laas7 Posted July 16, 2011 Share Posted July 16, 2011 Ποιηματικο σωμα που ολα 'συ τα θρεφεις πιστεψε με στην αφηγηση της απεραντης μοναξιας μου που παντα επιστρεφει πηγη της εμπνευσης μου μοιαζει και της ψυχης φωτια ορκιζομαι... ορκιζομαι πως ολα ειναι εδω το λιονταρι που μεσα μου βρυχαται ο μωρος που κλαει γοερα ο στρατιωτης που πληγωμενος στεκει ο προσκυνητης που προσευχεται σιωπηλα και η καρδια του τριανταφυλλου που ανοιξε ξανα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted July 17, 2011 Share Posted July 17, 2011 Υποψιάζομαι πως έχεις φάει ένα "ς" στο "μοιάζει", αλλιώς το ποίημα δεν βγάζει νόημα. Δεδομένου αυτού, λοιπόν, είναι ένα αυτοαναφορικό ποίημα σχετικά με την έμπνευση και το τι υπάρχει μέσα μας, μέχρι αυτό να μετουσιωθεί σε ποίηση -έτσι το είδα εγώ. Στα ποιήματα μην περιμένεις να ακούσεις πολλά από μένα, αρπάζω περισσότερο το γενικό συναίσθημα. Αυτό μου άρεσε, και μου άρεσε κι η λέξη "ποιηματικό" που δεν νομίζω να υπάρχει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted July 17, 2011 Author Share Posted July 17, 2011 Ευχαριστω για το ποστ. Το μοιαζει κολαει στην απεραντη μοναξια, οχι στο ποιηματικο σωμα. Η εμπνευση ειναι η μοναξια, οχι το σωμα. Το ποιηματικο σωμα ειναι κατι σαν θεοτητα στην οποια ορκιζεσαι. Οπως ελεγε ο Καβαφης ''τεχνη της ποιησεως εσενα επικαλουμαι'' σαν στην λιμνη στυγα στην οποια ορκιζοντουσαν οι θεοι του ολυμπου. Ενα σημειο αναφορας. Προσπαθησα να γραψω πολυ πυκνα. Καθε φραση να εχει πολλα νοηματα και να δηλωνει πολλα, η ιδεα μου ηρθε απο τον νιτσε. Εγραψε για το λιονταρι, την καμηλα, το παιδι . Οπως εγω το καταλαβα, ειναι εικονικες μεταμορφωσεις ανθρωπινου πνευματος.Η καμηλα που αποθηκευει γνωση, το λιονταρι που αντιμαχεται το παρελθον η την δεδομενη σκεψη, το παιδι που με την αγνη του ματια εχει μια αλλη οπτικη γωνια για τον κοσμο. Σκεφτηκα εγω τι θα μπορουσα να εχω μεσα μου και οταν εψαξα την δεδομενη στιγμη αυτα βρηκα. Το λιονταρι, τον μωρο, τον πολεμιστη, τον προσκυνητη και το τριανταφυλλο. Γραφω συμβολικα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted July 17, 2011 Share Posted July 17, 2011 Αχά, παίρνει τελείως άλλη διάσταση έτσι, πιο γενική. Έρχεται τώρα σε μια αντιστοιχία με τα πεζά κειμενάκια σου που διάβασα, δείχνει μια γενικότερη κατεύθυνση στα σύμβολα και στις έννοιες που αυτά καθορίζουν. Οπότε, στην μοναξιά ορκίζεσαι, ότι είσαι όλα αυτά, είτε γιατί έτσι είναι, ο κάθε άνθρωπος έχει μέσα του τόσες διαφορετικές μορφές κι εκδηλώσεις, είτε γιατί έτσι θες να διαψεύσεις ότι δεν είσαι μόνη σου, αλλά έχεις παρέα τις εκδοχές αυτές. Ναι, νομίζω είναι πολύ καλύτερο έτσι! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted July 17, 2011 Author Share Posted July 17, 2011 Πιστευω πως ο ανθρωπος εχει μεσα του πολλες εκδηλωσεις. Ειμαστε πολυπλευρα οντα. Ορκιζομαι στο ποιηματικο σωμα, αφηγουμαι στην απεραντη μοναξια και περιγραφω τι βρηκα μεσα μου. Ειναι σαν ορκος. Ναι εχω εντονες τασεις προς τον συμβολισμο. Μου αρεσει γιατι ειναι παιχνιδι μυαλου. Δεν ξερεις πως θα το αποκρυπτογραφησουν οι αλλοι και οι αλλοι δεν ξερουν εσυ τι εννοεις ακριβως. Και καπου στην μεση μπορει να συναντηθουμε! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.