Nihilio Posted July 30, 2011 Share Posted July 30, 2011 Ένας από τους πιο γνωστούς συγγραφείς του Σπλαττερπανκ κινήματος. Γεννήθηκε το 1941 στο Σικάγο των ΗΠΑ και σπούδασε Αγγλική φιλολογία. Έγραψε πάνω από 60 short stories και 30 μυθιστορήματα και, παρά τις πολύ καλές κριτικές από σύγχρονους του συγγραφείς (ανάμεσα στους οποίους και o Stephen King) και τις καλές πωλήσεις του στη Μεγάλη Βρετανία, ποτέ δεν έγινε ιδιαίτερα γνωστός στις ΗΠΑ. Πήρε το βραβείο Βest Horror Novel το 1988 από το Science Fiction Chronicle για το μυθιστόρημά του "Flesh", ενώ τα "Flesh" και "Funland" ήταν υποψήφια για Bram Stoker, ενώ το βιβλίο του "The Traveling Vampire Show" πήρε το βραβείο Στόκερ το 2001, μετά το θάνατό του (πέθανε το 2001 από καρδιακή προσβολή). Άλλο γνωστό έργο του είναι η τετραλογία του Beast House (The Cellar, The Beast House, The Midnight Tour, Friday night at the Beast House) Χαρακτηριστικά στοιχεία του έργου του είναι η έντονη βία, οι πολλές και περιγραφικές σκηνές σεξ (όχι πάντα συναινετικού), οι ζωντανοί χαρακτήρες και το ότι το υπερφυσικό συχνά αντιδιαστέλεται με "ανθρώπινα τέρατα". Στα Ελληνικά έχουν μεταφραστεί το The Stake (Παλούκι στην Καρδιά, Εκδόσεις Οξύ) και το Triage (Ξεκαθάρισμα, Εκδόσεις Jemma) που έχει γράψει σε συνεργασία με τους Ed Lee και Jack Ketchum. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
northerain Posted July 30, 2011 Share Posted July 30, 2011 Παράδοξο το Στοκερ, το Vampire Show είναι απο τα χειρότερά του. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted July 30, 2011 Author Share Posted July 30, 2011 Παράδοξο το Στοκερ, το Vampire Show είναι απο τα χειρότερά του. Δεν ξέρω, πιθανότατα να παίζει ρόλο και ο θάνατός του. Το Funland όμως είναι αρκετά δυνατό βιβλίο και με λίγο καλύτερη σπλαττεριά θα το κατέτασα στα κορυφαία του είδους (αν και δεν έχω διαβάσει το Mine του MacCammon που κέρδισε εκείνη τη χρονιά για να μπορώ να κρίνω) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted May 8, 2016 Share Posted May 8, 2016 (edited) Διάβασα το ''Παλούκι στη Καρδιά'' που συνιστά τον δεύτερο μου Ρίτσαρντ Λέιμον μετά το πολύ καλό ''The Woods are Dark''. Και χωρίς να πέρασα και άσχημα, δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε. Οι Τζιν- Λάρι, Πιτ- Μπάρμπαρα είναι ζευγάρια, γείτονες και φίλοι. Ενήλικοι με νοοτροπίες μικρών παιδιών, σε μία εκδρομή σε πόλη φάντασμα θα κάνουν μία μακάβρια ανακάλυψη. Δεν θα μπορέσουν να αντισταθούν στη νοσηρή της γοητεία και τα ωραία θα αρχίσουν. Παράλληλα η κόρη των πρώτων έχει τα δικά της προβλήματα να την ταλανίζουν. Νιώθοντας να ασφυκτιά στις εφήμερες τις σχέσεις, θα γνωρίσει τον προσωπικό της δαίμονα στο πρόσωπο του λεβέντη καθηγητή της. Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα με την ιστορία να εξελίσσεται σε διπλό ταμπλό. Αν διαβαστεί υπό την οπτική γωνία των ανθρώπινων σχέσεων θα αρέσει. Εντρυφεί με ωραίο τρόπο στις μικροαστικές ζωές απλών, συνηθισμένων ανθρώπων και τα απρόοπτα που έρχονται να σπάσουν την ρουτίνα της καθημερινότητας. Μιλάει για την δίψα για την επιτυχία και το τίμημα που πρέπει να πληρώσει κανείς για να την αποκτήσει. Υπονοεί πολύ σωστά ότι είναι λανθασμένο το να θεωρούνται οι μικρές πόλεις απρόσβλητες στην εγκληματικότητα απλά και μόνο επειδή είναι τέτοιες. Το να νομίζει κάποιος ότι αυτό είναι αποκλειστικό προνόμιο της ζούγκλας των μεγαλουπόλεων. Σαν βιβλίο τρόμου όμως δεν λέει πολλά μιας και είναι γεμάτο με ευκολίες που εξυπηρετούν υπερβολικά τις ανάγκες του. Και ως εκ τούτου δεν πείθουν. Δεν γίνεται άνθρωποι που υποτίθεται ότι έχουν μία στοιχειώδη νοημοσύνη, να φέρονται κατά αυτόν τον τρόπο. Απλώς δεν γίνεται και αυτό είναι όλο. Μου δόθηκε η εντύπωση ότι ο συγγραφέας αλλού ήθελε να το πάει όταν ξεκινούσε και αλλού τελικά το πήγε. Καλογραμμένο αλλά άνευ ουσίας. Αν εστίαζε περισσότερο στα ανθρώπινα τέρατα όπως έκανε πετυχημένα, το αποτέλεσμα μάλλον θα ήταν και πιο ικανοποιητικό. Προτείνεται, μόνο όμως αν δεν έχει κανείς υψηλές προσδοκίες. Ωστόσο λόγω και του πολύ καλού ξεκινήματος δεν απογοητεύομαι. Θέλω κάποια στιγμή να διαβάσω περισσότερο Ρίτσαρντ Λέιμον αλλά και σπλάτερ γενικά. Ίσως την σειρά Beast House που με έχει ιντριγκάρει για τα καλά. Edited May 8, 2016 by Δημήτρης Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βακχος Posted September 3, 2020 Share Posted September 3, 2020 Παλούκι Στην Καρδιά, Οξύ Το βιβλίο θα το έβαζα στην κατηγορία "άντε ακόμα?". Ξεκινάει ωραία, αλλά αργεί να γίνει κάτι στα πλαίσια του τρόμου. Ο Laymon γράφει καλά, δεν το αμφισβητεί κανείς, αλλά μου φάνηκε πολύ light, άσε που ουσιαστικά εκτός από το κεντρικό concept, τρέχει παράλληλα και 2ο concept, με έφηβους, σχολείο, καθηγητές, έρωτες κλπ. Προσθέστε και λίγο μυστήριο, λίγη αστυνομική έρευνα 3χρονου,ας βάλουμε και λίγο (λίγο όμως) τρόμο, ε και κανά 2-3-4 σκηνές με σεξάκι, και να το το βιβλίο.Τουλάχιστον έτσι το αντιλήφθηκα εγώ. Οι χαρακτήρες είναι από (το λιγότερο) επιπόλαιοι έως πανηλίθιοι, λες και ζούνε σε άλλο σύμπαν. ΟΙ σκηνές τρόμου (2) είναι καλές αλλά λίγες ρε αδερφέ. Αλλιώς το ξεκινάει, αλλού το πάει, κάτι άλλο πάει να πει ενδιάμεσα, τα μπέρδεψε. Θα μπορούσε να κινηθεί στα πλαίσια του ρεαλιστικού τρόμου και θα τα πήγαινε μια χαρά. 7 με το ζόρι επειδή μου άρεσε το τρόπος γραφής του Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Spyrex Posted November 18, 2022 Share Posted November 18, 2022 (edited) Έχω διαβάσει εδώ και αρκετό καιρό το Endless Night που συνιστά και την πρώτη μου επαφή. Ωραίος ο Laymon, γράφει ωραία. Η όλη ιστορία είναι ένα κυνηγητό από την αρχή μέχρι το τέλος, αλλά γενικά το βιβλίο με κράτησε, ειδικά τα κεφάλαια που ακολουθούσαμε την ιστορία από το point of view του killer. Κάποιες σπλάτερ εικόνες έχω να τις θυμάμαι, ίσως επειδή κιόλας πρώτη φορά διάβασα κάτι τέτοιο. Λίγο τραβηγμένο από τα μαλλιά το τελευταίο σκηνικό, αλλά γενικά αρκετά καλή η πρώτη εντύπωση. Edited November 19, 2022 by Ghost Προστέθηκαν τα εξώφυλλα του βιβλίου. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted August 24, 2023 Share Posted August 24, 2023 (edited) Fiends by Richard Laymon. Είναι μια συλλογή που περιλαμβάνει ένα μυθιστόρημα μικρού μεγέθους (το ομώνυμο) και πολλά διηγήματα. Τον Laymon τον έχω γνωρίσει από πολύ καλά έργα όπως το "παλούκι στην καρδιά" και το Resurrection. Οταν δεν επιθυμεί να είναι πρωτότυπος, γράφει καλτ σλασεριές όπως αυτό με τους εφήβους που μακελεύονται από τον νεοναζί που φοράει στριγκάκι. Εδώ όμως το παράκανε. Και το ξεφτίλισε μπορώ να πω. Ευτυχώς όμως, αυτό συμβαίνει μόνο στο μικρό μυθιστόρημα (είναι λίγο μεγαλύτερο από νουβέλα). Εδώ αποφάσισε να διαπραγματευτεί τον βιασμό. Ο βιαστής μάλιστα, επιστρέφει μετά από χρόνια και απαγάγει την ίδια ακριβώς κοπέλα προκειμένου να τη ξαναβιάσει. Εκείνη παίρνει το γεγονός τόσο κατάκαρδα, όσο αν είχε χάσει το τρένο. Σε μία ιστορία που είναι Laymon εις τη νιοστή: Οι πάντες σεξομανείς, οι πάντες έχοντες άγνοια κινδύνου και τρας αισθητική. Κάπου έλεος, είσαι ο Laymon που έγραψε για τον νεοναζί με το στριγκάκι και το έκανες να είναι αριστούργημα. Δεν είναι δυνατόν να πιάνεις θεματολογίες όπως τον βιασμό. Αυτά ταιριάζουν στον Κέτσαμ που δείχνει τη δέουσα ευαισθησία. Εντωμεταξύ στις επόμενες μικρές ιστορίες, υπάρχουν επίσης βιασμοί, αλλά εκεί τους παρουσιάζει ως τραυματικές εμπειρίες. Εδώ, δεν ξέρω τι ήθελε να πετύχει. Οι μικρές ιστορίες είναι διαμαντάκια. μαθαίνουμε για κάποιον που ακολουθεί σταγόνες αίματος στο δρόμο και όταν βλέπει που καταλήγουν, τρέχει να σωθεί. Για κάποιον που χαρίζει μικρά γατάκια στη γειτονιά, εκτός από ένα που είναι αναστημένο. Για κάποιον που ακολουθεί μία γυναίκα που φοράει μονίμως μάσκα και είναι τσιμπημένος μαζί της. Μια νταρκ φάνταζι ιστορία όπου τα βαμπίρ συγκρούονται με παρανόμους. Μαθαίνουμε επίσης για κάποιον που συστήνει στη νυν του το πτώμα της πρώην του και ονειρεύεται νεκρόφιλες καταστάσεις. Για ένα ιδιαίτερο παιδί που εισπράττει μπούλινγκ αλλά κρύβει συνάμα ένα μυστικό. Σε γενικές γραμμές συστείνω το fiends μόνο για τα διηγήματα, αλλά όχι για το μικρό μυθιστόρημα. Edited August 24, 2023 by AlienBill 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted November 2, 2023 Share Posted November 2, 2023 Διάβασα The woods are dark του Richard Laymon. Σε αυτή την ιστορία, μία κοινότητα χωρικών αιχμαλωτίζει δύο νεαρές γυναίκες που διέρχονται από τα μέρη της, καθώς επίσης και μια οικογένεια και τους αφήνουν όλους δεμένους στο δάσος. Ο λόγος είναι ότι η κοινότητα των χωρικών έχει κάνει συμφωνία με κάποιους αγριανθρώπους που κατοικούν εκεί και ονομάζονται Κρουλ. Κάθε τόσο τους παραδίδουν θύματα για να τα βιάζουν και να τα τρώνε. Κάποιος όμως από την κοινότητα των κακών χωρικών, αισθάνεται τύψεις, γιατί έχει τσιμπηθεί με μία από τις δύο νεαρές γυναίκες και επιστρέφει στο δάσος για να τη σώσει. Εντωμεταξύ και οι Κρουλ ακόμη, φοβούνται ένα πλάσμα που κάποτε ήταν άνθρωπος και συγκεκριμένα πρόγονός του, αλλά πλέον έχει γίνει τέρας και ονομάζεται devil. Η ιστορία είναι πολύ ωραία, γεμάτη δράση και σασπένς, ενώ δεν λείπει και η σκοποφιλική προσέγγιση που χαρακτηρίζει τον Laymon, 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.