Ο άνθρωπος που έγινε ένα.

[Man_from_Earth]

Όνομα Συγγραφέα:

Είδος: ("υπαρξιακή" φαντασία)

Βία; (Όχι)

Σεξ; (Όχι αλλά οργασμούς ναι)

Αριθμός Λέξεων: λίγες

Αυτοτελής; (Ναι)

 

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΕΝΑ.

 

Καθόταν ήρεμος στο γραφείο του. Αν υπήρχε μια κάμερα για το μυαλό όμως κανείς θα έβλεπε εντελώς διαφορετική κατάσταση. Εκεί υπήρχε φωτιά σε μαύρο φόντο.

Και εκείνος πάλι, μα όχι ήρεμος. Εκείνος είναι η φωτιά. ΟΡΓΗ.

 

Ψάχνοντας ένα λόγο βρήκε μερικούς υποψήφιους. Ίσως ζούσε χρόνια σε ηρεμία και θέλει να επαναφέρει λίγη ένταση στον τρόπο ζωής του. Μπά, πολύ φρουδικό.

Ίσως τον καταδιώκουν άσχημες αναμνήσεις.Παρελθόντα που ενώ θέλεις να ξεχάσεις επίμονα σου ροκανίζουν την ψυχική ισορροπία. Τύψεις; Μα γιατί; Δεν είχε κάνει

ποτέ τίποτε τόσο κακό που να τον καταδιώκει έτσι. Τότε κατάλαβε. Δεν ήταν τύψεις για κάτι που έκανε. Ήταν τύψεις για κάτι που δεν έκανε.

 

Η πίεση που ένιωθε ήταν γιατί ζούσε σε έναν αληθινό κόσμο αλλά με ένα φανταστικό φόντο. Τι στο καλό θα σε οδηγούσε να απλώσεις ένα πανό με ένα ζωγραφισμένο

δέντρο μέσα στο δάσος; Ήταν έτοιμος να εκραγεί γιατί ποτέ δεν κατέστρεψε το πανό αυτό, ποτέ δεν είδε ένα πραγματικό δέντρο. Κάνοντας αυτή τη διαπίστωση

ένιωθε το ποσοστό χρήσης του εγκεφάλου του να αυξάνεται. Γιατί όχι; Πιθανόν αυτό το μονοψήφιο ποσοστό χρήσης του εγκεφάλου που αποδίδουν οι επιστήμονες

στο μέσο άνθρωπο να οφείλεται σε μια μορφή νοητικόύ περιορισμού. Τον περιορισμό που επιβάλλει ο τρόπος ζωής του ανθρώπου όχι μόνο σήμερα αλλά σχεδόν απο την

εμφάνισή του στον πλανήτη. Υλισμός ανέκαθεν. Ενώ στην ανθρώπινη φύση κυριαρχεί το πνεύμα. Ένιωθε το μυαλό του σε φοβερή εγρήγορση.

 

Ένιωθε όμως και την επικινδυνότητα του συλλογισμού του. Αποφάσισε ωστόσο να τον συνεχίσει. Αποφάσισε, να υπάρχει με το πνεύμα του στον απόλυτο έλεγχο της

υπάρξής του. Άρχισε να αισθάνεται τον κόσμο. Για χρόνια ακόμη ανεξήγητες χημικές αντράσεις συνέβαιναν στον εγκέφαλό του. Πυρετώδεις ρυθμοί σκέψης έκαναν τα

δευτερόλεπτα που περνούσαν να φαντάζουν αιώνες. Εξάλλου και ο αιώνας είναι το δευτερόλεπτο της αιωνιώτητας. Αλλά εκείνος την είχε ανακαλύψει. Ένιωθε ίσος

με αυτήν.

 

Τα πράγματα γύρω του γίνοταν διάφανα. Έβλεπε τα πάντα. Κύταρρα μόρια, άτομα, κουάρκς και παραπέρα. Σε εικόνες χωρίς όνομα γιατί δεν είχαν ανακαλυφθεί. Πέπλα

μυστηρίου που έπρεπε να κουρελιάσει για να δει την απόλυτη αλήθεια. Ένιωθε τη θερμότητά της. Πλησίαζε. Βρισκόταν τώρα σε ένα μέρος οικείο. Οικείο γιατί του

επανέφερε συναισθήματα που είχε ξανανιώσει, όταν αγάπησε. Αγάπη ήταν η ανθρώπινη ονομασία και έμοιαζε κάπως φτωχή γιατί την ένιωθε σε πολλαπλάσιο βαθμό.

Τη δέχτηκε όμως αβίαστα και αφέθηκε σε αυτή μέχρι που το μόνο που μπορούσε να δεί ήταν ένα εκτυφλωτικό φως που υπήρχε παντού γύρω του ενώ εκείνος πέταγε.

 

Τότε, μέσα του δημιουργήθηκε ένα ερώτημα.Δεν το ήξερε εκριβώς αλλά ήξερε την απόντηση με απόλυτη βεβαιότητα. Άρχισε να τη φωνάζει : "Θέλω να φύγω!"

Ακούμπησε τις παλάμες μεταξύ τους και μετά στο κούτελο σαν μια κίνηση που πάντα ήξερε, και εξαυλώθηκε δημιουργώντας στο γραφείο του μια δίνη που αναστάτωσε

τους συνεργάτες.

 

Είχε γίνει ένα με τον κόσμο. Μέχρι η φωνή του αφεντικού του που τον καλούσε τον κάνει να ανοίξει τα μάτια.

Edited July 15, 2011 by Neschreimax

[Mesmer]

Περίεργη ιστοριούλα.

Τα μηνύματα που θέλεις να περάσεις, μου φάνηκε ότι δίνονται λιγάκι μπερδεμένα, αν και γίνεται κατανοητό αυτό που θέλεις να πεις. Ίσως φταίει το μέγεθος και το ότι η μετάβαση από το ένα στο άλλο γίνεται γρήγορα.

 

Υπάρχουν μερικά τυπογραφικά λαθάκια που μπορείς να διορθώσεις εύκολα.

Κατά τα άλλα, είναι γρήγορο και ευκολοδιάβαστο.

 

Καλή συνέχεια.

 

Edit: Άντε, Cassandra, ακόμα γράφεις;

Edited July 15, 2011 by Mesmer

[Cassandra Gotha]

Γεια σου Neschreimax, άνοιξα το τόπικ με την ιστορία σου γιατί μου άρεσε ο τίτλος για ιστορία φαντασίας.

 

Αλλά:

ζούσε σε έναν αληθινό κόσμο αλλά με ένα φανταστικό φόντο.

Μέχρι εδώ κατάφερα να διαβάσω. Καταρχήν αυτή η φράση με έπεισε για κάτι που υποπτευόμουν από τις πρώτες λέξεις, ότι δηλαδή δεν πρόκειται για μια ιστορία φαντασίας (που είχα διάθεση να διαβάσω).

 

Το κείμενό σου, παρά το πολύ μικρό μέγεθός του, δεν με κράτησε λοιπόν. Ένας λόγος είναι τα προβλήματα έκφρασης. Όπως αυτό το σημείο: "Αν υπήρχε μια κάμερα για το μυαλό όμως κανείς θα έβλεπε εντελώς διαφορετική κατάσταση".

Αν είχες γράψει τις λέξεις με άλλη σειρά, και προσθέτωντας ένα κόμα, πόσο πιο ευκολοδιάβαστο θα γινόταν! "Αν υπήρχε μια κάμερα για το μυαλό όμως, θα έβλεπε κανείς..."

Ή αυτό: "Και εκείνος πάλι, μα όχι ήρεμος." Τι θες να πεις με αυτό; Σταμάτησα την ανάγνωση για να σκεφτώ τι ήθελες να πεις.

 

Ο άλλος λόγος είναι ότι δεν το βρήκα ενδιαφέρον. Έφυγαν οι δυο πρώτες παράγραφοι χωρίς κάτι άλλο εκτός από σκέψεις, πράγμα που για ένα τόσο δα μικρό κομματάκι δρα τελείως αποτρεπτικά στο μυαλό του αναγνώστη.

 

 

 

Καλή συνέχεια στις βιβλιοθήκες του sff!

 

edit: Ξεκίνησα να γράφω τη γνώμη μου πριν από τον Mesmer και τελείωσα δεκαπέντε λεπτά μετά από εκείνον. Μήπως είμαι λίγο αργή;

Edited July 15, 2011 by Cassandra Gotha

[Man_from_Earth]

Όπως ίσως καταλάβατε είναι κάτι που έγραψα πρόχειρα σήμερα το πρωί ενώ βρισκόμουν στη δουλειά. Για λόγους πνευματικής ιδιοκτησίας ομολογώ οτι διστάζω να ποστάρω πραγματικά ή ολοκληρωμένα διηγήματά μου. (Ελπίζω να μη με περάσετε για κανένα ψωνισμένο). Ευχαριστώ για τα θετικά σχόλια.

[Mesmer]

Όπως ίσως καταλάβατε είναι κάτι που έγραψα πρόχειρα σήμερα το πρωί ενώ βρισκόμουν στη δουλειά. Για λόγους πνευματικής ιδιοκτησίας ομολογώ οτι διστάζω να ποστάρω πραγματικά ή ολοκληρωμένα διηγήματά μου. (Ελπίζω να μη με περάσετε για κανένα ψωνισμένο). Ευχαριστώ για τα θετικά σχόλια.

Ό,τι ανεβάζεις στο φόρουμ παραμένει από κάθε άποψη δικό σου. Αν φοβάσαι ότι κάποιος μπορεί να σου κλέψει τις ιδέες, αυτό είναι άλλο θέμα.

Ακόμη κι αν κάποιο διήγημα που έχει ανεβεί στο φόρουμ δημοσιευτεί σε βιβλίο, υπάρχει πάντα η δυνατότητα αφαίρεσής του από τις Βιβλιοθήκες, για λόγους πνευματικών δικαιωμάτων.

 

Μη διστάζεις να δείξεις τη δουλειά σου. Όλοι εδώ είμαστε στην ίδια ομάδα