NIKANTHI Posted July 31, 2011 Share Posted July 31, 2011 (edited) Όνομα Συγγραφέα: NIKANTHI Είδος: Ε.Φ. Βία; Όχι Σεξ; Όχι . Αριθμός Λέξεων: 2980 Αυτοτελής; Ναι. Σχόλια Ο περιβαλλοντολόγος Τζον Φάερ, φορώντας στολή προστασίας για την ραδιενέργεια, κοίταξε ευχαριστημένος το θήραμα του και πλησίασε προς το μέρος του. Η αναπνοή του πίσω από την μάσκα ακουγόταν βαριά, όσο δυσκίνητο ήταν και το βήμα του. Η στολή του με τον κωδικό ονομασίας Η45Κ, ζύγιζε τουλάχιστον τριάντα κιλά, παρότι για την κατασκευή της είχαν χρησιμοποιηθεί ανθρακονήματα, για να περιοριστεί το βάρος της. Η στολή της συγκεκριμένης κωδικής ονομασίας ήταν εφοδιασμένη με φίλτρα οξυγόνου τύπου SQ1. Ουσιαστικά ένα άσπρο κουτί διαστάσεων, εβδομήντα εκατοστά ύψους και τριανταεπτά πλάτους, που οι χρήστες της ήταν αναγκασμένοι να το κουβαλούν στην πλάτη τους, για να επιβιώσουν στον εξωτερικό περιβάλλοντα χώρο. Ο πενηντάχρονος άντρας σκύβοντας πάνω από το κοράκι, το ψηλάφισε με τα δάχτυλα για να διαπιστώσει έστω πρόχειρα την κατάσταση του. Μόλις επιβεβαίωσε ότι το αναισθητικό που είχε κατακλύσει το κορμί του ήταν σε πλήρη δράση, το τοποθέτησε στο μονωμένο με μόλυβδο*, αεροστεγώς κλειστό, με παροχή οξυγόνου κλουβί, για να το μεταφέρει με ασφάλεια πίσω στο εργαστήριο του. Ο Τζον μόλις επιβιβάστηκε στο ανιχνευτικό τύπου WSX12, το σκάφος με μια ακτίνα λέιζερ τον σκάναρε και μόλις επιβεβαίωσε την ταυτότητα του, πρόβαλε ένα ολόγραμμα που αποτελούσε ουσιαστικά τον πύργο έλεγχου του. Τότε ο γκριζομάλλης άντρας ενώ ένιωθε αχνά την ενέργεια του ολογράμματος μπροστά από τα γάντια του, με επιδέξιες κινήσεις, διοχετεύοντας πλουτώνιο στην μηχανή έβαλε σε λειτουργία τους κινητήρες. Αυτόματα οι ωθητήρες απογείωσαν το WSX12 χίλια μέτρα πάνω από την γη και μετά από τρία δευτερόλεπτα, το εξαφάνισαν τυλιγμένο σε μια λάμψη. Δυο λεπτά και δεκαοκτώ δευτερόλεπτα αργότερα, το σκάφος άφησε ξοπίσω του την στεριά και πετούσε πλέον πάνω από τον ωκεανό. Τότε το WSX12 παίρνοντας μια κλίση εικοσιοκτώ μοιρών, καταδύθηκε προς την θάλασσα και σχίζοντας τα νερά εισχώρησε μέσα της. Οι κραδασμοί που ένιωσε ο Τζον, ήταν ανεπαίσθητοι. Τυλιγμένο ανάμεσα στα κοράλλια και στις ανεμώνες, διέκρινε ένα γνώριμο σύμβολο του πολιτισμού τους, όπως το είχε διδαχτεί πριν χρόνια από το εκπαιδευτικό τους σύστημα. Στις πρώτες του αποστολές προς την στεριά βλέποντας το, του προξενούσε δέος και ανατριχίλα, πλέον όμως τον άφηνε αδιάφορο το όλο θέαμα, να κοιτάζει το άγαλμα της Ελευθερίας των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, που ήταν τεμαχισμένο στον πυθμένα του ωκεανού. Με περιορισμένη την ισχύ του σκάφους κατά εξήντα τοις εκατό, χρειαστήκαν τρία λεπτά και τριανταπέντε δευτερόλεπτα ωσότου να φτάσει μπροστά σε μια ενισχυμένη από τιτάνιο πύλη. Οι φρουροί σαν είδαν το ανιχνευτικό τους, έδωσαν τον κατάλληλο κωδικό και με ένα εκκωφαντικό ήχο αποσφράγισαν την νοτιοδυτική πύλη της πόλης. Οι διαδικασίες που ακολούθησαν ήταν τυπικές. Με ένα μαγνητικό πεδίο τράβηξαν το WSX12, οδηγώντας το σε ένα χώρο ο οποίος ήταν ένα συμπαγές δωμάτιο. Στην οροφή του υπήρχε ένα προηγμένο σύστημα εξαερισμού, που αποτελούνταν από πέντε σωλήνες διαμέτρου τριών μέτρων έκαστος. Έτσι, μόλις διοχέτευαν θερμοκρασία εκατόν πενήντα βαθμών Κελσίου στο δωμάτιο, εξάτμιζαν το νερό. Μετέπειτα με την βοήθεια των σωληνώσεων, αποθήκευαν τους υδρατμούς σε δεξαμενές και τους μετέτρεπαν σε πόσιμο νερό. Στην συνέχεια ένα σύστημα ψύξης επανέφερε την θερμοκρασία του χώρου στα φυσιολογικά της επίπεδα. Μόλις αποβιβάστηκε ο Τζον από το σκάφος, άναψε στο περιβραχιόνιο της στολής του μια χαρακτηριστική πράσινη ένδειξη. Τότε ο γαλανομάτης άντρας έβγαλε την μάσκα του, καθώς αυτή η ένδειξη σήμαινε πώς είχε εκμηδενιστεί η ραδιενέργεια στον χώρο. Βγάζοντας την μάσκα, ο καθηγητής ένιωθε ανακουφισμένος καθώς ανέπνεε και πάλι τον φιλτραρισμένο αέρα της πόλης. Το οξυγόνο προερχόταν από την εκτεταμένη καλλιέργεια φυκιών, που καλλιεργούσαν στα ανώτερα διαζώματα των εγκαταστάσεων τους. Αυτές οι υποδομές ήταν τέσσερα επίπεδα πάνω από τις ιχθυοκαλλιέργειες τους. Φτάνοντας μπροστά στην θύρα του εργαστηρίου, η πόρτα τραβήχτηκε αυτόματα μες στον τοίχο και το αποστειρωμένο εργαστήριο του λούστηκε στο φώς. Ο καθηγητής τοποθέτησε το αεροστεγώς κλειστό κλουβί μέσα σε ένα θάλαμο που έμοιαζε με θερμοκοιτίδα. Μέσα του είχε δύο μηχανικά βοηθήματα. Ο Τζον φορώντας αισθητήρες στα δάχτυλα, κίνησε τα μηχανικά άκρα σαν να ήταν τα χέρια του. Αφού αφαίρεσε το καπάκι από το κλουβί, ενεργοποιώντας ένα μηχανισμό, όλα τα εναπομείναντα υπολείμματα του μολυσμένου αέρα απορροφήθηκαν από έναν αγωγό, που ήταν στο κάτω μέρος του θαλάμου, ο οποίος ταυτόχρονα έκανε και την μέτρηση ραδιενέργειας του. Όταν βγήκαν τα αποτελέσματα τα αντίκρισε με ένα αναστεναγμό, βλέποντας ότι ήταν εικοσιπέντε φορές πάνω από το φυσιολογικό όριο που θα μπορούσε να επιζήσει ένας άνθρωπος. Πλέον ο καθηγητής ήταν έτοιμος να εξετάσει το δείγμα. Αναλύοντας το αίμα του, για άλλη μια φορά διαπίστωσε έκπληκτος, ότι ο μικροκαμωμένος φιλοξενούμενος του ήταν υγιέστατος. Κατά κάποιο περίεργο τρόπο, που δεν μπορούσε ακόμα να ανακαλύψει σε τι οφειλόταν αυτό, όλο το ζωικό βασίλειο είχε αναπτύξει κάποιου είδους αντισώματα και συγκεκριμένα ένα χρωμόσωμα με την ιατρική ονομασία F13W, με αποτέλεσμα να μην νοσούν. Ενώ ο άνθρωπος με ελάχιστη έκθεση στην ατμόσφαιρα πέθαινε με φρικτό τρόπο. Η μόνη ένδειξη ανωμαλίας που παρατηρήθηκε στο πτηνό, ήταν η συνηθισμένη δυσλειτουργία στα εγκεφαλικά του κύματα. Στη συνέχεια σύνδεσε το κοράκι σε ένα μηχάνημα, για το οποίο ήταν περήφανος που το είχε στην συλλογή του. Τον Αναλυτή Βιωμάτων. Το μηχάνημα αυτό είχε την δυνατότητα να αναπαράγει εικόνες μέσα από το υποσυνείδητο του πτηνού και του κάθε ευφυή οργανισμού**, έως και εικοσιτέσσερις ώρες πριν. Ολοκληρώνοντας την σύνδεση στο μηχάνημα, εμφανίστηκε μια τετραδιάστατη εικόνα που του έδειχνε, τι είχε δει το κοράκι μέχρι την στιγμή που το αιχμαλώτισε. Κοιτώντας τις εικόνες που προβάλλονταν μπροστά στα μάτια του, τον Τζον κατέβαλε μια μελαγχολία. Ήταν αναγκασμένος όλη του την ζωή να την περάσει κάτω από την στάθμη της θάλασσας, εφόσον ήταν ανήμπορη η ανθρωπότητα να επιβιώσει στην αρρωστημένη επιφάνεια της γης. Αυτό που τον πλήγωνε περισσότερο ήταν, ότι την χλωρίδα και πανίδα της στεριάς, την έβλεπαν πλέον οι άνθρωποι μόνο ως κάποια εικόνα και όχι ως ένα ζωντανό οργανισμό που θα συνυπήρχαν μαζί. Τότε, βλέποντας μια σκιά δίπλα σε ένα αποχετευτικό αγωγό, πετάχτηκε από την θέση του. «Γύρνα πίσω την εικόνα τριάντα δευτερόλεπτα». «Μάλιστα καθηγητά», απάντησε ο υπολογιστής. Αφού γύρισαν πίσω οι εικόνες, τις παρακολουθούσε με κομμένη την ανάσα. «R73C». «Μάλιστα καθηγητά». «Κάλεσε συμβούλιο! Τώρα!» Στο κέντρο της οκταγωνικής αίθουσας εμβαδού άνω των τριακοσίων τετραγωνικών, δέσποζε το μεγάλο ημικυκλικό τραπέζι και φυσικά, η περιμετρική τζαμαρία με θέα τα άδυτα του ωκεανού. Σήμερα όμως την θέα, δεν την έβλεπε κανείς. Το Συμβούλιο Των Εκλεκτών, έτσι όπως ονόμαζαν την ανώτερη βαθμίδα της κοινωνικής διαστρωμάτωσης τους, ήταν βουβό. Μόλις είχαν παρακολουθήσει όλες τις εικόνες που τους είχε τροφοδοτήσει το κοράκι, πέραν και της επίμαχης σκηνής του αγωγού, που είχε αναστατώσει τόσο τον καθηγητή. Το δωδεκαμελές συμβούλιο που συγκροτήθηκε το συμπλήρωσε o καθηγητής Τζον Φάερ, που είχε κάνει την μεγάλη ανακάλυψη. Ο ασπρομάλλης άντρας με την πλούσια γενειάδα, γνωστός και ως διδάσκαλος, μίλησε πρώτος. «Καταλαβαίνεται, τι σημαίνει αυτό;» Όλοι κοιτούσαν αποσβολωμένοι. «Δεν χωρεί ουδεμία αμφισβήτηση, ότι υπάρχει επίγεια ζωή. Εξηγήστε μου, πώς είναι δυνατόν;» «Προφανώς θα έχουν αποκτήσει από κάποια γενετική μετάλλαξη, ένα ανάλογο χρωμόσωμα με το F13W, με αποτέλεσμα να είναι δυνατή η επιβίωση τους στον εξωτερικό περιβάλλοντα χώρο», είπε γεμάτος ενθουσιασμό ο καθηγητής. «Ναι αλλά εδώ μιλάμε, για μια ολόκληρη κοινωνία που έχουν δημιουργήσει οι μεταλλαγμένοι», είπε ενώ πετάχτηκε από την θέση του ο ναύαρχος. «Στον αγωγό είδες μόνο μια σκιά και σε εξέπληξε τόσο». Κάνοντας μια παύση κοίταξε με πιό κοφτερό βλέμμα τον καθηγητή, «πλέον όμως μιλάμε για τριάντα άτομα, που έχουν βρει καταφύγιο στο παλιό αποχετευτικό σύμπλεγμα της πόλης. Δείτε!. Φαίνεται ολοκάθαρα, που εισχωρούν στο αποχετευτικό σωλήνα με το σειριακό αριθμό, SERT-234». «Αυτά τα πλάσματα δεν είναι άνθρωποι», είπε η καστανόξανθη σύμβουλος του κυβερνήτη τινάζοντας τα χέρια της, «αλλά αγρίμια. Κοιτάξετε τους, είναι τριχωτοί, βρώμικοι, προσέξτε τα γαμψά τους νύχια. Τα λιγδιασμένα τους μαλλιά. Είναι ανθρωπόμορφοι πίθηκοι και όχι άνθρωποι… δεν μπορώ να καταλάβω, ως προς τι ο ενθουσιασμός σας κύριε καθηγητά;» του είπε ειρωνικά. «Έχετε επίγνωση τι έχουμε παρακολουθήσει εδώ; Προφανώς όχι!» Ο καθηγητής Τζον Φάερ κάνοντας μια παύση ήπιε λίγο νερό. «Αυτό που έχουμε παρακολουθήσει κύριοι είναι ότι ο ανθρώπινος οργανισμός τελικά, ναι! Μπορεί να επιζήσει στην ατμόσφαιρα της γης και να επιβιώσει στην εκτενή έκθεση της ραδιενέργειας, όμως με ένα τίμημα. Να παρουσιάσει νοητική υστέρηση. Αν έχετε παρακολουθήσει τις μελέτες μου θα ξέρατε ότι η εγκεφαλική λειτουργία των πτηνών που συλλέγω κατά καιρούς από την επιφάνεια, είναι μειωμένη κατά εξήντα τις εκατό σε σχέση με τα φυσιολογικά όρια. Αν η λειτουργία του ανθρώπινου εγκεφάλου ήταν μειωμένη σε ανάλογα επίπεδα, θεωρώ ότι γνωρίζεται το αποτέλεσμα. Είναι ολοφάνερο μπροστά μας. Ναι, θα επιστρέφαμε στην παλαιολιθική εποχή». «Όχι! Μην συγκρίνουμε ανόμοιους οργανισμούς», είπε ο γιατρός έχοντας χάσει λίγη από την υπομονή του. «Μόνο από την ραδιενέργεια δεν μπορούν να δημιουργηθούν τόσες δυσλειτουργίες στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Τουλάχιστον όχι σε αυτά τα επίπεδα. Εκτός αν αλληλοεπιδρούσαν άλλοι παράγοντες, όπως η χρόνια παραμονή τους σε νοσηρό περιβάλλον». «Δηλαδή;» τον ρώτησε ο ναύαρχος. «Χαρακτηριστικές τοξίνες που μπορούν να μειώσουν την λειτουργία του εγκεφάλου είναι ο μόλυβδος*** και ο υδράργυρος…» «Ανεξαρτήτως από τι μεταλλάχτηκαν αυτοί οι άνθρωποι, γιατί να ζουν μέσα στις αποχετεύσεις, εφόσον μπορούν να επιβιώσουν στην ακτινοβολία της πόλης;» Τον διέκοψε ο διδάσκαλος. «Γιατί φοβούνται να μην γίνουν αντιληπτοί από εμάς», φώναξε ο καθηγητής. «Οι πρωτόγονοι άνθρωποι ζούσαν μέσα σε σπήλαια. Από όσο γνωρίζω σπηλιές δεν υπάρχουν στην Νέα Υόρκη. Για αυτούς σπηλιές, είναι το παλιό αποχετευτικό σύστημα της πόλης». «Μα συγγνώμη!» είπε έκπληκτος ο δικαστής, «το αποχετευτικό σύστημα της Νέας Υόρκης δεν κατέρρευσε στην μεγάλη καταστροφή του 2012;» «Όχι όλο, παρά μόνο ένα μέρος του», είπε ο κυβερνήτης με πράα φωνή. «Από όσα γνωρίζουμε από τα απόρρητα αρχεία που περιέχει η τράπεζα πληροφοριών μας, τα τσουνάμι που προκλήθηκαν από την αντιστροφή των πόλων της γης, δεν κατέστρεψαν ολοσχερώς την πόλη, παρότι πλημμύρισε ένα μεγάλο κομμάτι της. Δυστυχώς όμως δεν είχαν και την ίδια τύχη τα εξακόσια πυρηνικά εργοστάσια που ισοπεδώθηκαν παγκοσμίως, κάνοντας ακατάλληλη για τους ανθρώπους την ατμόσφαιρα της γης… ακόμα και αν πέρασαν τριακόσια χρόνια από τότε», συμπλήρωσε με θλίψη τον λόγο του. «Ευτυχώς που επιλέχτηκαν οι πρόγονοι μας να στελεχώσουν τις υπόγειες βάσεις στην Ανταρκτική, αλλιώς θα καταλήγαμε και εμείς έτσι». Ακολούθησε σιωπή. «Πώς επέζησαν τότε αυτοί οι άνθρωποι;» Ξαναρώτησε ο δικαστής, μετανοημένος για την προηγούμενη παρατήρηση του. «Ο ανθρώπινος οργανισμός είναι άκρως προσαρμοστικός. Ένας τέλειος υπολογιστής, που μαθαίνει να προσαρμόζεται στις οποιεσδήποτε κλιματολογικές συνθήκες. Με τα χρόνια παράγει αντισώματα που θωρακίζουν τον οργανισμό του, από την όποια θανατηφόρα απειλή, για αυτό και επέζησαν αυτοί οι άνθρωποι», είπε αγανακτισμένος ο γιατρός. «Σίγουρα όμως… πέθαναν πολλοί μέχρι να μεταλλαχτούν. Αυτό ήταν ίσως το μεγαλύτερο τίμημα της εξέλιξης τους». Δεν αντέδρασε κανείς. «Και γιατί να επιλέξουν το αποχετευτικό σύστημα ως τόπο διαμονής;» ρώτησε ο ναύαρχος τον κυβερνήτη. «Ίσως επειδή γεννήθηκαν εκεί. Ίσως να εγκαταστάθηκαν εκεί για να γλιτώσουν από την ραδιενέργεια του εδάφους, δεν ξέρω. Μπορούμε να κάνουμε μόνο εικασίες και αυτό, γιατί δεν τους αναζήτησε κανείς για τουλάχιστον ογδόντα χρόνια. Εφόσον οι βάσεις που επανδρώθηκαν από τους εκατό χιλιάδες προγόνους μας, αποσφραγίστηκαν ογδόντα χρόνια μετά από την μεγάλη καταστροφή. Όταν δηλαδή είχε αρχίσει νε εισχωρεί η ραδιενέργεια στην μέχρι πρότινος απόρθητη εγκατάσταση μας. Σε αυτό το διάστημα οι μόνοι που είχαν δικαίωμα να εξέλθουν από τις βάσεις, ήταν το επιστημονικό προσωπικό για να κτίσει αυτόν τον υποθαλάσσιο σταθμό που μας στεγάζει μέχρι και σήμερα. Ουσιαστικά δεν τους ερεύνησε κανείς. Φυσικά από όσο έχω διαβάσει σε παλιές αναφορές είχαν σταλεί κάποιες ομάδες αλλά οι έρευνες τους είχαν… μηδενικά αποτελέσματα. Ίσως να τους είχαν εντοπίσει, αλλά να φοβόντουσαν μην νοσήσουν και οι ίδιοι από την ραδιενέργεια. Ίσως, να μην ήθελαν να μοιραστούν τα αποθέματα τροφής μαζί τους. Δεν ξέρω!» «Καλά στις μέρες μας δεν εξερευνήθηκε η πόλη; Πώς είναι δυνατόν να μην τους αντιληφτούμε μέχρι τώρα;» Ρώτησε η πανέμορφη σύμβουλος. Εμφανώς προσβεβλημένος, πήρε τον λόγο ο ναύαρχος. «Φαίνεται δεν το γνωρίζεται, ότι οι παροχές οξυγόνου στις στολές μας, έχουν διάρκεια κάποιες ώρες. Όμως για να εξερευνηθεί εξονυχιστικά το σωληνωτό αποχετευτικό σύστημα της Νέας Υόρκης, που καλύπτει σε μήκος πάνω από χίλια χιλιόμετρα ευθείας γραμμής, χρειάζονται μερικοί μήνες. Εγώ λέω, να τους σκοτώσουμε!» «Όχι!» είπε έξαλλος ο Τζον «το μέλλον μας εξαρτάται από αυτούς, εφόσον όσο μπορούμε να συμπεράνουμε, έχει ενσωματωθεί στον οργανισμό τους το συγκεκριμένο χρωμόσωμα. Μπορούμε να παράγουμε το κατάλληλο εμβόλιο. Μας δίνεται η ευκαιρία να ξαναγίνουμε επιτέλους φυσιολογικοί άνθρωποι… μπορεί να τους απαξιώσαμε στο παρελθόν, αλλά το μέλλον μας εξαρτάται πλέον από αυτούς» Τότε ο κυβερνήτης χτυπώντας τις γροθιές του στο τραπέζι, τους είπε με το βλέμμα του να σπινθηροβολεί, γεμάτο ενέργεια. «Ετοιμάστε ένα επανδρωμένο αεροσκάφος με μια ομάδα, που θα φέρουν πλήρη εξοπλισμό. Θεωρώ ότι ήρθε επιτέλους η ώρα να κάνουμε εμείς, την υπέρβαση για την συνύπαρξη μας». «Να πάω;» «Ναι Τζον, το αξίζεις» «Αφού πάμε με ειρηνικές βλέψεις, τι θέλουμε τα όπλα;» Ρώτησε δύσπιστα ο γιατρός. «Για ασφάλεια!» Του είπε κοφτά ο κυβερνήτης. Με αυτά τα λόγια ολοκληρώθηκε το συμβούλιο τους. Τριανταεπτά λεπτά αργότερα ένα μαχητικό σκάφος τύπου WXFRT-2, εκτινάχτηκε μέσα από τον ωκεανό. Φτάνοντας σε απόσταση χιλίων μέτρων από τον αποχετευτικό αγωγό SERT-234, ο πιλότος με χαμηλωμένη στο εικοσιπέντε τοις εκατό την ισχύ των μηχανών, ώστε να μην γίνει αντιληπτή η παρουσία τους, άνοιξε την άτρακτο του WXFRT-2. Τότε εννέα άντρες εφοδιασμένοι με στολές D2E-1 πήδηξαν στο κενό με το σκάφος να παραμένει σε τροχιά από πάνω τους. Οι άντρες βάζοντας σε ισχύ τους πυραυλοκίνητους ωθητήρες, πλησίασαν σαν σκιές μες στην νύχτα προς στην είσοδο της αποχέτευσης. Έξω από τον αγωγό SERT-234 ένας άντρας που έκανε επικλήσεις στους θεούς του ουρανού, να μην του κάνουν κακό, αισθάνθηκε ξαφνικά ένα μούδιασμα να καταλύει το σώμα του, καθώς ένα βελάκι με αναισθητικό υγρό του καρφώθηκε στο λαιμό. Μόλις έπεσε κάτω, ο Τζον του ενσωμάτωσε μια ειδικά διαμορφωμένη στολή και προγραμματίζοντας τους ωθητήρες της, τον εκτόξευσε με ασφάλεια στο μαχητικό σκάφος. Έχοντας ενημερωθεί από το WXFRT-2 ότι είχαν παραλάβει το δείγμα, ο Τζον Φάερ και οι οκτώ άντρες συνέχισαν να προχωρούν μέσα στην ανηφορική κλίση της αποχετευτικής στοάς. Ήταν κτισμένη έτσι ώστε, τα λύματα της τότε εποχής, να ωθούνται από την δύναμη της βαρύτητας για να κατρακυλήσουν και να καταλήξουν στον πυθμένα της θάλασσας. Προχωρούσαν σε ρομβοειδή σχηματισμό, έχοντας παρατεταμένα τα όπλα τους, ενώ με τα γυαλιά θερμικής οράσεως ανίχνευαν την στοά, για να εντοπίσουν ίχνη ζωής. Ο καμπυλοειδής αγωγός που περπατούσαν είχε ύψος τρία μέτρα στο κέντρο του, ενώ στο πλάτος ξεπερνούσε τα τέσσερα. Τα τοιχώματα ήταν σκαμμένα από την υγρασία. Σε κάποια σημεία διέκρινες διάσπαρτα απολιθωμένα φύκια, που προϋπήρχαν εκεί από την εποχή της μεγάλης πλημμύρας. Το δάπεδο από μπετόν θύμιζε κομμάτια από κατεστραμμένο πάζλ, καθώς τεράστιοι κρατήρες βάθους άνω των δυο μέτρων, έμοιαζαν σαν να είναι έτοιμοι να καταπιούν τους απροσδόκητους επισκέπτες τους. Οι άντρες προχωρούσαν προσεκτικά για ώρα. Όταν έφτασαν στην πρώτη μεγάλη διακλάδωση των αγωγών κινήθηκαν αριστερά, σύμφωνα με ένα παλιό χάρτη του αποχετευτικού συστήματος της πόλης. Ο κεντρικός επεξεργαστής των υποθαλάσσιων εγκαταστάσεων τους σχεδίασε ένα χάρτη, που τους υποδείκνυε έχοντας ως αφετηρία τον αγωγό SERT-234, σε ποια σημεία του χαώδους σωληνωτού δικτύου, θα ήταν πιθανόν να είχαν δομήσει οι πρωτόγονοι, τον πολιτισμό τους. Ο χάρτης που τους έδειχνε τα μεγάλα ανοίγματα από τις πολλαπλές διακλαδώσεις των αγωγών, εμφανίζονταν τρισδιάστατα σε οθόνη του κράνους μπροστά στα μάτια τους, καθ όλη την διάρκεια της αποστολής τους. Μετά από τέσσερεις ώρες και ενώ είχαν διανύσει πάνω από οκτώ χιλιόμετρα του αχανούς δικτύου, φτάνοντας σε μια διακλάδωση των αγωγών οσμίστηκαν μια γνώριμη κατά τα άλλα μυρουδιά μεθανίου και αυτόματα, απλώθηκαν στο χώρο σε σχηματισμό βεντάλιας. Οι πιθανότητες να εντοπίσουν και άλλους αποίκους, πλήθυναν. Σαν έφτασαν κοντά στην γλοιώδη, φρέσκια ακόμα βλεννογόνο ουσία, παρότι δεν εντόπισαν κανέναν άποικο, ήξεραν ότι πλησίαζαν τον καταυλισμό. Ήδη βρισκόντουσαν στην τουαλέτα τους. Αφού οι άντρες προσπέρασαν το σημείο, δυο αθέατα παιδικά μάτια ξεπρόβαλαν μες στο σκοτάδι. Το παιδί σαν άκουσε από απόσταση τα πρωτόγνωρα βήματα τους, κρύφτηκε σε ένα κρατήρα στο δάπεδο του αγωγού, ενώ ταυτόχρονα χωρίς να το γνωρίζει, προστατεύτηκε και από την θερμική όραση της οπλισμένης ομάδας. Μόλις οι άντρες απομακρύνθηκαν από κοντά του, το παιδί έτρεξε σε έναν πιο γνώριμο δρόμο από αυτόν που κινιόντουσαν οι άντρες, για να ειδοποιήσει την οικογένεια του. Προχωρώντας με σιγανό βηματισμό και αλλάζοντας συνεχώς κατευθύνσεις, σύμφωνα με τις οδηγίες του χάρτη, έφτασαν σε ένα τεράστιο κυκλικό χώρο και ξαφνικά νέκρωσαν όλα. Ο χάρτης εξαφανίστηκε, εκμηδενίστηκε η ενδοεπικοινωνία με την βάση τους. «Τι έγινε;» Ρώτησε ο επικεφαλής της ομάδας, ενώ ένιωσε να τον κυριεύει ένα αίσθημα ανησυχίας. «Δεν ξέρω!» Πετάχτηκε ο Τζον, ενώ η χροιά του λόγου του έδειχνε ότι είχε στερέψει από απαντήσεις. «Μήπως επειδή εισχωρήσαμε πολλά χιλιόμετρα από την είσοδο του αγωγού, χάθηκε η επικοινωνία μας;» «Αποκλείεται. Όχι! Τα τεχνολογικά μας συστήματα μας επιτρέπουν να έχουμε επαφή μέχρι και πεντακόσια μέτρα κάτω από το έδαφος και σε απόσταση, άνω των διακοσίων χιλιομέτρων». «Τότε πώς…» Ο Τζον ψηλάφισε το τοίχωμα της στοάς. «Μα… φυσικά!» Αναφώνησε. «Μόλυβδος! Οι τοίχοι είναι επιστρωμένοι με μια επικάλυψη μολύβδου. Πρέπει να βρισκόμαστε σε κατεστραμμένο καταφύγιο, που είχαν φτιάξει μέσα στο αποχετευτικό σύστημα της πόλης τον εικοστό αιώνα, κατά την περίοδο του ψυχρού πολέμου. Ένα καταφύγιο που επισήμως δεν υπήρξε ποτέ!» «Πώς το ξέρεις Τζον;» «Το υποθέτω… και το αγγίζω με τα χέρια μου… λογικά, θα ανακάλυψαν το καταφύγιο οι πρώτοι επιζώντες, που είχαν κατέβει στο αποχετευτικό σύστημα για να γλιτώσουν από την ραδιενέργεια του εδάφους και εγκαταστάθηκαν εδώ για να έχουν την μέγιστη δυνατή προστασία. Πού να ήξεραν όμως ότι ο μόλυβδος σε συνδυασμό με την ραδιενέργεια που εισχώρησε σταδιακά στο καταφύγιο, θα κατέστρεφε τα εγκεφαλικά τους κύτταρα χωρίς ούτε καν… να το αντιληφτούν. Πρέπει να πλησιάζου…» Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την φράση του, όταν άκουσαν μια βοή να κατευθύνεται προς το μέρος τους. Αυτόματα οι εννέα άντρες ανασυντάχτηκαν σε θέση μάχης, βλέποντας ένα έντονο κόκκινο χρώμα να πλημυρίζει την μέχρι πρότινος πράσινη θερμική όραση τους. Μετά από δύο δευτερόλεπτα ανάβοντας τους προβολείς που ήταν τοποθετημένοι στα κράνη, κύλησε αδρεναλίνη στο αίμα τους, ενώ τα δάχτυλα τους κόλλησαν στην σκανδάλη. Εκατοντάδες άνθρωποι όλων των ηλικιών, φορώντας δέρματα ζώων τους πλησίαζαν μες στο σκοτάδι. Πολλοί από αυτούς κρατούσαν σίδερα στα χέρια τους. Μόλις όμως τυφλώθηκαν από το κάτασπρο φώς, πέταξαν τα σίδερα και προσκύνησαν δοξάζοντας τις θεότητες τους. Οι πρωτόγονοι ανήμποροι να αντιδράσουν, υποτάχτηκαν στους θεούς του ουρανού που έτρεμαν, ελπίζοντας να μην τους αφανίσουν. Έτσι, ξεκίνησε ένα καινούργιο κεφάλαιο για την ιστορία της ανθρωπότητας, το οποίο ολοκληρώθηκε όταν μετά από χρόνια οι πρωτόγονοι αφομοιωμένοι πια με τους θεούς του ουρανού, συνυπήρχαν πάνω στην επιφάνεια της γης. * μόλυβδος και ραδιενέργεια. http://www.evroslead...GR/Default.aspx ** Κοράκι, ευφυέστερο των πτηνών. http://wikipedia.qwi...al_intelligence *** Αίτιες νοητικής υστέρησης. http://www.ergothera...ion-causes.html Edited July 31, 2011 by NIKANTHI Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
jjohn Posted July 31, 2011 Share Posted July 31, 2011 Νίκο αυτή η ιστορία είναι η πρώτη δική σου που διάβασα και η ιστορία μου άρεσε αρκετά,ήταν αρκετά δουλεμένη(μπράβο γιατί από τα σχόλια στο θρεντ κατάλαβα ότι έχεις βελτιωθεί αισθητά σε σχέση με παλαιότερα και αυτό είναι πολύ σημαντικό ) και την έβαλα στην πρώτη θέση της κατάταξης μου.Νομίζω πως θα μπορουσε να πάει λίγο καλύτερα στην βαθμολογία. " Πολύ πολύ ωραίο κείμενο που αποτελεί και τον λόγο που ΔΕΝ διαβάζω Ε.Φ αλλά και τον λόγο γιατι ΠΡΕΠΕΙ να διαβάσω Ε.Φ Ενδιαφέρουσες ιδέες ,ωραίος τρόπος γραφής και μία πολύ ωραία κεντρική ιστορία που μου άρεσε υπερβολικά πολύ(ακόμη και εάν έπρεπε να κάνω "ιδιέταιρα φυσικής" για να την καταλάβω )" Συνέχισε έτσι δυναμικά Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted July 31, 2011 Share Posted July 31, 2011 Το σχόλιο μου για την ιστορία σου: "Είχα την αίσθηση όταν ξεκίνησα να διαβάζω πως θα πρόκειτο για μια ιστορία της παλιάς, καλής ε.φ. Αλλά γραμμένη στο σήμερα. Όμως η ιστορία αυτή έχει τόσα πολλά από τα στερεότυπα που διάβαζε κανείς στα pulp περιοδικά μέχρι και τα 50ς που σύντομα κουράζουν. Ή σαν ο/η συγγραφέας της έγραφε μια πεζή μεταφορά κάποιου επεισοδίου παλιάς σειράς ε.φ. Το κακό είναι πως τα χρησιμοποίησε όλα, ξεκινώντας π.χ. από αυτή την ακατάσχετη μανία με αριθμούς μοντέλων, και μετρήσεις μήκους, ύψους, πλάτους κ.λπ. σαν να ήθελε να κάνει μια πεζή ιστορία να *μοιάζει* με επιστημονική φαντασία χωρίς να είναι. Όμως *είναι* ε.φ. Παρά την αξιέπαινη μελέτη που έκανε, η ιστορία του/της έχει κάμποσα ορθογραφικά λάθη, ασυνταξίες, κ.λπ. πράγμα που αφαίρεσε κάποιους "πόντους". Το τέλος ήταν προβλέψιμο γιατί στις παλιές ιστορίες του είδους μόνο δύο πιθανότητες υπάρχουν: Ή η καταστροφή των "υπάνθρωπων" ή η θεοποίηση των ανώτερων από τους κατώτερους. Σπανίως, μπορεί να συμβεί και η καταστροφή των πρώτων, πράγμα που θα ήταν σίγουρα πιο πρωτότυπο. Θα προτιμούσα δε, να μην μαθαίναμε τι συνέβη μετά από πολλά χρόνια, γιατί στα πλαίσια τέτοιου μεγέθους ιστορίας, ήταν εντελώς άχρηστο και περιττό, σαν να μας έλεγε ο/συγγραφέας: "Αν είχα παραπάνω λέξεις/χρόνο, ΝΑ τι θα είχα γράψει". Οι χαρακτήρες και οι διάλογοι ήταν δισδιάστατοι και στυλιζαρισμένοι χωρίς ιδιαίτερη ζωντάνια. Η πλοκή ωστόσο δεν ήταν άσχημη, ούτε και οι περιγραφές. Έτσι ήταν μια καλούτσικη προσπάθεια και η επίγευση που μου άφησε δεν ήταν κακή. Απλά θα μπορούσε να ήταν παρασάγγας καλύτερη." Να συμπληρώσω μόνο το εξής: Θυμάσαι την πρώτη ιστορία που είχες βάλει και της είχα κάνει μια εκτενή, και αρκετά αυστηρή, κριτική; Αυτή εδώ είναι έτη φωτός μακριά από εκείνη. Η εξέλιξη που βλέπω είναι τεράστια. Ναι μεν είχε τα προβλήματά της, που έγραψα στο σχόλιό μου, αλλά ήταν αξιοπρεπέστατη, ευχάριστη, και η τεχνική σου είναι βελτιωμένη *πάρα* πολύ, πράγμα που φάνηκε και από την υψηλότερη θέση που πήρε σε σχέση με τις άλλες συμμετοχές σου. Keep up the good work! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
NIKANTHI Posted July 31, 2011 Author Share Posted July 31, 2011 (edited) Ευχαριστώ joidv ήταν ίσως … Το καλύτερο σχόλιο που άκουσα ποτέ .Αφού τσιμπήθηκα για να δω αν είναι αλήθεια. Ευχαριστώ Oberon. Θυμάμαι εκείνες της εφιαλτικές στιγμές με το που πρωτοήρθα στο SFF και όλο χειροτέρευαν… Και όλο χειροτέρευαν … Μέχρι που είδαμε το φώς. Και γι αυτό και πάλι σας ευχαριστώ όλους εσάς που μου δήξατε τον δρόμο για να βγω επιτέλους από το σκοτάδι . Βεβαία έχω ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μου, αλλά τουλάχιστον κάναμε την αρχή. Edited July 31, 2011 by NIKANTHI Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted July 31, 2011 Share Posted July 31, 2011 Ευχαριστώ joidv ήταν ίσως … Το καλύτερο σχόλιο που άκουσα ποτέ .Αφού τσιμπήθηκα για να δω αν είναι αλήθεια. Ευχαριστώ Oberon. Θυμάμαι εκείνες της εφιαλτικές στιγμές με το που πρωτοήρθα στο SFF και όλο χειροτέρευαν… Και όλο χειροτέρευαν …. Μέχρι που είδαμε το φώς. Και γι αυτό και πάλι σας ευχαριστώ όλους εσάς που μου δήξατε τον δρόμο για να βγω επιτέλους από το σκοτάδι . Βεβαία έχω ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μου, αλλά τουλάχιστον κάναμε την αρχή. Χα! Θα'πρεπε να διάβαζες την πρώτη δική μου ιστορία ε.φ. (ευτυχώς όχι στο φόρουμ, και ευτυχέστερα δεν υπάρχει πια) με τίτλο "Ο Γιωργάκης, ένας μικρός-μικρός αστροναύτης". Αλλά και οι πρώτες ιστορίες που έβαλα εδώ ήταν επιεικώς αδύναμες. Ο ρυθμός εξέλιξής σου είναι τεράστιος και εμφανής. Δείχνει πως το έχεις "μέσα σου" που λένε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted August 1, 2011 Share Posted August 1, 2011 Νίκο, για μένα, είναι η καλύτερη στιγμή της ζωής ενός συγγραφέα, όταν καταφέρνει να ξεπεράσει τον ίδιο του τον εαυτό. Γι' αυτό και μόνο αλλά και γιατί δεν μάντεψα ότι η ιστορία ήταν δική σου, αξίσεις ένα τεράστιο μπράβο. Κοίτα μόνο μην "ξεκουραστείς" και χαλαρώσεις. Δουλειά, να κρατηθείς και να βελτιωθείς κι άλλο. Το σχόλιό μου: Ποτέ δε μου άρεσαν οι αναφορές στις κωδικές ονομασίες προϊόντων. Βρίσκω ένα καραμπινάτο συντακτικό λάθος (εγώ που δεν ξέρω καθόλου γραμματική ούτε συντακτικό) που κρατάει μια ολόκληρη παράγραφο: «Ο Τζον μόλις επιβιβάστηκε στο ανιχνευτικό τύπου WSX12, το σκάφος με μια ακτίνα λέιζερ τον σκάναρε και μόλις επιβεβαίωσε την ταυτότητα του, πρόβαλε ένα ολόγραμμα που αποτελούσε ουσιαστικά τον πύργο έλεγχου του.» Η αφήγηση έχει γενικά αρκετά προβλήματα. Οι πρώτες 500 περίπου λέξεις αναλώνονται στην τεχνική ανάλυση της στολής, του σκάφους και του ταξιδιού ως τη βάση, με τέτοιες λεπτομέρεις που καταντά βαρετό. Κι είναι κι αδιάφορο τελικά, τι με ενδιαφέρει αν η γωνία εισόδου στο νερό ήταν 28 μοίρες; Σε τι προάγει την πλοκή ή το χτίσιμο των χαρακτήρων μια τέτοια πληροφορία; Οι διάλογοι είναι κάπως ξύλινοι, οι χαρακτήρες αδιάφοροι. Θα σου πρότεινα να γράψεις πρώτα από καρδιάς και μετά με το μυαλό σου. Προς το παρόν βλέπω τη λογική να σε οδηγεί σε ξύλινα μονοπάτια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted August 1, 2011 Share Posted August 1, 2011 Την ιστορία σου την έβαλα πιο ψηλά από τη θέση που πήρε. Είχα γράψει: "Πολύ κουραστικό κείμενο, με όλες αυτές τις λεπτομέρειες και τα κωδικά ονόματα. Μου έδωσε την εντύπωση ότι ο συγραφέας του προσπαθούσε συνεχώς να μας πείσει ότι γράφει Ε.Φ. Και άλλο ένα πρόβλημα: δεν κατάλαβα τι έγινε. Ίσως να μην διάβασα τόσο προσεκτικά, γιατί είχα κουραστεί από τις πληροφορίες που με αποσπούσαν, ίσως γιατί πράγματι είχε πρόβλημα κατανόησης. Όποιο και από τα δύο να συμβαίνει, είναι λάθος της συγγραφής". Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
TheSea IsBurned Posted August 1, 2011 Share Posted August 1, 2011 (edited) Αυτό ήταν το σχόλιό μου για την ιστορία: "Αυτή η ιστορία, ενώ δεν ήταν άσχημη σαν ιδέα ή γραφή, με κούρασε πολύ εξαιτίας φράσεων όπως: «Η στολή του με τον κωδικό ονομασίας Η45Κ», «επιβιβάστηκε στο ανιχνευτικό τύπου WSX12» ή «Τότε εννέα άντρες εφοδιασμένοι με στολές D2E-1» και «που εισχωρούν στο αποχετευτικό σωλήνα με το σειριακό αριθμό, SERT-234». Άχρηστες πληροφορίες. Ο μόνος λόγος που εντοπίζω για να δικαιολογήσει τη χρήση όλων αυτών των κωδικών είναι ότι ο\η συγγραφέας ήθελε να τονίζει σε κάθε πρόταση ότι το κείμενο είναι εφ, κάτι που προσωπικά με κούρασε. Επίσης με χάλασε και το τέλος που συνοψίζει σε μια φράση χρόνια και χρόνια ενώ η χρονική έκταση της ιστορίας ήταν ως τότε μερικές μόνο ώρες." Edited August 1, 2011 by TheSea IsBurned Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
NIKANTHI Posted August 1, 2011 Author Share Posted August 1, 2011 (edited) Ευχαριστώ Naroualis. Προσπαθώ να επαναφέρω την γραφή μου στον 21 αιώνα γιατί κάπου είχε χαθεί μέσα στον χρόνο. Ευχαριστώ Cassandra Gotha . Όταν διάβασα το σχόλιο σου χτύπησα εγκεφαλικό . Ήταν τόσο απότομο και κοφτό που με έστειλε. Αλλά εντάξει,το ξεπέρασα με την απαιτουμένη φαρμακευτική θεραπεία από τον καθηγητή Τζον Φάερ Ευχαριστώ TheSea IsBurned. Είχα σκεφτεί και αλλά φινάλε για το διήγημα μου αλλά είχα την εντύπωση ότι αν τα χρησιμοποιούσα θα έδινα ασαφές τέλος. Είχα σκεφτεί να τους σκότωναν οι πρωτόγονοι αλλά μετά θα μου λέγατε, και μετά τι έγινε; Δεν τους σκότωσαν οι εξελιγμένοι που ήταν στης υποθαλάσσιες εγκαταστάσεις; Γιατί δεν έδωσες ολοκληρωμένο τέλος στο διήγημα σου; Είχα σκεφτεί να μην έγραφα τίποτα. Να το άφηνα εκεί που τους προσκύνησαν οι πρωτόγονοι, αλλά και πάλι μου φαινόταν ελλιπής σαν τέλος. Γενικά δεν ήξερα τι να κάνω. Edited August 1, 2011 by NIKANTHI Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
anysias Posted August 1, 2011 Share Posted August 1, 2011 Nikanthi μπράβο, όχι μόνο κατάφερες να αλλάξεις τον τρόπο που γράφεις άλλαξες και το ύφος. Σε είχα πιο ψηλά στην δική μου κατάταξη. Υπήρχαν κάποια θέματα αλλά η βελτίωση σου είναι εμφανής και χαίρομαι για εσένα πραγματικά. Το σχόλιο μου ήταν : ‘’Η ιδέα ήταν ενδιαφέρουσα. Μου άρεσε η εξήγηση με τον μόλυβδο για το πώς επιβίωσαν οι πρωτόγονοι και το πώς τους αντιμετώπισαν σα θεούς ήταν μια καλή ιστορία, καλογραμμένη αλλά όμως η αφήγηση με κούρασε λίγο. Υπήρχε πολύ περιγραφή μέσα. Δεν ταυτίστηκα με τον ήρωα αρκετά. Αυτό ήταν μάλλον το αρνητικό της ιστορίας σου. ‘’ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Howard Crease Posted August 1, 2011 Share Posted August 1, 2011 Χμμμ, θα σου πω -κι εσένα- την πάσα αλήθεια. Ο κύριος λόγος για τον οποίο δε μου άρεσε αυτή η ιστορία ήταν επειδή προσπαθούσε τόσο απεγνωσμένα να θυμίζει ΕΦ, με όλους τους τεχνικούς όρους, τις άσκοπες περιγραφές διαδικασιών και τα ονόματα των συσκευών. Κάποιος στο επεσήμανε αυτό, νομίζω. Πλοκή απλή και ενδιαφέρουσα, εξέλιξη λογική, και αρκετά καλή γραφή ώστε να μην κουράζει, πάντως. Μπράβο, αλλά μπορείς και καλύτερα. :-) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cyrano Posted August 1, 2011 Share Posted August 1, 2011 Αυτό ήταν το σχόλιό μου στην ιστορία σου: "Πληθώρα αριθμών, οι οποίοι και περιττεύουν και κουράζουν. Πάρα πολλές πληροφορίες δίνονται μέσω διαλόγου, αλλά αυτός ο τρόπος λειτουργεί μόνο σε συγκεκριμένες περιπτώσεις και για λίγο, αλλιώς οι διάλογοι φαντάζουν κατασκευασμένοι και ψεύτικοι. Παρά τα κλισέ της, η ιστορία μού κράτησε το ενδιαφέρον, μέχρι και δύο παραγράφους πριν το τέλος, το οποίο βρήκα εξαιρετικά αμήχανο. Είναι κρίμα πάντως, γιατί ο συγγραφέας δείχνει να έχει κάνει δουλειά, έχοντας όμως επικεντρωθεί σε δευτερεύοντα ζητήματα." Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
TheSea IsBurned Posted August 1, 2011 Share Posted August 1, 2011 Ευχαριστώ TheSea IsBurned. Είχα σκεφτεί και αλλά φινάλε για το διήγημα μου αλλά είχα την εντύπωση ότι αν τα χρησιμοποιούσα θα έδινα ασαφές τέλος. Είχα σκεφτεί να τους σκότωναν οι πρωτόγονοι αλλά μετά θα μου λέγατε, και μετά τι έγινε; Δεν τους σκότωσαν οι εξελιγμένοι που ήταν στης υποθαλάσσιες εγκαταστάσεις; Γιατί δεν έδωσες ολοκληρωμένο τέλος στο διήγημα σου; Είχα σκεφτεί να μην έγραφα τίποτα. Να το άφηνα εκεί που τους προσκύνησαν οι πρωτόγονοι, αλλά και πάλι μου φαινόταν ελλιπής σαν τέλος. Γενικά δεν ήξερα τι να κάνω. Να σου πω. Με προβλημάτισε αυτό που λες και ξαναδιάβασα την ιστορία και συνειδητοποίησα ότι αν απλά σβήσεις την τελευταία πρόταση έχεις ένα πολύ καλό φιναλέ, που όχι μόνο είναι ολοκληρωμένο τέλος αλλά αφήνει και μια ωραία αίσθηση - είναι τέλεια φράση για κλείσιμο, πιστεύω. Αν κάνεις αυτό και σβήσεις και μερικές από τις "άχρηστες πληροφορίες" έχεις μια πάρα πολύ καλή ιστορία. Στην κατάταξή μου σε ψήφισα έκτο, στο διαγωνισμό με την πόλη σε είχα ψηφίσει τελευταίο. Πραγματικά ξεπέρασες τον εαυτό σου με αυτή την ιστορία και μπράβο και συνέχισε έτσι! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted August 1, 2011 Share Posted August 1, 2011 Είχα σκεφτεί να μην έγραφα τίποτα. Να το άφηνα εκεί που τους προσκύνησαν οι πρωτόγονοι, αλλά και πάλι μου φαινόταν ελλιπής σαν τέλος. Γενικά δεν ήξερα τι να κάνω. Nίκο, δεν ξέρω αν θα σε βοηθήσει αυτό που θα πω (και μπορώ να στο εξηγήσω ιδιωτικά με περισσότερες λεπτομέρειες αν και όποτε το θελήσεις) αλλά καμμια φορά ένα ελλιπές τέλος είναι καλύτερο από ένα "κακό" τέλος. Το να αφήνεις τον αναγνώστη με κάποιες απορίες μπορεί να αποδειχθεί κάτι πολύ δυνατό και πολύ ωραίο. Το να προσπαθείς να "μπαλώσεις" βεβιασμένα το τέλος, δεν είναι ποτέ των ποτών καλό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
NIKANTHI Posted August 1, 2011 Author Share Posted August 1, 2011 (edited) Βασικά να αρχίσω ότι δεν έχω καθόλου εμπειρία. Μόνο 4 διηγήματα έχω γράψει και αυτά όλα για το SFF (ποιος στην χάρη σας ) και ένα βιβλίο που το αλλάζω τώρα τα ρήματα .Ήδη άλλαξα την θέση τους σε 30000 λέξεις επί συνόλου 150000 και μου μένουν άλλες τόσες για να αρχίσω την διόρθωση. Καλό κουράγιο NIKANTHI . Οπότε δεν έχω εμπειρία αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Και αυτό φαίνεται ,όπως και τόσα αλλά στο τέλος των διηγημάτων μου. Επίσης ένα λάθος που κάνω (που δεν ξέρω αν είναι λάθος ). Είναι ότι επειδή προσπαθώ να βλέπω την εικόνα στο μυαλό μου, ότι γίνεται, είτε αυτό είναι περιγραφή, είτε μια κίνηση είτε οτιδήποτε, το γράφω Οπότε γίνομαι και κουραστικός ή έστω πολύ παραστατικός, χωρίς να ξέρω αν αυτό που κάνω είναι λάθος ή σωστό . Θα ήθελα την γνώμη σας Γενικά έχω μέλλον Διονύση θα σου στείλω ένα κατεβατό με ερωτήματα Edited August 1, 2011 by NIKANTHI Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Asgaroth Posted August 2, 2011 Share Posted August 2, 2011 Κοίτα εμένα οι μεταποκαλυπτικές ιστορίες πάντα μου αρέσουν, πάντα με κερδίζουν. Δε θέλει ιδιαίτερο κόπο πως να το κάνουμε. Απλά ψήφισα τη δικιά σου κάπου στη μέση γιατί κόλλαγα σε διάφορα σημεία όπως οι διάλογοι, οι οποίοι ήταν κάπως...πχ Ο ναύαρχος που δε με πείθει πως είναι πραγματικά άνθρωπος με βαθιά εξουσία ή το συνεχές infodump. Αν δηλαδή καταστραφεί ο κόσμος και έχουμε μείνει εμείς οι δύο ας πούμε. Μπαίνουμε σε ένα σούπερ μάρκετ και βρίσκουμε μισοθαμμένο ένα κουτάκι κοκα κόλα. Τότε δε θα πούμε "Για δες. Ένα τενεκεδάκι κόκα κόλα, από αυτά που φτιαχνόντουσαν πριν τον πόλεμο στον οποίο βομβαρδίσαμε την Αγροτική ένωση Τρικάλων με πυρηνικά όπλα καταστρέφοντας ολοσχερώς το εργοστάσιο της 3Ε..." Και επίσης τα ΤΗΧSOF-43243 σε κάποιο σημείο, από τη στιγμή που δεν έχουν καμία σημασία για την εξέλιξη της ιστορίας ήταν άχρηστα. Πχ Ο βάρβαρος φορούσε μια πανοπλία φτιαγμένη από Τσααχρ. Τα γάντια του από Κνααρλ. Αν δεν αναφέρω ποτέ αργότερα τι είναι αυτά τα εξωτικά πράγματα, ας έλεγα απλά ότι φορούσε πανοπλία και γάντια. Να μη το καταχωρήσει ο αναγνώστης μπουκώνοντας την cashe. Αυτό είναι το βασικό πρόβλημα ιστοριών Ε.Φ. Πολλοί φίλοι μου διαβάζουν γενικά λογοτεχνία αλλά απαξιούν την Φ. και Ε.Φ. και έχω παρατηρήσει γιατί. Αν τους δώσω να διαβάσουν κάτι το οποίο ξεκινά με περιγραφές βασιλείων, χάρτες τίτλους και τα λοιπά βαριούνται. Αν όμως διαβάσουν κάτι όπως το game of thrones που οι πληροφορίες για τον κόσμο έρχονται αργά αργά μέσω ενδιαφέροντων ηρώων και καταστάσεων, τότε υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα να το "υπομείνουν". Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
NIKANTHI Posted August 2, 2011 Author Share Posted August 2, 2011 Σπύρο ήταν πραγματικό απίστευτο το σχόλιο σου Ναι έχεις δίκιο, κάπου ξέφυγα. Αλλά δεν ήξερα πώς να χωρέσω αυτές της πληροφορίες για το 2012 στο διήγημα μου και ταυτόχρονα να απαντήσω τα εκατοντάδες ερωτήματα που απορρέουν από αυτές μέσα σε μια ιστορία 3000 λέξεων Ίσως να με επηρέασε και Dan Brown γιατί ταυτόχρονα που έγραφα το διήγημα, διάβασα “TO ΧΑΜΕΝΟ ΣΥΝΒΟΛΟ”. Όπου εκεί και αν δεν έχει συζητήσεις επί των συζητήσεων. Αυτός ο Λάνγκτον δεν παίζεται, συζητάει τα πιο απίστευτα πράγματα για να ξεδιαλύνει το μυστήριο της υπόθεσης. Άλλο όμως ο Dan Brown και άλλο o nikanthi Πιστεύω ότι αυτό που ήθελα να κάνω , δεν χωρούσε σε ένα διήγημα και προσπαθώντας τελικά να το χωρέσω, έχασα την ουσία της ιστορίας Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
NIKANTHI Posted August 2, 2011 Author Share Posted August 2, 2011 (edited) Να συμπληρώσω ότι για τις κώδικες ονομασίες έχετε απόλυτο δίκιο. Ήταν φεύγα Edited August 2, 2011 by NIKANTHI Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted August 3, 2011 Share Posted August 3, 2011 Μεγάλη έκπληξη και για μένα αυτή η συμμετοχή σου, Νίκο. Πολύ διαφορετικός τρόπος γραφής από αυτόν που μας είχες συνηθίσει. Πιο απλός, πιο σίγουρος, είπες αυτό που ήθελες να μας πεις απλά και κατανοητά. Συνέχισε έτσι. Κάποιες παρατηρήσεις που είχα για την ιστορία σού τις έχουν επισημάνει ήδη, όπως οι επιστημονικές ονομασίες για το καθετί. Γενικά, μου άρεσε η ιστορία σου και ειδικότερα το τέλος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Asgaroth Posted August 3, 2011 Share Posted August 3, 2011 Ναι έχεις δίκιο, κάπου ξέφυγα. Αλλά δεν ήξερα πώς να χωρέσω αυτές της πληροφορίες για το 2012 στο διήγημα μου και ταυτόχρονα να απαντήσω τα εκατοντάδες ερωτήματα που απορρέουν από αυτές μέσα σε μια ιστορία 3000 λέξεων Ίσως να με επηρέασε και Dan Brown γιατί ταυτόχρονα που έγραφα το διήγημα, διάβασα “TO ΧΑΜΕΝΟ ΣΥΝΒΟΛΟ”. Όπου εκεί και αν δεν έχει συζητήσεις επί των συζητήσεων. Αυτός ο Λάνγκτον δεν παίζεται, συζητάει τα πιο απίστευτα πράγματα για να ξεδιαλύνει το μυστήριο της υπόθεσης. Άλλο όμως ο Dan Brown και άλλο o nikanthi Χαχαχα. Μπορείς να αφήνεις και κάποιον αέρα μυστηρίου. Να σπαζοκεφαλιάσει ο αναγνώστης για το τι έγινε. Εξ άλλου για έναν μεταποκαλυπτικό κόσμο πολύ θα εικάσουν εύκολα το τι έγινε.Θες φυσικές καταστροφές; Θες πυρηνικό ολοκαύτωμα; Το αποτέλεσμα είναι που μετράει. Το άγαλμα της Ελευθερίας είναι κομμάτια στο βυθό της θάλασσας. Πολλά μπορεί να εικάσει κάποιος μόνο από εκεί. Για παράδειγμα σου προτίνω την ταινία the road που είμαι σίγουρος πως θα σου αρέσει. Παρατήρησε εκεί πως εξελίσεται η ιστορία. (το βιβλίο δε το έχω διαβάσει ακόμα για να σου πω αν είναι και εκεί το ίδιο) Όσον αφορά τον Νταν Μπράουν η μόνη διαφορά είναι πως αυτός είχε το χώρο ενός βιβλίου για να το κάνει ενώ εσύ ενός διηγήματος.Πάντως εμένα σου είπα μου αρέσουν πολύ αυτά και σίγουρα είσαι ικανός να γράψεις πολύ καλές ιστορίες. cheers Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
hombre Posted August 4, 2011 Share Posted August 4, 2011 (edited) Μου άρεσαν και οι παραπομπές! Μια αυθεντική ιστορία επιστημονικής φαντασίας για μένα πρέπει να στηρίζεται και σε αυθεντικά επιστημονικά δεδομένα ενώ δεν είναι άσχημο να έχει και το δοκιμιακό της μέρος. Το έχεις, συνέχισε! Edited August 4, 2011 by hombre Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
niceguy0973 Posted August 9, 2011 Share Posted August 9, 2011 Φίλε Nikanthi, παρότι δεν είμαι πολύ fun της ΕΦ, μπορώ να πω πως η ιστορία σου μου άρεσε. Αυτό που σε άλλους φάνηκε κουραστικό, οι πολλές λεπτομέρειες, εμένα μου έδωσε την εντύπωση πως το έψαξες πολυ. Το ξεψάχνισες. Αυτό είναι καλό γιατί σημαίνει πως ενδιαφέρεσαι γι' αυτό που κάνεις. Με τον καιρό θα βρεις την ισορροπία σου, όπως όλοι μας εξάλλου, όσον αφορά τα λάθη που κάνουμε. Συνέχισε την προσπάθεια. Η ανταμοιβή θα έρθει με τον καιρό... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
NIKANTHI Posted August 10, 2011 Author Share Posted August 10, 2011 Σας ευχαριστώ όλους παρά πολύ. Προσπαθώ να βελτιωθώ, αλλά από ότι έχω καταλάβει ίσως το πιο σημαντικό πρόβλημα μου (τα προβλήματα μου αν είναι όσα τα άστρα στον ουρανό και λίγα λέω , αυτό είναι το φεγγάρι) είναι ότι δεν έχω συγκεκριμένο τρόπο γραφής Μέσα σε οκτώ μήνες έγραψα τέσσερα διηγήματα για το ΣΦΦ και τα τέσσερα είναι γραμμένα διαφορετικά. Λες και είναι από τέσσερις διαφορετικούς συγγράφεις και όχι από έναν. Από τέσσερις διαφορετικούς συγγραφείς που ο ένας αν ήταν Κινέζος ,ο άλλος θα ήταν Αιθίοπας ο τρίτος από το φεγγάρι και ο τέταρτος θα ήταν σίγουρα μεταλλαγμένος. Μιλάμε για τόση διαφορά στην γραφή τους Αυτό δεν είναι απαραίτητος τόσο κακό αλλά αν γράψεις ένα μυθιστόρημα μέσα στο ίδιο χρονικό διάστημα αλλιώς θα είναι γραμμένο στην αρχή αλλιώς στο τέλος και αλλιώς στην μέση της ιστορίας. Όπως και έχει συμβεί στο μυθιστόρημα μου και αυτό είναι πρόβλημα. Θα ήθελα να σας ρωτήσω αν και ο δικός σας τρόπος γραφής έχει διαφοροποιηθεί από το πέρασμα του χρόνου; Εύχομαι στον επόμενο διαγωνισμό να μπορέσω να γράψω κάτι καλύτερο. Γιατί το μόνο σίγουρα είναι ότι θα είναι γραμμένο με διαφορετικό τρόπο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
niceguy0973 Posted August 10, 2011 Share Posted August 10, 2011 Θα σου μιλήσω για την δική μου εμπειρία που είναι σύντομη μέσα στον χρόνο. Αν διαβάσεις την πρώτη μου ιστορία και την τελευταία θα νομίσεις πως την έχουν γράψει δύο διαφορετικοί άνθρωποι. Ακόμα και την προηγούμενη από την τελευταία να διαβάσεις, το μόνο που ίσως καταλάβεις είναι κάποια κοινά στοιχεία που βγαίνουν από τον χαρακτήρα μου. Το να γράφεις τόσο διαφορετικά είναι για μένα επιτυχία. Έχεις ανοίξει τους ορίζοντές σου και ψάχνεσαι. Θα έρθει λοιπόν η στιγμή που θα βρεις τον δρόμο σου. Για να το καταφέρεις αυτό, όμως, χρειάζεται ώρες και ώρες γραφής. Και το πιο σημαντικό: άνοιξε τα αυτιά σου και άκου ότι κι αν σου πουν, είτε καλό, είτε κακό... Για μένα τα άσχημα σχόλια είναι τα καλύτερα. Αυτά με βοηθάνε να προσέξω στο επόμενο διήγημά μου και να γίνω καλύτερος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted August 10, 2011 Share Posted August 10, 2011 (edited) Θα ήθελα να σας ρωτήσω αν και ο δικός σας τρόπος γραφής έχει διαφοροποιηθεί από το πέρασμα του χρόνου; ΦΥΣΙΚΑ! Έχω χάσει την απλότητά μου... (σε θέματα πλοκής, γιατί στη γλώσσα είναι πάντα στο μυαλό μου να προσέχω). (Πέρα απ' την γκρίνια, κράτα το "φυσικά" ). Edited August 10, 2011 by Cassandra Gotha Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.