Howard Crease Posted July 22, 2011 Share Posted July 22, 2011 (edited) ΑΔΙΚΟΣ ΚΟΠΟΣ Μπορεί να έτρεξα να ζήσω στο ψηλότερο σύννεφο, μα κι εκεί πάνω, στ' άστρα κοντά το είδα, πως δε με πήρε ο ουρανός από τα κρύα νύχια σου. * Μπορεί να βούτηξα να ζήσω στη βαθύτερη θάλασσα, μα κι εκεί κάτω, κάτω απ' το νερό το είδα, πως δε μ' έσωσε η άβυσσος από τα κρύα νύχια σου. * Μπορεί θεών σπαθιά να με φύλαξαν στον ύπνο, μα και τις ώρες εκείνες τις σκοτεινές το είδα, πως δεν ησύχασα στα όνειρά μου από τα κρύα νύχια σου. * Μπορεί τέλος να έγινα Τιτάνας ίδιος, στις πλάτες μου ο κόσμος, μα και τότε ακόμη, πίσω από το μεγαλείο μου το είδα, πως δεν ήταν άλλο το πετσί που γδέρνανε τα κρύα νύχια σου. * Την ψυχή μου σου πουλάω, Φόβε, την ανδρεία μου ζητάω πίσω. Κι όταν στο χώμα κάτω θα βρεθώ, δίχως πνοή, δίχως στα μάτια σπίθα, τότε μπορείς. * Μπορείς να έρθεις Φόβε στο κουφάρι μου, κι ο μαύρος πύργος σου ψηλά να με βαστήξει, τρόπαιο σ' εσένα, στους διαβάτες απειλή. Να ξέρουν, να θυμούνται όλοι * πως δε γλιτώνουν, Φόβε, οι θνητοί. από τα κρύα νύχια σου. Edited July 24, 2011 by Howard Crease Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
TheSea IsBurned Posted July 22, 2011 Share Posted July 22, 2011 Όσο περισσότερο το διαβάζω, τόσο περισσότερο μου αρέσει. Αγαπημένο σημείο: "πως δεν ησύχασα στα όνειρά μου από τα κρύα νύχια σου", δέθηκα πάρα πολύ με αυτό το στίχο. Επίσης μου άρεσε πολύ η τέταρτη στροφή. Πολύ καλό, μπράβο Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted July 24, 2011 Share Posted July 24, 2011 Χχμμμ.... ενω εχεις ωραιες φρασεις που μου αρεσουν και τις σκεφτομαι π.χ. "μπορει θεων σπαθια να με φυλαξαν στο υπνο" (μονο που θα ηθελα ενα ν, στον υπνο) "μπορει τελος να εγινα τιτανας ο ιδιος, στις πλατες μου ο κοσμος" (εδω νομιζω θελει μια διορθωση το δευτερο μισο του στιχου... στις πλατες μου ο κοσμος, μενει καπως ξεκρεμαστο θελει κατι π.χ. στις πλατες μου τον κοσμο κουβαλησα, στις πλατες μου ο κοσμος σταθηκε κτλ) δεν ξερω αν μου αρεσε το ποιημα σου. Ισως να μην μου αρεσουν οι αμεσως επομενοι στιχοι που μου φανηκαν αντικρουομενοι. Δηλαδη "την ψυχη μου σου πουλαω φοβε την ανδρεια μου ζηταω πισω." Πως ειναι δυνατον να περιμενεις να σου δωσει ο φοβος την ανδρεια πισω, αφου αυτο παιρνει? Και πουλωντας την ψυχη σου? Σαν να τον βαζεις στην θεση του διαβολου, οπως στον Φαουστ...αλλα λιγοτερο σκεπτομενος... Μετα λες πως ο μαυρος πυργος ψηλα θα σε βασταξει, αλλα αυτο ειναι λιγο αδοκιμο (σαν εικονα ομως ειναι καλο ενας μαυρος πυργος και εσυ τροπαιο μπροστα απο την ταφρο ισως). Ενας πυργος δεν εχει χερια να σε βασταξει.. ισως θα μπορουσες να το πεις αλλιως π.χ. στον μαυρο πυργο σου μπροστα σαν τροπαιο το κουφαρι μου να στησεις κτλ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Howard Crease Posted July 24, 2011 Author Share Posted July 24, 2011 Χμμ... Μη με παρεξηγήσεις απ' όσα διαβάσεις στη συνέχεια, γιατί αν με ήξερες, θα ήξερες και ότι δεν έχω πρόβλημα με το να μου κάνουν αρνητικά σχόλια. Αυτά που θα σου πω αφορούν τον τρόπο με τον οποίο βλέπω το ποίημα και μόνο αυτό. Κατ' αρχάς, το "ν" ευχαριστώ που μου το θύμισες, γιατί εννοείται πως απλά τυπογραφικό ήταν To δεύτερο μισό του στίχου με τους τιτάνες είναι έτσι γιατί είχα στο μυαλό μου ένα ρυθμό όταν το έγραφα, και αν το έγραφα αλλιώς, θα χαλούσε. Και εντάξει, δε νομίζω πως η ποίηση έχει να κάνει με σαφείς περιγραφές (τουλάχιστον για μένα). Επιπλέον, το βρίσκω πολύ λογικό να πουλήσει κανείς την ψυχή του στο φόβο ώστε να σταματήσει να τον κυνηγάει, και να βρει την ησυχία του, το θάρρος, την ανδρεία του. Τέλος, άμα δηλαδή εξέχουν από τον πύργο σιδερένιες λόγχες και κρεμάσει εκεί πάνω ο φόβος το κουφάρι μου, δε θα με βαστάει; :-P Όπως και να 'χει, συγνώμη αν φάνηκα επιθετικός και εγωιστής, αλλά πραγματικά έτσι το βλέπω, αυτή είναι η δική μου ερμηνεία. Και εννοείται πως σε χιλιο-ευχαριστώ για το χρόνο, τόσο της ανάγνωσης, όσο και της συγγραφής του σχολίου. Να 'σαι καλά! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted July 24, 2011 Share Posted July 24, 2011 Δεν σε ξερω αλλα δεν εχω κανενα προβλημα να σε μαθω. Και να μαθεις και εσυ εμενα. Επισης μου αρεσει που εκλαμβανεις τοσο καλα τα σχολια μου γιατι δεν γινονται ποτε με κακη προθεση και πραγματικα χαιρομαι που το αντιλαμβανεσαι! Απο εκει και περα συνεχιζω να εχω τις αντιρρησεις μου... γιατι δεν ειναι λογικο να πουλας στην ψυχη σου στον φοβο για να βρεις την ησυχια σου, την ανδρεια σου. Γιατι πουλωντας την ψυχη σου στον φοβο, τοτε σε κατακλυζει και δεν εχεις ουτε ησυχια, ουτε ανδρεια, ουτε θαρρος. Θαρρος η ανδρεια εχεις οταν πολεμας τον φοβο σου, οταν δεν του επιτρεπεις να σε επηρεαζει. Απο εκει και περα μπορω ισως να θεωρησω πως νομιζες πουλωντας την ψυχη σου οτι θα βρεις την ησυχια σου, αλλα τελικα συναντησες τον θανατο. Μηπως αυτο εννοουσες με την λεξη ησυχια? Οσο για τον πυργο και αυτο που ειπες ειναι ταιριαστη εικονα, αλλα εγω προσωπικα θα ηθελα να το δω αυτο σε στιχους περιγραφικα και οχι τοσο αοριστα. Αυτα λοιπον απο εμενα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Howard Crease Posted July 24, 2011 Author Share Posted July 24, 2011 Χαχα, ούτε εγώ έχω πρόβλημα, βρέει Σχετικά με το πούλημα της ψυχής, νομίζω πως απλά έχω διαφορετική εικόνα αυτής της έννοιας από τη δική σου. Εγώ την είδα σαν τη μέγιστη ανταλλαγή ώστε ο φόβος να εγκαταλείψει τον ήρωα του ποιήματος. Και ας πούμε, μπορεί αυτό να είναι που κρατάει τον φόβο ζωντανό: οι ψυχές που συγκεντρώνει από τους άμοιρους που ζητούν απεγνωσμένα να τους εγκαταλείψει. Και όχι, δεν εννοούσα αυτό με την ησυχία, αλλά τι σημασία έχει; Σημασία έχει εσύ πώς το εξέλαβες! Και για τον πύργο, εντάξει, φαίνεται πως είναι καθαρά θέμα γούστου, αλλά δεν παίρνω κι όρκο. Ο οποιοσδήποτε ασχολείται περισσότερο με την ποίηση απ' όσο εγώ, οπότε δε μπορώ να έχω άποψη, παρά μόνο να κάνω εικασίες σχετικά με το τι δουλεύει και τι όχι, χαχα. Αυτά τα λίγα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.