iraklisv Posted July 25, 2011 Share Posted July 25, 2011 Κι αν κόβει της Αγάπης το μαχαίρι το Αίμα που θα δεις μην φοβηθείς πληγή δεν είναι που το Θάνατο θα φέρει μπόλιασμα είναι για το δένδρο της Ψυχής Άσε ανοιχτό το κόψιμο να ανθίσει να βγάλει φύλα και καρπούς ως το πρωί άσε τον Ήλιο σαν νυστέρι να γυαλίζει να τρέξει η Νύχτα σαν νερό απ΄τη πληγή Μην κλαις και μην φοβάσαι να Πεθάνει σαν του φιδιού το δέρμα το παλιό άστο να φύγει και το νέο ν΄ ανασάνει σ΄άλλο αέρα που μυρίζει σαν μωρό Πόσο τα μάτια μου ζητούν να ξεδιψάσουν μέσα στο Κάλος των ανθρώπινων ψυχών να δουν βαθιά στο φως τους να μονάσουν να γίνουν ήλιοι στα σκοτάδια των καιρών Αρκετά παλιό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted August 18, 2011 Share Posted August 18, 2011 Αχα! Ψυχη βαθια...Παλιο αλλα καλο! Το πρωτο τετραστιχο ειναι εξαιρετικο! Και το επομενο! Απλα μου θυμισε νοσοκομειο το σημειο με το νυστερι, θα προτιμουσα μια αλλη παρομοιωση. Και το τριτο και το τεταρτο ειναι ομορφα! Ενα ποιημα που εχει συνοχη, μεστη γραφη. Παρουσιαζει μια συγκεκριμενη ιδεα απλωμενο σωστα, οχι τραβηγμενο απο τα αυτια. Στην οποια ιδεα μενει σταθερο και την ανθιζει πραγματικα. Το γεγονος πως καποιες λεξεις μεσα στα ποιηματα σου τις βαζεις με κεφαλαια, το κανεις προφανως για να τις τονισεις. Δεν μπορω να πω πως συμφωνω αλλα σε αυτο ειδικα το ποιημα δεν με ενοχλει καθολου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.