13 Νύχτες Για Να Βιωθεί Η Ουσία Ενός Άστρου

[Oberon]

Μη με πάρετε με τις πέτρες (ντομάτες φρέσκιες, και γιαούρτια που δεν έχουν λήξει, επιτρέπονται) αλλά τόλμησα να γράψω ένα freeform ποίημα επιστημονικής φαντασίας. Ναι, υπάρχει κι αυτό το, άγνωστο, υποείδος και έχει τους φίλους του, τα βιβλία, τα περιοδικά, και τα βραβεία του. Μου ήρθε ένα τέτοιο περιοδικό τελευταία και μ'άρεσε πολύ ό,τι διάβασα.

 

 

 

13 Νύχτες Για Να Βιωθεί Η Ουσία Ενός Άστρου

 

 

1η Νύχτα

Γεννηθέν Φως. Μια σφαίρα υπερπυρακτωμένων

αερίων, μεταστοιχείωση πλάσματος και πεμπτουσίας

από υδρογόνο σε ήλιο. Φωτόνια σε έκσταση.

 

2η Νύχτα

Ελεύθερη ενέργεια, δοσμένη από το Σύμπαν

στον Εαυτό του. Πάρε την, και κράτησέ τη

σαν την αληθινή ανάμνηση μιας ζεστής μήτρας.

 

3η Νύχτα

Ένα σπίθισμα στην ίριδα του ματιού σου

μια καθάρια νύχτα. Είναι άραγε η αντανάκλαση

του αστρικού φωτός; Ή το ανάποδο;

 

4η Νύχτα

Ένας αστρονόμος, ένας μηχανικός, κι ένας

ποιητής. Είναι και οι τρεις απαραίτητοι για να μας

μεταφέρουν στην πραγματικότητα ενός άστρου.

 

5η Νύχτα

Οι παλιοί σοφοί έλεγαν πως τ’αστέρια γέννησαν

τους πλανήτες τους για το γνώθι σ'εαυτόν.

Παράδοξα, δεν ήταν αυτή η πρώτη αιτία.

 

6η Νύχτα

Δεν χρειάζεται να κοιτάς τα άστρα με μάτια ανοιχτά

για να τ'αγγίξεις. Σφάλισ'τα, ξάπλωσε στην αμμουδιά

μια νύχτα του μεσοκαλόκαιρου, και θα σ'αγγίξουν εκείνα.

 

7η Νύχτα

Είναι οι σκοτεινές κηλίδες στην επιφάνεια ενός άστρου

τα δακρυά του, όπως νιώθει ο μισός εγκέφαλός μας; Ή έντονη

μαγνητική δραστηριότητα, όπως σκέφτεται ο άλλος μισός;

 

8η Νύχτα

Τα άστρα γεννιούνται, ζουν, μεταμορφώνονται, και

γεννιούνται πάλι. Οι άνθρωποι γεννιούνται, ζουν, πεθαίνουν, και . . .

Γι’αυτό τα άστρα είναι πιο σοφά.

 

9η Νύχτα

Ας είσαι σκυφτός και μόνο θραύσματα ενός μπουκαλιού

πάνω στην άσφαλτο βλέπεις να σπιθίζουν στο φως μιας λάμπας.

Τα άστρα θα είναι ακόμα εκεί όταν κοιτάξεις τον ουρανό ξανά.

 

10η Νύχτα

Άπειρα είδη πλασμάτων ζουν στους κόσμους γύρω απο τα άστρα,

λέει η φαντασία μας. Αλλά δεν έχουμε δει ποτέ κανένα, επιμένει

ο νους μας. Και η φαντασία γελά.

 

11η Νύχτα

Των άστρων τη μυθική δύναμη και εξουσία ο φαντασιακός μας κόσμος

ξέρει. Αυτή είναι η αλήθεια, μα τι παράξενο! Νυφοστόλισε τη δύναμη

με τα πλουμίδια μιας επιστήμης-κελύφους, φαντασιακής, κι η αλήθεια

ψέμα γίνεται.

 

12η Νύχτα

Ερωτοτροπούμε με τ'αστέρια, στροβιλιζόμενοι σε τροχιά,

σαν νυχτοπεταλούδες γύρω από ένα κερί. Η βαρύτητα κι η φλόγα τους

θα μας σκοτώσουν. Αλλά ερωτοτροπούμε, πλησιάζοντας το άφατο.

 

13η Νύχτα

Δισεκατομμύρια άστρα αστραποβολούν στο γαλαξία μας. Το καθένα,

ιδιαίτερο - ξεχωριστό, όπως κάθε άνθρωπος. Κι οι τρόποι να βιώσεις

την ουσία ενός άστρου ατελείωτοι. 13 νύχτες μόνο δεν αρκούν, καρδιά μου.

 

Μπορεί όμως μία και μοναδική στιγμή ν'αρκέσει. Μια έκρηξη.

 

Γεννηθέν Φως.

Edited July 14, 2011 by Oberon

[Stanley]

Χμ, οκ, αυτό ποίημα δεν είναι, περισσότερο μια παράθεση όμορφων αποφθευγμάτων θα την χαρακτήριζα εγώ. Μου άρεσε πολύ η 8η νύχτα:

 

 

8η Νύχτα

Τα άστρα γεννιούνται, ζουν, μεταμορφώνονται, και

γεννιούνται πάλι. Οι άνθρωποι γεννιούνται, ζουν, πεθαίνουν, και . . .

Γι’αυτό τα άστρα είναι πιο σοφά.

και γενικά είχε μια όμορφη πνευματικότητα. Μου άρεσε σαν αποτέλεσμα.

[Oberon]

Eυχαριστώ για το σχόλιο Stanley. Πολύ σπάνια γράφω ποίηση οπότε δεν μου είναι οικείες οι όποιες τεχνικές, αλλά νόμιζα πως η freeform ποίηση μοιάζει κάπως με αποφθέγματα, μια που δεν ακολουθεί αναγκαστικά κάποιο μέτρο. Μπορείς να με διαφωτίσεις; Eίναι θέμα φόρμας ή γλώσσας το ότι μερικά ακούγονται σαν αποφθέγματα;

 

Χαίρομαι που σ'άρεσε το αποτέλεσμα. Μερικά που γράφω βασίζονται σε πραγματικές εμπειρίες δικές μου. Και ναι, εκφράζει σε μεγάλο βαθμό τη δική μου πνευματικότητα. Και πάλι σ'ευχαριστώ.

 

 

[Stanley]

Μάλλον λόγω φόρμας, επειδή κάθε στροφή μοιάζει αυτόνομη και δεν υπάρχει μια συνέχεια, μια ροή από την μία στην άλλη. Από εκεί και πέρα, το τι είναι ποίηση κανείς δεν μπορεί να το πει με σιγουριά (π.χ ο Λειβαδίτης, που τώρα διαβάζω, στην ουσία πεζά έγραφε) οπότε γράφω όπως σου βγαίνει και το πώς αυτό θα ονομαστεί, είναι κάτι δευτερεύον.

[Oberon]

Μάλλον λόγω φόρμας, επειδή κάθε στροφή μοιάζει αυτόνομη και δεν υπάρχει μια συνέχεια, μια ροή από την μία στην άλλη. Από εκεί και πέρα, το τι είναι ποίηση κανείς δεν μπορεί να το πει με σιγουριά (π.χ ο Λειβαδίτης, που τώρα διαβάζω, στην ουσία πεζά έγραφε) οπότε γράφω όπως σου βγαίνει και το πώς αυτό θα ονομαστεί, είναι κάτι δευτερεύον.

 

Aαα, το'πιασα!! (Και το κρατάω μη μου φύγει). Και πάλι thankies για τη βοήθεια. Αναρωτιέμαι μήπως ενστικτωδώς κατάλαβα πως κάτι δεν πήγαινε όπως ήθελα και γι'αυτό τελείωσα με την ίδια φράση όπως ξεκίνησα (Γεννηθέν Φως), ώστε να "δέσει" κάπως το σύνολο!

 

 

 

[Yuuko Ichihara]

Xέι, Όμπι. Τελικά γράφτηκα και στο S.F.F. όπως βλέπεις. Δεν ξέρω ακόμα που είναι οι άλλες ιστορίες σου, αλλά το πρώτο που βρήκα είναι αυτό το ποίημά σου. Λοιπόν, μου άρεσε πάρα πολύ, αλλά θα συμφωνήσω με τον Stanley πως δεν μοιάζει ακριβώς με ποίημα. Μου φαίνεται όχι σαν πεζό ακριβώς αλλά κάτι που συνδυάζει Ιαπωνικά haiku, αλλά όχι με τις 17 συλλαβές που έχουν τα haiku, με παράθεση φιλοσοφικών αποφθεγμάτων. Το σύνολο όμως είναι καταπληκτικό και ονειρικό και υπάρχει "ποιητικότητα" στις ιδέες και τις εικόνες. Το ότι τελειώνεις με τις ίδιες λέξεις όπως ξεκινάς κάνει το σύνολο να δένει ωραία.

[Oberon]

"Όμπι"; Όμπι;!:!:!:!"

 

Heheh. Καλώστην. Ευχαριστώ για το σχόλιο. Έχεις δίκιο για τα πέρι haiku. Δεν σκεφτόμουν να γράψω haiku βέβαια όταν έγραφα το "ποίημα" αλλά μόνο τρίστιχα.

 

 

[laas7]

Αγαπητε oberon εχουμε πολυ πολυ καιρο να τα πουμε και χαιρομαι πραγματικα που ξαναμπηκα και σε βρισκω καλα και στις επαλξεις!

Οντως αυτο το freeforme ειδος ποιηματων δεν το ξερω και θα ηθελα να μαθω περισσοτερα! Οπως το σκεφτηκα, το freeforme μου κανει freedom, ποιηματα ελευθερα απο ρημα η στιχους κτλ αλλα τελικα η ποιηση ειναι ουτως η αλλως ελευθερη, εξου και η εκφραση ποιητικη αδεια. Οπως ομως και να εχει ειναι πολυ ενδιαφερον!

Ουτε και χαικου μου θυμιζει. Δεν θα το χαρακτηριζα καθαρα πνευματικο, εχει νομιζω επιστημονικα αποφθευγματα σκεψης, αν θα μπορουσα να τα χαρακτηρισω ετσι. Και μιαν αισθηση μεστωμενης ηρεμης σοφιας που σε κανει τον αναγνωστη να το βρισκει πνευματικο. Ο τιτλος ειναι εξαιρετικος και δεν ξερω γιατι μου θυμιζει το stardust.

Αυτο που θα ηθελα εγω σαν παρουσιαση θα ηταν να μην ειναι ετσι τοποθετημενες οι φρασεις. Να μην θυμιζουν κλασικους στιχους και ετσι να σου προσδιοριζουν αμεσως το freeforme π.χ. Γεννηθεν Φως!

Μια σφαιρα υπερπυρακτωμενων αεριων, μεταστοιχιωση πλασματος και πεμπτουσιας απο υδρογονο σε ηλιο

Φωτονια σε εκσταση!

( θα μου αρεσαν θαυμαστικα για να τονιζονται οι στιγμες. Φαντασου να μπορουσαμε να δουμε την γεννηση ενος αστρου θα μεναμε εκθαυμβοι πως να μην θαυμασουμε!)

Στην 5 νυχτα εμεινα με την απορια ποια ειναι η πρωτη αιτια δημιουργιας των πλανητων απο τα αστρα. Θα ηθελα να το αναφερεις παρακατω.

Η 6 νυχτα ειναι υπεροχη, σε ταξιδευει σε εκεινη την αναμνηση που ολοι εχουν, τον εναστρο ουρανο.

Η 7 με εξιταρει γιατι εκφραζει την δυαδικοτητα του ανθρωπινου εγκεφαλου, ο μισος εγκεφαλος λογικη και ο αλλος μισος συναισθημα ονειρο.

Η 8 με στενοχωρησε. Δεν πιστευω πως οι ανθρωποι πεθαινουν και χανονται, αλλα πως ξαναγεννιονται, οπως και τα αστρα. Για εμενα ειμαστε παιδια των αστεριων.

Η 9 και παλι μου αρεσε. Αισιοδοξη ματια.

Η 10 επισης ειναι ομορφη.

Δεν ξερω πως πρεπει να το χαρακτηρισω ως ποιημα.

Δεν εχω συνηθισει αυτον τον τυπο, μου φαινεται παραξενο αλλιωτικο.

[Oberon]

Το ίδιο και γω Laas7 (Θα προτιμούσα να σε αποκαλέσω με το μικρό σου όνομα, σαν παλιά φίλη, αλλά δεν ξέρω αν θέλεις να ειπωθεί δημόσια). Πάντως με πέτυχες λίγο μετά που επέστρεψα και γω στο σουφουφου ύστερα από ένα αρκετά μακρόχρονο . . . διάλειμμα.

 

Σ'ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο!! Για να σου απαντήσω σε κάποια ερωτήματα τώρα:

 

Μια που πρόκειται για διάφορους "τρόπους" να βιώσει κανείς αυτό που εννοώ σαν ουσία ενός άστρου, άλλοι θυμίζουν περισσότερο επιστημονικές ιδέες, άλλοι πιο πνευματικές. Oυσιαστικά είναι η δική μου πνευματικότητα (όχι θρησκεία όμως) που βασίζεται τόσο στην επιστήμη (ειδικά στην αστρονομία) όσο και στο . . . "όνειρο".

 

Το νόημα της 5ης Νύχτας είναι απλά . . . "κρυφό". "Μυστήριο". Όχι γιατί θέλω να κάνω τον μυστικοπαθή αλλά γιατί είναι όντως κάτι κρυφό και μυστήριο.

 

Η 8η Νύχτα δεν είναι κάτι στενάχωρο. Οι τελίτσες μετά το "και . . ." μαρτυρούν μια συνέχεια που όμως δεν την γνωρίζουμε αποδεδειγμένα. Αντίθετα, με σημαντικό ανθρωπομορφισμό βέβαια, τα άστρα ξέρουν πως είναι μέρος ενός αέναου κύκλου μέσα σε μεγαλύτερους κύκλους και πως ποτέ τίποτα δεν "πεθαίνει" πραγματικά. Το μήνυμα είναι ελπιδοφόρο μάλλον: Πως ακόμα εξελισσόμαστε, όχι πως ο θάνατος είναι και το τέλος μας.

 

Για τα τεχνικά ζητήματα στην Ποίηση ούτε και γω ξέρω πολλά. Διάβασα πάντως κάμποσα ποιήματα ε.φ. και φάντασυ, όπως και άρθρα εδώ: http://sfpoetry.com/ στην ιστοσελίδα της Science Fiction Poetry Association.

Edited July 17, 2011 by Oberon

[odesseo]

Καλωσόρισες, Oberon, και μάλιστα με ποίημα! Γιατί είναι 100% ποίημα αυτό που έγραψες (καλό ή κακό, αυτό είναι άλλη ιστορία) - και μόνο η προκατάληψη μπορεί να δικαιολογήσει οποιαδήποτε αντίρρηση.

Μια αναγνωστική πρόταση: Διαβάστε το ποίημα συνολικά (χωρίς επιμέρους ανάλυση των νυχτών) και κυκλικά (επιστρέφοντας στην 1η νύχτα μετά τη 13η).

[Oberon]

Σ'ευχαριστώ για το σχόλιο και το καλωσόρισμα, odesseo! Nαι, η κυκλικότητα είναι και μια βασική ιδέα στο πόνημά μου.

[laas7]

Nαι αμε να με φωναζεις με το ονομα μου!

Και εσυ και ολοι.

Τι χαζο κολημα εφαγα εκεινη την στιγμη που συμπληρωνα τα στοιχεια δεν ξερω

[Cassandra Gotha]

Oberon, μου άρεσε πάρα πολύ αυτό που έγραψες! (Γενικά διαβάζω πολύ-πολύ σπάνια ποίηση, αλλά τον τελευταίο μήνα την έχω ανάγκη φαίνεται, γιατί διαβάζω κάθε μέρα. Και μάλιστα τέτοια, σαν αυτή εδώ, όχι βίαιη, όχι σκοτεινή, αλλά διάφανη. Διάφανη, ναι, αυτή είναι η λέξη).

Η ποίησή σου αυτή είναι εξαιρετική. Έχω μόνο μια πρόταση να σου κάνω: πιστεύω πως οι τίτλοι, "1η νύχτα, 2η νύχτα" κλπ., δεν χρειάζονται. Εγώ μετά τη δεύτερη δεν τους διάβαζα. Αφού μας το λες στον τίτλο του ποιήματος ότι είναι 13 νύχτες, στα τρίστιχα μου φάνηκε άσχημο να επαναλαμβάνεται.

[Oberon]

Πολύ χαίρομαι που σ'άρεσε! Και έχεις απόλυτο δίκιο. Εκ των υστέρων, και μένα μου φαίνεται άχρηστη η αρίθμηση.

 

H λέξη "διάφανη" μου άρεσε πολύ. Έχει ωραίο και βαθύ συμβολισμό.

Edited August 31, 2012 by Oberon