Εξομολογήσεις ενός Έλληνα βιβλιοφάγου

[wordsmith]

Αυτό το περιοδικό έχει μια στήλη που νομίζω ότι θα σας ενδιαφέρει και εδώ θα ανεβάζω (ως άλλος Χατζηγιώργης) τα άρθρα που θεωρώ ενδιαφέροντα. Το πρώτο που ανέβασα ήταν αυτό και, εφόσον είχε επιτυχία, συνεχίζω.

 

Για αρχή διαβάστε το παρακάτω (η τελευταία παράγραφος πολλή πλάκα!) και σχολιάστε. Εσείς πόσο εύκολα δανείζετε βιβλία; Και πόσο συχνά τα επιστρέφετε όταν τα δανείζεστε από άλλους;

 

 

Ο δαίμων του δανεισμού

Σε ορισμένους κύκλους, στους οποίους τυχαίνει καμιά φορά και εγώ να παρίσταμαι και εκ του σύνεγγυς να τους παρατηρώ, θεωρείται δεδομένη και αυταπόδεικτη η διάκριση των ανθρώπων σε δύο μεγάλες κατηγορίες, με μοναδικό και αδιαμφισβήτητης βαρύτητας κριτήριο κατάταξης τη στάση τους απέναντι στο οποιοδήποτε αίτημα για δανεισμό ενός βιβλίου. Για αυτούς υπάρχουν αυτοί που δανείζουν βιβλία και όσοι δεν δανείζουν βιβλία. Κι έτσι τα πράγματα είναι απλά.

 

 

 

«Μόνο οι ανόητοι δανείζουν βιβλία», παρατήρησε σεσημασμένος βιβλιόφιλος της παλιάς σχολής σε μία από τις συνήθεις αφελείς απορίες που, μπροστά σε μια μεγάλη βιβλιοθήκη, δημιουργούνται σε ορισμένα μυαλά («τα έχετε διαβάσει όλα αυτά τα βιβλία;» ή «δανείζετε ποτέ βιβλία;»). Για να συμπληρώσει, αμέσως μετά, «Όλα αυτά τα βιβλία ανήκαν κάποτε σε ανόητους». Όπως στ’ αλήθεια συμβαίνει δηλαδή· γιατί, μεταξύ πολλών άλλων ιδιοτήτων που έχουν τα βιβλία (διευρύνουν το πνεύμα, βλάπτουν την όραση, καταστρέφουν καριέρες και υπολήψεις, γκρεμίζουν καθεστώτα και ράφια βιβλιοθηκών, υποδαυλίζουν έρωτες και απορροφούν την υγρασία της ατμόσφαιρας), είναι και τούτη εδώ η χαρακτηριστική: από τη στιγμή που θα γίνουν αντικείμενα δανεισμού και θα βρεθούν σε ξένα χέρια, εγκλιματίζονται ταχύτατα στον περίγυρο, συμμορφώνονται σχεδόν απόλυτα προς τα έθιμα και τη στάση ζωής του νέου περιβάλλοντος χώρου και επίμονα αποφεύγουν την επιστροφή στα πάτρια ράφια – θαρρείς και αισθάνθηκαν τον δανεισμό σαν εσχάτη προδοσία και ο θιγμένος τους εγωισμός δεν επιτρέπει τη συγχώρεση.

 

 

 

Είναι, στα αλήθεια, εκπληκτικός ο τρόπος με τον οποίο το δανεισμένο βιβλίο, που στην αρχή μένει μοναχικό επάνω στο κομοδίνο ή παράμερα στο γραφείο, μακριά από τους υπόλοιπους τόμους της βιβλιοθήκης, τρυπώνει, σιγά-σιγά, ανάμεσα σε αυτούς και σε λίγο δεν ξεχωρίζει πια ως ξένο σώμα ούτε καν σε αυτά τα μάτια του ευεργετηθέντος νέου κατόχου του. Και είναι, παρομοίως, εκπληκτική η λανθάνουσα δύναμη που αποδεσμεύεται από τις σελίδες και το εξώφυλλο οποιουδήποτε βιβλίου τη στιγμή που, υφιστάμενο δανεισμό, αλλάζει χέρια· δύναμη η οποία μεταμορφώνει ακόμη και έμπιστους φίλους και αναγνώστες υπεράνω κάθε υποψίας σε καταχραστές ξένης περιουσίας.

 

 

 

Στην αρχή κρατάμε το δανεισμένο βιβλίο σε κοινή θέα (ακουμπισμένο πλάι στην αγαπημένη μας πολυθρόνα, όπου συνήθως διαβάζουμε, ή, ίσως, στο τραπέζι της κουζίνας μαζί με τα ένθετα των κυριακάτικων εφημερίδων που προορίζονται για άμεση ανάγνωση), πολύ γρήγορα άλλα ένθετα και άλλα βιβλία θα προστεθούν στην ίδια στοίβα η οποία αναπόφευκτα θα μεταφερθεί, κάποια στιγμή, αυτούσια στο γραφείο ή σε κάποιο χαμηλό ντουλάπι ή θα τοποθετηθεί στα ράφια της βιβλιοθήκης – το δανεισμένο βιβλίο θα έχει ήδη συγχωνευτεί, τόσο στη συνείδησή μας όσο και στην πράξη, με τα υπόλοιπα και όταν, ύστερα από καιρό, θα το πιάσουμε πάλι στα χέρια μας, κανένα σημάδι πάνω του δεν θα μαρτυρά την προέλευσή του· απορημένοι και ενοχλημένοι για τη λανθασμένη τοποθέτησή του (ένα μυθιστόρημα του Καλβίνο ανάμεσα στη βιογραφία της Αχμάτοβα και στα ποιήματα του Μαγιακόφσκι!), θα το τακτοποιήσουμε πια στην οριστική του θέση, κάνοντας, ίσως, τη σκέψη ότι μπορεί το βιβλίο αυτό να ενδιέφερε τον φίλο μας εκείνον που, τώρα το συνειδητοποιούμε, έχει μήνες να μας τηλεφωνήσει – τι τον έχει πειράξει άραγε;

 

 

 

Έχοντας ο έμπειρος βιβλιόφιλος ιδίαν πικρή πείρα του γεγονότος, και από τη δεινή θέση του δανειστή αλλά, κατά πάσα πιθανότητα, και από αυτήν του δανεισθέντος, αποφεύγει συστηματικά να βρεθεί αντιμέτωπος με οποιοδήποτε αίτημα για δανεισμό βιβλίου από την προσωπική του βιβλιοθήκη, αποθαρρύνοντας επιδέξια, με «τυχαίες» πυκνές νύξεις κατά τη συζήτηση, κάθε επίδοξο σφετεριστή. Φέρνοντας, φερ’ ειπείν, την κουβέντα σε κοινό φίλο, που έχει καιρό να δώσει σημεία ζωής, μπορεί τάχα να υποθέσει ότι έχει εξαφανιστεί από φόβο ή ντροπή, επειδή άργησε να του επιστρέψει ένα δανεισμένο βιβλίο ή μπορεί, με την ίδια αφορμή, να διατυπώσει, χαμογελώντας διφορούμενα, απειλές για τη σωματική του ακεραιότητα, σε περίπτωση που καθυστερήσει λίγο ακόμη να επιστρέψει με το εν λόγω βιβλίο ανά χείρας (τακτική αρκούντως αποτελεσματική, στις περισσότερες περιπτώσεις). Άλλοι βιβλιόφιλοι, τρομοκρατημένοι και μόνο από την προοπτική ενός ανάλογου αιτήματος και γι’ αυτό υπέρμετρα προνοητικοί, κρύβουν επιμελώς τη βιβλιοθήκη τους από τα μάτια των επισκεπτών τους ή ακόμη αποσιωπούν παντελώς την ενασχόλησή τους με την τέχνη της συλλογής και της ανάγνωσης βιβλίων υποδυόμενοι διάφορους άλλους ρόλους, τους μανιώδεις συλλέκτες χαρτοσήμων, για παράδειγμα, τους ποδοσφαιρόφιλους ή τους πιστούς της σαϊεντολογίας.

 

 

 

Αλίμονο, όμως, για τους περισσότερους, αργά ή γρήγορα, έρχεται η δύσκολη στιγμή που θα βρεθούν αντιμέτωποι με το αδυσώπητο ερώτημα και τότε θα πρέπει πια να πουν το μεγάλο ναι ή το μεγάλο όχι. Και το χειρότερο είναι ότι, συνήθως, καταλαμβάνονται εξαπίνης, κυρίως επειδή ο νους τους αρνείται να παραδεχτεί την πιθανότητα ενός τέτοιου εξωφρενικού αιτήματος: «μήπως έχεις να μου δανείσεις κανένα βιβλίο για να πάρω μαζί μου στις διακοπές;», ή «εσύ που διαβάζεις, μπορείς μήπως να μου δανείσεις ένα βιβλίο, για να το δώσω στον ανιψιό μου μπας και ξεστραβωθεί λιγάκι και αυτός;», ή ακόμη «διάβασες τελευταία κανένα καλό καινούριο μυθιστόρημα, για να μου το δανείσεις και μένα;» (γιατί, υπονοείται, έχω εξαντλήσει όλον τον Προυστ, τον Χεμινγούεϊ, τον Τόμας Μπέρνχαρντ και τον Κάφκα και χρειάζομαι κάτι άλλο).

 

 

 

Αδυνατώντας ο απροετοίμαστος βιβλιόφιλος να αντιδράσει ψύχραιμα και συγκροτημένα, αρνείται ευθέως και κατηγορηματικά να δανείσει οποιοδήποτε έντυπο της συλλογής του, προτιμώντας τη διάλυση μιας γνωριμίας ή και φιλίας από τη διάσπαση της συνοχής της βιβλιοθήκης του. Άλλοτε, πάλι, επινοεί δικαιολογίες της στιγμής, που σπανίως, όμως, πείθουν τον επίμονο συνομιλητή του: «είμαι στη μέση της ετήσιας καταμέτρησης των βιβλίων μου και δεν μπορώ να απομακρύνω κανένα από τη θέση του τους προσεχείς πέντε μήνες» ή «όλοι οι τόμοι της βιβλιοθήκης μου έχουν προσβληθεί από βιβλιοφάγα έντομα (Liposcelidae και Dermestidae) και άλλους ποικίλους μύκητες (Aspergillus και Trichoderma), οπότε, για το δικό σου καλό, θα ήταν συνετό να κρατηθείς μακριά τους».

 

 

 

Καμιά φορά, λοιπόν, πρόκειται, απλώς, για ανθρώπινη αδυναμία αντίδρασης ή για ανεπίτρεπτη απρονοησία, άλλοτε πάλι κάποια παροδική κρίση αφροσύνης είναι η αιτία ή μια συγγνωστή διαφωτιστική διάθεση, ακόμη και κάποιου είδους παιδική περιέργεια ή προδιάθεση για σκανδαλιά μπορεί να οδηγήσει ανθρώπους καθ’ όλα συνετούς στην εκχώρηση κάποιου τόμου από τη βιβλιοθήκη τους: «πώς θα αντιδράσει, άραγε, η Μαίρη αν της δανείσω να διαβάσει τη Φαινομενολογία του πνεύματος, την Αρπαγή της κούτας ή το Γυμνό γεύμα;». Όπως κι αν έχει, πάντως, δεν είναι καθόλου απίθανο να βρεθεί κάποτε ένα από τα πολύτιμα βιβλία της συλλογής μας (οποιοδήποτε βιβλίο μας, σαν να λέμε) σε ξένα χέρια.

 

 

 

Το βιβλίο ακριβώς, στο οποίο, ακόμη κι αν έχουμε χρόνια να το κατεβάσουμε από το ράφι, πολύ σύντομα (αμέσως, στην πραγματικότητα) θα χρειαστεί να ανατρέξουμε ή από το οποίο θα θελήσουμε απεγνωσμένα, κάποια νύχτα (την ίδια εκείνη νύχτα), να διαβάσουμε μια φράση ή μια σελίδα. Όσο για τη βιβλιοθήκη μας, ποτέ ξανά δεν θα είναι η ίδια, μέχρι τουλάχιστον να επιστρέψει ο άσωτος τόμος στη θέση του. Η κενή θέση στο ράφι θα τραβάει τη ματιά και τον νου σαν τη μικρή φλούδα της ντομάτας που έχει κολλήσει στα αστραφτερά δόντια της εκθαμβωτικής κοκκινομάλλας που μας μιλάει και από την οποία δεν μπορούμε να ξεκολλήσουμε το βλέμμα μας, η αρμονία των βιβλίων μας θα έχει κλονιστεί ανεπανόρθωτα, η ισορροπία και η ειρήνη θα είναι παρελθόν, το χάος θα επεκταθεί παντού, τα βιβλία του Καβάφη θα μετακινηθούν δίπλα σε αυτά του Παλαμά και του Χέγκελ δίπλα στου Σοπενχάουερ.

 

 

 

Κι όμως τα χειρότερα δεν έχουν ακόμη φτάσει. Η στιγμή της επιστροφής ενός δανεισμένου βιβλίου είναι για τον αφοσιωμένο βιβλιόφιλο εξίσου δύσκολη όσο και αυτή του αποχωρισμού. Έχοντας, σε σχήμα βιβλίου μικρό ή μεγάλο, προσφέρει αγάπη, ποίηση και ομορφιά μέσα σε ζοφερούς καιρούς, έχοντας χαρίσει ένα, μικρό έστω, βάλσαμο για τις αδικίες της ζωής, έχοντας υποδείξει την οδό για την ευτυχία, περιμένουμε να δούμε μια εκδήλωση αναγνώρισης και ευγνωμοσύνης ή, ίσως, ένα σημάδι ότι η μεταμόρφωση πραγματοποιήθηκε. Και αντί γι’ αυτό ακούμε συνήθως: «Δεν πρόλαβα δυστυχώς να το διαβάσω ολόκληρο, γιατί είχα πολλά τρεχάματα τους τελευταίους οχτώ μήνες» ή, ακόμη χειρότερα, «Ήταν πολύ βαρύ για μένα – προτιμώ κάτι που να με χαλαρώνει το βράδυ στο κρεβάτι» ή κι αυτό «Καλό ήταν το βιβλίο που μου δάνεισες, δεν λέω· τώρα, όμως, ξεκίνησα ένα άλλο που είναι στ’ αλήθεια εκπληκτικό, Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι!».

 

 

 

Ο Φίλιπ Ροθ το έχει πει με λιγότερα λόγια: «Ξέρεις γιατί παντρεύτηκα την Κάρολ;», διαβάζουμε στη σελίδα 378 του μυθιστορήματός του “Ζούκερμαν Δεσμώτης”. «Όχι», αποκρίθηκε ο Ζούκερμαν, στον οποίο η Κάρολ πάντα φαινόταν όμορφη, αλλά βαρετή, «δεν ξέρω». «Δεν ήτανε επειδή έβαλε τα κλάματα. Δεν ήτανε επειδή τα φτιάξαμε και της χάρισα την καρφίτσα μου και μετά αρραβωνιαστήκαμε και της χάρισα το δαχτυλίδι. Δεν ήταν καν επειδή αυτό περιμένανε να κάνουμε οι γονείς ολονών… Της δάνεισα ένα βιβλίο. Της δάνεισα ένα βιβλίο κι ήξερα πως αν δεν την παντρευόμουν δεν θα το έβλεπα ποτέ ξανά.»

 

 

 

[Drake Ramore]

Έχω δανείσει 5 βιβλία σε όλη την ζωή μου.

Η τύχη τους αγνοείται, μαζί με την τύχη των νέων τους (πλέον) κατόχων, που δεν έχω νέα τους εδώ και χρόνια...

 

Δεν πρόκειται να ξαναδανείσω βιβλίο ποτέ και σε κανέναν.-

 

Υ.Γ Και ήταν και σημαντικά βιβλία που να πάρει!

[Count Baltar]

Αυτό το κειμενάκι όσο πλησιάζει προς το τέλος τόσο καλύτερο γίνεται... Ειδικά το σχόλιο για το τι συμβαίνει ότι σου επιστρέφουν τα βιβλία...

[Amandel]

Πολύ ωραίο αρθράκι, μπράβο για την επιλογή κερία Wordsmith.

 

Σε γενικές γραμμές και γω είμαι υπερβολικά περίεργη με τα βιβλία μου και πολύ δύσκολα δανείζω, γιατί όσα βιβλία έχω δανείσει (τα οποία πρέπει να είναι 3 ή 4 το πολύ), δεν τα έχω ξαναδεί ποτέ. Μάλιστα ένα, το ψάχνω από το γυμνάσιο, μπας και το ξαναβρω και δεν έχει ξαναεκδοθεί και ήταν από τα αγαπημένα μου, οπότε το σπάσιμο είναι διπλό.

Στους κοντινούς ανθρώπους που θέλω σωποδήποτε να δανείσω βιβλία, προτιμώ να τους τα πάρω δώρο! (νόμιζα ότι δεν υπήρχε άλλος με τέτοια λόξα μέχρι που ανακάλυψα ότι κι άλλοι φίλοι μου το κάνουνε οπότε - χά!!)

Επίσης όταν δανείζομαι ένα βιβλίο γενικά το επιστρέφω αμέσως ή υπενθυμίζω συνέχεια σε αυτόν που το πήρα ότι το έχω και ότι κάποια στιγμή πρέπει να του το δώσω.

Αλλά σε γενικές γραμμές προτιμώ να έχω ένα δικό μου βιβλίο από ό,τι διαβάσω, είτε ηλεκτρονικά είτε χαρντκόπυ.

[TheSea IsBurned]

Ούτε εμένα μου αρέσει να δανείζω επειδή ναι μεν μου τα επιστρέφουν αλλά τις περισσότερες φορές τα επιστρέφουν σε άσχημη κατάσταση και εγώ τα αγαπάω τα βιβλιαράκια μου... Οπότε πλέον δανείζω μόνο στα αδερφιά μου κι αυτό επειδή δε γίνεται αλλιώς! Πάντως μου αρέσει πολύ να χαρίζω βιβλία, είτε από τα δικά μου που δε μου άρεσαν ιδιαίτερα, είτε να αγοράζω ως δώρα αγαπημένα βιβλία σε αγαπημένα πρόσωπα

 

Αυτό του Φίλιπ Ροθ με αγχώνει λίγο... Δάνεισα σε κάποιον ένα βιβλίο στο δημοτικό και δε μου το έφερε πίσω... Πρέπει να τον παντρευτώ;;

 

 

[gregacm]

Εγω,παλι,δανειζω μονο σε 2-3 φιλους(κολλητους) και ετσι δεν εχω προβλημα επιστροφης.Δεν εχει τυχει να μου ζητησει κανεις αλλος βιβλιο μου για να διαβασει,οποτε δεν ξερω πως θα αντιδρασω τοτε!

 

Αλλα ο ενας εκ των κολλητων,εκανε το λαθος-στο παρελθον-να δανειζει απο δω κι απο κει βιβλια,τα οποια ή δεν επαιρνε ποτε πισω ή-στην καλυτερη-τα επαιρνε με καθυστερηση 2-3 χρονων και μετα απο πιεσεις.Σε καποια φαση,ειχε φτιαξει ενα προγραμματακι στο excel,στο οποιο καταχωρουσε τι δανειζε,σε ποιον το δανειζε και ποτε εγινε η "συναλλαγη"!Καθε εβδομαδα εμπαινε να ενημερωσει τη λιστα του και οταν καποιος αργουσε να επιστρεψει αυτο που ειχε δανειστει(γυρω στον εναν μηνα ηταν το περιθωριο),του κοκκινιζε το ονομα,βαζοντας τον αυτοματα στην black list!

[Tiessa]

Κι όμως τα χειρότερα δεν έχουν ακόμη φτάσει. Η στιγμή της επιστροφής ενός δανεισμένου βιβλίου είναι για τον αφοσιωμένο βιβλιόφιλο εξίσου δύσκολη όσο και αυτή του αποχωρισμού. Έχοντας, σε σχήμα βιβλίου μικρό ή μεγάλο, προσφέρει αγάπη, ποίηση και ομορφιά μέσα σε ζοφερούς καιρούς, έχοντας χαρίσει ένα, μικρό έστω, βάλσαμο για τις αδικίες της ζωής, έχοντας υποδείξει την οδό για την ευτυχία, περιμένουμε να δούμε μια εκδήλωση αναγνώρισης και ευγνωμοσύνης ή, ίσως, ένα σημάδι ότι η μεταμόρφωση πραγματοποιήθηκε. Και αντί γι’ αυτό ακούμε συνήθως: «Δεν πρόλαβα δυστυχώς να το διαβάσω ολόκληρο, γιατί είχα πολλά τρεχάματα τους τελευταίους οχτώ μήνες» ή, ακόμη χειρότερα, «Ήταν πολύ βαρύ για μένα – προτιμώ κάτι που να με χαλαρώνει το βράδυ στο κρεβάτι» ή κι αυτό «Καλό ήταν το βιβλίο που μου δάνεισες, δεν λέω· τώρα, όμως, ξεκίνησα ένα άλλο που είναι στ’ αλήθεια εκπληκτικό, Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι!».

 

 

 

 

Λοιπόν, ναι, αυτό κι εμένα με πειράζει.

 

Κατά τα άλλα, είμαι μάλλον εξαιρετικά βολική. Δεν με ενοχλεί να δανείζω, δε με ενοχλεί να χαρίζω, δε με ενοχλεί να μου χαλάνε τα βιβλία.

Παλιά που διάβαζα πολλές φορές ένα βιβλίο, είχε νόημα να το θέλω για να το ξαναδιαβάσω. Τώρα, μπορώ άνετα να αποχωριστώ σχεδόν οποιοδήποτε.

Τα μόνα βιβλία που δεν θα ήθελα να μου χάσει κάποιος είναι αυτά από τα οποία έχω αφιέρωση, είτε από τους συγγραφείς ειτε πολύ προσωπική από κάποιον που μου το έχει κάνει δώρο.

 

 

 

Εννοείται ότι μιλάω για τις λίγες εκατοντάδες βιβλία που είναι δικά μου.

Εκείνα που είναι στη γιάφκα και ανήκουν στον σύζυγο, καλύτερα να μη διανοηθεί κανείς να του τα ζητήσει.

 

 

[BladeRunner]

Δεν δανείζω βιβλία...

[Cassandra Gotha]

Μετά από λίγα περιστατικά πλέον κι εγώ δεν θέλω να δανείζω βιβλία. Όμως πάντα λέω στον εαυτό μου ότι η φιλία είναι παραπάνω από τα βιβλία, γι' αυτό συνεχίζω να δανείζω σε πολύ κοντινούς φίλους. Και πάλι, με βαριά καρδιά όμως (εκτός και αν ξέρω πόσο Κύριος/Κυρία είναι ο δανειζόμενος.

 

Κάτι εξαιρετικά αγαπημένο, έχω την τάση να κρύβω ότι υπάρχει (δεν βάζω emoticon, δεν είναι για γέλια). Δυστυχώς όλη αυτή η ανασφάλεια πηγάζει από τη συμπεριφορά των άλλων. Αν έδειχναν την πρέπουσα κατανόηση σε κάποιον που αγαπάει το βιβλίο γενικά, και που είναι φανερό ότι θέλει να έχει τα δικά του, τότε θα αφηνόμουν με εμπιστοσύνη και θα δάνειζα άνετα. Αφελής όμως, όταν ξεκίνησα να δίνω, την πάτησα κάτι φορές και τώρα δεν την ξαναπατάω.

 

Όταν, μία στα δέκα χρόνια, δανειστώ εγώ ένα βιβλίο, φροντίζω να το διαβάσω όσο πιο γρήγορα μπορώ. Όταν το επιστρέφω φεύγει ένα μεγάλο βάρος από πάνω μου.

[Nienor]

Εγώ πάλι δανείζω και το υποστηρίζω κι όλας. Τα βιβλία πρέπει να κυκλοφορούν, αλλιώς νομίζουν πως δεν τα νοιάζεσαι

 

Τώρα για την επιστροφή, ε, εντάξει καμιά φορά επιστρέφουν σπίτι τους, τις περισσότερες όχι, δεν έχει και πάρα πολύ σημασία. Κι επειδή είμαι αυτό το χυμαριό με τα δικά μου και ξέρω πως δε θα υπολογίσω το χρόνο που έχω κάτι στα χέρια μου (παρόλο που δε θα ξεχάσω ποτέ από που το τσίμπησα) δεν πολυ-δανείζομαι βιβλία, εκτός ελαχίστων περιπτώσεων. Εντάξει, εκτός από την κολλητή μου όπου εκεί δεν υπάρχει ακριβώς "δικό μου και δικό σου", τα βιβλία είναι κοινά και παραμένουν σε όποιο σπίτι διαβαστούν τελευταία ή όπου υπάρχει χώρος για να ακουμπάνε

[BlackCatGirl]

Εγω εχω δανεισει αρκετα βιβλια..τα περισσοτερα σε συγγενεις, που εχω το θαρρος να λεω καθε φορα που τους βλεπω..."τι θα γινει με τα βιβλια που σου δανεισα, θα τα ξαναδουμε???"

2 που εχω δανεισει σε μια φιλη πριν πολυυυυ καιρο, το εχω παρει αποφαση οτι δε θα τα ξαναδω...Βλεπετε οταν της τα δανεισα, καναμε κατι μηνες να βρεθουμε κ αντε να παω τη συζητηση εκει....

Το αρθρο μου αρεσε πολυ...περιμενουμε και αλλα συντομα Κελλυ!!

[gregacm]

οταν της τα δανεισα, καναμε κατι μηνες να βρεθουμε κ αντε να παω τη συζητηση εκει....

 

 

Ρωτα την αν της αρεσαν τα βιβλια που της δανεισες και μετα-με εναν τονο νοσταλγιας-ανεφερε οτι ειναι απο τα βιβλια που σου αρεσαν πολυ και θα ηθελες να τα ξαναδιαβασεις!Μετα μπορεις να ελπιζεις οτι θα σου τα επιστρεψει μονη της.

[Cassandra Gotha]

Ή μπορείς να της τα ζητήσεις ευθέως;

[BlackCatGirl]

Ε παιδια, μη το ψαχνετε! Το ειχα κανει και μου ειπε..."αααα..ναι ναι , οταν θα ερθω σπιτι σου θα στα φερω!"

Ακομα τα φερνει...Τι της ειπα οτι θελω να τα διαβασω παλι, τι οτι θελω να τα δανεισω καπου...τπτ..

[Anwrimos23]

Ανήκω και εγώ στην μεγάλη κατηγορία αυτών που έχουν δανείσει βιβλία και δεν τα ξαναείδαν ποτέ πίσω. Θυμάμαι είχα δώσει σε μερικούς συμφοιτητές μου (στα πρώτα έτη), βιβλία που τους είχαν κεντρίσει το ενδιαφέρον όταν με είχαν επισκεφτεί σπίτι μου. Αργότερα χαθήκαμε και ντρεπόμουν να τους πάρω μόνο για να μου τα επιστρέψουν, οπότε πάνε...Τώρα πια έχω μάθει και χωρίζω σε 2 κατηγορίες τα βιβλία μου, αυτά που θεωρώ συλλεκτικά (δηλ που θέλω οπωσδήποτε να ξαναδιαβάσω και γενικά να τα έχω για πάντα) και αυτά που τα διαβάζω και τα ξεχνάω την ίδια στιγμή, οπότε δε θα με πείραζε να έφευγαν ώστε να μην πιάνουν και χώρο...πχ όλα τα βιβλία του S King δε θα με πείραζε να τα μοίραζα και στον δρόμο. Τώρα όσα ανήκουν στην πρώτη κατηγορία, θα τα δανείσω/χαρίσω μόνο σε πολύ αγαπημένα μου πρόσωπα.

Edited July 26, 2011 by Anwrimos23

[Cassandra Gotha]

Ε παιδια, μη το ψαχνετε! Το ειχα κανει και μου ειπε..."αααα..ναι ναι , οταν θα ερθω σπιτι σου θα στα φερω!"

Ακομα τα φερνει...Τι της ειπα οτι θελω να τα διαβασω παλι, τι οτι θελω να τα δανεισω καπου...τπτ..

Α, εντάξει, είναι από αυτές τις φάσεις. Ναι, ξέρω:

"Μήπως σου είναι εύκολο να μου φέρεις το βιβλίο μου;"

"Ναι, φυσικά!"

[Drake Ramore]

Ανήκω και εγώ στην μεγάλη κατηγορία αυτών που έχουν δανείσει βιβλία και δεν τα ξαναείδαν ποτέ πίσω. Θυμάμαι είχα δώσει σε μερικούς συμφοιτητές μου (στα πρώτα έτη), βιβλία που τους είχαν κεντρίσει το ενδιαφέρον όταν με είχαν επισκεφτεί σπίτι μου. Αργότερα χαθήκαμε και ντρεπόμουν να τους πάρω μόνο για να μου τα επιστρέψουν, οπότε πάνε...Τώρα πια έχω μάθει και χωρίζω σε 2 κατηγορίες τα βιβλία μου, αυτά που θεωρώ συλλεκτικά (δηλ που θέλω οπωσδήποτε να ξαναδιαβάσω και γενικά να τα έχω για πάντα) και αυτά που τα διαβάζω και τα ξεχνάω την ίδια στιγμή, οπότε δε θα με πείραζε να έφευγαν ώστε να μην πιάνουν και χώρο...πχ όλα τα βιβλία του S King δε θα με πείραζε να τα μοίραζα και στον δρόμο. Τώρα όσα ανήκουν στην πρώτη κατηγορία, θα τα δανείσω/χαρίσω μόνο σε πολύ αγαπημένα μου πρόσωπα.

 

 

 

 

Φίλε μου, με πολύ μεγάλη χαρά θα τα πάρω απο τα χέρια σου!

Κάνε τα ένα πακέτο όλα του Κινγκ που έχεις, και θα στείλω κουριερ να τα πάρει απο το σπίτι σου. Ούτε που θα χρειαστεί να βγεις να τα μοιράσεις στον δρόμο!

 

 

Edit: Μιλάω σοβαρά.

Edited July 26, 2011 by Drake Ramore

[Anwrimos23]

Ανήκω και εγώ στην μεγάλη κατηγορία αυτών που έχουν δανείσει βιβλία και δεν τα ξαναείδαν ποτέ πίσω. Θυμάμαι είχα δώσει σε μερικούς συμφοιτητές μου (στα πρώτα έτη), βιβλία που τους είχαν κεντρίσει το ενδιαφέρον όταν με είχαν επισκεφτεί σπίτι μου. Αργότερα χαθήκαμε και ντρεπόμουν να τους πάρω μόνο για να μου τα επιστρέψουν, οπότε πάνε...Τώρα πια έχω μάθει και χωρίζω σε 2 κατηγορίες τα βιβλία μου, αυτά που θεωρώ συλλεκτικά (δηλ που θέλω οπωσδήποτε να ξαναδιαβάσω και γενικά να τα έχω για πάντα) και αυτά που τα διαβάζω και τα ξεχνάω την ίδια στιγμή, οπότε δε θα με πείραζε να έφευγαν ώστε να μην πιάνουν και χώρο...πχ όλα τα βιβλία του S King δε θα με πείραζε να τα μοίραζα και στον δρόμο. Τώρα όσα ανήκουν στην πρώτη κατηγορία, θα τα δανείσω/χαρίσω μόνο σε πολύ αγαπημένα μου πρόσωπα.

 

 

 

 

Φίλε μου, με πολύ μεγάλη χαρά θα τα πάρω απο τα χέρια σου!

Κάνε τα ένα πακέτο όλα του Κινγκ που έχεις, και θα στείλω κουριερ να τα πάρει απο το σπίτι σου. Ούτε που θα χρειαστεί να βγεις να τα μοιράσεις στον δρόμο!

 

 

Edit: Μιλάω σοβαρά.

 

ok...Έχω 4 βιβλία: Το Σκυλί της Πολαρόιντ, Η μπαλάντα της Ελαστικής Σφαίρας, Νεκροταφείο Ζώων, Σάλεμς Λοτ...Μόλις γυρίσω από διακοπές μετά τις 7-8 Αυγούστου το κανονίζουμε!

[Drake Ramore]

Τέλεια!

[Δημήτρης]

Θα συμφωνήσω με την άποψη της Nienor και θα πω ότι τα βιβλία πρέπει να δανείζονται. Μονάχα όμως υπό προϋποθέσεις. Έχω χάσει συνολικά οχτώ βιβλία στη ζωή μου. Ξέρω ποια είναι, και σε ποια άτομα τα έχω δώσει. Άτομα τα οποία μου είναι πλέον αδιάφορα, όσο κακό και αν ακούγεται αυτό που λέω. Για 'μενα το θέμα δεν έχει να κάνει με το αν ο άλλος θα επιστρέψει τα βιβλία που πήρε ή όχι, αλλά με το αν σε σέβεται. Το να χάσει κανείς κάτι που δάνεισε -εκτός πια και αν πρόκειται για εξαιρετική περίπτωση- είναι το λιγότερο. Ο σεβασμός είναι αυτό που έχει σημασία. Αυτοί λοιπόν που μου έχουν ''φάει'' πράγματα, όχι μόνο βιβλία αλλά και πολλά άλλα, θεωρώ ότι δεν με σέβονται. Δεν μπαίνω στην διαδικασία να μην τους σέβομαι και εγώ, απλώς ξεκόβω και δεν ασχολούμαι άλλο μαζί τους. Και ξέρετε ποια είναι η κλασική απάντηση που σου δίνουν έτσι και κάνεις το λάθος να τους τα ζητήσεις ε; ''Σιγά μωρέ πως κάνεις έτσι;'' Αντί να πουν ένα ευχαριστώ οι μίζεροι, βγαίνουν και από πάνω. Η προϋπόθεση λοιπόν που εγώ θέτω για να δανείσω, είναι να γνωρίζω καλά αυτόν που μου ζήτησε. Αν δεν τον γνωρίζω τότε δίνω κάτι που ξέρω ότι είναι φθηνό και όχι σπάνιο. Κάτι που ξέρω πως είναι εύκολο να αντικατασταθεί. Και φυσικά δεν ξαναδίνω μετά. Αν όμως αποδειχθεί έμπιστος, τότε μπορεί να έρθει και να σηκώσει όλη μου την βιβλιοθήκη αν θέλει. Όσο δύσκολο και αν σας είναι να το πιστέψετε ναι, υπάρχουν και άτομα που επιστρέφουν αυτά που πέρνουν. Είναι κρίμα λοιπόν να αρνούμαστε σ' αυτούς εξαιτίας των μίζερων. Καλό θέμα αυτό, θα ήθελα να δω και τις απόψεις άλλων μελών.

[phaethon]

Δανείζω αρκετά βιβλία, αλλά τα τελευταία χρόνια όλο και λιγότερο. Ειδικά από τότε που έχασα το Δράκουλα του Στόκερ,

που μου το είχαν κάνει δώρο σε συλλεκτική αγγλική έκδοση, προσέχω πολύ περισσότερο.

Αλλά και πάλι είμαι της γνώμης ότι πρέπει να δανείζουμε και συνηθίζω να δανείζω εκείνα τα βιβλία που μου έχουν κάνει περισσότερο εντύπωση,

σε άτομα βέβαια που πιστεύω θα τα εκτιμήσουν.(Τα οποία βέβαια άτομα όλο και λιγοστεύουν, αλλά αυτό το σχόλιο ανήκει σε άλλη συζήτηση).

[wordsmith]

Λοιπόν, αυτό εδώ το άρθρο δεν είναι από το ίδιο περιοδικό, αλλά ας πούμε ότι μπαίνει στην ίδια κατηγορία, "άρθρα on line για βιβλιοφάγους". Από εδώ.

 

 

Desert Island Reads

by Beth Carswell [/url]

Ulysses

James Joyce

picked by Ian McEwan Oh, hello. Well, I have bad news, and good news. I’ll alternate, so as not to shock your delicate sensibilities.

 

Bad news: your schooner/sailboat/yacht/canoe/dinghy has capsized in a terrible storm and sunk to the bottom of a watery abyss to become home to the eels.

 

Good news: having clung tenaciously to life and an upturned Styrofoam beer cooler, you have now washed ashore, rumpled, nauseated and salty, but still in one piece.

 

Bad news: this small island in the middle of the ocean appears to be uninhabited by any other human beings. You are decidedly alone (I recognise that to some of you, this may be good news).

 

Good news: your basic needs for food, water and shelter are covered with a plethora of fruit trees, a natural spring waterfall, and a conveniently-located cave, warm and dry and free of creatures and guano.

 

Bad news: There is nary an electrical outlet in sight, so unless that laptop is solar-powered, it has just become a makeshift shovel or paperweight.

 

Good news: Your waterproof rucksack saves the day! It did its job by protecting its contents, snug and dry: a good supply of matches, and three books: The Holy Bible (or comparable spiritual/religious text), The Works of Shakespeare, and _____________.

 

The last blank on the list is, of course, yours to fill in.

 

 

 

A La Recherche du Temps Perdu

(In Search of Lost Time)

by Marcel Proust

…okay, so we have blatantly stolen the concept from the long-running (since 1942) BBC Radio programme 'Desert Island Discs' (it itches my grammatical sensibilities that it is not called 'Deserted Island Discs' – are there a lot of islands in the desert? But I digress.) in which celebrities of different disciplines and varying levels of fame are interviewed and given the chance to choose which eight pieces of music, which book, and which luxury item they would want with them, were they stranded on a deserted island.

 

The focus on the radio show is the music, but I’m fascinated by the literary aspect, and started to think…. What would I choose? What formula would I employ? There's no telling how long I'm going to be there. I decided to look to the experts, and see what other authors and writers had chosen for their books. Combing through the archives of the radio show, there are certain books and authors that make repeat appearances. John Updike, Tariq Ali, Philip Pullman, Stan Barstow, Richard Adams, Dodie Smith and A.S. Byatt all chose Marcel Proust. Charles Dickens, Leo Tolstoy, W.H. Auden and Oscar Wilde all had repeated showings as well, as did various dictionaries, most often the Oxford English. I enjoyed Bill Bryson's selection - he picked one of his own books. Brazen. Having surveyed the famous, I decided to turn to the infamous, and ask my coworkers what they thought. After getting rid of the chaff (a million emails with the island-equivalent of "I'd wish for unlimited wishes" -- thanks guys), the wheat was pretty interesting. Some people chose books clearly meant to further their chances of getting off the island (books about building, scavenging, edible types of plants, books about fishing). Some chose books clearly meant to help them to better understand their plight (meditation books, self-help books, spiritual texts), and most, having evidently accepted their predicament, chose a favorite book to keep them company, and for good old-fashioned entertainment.

 

 

 

 

 

 

 

 

Εσείς ποια οχτώ βιβλία, μουσικά κομμάτια ή έργα τέχνης θα παίρνατε μαζί σας στο κλασικό ερημονήσι;

Εγώ δεν έχω σκεφτεί ακόμα - δεν έχω αποφασίσει καν αν θα είναι βιβλία που θα τα έχω ξαναδιαβάσει ή καινούρια...

[wordsmith]

 

Η γλώσσα είναι το αμαρτωλό μας τραγούδι

Τεταρτη, 28 Σεπτεμβριου 2011 09:38 Του Δημοσθένη Κερασίδη

 

Πώς ζει άραγε ο επιμελητής εκδόσεων; Στις μέρες μας σίγουρα «κατά τύχη». Ενώ μια ζωή ζούσε «κατά λάθος». Εξηγούμαι πάραυτα: όπως ο αγγειοπλάστης δουλεύει με τον πηλό, ο πυροσβέστης με τη φωτιά, ο συγγραφέας με τις λέξεις, έτσι και ο επιμελητής δουλεύει με το λάθος. Το λάθος είναι το πάθος του. Για την ακρίβεια, το σωστό είναι το πάθος του, γι’ αυτό και έχει ευαισθησία στο λάθος. Κι όταν αυτό το πάθος χρονολογείται από την εποχή της τυπογραφίας, τότε μάλλον είναι χρόνιο-αιώνιο. Αν και τω καιρώ εκείνω υπήρχε μόνο ο δικός μας Ανθρωπίδης… ο διορθωτής εννοώ.

 

Στην εποχή μας ο επιμελητής εκδόσεων ζει μια παράλογη μοίρα, ένα ζόρικο ριζικό θα έλεγα: ενώ από τη μια επιτέλους τον αναγνωρίζουν, τον τιμούν κατά κάποιον τρόπο και βλέπει, έστω κι από την κλειδαρότρυπα, το φως της δημοσιότητας –παρόλο που έχει μάθει πια να ζει με αυτάρκεια μες στη σπηλιά του–, από την άλλη τον παραγνωρίζουν και τον υποτιμούν κατά πολλούς τρόπους, γενικά υφίσταται τη μεγαλύτερη απαξίωση των τελευταίων τριάντα ετών – οικονομικά, ηθικά κτλ. Πριν προλάβει καλά καλά να βγει από την αφάνεια, καλείται, εκών άκων, να αναγεννηθεί από τις στάχτες του, διότι, αν και θεωρείται απολύτως απαραίτητος για τη διαδικασία παραγωγής του βιβλίου, που σημαίνει πως κινείται στο κέντρο του εκδοτικού χώρου, τελικά εξωθείται στο περιθώριο και στο σκοτάδι.

 

Και σαν να μην έφτανε αυτό, ζώντας –πιο σωστά, ασθμαίνοντας!– σε αυτή την τόσο τρυφερή, γεμάτη υπέροχες εκπλήξεις και υποσχέσεις εποχή, καλείται εκ των πραγμάτων να μετατρέψει την οδύνη του σε ωδίνη, να κάνει γέννα προσωπική και μέσα στη θυελλώδη συγκυρία της κρίσης να οξύνει την κρίση του… Παρότι τώρα πια έχει «σπίτι», έχει σύλλογο –όνειρο πολλών γενιών στο παρελθόν και εφιάλτης διαφόρων προσκυνημένων σήμερα–, είναι περισσότερο γυμνός από ποτέ.

 

Ο επιμελητής ως επαγγελματίας είναι επιφορτισμένος με το καθήκον να μετατρέψει σε βιβλίο το χειρόγραφο που του έχει δοθεί. Οφείλει να βρίσκει το λάθος –γλωσσικά, τυπογραφικά, πραγματολογικά–, αλλά και να εφευρίσκει το σωστό, να προσφέρει ιδέες εκφραστικής βελτίωσης του κειμένου, να τιμά την ανάγνωσή του ως πράξη απόλαυσης, να κινείται στους άξονες της ορθοέπειας και της καλλιέπειας (υπενθυμίζω το αυτονόητο: ο επιμελητής δε διοργανώνει καλλιστεία λέξεων ούτε φιλοδοξεί να γίνει ο στιλίστας του συγγραφέα ούτε ξενυχτάει ψέλνοντας «Του αγίου επιθέτου δεηθώμεν»∙ και βέβαια υπάρχει πάντα μια κλίμακα ποιότητας και αισθητικής του λόγου, σε οποιοδήποτε υφολογικό πλαίσιο κι αν κινείται ο συγγραφέας), να λειτουργεί ως σύμμαχος του δημιουργού, να επισημαίνει νοηματικά κενά, αφηγηματικές ελλείψεις, ανακολουθίες ή υφολογικές αδυναμίες, γενικά να φροντίζει την κουζίνα του συγγραφέα ή του μεταφραστή.

 

Στο παρελθόν ο επιμελητής δεχόταν συχνά επιθέσεις από τους απέξω, επειδή, υποτίθεται, ευνούχιζε τον συγγραφέα ή ισοπέδωνε το ύφος του χρησιμοποιώντας το συντακτικό και τη γραμματική σαν το κρεβάτι του Προκρούστη. Ενώ στην εποχή μας, που ο ρόλος του έχει γίνει πια αποδεκτός, δέχεται επιθέσεις από τους απομέσα. Είναι πρόδηλο ότι η διαταραχή στον χώρο μας έχει εσωτερικευτεί. Αυτό σημαίνει πρόοδος!…

 

Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αρκετές φορές ο επιμελητής πέφτει θύμα της θεάρεστης αυτής διαδικασίας που λέγεται αποδιοπομπαιοποίηση. Επειδή επί δεκαετίες ολόκληρες βρισκόταν στην αφάνεια, άρα ήταν αόρατος προσωπικά-επαγγελματικά, και εφόσον ως επαγγελματικός ρόλος, άμεσα εμπλεκόμενος με την έκδοση ενός βιβλίου, υπόσχεται σχεδόν τα πάντα, δηλαδή τη γλωσσική εντέλεια, την υφολογική αρμονία και την τυπογραφική αρτιότητα («βουλιάζουν όσοι σηκώνουν τις μεγάλες πέτρες», έγραφε ο Σεφέρης), επόμενο είναι να μαγνητίζει επάνω του όλα τα βέλη. Όμως εμείς οι επιμελητές δεν μπορούμε να παραπονούμαστε, γιατί απολαμβάνουμε ένα σπάνιο προνόμιο: να μας σημαδεύουν... Είναι κι αυτό μια εξουσία.

 

«Η γλώσσα είναι το αμαρτωλό μας τραγούδι» – «Η γλώσσα είναι η μοίρα που δεν μπορούμε να ζήσουμε…» Αυτές είναι οι Συμπληγάδες πέτρες –ή, αλλιώς, το φάρμακο που γίνεται το φαρμάκι– του επιμελητή, ο οποίος έχει καταδικαστεί να φτερακίζει ανάμεσά τους, μεθώντας με γλώσσα.

 

Έπειτα από μια εικοσαετή καριέρα, παραμένω απεγνωσμένα-επιγνωσμένα αισιόδοξος. Χαίρομαι ιδιαίτερα που έχω συνεργαστεί με σημαντικούς δημιουργούς (π.χ., Μ. Δούκα, Θ. Σκάσσης, Χρ. Μπότσογλου), μεταφραστές (π.χ., Ρένα Χατχούτ, Χρ. Σακελλαροπούλου, Γ. Μαθόπουλο) και επιστημονικούς επιμελητές (π.χ., Δρ. Τσαρμακλή, Αθ. Αλεξανδρίδη, Στ. Χριστογιώργο, Γ. Καπράλο), χάνοντας το χρόνο μαζί τους για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα γλωσσικά. Επίσης νιώθω ευγνωμοσύνη προς τη Χριστίνα Γιατζόγλου, η οποία μου δίδαξε την επιμέλεια, μου πρόσφερε τις βάσεις και την ψυχική υποστήριξη που έχει ανάγκη ένας επιμελητής στα πρώτα του βήματα.

 

Ως κατακλείδα, αισθάνομαι την ανάγκη, παραφράζοντας τον Χέλντερλιν, να ρωτήσω και να αναρωτηθώ: «Και οι επιμελητές τι χρειάζονται σ’ ένα μικρόψυχο καιρό;».

 

Δημοσθένης Κερασίδης

 

Πάνω σ' αυτό θα με ενδιέφερε να ακούσω τη γνώμη των μεταφραστών μας εδώ μέσα (Count Baltar, Μάρβιν ΑΑΠ και όποιος άλλος).

 

 

Από την bookpress.

[wordsmith]

Λογοτεχνική ανασκόπηση της χρονιάς που πέρασε: Άλλο ένα άρθρο βιβλιοφαγικού ενδιαφέροντος, από το www.abebooks.co.uk

 

 

A Literary Review of 2011

 

January 2011

The Sheep-Pig

Dick King-Smith

• Bestselling children’s author Dick King-Smith dies at 88. His 1983 book The Sheep-Pig inspired the 1995 movie Babe. King-Smith wrote more than 100 books.
• Moon Over Manifest by Clare Vanderpool wins the Newbery Medal for the most distinguished book for children and A Sick Day for Amos McGee illustrated by Erin E. Stead and written by Philip C. Stead wins the Caldecott Medal for best illustrated children’s book.
• St. Lucia poet Derek Walcott wins the T.S. Eliot Prize for poetry with his collection, White Egrets.
• The letters of reclusive writer JD Salinger, who died in 2010, revealed he liked gardening, eating hamburgers and following the career of tennis player Tim Henman.
• AbeBooks’ bestselling signed book of the month is The Empty Family by Colm Toibin.

<br clear="all">

February 2011

The Help

Kathryn Stockett

• AbeBooks launches its own YouTube Channel.
• Redwall author Brian Jacques dies at 91. His fantasy series about animals was translated into 29 languages and sold 20 million copies.
• Kathryn Stockett, author of The Help, is accused by her brother’s former maid that she used her life story in the novel.
• An unpublished and previously unknown Enid Blyton novel is discovered - Mr Tumpy’s Caravan is a 180-page fantasy story about a magical caravan.
• John Le Carre donates his literary archive to Oxford University, including the first manuscript for Tinker Tailor Soldier Spy.
• AbeBooks’ bestselling signed book in February is Swamplandia! by Karen Russell.

<br clear="all">

March 2011

The Spellcoats

Diana Wynne Jones

• AbeBooks signs an agreement to acquire German online marketplace for used and rare books, ZVAB.com.
• A poll reveals Hermione Granger from the Harry Potter books is the most popular fictional dream date for teenage readers.
• Britain’s Royal Mail launches eight stamps celebrating magical figures, including Dumbledore Lord Voldemort, and Rincewind and witch Nanny Ogg, from Terry Pratchett’s Discworld.
• Britain’s minister of education Michael Gove sparks debate by saying children should read 50 books a year.
• Diana Wynne Jones, the children’s fantasy and science fiction author, dies at 76.
• John Le Carre asks to be removed from the shortlist for the Man Booker International prize - literary awards are just not his cup of tea.

<br clear="all">

April 2011

A Visit From

the Goon Squad

Jennifer Egan

• A new edition of James Jones’ novel, From Here to Eternity, is published containing gay sex references that were removed from the original.
• A Catholic diocese in Poland warns that the Harry Potter books are unacceptable because they encourage “instructions to practise magic.”
• A Visit from the Goon Squad by Jennifer Egan wins the Pulitzer Prize for fiction.
• It is revealed Barack Obama earned £1.1m from his books in 2010.
• Three Cups of Tea author Greg Mortenson is accused of making up parts of his bestselling book.
• The Lock Artist by Steve Hamilton is named America’s best mystery novel at the Edgars.
• Modernist Cuisine, a heavyweight cookbook of 2,400 pages and six volumes, is revealed to be riddled with hundreds of errors.

<br clear="all">

May 2011

 

Half the Sky

Nicholas Kristof

• Philip Roth wins the fourth Man Booker International Prize. He was chosen ahead of 12 other contenders.
• Author and playwright Alan Bennett compares proposals to close many public libraries in Britain to ‘child abuse.’
• AbeBooks sells a first edition of To Kill A Mockingbird for £16,000.
• Oprah’s long-running TV show, famous for its book club, finally ends much to the chagrin of America’s publishers.
• May’s bestselling signed book is Half the Sky by Nicholas Kristof.

<br clear="all">

June 2011

The Tiger's Wife

Tea Obreht

• Irish author Colum McCann wins the International Impac Dublin Literary Award for his novel, Let The Great World Spin. It’s world's most lucrative literary prize worth £85,000.
• Prince William’s bride Kate Middleton is revealed to be a distant relation of novelist Jane Austen, according to a genealogy website.
• Debut novelist Téa Obreht becomes the youngest winner of the Orange Prize for fiction at 25 - The Tiger’s Wife is AbeBooks’ bestselling book in June.

<br clear="all">

July 2011

To Kill a Mockingbird

Harper Lee

• JK Rowling’s Harry Potter franchise finally ends with the world premiere of the final film, Harry Potter and the Deathly Hallows.
• A manuscript of Jane Austen ‘lost’ novel, which was never published, is sold for nearly £1 million. The Watsons tells the story of four sisters who are the daughters of a widowed clergyman, and their attempts to marry.
• David Beckham reveals his newborn daughter, Harper, was named in honor of Harper Lee’s To Kill A Mockingbird.
• A Dance With Dragons by George R.R. Martin is July’s bestselling signed book on AbeBooks.

<br clear="all">

 

August 2011

A Kind of Loving

Stan Barstow

• English novelist Stan Barstow dies at 83. He was best known for his 1960 novel, A Kind of Loving.
• London is rocked by several days of riots – bookshops go untouched.
• An ‘I Hate Reading’ page is discovered on Facebook. AbeBooks offers a video reply that is viewed more than 9,500 times.
• James Patterson is revealed as the world’s best paid author with an annual salary of £53 million.
• Babar the elephant celebrates his 80th birthday.
• The Help by Kathryn Stockett is AbeBooks’ bestselling signed book in August.

<br clear="all">

September 2011

Chicks With Guns

Lindsay McCrum

• The Borders chain finally shuts down after bankruptcy and a fire sale.
• Scotland’s Wigtown book festival hires a resident literary hermit.
• A photography book called Chicks with Guns becomes a bestseller in the USA.
• Night Circus by Erin Morgenstern is September’s bestselling signed book on AbeBooks.

<br clear="all">

 

October 2011

The Marriage Plot

Jeffrey Eugenides

• Swedish poet Tomas Tranströmer, who is mostly unknown in North America, wins the Nobel Prize for Literature.
• AbeBooks.co.uk is named the UK’s fourth best Internet shopping site in a poll of Which Magazine readers.
• Nine years after Middlesex, Jeffrey Eugenides returns with a novel called The Marriage Plot.
• Supermodel Tyra Banks becomes a successful author with Modelland – the novel lands at No.2 on the New York Times bestseller list.
• Julian Barnes wins the Man Booker Prize with The Sense of an Ending – it was the fourth time he had been shortlisted for the prize. The novel becomes AbeBooks’ bestselling signed book of the month.
• Huraki Murakami’s 1Q84 is finally published in English. A month later it’s nominated for the annual Bad Sex Award.

<br clear="all">

 

November 2011

 

Salvage the Bones

Jesmyn Ward

• Stephen King’s latest book is released. Titled 11.22.63, the time-travelling novel tackles the JFK killing.
• Inheritance, the final book in Christopher Paolini’s four-book fantasy series, becomes an instant bestseller with 500,000 copies sold on day one.
• Esi Edugyan wins Canada’s Giller Prize for her novel, Half-Blood Blues. Also in Canada, The Sisters Brothers by Patrick deWitt wins the Governor General’s Literary Award for fiction.
• Salvage the Bones by Jesmyn Ward wins the fiction category at America's National Book Awards.
• Anne McCaffrey, the author of the Dragonriders of Pern fantasy series, dies in Ireland at 85.
• Jack Kerouac’s ‘lost’ novel, The Sea Is My Brother, is published. He wrote it aged 20 and it is based on his early years as a merchant seaman.
• American poet Ruth Stone dies aged 96.
• AbeBooks sells an 1867 first edition of Das Kapital by Karl Marx for £33,000.

<br clear="all">

December 2011

Book Collecting School

• AbeBooks launches a Book Collecting Guide.
• David Guterson wins the 2011 Bad Sex Award in London for the sex scenes in his latest novel, Ed King - a modern retelling of the Oedpius story.
• Lady Gaga publishes her own photo book with a leading celebrity photographer. It's called Lady Gaga x Terry Richardson.
• Tea Obreht's The Tiger's Wife is the bestselling signed book of 2011 on AbeBooks.
• Journalist, author and intellectual Christopher Hitchens dies of complications from esophageal cancer at age 62.

[wordsmith]

Άλλο ένα άρθρο για μας τους βιβλιοφάγους που μας αρέσει να κατηγοριοποιούμε τα βιβλία με 1283 τρόπους.