laas7 Posted July 16, 2011 Share Posted July 16, 2011 (edited) Ονομα συγγραφεα: Μαριαντζελλα-Λαας7 Ειδος ποιηματος: Μυθοπλασιας Αριθμος στιχων: 52 Παρατηρησεις: Το ποιημα αυτο ειναι απο μια ποιηματικη μου συλλογη που εχω ονομασει "προαγγελοι". Ειναι αφηγηματικα ποιηματα, σαν λαογραφικα, που περιγραφουν εναν φανταστικο κοσμο που εχω σκεφτει με το ονομα "τεταρτη γη-λαας". Μοιαζουν με παραμυθια, σαν αυτα που μπορεις να φανταστεις πως ελεγαν οι ινδιανοι τα βραδια γυρω απο την φωτια, οταν οι γηραιοτεροι μιλουσαν με σοφια και οι νεοτεροι ακουγαν με ορθανοιχτα ματια. Η τελοσπαντων αυτη ειναι η αισθηση που προσπαθησα να δημιουργησω. Το συγκεκριμενο ποιημα ειναι αν θα μπορουσα να το πω η κοσμογονια του κοσμου μου. (Μ' αρεσει να το παιζω θεα! ) "Αγαπημενη μου Αιμα μου" Ετσι μιλησε ο Βαλιραν στην Μαν, οταν ακολουθωντας τα μακρια, απλωμενα στο συμπαν,μαλλια της την πρωτοαντικρυσε. Και η Μαν δεν αποκριθηκε μονο τον αγκαλιασε και εκεινος, στα στηθη της, αποκοιμηθηκε και ξεκουραστηκε οπως ποτε πριν δεν ειχε κανει. Και σαν ξυπνησε το επομενο πρωι, αναμεσα στο αρωμα της και ειδε τα αστερια-ματια της να τον κοιτουν, αποφασισε πως την αγαπησε και εγιναν ζευγαρι Εγιναν οι αιωνιοι συντροφοι. Εκεινη, η μητερα Μαν, του χαρισε 3 γιους θεους. Εκεινος ,ο αμιγης πατερας επλεξε απο τα λυτα μαλλια της, πανω στο τοξο του, αρπα και παιζοντας χρυση μελωδια εφτιαξε για χαρη της τον κοσμο. Επαιζε την ιερη αρπα των μαλλιων της Μαν μεχρι που εστησε και την πιο μικρη πετρα, μεχρι που απλωσε και τον πιο μεγαλο ποταμο, μεχρι που οι γιοι του ανδρωθηκαν, και πηραν εκεινοι τον κοσμο στα θεικα τους χερια Και λιγο πριν ορισει την θεικη αρπα να παιζει μονη στις νοτες του συμπαντος το τραγουδι του ερωτα του, ευχη και καταρα τους αφησε ν'αγαπηθουν και ν'αγαπησουν ο,τι στον κοσμο εφτιαξε αυτος αλλιως να χαθουν για παντα Και τα αφησε ολα, καμωμενα σωστα, στους αξιους γιους του, που εγιναν θεικη ασπιδα να φυλαει την μεθυσμενη απο το τραγουδι, αρπα Και εκεινος ησυχος γυρισε και ειπε ξανα "Αγαπημενη μου Αιμα μου" Ετσι μιλησε ο Βαλιραν στην Μαν και αποκοιμηθηκε στην αγκαλια της. Edited November 5, 2011 by laas7 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted July 17, 2011 Share Posted July 17, 2011 Μια άλλη εκδοχή για την Δημιουργία, πιο ερωτική και δίκαιη από την κλασική του Χριστιανισμού. Έχω την εντύπωση πως το μισό περίπου ποίημα έχει σχετικά απλούς στίχους -θέλω όταν διαβάζω ποίηση, κάθε στίχος να μην είναι κοινότοπος, να διαφέρει από την πραγματικότητα. Δηλαδή, αν αποκόψεις εδώ το: Και η Μαν δεν αποκριθηκε μονο τον αγκαλιασε και εκεινος, στα στηθη της, αποκοιμηθηκε και ξεκουραστηκε οπως ποτε πριν δεν ειχε κανε εκτός από το νόημα που βγαίνει στο γενικότερο πλαίσιο, δεν λέει κάτι ιδιαίτερο. Αργότερα, αυτό φτιάχνει και έχουμε πιο ενδιαφέρουσες και όμορφες εικόνες, ενώ κλείνεις με το σχήμα του κύκλου, που προσωπικά μου αρέσει πολύ κι εμένα. Είναι τυχαίο το όνομα "Μαν" για τη γυναικεία φύση; Επίσης, το ότι όλοι είναι από το ίδιο αίμα, ακόμα και το "ζευγάρι", προσδίδει μια αίσθηση ενότητας και αδελφοσύνης. Μου αφήνει μια γεύση οικογένειας. Το αντρόγυνο δουλεύει για να αφήσει στα παιδιά του το μέλλον, κι αυτό να αναπαυθεί ήρεμο. Ωραίο αυτό, με κάνει να σκέφτομαι κι ότι ο καθένας, μόλις του δοθεί η σκυτάλη, πορεύεται πλέον μόνος του, που είναι μεγάλη αλήθεια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted July 18, 2011 Author Share Posted July 18, 2011 Mου αρεσε παρα πολυ αυτο που ειπες στο τελος! Πως απο την στιγμη που σου δωθει η σκυλατη εισαι μονος σου! Ειναι αληθεια και δεν το βλεπω με την απαισιοδοξη ματια οσο με την εννοια της ευθυνης. Πως ο καθενας ειναι απολυτως υπευθυνος για την ζωη και τον εαυτο του... Το ονομα Μαν δεν ειναι φυσικα τυχαιο. Οσο και αν προσπαθουσα κανενα αλλο δεν εβρισκα καταλληλοτερο.Ηθελα και να ειναι ενα ονομα που ολοι αμεσως θα ενιωθαν οικειο. Ουτε και το Βαλιραν ειναι. Μου βγαζει σαν ακουσμα κατι σαν ηρεμη δυναμη. Προσπαθω να διαλεγω προσεκτικα τα ονοματα που χρησιμοποιω και συνηθως τους δινω και επεξηγησεις. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
vinegrete Posted July 19, 2011 Share Posted July 19, 2011 πολυ ομορφο ποιημα.. Η δημιουργια του κοσμου κατα την Ιαας7 εκδοχη Αν και μενα μου θυμισε μυθους βορειων λαων την Ευρωπης και οχι ινδιανους. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted July 19, 2011 Author Share Posted July 19, 2011 Α ευχαριστω! Να σαι καλα! Ναι ε? Σου θυμισε πιο πολυ βορειους λαους? Χμμ ισως εχεις δικιο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
iraklisv Posted July 25, 2011 Share Posted July 25, 2011 (edited) Αν και δεν σχολιάζω εδώ να πω πως δεν προκύπτει ποίημα! Έχει ποιητικές εκδοχές αλλά δεν είναι ποίημα απλός αλλάζοντας την μορφή σε μικρούς στίχους και κενά μεταξύ τους Είναι αφηγηματικό διήγημα, μια ιστορία υπομένει υπό μορφή ποιήματος. Να με συγχωρείς αλλά αυτό δεν το κάνει ποίημα ασχέτως αν είναι καλό η όχι. Είναι καλό να πω βέβαια, Αλλά δεν είναι ποίημα. Edited July 25, 2011 by iraklisv Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted August 18, 2011 Author Share Posted August 18, 2011 Ηρακλη σε ευχαριστω πολυ για τα σχολια σου, ειδικα αφου δεν συνηθιζεις να σχολιαζεις. Εγω βεβαια πιστευω πως ειναι ποιημα, αλλα αυτο ειναι η δικη μου γνωμη. Εδω γραφετε εσεις ολοι την δικη σας γνωμη και σας ευχαριστω για τον χρονο και τον κοπο ολα τα παιδια. Αλλωστε γι αυτο ποσταρω για να ακουω και αλλες αποψεις. Δεν ειναι κλασικο μου ποιημα, γιατι εχει αλλο τροπο παρουσιασης, οπως ειπα και στην αρχη. Ειναι αφηγηματικο-επεξηγηματικο και δεν θα μπορουσε να ειναι πιο λυρικο η επικο γιατι το συγκεκριμενο ειναι η γεννηση ενος κοσμου και στα δικα μου ματια αυτη η γεννηση προερχεται μονο απο αγαπη. Προσπαθησα να ειμαι λιτη, κατανοητη και να βαζω τον αλλο αμεσα στην ατμοσφαιρα, οπου η αγαπη ειναι ευκολη, φυσικη χωρις φαμφαρες και φοβερες προσπαθειες. Για τον κοσμο που σκεφτομαι η αγαπη ειναι ισως το φυσικοτερο των πραγματων. Την ειδε, την αγαπησε, τον αγαπησε κι αυτη και εσμιξαν. Απο τους δυο προηλθε ενας νεος ολοκληρος κοσμος ετσι απλα σαν φυσικη εξελιξη των πραγματων, χωρις σχεδια και οργανωση ( θα κανουμε αυτο τωρα θα κανουμε το αλλο μετα κτλ). Μονο χαρη στην ροη, στην αισθηση των πραγματων που τους συνεπηρε. Ειναι το ευκολοτερο και δυσκολοτερο πραγμα στον κοσμο. Να αφηνεσαι με την ροη. Αυτο ηθελα να παρουσιασω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
xtapodimimos Posted September 8, 2011 Share Posted September 8, 2011 εμένα μου άρεσε, προτιμώ τα αφηγηματικά ποιηματα, γενικα μου αρεσουν οι ιστορίες. το ονομα Μαν μου θύμισε λόρδο Ντάνσανυ , νομίζω στη δικη του κοσμογονια ενας χαρακτηρας (δημιουργος του κόσμου) λεγοταν Μανα-γιουντ-σουσαι. Η ιστορία στο συνολο της ειναι καλή, αρκετά ονειρική. αυτο για τη ροη των πραγματων ειναι πολυ ωραιο! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest old#2065 Posted September 8, 2011 Share Posted September 8, 2011 Είναι τρυφερό, αγγίζει παγκόσμιους κοσμογονικούς μύθους αλλά κυρίως βγάζει θετικό συναίσθημα. Χωρίς να ακολουθεί τους κλασικούς κανόνες τις ποίησης, καταφέρνει να κρατήσει ένα ρυθμό και ένα μέτρο. Η επιλογή του θηλυκού Μαν, εμπεριέχει μιά αντίφαση, που όμως λειτουργεί θετικά. Το αγγλικό man (από την ανδρική ιδιότητα της μάνητας στον πόλεμο) με το ελληνικό μάνα, δίνει τροφή για σκέψη στον δίγλωσσο αναγνώστη. Μου άρεσε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
odesseo Posted September 8, 2011 Share Posted September 8, 2011 Το αγγλικό man (από την ανδρική ιδιότητα της μάνητας στον πόλεμο) με το ελληνικό μάνα, δίνει τροφή για σκέψη στον δίγλωσσο αναγνώστη. Please, elaborate Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest old#2065 Posted September 8, 2011 Share Posted September 8, 2011 Το αγγλικό man (από την ανδρική ιδιότητα της μάνητας στον πόλεμο) με το ελληνικό μάνα, δίνει τροφή για σκέψη στον δίγλωσσο αναγνώστη. Please, elaborate Εμένα μου είπε ο κύριος Άδωνης και ο κύριος Λιακόπουλος ότι όοοοολες οι λέξεις προέρχονται απο τα ελληνικά. Ορίστε μας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
odesseo Posted September 8, 2011 Share Posted September 8, 2011 Εμένα μου είπε ο κύριος Άδωνης και ο κύριος Λιακόπουλος ότι όοοοολες οι λέξεις προέρχονται απο τα ελληνικά. Ορίστε μας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted September 8, 2011 Author Share Posted September 8, 2011 Παιδια σας ευχαριστω για τα σχολια σας Εχεμ... και εγω συμφωνω πως οοοοολες οι λεξεις προερχονται απο τα ελληνικα! Ασε που το βρισκω απολυτα λογικο. Και ειχα σκεφτει τον μυθο της βαβελ που λεει πως καποτε υπηρχε μονο μια γλωσσα και οι ανθρωποι αρχισαν να φτιαχνουν εναν πυργο να φτασουν Τον Θεο και εκεινος τους τιμωρησε για την αλαζονεια τους, κανοντας τους να μιλουν πολλες γλωσσες και να μην μπορουν να συνεννοηθουν μεταξυ τους γιατι αλλο σημαινε σε μια γλωσσα μια λεξη και αλλο σε μια αλλη. Και μην μου πειτε πως αυτο δεν ειναι αληθεια! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted September 9, 2011 Share Posted September 9, 2011 O.T. laas7, έχω την - ισχυρή - εντύπωση ότι ο npaps και ο odesseo πιο πάνω αστειεύονταν. Αλλιώς να την κάνω με ελαφρά πηδηματάκια από αυτό το forum... Για το ποίημα: Το είχα διαβάσει πριν καιρό και το βρήκα ευχάριστο. Μου αρέσει που κάτι αφηγείται, δεν είναι λόγια στον αέρα, δεν είναι ασύνδετες εικόνες. Αυτό είναι σπάνιο στην ερασιτεχνική ποίηση (και όχι μόνο), και όταν το βρίσκω χαίρομαι σαν μικρό παιδί. Μου αρέσει που χρησιμοποιείς απλά λόγια για να περιγράψεις την αγάπη των δημιουργών, γιατί τα φυσικά πράγματα δεν χρειάζονται δαντέλες για να δείξουν τη μεγαλοπρέπειά τους. Απόλαυσα το σημείο που έπλεξε την άρπα με τα μαλλιά της και την όρισε να παίζει τη μελωδία του σύμπαντος. Επιστροφή στους καιρούς που τα πράγματα και τα λόγια είχαν νόημα, γιατί έχουμε χάσει την μπάλα πια. Αυτό είναι το ποίημά σου, και σ' ευχαριστώ που το μοιράστηκες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted September 9, 2011 Author Share Posted September 9, 2011 Dear Κασσανδρα σε ευχαριστω για τα λογια σου Οσο για τις ελληνικες λεξεις ασε με μωρε αν λεω τα δικα μου... διασκεδαζω! Και τι πειραζει δηλαδη? Ασε να κανω και λιγο σαματα στην ποιηση! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Domenico Posted September 9, 2011 Share Posted September 9, 2011 Αν και όπως ειπώθηκε πιο πάνω δεν θα το ονόμαζα ακριβώς ποίημα, έχω να σου πω ότι ήταν πολύ όμορφο. Πρώτα από όλα υπήρχε σε όλη την έκταση του μια φρεσκάδα και ένας ερωτισμός έντονος και ταυτόχρονα σεμνός. Ενώ τον έβλεπες, δεν σε ενοχλούσε η παρουσία του. Επίσης, εγώ προσωπικά, διέκρινα έναν λυρισμό. Ο τρόπος με τον οποίο ο Βαλιράν παίζει με τα μαλλιά της Μαν, το τραγούδι του έρωτα του που παίζεται στις νότες του σύμπαντος, η μεθυσμένη από το τραγούδι άρπα...έχουν νομίζω μέσα τους κάτι το λυρικό. Να πω ακόμη πως παρά τη χαλαρή συνολικά δομή, οι λέξεις είναι σαν δεμένες μεταξύ τους. Δίνουν την εντύπωση ενός κολάζ, όπου όλες μαζί δημιουργούν τον κόσμο σου(αφήνοντας βέβαια άνεργα τα μαλλιά της Μαν, Μαν καλή μου λυπάμαι, αλλά η κουπ σου είναι last season) και εξαρτιούνται τόσο πολύ η μια από την άλλη, που αν αντικαταστήσεις μια, ολόκληρος ο κόσμος θα καταρρεύσει. Αυτή η εντύπωση νομίζω ενισχύεται από το κυκλικό σχήμα, που εγώ προσωπικά λατρεύω. Μπράβο σου, πάρα πολύ καλή προσπάθεια!!! Πι.Ες: Θα ήθελα πάρα πολύ να ήξερα, πόση ώρα παίρνει στην Μαν να λουστεί... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted September 11, 2011 Author Share Posted September 11, 2011 Καισαρα μου αρεσαν πολυ τα σχολια σου, ευχαριστω! Γελασα πολυ και με την εντυπωση που σου εκαναν τα μαλλια της Μαν. Η ιδεα (οσο και αν σε τρομοκρατει) ηταν πως σε πολλους πολιτισμους η πλουσια κωμη συμβολιζει την γονιμοτητα, την θηλυκοτητα, τον πλουτο, την δυναμη κτλ Χαρακτηριστικα παραδειγματα ειναι ο Σαμψων και η Βερενικη (της οποιας τον μυθο λατρευω). Απο εκει και περα εχω να σου πω πως μια θεα οπως η Μαν δεν λουζεται ποτε μονη της, οποτε δεν την νοιαζει ποση ωρα θα της παρει (τι τις εχουμε τις υπηρετριες χρυσο μου? Η ειμαστε θεες η δεν ειμαστε) η ως εναλλακτικη λυση δεν χρειαζεται λουσιμο ειναι μονιμως σε θεικη φορμα...τουσε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ayu Posted November 1, 2011 Share Posted November 1, 2011 "και είδε τα αστερια-ματια της να τον κοιτούν" Αρκεί το "και είδε τα αστέρια της να τον κοιτούν" νομίζω (ώστε ν' αποφύγεις και το άκυρο κατά τη γνώμη μου ενωτικό). Το "αυτό δεν είναι ποίημα" δεν το καταλαβαίνω. Τι κάνει ένα "ποίημα" ποίημα δηλαδή; Μπορώ να δεχτώ μια τέτοια πρόταση μόνο με την έννοια του: έχεις ένα σουφλέ μπροστά σου, θεωρείς ότι είναι χάλια (δε λέω ότι το συγκεκριμένο ποίημα είναι χάλια), και λες "αυτό δεν είναι σουφλέ" εννοώντας ότι δεν είναι καλό σουφλέ, ή αντίθετα σε ξετρελαίνει και λες "αυτό δεν είναι σουφλέ (είναι βιλούδο)." Ένιγουέι. Το ποίημα είναι ωραίο, αλλά νομίζω ότι πρέπει να το εντάξεις μέσα σε κάτι μεγαλύτερο (όπως και το έχεις στο μυαλό σου δηλαδή ως περιγραφή ενός κόσμου) για να έχει νόημα. Δηλαδή αν ενσωμάτωνες τη σειρά των ποιημάτων που αναφέρεις μέσα σ' ένα μυθιστόρημα που συμβαίνει στον κόσμο σου (χαχα, κατάλαβες τι εννοώ) νομίζω θα λειτουργούσε ωραία. Διαφορετικά μου αφήνει την αίσθηση του "ωραία τα 'παμε. Ε, και;" Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted November 2, 2011 Author Share Posted November 2, 2011 (edited) Σ' ευχαριστω πολυ για τα σχολια σου Ayu Ειχα σκεφτει αρχικα να ενσωματωσω τα ποιηματα αυτα μεσα σ' ενα βιβλιο, αλλα στην πορεια σκεφτηκα και ειδα πως κουραζει πολυ μεσα στην πλοκη να εμφανιζονται συχνα πυκνα ποιηματα μυθολογιας-κοσμογονιας του κοσμου μου... ετσι σκεφτηκα να τα κανω μια ομαδα, σε μια ποιητικη συλλογη που να προαναγγελει ουσιαστικα τον κοσμο που εχω σκεφτει... η ισως να πρεπει να ειναι σαν ενα μικρο ενθετο σε ενα βιβλιο... συζηταμε επι του φανταστικου για την ωρα δεν εχω καν κανει κινηση για να εκδοσω κατι.. αλλα τα ονειρα ειναι δωρεαν! Edited November 3, 2011 by laas7 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ayu Posted November 2, 2011 Share Posted November 2, 2011 (edited) Ειχα σκεφτει αρχικα να ενσωματωσω τα ποιηματα αυτα μεσα σ' ενα βιβλιο, αλλα στην πορεια σκεφτηκα και ειδα πως κουραζει πολυ μεσα στην πλοκη να εμφανιζονται συχνα πυκνα ποιηματα μυθολογιας-κοσμογονιας του κοσμου μου... ετσι σκεφτηκα να τα κανω μια ομαδα, σε μια ποιητικη συλλογη που να προαναγγελει ουσιαστικα τον κοσμο που εχω σκεφτει... η ισως να πρεπει να ειναι σαν ενα μικρο ενθετο σε ενα βιβλιο... συζηταμε επι του φανταστικου για την ωρα δεν εχω καν κινηση για να εκδοσω κατι.. αλλα τα ονειρα ειναι δωρεαν! Ε επί του φανταστικού βέβαια! Τι σφφ είμαστε; Ναι, η ιδέα με το ένθετο είναι πολύ καλή! Άντε, με το καλό Edited November 2, 2011 by Ayu Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted November 3, 2011 Author Share Posted November 3, 2011 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.