιστορία.

 

Είμαι εύκολος άνθρωπος

[Cosmo]

Μμμμ....

 

Ενδιαφέρουσα ερώτηση και δύσκολη απάντηση.

 

Μου αρέσουν πολύ οι ανατροπές αν και πρέπει να είναι εύστοχη για να μπορέσει να με κρατήσει.

Το μυστήριο επίσης, αρκεί να μην αφήνει πολλά αναπάντητα ερωτήματα.

 

Δεν ξέρω. Δυσκολεύομαι πολύ να απαντήσω...

[kostas1966]

Ναι ρε παιδί μου, κατανοητός έγινες, αλλά από αυτά που περιγράφεις ότι θέλεις να έχουν μέσα τα βιβλία που σου αρέσουν εγώ θεωρώ πως τα έχουν σχεδόν όλα τα βιβλία (που αγαπώ) και που λες παραπάνω πως τα άφησες στη μέση ...

Είμαι εύκολος άνθρωπος

 

Ας τα δούμε όλοι μαζί:

 

1)τελείωσα το περιβόητο & υπερεκτιμημένο "Ο Πόλεμος των θεών" του Neil Gaiman.

Ειλικρινά δεν μπορώ ακόμα-κι ούτε πρόκειται-να καταλάβω τι του βρήκαν οι εγκωμιαστές του.Μισή χιλιάδα σελίδες και πλέον για να μας πει τι;Να μας εξιστορήσει τι;Ούτε ως εκκεντρική/διαστροφική διασκευή της παλαιάς διαθήκης δεν μπορώ να το δω.

Κι από φαντασία;Ασυναρτησίες,για να μη πω τίποτε άλλο.Πάρτε γεύση:

 

 

"Ακούστηκε ένα κλικ κι η γραμμή νέκρωσε κι έμεινε νεκρή.Δεν υπήρχε ήχος κλήσης,αλλά και πάλι,ποτέ δεν υπήρξε.(όμως,στο μεταξύ,μπλαμπλίζανε για 2 σελίδες)

 

 

 

ή το απερίγραπτο "αυτός και ο γρύλος του" στο:

 

 

Υπήρχε ένα κορίτσι και ο θείος της την πούλησε

 

σε ένα από τα παααάρα πολλά εμβόλιμα εδάφια που κατάφερναν να με αποπροσανατολίσουν από το-με το ζόρι-κεντρική ροή της ιστορίας.Η ίδια φράση επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά τόσο που γίνεται πέραν από άσκοπη,κουραστική και εκνευριστική.

 

Και δυστυχώς υπάρχουν κι άλλες τέτοιες παπ#$*^!

 

Βέβαια,θα μου πει κάποιος,η φαντασία αυτή είναι.Να γράφει ότι του καπνίσει το διεστραμμένο του μυαλό.Οι ενστάσεις μου είναι όχι στο να γράφει αλλά στο να διαβάσει.Πως διαβάζονται όλες αυτές οι ασυναρτησίες;

Συνεχώς καινούργια ονόματα,αυθαίρετα πισωγυρίσματα στο χρόνο(flashbacks) και φαντασία όχι σε στυλ καινοτομιών,θαυμάτων ή εφευρέσεων μα σε σχιζοφρενικό παραλήρημα.Φανταστείτε έναν σχιζοφρενή να έχει υψηλό πυρετό και να βλέπει οράματα,κάτι τέτοιο.Μπορεί να αρέσει σε μερικούς αυτό το άσχετο,το ασυνάρτητο,το χαώδες το ανισόπεδο,το χαοτικό.

 

Στη αρχή ξεκίνησε καλά,είχε σκελετό,είχε δόμηση.Μετά μπήκαν τα εμβόλιμα,τα πολλά πρόσωπα/οντότητες,χάθηκε η μπάλα.

Δύο επισημάνσεις:

α)Δεν στηλιτεύω όσους-ες το έχουν διαβάσει και τους άρεσε,δεν έχω ποτέ τέτοια πρόθεση.Απλά διαπιστώνω-για πολλοστή φορά-πως τα κλισέ τύπου "αυτοκίνητο της χρονιάς","ταινία των όσκαρ","πολυβραβευμένο άλμπουμ","καλύτερο τραγούδι της eurovision","πολύκροτη σειρά",hugo,nebula,grammy,locus και λοιπές μαρκετιές όχι μόνο με αφήνουν αδιάφορο μα μου κάνουν και ζημιά.Στο χρόνο μου και στην τσέπη μου.

 

β)Δεν θα πω ότι το λογοτεχνικό είδος του φανταστικού δεν είναι ανεκτό από τα εγκεφαλικά μου κύταρα.Διότι υπάρχουν πλείστα δείγματα που βεβαιώνουν για το αντίθετο,ας μην κουράσω με το να τα παραθέσω.Να πω μόνο για τον υφαντόκοσμο του Barker που πολύ τον χάρηκα,το αυτό και για το Legend of the seeker,το Games of Throne και τόσα άλλα.

 

O πόλεμος των Θεών λοιπόν.Τόσες σελίδες συστράτευσης -δήθεν-και τίποτα δεν γίνεται.

 

 

2)"Καλλιτέχνης γυναικών",

Ένα βιβλίο μικρό σχετικά αφού έχει μεγάλη γραμματοσειρά και 379 σελίδες(τρικ για να φαίνεται παραφουσκωμένο ; ).

Εγώ κοντεύω τις 100 και,από ότι βλέπω ως τώρα,μάλλον θα προσγειωθώ ανώμαλα από τη ζώνη της στρατόσφαιρας που με έβαλαν οι Ρέντμοντ,Μπάρκερ,Ρεβέρτε,Θαφόν,Σομόθα,Μανφρέντι.

Κι αυτό γιατί ο Μεντόθα θέλησε να βάλει και μπόλικο κωμικό στοιχείο στην κατσαρόλα του και όχι να το έχει ως μπαχαρικό όπως λαθεμένα νόμισα.

Έτσι...αυτό που βράζει με το μυθιστόρημα του στο κεφάλι μου είναι κάπως συγκεχυμένο,αλαμπικάριστο:

Ένας ψιλοσαλεμένος σαχλοκαραγκιοζάκος μπερδεμένος στη μέση του πουθενά.

Αυτός είναι ο πρωταγωνιστής.Αν προσθέσω κιόλας και το ότι η αφήγηση είναι πρώτου προσώπου (που αυτό για μένα σήμαινε πάντα προβλεψιμότητα,απυρόβλητο και στην καλύτερη κάποια ψήγματα αυτοσαρκασμού)γίνεται κατανοητό ότι βρίσκομαι ήδη στις μπαριέρες ως αναγνώστης,έχω περάσει στο προσωπικό ασφαλείας.

Αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά στη συνέχεια,αυτό θα κάνει στο εξής τη βρώμικη δουλειά (δηλαδή το προσωπικό ασφαλείας του εγκεφάλου μου θα διαβάσει το υπόλοιπο).

Πάντοτε ήμουνα κατά των προϊόντων τύπου general purpose (γενικής χρήσης).

Διότι,αγαπητέ Κε Μεντόθα,είτε κωμωδία θα κάνεις είτε αστυνομικό θα γράψεις είτε μυστήριο θα αποπνεύσεις.Λίγο από όλα κι όλα μαζί...τι να πω πέραν από το ότι "όποιος κυνηγάει πολλούς λαγούς δεν πιάνει κανέναν".Οι εξαιρέσεις υπάρχουν αλλά δεν αναιρούν τον κανόνα.

Κρατάω όμως μια μικρή επιφύλαξη να δω τι επιφυλλάσει η συνέχεια που μακάρι να με διαψεύσει.Ειδάλλως...θα το στολίσω κατά ριπάς!

update: Και η συνέχεια-όση άντεξα-ήταν στο ίδιο γνωστό ηλίθιο μοτίβο.

Αποτέλεσμα:Αγριο λάκτισμα προς τον σκουπιδοτενεκέ εκτός οικίας.

 

3)Το άρωμα του ονείρου

Αντίθετα με τους πολυάριθμους οπαδούς του Ρόμπινς εγώ δεν μπόρεσα να βρω κανένα (μα κανένα σας λεω)ενδιαφέρον στην Πρισίλα,μια σερβιτόρα επίδοξη αρωματοποιός και με λανθάνουσες λεσβιακές κατατομές.Δεν μπόρεσα να καταπιώ τους άνοστους λεφέβρ ούτε την παγερή μαντάμ Ντεβαλιέ (ή κάπως έτσι).Συνέπεια όλων αυτών ήταν να κουραστώ μέχρι χασμουρητού κατά την παράλληλη αφήγηση Σιάτλ-Νέα Ορλεάνη-Παρίσι,ένα άχρηστο οδοιπορικό χωρίς ουσία,χωρίς εξέλιξη...Έμεινε ο φουκαράς ο Αλομπάρ μόνος και έρημος να σώσει την παρτίδα αλλά ένας κούκος...τέλος το ότι οι πρωταγωνιστές ήταν όλοι λιγούρηδες για σεξ δεν νομίζω ότι πρόσθεσε κάτι στην υπόθεση,μάλλον την εκφύλισε ολότελα.(Αν ο Ρόμπινς βγάζει την σεξουαλική του στέρηση και στα άλλα του βιβλία,δεν θα πάρω ευχαριστώ) .

 

 

Τελικά αγαπητή Νienor μάλλον είσαι πολύ εύκολος άνθρωπος.Έτσι όπως το λες και η ίδια.

Επέτρεψέ μου να ψάξω για τους δύσκολους προκειμένου να τους κάνω οδηγούς σε μελλοντικές βιβλιοαγορές μου.

Λοιπόν; Ας είμαστε ευθείς και κατηγορηματικοί.

Σε ποιούς δεν άρεσαν τα παραπάνω βιβλία παιδιά;

Διότι ~20€ είναι πάνω από μισό μεροκάματο για τους περισσότερους(αν κι εφόσον υπάρχει μεροκάματο σήμερα)

Διότι ο χρόνος μας είναι πολύτιμος.

Διότι η ψυχική μας γαλήνη διαταράσσεται πολύ εύκολα,ας μην την τσακίσουμε και με τις μπουρδολογίες του κάθε επίδοξου αρπακτικού της τσέπης μας(πχ Ρόμπινς ,Μεντόθα,Γκάιμαν).

Edited July 14, 2011 by kostas1966

[BladeRunner]

Χμ, σε μερικούς αρέσουν τα παραπάνω βιβλία, σε άλλους όχι. Γούστα είναι αυτά. Καλό είναι να μην μειώνουμε κανέναν συγγραφέα από ένα μόνο βιβλίο... Εκεί που κάποιος βλέπει "μπουρδολογίες" και "επίδοξα αρπακτικά", κάποιος άλλος βλέπει ταλέντο και ποιότητα, π.χ. (δεν έχω διαβάσει κανένα από τα παραπάνω βιβλία και κανέναν από τους συγγραφείς γενικότερα). Τελικά, ο σκοπός του τόπικ ποιος είναι; Να παραθέτουμε βιβλία που δεν μας άρεσαν, ή να λέμε ποια είναι τα γούστα μας, όσον αφορά τα βιβλία;

[kostas1966]

Όπως αναφέρεται και στο tag του θέματος είναι "τα γούστα".

Ο μεμονωμένος καυτηριασμός ενός βιβλίου βρίσκει εφαρμογή σε άλλα τόπικς(δαπάνησα αρκετό χρόνο στο search για να αποφύγω να ανοίξω ένα θέμα που έχει ήδη ξανασυζητηθεί).

 

Εδώ γνωστοποιούμε το αναγνωστικό μας προφίλ.

 

Ευκαιρίας δοθείσης ας πάρουμε παράδειγμα εσένα Γιώργο (αφού σε ευχαριστήσω για τη συμμετοχή σου στο θέμα που άνοιξα).

Πολύ καλά κάνεις και βαθμολογείς τα βιβλία που διάβασες,σε παρακολουθώ καιρό,πολύ πριν γραφτώ μέλος εδώ.

Το εκτίμησα πολύ που τα αξιολογείς βαθμολογώντας τα σε σχέση με τις ξερές παραθέσεις άλλων που δεν μου λένε τίποτα.

Επίσης φίλοι μου που παρακολουθούν τον χώρο ως guests(χμ,ίσως νάναι ήδη μέλη πια) εξέφρασαν τον ενθουσιασμό τους για τον ίδιο λόγο.

Το Review & Rating θα το χαρούν εξίσου και οι μελλοντικοί αναγνώστες γι'αυτό είναι πάντα ευπρόσδεκτο και εκτιμητέο.Σε ευχαριστώ και πάλι επειδή είσαι από τους λίγους που το πράττεις.

 

Όμως για να καταλάβω το κριτήριό σου,το τι δηλαδή σε συναρπάζει να δώσεις υψηλή βαθμολογία,θάπρεπε να κάνω δειγματοληψία τουλάχιστον σε 3-4 βιβλία που διάβασες.

 

Αν θάθελες να μας διευκρινήσεις τι σε ευχαριστεί σε ένα βιβλίο-αφού το διαβάσεις-ούτως ώστε να το προτείνεις και σε άλλους,θα γλυτώναμε χρόνο και χρήμα.

 

Bladerunner έγραψε:

"σε μερικούς αρέσουν τα παραπάνω βιβλία, σε άλλους όχι. Γούστα είναι αυτά. Καλό είναι να μην μειώνουμε κανέναν συγγραφέα από ένα μόνο βιβλίο... Εκεί που κάποιος βλέπει "μπουρδολογίες" και "επίδοξα αρπακτικά", κάποιος άλλος βλέπει ταλέντο και ποιότητα..."

 

Μα φυσικά.Γούστα.

Ο σκοπός του θέματος είναι να ανακαλύψουμε τα γούστα που ταιριάζουν μεταξύ τους.

Δεν έχω πρόθεση να μειώσω συγγραφέα ή να προσβάλω τον αναγνώστη που αρέσκεται σε αυτόν.

Μόνο που θα την πω την αμαρτία μου:

Με τόσα βιβλία να περιμένουν στα ράφια του βιβλιοπωλείου να τα επιλέξω δεν θα ρισκάρω να ξαναπληρώσω δεύτερη φορά όποιον με απογοήτευσε.

Δεν ισχυρίζομαι πως έχω δίκιο.

Απλά δεν του εμπιστεύομαι κι άλλα μου χρήματα κι άλλο μου χρόνο.

Edited July 14, 2011 by kostas1966

[BladeRunner]

Γενικά δεν είμαι αυστηρός, αν και τα βιβλία που διαβάζω, τα επιλέγω ύστερα από ενδελεχή έρευνα στο ίντερνετ, βλέποντας κριτικές άλλων αναγνωστών, και φυσικά από προτάσεις συμφορουμιτών, που εμπιστεύομαι το γούστο τους. Γι'αυτό δύσκολα θα διαβάσω κάποιο βιβλίο που να είναι εντελώς πατάτα. Όχι ότι δεν μου έχει τύχει, αλλά σπάνια. Τι με ευχαριστεί σε ένα βιβλίο; Ανάλογα το είδος του βιβλίου(επιστημονική φαντασία, τρόμος, φάντασι, αστυνομικά, θρίλερ και λοιπά), θέλω το βιβλίο να έχει το μυστήριο του, τις ανατροπές στην πλοκή, να είναι έξυπνο, δηλαδή σοβαρή πλοκή και έξυπνοι και πειστικοί διάλογοι, να έχει τις συνωμοσίες του αν είναι ΕΦ ή θρίλερ, να έχει πειστικούς χαρακτήρες, να έχει ωραίες και κατατοπιστικές περιγραφές τοπίων και καταστάσεων, τέτοια πράγματα.

[Nienor]

Κώστα, μάλλον δε με κατάλαβες προηγουμένως. Δεν εννοούσα φυσικά ότι δε δικαιούσαι να αφήσεις στη μέση κάτι που δε σου άρεσε επειδή εμένα (ή σε δέκα άλλους) μας άρεσε Δηλαδή, οκ, αυτό θα ήταν και παρανοϊκό.

Αυτό που έλεγα είναι το εξής: Εμένα μου αρέσει ο Γκάιμαν, είμαι από τους φαν του, όπως επίσης και ο Ρόμπιν, έχω διαβάσει αρκετά βιβλία και των δύο τους και συνήθως δε λέω όχι σε κάτι δικό τους. Όμως ταυτόχρονα μου αρέσουν πάρα πολύ και ο Μάρτιν, και ο Μπάρκερ κι ένα κάρο άλλοι στους οποίους λογικά θα συμφωνούμε. Όμως, στα βιβλία τους βρίσκω πολλά κοινά χαρακτηριστικά και πολλές από τις λέξεις που χρησιμοποιείς για να τα περιγράψεις μπορώ να τις χρησιμοποιήσω τόσο για να περιγράψω ένα βιβλίο του Μπάρκερ, όσο και για να περιγράψω ένα βιβλίο του Γκάιμαν. Και για να σου δώσω ένα παράδειγμα: λες ότι θέλεις να έχουνε μυστήριο. Μπορείς να κάνεις μια πλήρη περιγραφή είτε του Ονείρου, είτε του Πολέμου των Θεών (ειδικά του 2ου) χωρίς να χρησιμοποιήσεις τη λέξη μυστήριο? Ε, εγώ δε μπορώ, δηλαδή ειδικά ο Πόλεμος βασίζεται ολόκληρο σε ένα και μοναδικό μυστήριο. Ενώ, σίγουρα, σε μια εξονυχιστική ανάλυση του Game of Thrones δε θα μιλούσα για μυστήριο (και πάλι "εγώ" με το δικό μου τρόπο για να περιγράψω κάτι).

 

Πώς λοιπόν θα ξεχώριζες αν κάτι που θα σου πρότεινα εγώ (κι ο οποιοσδήποτε "εγώ") θα ήταν αυτό που σου κάνει εσένα απόλυτα και δε θα το παρατούσες; Απλά θεωρώ πως αυτό δε γίνεται. Πάντα ρισκάρεις, όπως και με μια ταινία, και με ένα έργο και με ένα φαϊ. Τίποτα δε μπορεί να σου προσφέρει εγγυήσεις.

 

Και σαφέστατα, κουβέντα κάνουμε, δεν λέω σε καμία περίπτωση πως θεωρώ το θέμα κακό ή στραβό. Απλά πήγα να ξεκαθαρίσω το πως το βλέπω πριν να απαντήσω και δεν το είχα κάνει σωστά, οπότε επέστρεψα για να σου πω μόνο τι εννοούσα.

[kostas1966]

Χμμμ,σε ευχαριστώ που απάντησες και που συμμετέχεις παρόλο που ...ομολογώ ότι με μπέρδεψες.

 

Να υποθέσω ότι τον "πόλεμο των θεών" τον διάβασες στο πρωτότυπο και,άρα,μου φταίει η μετάφραση;

Ή να πω ότι σε μάγεψε το "ταξίδι προς την Ιθάκη" και αδιαφόρησες για την κενότητα του τέλους;

 

Στο συγκεκριμένο ο Γκάιμαν εμπλέκει συνεχώς νεα πρόσωπα εκφυλίζοντας κάποια ψεγάδια του σκελετού & τη συνοχής της ιστορίας που αρχικά υπήρξαν. Νέα πρόσωπα που δεν κάνουν σχεδόν τίποτε κι αναρωτιέμαι προς τι η παρουσία τους. Μισή χιλιάδα σελίδες χωρίς να λένε τίποτα ενώ τα πολυάριθμα & αυθαίρετα flashbacks μας αποπροσανατολίζουν μια για πάντα.Κόλλησα με το ανεκδιήγητο επαναλαμβανόμενο "Υπήρχε ένα κορίτσι και ο θείος της την πούλησε".Αυτό μου έμεινε από όλο το βιβλίο χωρίς καν να ξέρω τι εννοεί.Δεν είναι spoiler,είναι μια σαχλαμάρα ολκής.

 

Δεν μπόρεσα να το κατανοήσω αλλά το θέμα μου δεν είναι να λιθοβολήσω/ουμε βιβλία που δεν μας άρεσαν.

Είναι να βρούμε ομοειδή αναγνωστικά γούστα αλλά μάλλον είναι δυσκολότερο από όσο πίστευα.

 

Τα "matches" πάντως,εξακολουθώ να θεωρώ πως βλασταίνουν από τους ομοιοπαθείς σε κοινή απογοήτευση και όχι από την αποδοχή ενός συγγραφέα-αστεριού στην περίοδο που μεσουρανεί.

 

Ίσως δεν το διαχειρίστηκα και με το σωστότερο τρόπο το όλο ζήτημα,ίσως η ερώτηση θάπρεπε να είναι πιο ξερή και πιο κατατοπιστική,του τύπου:

 

Τι ζητάτε από ένα βιβλίο;

Και τι απεχθάνεστε;

Κάπου νιώθω όμως ότι περνώ σε ατραπούς ήδη περπατημένες.

Διότι,αν και νέος στην δυνατή παρέα σας,νιώθω πως το δεύτερο ερώτημα έχει απαντηθεί.

Θα συνεχίσω το διάβασμα και το ψάξιμο.Υπάρχει τόσο ενδιαφέρον εδώ μέσα και τόσο υλικό που -προσωρινά ή οριστικά,δεν ξέρω- αποποιήθηκα αρκετά ανάλογα e-βιβλιοστέκια.

 

Κάποιοι φίλοι από συζητήσεις σε άλλο χώρο μου απέδειξαν ότι

α)Έχω λάθος που δεν δίνω δεύτερες ευκαιρίες σε συγγραφείς και

β)Έχω μεγαλύτερο λάθος που ακολουθώ ως αγελαίος όλα τα δημιουργήματα όποιου με είχε ενθουσιάσει με κάποιο.Διότι είναι μαθηματικώς βέβαιον ότι θα πικραθώ οπωσδήποτε.

Και το β) το αιτιολόγησε ένας μάλιστα κάπως έτσι (πουναι οι σημειώσεις μου,μούμπλε,μούμπλε...voila!) :

"έχω γράψει και παλιότερα-η εμπορευματοποίηση και η φθορά του χρόνου φέρνουν τον μαρασμό σε ότι κινείται.Δεν θα πλατιάσω,είναι σαν τα κατάλοιπα της βιομηχανίας που στο τέλος της ζωής των εξαρτημάτων της πιο πολύ αυτά ρυπαίνουν παρά αποδίδουν.

Μιλώντας για βιβλία,βλέπεις πως το ίδιο έπαθε και ο King με τους πύργους του (που οι τελευταίοι έχουν ρωγμές,γκρεμίζονται),ο αγαπημένος μου Clive Barker που σταφιδιάζει μη βγάζοντας κάτι της προκοπής αντάξιο των πρώτων χρόνων της καριέρας του και το ίδιο θαρρώ και για άλλους.

Έχοντας κατά νου τα παραπάνω,σκέφτομαι να ξεκινώ την πνευματική μου βολτίτσα και αναζήτηση στο εξής με χρονολογική σειρά.

Αν μου αρέσει ο ...στόχος,θα προχωρήσω μέχρι τον κορεσμό.

Έτσι κι αλλιώς οι total βιβλιογραφίες-δισκογραφίες-φιλμογραφίες είναι μόνο για τους συλλέκτες.Ταπεινή μου άποψη.

Δεν ισχυρίζομαι ότι ένας συγγραφέας δεν θα έχει και πάλι καλές στιγμές μετά από ένα μέτριο έργο,όμως θα προτιμήσω τα πρώτα δημιουργήματά του για να πάρω δείγματα γραφής."

 

Μεγάλος μου δάσκαλος & αναμφισβήτητο αναγνωστικό μου ταίρι.

Κρίμα που δεν διαβάζει τόσο πολύ πια-έχει απορροφηθεί αλλού- κι έτσι αναγκάστηκα να ξαναβγώ στη γύρα για...εναρμονισμένους

 

 

ΥΓ. Για σκεφτείτε το λίγο.Ο πρώτος οργασμός.Το πρώτο άλμπουμ ενός συγκροτήματος.Το πρώτο βιβλίο ενός άγνωστου-μέχρι τότε-συγγραφέα.Συγκρίνετε πχ το "Καταραμένο παιχνίδι" του Μπάρκερ με το τελευταίο του το πως το λένε (εγώ τον "έχασα" κάπου στη βαβυλώνα)

Edited July 15, 2011 by kostas1966