Stanley Posted July 30, 2011 Share Posted July 30, 2011 (edited) Όνομα Συγγραφέα: Stanley, το βρήκατε και μόνοι σας. Είδος: Ψυχολογικός+ τρόμος ( mainstream, όπως θα λέγατε μερικοί) Βία; Ναι Σεξ; ΝΑΙ Αριθμός Λέξεων:3000 παρά Αυτοτελής; Ναι Σχόλια:Ακατάλληλο για φαντασάδες. Για ό,τι άλλο, χώστε ελεύθερα ( "χώστε", you know what i mean). edit: Η ιστορία γράφτηκε συνοδεία του , του Cave edit2: Κατά λάθος ανέβασα στο τόπικ εκδοχή διαφορετική από αυτήν που επέλεξα για το διαγωνισμό, οπότε ανεβάζω την επικρατέστερη και παράλληλα αφήνω και την άλλη, μιας και ήδη βρίσκεται. Απόβλητος.pdf Απόβλητος.doc Edited August 5, 2011 by Stanley Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted July 30, 2011 Share Posted July 30, 2011 Πολύ γρήγορο σχόλιο: Ρε τερατογράφε, πάλι τον Λαβκραφτ αντιγράφεις; Κατά τα άλλα: ενδιαφέρουσα άσκηση ύφους. Πολύ δυνατή γραφή αλλά κάπου λείπει η πλοκή (ή μάλλον υπάρχει, είναι υποτυπώδης και αργεί πολύ να μπει στην ιστορία σου), λείπουν οι εξηγήσεις για τα όσα γίνονται, λείπει αυτό που θα κάνει την 3000 λέξεων βινιέτα σου μία σύντομη ιστορία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted July 31, 2011 Author Share Posted July 31, 2011 Δεν χάνω ευκαιρία να τιμήσω τον αγαπημένο μου συγγραφέα, πασίγνωστο αυτό. (Για όσους δεν ξέρουν, προφανώς και ειρωνεύομαι) Όσο για τα άλλα, υπάρχει μια γνωστή διαφορά συγγραφικής και αναγνωστικής φιλοσοφίας, για την οποία λίγα μπορώ ( και θέλω) να κανω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
anysias Posted July 31, 2011 Share Posted July 31, 2011 (edited) Stan κάποια στιγμή σου είχα αναφέρει ότι ο γραπτός σου λόγος έχει χαρακτήρα ή καλύτερα ταυτότητα. Ήξερα (όπως όλοι) ότι η ιστορία είναι δική σου ήδη από τις πρώτες παραγράφους περίπου. Αν στο τέλος αποδεικνυόταν ότι δεν ήταν δική σου, αυτό θα ήταν έκπληξη! Το σχόλιο που έδωσα στην ιστορία σου ήταν : ‘’Απίστευτες σκηνές, εικόνες, σκέψεις του ήρωα. Ο γραπτός λόγος του/ της συγγραφέα είναι φοβερός. Με έβαλες μέσα στην ιστορία. Είναι ωραία ιδέα και ο τίτλος δικαιώνεται στο τέλος και από το ύφος του λόγου που μαρτυρά το ψυχισμό του ήρωα. Μου αρέσουν αυτού του είδους οι αφηγήσεις που σε αφήνουν να μπεις στο κατευθείαν στο μυαλό του ήρωα. Νομίζω ότι δεν μπορώ να την κατατάξω σε κάποιο από τα είδη αλλά και πάλι η ιστορία είναι από τις αγαπημένες μου. ‘’ Η ιστορία παραμένει από τις πολύ αγαπημένες μου στο διαγωνισμό αλλά πρέπει να παραδεχτώ ότι αναγκάστηκα να την βάλω σε χαμηλότερη θέση, από αυτή που θα ήθελα να την δω, εξαιτίας της δυσκολίας μου να το εντάξω στον τρόμο, γιατί έπρεπε να δω τα πράγματα αντικειμενικά. Ψήφισα λοιπόν αντικειμενικά, αυτό θεώρησα δίκαιο αλλά αυτό δεν μειώνει καθόλου την αξία του διηγήματός σου. Στάν γράφεις πολύ ωραία και μπράβο σου! Edited July 31, 2011 by anysias Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted July 31, 2011 Share Posted July 31, 2011 Καλογραμμένο, δυνατό, γρήγορο, ζωντανό και με ατμόσφαιρα. Τα πας καλά με αυτό το ύφος, μονόλογος ενός διαταραγμένου, να το πούμε. Συμφωνώ με τον Nihilio ότι δεν έχει ουσιαστικά υπόθεση, αλλά εμένα δε με πειράζουν τα διηγήματα όπου το ζήτημα/σασπένς είναι να αποκαλυφθεί ο ήρωας και ο κόσμος του. Απλώς αυτά κάνουν μόνο για μικρά διηγήματα, όπως αυτό. Για κάτι μεγαλύτερο, πρέπει να βάλεις και υπόθεση. Όχι, δεν τρόμαξα, αλλά σιχάθηκα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted July 31, 2011 Share Posted July 31, 2011 (edited) Αυτό το διήγημα θα μπορούσε να είναι φοβερό. Όμως το αποτέλεσμα τελικά δεν είναι καλό. Πιο πολύ με εφηβικό κείμενο μοιάζει, από αυτά που γράφαμε με κεφαλαία γράμματα ΜΙΣΟΣ, ή ΘΑΝΑΤΟΣ. Τι συνέβη; Ο συγγραφέας του παρασύρθηκε από δικά του μίση και θυμούς (συγνώμη για την αδιακρισία μου να το λέω), και αυτό του στέρησε τον έλεγχο πάνω στο κείμενο. Ο αναγνώστης δεν βρίσκει κανένα ενδιαφέρον (προσωπική άποψη, που δεν πιστεύω ότι εκφράζει τον κάθε αναγνώστη) στο να μοιραστεί την κατάθλιψη του συγγραφέα, όταν αυτό γίνεται χωρίς κάποια καλή ιδέα ή μια εξαιρετικά καλή γραφή. edit: Κεφαλαία, όχι καφαλαία. Edited July 31, 2011 by Cassandra Gotha Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
TheSea IsBurned Posted July 31, 2011 Share Posted July 31, 2011 (edited) Αυτό ήταν το δικό μου σχόλιο για την ιστορία σου: "Αναμφίβολα η καλύτερη ιστορία του διαγωνισμού - και με διαφορά. Η γραφή είναι αριστουργηματική. Η χρήση του πρώτου προσώπου και της τεχνικής του ημερολογίου έχει χρησιμοποιηθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο δίνοντας ένα αποτέλεσμα τρομακτικά ρεαλιστικό, γεμάτο δυνατές και ολοζώντανες εικόνες. Η αφήγηση σε βάζει κατευθείαν μέσα στο διαταραγμένο μυαλό του ήρωα της, απότομα, βίαια – δηλαδή με τρομερή επιτυχία. Η πλοκή έρχεται εύκολα, αβίαστα και φυσικά – κάθε πράξη είναι φυσικό επακόλουθο μιας άλλης πράξης ή σκέψης που προηγήθηκε με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν κενά και χάσματα μεταξύ των γεγονότων. Φράσεις και σκέψεις όπως: «Υπέροχα βρομάει το ποτάμι που κυλάει δίπλα μου. Υπέροχα ψοφάνε οι νεκροί που ανασαίνουν πάνω μου» και «Στο διάολο οι ορισμοί! Στο διάολο οι κα-τη-γο-ρι-ο-ποι-ή-σεις. Σκάσε, σκάσε. Το θέμα είναι η ευτυχία εδώ μέσα, όχι, πάλι ορισμός» σε βάζουν πιο βαθιά μέσα στην σκέψη του ήρωα κι έρχονται ομαλά και αυθόρμητα για να ενισχύσουν την ομορφιά και την ατμοσφαιρικότητα της ιστορίας. Η σκηνή του βιασμού διέπεται από μια ωμότητα που την καθιστά συγκλονιστική, είναι γραμμένη εξαιρετικά και διαβάζεται με μια κοφτή ανάσα. Το τέλος είναι μοναχικό, θλιβερό, τραγικά συγκινητικό. Η τελευταία σκηνή αφήνει μια αίσθηση τρυφερότητας που έρχεται σε αντίθεση με την προηγούμενη σκηνή και σε κάνει να λυπηθείς τόσο για την κοπέλα όσο και για τον απόβλητο. Κι άλλα θα μπορούσα να πω για τη συγκεκριμένη ιστορία, θα μπορούσα να εξηγήσω γιατί μου άρεσε κάθε μοναδική φράση του κειμένου, αλλά θα κλείσω με αυτό: Θα ήθελα να πω στον\στην συγγραφέα αυτή της ιστορίας δυο πράγματα: Συγχαρητήρια. Και ευχαριστούμε που μας χάρισες ένα αριστούργημα." Να πω λοιπόν και πάλι πως η ιστορία σου για μένα ήταν αψεγάδιαστη και το κάθε τι μέσα της λειτούργησε τέλεια οπότε δεν έχω και κανένα χρήσιμο σχόλιο να σου δώσω Απλά - συνέχισε να γράφεις έτσι Edited July 31, 2011 by TheSea IsBurned Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted July 31, 2011 Author Share Posted July 31, 2011 Κασσάνδρα, εξήγησέ μου, σε παρακαλώ, αν μπορείς, τι το εφηβικό βλέπεις σε αυτό το κείμενο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted July 31, 2011 Share Posted July 31, 2011 Χρήστο, πώς μπορώ να σου εξηγείσω κάτι που βλέπω να διατρέχει όλο το κείμενό σου (και τα περισσότερα που έχω διαβάσει), τη στιγμή που εσύ ο ίδιος που το έγραψες δεν το βλέπεις; Δεν προσπαθώ να σε πείσω ( "μα είναι εφηβικό, δεν το βλέπεις; " ), αλλά δεν μπορώ και να σε κάνω να καταλάβεις κάτι που για 'μένα είναι αυτονόητο. Αλλά θα κάνω μια προσπάθεια, μόνο και μόνο γιατί θέλω να πιστεύω ότι πράγματι έχεις διάθεση να καταλάβεις τι λέω: Στα εφηβικά κείμενα ο συγγραφέας θολώνεται από τα συναισθήματά του και παρασέρνεται, μην αφήνοντας το μυαλό του να σκεφτεί καθαρά, έτσι τον πάνε όπου θέλουν αυτά και δεν οδηγεί ο ίδιος την ιστορία του. (Πολλές φορές το κάνουμε και οι γυναίκες αυτό, συγνώμη για την παρένθεση). Έτσι, ενώ μπορούμε να έχουμε πολύ καλή ποίηση από αυτό το άτομο (αν φερθεί έντιμα στον ίδιο τον εαυτό του), στην πεζογραφία γίνεται φλύαρος και εγωκεντρικός. Γράφει με τρόπο που για τον ίδιο μοιάζει μεγαλειώδης αλλά για τους άλλους απλά βαρετός. Το κείμενό σου έχει αυτά τα χαρακτηριστικά, που βαραίνουν την ικανότητα, την άνεση με την οποία χειρίζεσαι τον λόγο. Όπως σου είπα και στο σχόλιο, ούτε η γραφή σου είναι τόσο εξαιρετική ώστε να στηρίζει το συγκεκριμένο κείμενο (με την απουσία θέματος, πλοκής), ούτε έχεις μια ιδέα που να λάμπει από μόνη της, αφήνοντας τον αναγνώστη με μικρά ρίγη στην πλάτη και την αίσθηση ότι διάβασε κάτι που θα θυμάται. Το να αφήνουμε να βγει η μαυρίλα μας έτσι, εξομολογητικά, είναι εφηβικό. Δεν είναι δουλεμένη λογοτεχνία. Και επειδή ξέρω ότι αρκετοί θα θίχτηκαν που το εφηβικό παίρνει στο ποστ μου μια αρνητική χρειά, παρακαλώ, στείλτε μου το όποιο κράξιμο σε προσωπικό μύνημα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest old#2065 Posted July 31, 2011 Share Posted July 31, 2011 Χρήστο Εξαιρετική χρήση της τεχνικής και του κλίματος noir. Σαν είδος, αν και δεν γουστάρει ο ήρωας/συγγραφέας τις κατηγοριοποιήσεις, κατατάσσεται άνετα στο dirty realism των 80's. Υπερβολική χρήση αηδιαστικών λέξεων και σκηνών για τα γούστα μου. Πολύ καλή χρήση της γλώσσας. Αντιφατικές αναφορές στο διανοητικό επίπεδο του ήρωα (η εικόνα που δίνεις στην αρχή με την εικόνα πριν το βιασμό) Ο τίτλος ναι μεν ευστοχότατος, αποδυναμώνει το διήγημα, αφου το έχεις σχεδόν περιγράψει με τον τίτλο, αφαιρώντας το κίνητρο στο page turning. Ίσως το πιο ενδιαφέρον διήγημα που σωστά όμως δεν βγήκε πρώτο. Ομως βάζω στοίχημα ότι πολύ σύντομα είσαι σε θέση να δώσεις ένα πραγματικά εξαιρετικό κείμενο,που θα ξεπεράσει τα όρια αυτού του φόρουμ. Με σύμμαχο την εμπειρία που θα έρχεται σιγά σιγά (αναφέρομαι στην κόντρα με την Αννα) και με έλεγχο συναισθημάτων και εκφραστικών μέσων, περιμένω σύντομα να επαληθευτώ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tattoman Posted July 31, 2011 Share Posted July 31, 2011 (edited) Φοβερή ατμόσφαιρα!! Αυτή η μελαγχωλία, αυτή η μιζέρια που βγάζεις σε κάθε ιστορία είναι που με τραβάει στις ιστορίες σου. Ωραία γλώσσα, και πολύ ωραίος ήρωας!!! well done Edited July 31, 2011 by Tattoman Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted July 31, 2011 Author Share Posted July 31, 2011 (edited) Χρήστο, πώς μπορώ να σου εξηγείσω κάτι που βλέπω να διατρέχει όλο το κείμενό σου (και τα περισσότερα που έχω διαβάσει), τη στιγμή που εσύ ο ίδιος που το έγραψες δεν το βλέπεις; Δεν προσπαθώ να σε πείσω ( "μα είναι εφηβικό, δεν το βλέπεις; " ), αλλά δεν μπορώ και να σε κάνω να καταλάβεις κάτι που για 'μένα είναι αυτονόητο. Αλλά θα κάνω μια προσπάθεια, μόνο και μόνο γιατί θέλω να πιστεύω ότι πράγματι έχεις διάθεση να καταλάβεις τι λέω: Στα εφηβικά κείμενα ο συγγραφέας θολώνεται από τα συναισθήματά του και παρασέρνεται, μην αφήνοντας το μυαλό του να σκεφτεί καθαρά, έτσι τον πάνε όπου θέλουν αυτά και δεν οδηγεί ο ίδιος την ιστορία του. (Πολλές φορές το κάνουμε και οι γυναίκες αυτό, συγνώμη για την παρένθεση). Έτσι, ενώ μπορούμε να έχουμε πολύ καλή ποίηση από αυτό το άτομο (αν φερθεί έντιμα στον ίδιο τον εαυτό του), στην πεζογραφία γίνεται φλύαρος και εγωκεντρικός. Γράφει με τρόπο που για τον ίδιο μοιάζει μεγαλειώδης αλλά για τους άλλους απλά βαρετός. Το κείμενό σου έχει αυτά τα χαρακτηριστικά, που βαραίνουν την ικανότητα, την άνεση με την οποία χειρίζεσαι τον λόγο. Όπως σου είπα και στο σχόλιο, ούτε η γραφή σου είναι τόσο εξαιρετική ώστε να στηρίζει το συγκεκριμένο κείμενο (με την απουσία θέματος, πλοκής), ούτε έχεις μια ιδέα που να λάμπει από μόνη της, αφήνοντας τον αναγνώστη με μικρά ρίγη στην πλάτη και την αίσθηση ότι διάβασε κάτι που θα θυμάται. Το να αφήνουμε να βγει η μαυρίλα μας έτσι, εξομολογητικά, είναι εφηβικό. Δεν είναι δουλεμένη λογοτεχνία. Και επειδή ξέρω ότι αρκετοί θα θίχτηκαν που το εφηβικό παίρνει στο ποστ μου μια αρνητική χρειά, παρακαλώ, στείλτε μου το όποιο κράξιμο σε προσωπικό μύνημα. Σε ευχαριστώ για την απάντηση. Προφανώς και διαφωνώ με αυτά που λες, αλλά σε ευχαριστώ. Την ιστορία αυτήν δεν την έγραψα σε μία ώρα, αλλά σε μία εβδομάδα. Και, φυσικά, σκέφτηκα πολύ πολλές παραμέτρους, δεν είχα πιει μια νταμιτζάνα κρασί κι άρχισα να γράφω ό,τι μου κατεβαίνει στην γκλάβα. Το ότι σε κάνει να το λες εξομολόγηση, είναι ένα θετικό για το κείμενο στοιχείο, γιατί δεν είναι εξομολόγηση. Από εκεί και πέρα, η γραφή μου δεν σε συγκινεί και το ξέρω, όπως ξέρεις ότι το ίδιο ισχύει και για τη δική σου ως προς εμένα. Βάσει αυτών, δεν ξέρω πόσο εποικοδομητικά σχόλια μπορεί να κάνει ο ένας στον άλλον, αλλά ας κρατήσουμε τουλάχιστον την ειλικρίνεια και την ευθύτητα του διαλόγου. Χρήστο Εξαιρετική χρήση της τεχνικής και του κλίματος noir. Σαν είδος, αν και δεν γουστάρει ο ήρωας/συγγραφέας τις κατηγοριοποιήσεις, κατατάσσεται άνετα στο dirty realism των 80's. Υπερβολική χρήση αηδιαστικών λέξεων και σκηνών για τα γούστα μου. Πολύ καλή χρήση της γλώσσας. Αντιφατικές αναφορές στο διανοητικό επίπεδο του ήρωα (η εικόνα που δίνεις στην αρχή με την εικόνα πριν το βιασμό) Ο τίτλος ναι μεν ευστοχότατος, αποδυναμώνει το διήγημα, αφου το έχεις σχεδόν περιγράψει με τον τίτλο, αφαιρώντας το κίνητρο στο page turning. Ίσως το πιο ενδιαφέρον διήγημα που σωστά όμως δεν βγήκε πρώτο. Ομως βάζω στοίχημα ότι πολύ σύντομα είσαι σε θέση να δώσεις ένα πραγματικά εξαιρετικό κείμενο,που θα ξεπεράσει τα όρια αυτού του φόρουμ. Με σύμμαχο την εμπειρία που θα έρχεται σιγά σιγά (αναφέρομαι στην κόντρα με την Αννα) και με έλεγχο συναισθημάτων και εκφραστικών μέσων, περιμένω σύντομα να επαληθευτώ. Πολύπλευρο σχόλιο, Νίκο. Οι κατηγοριοποιήσεις δεν με χαλάνε ιδιαίτερα, απλώς βλέπω ότι πολλές φορές εδώ μέσα λειτουργούν εις βάρος των ιστοριών μου. Θα σκεφτώ σοβαρά το θέμα του τίτλου. Και, τελικά, κρατάω να σκεφτώ και το "που σωστά όμως δεν βγήκε πρώτο"... Σε ευχαριστώ. Edited July 31, 2011 by Stanley Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted July 31, 2011 Author Share Posted July 31, 2011 TheSea, ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου και χαίρομαι που σου άρεσε τόσο πολύ η ιστορία μου. Ίσως φταίει η "εφηβεία" Anysias, αυτό με το είδος το καταλαβαίνω. Είναι ένα συχνό μοτίβο στις συμμετοχές μου στο διαγωνισμό, λίγα μπορώ να κάνω για αυτό, αφού, όπως λέγεται, είμαι..."μεινστριμάς". Σε ευχαριστώ πολύ! Κέλλυ, κι αυτό με την πλοκή είναι μεγάλο θέμα. Σε τέτοιες μικρές ιστορίες πιστεύω ότι δεν είναι σημαντικό πρόβλημα, όπως κι εσύ είπες. Γιώργο, χαίρομαι που την διάβασες και σου άρεσε. Ευχαριστώ και όσους με ψήφισαν, γενικότερα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted July 31, 2011 Share Posted July 31, 2011 Συγχαρητήρια για τη δεύτερη θέση, Χρήστο! Η ιστορία σου μου άρεσε πολύ και βρέθηκε μέσα στην πρώτη τριάδα μου. Μ' άρεσε ο παράλογος, αποκρουστικός και παρανοϊκός κόσμος μέσα στον οποίο είναι χαμένος ο ήρωας σου. Λίγες, αλλά πολύ εύστοχες οι αναφορές σου σ' αυτόν, που δημιουργούν μια τρομακτική εικόνα του πάνω κόσμου. (Ναι, θα ήθελα να μάθω περισσότερα γι' αυτόν, αλλά όχι σ' αυτήν την ιστορία) Πολύ δυνατή η μεταστροφή της ιστορίας. Η βία και η ωμότητα έρχονται εντελώς ξαφνικά και σοκάρουν. Περίμενα (ήθελα;) ότι η ήρωας θα σωζόταν από την εμφάνιση της ομορφιάς κι αυτή η αλλαγή με ταρακούνησε για τα καλά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
TheHunter-Writer Posted July 31, 2011 Share Posted July 31, 2011 Μεγάλε, είναι η καλύτερη ιστορία του διαγωνισμού! Εγώ την είχα πρώτη. Ούτε εφηβική είναι, ούτε χωρίς πλοκή, αριστούργημα είναι. Και στο λέω ειλικρινά: Είναι ένα από τα καλύτερα διηγήματα που έχω διαβάσει- εντός και εκτός site. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted August 1, 2011 Share Posted August 1, 2011 Το σχόλιό μου: Κάτι που τολμώ να πω είναι γλωσσικά και ψυχολογικά άρτιο, αλλά με αφήνει με απορίες. Κι όχι μόνο με απορίες, αλλά και με την αίσθηση ότι μπορεί και να έχασα το χρόνο μου μαζί του. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted August 1, 2011 Share Posted August 1, 2011 (edited) Aυτό είναι το σχόλιο που έκανα για την ιστορία σου στην ανώνυμη φάση: "Εντάξει, εδώ μιλάμε για μια παραληρηματική αφήγηση (κάτι που προσωπικά μ'αρέσει) και για άνεση στην τέχνη του λόγου που δημιουργεί μια πλούσια, λεξιλογικά, διήγηση. Καλή είναι επίσης και η μη κυριολεκτική χρήση του θέματος. O/Η συγγραφέας έχει μεγάλες, λογοτεχνικές δυνατότητες! Αλλά. Και εδώ έχουμε μια ιστορία που δεν περιέχει φανταστικά στοιχεία, αλλά ούτε και τρομακτικά που να βασίζονται στο θέμα. Και εξηγούμαι: Πέρα από τις όποιες σιχαμερές περιγραφές παντού στο κείμενο, ο "τρόμος" έρχεται μόνο από μια εντελώς παράταιρη, άσχετη, "σφήνα" που είναι ένας βιασμός. Είναι, κυριολεκτκά, η "τσόντα" που δικαιώνει το "είδος" της ιστορίας. Εγώ αισθάνθηκα προδωμένος διαβάζοντας μια ιστορία που ξεκίνησε καλά (αν παραβλέψουμε και μερικές άσχετες δηλώσεις, που δεν είχαν κανένα λόγο ύπαρξης στην ιστορία, όπως τα περί "ορισμών" κλπ), γραμμένη σχεδόν αριστοτεχνικά, για να καταλήξει στο αποκορύφωμα ενός βιασμού που δεν δένει πουθενά με όλη την υπόλοιπη διήγηση, διαλύοντας την όποια συνοχή της, και κάνοντας την ιστορία "πλίνθους και κεράμους ατάκτως ερριμμένα". 'Εμεινα τελικά με το ερώτημα: Τώρα, τι νόημα είχε αυτό που διάβασα;" Θέλω να συμπληρώσω κάτι. Δύο ερωτήσεις κατ'αρχήν: Έχεις επίγνωση πως έγραψες την Ωραία Κοιμωμένη; Αλλά ειδωμένη από τα μάτια του "πρίγκιπα" και με την τόσο δημοφιλή και τυπική σήμερα αλλαγή του "ονείρου" ενός παραμυθιού σε "εφιάλτη" (που τελικά δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα "σκοτεινό" όνειρο;) Δεν έγραψες παρά ένα τυπικό, τυπικότατο παραμύθι με δράκους και μαγείες και ζωάκια και το τείχος από αγκάθια και τον πρίγκιπα να αναζητά την ωραία κοιμωμένη του δάσους. Αλλά σε mainstream horror στυλ. Στην περίπτωση αυτή και μόνο, θα ήθελα να αλλάξω το τελευταίο μέρος του αρχικού μου σχολίου. Δεν είναι η ιστορία "πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα". Eίναι ένα τυπικότατο παραμύθι, αλλά στο εντελώς εφιαλτικό και με το δικό σου προσωπικό στυλ. Καλό θα ήταν πάντως να ξεφύγεις από αυτό το καλούπι του "ήρωα σε personal quest' γιατί αν απογυμνώσει κανείς τόσο την έλλειψη πλοκής (που μπερδεύει ίσως), όσο και την παραληρηματική αφήγηση, τελικά μένει ένα hero's quest που στο τέλος ο ήρωας "gets the girl". Έστω και με ένα βιασμό. Έστω κι αν το τείχος από αγκάθια είναι η βρομιά, η φρίκη, η παράνοια κλπ. Γράφεις πάρα πολύ καλά, και το ξέρεις. Δίνεις μορφή και έκφραση σε πολυάριθμα συναισθήματα και σκέψεις, συχνά δυσνόητα και δυσθεώρητα αν ο συγγραφέας δεν ξέρει να γράφει όπως εσύ, με τρόπο που δεν μπορεί παρά να αγγίξει τον αναγνώστη έστω κι αν τον απωθήσει όλος αυτός ο εφιάλτης. Το πρόβλημα είναι πως χρειάζεται να ξεφεύγουμε πού και πού από αυτό που μας έρχεται πιο εύκολα. Σ'αυτή την ιστορία, δεν ξέφυγες. Το τελικό μου ερώτημα στο ανώνυμο σχόλιο ισχύει ακόμα. Δεν ξέρω τι νόημα είχε αυτό που διάβασα αλλά ίσως μπορώ τώρα να συμπληρώσω: Γιατί το ταξίδι του ήρωα-πρίγκιπα σε αναζήτηση της ωραίας κοιμωμένης το έχω ξαναδιαβάσει. Και ξεκινώντας τόσο καλά τη διήγηση, τόσο αριστοτεχνικά, περίμενα κάτι άλλο. Edited August 1, 2011 by Oberon Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted August 1, 2011 Author Share Posted August 1, 2011 (edited) Ευχαριστώ, φυσικά, τα παιδιά παραπάνω για τα σχόλιά τους, αλλά να σταθώ για προφανείς λόγους στο τελευταίο. Δεν το είχα σκεφτεί καθόλου αυτό που είπες και το επεξεργάστηκα μέσα μου αρκετά. Δύο πράγματα: Α)Αυτό για το "καλούπι" που ανέφερες, μου το έχουν πει κι άλλα μέλη και απαντώ συνέχεια το ίδιο: έχω γράψει πάνω από 30 διηγηματα κι ένα μυθιστόρημα (έξω από τα ποιήματα) και μόνο 3 ιστορίες είναι σε αυτό το ύφος. Οπότε, το θεωρώ τουλάχιστον άστοχο και αφελές να "κατηγορούμαι" για επανάληψη και "καλούπωμα". Στο σφφ έχω ανεβάσει πολλές ιστορίες μου(οι 'Διάφορες ιστορίες" είναι γεμάτες), 3 από αυτές είναι σε παραληρηματικό ύφος, άλλες είναι πολύ διαφορετικές. Ακόμη κι έτσι, αυτές οι 3 ιστορίες μου (οκ, μάλλον περισσότερο το "Ρέκβιεμ" και ο "Λιμασμένος") θεωρώ ότι είναι από τις καλύτερές μου κι επειδή έχουν έναν σαλταρισμένο τύπο μέσα, δεν σημαίνει ότι είναι και ίδιες. Αν έπαιρνες μια ανθολογία πάνω στην παράνοια και διάβαζες ιστορίες όμοιες, αναπόφευκτα, θα τις έλεγες κλώνους; Εδώ είχα μια συγκεκριμένη ιστορία και επέλεξα αυτό το ύφος, δεν θεώρησα ότι αναλώθηκα. Η επόμενη ιστορία που θα γράψω θα είναι σίγουρα διαφορετική. Β)Σχετικά με το νόημα, δεν είναι σωστό να πω εγώ πώς το βλέπω, αλλά θα πω την εκδοχή μου, γιατί το είδες μέσα από την οπτική της "Ωραίας Κοιμωμένης". Εδώ είχαμε έναν άνθρωπο (αυτο)εξόριστο για λόγους που δεν ξέρουμε ( αυτό κάποιους μπορεί να μην τους ικανοποιεί, το δέχομαι). Εκεί που γίνεται το κλικ είναι όταν βρίσκει κάτι διαφορετικό. Όμως, το διαφορετικό αυτό δεν είναι μια γκόμενα που ήθελε να την πηδήξει για να ξεχαρμανιάσει, είναι ένα γενικότερο σύμβολο ομορφιάς και πνοής. Θα μπορούσε να είχε δει ένα λουλούδι να πετάει στον άνεμο ή ένα αηδόνι να κελαηδάει, τώρα είδε μια όμορφη γυναίκα. όταν το σύμβολο αυτό αποδεικνύεται ψεύτικο και σαθρό (αρχίζει να βρίζει και να μιλάει άσχημα, πράγμα ανθρώπινο φυσικά, αλλά μεγαλοποιημένο μέσα στην τρέλα του τύπου μοιάζει αμαρτία) ο τρόπος που αντιδρά ακαριαία είναι να το βιάσει αυτό το σύμβολο, να το βιάσει πάνω από όλα σαν έννοια. Μόλις έρθει πάλι σε νηφάλια κατάσταση, συνειδητοποιεί ότι πάντα ζούσε στην αθλιότητα, και μέσα σε αυτήν θα συνεχίσει να υπάρχει, γιατί δεν μπορεί να αντέξει την πραγματική, ανθρώπινη, φθαρτή ομορφιά. Επαναλαμβάνω: δεν μου αρέσει να μιλάω ευθέως για την ιστορία μου, αλλά επειδή απόρησες τόσο πολύ, ήθελα να σου εκθέσω πώς εγώ το βλέπω. Προφανώς, δεν ισχυρίζομαι ότι η ιστορία μου είναι τέλεια, και θα την ξανακοιτάξω αποστασιοποιημένος σύντομα. Σε ευχαριστώ πραγματικά για το σχόλιό σου. Edited August 1, 2011 by Stanley Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
hombre Posted August 1, 2011 Share Posted August 1, 2011 Αγαπητέ φίλε, Μου άρεσε η γραφή σου. Ρέουσα γλώσσα και σφιχτοδεμένες φράσεις πετυχαίνουν να εξάγουν την αιτούμενη "άρρωστη" ατμόσφαιρα και παρά ταύτα κερδίζουν τη συναισθησία του αναγνώστη. Η χρήση πρώτου προσώπου στην αφήγηση γενικώς απαιτεί λεκτική μαεστρία, κάτι που φαίνεται ότι έχεις τελικά. Keep on!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted August 1, 2011 Share Posted August 1, 2011 Οπότε, το θεωρώ τουλάχιστον άστοχο και αφελές να "κατηγορούμαι" για επανάληψη και "καλούπωμα". Aναφερόμουν αποκλειστικά σ'αυτήν την ιστορία με γνώμωνα γενικά ιστορίες αυτού του είδους/τύπου όχι σε άλλες ιστορίες που έχεις γράψει στο φόρουμ. Αφελές και άστοχο θα ήταν αν έκρινα τις άλλες ιστορίες σου με γνώμωνα αυτή ή αν χρησιμοποιούσα άλλες ιστορίες σου για να κρίνω αυτή (όπως και για σένα αν έκανες κάτι τέτοιο για να δικαιολογήσεις μια συγκεκριμένη ιστορία σου). Αλλά δεν έκανα κάτι τέτοιο. Κρίνω μια ιστορία που διαβάζω όχι με γνώμωνα τι άλλο έχει γράψει ένας συγγραφέας αλλά τι έχω διαβάσει εγώ γενικά, και οπωσδήποτε και εκτός του πλαισίου ενός ερασιτεχνικού διαγωνισμού σε ένα φόρουμ. Διαβάζω μια ιστορία σαν τα τη διάβαζα σε ένα βιβλίο και δεν με απασχολεί ποσώς τι άλλο, αριστουργηματικό ή άθλιο, έχει γράψει ένας συγγραφέας. Μόνο η ιστορία μπροστά μου έχει σημασία εκείνη τη στιγμή. Έτσι, η αναφορά στο "καλούπι" αφορούσε το καλούπι τέτοιων ιστοριών γενικά, όχι άλλων δικών σου ιστοριών. Εξ άλλου γι'αυτό το αποκάλεσα "τυπικό παραμύθι" και όχι "τυπικό παραμύθι σαν άλλα που έχεις γράψει". Επαναλαμβάνω πως πουθενά στο σχόλιό μου δεν αναφέρθηκα σε άλλες ιστορίες σου. Μπορεί να έχεις γράψει άλλες τετρακόσιες ιστορίες που να είναι εντελώς διαφορετικές. Η συγκεκριμένη ήταν, για μένα πάντα, βασισμένη σε ένα πολύ τυπικό παραμυθικό καλούπι με μια απλή φόρμουλα "όνειρο = εφιάλτης". Οπότε θα διαφωνήσω πως το σχόλιό μου είναι άστοχο ή αφελές. Νομίζω πως είναι εύστοχο και, όσο το δυνατόν, αντικειμενικό. Ευχαριστώ για την επεξήγηση, την οποία περιέγραψες πάρα πολύ όμορφα. Αλλά και αυτή είναι μια αντιστροφή του "happy end" ή του επίσης παραμυθικού μοτίβου του "faerie charmed mortal" που περνά μια νύχτα στη νεραιδοχώρα (ή, στη συγκεκριμένη περίπτωση, μια εφιαλτική εκδοχή της πραγματικότητας) για να ξυπνήσει το πρωί και να δει πως είναι ακόμα ένας ζητιάνος, ένας απόβλητος. Όλα αυτά τα μοτίβα δεν αφορούν μόνο παραμύθια βέβαια, αλλά τα βρίσκουμε σε κάθε είδους ιστορία. Το θέμα είναι αν μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε με ενδιαφέροντες και πρωτότυπους τρόπους (όχι με απλές φόρμουλες σαν την παραπάνω) ή και να τα σπάμε δημιουργώντας κάτι άλλο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted August 1, 2011 Share Posted August 1, 2011 Πολύ παγώνι είσαι βρε αδερφάκι μου. Χαλάρωσε. Ξεφούσκωσε. Το πως φαίνεται είναι ότι δεν κρατιέσαι να απαντάς σε κάθε μη ευνοϊκή κριτική. Εδώ, ως σωστό γαμάουα παγώνι, είπες σε ένα από τα καλύτερα διηγήματα του διαγωνισμού ότι το ξέχασες μετά από 5 λεπτά. (Και μού'ρθε να σε αρχίσω στις μπούφλες. Υπενθύμισε τις μου, σε παρακαλώ, όταν ξαναπεράσεις από Χαλκίδα.) Sorry δηλαδή, αλλά πέρα από την καλλιτεχνίζουσα λαβυρινθώδη γραφή, τι μπορώ να πω ότι θυμάμαι από το δικό σου; Αα ναι, η επίσκεψη του τέτοιου στη κοπέλα που βιάζει μου θύμισε το "Κιβούρι", την επίσκεψη του δέντρου στην οικογένεια. Αυτά. [emoticon δικλίδα ασφαλείας, προς αποφυγήν εγκεφαλικών ευπρέπειας] Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted August 1, 2011 Share Posted August 1, 2011 Πολύ παγώνι είσαι βρε αδερφάκι μου. Χαλάρωσε. Ξεφούσκωσε. Το πως φαίνεται είναι ότι δεν κρατιέσαι να απαντάς σε κάθε μη ευνοϊκή κριτική. Εδώ, ως σωστό γαμάουα παγώνι, είπες σε ένα από τα καλύτερα διηγήματα του διαγωνισμού ότι το ξέχασες μετά από 5 λεπτά. (Και μού'ρθε να σε αρχίσω στις μπούφλες. Υπενθύμισε τις μου, σε παρακαλώ, όταν ξαναπεράσεις από Χαλκίδα.) Ιδού και το φωτογραφικό ντοκουμέντο των προθέσεων Τουίτι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Howard Crease Posted August 1, 2011 Share Posted August 1, 2011 Εγώ μάγκα θα σου τα πω λιανά, γιατί την υπερανάλυση δεν τη γουστάρω και τόσο. Η ιστορία σου ήταν κατά τη γνώμη μου η καλύτερη του διαγωνισμού, και γι αυτό την έβαλα πρώτη. Αν έκρινα σύμφωνα με τις υπόλοιπες δικές σου που έχω διαβάσει θα με χαλούσε λίγο που μοιάζει το ύφος και η "πλοκή" με εκείνα των άλλων. Όμως όχι. Ανάμεσα στις υπόλοιπες δεκαέξι, ο Απόβλητος έδερνε. Ούτε τράβηξε το θέμα από τα μαλλιά, ούτε συμμετοχή της πλάκας ήταν. Το ότι έχει το δικό σου ύφος εγώ το βρίσκω θετικότατο. Συνοψίζοντας: καλύτερη ιστορία του διαγωνισμού, όχι και τόσο πρωτότυπη όσο θα την ήθελα. Μπέσα; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cyrano Posted August 1, 2011 Share Posted August 1, 2011 (edited) "Μια πολλά υποσχόμενη, καλογραμμένη (παρά κάποιες επιμέρους υφολογικές αστοχίες) ιστορία, η οποία αυτοκαταστρέφεται από τη σκηνή του βιασμού. Μια σκηνή που όχι μόνο δεν έχει προετοιμαστεί σωστά, αλλά είναι τόσο έντονη, λεπτομερής κι ωμή, που 'καταπίνει' σα μαύρη τρύπα όλη την προηγηθείσα ατμόσφαιρα, ισοπεδώνοντας ταυτόχρονα τον ήρωα. Πραγματικά απογοητεύτηκα και θύμωσα, γιατί μέχρι τότε διάβαζα με μεγάλη ευχαρίστηση. Ο συγγραφέας πάντως έχει μεγάλες δυνατότητες." Αυτό ήταν το σχόλιο μου. Αν έχω κάτι να συμπληρώσω είναι ότι η ιστορία σου δεν πάσχει από έλλειψη εκφραστικών μέσων και ιδεών. Πάσχει από την παρόρμησή σου να υπερπροβάλεις τα εργαλεία που διαθέτεις, αλλά δε μπορείς να συντονίσεις. Σε μια ιστορία 3000 λέξεων βάζεις εσωτερικό μονόλογο (σε πρώτο και σε δεύτερο πρόσωπο), στίχους, λόγο που περιέχει ποιητικές εκφράσεις, φιλοσοφικά συμπεράσματα, κυνικές διαπιστώσεις, αγοραίο λόγο κλπ κλπ. Τις πρώτες δύο φορές που διάβασα την ιστορία σου, ο ήρωας μού φάνηκε παραληρηματικός. Χρειάστηκα να την διαβάσω άλλες τόσες για να καταλάβω ότι είναι ακατάληπτος. Σαν προσωπικότητα. Δεν ξέρω το παρελθόν του, αλλά από την εισαγωγή συμπεραίνω ότι πρόκειται για έναν έμπειρο, μορφωμένο άνθρωπο που δηλώνει κι ο ίδιος ότι η κατάσταση στην οποία βρίσκεται είναι δική του επιλογή. Κι έπειτα, ξαφνικά είναι έρμαιο της επιλογής του κι όχι μόνο. Ο έμπειρος, συνειδητός ήρωας μετατρέπεται σε ένα παρθένο νεανία που ονειρεύεται μέσα στη φρίκη “ν' αγγίξει μόνο τα μαλλιά της” και λίγο αργότερα, μετά την αναμενόμενη αντίδραση της κοπέλας, σε έναν μανιακό που απολαμβάνει να βιάζει μία νεκρή. Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι υποκύπτει στο ένστικτο. Εδώ όμως δεν πρόκειται για ένστικτο. Μέσα σε μισή σελίδα μεταβαίνουμε από την ονείρωξη στη διαστροφή, χωρίς καμία από τις δύο να έχουν δικαιολογήσει το υπόβαθρό τους στην πρότερη παρουσίαση του ήρωα. Η ιδέα που θες να μεταδώσεις είναι εμφανής, μένει να την αποδώσεις με πιο πειστικό κι αληθοφανή τρόπο. Edited August 1, 2011 by Cyrano Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Stanley Posted August 1, 2011 Author Share Posted August 1, 2011 Πολύ παγώνι είσαι βρε αδερφάκι μου. Χαλάρωσε. Ξεφούσκωσε. Το πως φαίνεται είναι ότι δεν κρατιέσαι να απαντάς σε κάθε μη ευνοϊκή κριτική. Εδώ, ως σωστό γαμάουα παγώνι, είπες σε ένα από τα καλύτερα διηγήματα του διαγωνισμού ότι το ξέχασες μετά από 5 λεπτά. (Και μού'ρθε να σε αρχίσω στις μπούφλες. Υπενθύμισε τις μου, σε παρακαλώ, όταν ξαναπεράσεις από Χαλκίδα.) Sorry δηλαδή, αλλά πέρα από την καλλιτεχνίζουσα λαβυρινθώδη γραφή, τι μπορώ να πω ότι θυμάμαι από το δικό σου; Αα ναι, η επίσκεψη του τέτοιου στη κοπέλα που βιάζει μου θύμισε το "Κιβούρι", την επίσκεψη του δέντρου στην οικογένεια. Αυτά. [emoticon δικλίδα ασφαλείας, προς αποφυγήν εγκεφαλικών ευπρέπειας] Έλα, ρε Ντίνο, κι η Ευθυμία είπε ότι έχασε το χρόνο της με την ιστορία μου, και δεν ενοχλήθηκα. Θα έπρεπε; Συγγνώμη που πραγματικά δεν μου άρεσε καθόλου το Ραβδί, απολογούμαι και αυτομαστιγώνομαι! Εγώ ξέχασα ένα από τα καλυτερα του διαγωνισμού, εσύ ξέχασες ένα άλλο από τα καλύτερα( όπως δείχνουν τουλάχιστον τα αποτελέσματα), big deal. Αφού έχεις τέτοια θέματα, μπορείς να μου τα πεις κι από κοντά κι όχι πίσω από το πληκτρολόγιο. Δόξα τω θεώ, έχουμε περάσει μερικές ώρες μαζί, εκεί δεν σε είδα να είχες πρόβλημα και να μου χώσεις ευθέως τίποτα. Δεν έχω ίντερνετ στο κινητό μου να απαντάω αμέσως σε όποιον σχολιάζει. Αν είμαι μέσα και δω σχόλιο, θα απαντήσω. Κι επίσης, αν έγραφα ένα σεντόνι κριτικής σε κάποιον άλλον συγγραφέα, θα περίμενα απάντηση. Μπορείς να σχολιάζεις χωρίς τύμπανα πολέμου για σάουντρακ. Πες ότι ήταν ένας ακόμη "λογοτεχνικός αυνανισμός" (εδώ πάει και κυριολεκτικά) κι άσε τα εριστικά σχόλια στην άκρη, να τελειώνουμε. [χωρίς καμία δικλείδα ασφαλείας] Χάουαρντ, μπέσα. Δεν διαφώνησα σε αυτό. Σε ευχαριστώ. Cyrano, κατ'αρχάς σε ευχαριστώ που διάβασες τόσες φορές την ιστορία μου κι ελπίζω να μην ένιωσες ότι σπαταλάς τον χρόνο σου ( αν και πολύ πιθανό). Από εκεί και πέρα, το σχόλιό σου είναι πολύ διεισδυτικό και οξυδερκές, θα το λάβω σοβαρά υπόψιν μου όταν ξαναδώ την ιστορία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.